مجله دانشکده پزشکی
سال:1379 | دوره:58 | شماره:4 |تعداد مقالات:20

صرع یا اپی لپسی بیماریی است که شیوع بالایی دارد و با رانندگی تداخل نموده و ممکن است منجر به تصادف در حین رانندگی شود. این مطالعه یک بررسی مورد ـ شاهدی بر روی 100 نفر بیماران صرعی و 100 نفر گروه شاهد است که رانندگی می کرده اند. نمونه گیری به صورت مصاحبه حضوری و با تکمیل پرسشنامه بوده است. میانگین تصادف در گروه مورد به ازای ساعات رانندگی حدوداً سه برابر گروه کنترل بوده است، که این تفاوت آماری در مردها و افراد گروه سنی کمتر از 30 سال قابل توجه می باشد. بیش از %60 تصادفات در افراد صرعی به علت حملات نبوده است؛ تصادفات معمولی نیز در افراد صرعی از گروه شاهد بیشتر است. کمپلیانس دارویی در افراد صرعی تصادف کرده بدتر از افراد صرعی تصادف نکرده بوده است و کمپلیانس بدتر دارویی می تواند یک پیش گویی کننده احتمال بیشتری برای بروز تصادف باشد. در افراد صرعی که حمله حین رانندگی داشته اند نیز کمپلیانس دارویی نسبت به افراد صرعی که حین رانندگی حمله نداشته اند بدتر بوده است. 58 درصد بیماران صرعی راجع به رانندگی با پزشک معالج صحبتی نکرده بودند.43.3 درصد حملات صرعی اتفاق افتاده در حین رانندگی از نوع فراگیر بوده است. هیچیک از بیماران مصروع موضوع بیماری خود را به اداره راهنمایی و رانندگی اطلاع نداده بودند.

به منظور بررسی تأثیر کمورادیوتراپی همزمان قبل از عمل در افزایش میزان حفظ اسفنکتر در سرطانهای قسمت تحتانی رکتوم، 15 بیمار در فاصله دی ماه 1375 لغایت دی ماه 1377 تحت درمان با ترکیب 5 فلوئورواوراسیل و میتومایسین C و رادیوتراپی اکسترنال (4500-5000 راد اشعه) قرار گرفتند. این بیماران شامل 10 مرد و 5 زن با متوسط سنی 49 سال بودند. ارزیابی قبل از عمل در تمامی آنها، وجود آدنوکارسینوم تهاجمی و قابل رزکسیون قسمت تحتانی رکتوم( حداکثر تا 5 سانتیمتر بالاتر از مقعد) را مشخص کرده بود. فاصله متوسط تومور از مقعد 3.3 سانتیمتر (بین صفر تا 5 سانتیمتر) بود. نیمی از بیماران کاندیدای قطعی عمل رزکسیون ابدومینوپرینه آل و نیم دیگر کاندیدای احتمالی این عمل بودند. 4 تا 6 هفته پس از اتمام کمورادیوتراپی، کلیه بیماران تحت عمل جراحی پروکتکتومی قرار گرفتند و در انتها در نه نفر از آنها اسفنکتر بوسیله آناستوموزکولو آنال از طریق آنوس حفظ گردید. از نظر عملکرد اسفنکتر، 66 درصد بیماران در وضعیت عالی و 33 درصد در وضعیت خوب بودند و هیچ موردی از بی اختیاری دیده نشد. عوارض عمل جراحی اندک و شامل یک مورد تنگی و یک مورد پارگی نسبی آناستوموز بود. پاسخ کامل پاتولوژیک( فقدان تومور در نمونه رکتوم برداشته شده) در یک مورد (6.6 درصد) دیده شد. کمورادیوتراپی قبل از عمل در 69.2 درصد موارد سبب تغییر نوع عمل جراحی از رزکسیون ابدومینوپرینه آل به عمل حفظ اسفنکتر گردید.

لنفوم غیر هوچکینی سومین سرطان شایع کودکان است. در پژوهش حاضر، با هدف بررسی خصوصیات آسیب شناسی و بالینی این بیماری، پرونده 84 کودک مبتلا به لنفوم غیر هوچکینی که از سال 1368 تا 1375 به دو بیمارستان کودکان علی اصغر و بهرامی مراجعه کرده بودند، بررسی نموده ایم.لنفوم  %59 SNCC  موارد را تشکیل می داد. نوع لنفوبلاستیک 15% و نوع لنفوم منتشر سلول بزرگ است 5% را به خود اختصاص داده بود. شکم و لنف نودهای محیطی شایع ترین خواستگاه تومور بودند. شایع ترین تظاهرات بالینی در زمان مراجعه توده شکمی (%34) ، درد شکمی (%37) و لنفادنوپاتی سرویکال (%26) بود. با توجه به انسیدانس بالای لنفوم غیر هوچکینی در ایران و نیز غالب بودن زیر گروه SNCC بیماری، لازم است مطالعات گسترده تری در این خصوص انجام بگیرد.

یکی از بیماریهای شایع آنورکتال در بالغین هموروئید می باشد که عامل زمینه ای و علائم و درمان آن بطور مفصل مورد بررسی قرار گرفته ولی در کودکان مطالعات بسیار کمی روی هموروئید انجام شده است. آیا در کودکان هم هموروئید دیده می شود؟ با مراجعه به کتب و مقالات مشخص می شود که در مورد هموروئید کودکان بررسی اندکی صورت گرفته است و اغلب گزارشات هموروئید را متعاقب هیپرتانسیون پورت ذکر نموده اند. هدف ما از این مطالعه بررسی هموروئید در کودکان است و می خواهیم بدانیم آیا این بیماری در کودکان سالم هم دیده می شود و یا خیر؟ با مراجعه به پرونده بیماران بستری در بیمارستان های امیرکبیر و بهرامی در طی سالهای 1378-1362 مشخص شده است که در بیش از30 هزار عمل جراحی انجام شده فقط 7 مورد هموروئید وجود داشته است. این 7 بیمار بررسی شده اند که 6 مورد پسر بودند (%85) و شایع ترین سن مراجعه حدود 6 ساله بوده است. بیشتر بیماران بعلت توده ناحیه آنال (%43) و بعد از آن به علت ترومبوز (%28.5) مراجعه کرده بودند. در بررسی بیماران هیچ نکته پاتولوژیک دیگری یا بیماری زمینه ای وجود نداشته است و بعد از درمان جراحی و طبی تمام بیماران بدون عارضه پاسخ رضایت بخش داده اند. لذا نتیجه می گیریم که هموروئید در اطفال نیز می تواند بدون عامل زمینه ای ایجاد شود و اغلب پاسخ درمانی مناسب و بدون عارضه را در این بیماران انتظار داشت و البته اغلب بیماران دچار فیشرآنال ـ پرولاپس رکتوم ـ پولیپ رکتوم بعنوان هموروئید مراجعه نمایند.

لوله بستن یکی از روش های موثر و مطمئن پیشگیری از بارداری و از موفق ترین برنامه های ارائه خدمات تنظیم خانواده در ایران می باشد. مطالعه حاضر با هدف بررسی برخی عوامل موثر بر عوارض حین عمل لوله بستن انجام شده است. 1780 زن که بین سالهای 1372 و 1374 در 13 بیمارستان دانشگاهی شهر تهران عمل لوله بستن برایشان انجام گرفته بود وارد مطالعه شدند. اطلاعات مربوط به جراحی این افراد از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید و بر اساس مدل رگرسیون لجستیک مورد تحلیل آماری قرار گرفت. نتایج نشان داد که خطر ابتلا به عوارض حین عمل به ترتیب در لوله بستن پس از زایمان طبیعی، اینتروال فازلوتئال، حین سزارین و در اینتروال فاز فولیکولار افزایش می یابد. همچنین احتمال پیدایش عارضه به ترتیب در روش پومری مدیفیه، پومری، پارکلند و سایر روشها افزایش می یافت و خانمهایی که ضمن عمل اقدامات دیگری برایشان انجام شده بود بیش از سایرین دچار عوارض شده بودند. سن، سابقه درد لگنی، نوع بیهوشی، اندازه برش جراحی و مدت عمل با عوارض ارتباط معنی دار نداشتند. بهتر است عمل لوله بستن پس از زایمان طبیعی و به روش پومری مدیفیه انجام شود.

روی نقش مهمی در سلامت پوست ایفا می کند و کمبود آن منجر به کاهش ایمنی می شود. به منظور بررسی مقادیر روی سرم درسرطان های(Basal cell carcinoma (BCC)  و Squamous cell carcinoma (scc  پوست، 44 بیمار با BCC و 38 بیمار SCC و 33 نفر شاهد از نظر روی، آلبومین، پروتئین تام، گلوبولین و کلسترول سرم مورد بررسی قرار گرفتند. از افراد بیمار و گروه شاهد ده سی سی خون گرفته شد ( از دست راست) و پس از جداسازی سرم، روی سرم بوسیله دستگاه جذب اتمی، آلبومین سرم به وسیله کیت آلبومین ( روش بیوره) و پروتئین تام سرم توسط دستگاه Reflactometer اندازه گیری شد. میزان گلوبولین سرم از تفاضل میزان آلبومین از پروتئین تام بدست آمد. کلسترول سرم به روش انیدرید محاسبه شد. میزان روی سرم در مبتلایان به سرطان BCC و یا سرطان SCC پوست از گروه شاهد کمتر و این اختلاف معنی دار بود(P<0.001) .  میانگین آلبومین سرم در مبتلایان به سرطان BCC پوست بیشتر از گروه شاهد دارای اختلاف معنی دار بود (P<0.01) میزان آلبومین سرم در سرطان SCC پوست با گروه شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد. همبستگی معنی داری بین روی سرم و آلبومین سرم در سرطان SCC پوست r=0.507) ،(P<0.01 ، در سرطان BCC پوست r=43) و (P<0.1 در گروه شاهد r=35) ،(P<0.1 دیده شد. میانگین گلوبولین سرم در افراد مبتلا به سرطان SCC پوست و یا سرطان BCC پوست از گروه شاهد کمتر و این اختلاف ها معنی دار می باشند (P<0.1) . نتیجه گیری ما کاهش روی سرم و گلوبولین سرم در بیماران مبتلا به سرطان پوست از نوع SCC و BCC است.

نقش آدنوزین در پاتوژنز سندرم X اخیرا مطرح شده است. مطالعات قبلی مطرح ساخت که آمینوفیلین (آنتاگونیست گیرنده آدنوزین) تست ورزش را در این بیماران بهبود می بخشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی شیوع ریسک فاکتورهای قلبی ـ عروقی، یافته های بالینی،  ECG و آنژیوگرافیک و اثر تئوفیلین در بیماران سندرم X انجام گرفته است. 31 بیمار سندرم X در مطالعه وارد شدند. 16 بیمار اول روی درمان تئوفیلین و 15 بیمار بعد روی پلاسبو قرار گرفته بعد از 1-2 هفته تست ورزش تکرار شد. بیمارانی که روی درمان تئوفیلین بودند، افزایش Rate- Pressure Product در حداکثر ورزش را نشان دادند و علامت بیماران در حین تست و St نیز کاهش یافت اما مرحله بروز افتادگی قطعة St و مجموع افتادگی قطعه St و تولرانس تست ورزش و باقی ماندن تغییرات بیش از 3 دقیقه در مرحله recovery ، همچنین علایم بیماران تغییر بارزی نشان نداد. ئوفیلین روی درد قفسه صدری حین تست ورزش و Rate- Pressure Product در حداکثر ورزش در بیماران سندرم X دارای اثرات مفیدی است، اما روی سایر متغیرهای تست ورزش و علامت بیماران بطور کلی تاثیر بارزی ندارد.

مطالعات متعددی موثر بودن PRK را در درمان نزدیک بینی کم و متوسط نشان داده اند. جهت ارزیابی نتایج بالینی و عوارض این عمل برای تصحیح نزدیک بینی زیاد ( بیش از -6 دیوپتر)، اطلاعات مربوط به 43 چشم از 30 بیمار که از اسفند73 تا تیر 74 در کلینیک نور تهران به علت نزدیک بینی زیاد، تحت عمل PRK قرار گرفته بودند و حداقل مدت پیگیری پس از عمل آنها 11 ماه بود، مورد بازبینی قرار گرفت. میانگین خطای معادل کروی بیماران قبل از عمل، 9.49- دیوپتر بود که یک سال پس از عمل، این میزان به -1.61 دیوپتر رسیده بود. دراین زمان خطای معادل کروی 30% بیماران در محدوده 1± دیوپتر قرار داشت. یکسال پس از عمل، %62 بیماران دید اصلاح نشده 40/20 یا بیشتر داشتند بهترین دید اصلاح شده بیماران در 23% موارد بیش از 2 خط Snellen کاهش یافته بود. نتایج بدست آمده نشان می دهد که انجام عمل Photorefractive Keratectomy برای تصحیح نزدیک بینی زیاد، از دقت و امنیت لازم برخوردار نبوده نسبت به انجام آن درنزدیک بینی کم و متوسط، قابلیت پیش بینی و ثبات کمتری دارد.

علی رغم پیشرفت دستگاههای تهویه مکانیکی نوزادان، هنوز آسیب ناشی از تهویه مصنوعی به ریه یک علت مهم بیماریزایی و مرگ می باشد. به منظور تعیین اثر دستگاه تنفس مصنوعی با فرکانس بالا (HFOV) در نارسایی شدید تنفسی، تعداد ده نوزاد بصورت آینده نگر مورد بررسی قرار گرفتند. متوسط سن جنینی نوزادان حدود 35 هفته و گردایان اکسیژن آلوئوآرتریال (A-Ado2) و نسبت اکسیژن آرتریال به آلوئولار (a/A) درست قبل از رفتن به روی HFO به ترتیب 610 و 72% محاسبه شد. این نوزادان از طریق دستگاه معمولی (CV) ، غلظت اکسیژن بالای %95 و متوسط فشار راه هوایی بیش از 12 سانتیمتر بیش از 12 سانتیمتر آب دریافت کرده بودند. مقایسه A-aDO2 و a.A قبل و بعد از رفتن روی HFOV دردو گروه مرده و زنده، همچنین فاکتورهایی مانند سن جنینی، وزن تولد و سن بعد از تولد در دو گروه، تفاوت آماری مهمی را نشان ندادند. سه نوزاد زنده مانده دچار سندرم دیسترس تنفسی نوزاد (RDS) بودند و از 7 نوزاد فوت شده، همگی دارای فاکتور زمینه ای بوده که 4 نفر RDS به همراه آسفکسی، دو نفر نارسایی قلبی و پنتومونی و یک مورد هیپوپلازی ریه داشتند. با توجه به اینکه متوسط نسبت a.A در 24 ساعت اول از شروع HFO در گروه زنده مبتلا به RDS ، 0.75  و در گروه فوت شده، 0.25 بود این نسبت را می توان به عنوان یک عامل پروگنوستیک مطرح کرد.در این مطالعه محدود، تاثیر مثبت HFOV در گروه فاقد فاکتور زمینه ای مشاهده گردید، ولی در گروهی که فاکتورهایی مانند هیپوپلازی ریه، نارسایی قلب و پنومونی و آسفکسی داشتند، تاثیر چندانی مشاهده نشد.

تالاسمی شایعترین کم خونی ارثی در دنیا و ایران است و بیماران تالاسمیک نیازمند مراقبتهای دقیق دوره ای می باشند. پژوهش حاضر نتایج بررسی های دوره ای بیماران مراجعه کننده به درمانگاه تالاسمی سازمان انتقال خون را ارائه نموده است. اطلاعات مربوط به وضعیت جسمانی، سن، قد، وزن، معاینات بالینی و برخی از پارامترهای آزمایشگاهی نظیر فریتین، هپاتیت های B و C و HIV و بررسی های غددی از پرونده 413 بیمار استخراج شد و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. 9% بیماران عارضه قلبی علامت دار، %9 دیابت، 8% اختلال رشد، %21.3 تاخیر بلوغ، 3.1% آمنوره اولیه و 6.3% آمنوره ثانوی داشتند. 44% فاقد صفات جنسی بودند. در 278 مورد (%67.2) طحال برداری صورت گرفته بود. HBsAg در1.9% ،  HBsAb در 57.4% و HBcAb در %8.7 موارد مثبت گزارش شده بود. ما به این نتیجه رسیدیم که اثر تزریق خون در رشد بیماران ما قابل قبول است اما بعلت عدم درک مناسب از عواقب بیماری، دسفرال نا مناسب مصرف می شود.

 DNA Typing تست جدیدی است که یکی از کاربردهای آن در علوم جنایی بررسی ابوت و اثبات نسبت است. این بررسی از نظر حقوقی و کیفری در قوانین ما جایگاهی خاص دارد. در این تحقیق کارآیی تست DNA Typing در ایران با بررسی 6 لکوس های Hum vw 31A ، Hum F13 ، Hum Tpox ، Hum LPL ، Hum FES.FPS و Hum TH01 از مناطق Short tandem repeats مولکول DNA مورد بررسی قرار گرفته است. برای بررسی حساسیت تست 85 زوج مادر و فرزند (1020 کروموزوم) از میان مادران و فرزندان ارجاعی به بخش DNA سازمان پزشکی قانونی کشور و برای بررسی ویژگی تست تعداد 1200 کروموزوم افراد خویشاوند (42 زوج خواهر و برادر) و افراد غیر خویشاوند ( 58 زوج) مورد آزمایش قرار گرفتند. نتایج نمایانگر عدم ایجاد موتاسیون در مناطق فوق و حساسیت کافی روش می باشد. همچنین با توجه به اینکه در افراد خویشاوند درجه اول ( خواهر ـ خواهر، خواهر ـ برادر و برادر ـ برادر) از مجموع  12آلل مورد بررسی بین دو فرد حداقل یک آلل و حداکثر 6 آلل اختلاف وجود داشته است و در مورد افراد غیر خویشاوند این ارقام حداقل 3 آلل و حداکثر 9 آلل بوده است ویژگی 100 درصد این تست را مناطق مورد بررسی نشان می دهد. قدرت تشخیص عدم تجانس  (Power of execlusion) 6 سایت با توجه به پلی مرفیسم این مناطق 99 درصد محاسبه گردید.

از آنجا که ابتلا به عفونت یکی از عوامل مهم مرگ و میر در بیماران دیابتی است و گفته می شود که میزان حساسیت به عفونت در این بیماران با کنترل قند آنان ارتباط دارد، بر آن شدیم عملکرد لکوسیت های بیماران مبتلا به دیابت ملیتوس وابسته به انسولین را در دو گروه قند خون کنترل شده و کنترل نشده در سنین 7 تا 25 سال در پاسخ به یک محرک (فوربول مریستات استات یا (PMA و یک محرک ذره ای ( مخمر اپسونیزه) به کمک روش کمی لومینسانس مورد بررسی قرار دهیم وقتی که از PMA به عنوان محرک استفاده گردید، اختلاف معنی داری بین دو گروه آزمایش با گروه شاهد مشاهده نگردید، با این حال اختلاف بین دو گروه بیماران کنترل شده و کنترل نشده معنی دار بود(P<0.05) .همچنین با استفاده از مخمر اپسونیزه به عنوان محرک بین گروههای آزمایش و شاهد اختلاف معنی داری مشاهده نگردید، با این وجود میزان کمی لومینسانس درگروه بیماران کنترل شده کاهش نشان داد.

با وجود تمام پیشرفت های درمانی، هنوز امید به زندگی بیماران مبتلا به تومورهای داخل جمجمه ای، بدلیل اهمیت محل قرار گیری آنها اندک می باشد. مطالعه حاضر با هدف توصیف آماری انتشار سنی و جنسی و نوع هیستوپاتولوژی و محل تومورهای داخل جمجمه ای انجام گرفته است. در مطالعه ما 425 بیمار مبتلا به تومور داخل جمجمه ای که نمونه بافتی آنها در بخش پاتولوژی مرکزی بیمارستان امام خمینی از سال 1370 الی 1375 مورد بررسی قرار گرفته بود، ارزیابی شدند. شایعترین انواع تومور در مطالعه ما، تومورهای گلیال با 28% و مننژیوم با 27.76% و شایعترین محلهای جایگزینی تومور قشر مغز با 30.6% ، هیپوفیز با %2189 و مخچه با %15.3 فراوانی بودند.در میان تومورهای متاستاتیک به مغز، کارسینوم تیروئید با %55.5 بیشترین شیوع را به خود اختصاص داده بود. شیوع تومورهای داخل جمجمه ای در افراد مورد مطالعه در زنان اندکی بیشتر از مردان و peak سنی افراد مورد مطالعه در دهه چهارم بود. نتایج بررسی ما تفاوت قابل توجهی را نسبت به آمار ذکر شده در منابع نشان نمی دهد.

مطالعه آرتروسکوپیک مفصل زانو اهمیت فراوانی در بررسی مشکلات این مفصل دارد. مقاله حاضر نتایج آرتروسکپی 100 بیمار ( میانگین سنی 29.4 سال، 82% مرد) را که در سال های 75-76 در بیمارستان امام خمینی بررسی شده اند را توصیف می نماید. آسیب ورزشی شایعترین مکانیزم ایجاد ضایعه در بیماران بود (40%) . شایعترین شکایت بیماران درد زانو (94%) و شایعترین یافته بالینی حساسیت در سطح مفصلی (63%) بود. در آرتروسکپی بیماران تغییرات غیر طبیعی سینوویوم در 8 ، تغییرات سطح مفصلی کشکک در 23 ، یافته های غیر طبیعی در کوندیل های ران در 51 و تغییرات در سطح مفصلی پلاتوی تیبیا در 24 بیمار دیده شد. 18 مورد پلایکا، 49 مورد پارگی منیسک و 23 مورد پارگی ناقص یا کامل رباط متقاطع قدامی از دیگر یافته های آرتروسکوپی بودند. دقت تشخیصی بررسی های بالینی قبل از آرتروسکوپی در تشخیص پارگی های منیسک و رباط متقاطع قدامی به ترتیب %88 و %93 بود. آرتروسکوپی زانو مکمل مهمی برای ارزیابی های بالینی و رادیوگرافیک این مفصل است.

گیاه کرفس میوه ای کوچک، بیضوی و قهوه ای رنگ با خواص دارویی است. در این پژوهش، به منظور بررسی کاربرد این دانه در درمان افزایش فشارخون،37 بیمار مبتلا به پر فشاری خون تحت درمان با روزانه 6 گرم پودر تخم کرفس قرار گرفتند. فشار خون قبل و بعد از درمان اندازه گیری و مقایسه شدند. میانگین فشار خون قبل از درمان 94.3/171.35 میلی متر جیوه بود که بعد از درمان با این گیاه به 89.6/154.3 کاهش یافت. در هر دو مورد فشار خون سیستولیک و دیاستولیک اختلاف قبل و بعد از درمان از لحاظ آماری معنی دار بود(P<0.05)  بنابر این ما نتیجه گرفتیم که گیاه کرفس می تواند به عنوان یک داروی موثر و بی خطر در درمان فشار خون بکار رود. لازم است مطالعات کارآزمایی کنترل شده برای سنجش میزان موفقیت این دارو در مقایسه با داروهای موجود انجام گیرد.

اگر چه ایمنی سلولی و از جمله ماکروفاژها در مقاومت به عفونت بروسلایی اهمیت دارند، عوامل سرمی مانند سلول های PMN نیز در ایجاد پاسخ اولیه در مقابل این میکروارگانیسم نقش دارند. در پژوهش حاضر به بررسی انفجار تنفسی (مسیر اکسیداتیو) سلولهای فاگوسیت بیماران مبتلا به بروسلوز مزمن در مواجهه با ارگانیسم غیر بروسلایی (مخمر اپسونیزه) و ارگانیسم بروسلایی غیر فعال شده پرداخته ایم. 51 نفر از بیماران بروسلوزی مزمن از نظر فعالیت انفجار تنفسی پلی مورفونوکلئرها در مواجهه با مخمر بیکر و بروسلاملیتنسیس غیر فعال شده مورد مطالعه قرار گرفتند. یک گروه شامل 41 بیمار بروسلوزی و 20 نفر بعنوان کنترل انتخاب شدند. دو گروه دیگر شامل 10 بیمار و 6 کنترل نیز وارد مطالعه شدند.در مواجهه پلی مورفونوکلئرها با مخمر اپسونیزه، متوسط انفجار تنفسی در گروه بیماران 110.3 و در گروه کنترل 129.3 میلی ولت بود که تفاوت معنی دار آماری را نشان نمی داد. در حضور بروسلاملیتنسیس غیر فعال شده، این میزان ها در گروه بیمار سالم به ترتیب 67.2 و 112.5 میلی ولت بود که تفاوت معنی داری را نشان نمی داد. لذا این نتیجه گرفته شد که بروسلاملی تنسیس غیر فعال شده قدرت مهار فعالیت میلوپراکسیدازی مسیراکسیداتیو را ندارد.

اختلالات سلوکی یک گروه از اختلالات رفتاری می باشند که با بروز در زمان کودکی مولد مشکلات عمده ای در زندگی طفل می گردند.در این بررسی که به روش رتروسپکتیو صورت گرفت، با هدف بررسی عوامل دخیل در بروز اختلالات سلوکی در اطفال، پرونده 43 مورد (84% پسر، میانگین سنی 11 سال ) از بیماران مراجعه کننده به مرکز روانپزشکی شهید اسماعیلی تهران را مرور نمودیم. همه بیماران ملاک های تشخیص لازمه جهت اختلال سلوک را کاملاً دارا بودند. 15 متغیر در مورد بیماران مد نظر قرار گرفت که عمدتا شامل سن و جنس و رتبه فرزندی و سطح تحصیلات والدین و گروه طبقه اجتماعی و سوابق طبی و روانپزشکی کلیه افراد خانواده و نیز نوع درمانهای بکار رفته بود. شایعترین علایم ارجاعی شامل پرخاشگری، دزدی و دروغگویی بود. شایعترین گروه سنی 10-14 ساله بوده است. بیشتر بیماران عضو خانواده های 5 نفره و بیشتر بودند. اکثر موارد فرزند دوم یا بالاتر خانواده بودند. شایعترین سطح تحصیلات والدین بی سواد تا سطح تحصیلات ابتدایی بود. بیشتر بیماران به سطوح اقتصادی ـ اجتماعی متوسط و پایین جامعه تعلق داشتند. بیشترین تاثیر درمان در گروهی دیده شد که رفتار درمانی به همراه دارو در موردشان اجرا گردیده بود.