مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1385 | دوره:61 | شماره:4 |تعداد مقالات:25

هدف: بررسی احتمال حضور بیماری پریتونیت عفونی در یک قلاده گربه مبتلا به آسیب شدید.طرح: مطالعه موردی بالینیحیوانات: یک قلاده گربه نر 5 ماهه از نژاد مو کوتاه اهلی.روش: معاینه بالینی اولیه، انجام رادیولوژی و سونوگرافی جهت بررسی حضور افیوژن در محوطه بطنی و قفسه صدری، اخذ نمونه خون و انجام آزمایشات CBC و بیوشیمیایی، بزل مایع آسیت، بررسی پروتئین تام و نسبت آلبومین به گلوبولین در این مایع، الکتروفورزسرم بیمار، درمان مناسب با ظن ابتلا به بیماری پریتونیت عفونی، کالبد گشایی و بررسی هیستوپاتولوژی پس از مرگ حیوان به ترتیب انجام گردید.نتایج: در معاینه بالینی حیوان علایم تب 40) درجه سانتیگراد)، بی اشتهایی، رنگ پریدگی غشاهای مخاطی و اتساع شدید محوطه بطنی را نشان می داد. مایع بزل شده از محوطه بطنی، شفاف، کاهی رنگ، چسبنده و کف آلود بود. همچنین از حیوان رادیوگرافی و سونوگرافی نیز به عمل آمد و آسیت شدید حیوان تایید گشت. در کالبدگشایی محوطه بطنی، یک مایع کهربایی رنگ حاوی گرانولهای منشر و معلق فیبرین که در برخی مناطق سطوح سروزی روده ها را پوشانیده بود، مشاهده گردید. یافته های میکروسکوپی حاصل از بررسی پاتولوژی مغز، قلب ، کبد، کلیه ، گره لنفاوی مزانتریک حضور ارتشاح لنفوسیتی- پلاسموسیتی و نکروز کانونی را در این ارگانها نشان داد.نتیجه گیری: عدم پاسخ به درمان، افزایش پروتئین تام و کاهش شاخص نسبت آلبومین به گلوبولین در مایع بزل شده از محوطه بطنی به همراه یافته های سیتولوژی این مایع، نتایج الکتروفورز سرمی، یافته های میکروسکوپی حاصل از بررسی پاتولوژی و در نهایت همخوانی یافته های پاتولوژی- آزمایشگاهی با یافته های بالینی، بیماری پریتونیت عفونی را در این گربه تایید نمود.

هدف: شناخت ساختارهای میکروسکوپی سرخرگ کلیه و اندازه گیری پارامترهای مورفومتریک در سرخرگ کلیه قبل از تولد در گوسفند نژاد مهربان.طرح: مطالعه مشاهده ای.حیوانات: تعداد دوازده جنین گوسفند، نر و ماده سه ماهه و چهارماهه از نژاد مهربان.روش: جداکردن سرخرگهای کلیه از کلیه ها و تثبیت آنها در فرمالین 10 درصد و سپس پاساژ نمونه های بافتی، به وسیله اتوتکنیکون، تهیه برشهای 6 میکرومتری و رنگ آمیزی با هماتوکسیلین- ائوزین و رنگ آمیزی اختصاصی ماسون تری کروم سبز رنگ آمیزی گردیده و در زیر میکروسکوپ نوری مورد مطالعه قرار گرفتند.تجزیه و تحلیل آماری: توصیف کمی (تست های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، دانکن و تی استیودنت با استفاده از نرم افزار کامپیوتری spss).نتایج: دریافته های مورفولوژیک هر سه لایه دیواره عروقی شامل لایه داخلی، میانی و خارجی سرخرگ در هر دو سن و جنس به خوبی تکامل یافته بودند. طبق نتایج حاصله از مطالعات مورفومتریک در هر دو گروه سنی ضخامت کل سرخرگ در نرها کمتر از ماده ها بود که با افزایش سن در هر دو جنس ضخامت دیواره و قطر دهانه افزایش پیدا کرده بود. کلیه اختلافات در پارامترهای مختلف اندازه گیری شده در دو جنس مختلف هم سن فاقد اختلاف معنی دار و در سنین مختلف دارای اختلاف معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری: ساختارهای میکروسکوپی سرخرگ در گوسفند قبل از تولد شامل هر سه لایه عروقی به صورت کامل است. قطر دهانه و اندازه کلیه پارامترهای اندازه گیری شده در سرخرگ کلیه با افزایش سن افزایش نشان می دهد. با افزایش سن در هر دو جنس درصد لایه میانی افزایش مطلق نشان می دهد، در حالی که سایر لایه ها دچار کاهش نسبی شده اند.

هدف: ورم پستان بالینی و تحت بالینی ناشی از مایکوپلاسما و همچنین میزان فراوانی آنها در گله های گاو شیری.طرح: مطالعه آینده نگر.حیوانات: یکصد راس گاوشیری نژاد هلشتاین.روش: دامهای تحت بررسی با ورم پستان بالینی 19) درصد، 19 راس) و تحت بالینی 81) درصد، 81 راس) به ترتیب از طریق معاینه بالینی و انجام California Mastitis Test (CMT) مورد ارزیابی قرار گرفتند. نمونه گیری در لوله های استریل حاوی آمپی سیلین انجام شد. نمونه های منتقل شده به آزمایشگاه تشخیص، ابتدا، بر روی محیط PPLO براث به مدت 96 ساعت در انکوباتور 37 درجه سانتیگراد قرار داده شده و سپس به محیط PPLO آگار منتقل، و در شرایط 37 درجه سانتیگراد به مدت یک هفته ادامه کشت داده شدند.تجزیه و تحلیل آماری: روش آماری مربع کای.نتایج: مشخص گردید که 13 راس از دامهای تحت بررسی، مبتلا به ورم پستان مایکوپلاسمایی هستند. میزان آلودگی در دامهای مبتلا به ورم پستان بالینی و تحت بالینی به ترتیب: 15.38 و 84.61 درصد بود. ارتباط معنی داری بین کارتیه های دامهای آلوده و نیز میزان جمعیت گله های تحت بررسی وجود نداشت.نتیجه گیری: آلودگی با منشا مایکوپلاسمایی در موارد ورم پستان های بالینی و تحت بالینی در سطح دامپروریهای صنعتی وجود دارد.

هدف: مطالعه وجود یا عدم وجود انگل اورنیتوبیلارزیاترکستانیکم و بررسی تعیین میزان آلودگی در گوسفندان منطقه شادگان و همچنین شناخت حلزونهای میزبان واسط و معرفی آنها از نظر انتقال انگل در منطقه.طرح: مطالعه مقطعی.حیوانات: تعداد 1300 راس گوسفند و 1321 عدد حلزون مخروطی شکل.روش: تعداد 1000 نمونه مدفوع گوسفندان به صورت تصادفی در بررسی صحرایی در شهرستان شادگان مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه، منطقه به 20 خوشه تقسیم شد و آزمایش های انگل شناسی روی نمونه های گرفته شده انجام گرفت. نمونه های مدفوع در آزمایشگاه با روش کلی تون لین و با استفاده از محلول نمک اشباع شده و سولفات روی به ترتیب برای شناور کردن تخم نماتودها و ترماتودها آزمایش شدند. در ضمن تعداد 300 نمونه روده بند گوسفند در کشتارگاه شادگان مطالعه و بررسی شد.نتایج: در مجموع تعداد 1300 راس گوسفند مورد مطالعه قرار گرفت که 1000 راس در صحرا و 300 راس در کشتارگاه بررسی شدند و نتیجه این بررسی ها 14.1 درصد آلودگی را نشان داد. در ضمن 1321 عدد حلزون از نقاط مختلف منطقه جمع آوری و شناسایی شدند که حلزونهای جنس لیمنه آفیزاوملانوئیدس تشخیص داده شدند.نتیجه گیری: به علت وجود شرایط مساعد آب و هوایی از جمله رطوبت، آب شیرین فراوان در تالاب و نهرهای اطراف آن و حلزون میزبان واسط مناسب و میزبانهای اصلی فراوان مانند گوسفند، بز، گاو ، گاومیش، الاغ و گراز منطقه شادگان یکی از کانونهای مهم مستعد آلودگی به اورنیتوبیلارزترکستانیکم می باشد و برای اولین بار شادگان به عنوان یکی از کانونهای اورنیتوبیلارزیوز گوسفند در ایران معرفی می شود.

هدف: تعیین فراوانی انواع سوفلهای قلبی اسب در باشگاه های سوارکاری (شیراز، اصفهان و تهران).طرح: مطالعه میدانیحیوانات: 526 راس اسب به ظاهر سالم از نژاد آمیخته.روش: با مراجعه به باشگاه های سوارکاری، ابتدا مشخصات هر اسب یادداشت می شد و اسبها بر اساس نوع استفاده از آنها به دو گروه ورزشی (اسبهای پرش، اسبهای سرعت در زمینهای هموار، اسبهای مسابقات استقامت و اسبهای در حال تمرین) و غیرورزشی (کره اسبها و اسبهای تفریحی) تقسیم می شدند. پس از آن هر اسب در جایگاه اختصاصی خود و با توجه خاص به سیستم قلبی عروقی مورد معاینه قرار گرفت. هر اسب توسط دو معاینه کننده و به طور جداگانه مورد سمع قلبی قرار گرفت. سمع قلبی و تعیین محل دریچه ها بر اساس معیارهای آمده در نوشتارها انجام می شد و در صورت وجود سوفل، محل وقوع سوفل در چرخه قلبی، طول مدت آن، شدت سوفل، نقطه شدت بیشینه سوفل، پخش سوفل و وجود لرزش قابل لمس بر روی قفسه سینه، مشخص می شد.تجزیه و تحلیل آماری: محاسبه فراوانی نسبی بر حسب درصد و آزمون مربع کای و محاسبه نسبت شانس (Odd’s Ratio) OR که مقادیر p<0.05 از نظر آماری معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: جمعیت مورد مطالعه شامل 526 راس اسب که 475 راس اسب ورزشی و 51 راس اسب غیرورزشی بود. در 378 راس اسب 71.9) درصد) سوفل قلبی تشخیص داده شد که در 88 راس از اسبها بیش از یک سوفل وجود داشت. معمول ترین و غیرمعمول ترین دریچه از لحاظ وجود سوفل، به ترتیب دریچه سه لتی 42.5) درصد) و دریچه ششی 10.1) درصد) بود. تفاوت آماری معنی داری در فراوانی سوفلهای قلبی در اسبهای با سن 2 سال و کمتر نسبت به اسبهای باسن بیش از 2 سال وجود داشت که ناشی از وجود تفاوت آماری معنی دار در فراوانی سوفلهای سیستولیک دریچه سه لتی در گروه های سنی فوق بود. فراوانی سوفلهای قلبی در اسبهای ورزشی، به طور معنی داری بیشتر از اسبهای غیرورزشی بود (p<0.001, df=1, X2=12.18).نتیجه گیری: فراوانی سوفل در کل جمعیت مشابه یافته های محققین دیگر کشورها می باشد. بالابودن فراوانی سوفل قلبی در اسبهای با سن بیش از 2 سال نسبت به اسبهای با سن 2 سال و کمتر می تواند ناشی از شروع تمرینات ورزشی از سن 2 سالگی باشد. همچنین بالابودن فراوانی سوفل های قلبی در اسبهای ورزشی نسبت به اسبهای غیرورزشی را می توان به ورزش و ایجاد هیپرتروفی دور از مرکز قلب (Eccentric) ناشی از آن نسبت داد.

هدف: ارزیابی اثرات برگ و عصاره گیاه درمنه خزری برکوکسیدیوز جوجه های گوشتی و مقایسه آن با داروهای رایج به منظور جستجوی منابع جدید ضدکوکسیدیایی.طرح: مطالعه تجربی.حیوانات: جوجه های گوشتی نر نژاد هوبارد.روش: 24 گروه 8 تایی جوجه خروس گوشتی در سن 21 روزه انتخاب شدند سپس این گروهها در 6 دسته کلی از لحاظ نوع داروی مصرفی شامل -1 آمپرولیوم، -2 سالینومایسین، -3 برگ گیاه درمنه خزری، -4 عصاره اترپترولیومی گیاه، -5 فراکشن با حداکثر میزان آرتمیزینین و -6 دسته غیردرمان قرار گرفتند. هر دسته به 4 به چهار گروه شامل -1 گروه آلوده شده با ایمریاتنلا، -2 گروه آلوده با ایمریاآسرولینا -3 گروه آلوده با ایمری ماکزیما، -4 گروه غیرآلوده تقسیم شدند. بعد از افزودن داروها و ایجاد عفونت با گونه های ایمریا پس از هفت روز میزان زخم روده ای، میزان افزایش وزن و میزان دفع ااسیست به ازای هر قطعه جوجه در گروه های مختلف مورد ارزیابی قرار گرفت.تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس با استفاده از نرم افزار MSTATC و مقایسه میانگین تیمارها به روش آزمون چند دامنه ای دانکن صورت گرفت.نتایج: پرندگانی که با سالینومایسین، عصاره اترپترولیومی، فراکشن، و آمپرولیوم درمان شده بودند از لحاظ افزایش وزن، مشابه بودند و همگی به طور معنی داری از گروه عدم دران افزایش وزن بیشتری نشان دادند (p<0.05). همچنین از لحاظ تعداد دفع ااسیست همگی گروههای تحت درمان در مقایسه با گروه عدم درمان بطور معنی داری کاهش دفع ااسیست ها را نشان دادند (p<0.05).نتیجه گیری: در مجموع بر اساس فاکتورهای ذکر شده عصاره اترپترولیومی گیاه و فراکشن حاوی حداکثر آرتمیزینین می تواند ترکیب مناسبی جهت کنترل و پیشگیری از کوکسیدیوز در جوجه های گوشتی باشد. هر چند از لحاظ اقتصادی، تولید و تهیه عصاره اترپترولیومی مقرون به صرفه تر است.

هدف: بررسی تاثیرات استفاده از سطوح مختلف یک محرک گیرنده بتا بر اضافه وزن، مصرف خوراک، ضریب تبدیل غذایی و برخی شاخصه های بیوشیمیایی خون جوجه های نر و ماده گوشتی.طرح: بصورت فاکتوریل بر پایه کاملا تصادفی با 5 تیمار در دو جنس نر و ماده.حیوانات: تعداد 300 قطعه جوجه گوشتی نر و ماده سویه کاب از سن 21 تا 42 روزگی تحت تاثیر 5 تیمار آزمایش.روش: افزودن مقادیر صفر، 5، 10، 15 و 20 میلیگرم تربوتالین به ازای هر کیلوگرم جیره و تغذیه آنها به مدت 3 هفته به تفکیک جنس نر و ماده، اندازه گیری عملکرد، تعیین وزن زنده، لاشه آماده طبخ و غلظت سرمی گلوکز، کلسترول، تری گلیسرید، کراتین کیناز، آسپارتات آمینوترانسفرازوازت اوره ی خون جوجه ها در پایان آزمایش.تجزیه و تحلیل آماری: تجزیه واریانس داده ها و مقایسه میانگین ها با آزمون چند دامنه ای دانکن.نتایج: اضافه وزن جوجه ها تحت تاثیر سطوح مختلف تربوتالین قرار نگرفت اما ضریب تبدیل غذایی خروسها تحت تاثیر تربوتالین قرار گرفت و افزودن 5 و 10 میلی گرم تربوتالین به جیره باعث کاهش معنی دار آن گردید. بیشترین وزن زنده و لاشه آماده طبخ جوجه های مرغ و خروس در تیمار 5 میلی گرم تربوتالین مشاهده گردید. غلظت گلوکز خون جوجه ها با سطح تربوتالین جیره افزایش یافت و غلظت کلسترول و تری گلیسرید خون جوجه های تیمار 10 میلی گرم تربوتالین بیشترین بود. تربوتالین تاثیری بر سطح کراتین کیناز، آسپارتات آمینوترانسفرازوازت اوره خون جوجه ها نداشت.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که افزودن 5 میلی گرم تربوتالین به کیلوگرم جیره دوره رشد، باعث افزایش وزن زنده و لاشه جوجه های مرغ و خروس گوشتی شده و ضریب تبدیل غذایی جوجه خروسها بهبود می یابد.

هدف: بررسی اثر درمانی سیر (آلیوم ساتیووم) و قرص سیر بر تجویز مزمن سرب در موش سوری.طرح: مطالعه تجربی.حیوانات: هشتاد سر موش سوری نر بالغ با وزن 22 تا 25 گرم.روش: این مطالعه بر روی هشتاد سر موش سوری نر بالغ با وزن 22-25 گرم انجام شد. موشها در هشت گروه ده تایی تقسیم شده و به مدت یک هفته قبل از شروع آزمایشات تحت نظر قرار گرفتند. در این مدت و در طول آزمایش آب و غذا (کنسانتره پلت شده دام) بدون محدودیت در اختیار آنها قرار گرفت. نگهداری در دمای معمولی و در قفسهای استاندارد انجام می گرفت. گروه A1: چهار هفته اول روزانه 5mg.kg استات سرب و در چهار هفته دوم روزانه 500mg/kg سیر. گروه A2: چهار هفته اول روزانه 5mg/kg استات سرب و در چهار هفته دوم روزانه 250mg/kg سیر. گروه A3: چهار هفته اول روزانه 5mg/kg استات سرب و در چهار هفته دوم روزانه 125mg/kg سیر. گروه B1: چهار هفته اول روزانه 5mg/kg استات سرب و در چهار هفته دوم روزانه یک چهارم قرص سیر (معادل 500 mg سیر تازه) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن. گروه B2: چهار هفته اول روزانه 5mg/kg استات سرب و در چهار هفته دوم روزانه یک هشتم قرص سیر (معادل 250mg سیر تازه) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن. گروه B3: چهار هفته اول روزانه 5mg/kg استات سرب و در چهار هفته دوم روزانه یک شانزدهم قرص سیر (معادل 125mg سیر تازه) به ازای هر کیلوگرم وزن بدن. گروه C: چهار هفته اول روزانه 5mg/kg استات سرب و در چهار هفته دوم هیچ ماده ای دریافت نکردند (گروه شاهد مثبت)، گروه D به عنوان گروه شاهد منفی انتخاب شد.نتایج: نتایج نشان می دهد که تجویز روزانه سیر تازه (ترجیحا به مقدار 250 تا 500 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) و یا قرص سیر (یک چهارم قرص به ازای هر کیلوگرم وزن بدن) می تواند اثر درمانی بر روی موشهایی که به صورت تجربی در معرض تجویز مزمن سرب بوده اند، داشته باشند.نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که سیر و به میزان کمتر قرص سیر توانایی کاهش بقایای سرب در بافتهای نرم را به خوبی استخوان، در مسمومیت مزمن سرب در موش را دارد. بنابراین نتیجه گرفته می شود که سیر می تواند برای اصلاح مسمومیت با سرب در موش و احتمالا در دامها و انسان به کار رود. به علاوه می توان از سیر یا قرص سیر در مناطق آلوده به سرب استفاده کرد.

هدف: ایجاد یک موتان خاص در E.coliO157:H7طرح: تبادل آللی در ایجاد موتان فاقد st, x2.روش: تهیه فرآورده PCR از ژن stx2.کلون کردن DNA خالص آن به T-vector.وارد کردن کاست مقاوم به جنتامایسین.انتقال ژن stx2 همراه با کاست مقاوم به جنتامایسین به ناقل انتحاری لقاح سلول دهنده به سلول گیرنده (سوش وحشی مقاوم به استرپتومایسین) Single cross-over و انتخاب کلنی Counter double cross over و انتخاب کلنی مقاوم به جنتامایسین، استرپتومایسین ولی حساس به آمپی سیلین انجام PCR نهایی و آزمایش بر روی سلولهای vero برای تایید موتان ایجاد شده.نتایج: در این مطالعه بعد از عمل لقاح بین سلول دهنده (SM10(+pRE107-stx2:GM) و سلول گیرنده (سوش وحشی مقاوم به استرپتومایسین واجد stx2 اشریشیاکلی (O157:H7 کلنی مقام به جنتامایسین و استرپتومایسین ولی حساس به آمپی سیلین بدست آمد که پس از استخراج و خالص سازی DNA، آزمایش PCR انجام گرفت و مشخص گردید که موتان بدست آمده فاقد stx2 می باشد. همچنین سلولهای vero توسط موتان لیز نشد.نتیجه گیری: سویه موتان با موفقیت ایجاد شده است و ناقل انتحاری انتخاب شده برای ایجاد این موتان مناسب بوده است.

هدف: ارایه یک روش کروماتوگرافی مایع برای سنجش غیرمستقیم رادیکالهای آزاد هیدروکسیل در سرم طیور.طرح: مطالعه کروماتوگرافیک.نمونه ها: سرم طیورروش: با اسیدی کردن سرم توسط اسید هیدروکلریک HCI) یک مولار)، اسید سالیسیلیک و متابولیتهای هیدروکسیله آن بداخل دی اتیل اتر استخراج شدند. فاز آلی خشک گردید و سپس عصاره در فار فاز متحرک و اسید هیدروکلریک حل شد. پس از فیلترکردن 20 میکرولیتر از آن به سیستم HPLC تزریق گردید. شرایط کروماتوگرافی عبارت بود از: فاز متحرک 94) درصد بافر استات- سیترات و 6 درصد متانول) با میزان جریان 1.2ml/min، ستون C18 و استفاده از دتکتورهای ماورای بنفش (UV) الکتروکمیکال (EC) بطور سریال.|تجزیه و تحلیل آماری: استفاده از آمار توصیفی.نتایج: جداسازی مناسبی بین ترکیبات مورد نظر بدون هیچگونه تداخلی با اجزای موجود در سرم طیور بدست آمد. خطی بودن منحنی کالیبراسیون برای اسید سالیسیلیک استخراج شده از سرم طیور در دامنه غلظت 0.28-88mg/ml و برای متابولیتهای هیدروکسیله آن در دامنه 0.3-12.3mg/ml مشاهده شد (به ترتیب R2=0.996 و (R2=0.998. حساسیت روش جهت سنجش اسید سالیسیلیک 0.56g/ml و برای متابولیتهای هیدروکسیله آن 0.3mg/ml بود. تکرارپذیری روش سنجش بر اساس شاخص تغییرات (CV%) درون روز و بین روزها در دامنه غلظتهای فوق برای اسید سالیسیلیک به ترتیب 2.5-6.5 درصد و 4.4-6.7 درصد و برای 2 و -3 دی هیدروکسی بنزوئیک اسید به ترتیب 4.2-8.5 درصد و 5.8-9.0 درصد و برای 2 و -5 دی هیدروکسی بنزوئیک اسید به ترتیب 4.1-6.8 درصد و 5.9-7.4 درصد بدست آمد. میزان بازیافت اسید سالیسیلیک از سرم 87±5 درصد و برای متابولیتهای آن 92±4 درصد بود.نتیجه گیری: این روش جهت تعیین مقدار همزمان اسید سالیسیلیک و متابولیتهای هیدروکسیله آن در سرم طیور بمنظور اندازه گیری غیرمستقیم رادیکالهای آزاد هیدروکسیل، قابل استفاده است.

هدف: ارزیابی القا استخوان سازی با ترکیب اتوگرافت استخوان اسفنجی و مغز استخوان در نقیصه تجربی ایجاد شده در قسمت میانی استخوان درشت نی.حیوانات: هفت قلاده سگ بالغ از نژاد مخلوط با میانگین سن 1.57 سال و میانگین وزن 22.57 کیلوگرم.طرح: مطالعه تجربی.روش: در پنج سگ (گروه آزمایش) نقیصه استخوانی درشت نی به وسیله استخوان اسفنجی خودی به همراه مغز استخوان که به ترتیب از ستیغ ایلئوم و کانال مرکزی استخوان ران گرفته شده بود پرشد. در دو سگ دیگر (گروه کنترل) نقیصه ایجاد شده پرنشد. ارزیابی بالینی پس از عمل شامل اندازه گیری درجه حرارت بدن، تعداد ضربان قلب، تنفس و ارزیابی میزان لنگش بود. ارزیابی رادیوگرافی بر اساس روند التیام نقیصه، واکنش پرده ضریع و تورم بافت نرم، قبل از جراحی، بلافاصله پس از جراحی و سپس هفته های 17 و 13، 9، 5، 3، 2، 1 بعد از جراحی بود.نتایج: در حالیکه اختلاف معنی داری در کاهش میزان لنگش، در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل از روز 12 تا 49 پس از عمل مشاهده شد (p<0.05). در حالیکه اختلاف معنی داری در میزان تورم بافت نرم در هفته 5 بین دو گروه مشاهده گشت (p<0.05) در میزان واکنش ضریع بین دو گروه اختلاف معنی داری وجود نداشت. روند التیام به صورت معنی داری در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل سریع تر بود (p<0.05). در چهار مورد از سگ های گروه آزمایش جوش خوردگی بالینی مشاهده شد و در یک مورد 75 درصد نقیصه پرشد، ولی در گروه کنترل ترمیم کامل صورت نگرفت.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که پیوند استخوان اسفنجی و مغز استخوان خودی می تواند روش قابل اعتمادی جهت پرکردن نقایص قلعه ای 2.5 سانتیمتری استخوان درشت نی در سگ باشد ولی در مورد نقایص بزرگتر از این اندازه به مطالعات بیشتری نیاز دارد.

هدف: شناسایی گونه های مختلف ایمریا در بزهای اهلی (کاپراهیرکوس)طرح: مطالعه مقطعیحیوانات: یکصدوپنجاه راس بز اهلی شامل 75 راس زیر یکسال و 75 راس بالای یکسال در برخی نواحی روستایی اطراف شیرازروش: نمونه گیری از مدفوع، شمارش ااسیست ها با استفاده از روش شناورسازی کلیتون-لین، جمع آوری ااسیست ها و نگهداری آنها در محلول 2.5 درصد بی کرومات پتاسیم، شناسایی گونه ها ایمریا بر اساس ویژگی های ریخت شناسی و زیست شناسی ااسیست ها گدار شده.نتایج: یکصدوده راس از مجموع 150 راس بز مورد آزمایش 73.3) درصد) به حداقل یک گونه امیریا آلوده بودند. هفت گونه ایمریا شناسایی شدند که به ترتیب نزولی عبارت بودند از: ایمریاآرلوینگی، ایمریاپاروا، ایمریانناکول یاکیموی، ایمریاپالیدا، ایمریافوره ای، ایمریاکریستنسنی و ایمریاگرانولوزا. تفاوت معنی داری بین OPG گروه زیر یکسال و بالای یکسال به دست نیامد. به استثنای هفده راس بز 15.45) درصد)، بقیه حیوانات به بیش از یک گونه آلوده بودند.نتیجه گیری: این مطالعه، وقوع آلودگی را با برخی از گونه های به شدت بیماری زا همچون ایمریاآرلوینگی نشان داد. این گونه می توانند موجب بروز کوکسیدیوز حاد به ویژه در بزغاله های منطقه شوند.

هدف: تعیین مقادیر طبیعی برخی از آنزیم های سرم خون ماهی قره برون.طرح: مطالعه توصیفی.حیوانات: 15 ماهی نر و 17 ماهی ماده قره برون.روش: خونگیری از ساقه دمی دو جنس نر و ماده 15) نر و 17 ماده) انجام پذیرفت. پس از جداسازی سرم، مقادیر آنزیم های سرمی، توسط دستگاه اتوآنالایزر اندازه گیری شد.تجزیه و تحلیل آماری: با استفاده از آزمون t پارامتریک و آزمون پیرسون.نتایج: نتایج بدست آمده در کل جمعیت عبارتند از: آسپارات آمینوترانسفراز AST) و (294.59±61.26، آلانین آمینوترانسفراز ALT) و (5.96±1.27IU/L)، فسفاتاز قلیایی ALP)؛ (74.68±13.59IU/L)، لاکتات دهیدروژناز LDH)؛ (2018.43±507.55، کراتین کیناز ICK)؛ (6878.70±1832.63IU/L، فسفاتاز اسیدی ACP)؛ (16.07±2.71IU/L.نتیجه گیری: آنزیم کراتین کیناز بین دو جنس نر و ماده اختلاف معنی دار (p<0.05) به نحوی که مقدار این آنزیم در ماهی ماده بیشتر از ماهی نر بود. هم چنین بر اساس آزمون همبستگی پیرسن (Pearson) بین دو آنزیم آلانین آمینوترانسفراز و فسفاتاز اسیدی همبستگی وجود دارد p<0.05)، (r=0.382.

هدف: تعیین میزان آبستنی در روش همزمانی با Selectsynch در یک گله گاو شیریحیوانات: 374 راس گاو در سه گروه همزمانی با Selectsynch، همزمانی با PG و تلقیح بدنبال فحلی طبیعی قرار گرفتند.روش: گاوهایی که 30 روز پس از زایش در آزمایش رحمی مشکل خاصی نداشتند به طور کاملا تصادفی در یکی از سه گروه تحت مطالعه قرار گرفتند الف) راس دام به روش Selectsynch همزمان شده و سپس تلقیح گردیدند. ب) 125 راس دام با تزریق PG همزمان شده و سپس تلقیح گردیدند. ج) 110 راس دام بعد از مشاهده علایم فحلی طبیعی، تلقیح شدند.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون مربع کای.نتایج: میزان آبستنی سه گروه به ترتیب 54 درصد، 44.8 درصد و 46.4 درصد بود که بر اساس آزمون های آماری اختلاف معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: با توجه به میزان آبستنی قابل قبول با روش Selectsynch این روش به عنوان یکی از روشهای خوب همزمانی در گله های گاوشیری که رکورد شیر بالایی دارند و فحل یابی در آنها ضعیف است پیشنهاد می شود که می تواند در کاهش فاصله زایش تا آبستنی و در نهایت کاهش فاصله دو زایش موثر باشد.

هدف: توصیف کوتاهی از ترماتود دیژنه (Orientodiploproctodaeum diacanthi) و تعیین میزان فراوانی این ترماتود در میش ماهیان خلیج فارس ایران.طرح: نمونه برادری تصادفی.حیوانات: 31 قطعه میش ماهی (Protonibea diacanthus)روش: صید میش ماهیان در اندازه های مختلف در سه ایستگاه هندیجان، بحرگان و دهانه بهمنشیر با استفاده از تورکفی و تورگوشگیر صورت گرفت. لوله گوارش هر ماهی پس از صید از ابتدای معده تا انتهای روده بزرگ نزدیک مخرج بریده و به آزمایشگاه برده شد. پس از بازکردن معده و روده ها، ضمن بررسی مواد مختلف خورده شده تعدادی ترماتود نیز جمع آوری و شمارش شدند. برای تشخیص انگل از روش های رنگ آمیزی و تهیه مقاطعی از ترماتود استفاده شد.نتایج: گونه ترماتود مزبور به عنوان Orientodiploproctodaeum diacanthi)) تشخیص داده شد. از مجموع 31 میش ماهی تعداد 7 قطعه 22.5) درصد) دارای اورینتودیپلوپروکتودئوم دیاکانتای بودند.نتیجه گیری: اورینتودیپلوپروکتودئوم دیاکانتای برای اولین بار در میش ماهیان خلیج فارس ایران شناسایی و گزارش می شود. ضمنا چون این ترماتود را در ماهی سرخود و ماهی قباد سایر کشورها هم مشاهده کرده اند در اینصورت احتمال دارد این ماهیان و نیز سایر ماهیان خلیج فارس به این انگل آلوده باشند.

هدف: مقایسه چهار روش محدودیت فیزیکی خوراک از نظر عملکرد رشد، تغییرات متابولیکی و استرس در طی دوران پرورش مرغ های مادرگوشتی.طرح: آزمایش فاکتوریل 2x4 در قالب طرح کاملا تصادفی.حیوانات: 160 جوجه مرغ مادر گوشتی و 160 جوجه خروس پدرگوشتیروش: جوجه مرغ ها و جوجه خروس ها در واحدهای آزمایشی محصور و مجزا قرار داشتند و مقدار خوراک در همه تیمارها یکسان بود. اثرات چهار روش محدودیت غذایی (همه روزه، شش روز به یک روز، پنج روز به دو روز و یک روز در میان) در طی 3 تا 22 هفتگی بر روی وزن بدن، یکنواختی وزن بدن (ضریب تغییرات)، بازدهی خوراک، فراسنجه های بیوشیمیایی (کلسترول، تری گلیسرید، گلوکز، پروتئین تام اسید اوریک)، و شاخص های استرس در خون (نسبت هتروفیل به لنفوسیت و فراوانی بازوفیل، مونوسیت و ائوزینوفیل) مقایسه شد.تجزیه و تحلیل آماری: آزمون آنالیز واریانس.نتایج: در مقایسه با سایر تیمارها وزن بدن و بازده غذایی پرندگان تحت برنامه محدودیت غذایی یک روز در میان کمتر و کلسترول پلاسما به طور معنی داری بیشتر بود بعلاوه نسبت هتروفیل به لنفوسیت در مرغ های این گروه افزایش یافت.نتیجه گیری: با توجه به استرس پرندگان در برنامه غذایی یک روز در میان و بیشتر بودن هماهنگی وزن بدن خروس ها در برنامه غذایی پنج به دو و برنامه غذایی شش به یک در مرغ ها و بازدهی غذایی بالاتر در این برنامه ها، استفاده از آنها توصیه می شود.

هدف: بررسی و تعیین تاثیر منابع چربی جیره بر ساختار بافتی بیضه قوچ های زندی.طرح: آزمایش میدانی در قالب طرح کاملا تصادفی (CRD)حیوانات: هشت راس قوچ بالغ 2.5 ساله نژاد زندیروش: از چهار جیره یکسان از نظر انرژی و پروتئین و متفاوت از نظر منابع تامین کننده اسیدهای چرب به مدت هفت ماه استفاده شد. منبع تامین اسیدهای چرب در چهار جیره آزمایشی به ترتیب شامل جیره بدون مکمل چربی (شاهد)، جیره حاوی 4 درصد اسیدهای چرب کلیسمی شده از منشا پیه گاو، جیره حاوی 4 درصد اسیدهای چرب کلسیمی شده از منشا روغن سویا و جیره حاوی 2 درصد اسیدهای چرب کلسیمی شده از منبع پیه گاو + 2 درصد اسیدهای چرب کلسیمی شده از منشا روغن سویا بود. به منظور انجام مطالعات بافتی، نمونه هایی به ابعاد 1 سانتیمتر مربع به روش بیوپسی از قسمت های مختلف بیضه تهیه گردید و بعد از تثبیت بافتی، آبگیری، شفاف سازی و آغشتگی با پارافین، از آنها بلوک های پارافینی تهیه گردید. سپس مقاطع به روش هماتوکسیلین و ائوزین رنگ آمیزی و شمارش سلول ها و اندازه گیری قطر لوله های اسپرم ساز، با استفاده از گراتیکول انجام گرفت. صفات قطر لوله های اسپرم ساز، قطر لومن، تعداد سلول های لیدیگ، تعداد سلول های سرتولی، تعداد اسپرماتوگونی، تعداد اسپرماتوسیت ها و تعداد اسپرماتید ثبت شد.تجزیه و تحلیل آماری: مقایسه میانگین خصوصیات بافت شناسی بیضه به روش دانکن با استفاده از نرم افزار آماری SAS در رویه GLM.نتایج: عملکرد تولید مثلی قوچ، متاثر از ویژگی های بافت شناسی بیضه آنها بود که خود می تواند متاثر از شرایط تغذیه ای حیوان باشد. همچنین اثر منابع اسیدهای چرب جیره بر خصوصیات بافت شناسی بیضه قوچ ها معنی دار بود (p<0.05).نتیجه گیری: استفاده از روغن سویا (حاوی اسیدهای چرب غیراشباع) در مقایسه با چربی با منشا پیه گاو، باعث افزایش معنی دار قطر لوله های اسپرم ساز، قطر لومن، تعداد سلول های لیدیگ، تعداد سلول های سرتولی، تعداد اسپرماتوگونی، تعداد اسپرماتوسیت ها و تعداد اسپرماتید می گردد (p<0.05).

هدف: تعیین فراوانی حامل های ویروس تب برفکی در گاوهای کشتار شده در کشتارگاه زیاران- استان قزوینطرح: مطالعه مقطعینمونه: تعداد 301 لوزه گاوهای به ظاهر سالمروش: برای شناسایی ژنوم ویروس تب برفکی تمام نمونه ها به روش RT-PCR آزمایش شدند. سپس تعداد 30 نمونه روی سلول های MDBK کشت شدند و 20 نمونه که نتیجه RT-PCR آن ها مثبت بود با ELISA آزمایش شدند.تجزیه و تحلیل آماری: نتایج RT-PCR نمونه ها بر حسب جنس، سن و نژاد گاوها با آزمون chi-square یا آزمون دقیق Fischers مقایسه شدند. برای مقایسه نتایج کشت ویروس با RT-PCR آزمون McNemar انجام شد.نتایج: تعداد 99 نمونه در آزمایش RT-PCR مثبت بودند. فراوانی نسبی حامل های ژنوم ویروس تب برفکی بر حسب جنس و نژاد دارای اختلاف معنی دار بود. گاوهای نژاد سیستانی و نژاد هلشتاین به ترتیب بالاترین و پایین ترین فراوانی نسبی را به خود اختصاص دادند. دو نمونه روی کشت سلول مثبت بودند که از سروتیپ O شناسایی شدند. در آزمایش ELISA تنها نمونه مثبت از سروتیپ Asia1 بود.نتیجه گیری: فراوانی نسبی کل موارد مثبت 32.9) درصد)، مواجهه گسترده گاوها را با ویروس تب برفکی نشان می دهد. احتمال تفاوت نژادی گاوهای سیستانی (به عنوان واریته ای از Bos indicus نیاز به مطالعه در شرایط کنترل شده دارد.

هدف: بررسی اثر سیتریک و آنزیم فیتاز میکروبی بر عملکرد و میزان استفاده از فسفر فیتاته در جوجه های گوشتی، بر پایه جیره ذرت- کنجاله سویاطرح: پژوهشی- کاربردی در قالب طرح پایه کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 3´2.روش: در این مطالعه، تعداد 252 قطعه جوجه یک روزه گوشتی نر سویه راس 308 به 7 گروه 36 قطعه ای و هر گروه به 3 زیر گروه (تکرار) 12 قطعه ای تقسیم شده و مورد آزمایش قرار گرفتند. این آزمایش در قالب طرح پایه کاملا تصادفی به صورت فاکتوریل 3´2، شامل سه سطح اسید سیتریک (صفر، 2.5 درصد و 5 درصد) و دو سطح فیتاز میکروبی (صفر و 500 واحد در کیلوگرم جیره) در جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم به همراه یک گروه شاهد مثبت (استاندارد) در سه تکرار انجام شد. معیارهای مورد استفاده برای ارزیابی شامل عملکرد رشد، غلظت آنزیم آلکالین فسفاتاز، کلسیم و فسفر سرم، خاکستر استخوان ساق پا، بازده لاشه و تلفات بودند.نتایج: افزودن اسید سیتریک به جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم، افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی را به طور معنی داری بهبود بخشید (p<0.05). افزودن اسید سیتریک به جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم، از لحاظ آماری تاثیری روی مصرف خوراک جوجه گوشتی در دوره های مختلف رشد نداشت. اثر متقابل اسید سیتریک ´ فیتاز بر روی افزایش وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی از لحاظ آماری معنی دار بود (p<0.01).نتیجه گیری: افزودن اسید سیتریک به جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم، غلظت آنزیم آلکالین فسفاتاز سرم را کاهش داد که از لحاظ آماری معنی دار (p<0.01) بود ولی باعث افزایش غلظت فسفر سرم خون گردید (p<0.01). افزودن اسید سیتریک به جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم، خاکستر استخوان ساق پا و بازده لاشه را از لحاظ آماری تحت تاثیر قرار نداد ولی باعث کاهش تلفات در جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم گردید (p<0.01).نتیجه گیری: افزودن فیتاز میکروبی به جیره های حاوی فسفر قابل دسترس کم، باعث بهبود عملکرد، افزایش غلظت فسفر سرم و خاکستر استخوان ساق پا گردید به علاوه در حالی که اثر افزودنیهای غذایی اسید سیتریک و فیتاز بازده لاشه را تحت تاثیر قرار نداد. باعث کاهش تلفات شد.

هدف: امکانسنجی کاربرد پیوند خودی غضروف گوش در ترمیم نقایص تجربی استخوان بلند در سگ.طرح: مطالعه تجربیحیوانات: ناحیه میانی استخوان زند برین اندام قدامی راست در ده قلاده سگ نر و ماده بومی با متوسط وزن 29±2.4 کیلوگرم در دو گروه 5 تایی آزمون و شاهد.روش: در هر قلاده سگ نقیصه استخوانی در میانه استخوان زند برین ایجاد شده و سپس گوشبری زیبایی انجام گردید. قطعه ای از غضروف لایه گوش در محل نقیصه در گروه آزمون کارگذاری شد و امتیازبندی لنگش نیز بعد از جراحی انجام شد. رادیوگرافی از دونمای قدامی- خلفی و جانبی، به فواصل 2 هفته تا 70 روز از اندام های جراحی شده اجرا شد. سگها پس از 70 روز آسان کشی شده و آزمون خمش بر روی استخوانهای جراحی شده و سالم در هر قلاده سگ انجام گردیده و نمودارهای مربوطه رسم شد.تجزیه و تحلیل آماری: مقایسه درون گروهی بر اساس متغیر زمان به کمک آزمون آنووا با تکرار اندازه گیری و مقایسه بین گروهی توسط آزمون نمونه های غیروابسته تی برای داده های کمی اندیس کالوس اجرا گردید. امتیازات لنگش به کمک آزمون کروسکال- والیس، در دو گروه مورد مطالعه مقایسه شدند.نتایج: میزان لنگش در گروه آزمون بهبودی نسبی را نشان داد. افزایش معنی دار آماری (p<0.05) در اندازه اندیس کالوس در سگهای گروه آزمون نسبت به گروه شاهد در روزهای 28، 42، 56 و 70 پس از جراحی مشاهده شد. فاکتورهای حداکثر نیروی تحملی، مدول الاستیسیته و گشتاور ماگزیمم بر واحد سطح در استخوان زند زبرین سگهای گروه آزمون از کیفیت بالاتری برخوردار بودند.نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که غضروف لاله گوش سگ به عنوان یک مبنع در دسترس و غنی از کوندروسیت، دارای اثرات مثبت در روند ترمیم نقایص تجربی استخوان می باشد. بنابراین کاربرد بالینی غضروف لاله گوش در شکستگی استخوان های بلند سگ با ریسک عدم جوش خوردگی یا دیرجوشی، همچنین در درمان این دو عارضه و ترمیم نقایص استخوانی توصیه می گردد.