مجله علمی پژوهشی دانشگاه علوم پزشکی شهید صدوقی یزد
سال:1397 | دوره:26 | شماره:11 |تعداد مقالات:9

مقدمه: بافت چربی پپتیدهایی را ترشح می کند که در فرایندهای مختلف نقش دارند. هدف از این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین تداومی هوازی و تناوبی با شدت بالا بر سطوح رزیستین، انسولین و مقاومت به انسولین در رت های نر ویستار دیابتی نوع-2 بود. روش بررسی: ابتدا 24 رت نژاد ویستار به دیابت نوع دو مبتلا شدند. در مرحله بعد، پس از آشناسازی با فضای تمرین، رت ها به صورت تصادفی به سه گروه مساوی 6 تایی کنترل، تداومی (20 دقیقه، 60 درصد سرعت بیشینه) و تناوبی شدید (2 دقیقه فعالیت با 80 % سرعت بیشینه، 2 دقیقه ریکاوری با 30% سرعت بیشینه) تقسیم شدند و به مدت هشت هفته و به صورت پنج روز در هفته تمرین داده شدند. بیان ژن رزیسیتن در بافت چربی احشایی و سطح پلاسمایی انسولین و گلوکز قبل و بعد از هشت هفته اندازه گیری شد. از آنوای یک راهه در سطح معناداری کمتر از 05/0 برای تحلیل آماری داده ها استفاده شد. نتایج: تفاوت میانگین های قبل و بعد از دوره تمرین صرف نظر از نوع آن در همه فاکتورها از نظر آماری معنی دار بود (0. 05>P). تمرینات تناوبی منجر به تغییرات معنی دار در همه فاکتورهای غیر از بیان ژنی رزیستین شد (05/0>P). بین تغییرات مقاومت به انسولین و بیان ژن رزیستین ارتباط معنی داری وجود داشت (0. 63r=). نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد تمرین ورزشی عامل موثری بر مقاومت به انسولین و فاکتورهای مرتبط در دیابت می باشد و رزیسین نیز بر این فرایند موثر می باشد ولی به نظر می رسد داشتن تمرین منظم ورزشی عامل مهمتری از نوع آن برای تاثیرگذاری بر بیان رزیستین باشد.

مقدمه: روش های معمول سرطان درمانی به دلیل داشتن عوارض جانبی با مشکلات فراوانی روبرو هستند، بنابراین استفاده از روش های نوین در دارو رسانی به سلول های سرطانی ضروری است. در مطالعه حاضر فرمولاسیون نانویی از حامل های لیپیدی حاوی داروی دوکسوروبیسین سنتز شده و ویژگی های فیزیکوشیمیایی آن مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: پژوهش حاضر نوعی مطالعه تجربی می باشد. سامانه لیپوزومی با استفاده از توئین-20، کلسترول و فسفاتیدیل کولین سویا به روش هیدراتاسیون فیلم نازک سنتز شدند. بعد از بارگذاری داروی دوکسوروبیسین درون لیپوزوم ها، شاخصه های فیزیوشیمیایی نانوسامانه از منظر بازده درون گیری، پروفایل رهایش دارو در شرایط مشابه سلول های سالم و سرطانی، اندازه، پتانسیل زتا، مورفولوژی و طیف IR تعیین گردید. نتایج: نانو حامل های لیپوزومی دارای قطر nm9/132، انکپسولاسیون 71/93% و پتانسیل زتا mV 18/0± 73/38-می باشد. حداکثر رهایش دارو از نانوسامانه در شرایط C° 37، 4/7=pH و C° 42، 4/5=pH و C° 37، 4/5=pH بعد از گذشت 72 ساعت، به ترتیب، 54/36% و 18/74% و 9/55% بوده است. بررسی های SEM و IR نشان از مورفولوژی کروی و عدم وجود برهم کنش شیمیایی میان نانوسامانه و دارو بوده است. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان داد که سامانه لیپوزومی ضمن برخورداری از ویژگی های فیزیوشیمیایی مناسب، تغییری در ماهیت شیمیایی داروی ایجاد نکرده و می تواند حاملی مناسب و نیمه هدفمند برای داروی دوکسوروبیسین باشد.

مقدمه: اسکیزوفرنیا یک آسیب شدید روانی می باشد و بر کیفیت زندگی بیماران تاثیر قابل توجهی دارد. این پژوهش به منظور تاثیر ارائه آموزش حین ترخیص بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به اسکیزوفرن انجام شد. روش بررسی: مطالعه حاضر مطالعه تجربی و جامعه مورد بررسی بیماران مرکز جامع روان پزشکی استان یزد می باشند. در این مطالعه بیماران (در دو گروه آزمون و گواه و هر گروه 32 نفر) مبتلا به اسکیزوفرنیا بستری در مرکز جامع روان پزشکی استان یزد انتخاب و بررسی شدند. برای گروه آزمون علاوه بر اقدامات روتین بخش، برنامه ترخیص به مدت 6 ساعت در روز ترخیص در بیمارستان اجرا شد و برای گروه شاهد برنامه روتین بخش اجرا گردید. کیفیت زندگی هر دو گروه قبل از مداخله و هم چنین یک ماه پس از ترخیص با استفاده از پرسش نامه کیفیت زندگی اندازه گیری شد. تجزیه وتحلیل آماری به وسیله آزمون های آماری تی زوجی و تی مستقل انجام شد. (Spss 16) نتایج: گروه های مورد مطالعه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و نمره کیفیت زندگی اولیه هم سان بودند. بعد از مداخله کیفیت زندگی و مهارت اجتماعی (001/0P<) در گروه آزمون به طور معنا داری بهبود یافته بود اما در گروه شاهد تغییر معنا داری یافت نشد (05/0P>). نتیجه گیری: افزایش کیفیت زندگی از مزایای آموزش حین ترخیص می باشد که با توجه به سیر مزمن بیماری اسکیزوفرنی اهمیت بسزایی دارد.

مقدمه: کراتاگوس اکسی کانتا (سرخ ولیک-هاوترون) درطب سنتی و هومئوپاتیک به عنوان یک کاردیوتونیک (مقوی قلب) به کارمی رود. مطالعه حاضر در مورد اثرگیاه کراتاگوس اکسی کانتا بر روی وضعیت آنتی اکسیدانی طی انفارکتوس میوکارد تجربی القا شده در موش ها انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی چهار گروه از موش های صحرایی ویستار نر (220-200 گرم) که هر گروه شامل 10 سر حیوان بود برای مطالعه انتخاب شدند. گروه اول به عنوان گروه کنترل، گروه دوم: ایزوپرترنول (85 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن ) را به صورت زیر جلدی در روز 15 و 16 دریافت نمودند. گروه سوم: کراتاگوس (100 میلی گرم برکیلوگرم وزن بدن) از راه خوراکی به مدت 30 روز دریافت نمودند. گروه چهارم: کراتاگوس را به مدت 30 روز و ایزوپرترنول را در روزهای 15 و16 دریافت نمودند. در انتها موش های صحرایی بیهوش و خون از قلب گرفته شد سپس قلب برای آزمایش های بیوشیمیایی و آنالیزهای پاتولوژی خارج گردید. فعالیت مالون دی آلدئید، کاتالاز، گلوتاتیون پراکسیداز، سوپراکسید دسموتاز و آنتی اکسیدان های تام سرم مورد مطالعه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و کروکسال والیس با استفاده از نرم افزارv 16 SPSS و در سطح معنا داری کمتر از05/0 انجام شد. نتایج: کراتاگوس سطح مالون دی آلدئید در سرم و بافت قلب را به طور معنی داری کاهش (05/0>p) و سطح کاتالاز، سوپراکسید دسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز سرم و بافت قلب و هم چنین سطح کل آنتی اکسیدان ها را در مقابل گروهی که فقط ایزوپرترنول دریافت نمودند، به طور معنی داری افزایش داد (05/0>p). کراتاگوس هم چنین میزان ادم، ارتشاح سلول های آماسی و نکروز بافت قلبی را در مقایسه با گروهی که فقط ایزوپرترنول دریافت نمودند، کاهش داد. نتیجه گیری: این مطالعه اثر محافظتی کراتاگوس بر آسیب بافتی واسترس اکسیداتیو ناشی از انفارکتوس میوکارد القا شده توسط ایزوپرترنول را تایید می نماید.

مقدمه: کارسینومای هپاتوسلولار HCC Hepatocellular carcinoma به عنوان یکی از شایع ترین بدخیمی اولیه کبد و سومین علت شایع مرگ در اثر سرطان به شمار می رود. این مطالعه با هدف بررسی مقایسه ای ترکیبات شیمیایی و آپوپتوز سلولی دو نوع عصاره الکلی و آبی ریشه گیاه شیرین بیان بر روی رده سلولی سرطانی کبد HepG2 انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی، ترکیبات شیمیایی عصاره های آبی و الکلی گیاه شیرین بیان با استفاده از روش GC/MS مورد ارزیابی قرار گرفته شد. رده سلولی سرطان کبد HepG2 در محیط کشت RPMI1640 حاوی 10 % سرم جنین گاوی تحت شرایط دمای 37 درجه سانتی گراد و دی اکسید کربن 5 درصد رشد داده شدند. فعالیت سمی عصاره های آبی و الکلی با کمک آزمون رنگ آمیزی MTT طی زمان 24 ساعت محاسبه شد. به منظور ارزیابی القای آپوپتوز در سلول های HepG2 از رنگ آمیزی هوخست 33258 استفاده شد. نتایج: آنالیز داده های فیتوشیمیایی عصاره آبی، تعداد 18 ترکیب را نشان داد که عمده ترین میزان آن مربوط به Dodecane (34/13 %) و2'، 6'-Dihydroxyacetophenone bis(trimethylsilyl) ether (48/12 %) بود. آنالیز داده های فیتوشیمیایی عصاره الکلی، 17 ترکیب شیمیایی شناسایی شد که بیشترین درصد مواد تشکیل دهنده آن Pentadecane (78/7 %) و 2، 6، 11، 15-Tetramethylhexadecane (67/4 %) بود. نتایج تست MTT نشان داد که سلول های تیمار شده با عصاره ها سمیت سلولی وابسته به دوز دارند. نتایج رنگ آمیزی هوخست 33258 نشان داد عصاره الکلی نسبت به آبی می تواند باعث قطعه قطعه شدن بیشتر DNA هسته ای رده سلولی سرطانی HepG2 شود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش می توان گفت که عصاره الکلی ریشه گیاه شیرین بیان نسبت به عصاره آبی اثر القای آپوپتوز بیشتری بر روی سلول های سرطانی HepG2 دارد و با تحقیقات بیشتری می توان از آن در درمان سرطان کولون بهره برد.

مقدمه: عمل جراحی کاتاراکت در سالمندان از اعمال جراحی شایع است. تهوع و استفراغ پس از جراحی تجربه ای ناخوشایند است که می تواند عوارض جدی در این بیماران داشته باشند. این مطالعه باهدف تعیین تاثیر فشار روی نقطه پریکاردیوم 6 بر میزان تهوع بعد از جراحی کاتاراکت در بیماران سالمند در بیمارستان خلیلی شیراز در سال 1395 انجام شد. روش بررسی: مطالعه به صورت کار آزمایی بالینی تصادفی شده بر روی 50 نفر از بیماران سالمند در گروه آزمون و 50 نفر در گروه کنترل انجام شد. یک ساعت قبل از جراحی به دست بیماران دست بندهای سی باند حاوی دکمه فشاری در نقطه (P6)، بسته شد و در گروه کنترل نیز همان دست بند بدون دکمه بسته شد. 5 ساعت پس از القای بیهوشی عمومی دست بند از دست هر دو گروه بازشده و میزان تهوع بیماران بلافاصله پس از به هوش آمدن و در ساعت 8 و 12 بعد از جراحی ثبت گردید. پس از 5 هفته، اطلاعات به دست آمده با استفاده از نرم افزارSPSS v 16 و آزمون آماری (T مستقل) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت (05/0P<). نتایج: میانگین شدت و دفعات تهوع 8 ساعت بعد از جراحی کاتاراکت در دو گروه اختلاف معناداری داشت (01/0P<). ولی میانگین شدت تهوع بلافاصله و 12 ساعت بعد از جراحی کاتاراکت در دو گروه اختلاف معناداری نداشت (159/0P>). نتیجه گیری: نتایج نشان داد طب فشاری در کاهش شدت تهوع بعد از جراحی کاتاراکت موثر است. به دلیل کاهش هزینه، عارضه کم و ساده بودن اجرای طب فشاری، می توان آن را به عنوان یکی از راه کارهای مراقبتی موثر در کاهش تهوع توصیه نمود.

مقدمه: سرطان به عنوان یکی از علل مهم مرگ و میر در جهان شناخته شده است. در تحقیقات اخیر، کشف داروهای موثر، انتخابی و ایمن در اولویت و ضروری خواهد بود. مطالعات اخیر نشان داده اند لیپواکسیژنازها از جمله لیپواکسیژناز 5، 12 و 15 در اختلالات نئوپلاستیک از اهمیت بیشتری برخوردارند. با توجه به اثربخشی یکسری از مشتقات نفتالیمید به عنوان مهارکننده لیپواکسیژناز-15، در ادامه سمیت سلولی آن ها در این تحقیق مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: در این بررسی یک مطالعه بنیادی انجام شد. سمیت سلولی سری جدیدی از مهارکننده های 15-لیپواکسیژناز-1 بر پایه نفتالیمید در سه رده سلولی سرطانی SKNMC (نوروبلاستوما)، PC3 (کارسینوم پروستات) و HT29 (سرطان کولورکتال) با استفاده از روش MTT (3-(5، 4-دی متیل تیازول-2-ایل)-2، 5-دی فنیل تترازولیوم بروماید) بررسی و نتایج با داکسوروبیسین مقایسه شدند. IC50 ترکیبات با آنالیز رگرسیون با استفاده از نرم افزار Prism-6 انجام شد. نتایج: به طورکلی همه ترکیبات سنتز شده اثرات کمتری نسبت به دکسوروبیسین بر روی سه رده سلولی HT29، SKNMC، PC3 داشتند. رده سلولی SKNMC حساسیت بیشتری نسبت به ترکیبات تست شده نشان داد. از بین ترکیبات (3a-m) دو ترکیب (3e) با استخلاف متا متوکسی و (3i) با استخلاف پارا فلوئور به ترتیب باM μ 78/1± 92/5IC50 = و M μ 7/1± 04/10IC50 = دارای بیشترین پوتنسی بر روی رده سلولی PC3 می باشد. نتیجه گیری: ترکیبات تست شده با این که اثرات ضعیف تری نسبت به داکسوروبیسین نشان دادند ولی برخی از این ترکیبات از اثر سمیت سلولی قابل توجهی برخوردارند. این ترکیبات می توانند به عنوان ترکیبات الگو جهت دستیابی به ترکیبات جدید ضدسرطان به کار روند.

مقدمه: هدف از مطالعه حاضر، اثر ریزتزریق کوتاه مدت عصاره فرولا اسزوویتسیانا بر روی حافظه فضایی و پروکسیداسیون لیپیدی در هیپوکامپ مدل های تجربی مالتیپل اسکلروزیس (MS) است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی تعداد 35 سر رت نر نژاد ویستار به طور تصادفی به پنج گروه هفت تایی شامل کنترل، شاهد، مدل MS، و دو گروه تیمار عصاره تقسیم شدند. در گروه مدل تجربی MS، القایMS با تزریق سم اتیدیوم بروماید به هیپوکامپ انجام گرفت. یک هفته پس از القای MS، دو گروه تیمار به مدت 3 روز عصاره فرولا اسزوویتسیانا را با دوز های g/ratμ 5 و g/ratμ 10 دریافت کردند. پس از اتمام دوره تیمار، جهت سنجش حافظه فضایی، آزمون ماز آبی موریس انجام گرفت. در خاتمه، بعد از نمونه برداری از هیپوکامپ هر دوطرف و سنجش مالون دی آلدئید (MDA)، داده ها به صورت میانگین ± خطای استاندارد میانگین (Mean± S. E. M) ارائه گردید و اختلاف معنی دار توسط آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) با آزمون تعقیبی Student-Newman-Keuls به وسیله نرم افزار Instat3 مورد سنجش قرار گرفت. نتایج: نتایج نشان داد که مسافت طی شده (29/53± 44/1022) و زمان (29/3± 30/41) رسیدن به سکوی پنهان در گروه مدل های MS نسبت به مسافت طی شده (56/29± 94/885) و زمان (65/0± 26/36) گروه کنترل سالم افزایش یافت (001/0P<) و تیمار کوتاه مدت عصاره فرولا اسزوویتسیانا، مسافت (16/24± 39/838) و زمان (24/1± 87/39) رسیدن به سکو را در این مدل ها کاهش داد (001/0P<). میزان MDA مدل های تجربی MS (51/0± 8/3) نسبت به گروه کنترل (13/0± 68/0) افزایش یافت (001/0 P<) و در مدل های MS تحت تیمار با عصاره فرولا (04/0± 34/0)کاهش یافت (001/0 P<). نتیجه گیری: تیمار عصاره فرولا اسزوویتسیانا با کاهش میزان محصولات پروکسیداسیون لیپیدی قادر به ممانعت از کاهش روند یادگیری و حافظه در مدل های تجربی MS است.