کومش
سال:1387 | دوره:9 | شماره:3 (پیاپی 27) |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: یکی از متداول ترین روش هایی که در بیش تر کشورها و از جمله ایران جهت تعیین میزان موفقیت یک استاد در رسیدن به اهداف آموزشی صورت می گیرد ارزشیابی اساتید از دید دانشجویان است. از آنجایی که شناخت نقاط قوت و ضعف این نوع ارزشیابی از دید مشتریان اصلی آن یعنی اساتید و دانشجویان نقش مهمی در ارتقا کیفیت آموزشی دارد، این مطالعه بدین منظور طراحی شد. مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که در سال 1385 در دانشکده علوم پزشکی جهرم صورت گرفت و 100 نفر از دانشجویان و 35 نفر از اساتید در این تحقیق شرکت نمودند. 2 پرسش نامه مجزا که روایی و پایایی آنان به اثبات رسید مورد استفاده قرار گرفتند. در این پرسش نامه ها نقطه نظرات اساتید و دانشجویان در خصوص ارزشیابی استاد مورد پرسش قرار گرفت. داده ها پس از جمع آوری توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: 70.9 درصد از اساتید از روش ارزشیابی استاد توسط دانشجو بطور کلی راضی بودند. 48.6 درصد از آنان اعلام نمودند که نمره بدست آمده از فرم های ارزشیابی در کیفیت تدریس آنان موثر است. 48.8 درصد اساتید معتقد بودند دانشجویان در تکمیل فرم های ارزشیابی اغراض شخصی را دخالت می دهند. 60 درصد اساتید روش خود سنجی را به عنوان روش مکمل ارزشیابی معرفی کرده بودند. در مورد دانشجویان 76.6 درصد اعلام نمودند که مهارت های ارتباطی اساتید در ارزشیابی آنان موثر است. در خصوص تاثیر شوخ طبعی اساتید این رقم 57.5 درصد بود. 67.4 درصد تاثیر مسایل و اغراض شخصی خود را تکمیل فرم های ارزشیابی کم اهمیت می دانستند و 60.9 درصد دانشجویان سخت گیری در امتحانات را با نمره کم ارزشیابی مرتبط می دانستند. نتیجه گیری: یافته ها حاکی از این است که اکثریت اساتید با اصل ارزشیابی موافق بوده اند و با در نظر گرفتن این که ارزشیابی استاد تحت تاثیر عوامل مختلف قرار می گیرد. بهتر است از سایر روش ها نظیر ارزشیابی از همکار، خودسنجی و ارزشیابی میزان یادگیری دانشجویان استفاده شود. همچنین با توجه به تفاوت یافته ها در این خصوص در مطالعات دانشگاه های مختلف طراحی یک روش مشترک و دقیق در سراسر کشور ضروری به نظر می رسد.

سابقه و هدف: مناسب ترین روش برای قضاوت درباره کیفیت آموزش یک گروه آموزشی و مشخص نمودن جنبه های قوت و ضعف آن ارزیابی درونی است که توسط اعضای آن گروه انجام می شود. با توجه به نقش مهم ارزیابی در کیفیت آموزش، هدف از این مطالعه ارزیابی درونی گروه آموزشی گفتار درمانی دانشگاه علوم پزشکی سمنان می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی مقطعی متغیرهای اهداف آموزشی، مدیر گروه، تجهیزات فیزیکی گروه، فضای آموزشی بالینی، ارزشیابی دانشجویان از نحوه ارایه واحدهای نظری و عملی توسط اعضای هیات علمی مورد ارزیابی قرار گرفت. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه و چک لیست های طراحی شده توسط اعضای هیات علمی استفاده شد. این پرسش نامه ها در اختیار اعضای هیات علمی (جهت ارزشیابی موارد مربوط به اعضای هیات علمی) و کلیه دانشجویان سال دوم تا چهارم گفتاردرمانی (جهت ارزشیابی دروس تئوری) و دانشجویان سال های سوم و چهارم (به منظور ارزشیابی دروس بالینی) قرار گرفت. بعد از تکمیل پرسش نامه، نتایج بر اساس رتبه بندی گورمن از غیررضایت بخش تا بسیار قوی با امتیاز 1 تا 5 طبقه بندی شد. یافته ها: بررسی میانگین به دست آمده از ارزشیابی درونی گروه آموزشی گفتاردرمانی، با توجه به جدول گورمن؛ در دروس روان شناسی، علوم پایه پزشکی، زبان شناسی و تئوری تخصصی رتبه بیش از حد رضایت بخش، در دروس بالینی رتبه خوب، در ارزیابی فضاهای فیزیکی و امکانات و تجهیزات آموزشی توسط اعضای هیات علمی و دانشجویان رتبه غیررضایت بخش، و در ارزشیابی مدیر گروه و اعضای هیات علمی رتبه رضایت بخش را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: نتایج نشان داد که گروه آموزشی گفتار درمانی با توجه به امکانات و شرایط موجود بر اساس طبقه بندی گورمن در طبقه رضایت بخش قرار می گیرد بدیهی است برای رسیدن به سطح ایده آل نیاز به تجدید نظر و تغییرات لازم جهت ارتقا کیفیت وجود دارد بدین منظور اعضای هیات علمی، کارشناسان گروه و نیز دست اندرکاران بخش آموزش باید اهتمام بیش تری در جهت رفع نقاط ضعف و نیز تقویت هر چه بیش تر نقاط قوت خود داشته باشند.

سابقه و هدف: تا سال 1990، رنت (پروتئازهایی که باعث لخته شدن شیر و تولید پنیر می شوند) با روش قدیمی از شیردان گوساله های شیرخوار، یا از منابع گیاهی و یا میکروبی تهیه می گردید. در این سال اداره غذا و داروی آمریکا اجازه تولید و مصرف کیموزین گاوی نوترکیب تولید شده توسط باکتری ها را صادر کرد. امروزه بیش از 90 درصد پنیر مصرفی در انگلستان از کیموزین نوترکیب تولید می شود. این تحقیق به منظور قطع وابستگی کشور به مایه پنیر وارداتی، بررسی بیان و عمل کرد فرم اسپلایس یافته ژن کیموزین (فرم فاقد اگزون 6) به منظور بدست آوردن آنزیم کوچک تر و فعال تر همچنین بررسی عمل کرد سیگنال pelB در هدایت پروتئین به فضای پری پلاسم باکتری E-coli انجام گردید. مواد و روش ها: با استخراج mRNA از لایه پوششی معده گوساله و انجام RT-PCR دو فرم از پرپروکیموزین (فرم پردازش یافته فاقد اگزون 6 و فرم کامل پرپروکیموزین) بدست آمد. سپس با طراحی پرایمرهای مناسب هر دو فرم پروکیموزین در وکتور بیانی pET26b کلون گردید. بیان با وسترن بلات تا یید گردید و عمل کرد آن ها بررسی شد. یافته ها: هر دو فرم ژن پروکیموزین در وکتور pET26b تولید گردیدند. میزان تولید فرم پردازش یافته 7 برابر فرم کامل بود. هر دو فرم پروکیموزین باعث رسوب پروتئین های شیر شدند. نتیجه گیری: از آنجا که فرم پردازش یافته و کامل پروکیموزین بعد از شوک اسمزی در فضای پری پلاسمی مشاهده نشدند. بنابراین سیگنال pelB قادر به هدایت هیچ یک از آن دو به فضای پری پلاسم نیست. بنابراین بایستی سیگنال جدیدی طراحی گردد.

سابقه و هدف: بر اساس تجربیات بالینی، راه های کورتیکواسپاینال به عنوان مسیرهای تقاطع یافته، شناخته می شوند. تحریک مغناطیسی کورتکس مغز Transcranial Magnetic Stimulation (TMS) و ثبت پاسخ برانگیخته موتور Motor Evoked Potential (MEP) از عضلات، شواهدی از وجود راه هایی برای کنترل عضلات سمت همنام بدن نشان داده است. هدف از این مطالعه، بررسی پاسخ عضله تراپزیوس به تحریکات مغناطیسی کورتکس موتور همان سمت و سمت مقابل در افراد داوطلب نرمال می باشد. مواد و روش ها: در 40 نفر داوطلب نرمال، موج MEP از عضله تراپزیوس هر دو سمت، با تحریک کورتکس سمت مقابل و سمت همنام، در دو حالت استراحت و انقباض خفیف عضله (تسهیل)، ثبت شد و زمان تاخیر و آمپلیتود امواج حاصل مورد آنالیز قرار گرفت. برای تحریکات از Coil پروانه ای و استیمولاتور Medtronic استفاده شد و محل تحریک 4 سانتیمتر لترال به CZ بود. یافته ها: از 80 عضله مورد بررسی، در حالت استراحت، با تحریک سمت مقابل و سمت همنام به ترتیب در 45 و 11 عضله امواجی با میانگین زمان تاخیر 9.8±1.5 و 15.5±5.1 میلی ثانیه ثبت شد (P<0.001). در زمان انقباض، با تحریک سمت مقابل و سمت همنام، به ترتیب در 76 و 37 عضله، امواجی با میانگین زمان تاخیر 8.5±2.0 و 12.6±5.4 میلی ثانیه ثبت شد (P<0.001). نتیجه گیری: برای عضله تراپزیوس، مانند برخی عضلات محوری، مسیرهایی از نیم کره همنام وجود دارند که موجب ثبت پاسخی با زمان تاخیر طولانی تر و آمپلیتود کم تر نسبت به پاسخ نیم کره مخالف می شوند. این مسیرها احتمالا کورتیکوموتونورون هایی با چند سیناپس در سطح ساقه مغز می باشند که در عملکرد دو طرفه عضله تراپزیوس نقش دارند.

سابقه و هدف: مطالعات گذشته نشان داده است که گلوکوکورتیکوییدها نقش مهمی در رفتارهای درد نوروپاتی بازی می کنند ولی مکانیسم های درگیر مشخص نیستند. با توجه به دخالت گیرنده های NMDA در درد نوروپاتی و تعامل گلوکوکورتیکوییدها با این عامل، هدف این مطالعه بررسی نقش گیرنده های NMDA در اثرات کورتیکوسترون بر رفتارهای درد نوروپاتی در مدل آسیب مزمن ناشی از فشرده گی عصب (Chronic Constriction injury, CCI) است. مواد و روش ها: موش سفید بزرگ آزمایشگاهی نر از نژاد ویستار (200-300 گرم) مورد استفاده قرار گرفتند. CCI با ایجاد چهار گره شل به فواصل 1 میلی متر قبل از سه شاخه شدن عصب زده سیاتیک ایجاد شد. دو هفته بعد از ایجاد CCI اثرات کورتیکوسترون بر پاسخ های رفتاری در حضور یا عدم حضور 0.3 میلی گرم MK-801 (یک آنتاگونیست گیرنده NMDA) بررسی شد.یافته ها: نتایج نشان می دهند که کورتیکوسترون به صورت وابسته به دوز پاسخ های رفتاری درد نوروپاتی (آلودینیای مکانیکی، حرارتی و هیپرآلژزیای حرارتی) را مهار می کند. MK-801 اثر کورتیکوسترون را بر هیپرآلژزیای حرارتی تضعیف می کنند. MK-801 فقط آلودینیای حرارتی را مهار می کند و بر آلودینیای مکانیکی و هیپرآلژزیای حرارتی اثری ندارد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که گلوکوکورتیکوییدها نقش مهمی در مهار رفتارهای درد نوروپاتی بازی می کنند. به نظر می رسد بخشی از این اثرات از طریق گیرنده های NMDA انجام می شود که حاکی از دخالت مکانیسم های غیر ژنی است. نتایج این مطالعه یک نقش بالقوه آگونیست های گیرنده های گلوکوکورتیکویید همراه با آنتاگونیست های گیرنده های NMDA در درمان علایم درد نوروپاتی در کیلینیک را پیشنهاد می کند.

سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده اند که عصاره آبی میوه زرشک دانه دار کوهی فعال کننده عمل کبد بوده و در تجزیه چربی های خون و احتمالا تعدیل سطح آن ها در خون موثر است. بر این اساس هدف این مطالعه تعیین تاثیر عصاره آبی میوه این گیاه بر سطح کلسترول و تری گلیسرید خون بوده است. مواد و روش ها: در این مطالعه تعداد 89 نفر از بیماران مبتلا به هیپرکلسترولمی و هیپرتری گلیسریدمی انتخاب و به دو گروه شاهد و مورد تقسیم شدند. گروه مورد با عصاره آبی میوه زرشک دانه دار کوهی به صورت خوراکی تحت درمان قرار گرفت و گروه شاهد با حجم مساوی پلاسیبو دریافت نمود. از طرفی سطح لیپیدهای خون قبل و بعد از استفاده از عصاره اندازه گیری شد. در انتها داده ها با استفاده از آزمون آماری T مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: بررسی داده ها نشان داد که سطح کلسترول خون در گروه تحت درمان با عصاره در مقایسه با گروه شاهد از 259.64 به 224.57 میلی گرم در دسی لیتر و سطح تری گلیسیرید خون از 295.14 به 244 میلی گرم در دسی لیتر و بطور معنی داری کاهش یافته بود (P<0.05).نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد که عصاره آبی میوه زرشک دانه دار کوهی می تواند نقش مهمی در کاهش سطح کلسترول و تری گلیسرید خون بیماران داشته باشد البته برای پی بردن به مکانیسم های دخیل نیاز به مطالعات بیش تر می باشد.

سابقه و هدف: اندازه فولیکول و ضخامت آندومتر دو فاکتور مهم در میزان حاملگی در روش IUI است. احتمال تخمک گذاری با افزایش اندازه فولیکول و احتمال باروری با افزایش ضخامت آندومتر افزایش می یابد. فاکتور مورد بحث دیگر در میزان حاملگی تعداد فولیکول مناسب است. در این مطالعه اثر دو فاکتور مهم یعنی اثر ضخامت آندومتر و تعداد فولیکول های غالب را بر روی میزان حاملگی به دنبال روش IUI مورد بررسی قرار دادیم. مواد و روش ها: افراد مورد مطالعه کل بیمارانی بودند که در مرکز IUI بیمارستان امیرالمومنین سمنان طی مدت 6 سال IUI شدند. همه این بیماران با روش های تحریک تخمک گذاری درمان شدند و در صورت وجود ضخامت مناسب در آندومتر (6³mm) و وجود حداقل یک فولیکول غالب (16mm) در سونوگرافی ترانس واژینال HCG تزریق و 36 ساعت بعد از تزریق IUI انجام شد. با بررسی پرونده هر بیمار تعداد فولیکول های غالب (16³mm) و همچنین ضخامت آندومتر ثبت شد و سپس میزان حاملگی در بیمارانی که بیش از سه فولیکول غالب در سونوگرافی ترانس واژینال داشتند نسبت به آن هایی که کم تر از سه فولیکول غالب داشتند و افرادی که ضخامت آندومتر آنها بیش تر یا مساوی 7 میلی متر بود نسبت به آنهایی که کم تر از 7 میلی متر داشتند مقایسه شد. یافته ها: حدود 361 مورد IUI انجام شد و حاملگی در 70 مورد اتفاق افتاد (19.4%). در گروه غیرحامله (291مورد) 133 مورد بیش تر یا مساوی 3 فولیکول غالب و 158 مورد کم تر از 3 فولیکول غالب داشتند و در گروه حامله (70 مورد) 37 مورد بیش تر یا مساوی 3 فولیکول غالب و 33 مورد کم تر از 3 فولیکول غالب در زمان تزریق HCG داشتند و بررسی آماری با آزمون (P=0.317) t نشان داد که اختلاف آماری معنی داری بین دو گروه وجود ندارد. در رابطه با ضخامت آندومتر در گروه غیرحامله (291 مورد) 222 مورد ضخامت آندومتر مساوی یا بیش از 7mm و 69 مورد کم تر از 7mm داشتند. در گروه حامله از بین 70 مورد 68 مورد ضخامت آندومتر بیش تر یا مساوی 7 میلی متر و 2 مورد (%2.8) مورد ضخامت آندومتر کم تر از 7 میلی متر داشتند و ارزیابی با آزمون (P=0.000) t نشان داد که بین دو گروه اختلاف آماری معنی دار وجود دارد. نتیجه گیری: از این مطالعه نتیجه گرفتیم که میزان حاملگی در روش IUI با ضخامت آندومتر بیش تر یا مساوی 7 میلی متر در سونوگرافی واژینال رابطه معنی دار دارد ولی بین میزان حاملگی در این روش و تعداد بیش تر یا مساوی 3 فولیکول غالب در سونوگرافی واژِینال رابطه معنی داری وجود ندارد.

سابقه و هدف: توجه به وضعیت بهداشت روان سایر افراد خانواده بیماران نه تنها از جهت کمک به درمان و پیش گیری از عود بیماری، حایز اهمیت بوده بلکه از جهت ارتقای بهداشت روان جامعه و پیش گیری از بروز اختلالات روانی در سایر افراد خانواده نیز ارزشمند می باشد. هدف از انجام این پژوهش، تعیین میزان شیوع و شدت افسردگی و اضطراب در مراقبین بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بوده است. مواد و روش ها: روش پژوهش توصیفی بوده و جامعه آماری آن کلیه مراقبین اصلی بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بیمارستان نور بودند. جمعیت مورد مطالعه شامل 307 نفر از مراقبین اصلی بیمارانی بود که در بخش بستری بودند و به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش دو پرسش نامه افسردگی بک (Beck) و اضطراب زونگ (Zung) بود با استفاده از آمار توصیفی، آزمون t-test و آزمون هم بستگی و با کمک نرم افزار SPSS داده های آماری تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: نتایج این بررسی نشان داد که بر اساس آزمون بک 71% از مراقبین بیماران بستری درجاتی از افسردگی و هم چنین بر اساس آزمون زونگ 7.9% از مراقبین دچار درجاتی از اضطراب بودند. هم چنین بین شدت افسردگی مراقبین و جنس بیمار (p=0.018)، شدت اضطراب مراقبین اصلی و جنس بیمار (p=0.002)، و هم چنین بین شدت افسردگی مراقبین و جنس مراقب (p>0.05) و بین شدت اضطراب مراقبین و جنس مراقب (p>0.05) رابطه معنی داری وجود داشت. بین طــول مدت بیماری بیمــاران و شدت افســـردگی مراقبین اصلـــی p=0.47) و (r=0.042 نیز شدت اضطراب مراقبین اصلی p=0.96) و (r=0.002 رابطه معنی داری وجود نداشت. در نهایت اختلاف معنی داری بین نوع اختلال روان پزشکی و نمره اضطراب (P=0.086) و نمره افسردگی مراقبین (P=0.32) نیز وجود نداشت. نتیجه گیری: افسردگی و اضطراب در مراقبین بیماران بستری در بخش های روان پزشکی بسیار شایع تر از جامعه می باشد که به علت اثر مخرب افسردگی مراقب در مراقبت از بیمار بستری، توجه به شناخت و درمان آن بسیار ارزشمند می باشد. هم چنین بالاتر بودن شیوع افسردگی و اضطراب در زنانی که از بیمارانشان مراقبت می کردند و نیز در مراقبینی که بیمارانشان مونث می باشند نشانه لزوم توجه بیش تر به زنان را از جهت ابتلای آن ها به افسردگی و اضطراب می رساند.

سابقه و هدف: به علت تماس فراوان بافت اپی تلیال با محیط خارج میزان آسیب آن فراوان است. امروزه برای درمان آسیب های این بافت از روش های متفاوتی استفاده می شود ولی در سوختگی های شدید و عمقی امکان درمان کامل وجود ندارد. هدف این مطالعه بررسی اثر فاکتورهای هورمون رشد و مشتق از پلاکت بر روی رشد و تکثیر سلول های اپی تلیال پوست رات است. مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی سلول های اپی تلیال از موش 1 روزه، با روش استاندارد dulgos به دست آمد. کراتینوسیت های مجزا شده را به مدت 7 روز در داخل فلاسک 75 کشت داده، سپس مدت 6 روز در معرض دوزهای متفاوت فاکتورهای PDGF و GH قرار داده شدند. در نهایت تکثیر سلولی با استفاده از تست MTT و نرم افزارهای استاندارد مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: سلول های جدا شده از پوست حیوان در محیط آزمایشگاه قابلیت تکثیر را داشتند. هر دو فاکتور تکثیر سلولی را افزایش داده اما اثرات تکثیری آن ها با هم متفاوت بود. فاکتور PDGF ماکزیمم تاثیر خود را در دوز 100 نانوگرم داشته اما GH ماکزیمم تاثیر را در دوز 10 نانوگرمی داشته است. اما اثر تکثیری آن در مقایسه با PDGF کم تر بوده است. در برخی از دوزها تعداد سلولی کاهش یافته و به نظر می رسد این فاکتورها می توانند اثرات سمی نیز بر روی سلول ها داشته باشند. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که فاکتورهای PDGF و GH باعث تکثیر سلول های اپی تلیال پوست در محیط کشت می شوند. هم چنین اثر PDGF بر روی تکثیر سلولی بسیار قابل توجه تر از GH است و GH نمی تواند به عنوان یک محرک قوی تکثیر سلول اپی تلیال عمل نماید.

سابقه و هدف: فرسودگی شغلی سندرمی مشتمل بر خستگی هیجانی، مسخ شخصیت و کاهش کفایت شخصی می باشد. پرسنل سیستم درمانی به دلیل مواجهه با استرس های فیزیکی، روانی و هیجانی به شدت در معرض فرسودگی شغلی می باشند. این مطالعه با هدف تعیین میزان فرسودگی شغلی در پرسنل درمانی بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد و بررسی ارتباط خصوصیات جمعیت شناختی با ابعاد مختلف این سندرم انجام گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، حجم نمونه پژوهش شامل 660 نفر از پرسنل درمانی شاغل در بیمارستان های تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مشهد در شهر مشهد بود که به روش چند مرحله ای (multi-stage) انتخاب شدند. سپس این کارکنان ابزار پژوهش را که شامل فرم اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه فرسودگی شغلی مازلاک بود تکمیل نمودند. در پرسش نامه مازلاک فراوانی واحدهای مورد مطالعه در هر یک از ابعاد فرسودگی شغلی شامل خستگی هیجانی (با محدوده نمرات 54-0)، مسخ شخصیت (30-0) و کاهش کفایت شخصی (48-0) در مقیاس لیکرت مورد ارزیابی قرار گرفت و آنالیز داده ها توسط نرم افزار کامپیوتری SPSS انجام گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادند که میانگین نمره خستگی هیجانی در پرسنل 20.74 (شدت متوسط)، مسخ شخصیت 7.35 (شدت متوسط) و کفایت شخصی 25.66 (شدت کم) است. ارتباط آماری معنی داری بین سه بعد فرسودگی شغلی با متغیرهایی شامل سن، سنوات کاری، تحصیلات، نوع رابطه استخدامی، شغل و بیمارستان محل کار وجود داشت. خستگی هیجانی و مسخ شخصیت به طور چشم گیری در پرسنل زن بالاتر از مردان بود و افراد متاهل از کفایت شخصی بالاتری برخوردار بودند. نتیجه گیری: میزان های بالای ابعاد مختلف فرسودگی شغلی در این مطالعه به نسبت سایر مطالعات مشاهده شد. با توجه به تاثیر فرسودگی شغلی در عملکرد شغلی، خانوادگی و فردی و نیز اثر آن بر غیبت از کار پرسنل و بازنشستگی زود هنگام، کاهش عوامل تنش زا به وسیله سازماندهی عوامل شغلی خصوصا در بیمارستان ها باید مورد توجه قرار بگیرد.

سابقه و هدف: کم خونی فقرآهن یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی در جهان مخصوصا در بین مهاجرین جنگی می باشد. باتوجه به شیوع بالای کم خونی فقر آهن در بین مردم افغانستان ارزیابی شیوع این نوع کم خونی در ساکنین اردوگاه های افغانی می تواند علت های اصلی ایجاد آن را در بین ساکنین افغانستان نشان دهد. هم چنین این بررسی می تواند وضعیت تغذیه ای این اردوگاه را نشان دهد. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی– مقطعی و تحلیلی بود که در سال 1383 بر روی 321 نفر از ساکنین اردوگاه افاغنه سمنان انجام پذیرفت. از هر فرد 2 میلی لیتر خون جهت انجام آزمایش CBC و تعیین هموگلوبین A2 در ظرف حاوی ضد انعقاد EDTA و 5 میلی لیتر خون در لوله های آزمایش جهت اندازه گیری میزان آهن سرم گرفته شد. حجم متوسط سلولی (MCV) گلبول های قرمز کم تر از 80 فمتولیتر و میزان آهن کم تر از حد طبیعی یعنی 35 میکروگرم بر دسی لیتر در خانم ها و 60 میکروگرم در دسی لیتر در آقایان و هموگلوبین A2 کمتر از 3.5% به عنوان آنمی فقرآهن تلقی شده است. یافته ها: از 321 نفر افغانی مورد مطالعه 29 نفر (9%) دچار کم خونی فقرآهن بودند که 9.4% از زنان و 8.6% از مردان مورد مطالعه دچار این بیماری بودند. نتیجه گیری: با توجه به شیوع کم کم خونی فقر آهن در بین ساکنین اردوگاه افاغنه سمنان نسبت به ساکنین افغانستان کنترل این بیماری در اردوگاه های مهاجرین ایران بسیار موفقیت آمیز بوده است.

بیمار آقای 14 ساله که با شکایت ادم ژنرالیزه، ضعف و بی حالی از حدود 3 هفته قبل مراجعه نموده است. سابقه بیماری خاصی را ذکر نمی کند و فقط یک سابقه هیپوتیروئیدی در پدر بیمار وجود دارد. در معاینه فیزیکی بیمار کمی رنگ پریده است. ادم، آسیت و ادم اندام تحتانی را دارد. علایم حیاتی ثابت و نرمال است. در بیوپسی کلیه تشخیص مامبرانوس نفروپاتی گذاشته شد. بیمار تحت درمان با لووتیروکسین قرار گرفت و به تدریج با افزایش میزان دارو ظرف مدت 3 ماه پروتئین اوری بیمار کاملا از بین رفته و به مقادیر نرمال بازگشت نمود.لذا توصیه می گردد در تمام موارد سندرم نفروتیک (پروتئین اوری ماسیو)، فانکشن تیروئید بررسی شده و در صورت بالا بودن TSH ابتدا لووتیروکسین به تنهایی جهت نرمال شدن عملکرد تیروئید شروع شود.