کومش
سال:1392 | دوره:14 | شماره:4 (پیاپی 48) |تعداد مقالات:24

سابقه و هدف: هورمون محرک فولیکولی (Follicle stimulating hormone, FSH)، یکی از هورمون های گلیکوپروتئینی هیپوفیز است که از دو زیر واحد آلفا و بتا تشکیل شده است. زیرواحد بتا حاوی 111 اسیدآمینه و یک سیگنال پپتید 18 اسیدآمینه ای و مسوول فعالیت بیولوژیکی هورمون می باشد. هدف از این مطالعه ساخت وکتور بیانی pcDNA3.1-FSHb به منظور انتقال ژن زیر واحد FSHb به سلول لاین پستانداران بود.مواد و روش ها: ابتدا یک جفت پرایمر برای ساب کلونینگ زنجیره b از T.vector طراحی گردید تا علاوه بر داشتن نواحی ابتدا و انتهای ژن زنجیره b دارای محل اثر آنزیم های HindΙΙΙ و EcoRΙ باشد. زنجیره بتای آمپلیفیه شده از ناحیه جای گاه دو آنزیم فوق در پلاسمید pcDNA3.1 کلون و پلاسمید نوترکیب به وسیله ترانسفورماسیون وارد سلول E.coli گردید. کلون های تشکیل شده به وسیله PCR مجدد بررسی و پلاسمید تعدادی از کلون های مثبت تخلیص گردید. صحت پلاسمیدهای خالص شده به دو روش هضم آنزیمی و تعیین توالی تایید گردید.یافته ها: آنالیز آنزیمی و تعیین توالی نشان داد که پلاسمید pcDNA3.1-FSHb دارای ساختار پلاسمیدی و توالی ژنی صحیح است و تطابق کامل با ژن بتای هورمون FSH گزارش شده در GenBank دارد.نتیجه گیری: این پلاسمید نوترکیب به لحاظ ساختاری صحیح و جهت انتقال ژن به سلول کشت پستان داران و ارزیابی بیان مناسب می باشد.

سابقه و هدف: بتا- گزایلوزیدازها (EC 3.2.1.37)، از مهم ترین آنزیم ها در مجموعه آنزیم های همی سلولازی با پتانسیل کاربرد بالا در صنعت از جمله تولید بیواتانول، از خانواده گلیکوزیدازها بوده که حذف متوالی بقایای بتا-گزایلوزیل را از انتهای غیر احیا کننده گزایلوبیوز و گزایلوالیگوساکاریدهای خطی با پیوندهای b-1,4 انجام داده و به همراه بتا-گزایلانازها، برای دپلیمریزه کردن کامل گزایلان ضروری می باشند. هدف از این تحقیق بیان ترشحی ژن بتا- گزایلوزیداز باکتریایی حاوی برچسب هیستیدین در میزبان بیانی پیکیاپاستوریس، جهت رسیدن به افزایش سطح بیان و سپس خالص سازی نسبی آنزیم بود.مواد و روش ها: در این تحقیق توالی پروتئینی آنزیم بتا- گزایلوزیداز باکتریایی پس از بهینه سازی کدون برای میزبان بیانی Pichia pastoris، و افزودن توالی 6xHis-tag با طراحی پرایمرهای مناسب، به میزبان مخمری انتقال یافت.یافته ها: نتایج به دست آمده در کشت فلاسک، تولید 40 U/L آنزیم بتا- گزایلوزیداز نوترکیب با فعالیت ویژه 0.6 U/mg را در محیط بیانی BMMY نشان داد.نتیجه گیری: کلونینگ و بیان موفق ژن بتا- گزایلوزیداز باکتریایی جهت به دست آوردن آنزیم فعال و پایدار از سیستم بیانی مخمر، با مقدار بالای بیان آنزیم انجام شد.

سابقه و هدف: گزارش های مختلف بیان گر نقش آنتاگونیست های گیرنده آنژیوتانسین II در مهار رشد تومورهای مختلف است. در چند مطالعه اخیر مشاهده شده که آنژیوتانسین II می تواند بیان شدن برخی از فاکتورهای مهم در رشد تومورها را افزایش دهد. علاوه بر این نقش اینتگرین ها در رشد و متاستاز سلول های توموری مختلف اهمیت زیادی دارد ولی نقش آنژیوتانسین II در میزان بیان شدن اینتگرین های سلول تومورال هنوز معلوم نیست.مواد و روش ها: با تزریق سلول های B16-F10 به صورت sc در موش های آزمایشگاهی C57، تومور ملانوما ایجاد گردید. لوزارتان از طریق داخل صفاقی به حیوانات آزمایشگاهی تزریق گردید. علاوه بر آن با کشت سلول های B16-F10، این سلول ها در معرض آنژیوتانسین II با یا بدون حضور لوزارتان برای مدت دو ساعت قرار گرفتند و میزان بیان شدن اینتگرین های a3، a7 و b3 توسط روش وسترن بلات اندازه گیری شد.یافته ها: در مدل حیوانی، اندازه تومور در حیوانات گروه لوزارتان نسبت به گروه کنترل در دو روز آخر اندازه گیری به صورت معنی داری کوچک تر بود (روز 17 و 18 به ترتیب P=0.013، P=0.0015). در کشت سلول های B16-F10، آنژیوتانسین II موجب افزایش بیان شدن اینتگرین های مورد مطالعه گردید Integrin aV (P=0.049), Integrin a3 (P=0.016), Integrin b3 (P=0.037) لوزارتان موجب مهار این اثر شد.نتیجه گیری: نقش آنژیوتانسین II در افزایش رشد تومور ملانوما می تواند به دلایلی از جمله افزایش بیان شدن اینتگرین های aV، a3 و b3 بروز نماید که توسط لوزارتان مهار می شود. در مدل حیوانی ملانوما نیز لوزارتان با مهار گیرنده های AT1 موجب مهار رشد تومور گردید. این مطالعه اهمیت استفاده از داروهایی مثل لوزارتان را در کنار درمان های استاندارد تومورها بیان می نماید.

سابقه و هدف: تحقیقات پیشین نشان داده اند که مورفین مزمن القا کننده آپوپتوز می باشد. از جمله مراکز اصلی در مدار پاداش ناحیه تگمنتوم شکمی (Ventral tegmental area, VTA) می باشد. تحریک مسیر پاداش در مغز توسط مورفین می تواند از طریق فعال کردن رسپتورهای اپیوئیدی سبب القاء فاکتورهای آپوپتوزی در برخی از مناطق مغزی شود و بیان رسپتورهای مرگ را در سطح سلول افزایش دهد. در این مطالعه تغییر فاکتورهای پروتئینی Bax/Bcl-2، PARP، Caspase-3 دخیل در آپوپتوز، در پاسخ به دوزهای مختلف مورفین در دوره اکتساب و ترک به مصرف مورفین در حیوان بررسی گردید.مواد و روش ها: آزمایشات رفتاری و مولکولی بر روی شصت و چهار موش صحرایی نر بالغ Wistar انجام گردید. در بخش رفتاری از مدل ترجیح مکان شرطی (Conditioned place preference, CPP) شد. در این مدل، به حیوانات در طول دوره شرطی سازی در گروه های مختلف، سالین و دوزهای 0.5 mg/kg، 5 و 10 مورفین تزریق گردید. هم چنین اثر مورفین (5 mg/kg) در ناحیه VTA در روزهای چهارم و هشتم ترک مصرف مورفین، نیز بررسی گردید. در بخش مولکولی، میزان فاکتورهای آپوپتوزی، با روش وسترن بلاتینگ در هر گروه بررسی شد.یافته ها: داده های به دست آمده در بخش رفتاری نشان داد که مورفین با دوزهای 5 mg/kg و 10 به طور معنی داری سبب ترجیح مکان شرطی می شوند. این در حالی است که در دوره ترک، اثر مورفین موثر (5 mg/kg) در روز چهارم هم چنان معنی دار و در روز هشتم ترجیح مکان شرطی دیده نشد. در بخش مولکولی، فاکتورهای آپوپتوزی در سه گروه تیمار شده به مورفین به طور معنی داری در VTA در دوز 5 mg/kg بیش ترین افزایش را نشان می دهند. در حالی که در دوره ترک هیچ تغییری در روند آپوپتوز دیده نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد که مورفین در تمامی دوزها سبب آپوپتوز می گردد ولیکن با افزایش دوز درگیری گیرنده های اوپیوئیدی متفاوتی دیده و اثرات نوروپروکتیو مورفین نیز ظاهر می شود.

سابقه و هدف: تحلیل خانواده ژنی داده های ریزآرایه، مسیرهای بیولوژیکی یا خانواده های ژنی که بین فنوتیپ های مورد نظر بیان متفاوتی دارند، را شناسایی می کند. بر خلاف تحلیل مبتنی بر ژن های منفرد، تحلیل خانواده های ژنی دانش بیولوژیکی موجود روی ژن ها را برای بررسی تفاوت بیان ژنی بین فنوتیپ ها به کار می گیرد. در این مطالعه به مقایسه دو روش تحلیل خانواده های ژنی پرداخته می شود.مواد و روش ها: از دو روش طبقه ای و فراموضعی، برای شناسایی خانواده های ژنی با بیان متفاوت به عنوان عامل افتراق بین افراد سالم و بیمار (فنوتیپ) مبتلا به لنفوبلاستیک حاد که دارای کروموزوم BCR/ABL هستند، استفاده شد. در این مطالعه، داده های ریزآرایه یک کارآزمایی بالینی لوسمی لنفوبلاستیک حاد مورد استفاده قرار گرفته و برای تحلیل داده ها از نرم افزار R استفاده گردید.یافته ها: از 200 خانواده ژنی بررسی شده، روش فراموضعی 114 خانواده را که بین جمعیت سالم و بیمار بیان متفاوتی داشتند، شناسایی کرد. در حالی که روش طبقه ای تنها موفق به شناسایی 30 خانواده ژنی با بیان متفاوت گردید.نتیجه گیری: در هر یک از دو مجموعه خانواده های ژنی شناسایی شده به وسیله هر روش، تعدادی خانواده ژنی موثر در بیماری لوسمی لنفوبلاستیک حاد دیده می شود. بنابراین، اگر چه معرفی روش تحلیلی با توان تشخیصی بالاتر بین افراد سالم و بیمار مبتلا به لنفوبلاستیک حاد، نیازمند به مطالعه ای دقیق تر است، اما بررسی خانواده های ژنی مشترک بین دو روش منجر گردید، آخرین یافته های بیولوژیست ها تنها با استفاده از این روش های آماری به دست آید.

سابقه و هدف: سندرم درد کشککی رانی یکی از شایع ترین مشکلات مفصل زانو است که ورزش کاران و غیر ورزش کاران را تحت تاثیر قرار داده است. استفاده از بریس یکی از روش های درمانی است که به منظور قرار دادن کشکک در راستای طبیعی به کار گرفته می شود. هدف پژوهش حاضر تعیین تاثیر بریس حمایت کننده کشکک بر فعالیت میوالکتریکی منتخبی از عضلات اطراف مفصل زانو طی اجرای حرکت فرود تک پا در زنان سالم بود.مواد و روش ها: در این مطالعه 19 دانشجوی دختر (میانگین سنی: 98.1±6.23 سال، قد: 88.5±5.163 سانتی متر، وزن: 6.3±3.62 کیلوگرم) شرکت کردند. فعالیت میوالکتریکی عضلات بای سپس فموریس، سمی تندینوسوس، واستوس لترالیس و واستوس مدیالیس طی اجرای فرود تک پا در دو شرایط استفاده از بریس حمایت کننده کشکک و بدون بریس جمع آوری شد.یافته ها: استفاده از بریس حمایت کننده کشکک در میزان فعالیت میوالکتریکی سمی-تندینوسوس (P=0.668)، واستوس مدیالیس (P=0.915) و واستوس لترالیس (P=0.134) اثری نداشت در حالی که فعالیت عضله بای سپس فموریس (P=0.005) و نسبت فعالیت عضله واستوس مدیالیس به واستوس لترالیس به طور معناداری افزایش پیدا کرد (P=0.045).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان داد که استفاده از بریس حمایت کننده کشکک طی اجرای حرکت فرود تک پا سبب افزایش فعالیت عضله بای سپس فموریس و نسبت فعالیت عضله واستوس مدیالیس به واستوس لترالیس می شود. مطالعات کینماتیکی و کینتیکی جهت توصیف علل این تغییرات در اثر استفاده از بریس حمایت کننده کشکک مورد نیاز است.

سابقه و هدف: استفاده از کشش استاتیک قبل از تمرینات ورزشی جهت افزایش دامنه حرکتی، کاهش سفتی عضلانی، کاهش درد و افزایش سطح عمل کرد هم واره تاکید شده است، با توجه به وجود نظرات متناقضی در خصوص اثر کشش بر عمل کرد عضلانی و اهمیت کنترل تعادل هنگام تمرینات ورزشی در جلوگیری از آسیب های ورزشی، این مطالعه به منظور بررسی اثر کشش استاتیک کوتاه و بلندمدت بر شاخص های تعادل ایستا و پویا طراحی شده است.مواد و روش ها: 45 دختر سالم و غیر ورزش کار به صورت تصادفی در یکی از3 گروه آزمایشی: کنترل، کشش 15 ثانیه و کشش 45 ثانیه قرار گرفتند. در گروه کشش تعداد 3 کشش 15 یا 45 ثانیه ای روی عضلات همسترینگ، کوادریسپس و گاستروکنمیوس راست و چپ هم راه با 15 ثانیه استراحت بین هر کشش انجام شد. گروه کنترل هیچ کششی دریافت نکرد. قبل و بعد از تمرینات کششی، شاخص های تعادل ایستا و پویا در جهت های قدامی- خلفی، طرفی و کلی با استفاده از دست گاه سنجش تعادل Biodex SD ارزیابی شد.یافته ها: کاهش شاخص تعادل پویای قدامی- خلفی، طرفی و کلی در گروه کشش 45 ثانیه نسبت به گروه کشش 15 ثانیه (P<0.0001) و گروه کنترل (P=0.003) مشاهده شد. تفاوت معنی داری در شاخص های تعادل ایستا بین گروه ها مشاهده نگردید.نتیجه گیری: بررسی نتایج مطالعه نشان می دهد که انجام کشش های استاتیک بلند مدت می تواند موجب اختلال در عمل کرد تعادل پویای افراد گردد، که می تواند هنگام فعالیت های ورزشی فرد را در معرض آسیب های ورزشی قرار دهد. مطالعات بیش تری لازم است تا نقش اختصاصی کشش های استاتیک را در فعالیت های ورزشی مختلف مورد بررسی قرار دهد.

سابقه و هدف: پارگی لیگامان متقاطع قدامی (Anterior Cruciate ligament, ACL) از شایع ترین آسیب های اندام تحتانی در زنان ورزش کار است و یکی از دلایل آن تاثیر هورمون های جنسی زنان بر دقت حس وضعیت مفصل زانو می باشد. در مطالعات گذشته تفاوت دقت حس وضعیت مفصل زانوی زنان ورزش کار سالم در زمان های مختلف یک سیکل قاعدگی نشان داده شده است. با توجه به کاهش دقت این حس در زمان منس و آسیب پذیر بودن زانوی زنان ورزش کار در این زمان، لزوم پیدا کردن راه کاری به منظور حمایت از آن و پیش گیری از آسیب دیدگی احساس می شود. هدف این تحقیق، بررسی تاثیر استفاده از نوار کینزیولوژیک به عنوان یک محرک پوستی بر دقت و تقویت حس وضعیت مفصل زانوی زنان ورزش کار سالم در زمان های مختلف یک سیکل قاعدگی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 16 زن ورزش کار سالم که دارای سیکل قاعدگی منظم بودند به صورت داوطلبانه شرکت کردند. حس وضعیت مفصل زانوی این افراد در سه نوبت سیکل قاعدگی، بدون استفاده از نوار کینزیولوژیک و پس از استفاده از نوار کینزیولوژیک روی پاتلا در جلوی زانو، در حالت ایستاده و با روش بازسازی زاویه (زاویه هدف 30O) بررسی شد. در هر سه نوبت به منظور تعیین سطح هورمون استروژن و پروژسترون خون گیری به عمل آمد.یافته ها: میانگین خطای مطلق بازسازی زاویه هدف در سه نوبت سیکل قاعدگی، بدون استفاده از نوار کینزیولوژیک اختلاف معنی داری داشت (P=0.025) ولی این اختلاف بعد از استفاده از نوار کینزیولوژیک بین سه نوبت سیکل قاعدگی دیده نشد (P=0.965).نتیجه گیری: بر اساس نتایج حاصله، دقت حس وضعیت مفصل زانوی زنان ورزش کار سالم در سطوح مختلف هورمون های جنسی، اختلاف معنی دار داشت و این اختلاف پس از استفاده از نوار کینزیولوژیک از بین رفت. بدین معنی که ضعف دقت حس وضعیت مفصل زانوی زنان ورزش کار سالم در زمان منس، با استفاده از نوار کینزیولوژیک از بین رفته است.

سابقه و هدف: حرکات ووضعیت غیر طبیعی اسکاپولا زمینه ساز اختلالات عمل کردی شانه می باشد. آزمون لغزش خارجی اسکاپولا جهت تعیین وضعیت اسکاپولا در صفحه کرونال مورد استفاده قرار می گیرد، هرچند مطالعات مختلف نتایج قابل بحثی را برای تکرار پذیری این آزمون در وضعیت ابداکشن 90 درجه نشان داده اند. از آن جا که صفحه اسکاپشن نسبت به صفحه ابداکشن فانکشنال تر بوده و نیز اسکاپشن یک الگوی حرکتی شناخته شده برای ورزش کاران است، در مطالعه حاضر، اسکاپشن 90 درجه به جای ابداکشن 90 درجه استفاده گردیدو سپس تکرارپذیری آزمون اصلاح شده لغزش خارجی اسکاپولا (MLSST) (Modified lateral scapular slide test) مورد ارزیابی قرارگرفت.مواد و روش ها: 15 ورزش کار Overhead سالم مذکر 20 تا 40 سال در این مطالعه فرا خوانده شدند. کم ترین فاصله عمودی بین زاویه تحتانی اسکاپولا و زایده خاری T7، توسط دو آزمون گر در یک جلسه و یک هفته بعد توسط یکی از آزمون گران با استفاده از کالیپر دروضعیت های نوترال (دست ها در کنار بدن)، اسکاپشن 90 درجه والویشن 180 درجه اندازه گیری شد.یافته ها: تکرارپذیری دروضعیت نوترال حداکثر بود (0.83 ICC تا Good-high 0.97). دروضعیت اسکاپشن 90 درجه، تکرارپذیری بین گروهی و درون گروهی به ترتیب 0.70 تا 0.75 و 0.65 تا 0.83 بود. در الویشن 180 درجه، تکرارپذیری بین گروهی 0.58 و تکرارپذیری درون گروهی 0.84 تا 0.89 بود.نتیجه گیری: اسکاپشن 90 درجه و الویشن 180 درجه به عنوان وضعیت های فانکشنال در ورزش کاران می توانند به عنوان وضعیت انتخابی درآزمون لغزش خارجی اسکاپولا مورداستفاده قرار گیرند.

سابقه و هدف: به دلیل پیچیده بودن کنترل وضعیتی و آسیب سیستم های متعدد دخیل در آن به دنبال سکته مغزی روش های مختلف بالینی و آزمایش گاهی برای بررسی کنترل وضعیتی مطرح است. هدف از این مطالعه بررسی هم بستگی میان آزمون های عمل کردی تعادل با پارامترهای نوسان وضعیتی مرکز فشار می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه ارتباطی 17 بیمار سکته مغزی مزمن با میانگین سنی (9.88) 53.18 سال و متوسط مدت زمان گذشته از ضایعه (77.03) 66.18 ماه به روش نمونه گیری غیر احتمالی ساده انتخاب شدند. به منظور ارزیابی بالینی عمل کرد تعادلی از آزمون های (FR) Functional Reach و (TUG) Timed Up and Go و جهت سنجش متوسط سرعت جابه جایی، کل مسیر طی شده، حداکثر جابه جایی قدامی- خلفی و داخلی- خارجی نوسان مرکز فشار در تکلیف خم شدن و برداشتن شیء از روی زمین برای هر یک از 6 موقعیت هدف (در 2 فاصله دور و نزدیک و 3 جهت راست، وسط و چپ) از دست گاه صفحه نیرو استفاده شد.یافته ها: آزمون تعادل عمل کردی TUG هم بستگی معنادار (P<0.029) متوسط تا بالایی (r=0.53-0.773) در تمام موقعیت های هدف به جز هدف راست-دور با متوسط سرعت جابه جایی و در هدف های راست- نزدیک، چپ- نزدیک، وسط- نزدیک و چپ- دور با کل مسیر طی شده نوسان مرکز فشار نشان داد. هیچ گونه ارتباطی میان آزمون تعادل عمل کردی TUG با حداکثر جابه جایی قدامی- خلفی و داخلی- خارجی مرکز فشار و میان آزمون تعادل عمل کردی FR با هیچ یک از پارامترهای مرکز فشار در فواصل و جهات مختلف وجود نداشت.نتیجه گیری: در بررسی ارتباط میان ارزیابی های مختلف تعادل عمل کردی با پارامترهای نوسان وضعیتی در تکلیف خم شدن و برداشتن شیء از روی زمین نتایج متفاوتی به دست آمد.

سابقه و هدف: از آن جا که عمل جراحی تجربه استرس زایی برای بیماران است و اضطراب جراحی می تواند باعث بروز نشانه هایی هم چون افزایش ضربان قلب، بالا رفتن فشار خون و در نتیجه خون ریزی و عوارض بعد از عمل جراحی گردد، کاربست شیوه های کاهش اضطراب، به ویژه در کودکان، امر مهمی به نظر می رسد. لذا این مطالعه با هدف بررسی اثر آمادگی روانی بر کاهش علائم اضطراب ناشی از جراحی در کودکان انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه نیمه تجربی در بیمارستان شهید بهشتی همدان، 30 کودک با سن 6 تا 12 سال شامل 12 دختر و 18 پسر با متوسط سنی 8.17 (SD=1.82) که برای یکی از عمل های ارولوژیک آماده می شدند، به طور تصادفی انتخاب و در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند و برنامه آمادگی روانی پاول برای گروه آزمون اجرا گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه جمعیت شناختی، پرسش نامه اضطراب هامیلتون و برگه ثبت علایم حیاتی شامل میزان فشار خون سیستولیکی، دیاستولیکی و تعداد نبض بود.یافته ها: نتایج به دست آمده از تحلیل واریانس چند متغیره (مانوا) نشان داد که آمادگی روانی به طور معناداری باعث کاهش اضطراب جراحی در کودکان شده است. کودکانی که در گروه آزمون بودند نسبت به گروه کنترل، قبل از عمل جراحی اضطراب کم تری داشتند.نتیجه گیری: روش آمادگی روانی برای جراحی می تواند به عنوان شیوه ای موثر در کاهش اضطراب جراحی در کودکان در تمام بیمارستان های کشور به کار گرفته شود.

سابقه و هدف: بیماری عروق کرونر علت عمده مرگ و میر و یک الویت بهداشتی مهم در زنان محسوب می گردد. این بیماری می تواند بر جنبه های جسمی، روانی و اجتماعی سلامتی و درک فرد از خوب بودن تاثیرگذار باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین وضعیت سلامت عمومی و عوامل مرتبط با آن در زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای مقطعی از نوع توصیفی تحلیلی است که در آن 200 زن مبتلا به بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به درمان گاه قلب مرکز آموزشی، تحقیقاتی و درمانی قلب و عروق شهید رجایی تهران با استفاده از نمونه گیری در دست رس انتخاب شدند. داده ها به وسیله فرم مشخصات فردی- بالینی و پرسش نامه 12گویه ای سلامت عمومی (GHQ-12) جمع آوریشد.یافته ها: میانگین (انحراف معیار) نمره سلامت عمومی زنان مورد مطالعه 5.85±3.32 با دامنه نمرات 12-0 به دست آمد. 72.5% (145 نفر) دارای سلامت عمومی نامطلوب بودند. زنان با سطح تحصیلات پایین تر (P=0.004) و وضعیت اقتصادی ضعیف (P<0.001) از میانگین نمره GHQ بالاتری برخوردار بودند. ارتباط معنی داری بین سلامت عمومی و سایر متغیرها شامل سن، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، طول مدت تشخیص بیماری و ابتلا به سایر بیماری ها مشاهده نگردید.نتیجه گیری: با عنایت به این که درصد بالایی از زنان مبتلا به بیماری عروق کرونر دارای مشکل در سلامت عمومی بودند از این رو می بایست ارزیابی روتین سلامت این گروه از بیماران جهت شناسایی افراد در معرض خطر مدنظر قرار گرفته و تیم درمان برنامه های مراقبتی موثری را با هدف ارتقای سلامت عمومی بیماران به ویژه با تحصیلات و وضعیت اقتصادی پایین تر طراحی و اجرا نمایند.

سابقه و هدف: شناخت عوامل موثر بر وقوع متاستاز در فرآیند درمان بیماران مبتلا به سرطان پستان اهمیت زیادی دارد. هدف این مطالعه بررسی عوامل پیش آگهی دهنده بروز متاستاز در بیماران سرطان پستان توسط مدل رگرسیونی داده های بازگردنده بود.مواد و روش ها: داده های مورد استفاده در این مطالعه از پرونده بیمارستانی 133 زن مبتلا به سرطان پستان که برای عمل جراحی و درمان طی سال های 1384 تا 1386 به بیمارستان مراجعه نمودند، استخراج گردید. بیماران تا فروردین سال 1390 مورد پی گیری قرار گرفته و آخرین وضعیت آنان ثبت گردید. ابتدا یک مدل اندرسون- گیل تک متغیره برای داده های بازگردنده برازش داده شد. متغیرهای معنی دار در مدل تک متغیره، برای تعیین عوامل پیش آگهی دهنده در مدل اندرسن- گیل چندگانه وارد شدند.یافته ها: در طی 5833 شخص- ماه پی گیری بیماران، 25 (18.8%) بیمار فوت کردند و 108 (81.2%) بیمار زنده ماندند. بیش ترین متاستاز اول درمغز و کبد (5.3%) و متاستاز دوم عمدتا در مغز (3.8%) رخ داد. متغیرهای معنی دار در آنالیز تک متغیره، درجه بدخیمی تومور، HER2 و درصد گره های درگیر به عنوان عامل پیش آگهی دهنده برای وقوع متاستاز در آنالیز چند متغیره تعیین شدند (P<0.05).نتیجه گیری: ایجاد زمینه برای غربال گری های سرطان پستان و دادن آگاهی به زنان در مورد اهمیت معاینات دوره ای و تشخیص زود هنگام بیماری عامل مهمی برای درمان قطعی بیماری و پیش گیری از بروز متاستاز در بیماران مبتلا به سرطان پستان است.

سابقه و هدف: مطالعات زیادی برای شناخت مراکز عصبی و مکانیسم های کنترل و تعدیل درد در جریان است، بخش سری شکمی- میانی بصل النخاع (Rostral ventromedial medulla, RVM) در اعمال مختلفی از قبیل تعدیل و تشدید درد دخالت دارد. در این مطالعه نقش RVM در آزمون فرمالین به عنوان درد تونیک و آزمون صفحه داغ به عنوان درد حاد به وسیله غیر فعال کردن موقتی آن به وسیله لیدوکائین در موش های صحرایی نر بررسی شد.مواد و روش ها: در این مطالعه، از موش های صحرایی نر سفید در محدوده وزنی 250- 200 گرم استفاده شد. حیوانات به سه گروه کنترل، شم و آزمون تقسیم شدند. یک هفته پس از انجام جراحی، سالین یا لیدوکائین به RVM تزریق شد و آزمون فرمالین (با تزریق 50 میکرولیتر فرمالین 2% به کف پنجه راست حیوان) یا صفحه داغ (تنظیم شده در دمای 52±0.1 درجه) انجام و رفتارهای دردی ثبت شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون T-test و ANOVA استفاده گردید و P<0.05 به عنوان معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: تزریق لیدوکائین به درون RVM سبب کاهش درد در مرحله نخست آزمون فرمالین شد ولی روی مرحله اینترفاز و فاز 2 آن تاثیری نداشت. هم چنین در آزمون صفحه داغ تزریق لیدوکائین سبب بی دردی در هر 4دوره زمانی (15، 30، 60 و 90 دقیقه) بعد از تزریق شد.نتیجه گیری: نتایج ما نشان داد که تزریق لیدوکائین به داخل RVM سبب کاهش درد نوع حاد شده ولی بر درد مزمن تاثیری ندارد. بنابراین می توان احتمال داد که این بخش از سیستم عصبی در فرایند انتقال و یا پردازش درد حاد اهمیت دارد.

سابقه و هدف: صرع یکی از رایج ترین اختلالات عصبی در انسان می باشد که به صورت تشنجات ناگهانی، زودگذر، تکرارشونده و غیر قابل پیش بینی ظاهر می شود. حدود نیم تا یک درصد از جمعیت جهان به بیماری صرع مبتلا هستند. از دیرباز، برای درمان صرع از گیاهان دارویی استفاده شده است. در این مطالعه اثر ضد تشنجی عصاره Salvia Sahendica در موش سوری نر بررسی گردید.مواد و روش ها: 60 موش به طور تصادفی به شش گروه 10 تایی تقسیم شدند.یک گروه (کنترل) دریافت کننده نرمال سالین و 5 گروه دیگر دریافت کننده عصاره (با دوزهای 150، 300، 600، 900، 1200 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم) بودند. 30 دقیقه بعد از تجویز داخل صفاقی دوزهای مختلف عصاره یا نرمال سالین، پنتیلن تترازول با دوز 85 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم به صورت داخل صفاقی به موش ها تزریق و بلافاصله به قفس مخصوص منتقل شدند و در طی 30 دقیقه بعد پارامترهای تشنجی ارزیابی شد.یافته ها: تزریق عصاره این گیاه به صورت وابسته به دوز باعث تاخیر زمان شروع تشنج کلونیک و تونیک- کلونیک شد. دوز 600 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم بیش ترین اثر را بر کمیت تشنجی مذکور داشت. تجویز عصاره هم چنین باعث کاهش زمان تشنج تونیک کلونیک در حیوانات می شود هم چنین میزان مرگ و میر و تعداد پرش های ناگهانی حیوانات را هنگام تشنج به طور معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که عصاره Salvia Sahendica دارای اثر ضد تشنجی مناسبی بوده و به نظر می رسد مطالعات آینده برای جداسازی و تعیین مواد موثر و شناخت مکانیسم اثر آن ضروری باشد.

سابقه و هدف: اغلب افراد جامعه به طور ناخواسته تحت تاثیر امواج تولیدی از آنتن های گیرنده/ فرستنده تلفن همراه هستند. این مطالعه in vivo به منظور بررسی نتایج حاصل از تابش امواج 950 مگاهرتز سیستم تلفن هم راه GSM بر تقویت طولانی مدت (Long-term potentiation, LTP) ناحیه Dentate gyrus صورت گرفت.مواد و روش ها: 32 راس موش بزرگ آزمایشگاهی مذکر از نژاد ویستار با سنی حدود 3 ماه و وزن 220±15 گرم، به طور تصادفی به چهار گروه شامل: ثبت LTP بلافاصله پس از تابش گیری کاذب، ثبت LTP بلافاصله پس از تابش گیری با امواج GSM، ثبت LTP سه ساعت پس از تابش گیری کاذب و ثبت LTP سه ساعت پس از تابش گیری با امواج GSM، تقسیم شدند. برنامه تابش دهی شامل 10 جلسه در مدت سه روز بود و حیوانات برای 45 دقیقه در داخل یک محفظه پلاستیکی در معرض میدان الکترومغناطیسی قرار گرفتند (شدت میدان الکتریکی 60 V/m). پس از تابش دهی و به منظور القای LTP، بی هوشی انجام شده و پتانسیل های میدانی برای 60 دقیقه ثبت و دامنه PS، شیب EPSP و زمان تاخیری تا بروز اسپایک مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: آنالیز آماری داده های آزمون، اختلاف معنی داری در دامنه PS و زمان تاخیری تا بروز اسپایک در هنگام ثبت LTP بلافاصله پس از تابش دهی با امواج 950 مگاهرتز نشان نداد، در حالی که این شاخص ها در سیگنال های ثبت شده، سه ساعت پس از تابش دهی با امواج GSM، دارای اختلاف معنی داری بود.نتیجه گیری: نتایج حاصل بیانگر آن بود که تابش گیری تمام بدن با امواج 950 مگاهرتز سیستم تلفن هم راه GSM، بر شاخص های اندازه گیری LTP هیپوکمپ مغز موش بزرگ آزمایشگاهی موثر است.

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده است که تزریق سیستمیک کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه ترس در انسان و حیوانات آزمایش گاهی را مختل می کند ولی اثرات آن بر حافظه با سن های مختلف روشن نیست. هدف این مطالعه تعیین تاثیر سیستمیک کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه نزدیک و دور در مدل احترازی غیر فعال در موش سفید کوچک آزمایش گاهی بود.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش ها در مدل احترازی غیر فعال پس از سازگاری، آموزش داده شدند (شدت شوک 1 میلی آمپر و به مدت 3 ثانیه).کورتیکوسترون با دوزهای 1، 3 و 10 میلی گرم به ازاء هر کیلوگرم وزن، 30 دقیقه قبل از تست به خاطرآوری حافظه نزدیک (48 ساعت بعد از آموزش) یا حافظه دور (36 روز بعد از آموزش) به موش ها تزریق شد. میزان به خاطرآوری آن ها در یک تست ده دقیقه ای ارزیابی شد. هم چنین کورتیکوسترون با دوزهای فوق بلافاصله بعد از فعال سازی حافظه نزدیک (48 ساعت بعد از آموزش) و حافظه دور (36 روز بعد از آموزش) به موش ها تزریق شد.سپس دو، پنج، هفت و نه روز بعد از فعال سازی حافظه، حافظه موش ها به مدت ده دقیقه اندازه گیری و ثبت شد.یافته ها: نتایج نشان داد که کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت هر دو حافظه های نزدیک و دور را تضعیف نمود، به طوری که مدت زمان سپری شده قبل از ورود به ناحیه تاریک در گروه های دریافت کننده کورتیکوسترون به طور معنی داری از گروه دریافت کننده حامل کم تر بود. هم چنین، اثرات کورتیکوسترون بر به خاطرآوری و بازتثبیت حافظه دور به دوز بالاتری نیازمند بود.نتیجه گیری: یافته های فوق نشان می دهد که کورتیکوسترون به خاطرآوری و بازتثبیت هر دو حافظه ترس دور و نزدیک را مختل می کند. هم چنین، اثرات آن بر به خاطرآوری و بارتثبیت حافظه دور، به مقدار بیش تری از کورتیکوسترون نیازمند است.