مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1392 | دوره:68 | شماره:3 |تعداد مقالات:14

زمینه مطالعه: جرب قرمز طیور، درمانیسوس گالینه یکی از مهمترین انگل های خارجی طیور پرورشی می باشد که برخی از ترکیبات گیاهی می توانند در کنترل آن موثر باشند. هدف: مطالعه اثرات ضدجرب عصاره های ترکیبات گیاهی دارچین، نعناع و اکالیپتوس. روش کار: در یک مزرعه مرغ تخمگذار با سابقه آلودگی به جرب درمانیسوس گالینه، میزان آلودگی به جرب با استفاده از نصب تله ها و شمارش جرب های جمع آوری شده در آنها، ارزیابی گردید. سپس برخی از قفس های حاوی پرندگان با استفاده از عصاره های دارچین به غلظت 27.50 mg/cm3، نعناع به غلظت 28/30mg/cm3 و اکالیپتوس به غلظت اسپری شدند. همچنین یک ردیف مشابه از قفس ها نیز به عنوان گروه شاهد در نظر گرفته شد. متعاقب درمان انجام گرفته، تله های ساخته شده یک روز و یک هفته پس از انجام اسپری بر روی قفس های مذکور نصب، پس از 24 ساعت جمع آوری و جرب های به دام افتاده در آنها مجددا شمارش گردید. در نهایت میزان اثربخشی ترکیبات گیاهی مورد استفاده تعیین شد. نتایج: در روز اول و یک هفته پس از اسپری عصاره دارچین میزان تاثیر عصاره به ترتیب 66.97% و 12.91% بود. همچنین میزان اثربخشی عصاره اکالیپتوس در روزهای اول و هفتم پس از انجام درمان به ترتیب 80.85% و 58.14% و در مورد عصاره نعناع نیز 90.19% و 40.24% گزارش گردید. بررسی آماری انجام شده اختلاف معنی داری را در تعداد جرب های جمع آوری شده در تله های نصب شده در روز پس از درمان با استفاده از ترکیبات گیاهی و گروه شاهد نشان داد. در صورتی که این تفاوت در تعداد جرب های به دام افتاده در یک هفته پس از انجام اسپری مگر درخصوص عصاره اکالیپتوس معنی دار نبود. نتیجه گیری نهایی: کنترل جرب قرمز طیور با استفاده از ترکیبات گیاهی دارچین، نعناع و اکالیپتوس امکان پذیر بوده و جهت حصول نتایج جامع نیاز به تحقیقات تکمیلی در این خصوص وجود دارد.

زمینه مطالعه: طی سال های اخیر مرگ و میر های دسته جمعی در جمعیت فک های دریای خزر رخ داده و پاتوژن اصلی شناخته شده در این مرگ و میرها ویروس دیستمپر سگ ها (CDV) شناخته شد. علیرغم تکرار این پدیده و حضور تعداد بسیار زیاد لاشه فک های تلف شده در نواحی ساحلی کشورهای دریای خزر، اطلاعات زیادی در خصوص نقش اپیدمیولوژیک این حیوان در بقاء ویروس دیستمپر سگ ها در مناطق ساحلی وجود ندارد. هدف: هدف از انجام این مطالعه فراوانی نسبی سگ های با تیتر مثبت آنتی بادی ضد ویروس دیستمپر، در سگ های غیر واکسینه روستایی حاشیه ساحلی جنوب شرق دریای خزر، بود.روش کار: طی مدت 2 سال (1389-1387) نمونه های سرم، بصورت تصادفی از سگ های روستایی (185 قلاده) جمع آوری شد. نتایج: میزان فراوانی نسبی سگ های با تیتر مثبت آنتی بادی ضد ویروس دیستمپر، رقت سرمی بالاتر از 1.32، در سرم سگ های این ناحیه %55.6 (103 سرم از 185 سرم) بود (CI %9547-61) در این مطالعه تفاوتی از نظر میزان فراوانی نسبی سگ های با تیتر مثبت آنتی بادی بین جنس نر و ماده و سنین مختلف مشاهده نشد. همچنین بیشترین میزان فراوانی نسبی سگ های با تیتر مثبت، در فصل زمستان بود.نتیجه گیری نهایی: این نتایج بیانگر حضور ویروس در ناحیه بوده و همچنین حاکی از این است که سگ های ناحیه در گذشته در معرض ویروس قرار گرفته اند. این احتمال وجود دارد که درصد بالای تیتر مثبت آنتی بادی در سگ های روستایی ناحیه ناشی از تماس با لاشه فک های تلف شده بر اثر دیستمپر باشد. جمعیت بالای سگ های روستایی در این ناحیه جهت حفظ ویروس در مناطق روستایی کافی بوده و نتایج تحقیق حاکی از آن است که سگ های روستایی می توانند به عنوان مخزن بیماری دیستمپر برای سگ های شهری و گوشتخواران وحشی ناحیه مطرح باشند.

زمینه مطالعه: کلی باسیلوز ناشی از اشریشیا کولای یکی از مهم ترین بیماریهای عفونی طیور می باشد. درحالیکه تاثیر فاکتورهای حدت اشریشیا کولای در پرنده در تعامل با عوامل تاثیر گذار دیگر می تواند متفاوت باشد، صرف وجود آنها تعیین کننده میزان حدت باکتری برای پرندگان نمی باشد. لذا ضروری است که قدرت بیماریزایی جدایه های اشریشیا کولای بر روی پرندگان حساس آزمایش شود.هدف: هدف از انجام این مطالعه تعیین میزان حدت و مقایسه اثر 3 جدایه اشریشیا کولای جدا شده از کلی باسیلوز طیور در ایران بر روی جوجه های یک روزه با بهره گیری از تست کشندگی بود.روش کار: هفتاد جوجه یک روزه به 3 گروه تیمار 20 قطعه ای و 2 گروه کنترل 5 قطعه ای تقسیم شدند. هر گروه تیمار به یک جدایه اختصاص داده شد و به 4 زیرگروه 5 قطعه ای تقسیم شد. هر جدایه در محیط آبگوشت مایع رشد داده شد و پس از 3 بار شستشو با PBS رقیق سازی شد. سپس میزان 0.5ml از محلول کشت رقیق نشده (حاوی ~109 CFU/ml باکتری)، و رقت های 0.1، 0.01 و 0.001 هر کشت به هر کدام یک از جوجه ها در هر زیرگروه 5 قطعه ای از راه زیر جلد در پشت گردن تلقیح شد. به یک گروه کنترل PBS تزریق شد و گروه کنترل منفی نیز چیزی دریافت نکرد. سپس جوجه ها تا 6 روز، هر 12 ساعت کنترل شدند. جوجه های تلف شده در طی 6 روز و همچنین جوجه های زنده مانده کالبدگشایی و از قلب و کبد آنها برای آزمایشات باکتریولوژیک نمونه گیری شد. حدت هر جدایه اشریشیا کولای بر اساس زمان مرگ، مشاهدات آسیب شناسی بارز و یافته های باکتری شناسی امتیاز بندی شد.نتایج: کلیه سویه های اشریشیا کولای مورد بررسی در این مطالعه توانایی ایجاد تلفات و جراحات بارز کلی باسیلوزی را داشتند. تفاوت معنی داری بین جدایه ها از نظر حدت در رقت های مشابه مشاهده نشد اما تفاوت ها با گروه های PBS و کنترل منفی معنی دار بود (p£0.05).نتیجه گیری نهائی: این مطالعه مشخص نمود که سه جدایه اشریشیا کولای کلی باسیلوز قادر به ایجاد تلفات در جوجه های یک روزه بودند. این یافته ها آگاهی ما را در مورد خصوصیات حدت سه جدایه ایرانی اشریشیا کولای با منشاء کلی باسیلوز طیور افزایش داد.

زمینه مطالعه: کم خونی یکی از موارد شایعی است که معمولا درمانگاه های دامپزشکی با آن مواجه می باشند. هدف: هدف ازاین تحقیق ارزیابی پارامترهای خونشناسی و بیوشیمی سرم سگ های مبتلا به کم خونی بود واین که به طور کاربردی ارزش اندازه گیری درصد رتیکولوسیت های تصحیح شده نیز نشان داده شود. روش کار: این تحقیق بر روی500 سگ ارجاعی به بیمارستان دام های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران انجام گرفت. در این میان 139 سگ مبتلا به کم خونی، دارای هماتوکریت کمتر از37% و 20 سگ به ظاهرسالم (گروه کنترل) انتخاب گردیدند.پارامترهای خونشناسی(گلبول های قرمز، هموگلوبین، هماتوکریت،MCV ،MCHC ، RDW، تعداد گلبول های سفید و پلاکت ها، شمارش تفکیکی گلبول های سفید،درصد رتیکولوسیت ها و درصد رتیکولوسیت های تصحیح شده یا CRP) و فاکتورهای بیوشیمی سرم (آهن، فعالیت آلانین آمینو ترانسفراز،کراتی نین، پروتئین تام و گلوکز) اندازه گیری گردید. نتایج: سگ های مبتلا به کم خونی بر اساس MCV و MCHC به سه گروه تقسیم شدند:میکروسیتیک هیپوکرومیک(%1.44) ،میکروسیتیک نورموکرومیک (%24.59) و نورموسیتیک نورموکرومیک (%76.97) سپس نتایج سه گروه و گروه کنترل بوسیله آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون Tukey مقایسه گردید.اندازه گیری پارامترهای خون شناسی نشان داد کهRBC ، Hb و PCV به طورمعنی داری در کلیه سگ های کم خون کاهش یافته. نتایج نشان می دهد که افزایش RDW گروه میکروسیتیک هیپوکرومیک در مقایسه با کنترل معنی دار می باشد. تغییرات درصد رتیکولوسیت ها در کلیه گروه های مبتلا به کم خونی تفاوت معنی داری با گروه کنترل دارد ،اما محاسبه CRP نشان داد که اختلاف معنی دارفقط مابین گروه های نورموسیتیک نورموکرومیک و کنترل مشاهده می گردد. آنالیز واریانس یکطرفه نشان می دهد که آهن سرم در گروه میکروسیتیک هیپوکرومیک و کراتی نین سرم در گروه نورموسیتیک نورموکرومیک به طور معنی داری به ترتیب کاهش و افزایش یافته است.همچنین کاهش پروتئین تام در کلیه گروه ها نسبت به شاهد معنی دار است.سایر پارامترها تغییرات معنی داری را نشان ندادند. نتیجه گیری نهایی: پیشنهاد می گردد که در کلیه سگ های مبتلا به کم خونی ،علاوه بر CBC ،مقادیر CRP ونیز پارامترهای بیوشیمیایی همچون کراتی نین، پروتئین تام، ALT و گلوکزاندازه گیری گردد.

زمینه مطالعه: در راستای ارتقاء ماندگاری اکسیداتیو محصولات گوشتی، استفاده از فرم خوراکی افزودنی های طبیعی به خصوص با منشاء گیاهی در حال افزایش می باشد. گیاه آلوئه ورا که قدرت آنتی اکسیدانی آن در مطالعات آزمایشگاهی گذشته به اثبات رسیده است می تواند یک انتخاب مناسب در جهت نیل به این هدف باشد. هدف: این مطالعه به منظور ارزیابی تاثیر خوراکی عصاره ژل آلوئه ورا بر پراکسیداسیون چربی فیله سینه مرغهای گوشتی در مدت نگهداری به حالت منجمد طراحی شده است. روش کار: 54 جوجه یک روزه گوشتی در سه گروه شامل گروه دریافت کننده رژیم غذایی پایه به عنوان کنترل و دو گروه تیمار با دریافت 100 mg/kg و 300 عصاره متانولی ژل آلوئه ورا در جیره گروه بندی شدند و به مدت 6 هفته با این برنامه غذایی تغذیه شدند. بعد از گذر از این دوره پرورش جوجه ها ذبح و خونگیری شده و فیله های سینه آنها به مدت 9 ماه در -20oC نگهداری شد. در بازه های زمانی 1، 3، 6 و 9 ماه نگهداری در حالت انجماد میزان پراکسیداسیون لیپید ها با آزمون های شیمیایی (شامل عدد پراکسید و TBARS) و همچنین ارگانولپتیک سنجیده شد. نتایج: نتایج نشان داد که جیره حاوی 300mg/kg عصاره متانولی ژل آلوئه ورا با اخذ پارامترهایPV ، TBARS و ارگانولپتیک 9.6meq/kg، 92.67mg/kg، در مقایسه با گروه کنترل باPV ، TBARS و تست حسی 15.2 meq/kg، 139.33 mg/kg و 3 در روز نهایی آزمایش توانست به صورت معنی دار پراکسیداسیون چربی را در گوشت سینه مرغ ها به تاخیر بیندازد (p<0.05). نتیجه گیری نهایی: این مطالعه نشان داد که عصاره متانولی ژل آلوئه ورا می تواند به عنوان یک مکمل غذایی در جیره طیور گوشتی برای جلوگیری از فساد اکسیداتیو گوشت سینه مرغ در حالت انجماد مورد توجه قرار گیرد.

زمینه مطالعه: روغن های اسانسی ترکیبات ضدمیکروبی مناسبی هستند، اما در شرایط تغذیه ای یا محیطی نامطلوب اثر بیشتری دارند؛ همچنین، روغن های اسانسی تولید داخل کشور قابل رقابت با نمونه های خارجی هستند.هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثر افزودن دو روغن اسانسی ارگواستیم( 0.5g/kg وارداتی) و آنتی بیوفین(1g/kg، ایرانی) بر عملکرد تولید و گوارش پذیری مواد مغذی در جوجه های گوشتی تغذیه شده با جیره های بر پایه جو، بدون یا دارای آنزیم بتا–گلوکاناز (0.05g/kg) بود.روش کار: در ابتدای هفته ی دوم پرورش، 192 جوجه گوشتی (مخلوط هر دو جنس)، به شش تیمار (هر تیمار شامل چهار تکرار و هر تکرار شامل هشت جوجه بود) در قالب آزمایش فاکتوریل (3 سطح روغن اسانسی×2 سطح آنزیم) بر پایه ی طرح کاملا تصادفی، گروه بندی شدند. نتایج: افزودن روغن های اسانسی ارگواستیم و یا آنتی بیوفین به جیره های بر پایه جو، سبب بهبود معنی داری (p<0.05) در ضریب تبدیل خوراک در کل دوره (1.94 در برابر 2.06) و وزن نهایی بدن (1786.75 در برابر 1591.37 برای هر پرنده) و گوارش پذیری مواد آلی (85.27 در برابر %74.10)شد، ولی تفاوتی بین این جیره ها در حضور یا غیاب بتا–گلوکاناز و نیز بین دو روغن اسانسی دیده نشد. نتیجه گیری نهایی: نتایج حاصل از پژوهش حاضر نشان می دهد که افزودن روغن های اسانسی به جیره های بر پایه جو، حتی بدون آنزیم، می تواند سبب کاهش اثرات ضدتغذیه ای جو و بهبود عملکرد شود. همچنین، با توجه به نبود تفاوت بین روغن های اسانسی در این پژوهش و از طرفی، کم یاب و پرهزینه بودن روغن های اسانسی خارجی، استفاده از روغن های اسانسی مشابه تولید کشور در سطح به کار رفته، قابل توصیه هستند.

زمینه مطالعه: ماهی جنگجوی سیامی در سال 1909، Betta splendens، Regan یک ماهی آب شیرین بومی مناطق جنوب شرق آسیا می باشد که امروزه در ایران استفاده از آن به عنوان ماهی زینتی متداول شده است. هدف: هدف از انجام این مطالعه، تعیین کاریوتیپ این ماهی به روش in vivo و نوار بندی Ag-NOR کروموزوم های آن بوده است. روش کار: گسترش های کروموزومی به دو روش چکاندن و له کردن بر روی لام سرد از بافت های خونساز شامل قسمت قدامی کلیه و طحال و همچنین آبشش و بیضه تهیه و به روش رنگ آمیزی گیمسا مورد بررسی قرار گرفت. همچنین، جهت بررسی نوارهای (NOR (Nucleolus Organizing Regions از رنگ آمیزی نیترات نقره بافت های خونساز استفاده شد. نتایج: به طور کلی گسترش های کروموزومی حاصل از بافت های خونساز نسبت به آبشش و بیضه، نتایج بهتری را به همراه داشت. عدد کروموزومی در سلول های دیپلویید در این گونه ماهی 2n=42 در سلول های هاپلویید آن n=21 و عدد بازویی آن FN=68 شمارش گردید. 4 جفت نوار مناطق سازمان دهنده هستک (NORs) در گسترش کروموزومی مشاهده گردید. فرمول کروموزومی در این ماهی مشتمل بر 1 جفت کروموزوم متاسنتریک، 3 جفت ساب متاسنتریک، 9 جفت ساب تلوسنتریک (آکروسنتریک) و 8 جفت تلوسنتریک می باشد. فرمول کروموزومی در هردو جنس نر و ماده مشابه بود اما از نظر بررسی کاریوتیپی، کروموزوم جفت 17 در دو جنس هترومورفیک بود و احتمال آن وجود دارد این جفت کروموزومی، کروموزوم های جنسی باشند. نتیجه گیری نهایی: تعداد کروموزوم ها (2n) مشابه اما فرمول و تعداد بازوهای کروموزمی (FN) در این بررسی متفاوت از مطالعات پیشین می باشد. همچنین وجود یک جفت کروموزوم متاسنتریک (جفت 1) و یک جفت کروموزوم هترومورفیک (جفت 17) در دو جنس برای اولین بار در این گونه گزارش می شود. در صورتی که کروموزوم ها ی جفت 17 کروموزوم های جنسی باشند، این گونه ماهی احتمالا در دستگاه تعیین جنسیت WZ قرار گرفته که در آن جنس ماده هتروگامتیک (WZ) و جنس نر هوموگامتیک (ZZ) است.

زمینه مطالعه: بچه ماهیان کپور معمولی (Cyprinus carpio, Linnaeus, 1758)، اغلب به هنگام رهاسازی در مصب رودخانه های حوزه خزری در معرض طیف وسیعی از آفت کش کشاورزی قرار می گیرند.هدف: هدف از این مطالعه بررسی اثرات سه آفت کش مالاتیون، کارباریل و گلایفوزیت بر بچه ماهیان کپور معمولی در سطح کشنده با تعیین LC50 96) ساعت) و سطوح زیر کشنده با سنجش فعالیت استیل کولین استراز می باشد.روش کار: حد کشندگی آفت کش ها با روش No.203OECD تعیین گردید. تعداد 300 قطعه بچه ماهی با میانگین وزن 2±0.4g در سه تیمار (0.1 و 0.2 LC50 و گروه کنترل) و سه تکرار برای هر یک از آفت کش ها معرفی شدند. 5، 10 و 15 روز پس از شروع دوره آزمایش، نمونه گیری از سر و بدن ماهی جهت انجام آزمایش آنزیمی انجامو فعالیت کولین استرازی به روش بیوشیمیایی سنجیده شد. نتایج: میزان متوسط غلظت کشنده سموم LC50 گلایفوزیت، مالاتیون و کارباریل در 96 ساعت به ترتیب 1.3, 6.75mg/l و 12.67 بدست آمد. میانگین حد نرمال فعالیت آنزیم کولین استراز بخش های سر و بدن بچه ماهیان کپور معمولی (در گروه شاهد) به ترتیب برابر با 1241.365 و 723.103 میکرو یونیت در دقیقه بر میلی گرم پروتئین محاسبه گردید که بر این اساس فعالیت کولین استرازی سر 1.7 برابر فعالیت این آنزیم در بدن بود. در طی دوره ی آزمایش، مهار فعالیت آنزیم کولین استراز به طور معنی داری (p<0.05) در ماهیان تحت تیمار با هر سه ترکیب نسبت به گروه شاهد مشاهده شد. با این حال، گروه های مسموم با کارباریل و گلایفوزیت، علی رغم کاهش سطحی که نسبت به گروه شاهد در فعالیت کولین استرازی از خود نشان دادند، مهارشدگی کمتری نسبت به تیمارهای مالاتیون داشتند. زمان در مقایسه با غلظت اثر معنی دارتری در مواجهه با انواع آفت کش های مورد بررسی نشان داد. نتیجه گیری نهایی: غلظت هایی از آفت کش ها که از نظر آزمون زیست سنجی و کشندگی، غیر موثر و مجاز برای گونه های غیرهدف شناخته می شوند، می توانند باعث بروز پاسخ های آنزیمی و آسیب های زیستی در آنها گردند.

زمینه مطالعه: ارزیابی تغییرات هیستومرفولوژیک میزنای و کلیه متعاقب عمل جراحی تجربی آناستوموزمیزنای. هدف: مقصود از این مطالعه ارزیابی جزئیات بیشتری در مورد مشکلات برخاسته پس از آناستوموز میزنای در سگ ها بود. روش کار: پنج قلاده سگ سالم دورگ با وزنی بین 15-30kg مورد استفاده قرار گرفتند. بیهوشی به کمک آسپرومازین و تیوپنتال سدیم القاء شده وبا مخلوط هالوتان و اکسیژن در یک سیستم بسته ادامه یافت. پس از ورود به محوطه شکمی از خط وسط، میزنای چپ در نزدیک ناحیه تریگون مثانه بریده شد و بلافاصله آناستوموز به روش انتها به انتها با الگوی بخیه ساده تکی توسط نخ شماره 6.0 پلی دیاکسانون صورت پذیرفت. تمامی حیوانات در روز نودم پس از جراحی آسان کشی شده و میزنای ها و کلیه های مربوط به آنها از نظر ماکروسکوپی و میکروسکوپی مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج: مشاهدات ظاهری در میزنای ها انسداد را در یک مورد و هیدرویوریتر خفیف را درسه مورد نشان دادند. از نظر میکروسکوپی در میزنای ها، هیپرپلازی (در لایه های بافت پوششی و ماهیچه ای)، فیبروز (در لایه های بافت پارین-زیرمخاط و سروزی) و مراحل مختلف آماس و التیام (در لایه های پارین-زیر مخاط، ماهیچه ای و سروزی) قابل مشاهده بود. مقاطع بافت شناسی در کلیه های مربوطه هیدرونفروز را در یکی از نمونه ها آشکار ساخت. نتیجه گیری نهایی: اگرچه انجام آناستوموز میزنای در دام کوچک از نظر تکنیکی مشکل بوده و احتمال انسداد پس از عمل در آن بالاست، ولی در صورت پارگی و آسیب میزنای، برقراری مجدد مسیر میزنای یکی از انتخاب ها برای جراحان دامپزشک می باشد. در مطالعه حاضر علیرغم پاره ای عوارض، آناستوموز در 80 % از حیوانات با موفقیت انجام شده است و مشخصا انجام جراحی ظریف و دقیق برای احتراز از انسداد میزنای الزامی است.

زمینه مطالعه: ارزیابی علائم بالینی و ضایعات پاتولوژیک دردستگاه عصبی مرکزی می تواند در تشخیص بیماریها دارای اهمیت باشد. هدف: بررسی ضایعات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک مغزومخچه گاو و گاومیش در کشتارگاه اهواز بود. روش کار: تعداد 724 نمونه مغز و مخچه گاو و 126 مغز و مخچه گاومیش مورد بازرسی قرار گرفت. از این تعداد 37 نمونه از گاو و 9 نمونه گاومیش با ضایعات ظاهری انتخاب شدند. بعد از برش از سطح مقطع و ثبت ضایعات،نمونه ها در فرمالین بافر 10% پایدار شدند و به روش پارافین مقاطع 5-7mm تهیه و رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین انجام شد. نتایج: ضایعات شامل پرخونی و خون ریزی، گاو 8 مورد، گاو میش 9 مورد، رنگدانه،گاو 4 مورد، کروماتولیز، گاو 4 مورد، گاومیش 2 مورد ،گلیوز، گاو 4 مورد ، گاومیش 1 مورد، واکوئله شدن ماده سفید، گاو 4 مورد، نکروز،گاو 6مورد،، گاومیش 2 مورد، ادم مغزی،گاو 3مورد، تجمع سلول ها اطراف عروق، گاو 4 مورد، گاومیش 3 مورد ،.هیپر پلازی عروق،گاو 3مورد،سنوروس سربرالیس ،گاو 3 مورد، آنسفالیت گاو 6 مورد، گاومیش 1 مورد، معدنی شدن ،گاو 5 مورد، خون ریزی و پرخونی پرده های مغزی، گاو 10 مورد، گاومیش 9 مورد، ادم پرده های مغزی، گاو 2 مورد، آماس پرده های مغزی گاو 7 مورد ،پرخونی و خون ریزی مخچه گاو، 1 مورد، گاومیش 5 مورد، دژنرنسانس لایه ملکولی گاو 2 مورد، دژنرنسانس لایه دانه دار گاو 3 مورد، دژنرنسانس سلول های پورکنژ گاو 4 مورد، گاومیش 1 مورد. نتیجه گیری نهایی: در دستگاه عصبی مرکزی دام های به ظاهر سالم ضایعات متعدد مشاهده شده است که فاقد نشانه بالینی است. بنابراین بدلیل اهمیت آنسفالوپاتی هادر گاو و گاومیش ها باید مورد مطالعه بیشتر قرار گیرند.

زمینه مطالعه: دو بیماری اسهال ویروسی گاوان (Bovine viral diarrhea, BVD) و رینوتراکئیت عفونی گاوان (infectious bovine rhinotracheitis,IBR)، از جمله عوامل تحمیل خسارات اقتصادی قابل توجه در صنعت دامپروری ایران می باشد. هدف: با توجه به فقدان واکسن تولید داخل، ضروری است، اثربخشی واکسن های تجاری وارداتی بررسی شود. روش کار: کارآزمایی شاهددار تصادفی شده و کور با هدف تعیین اثربخشی بالینی واکسن های تجاری غیرفعال ویروس اسهال ویروسی گاوان (Bovine viral diarrhea virus, BVDV) و هرپس ویروس تیپ یک گاوی (Bovine viral diarrhea virus type 1, BHV-1) در کاهش رخداد تلفات و حذف، بروز بیماری، تولید شیر و پیشگیری از تولد گوساله با عفونت پایدار صورت گرفت. دام ها به دو گروه تیمار (342 راس) و کنترل (351 راس)، به صورت تصادفی کردن نظام مند تخصیص یافتند، تلقیح واکسن های غیرفعال BVDV و BHV-1(Intervet-Schering PLough) به دام های گروه تیمار صورت گرفت و در یکماه و هفت ماه بعد تکرار شد. به مدت یکسال تمام موارد بیماری، حذف، تولد گوساله های با عفونت پایدار و تولید شیر در دو گروه ثبت و مقایسه گردید. کلیه محاسبات آماری با نرم افزار 20 IBM SPSS statistics انجام شد. نتایج: در ابتدای مطالعه، سن (روز)، تعداد زایش، روزهای شیردهی، میانگین تولید شیر و سطح پادتن BVDV و BHV-1، اختلاف معنی دار نداشت. هم چنین در طول مدت مطالعه در هیچ یک از پارامترهای مورد بررسی اختلاف معنی دار بین گروه تیمار و شاهد مشاهده نگردید. با این حال برخلاف سال های قبل از شروع مطالعه، بیماری تنفسی به علت BHV-1 و تولد گوساله با عفونت پایدار در گله گزارش نشد. نتیجه گیری نهایی: اگرچه کارایی واکسن های مذکور تایید شده بود ولی اثربخشی آنها در مطالعه حاضر اثبات نشد. به منظور واکسینولوژی مبتنی بر شواهد، انجام مطالعات اثربخشی در زمان واردات واکسن ها در کشورهای در حال توسعه توصیه می گردد.

زمینه مطالعه: واکسن براکسی عبارتست از کشت سویه مناسبی از کلستریدیوم سپتیکوم در یک محیط مایع و یا فیلترات آن کشت و یا مشتقات آن که به نحوی غیرفعال شده و سمیت آن از بین رفته ولی ایمنی زائی آن برقرار مانده باشد. هدف: تولید واکسن براکسی با استفاده از محیط کشت غنی شده در فرمانتور. روش کار: دو محیط کشت مرسوم و غنی شده برای کشت کلستریدیوم سپتیکوم سویه 913CN در ظروف شیشه ای 10 لیتری و در فرمانتور در نظر گرفته شد و هر محیط کشت سه نوبت در هر یک از شرایط مورد بررسی قرار گرفت و مجموعا برای 12 سوسپانسیون باکتریائی به دست آمده کلیه روش های استاندارد تعیین عدم وجود سمیت غیر عادی، توان ایمنی زائی، بی ضرری و MLD انجام شد.نتایج: پس از مقایسه داده ها مشخص گردید که کشت باکتری کلستریدیوم سپتیکوم در محیط کشت غنی شده بکار رفته در فرمانتور بهترین نتیجه را می دهد زیرا بالاترین توان ایمنی زائی در این شرائط مشاهده شد. استاندراد های بین المللی 2/5IU/mL را برای توکسین آلفای کلستریدیوم سپتیکوم تعیین کرده اند ولی دراین پژوهش 4IU/mL بدست آمد.نتیجه گیری نهایی: استفاده از محیط کشت غنی شده در فرمانتور برای تولید واکسن براکسی بسیار مناسب است.

طی چند روز متوالی، 8 راس تلفات از بره های زیر یکسال سن گله گوسفندی از ناحیه پارک ملی گلستان (استان گلستان) گزارش شد که بنا به ادعای دامدار این بیماری فقط در این بره ها که عمده تغذیه آنها چرای آزاد در ناحیه بلوط خیز و جمع آوری و تعلیف دستی آنها با پاجوش های تازه این درخت بوده، بروز کرده است. نشانه های کالبد گشایی شامل آسیت، هیدروتوراکس، هیدروپریکارد، تجمع مایعات در زیر سروز روده ها، شیردان و مزانتر، کلیه های متورم به همراه نقاط ریز خونریزی در کورتکس آن مشاهده شد. در آسیب شناسی میکروسکوپیک نمونه های کلیه، نفروز توبول ها و گلومرول های کلیوی به همراه کست های هیالن مشاهده شد. نمونه های دستگاه گوارش نیز نکروز مخاطی و ادم زیر مخاط و سروز را نشان می داد. بر اساس اطلاعات اپیدمیولوژیک و سابقه موجود، کالبد گشایی و آسیب شناسی میکروسکوپیک به احتمال بسیار زیاد مسمومیت با بلوط علت بروز تلفات در گله مورد نظر بوده است. به نظر می رسد علت عمده تلفات بره ها، حساسیت ویژه دام های جوان نسبت به این گیاه و تاکید دامدار بر تعلیف انحصاری آنها با جوانه های این درخت بوده است.