مجله دانشکده پزشکی
سال:1381 | دوره:60 | شماره:6 |تعداد مقالات:14

زمینه و هدف: شیوع اختلالات وسواسی- جبری و افسردگی در دوران بارداری زیاد است و احتمال تجویز کلومی پرامین و مصرف هم زمان داروها و مواد حاوی کافیین در این دوران وجود دارد. با توجه به این که تحقیقات کافی در مورد آثار تراتوژنیک کلومی پرامین و مصرف هم زمان آن با کافیین در دوران ارگانوژنز انجام نگرفته است، هدف از این تحقیق، بررسی آثار تراتوژنیک کلومی پرامین، کافیین و مصرف هم زمان آن ها بر جنین موش صحرایی می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 42 موش صحرایی باردار، دوزهای تعیین شده داروها را روزانه به صورت تزریقی از روز هشتم تا پانزدهم بارداری دریافت کردند. در روز هفدهم بارداری، جنین ها خارج شده و مورد مطالعه ماکروسکوپی و بررسی ناهنجاری های ظاهری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که با افزایش دوز کافیین و مصرف هم زمان کافیین و کلومی پرامین، افزایش قابل ملاحظه ای در میزان مرگ و میر جنین، ناهنجاری های ظاهری، چرخش غیرطبیعی، چروکیدگی پوست و خون ریزی زیر پوستی دیده می شود. تجزیه آماری نشان داد که میزان اثرات تراتوژنیک کافیین در دوز بالا و تجویز هم زمان کلومی پرامین و کافیین به صورت معنی داری بیش تر از سایر گروه ها می باشد (P£0.001).نتیجه گیری: نتایج به دست آمده از این مطالعه حاکی از تراتوژن بودن کافیین در دوز بالا و مصرف هم زمان کلومی پرامین و کافیین می باشد. توصیه می گردد که مادران باردار از مصرف بی رویه داروها و غذاهای کافیین دار و مصرف هم زمان آن ها با کلومی پرامین در سه ماهه اول بارداری خودداری نمایند.

زمینه و هدف: القای سقط طبی در سه ماهه دوم حاملگی به دلایل مختلف می تواند صورت گیرد. سقط سه ماهه دوم می تواند عامل عوارض زیادی از جمله احتباس جفت و خون ریزی باشد. از داروهای متعددی از خانواده اکسی توسین، ارگوت ها و پروستاگلاندین ها جهت کنترل و بهبود شرایط مرحله سوم زایمان استفاده می شود. هدف این مطالعه مقایسه کارایی اکسی توسین وریدی و میزوپروستول رکتال در اداره مرحله سوم زایمان در ختم بارداری های سه ماهه دوم می باشد.روش بررسی: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تعداد 80 نفر از زنان حامله بین هفته 14 تا 24 بارداری انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه مداخله با اکسی توسین وریدی شامل 20 واحد اکسی توسین در یک لیتر سرم نرمال سالین در طی یک ساعت و گروه 400mg میزوپروستول رکتال جهت کنترل مرحله سوم زایمان تقسیم شدند.یافته ها: بر اساس نتایج این مطالعه تعداد موارد احتباس جفت در گروه میزوپروستول (سه نفر معادل 7.5%) به صورت معنی داری پایین تر از گروه اکسی توسین (10 نفر معادل 25%) بود (P=0.034). هم چنین میانگین مدت زمان خروج جفت در گروه میزوپروستول هم اختلاف معنی داری با گروه اکسی توسین داشته و پایین تر بود (به ترتیب 7.95 دقیقه در برابر 19.22 دقیقه، P=0.015). میزان افت هموگلوبین در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ما استفاده از میزوپروستول رکتال در مرحله سوم سقط سه ماهه دوم حاملگی، می تواند در مقایسه با اکسی توسین وریدی در کاهش تعداد موارد احتباس و کاهش مدت زمان خروج جفت موثر بوده اما تغییر چندانی در میزان خون ریزی ناشی از سقط ایجاد نمی کند.

زمینه و هدف: لنفوم منتشر سلول های بزرگ B شایع ترین نوع از لنفوم های غیرهوچکینی می باشد. نقش ویروس ابشتین بار در ایجاد این لنفوم شناخته شده است. این مطالعه قصد دارد تا میزان همراهی ویروس ابشتین بار را با لنفوم منتشر سلول های بزرگ B به روش Chromogenic In Situ Hybridization (CISH)در بیماران بخش پاتولوژی بیمارستان های شریعتی و سینا در سال های 1384-1386 مورد بررسی قرار دهد.روش بررسی: این مطالعه به صورت مورد- شاهدی (Case/ control) بر روی 100 نمونه پاتولوژی انجام گرفته که 50 مورد از نمونه های لنفوم منتشر سلول های بزرگ B (DLBCL) در گروه مورد و 5 0 مورد نمونه های غدد لنفاوی واکنشی و لوزه، در گروه کنترل قرار گرفتند. سپس نمونه ها آماده و به روش CISH جهت کشف EBV Encoded RNA (EBER) مورد بررسی قرار گرفتند. داده های به دست آمده با استفاده از آنالیز آماری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: هشت مورد از 50 نمونه گروه مورد برای EBER مثبت بودند درحالی که تنها دو مورد در گروه کنترل مثبت گردید که از نظر آماری معنی دار می باشد (P=0.046). بین رخداد گره ای و خارج گره ای و هم چنین جنسیت مرد و زن تفاوت آماری معنی داری یافت نشد (P=0.736، P=0.746).نتیجه گیری: یافته ها نشان داد که EBER CISH نسبت به روش ایمونوهیستوشیمی (Immunohistochemistry, IHC) روش موفق تری در شناسایی ویروس EBV می باشد. ما پیشنهاد می نماییم در مطالعات آینده تحلیل های آماری مقایسه ای بین سه روش Polymerase Chain Reaction (PCR) و IHC و CISHانجام پذیرد.

زمینه و هدف: ونتیلاسیون ناکافی و انتوباسیون دشوار تراشه از شایع ترین عواقب وخیم تنفسی در حیطه بیهوشی می باشد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر آه کشیدن و وضعیت بیمار بر نمای مالامپاتی و صحت پیشگویی آن در نمای لارنگوسکوپی و انتوباسیون دشوار بوده است.روش بررسی: پس از اعمال معیارهای ورود و خروج، در 661 بیمار تست مالامپاتی در وضعیت های سوپاین و نشسته و نیز با و بدون آه کشیدن انجام شد و توسط فرد کور نسبت به وضعیت مالامپاتی، نمای لارنگوسکوپی و میزان دشواری انتوباسیون بررسی شد. نتایج حاصل از این چهار حالت بررسی مالامپاتی در پیشگویی نمای لارنگوسکوپی و میزان دشواری انتوباسیون مقایسه شد.یافته ها: در این مطالعه 28 بیمار (4.2%) لارنگوسکوپی مشکل و 9 بیمار (1.4%) انتوباسیون مشکل داشتند. در تست مالامپاتی در حالت های مورد مطالعه در رابطه با وضعیت لارنگوسکوپی و انتوباسیون در پوزیشن سوپاین بدون آه کشیدن و نشسته بدون آه کشیدن بالاترین میزان حساسیت گزارش شد و میزان ویژگی در پوزیشن نشسته با آه کشیدن بیش ترین مقدار بود. میزان ارزش اخباری منفی در تمام حالت ها بالاتر از 95% بود و بیش ترین میزان ارزش اخباری مثبت در سوپاین با آه کشیدن مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه در بین تست مالامپاتی انجام شده در حالت های مختلف بیش ترین میزان هم خوانی مربوط به حالت سوپاین با آه کشیدن در پیشگویی وضعیت لارنگوسکوپی و انتوباسیون بود. آه کشیدن درجه مالامپاتی را در حالت سوپاین بهتر از حالت نشسته بهبود بخشید.

زمینه و هدف: پروتکل های درمانی مختلفی جهت کاهش چربی خون به خصوص در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثربخشی تجویز سیمواستاتین با و بدون فنوفیبرات در بیماران اختلال چربی خون و بیماران عروق کرونر بر اساس یافته های اکوکاردیوگرافی می باشد.روش بررسی: یک کارآزمایی بالینی بر روی 124 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان بقیه اله تهران طی سال های 89-1387 انجام شد. بیماران در گروه اول 64 نفر، سیمواستاتین (20 mg)، فنوفیبرات (200 mg) روزانه، رژیم غذایی و فعالیت ورزشی و گروه دوم 60 نفر، سیمواستاتین همراه رژیم فوق به مدت یک سال دریافت کردند.یافته ها: میانگین سنی بیماران 54.3±6.5 سال بود. در گروه اول نسبت به گروه دوم پروفایل چربی و میزان Left Ventricular Ejection Fraction (LVEF) تغییرات معنی داری داشت (P<0.05) اما پارامترهای کارکرد دیاستولی تغییر معنی دار آماری نداشت (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان می دهد درمان یک ساله استاتین به همراه فنوفیبرات، علاوه بر بهبود موثر پروفایل های چربی خون، اثر مثبت روی LVEF و در نتیجه عملکرد بهتر قلبی را دارا می باشد.

زمینه و هدف: امروزه استفاده از گیاهان دارویی بسیار متداول گشته است. بومادران با اسم علمی Achillea millefolium L. به دلیل وجود ترکیبات شیمیایی گوناگون، در طب سنتی و مدرن استفاده می شود. امروزه مساله کنترل جمعیت اهمیت زیادی دارد و دارویی لازم است که بدون عوارض جانبی بوده و باعث مهار تولید اسپرماتوزییدها گردد. هدف این تحقیق بررسی اثر عصاره الکلی سرشاخه های گل دار گیاه بومادران برروی باروری و روند اسپرماتوژنز می باشد.روش بررسی: در این مطالعه 32 رت بالغ نر، نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند. گروه اول، هشت رت، 200 mg/kg عصاره الکلی بومادران، گروه دوم، هشت رت، 400 mg/kg از عصاره الکلی بومادران و گروه آزمایشی سوم، هشت رت، 800 mg/kg عصاره الکلی بومادران را به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند. گروه شاهد، هشت رت، آب مقطر استریل تزریقی را دریافت کردند. پس از 20 روز موش ها کشته شده و برش های بافتی از بیضه تهیه شد و روند اسپرماتوژنز مورد بررسی دقیق هیستولوژی قرار گرفت.یافته ها: در مقایسه بین گروه های تجربی با گروه شاهد گروه هایی که دوز بالای عصاره را دریافت کرده بودند تغییراتی مانند ضخیم شدگی غشای پایه لوله اسپرم ساز، کاهش سلول های اپیتلیوم ژرمینال، پرخونی در بافت بیضه را نشان دادند (P<0.001).نتیجه گیری: غلظت بالای عصاره منجر به ایجاد تغییرات ساختمانی و تغییر روند اسپرماتوژنز در بیضه می گردد. این امر می تواند زمینه بررسی های جامع تر جهت آزمایش برروی انسان به عنوان داروی ضد باروری طبیعی و بدون خطر گردد.

زمینه: ترامادول آنالوگ صناعی 4 فنیل بی پیردین است که آثار اوپیوییدی ضعیف داشته و در کنترل دردهای متوسط تا شدید به کار می رود و در گروه C تقسیم بندی دارویی FDA می باشد. ترامادول باعث آزاد شدن سروتونین و مهار بازجذب نوراپی نفرین می شود مصرف مزمن آن در حاملگی موجب سندرم محرومیت دارو در نوزاد خواهد شد.معرفی بیمار: نوزاد 38.5 هفته با آپگار نرمال، وزن 2950 گرم در بیمارستان شهید مصطفی خمینی در تهران در سال 1390 متولد شد. 24 ساعت بعد از تولد نوزاد دچار تهوع، استفراغ، ترمور، بی قراری، شیر نخوردن، هیپرتونیسیته و تشنج چند کانونی میوکلونیک و کلونیک شد با توجه به سابقه طولانی مدت مصرف ترامادول توسط مادر، بیمار با تشخیص سندرم قطع دارو تحت درمان با فنوباربیتال قرار گرفت.نتیجه گیری: سندرم محرومیت دارو متعاقب مصرف ترامادول باید مورد توجه قرارگیرد و درمان طولانی مدت آن در حاملگی باید به موارد خاص محدود شود.

زمینه و هدف: در سال های اخیر نشان داده شده است که سطح سرمی هورمون ضد مولری (Anti-Mullerian Hormone, AMH) گزینه مناسبی برای برآورد ذخیره تخمدانی است. در واقع بین ذخیره فولیکولی تخمدان و سطح سرمی AMH یک رابطه مثبت وجود دارد. در مطالعه حاضر، مقایسه بین هورمون ضد مولری و سایر متغیرهای پیشگویی کننده پاسخ تخمدان در درمان های مربوط به لقاح آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: مطالعه ما از نوع مشاهده ای و گذشته نگر می باشد. با بررسی پرونده 101 بیمار شرکت کننده در این مطالعه، اطلاعاتی نظیر سطح AMH، هورمون تحریک کننده فولیکول (FSH)، سن، سطح پایه استرادیول (E2) و هورمون لوتیینی (LH)، سطح E2 در روز تزریق گنادوتروپین کوریونی انسانی (Human Chorionic Gonadotropin, HCG) و نیز تعداد اووسیت های مرحله متافاز دو جمع آوری گردید.یافته ها: از میان بیماران مورد مطالعه در این تحقیق، 20% به عنوان پاسخ گوی ضعیف، 71% پاسخ گوی طبیعی و 10% پاسخ گوی بیش از حد در نظر گرفته شد. تفاوت معنی داری در سطح AMH، FSH، E2 در روز تزریق HCG، اووسیت های مرحله متافاز دو و سن بین سه گروه بیماران مشاهده شد. تعداد اووسیت های مرحله متافاز دو همبستگی معنی دار و مثبتی با (Coefficient of correlation r=0.487) AMH، (r=0.275) E2، (r=0.07) LH نشان دادند. این همبستگی برای (r=-0.26) FSH و سن (r=-0.04) منفی بود. فضای زیر منحنی Area Under curve (AUC)، برای (AUC=0.799) AMH، (AUC=0.32) FSH، (AUC=0.429) LH، (AUC=0.558) E2 و سن (AUC=0.304) محاسبه شد. حد تفسیر محاسبه شده برای هورمون AMH جهت شناسایی افرادی با پاسخ گویی ضعیف در این تحقیق، 0.85 ng/ml با ویژگی 71% و حساسیت 79% است.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که هورمون ضد مولری راهنمای مناسبی برای انتخاب بهترین دستورالعمل جهت تحریک تخمدان می باشد.

زمینه و هدف: اگرچه تا سال ها استفاده از روش های سنتی در تولید واکسن مرسوم بود، اما با پیدایش علومی مانند مهندسی ژنتیک و بیوانفورماتیک، فرصتی برای توسعه واکسن های جدید و بهبود یافته فراهم گردیده است.روش بررسی: طراحی واکسن معکوس اولین بار در تهیه واکسن علیه نایسریا مننژیتیدیس به کار برده شد. در این روش، ژنوم کامل یک پاتوژن به کمک آنالیزهای کامپیوتری بررسی می شود تا آنتی ژن هایی که بیش ترین احتمال ایمنی زایی را دارند، شناسایی شوند.یافته ها: با استفاده از این روش پس از بررسی ژنوم باکتری نایسریا مننژیتیدیس، 600 پروتیین سطحی یا ترشحی شناسایی گردیده که در این میان 350 پروتیین بیان و خالص سازی شده اند. در نهایت هفت پروتیین شناسایی شده که قادر به ایجاد ایمنی در برابر طیف وسیعی از سویه ها می باشند.نتیجه گیری: توسعه تکنیک های کامپیوتری محققان را قادر ساخته تا ویژگی های بیولوژیکی پیچیده را با اطمینان بالاتری پیش بینی کنند و زمینه حرکت به سمت زیست فناوری مبتنی بر کامپیوتر را فراهم نمایند.

مقدمه: داروی ساکسنیل کولین که یک شل کننده عضلانی دپولاریزان می باشد به طور وسیعی در رشته تخصص بیهوشی جهت ایجاد شلی عضلانی به کار می رود. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فاسیکولاسیون و درد عضلانی پس از عمل بعد از تزریق ساکسینیل کولین در دو دوز متفاوت 3kg/mg و 1.5kg/mg است. مواد و روشها: در این مطالعه که بصورت Randomized Double Blind Study در بیمارستان شریعتی تهران در سال 79 انجام شد، 50 بیمار مرد در دو گروه 25 تایی با ASA، I تا II و محدود سنی 18 تا 65 سال که کاندید عمل ترمیم فتق مغبنی به صورت الکتیو بودن با یک تکنیک استاندارد بیهوشی تحت اینداکشن قرار گرفتن و یکی از دو دوز  3kg/mg و 1.5kg/mg ساکسنیل کولین را دریافت داشتند. یافته ها: پس از جمع آوری داده ها ملاحظه گردید که اختلاف میانگین دو گروه مورد نظر از لحاظ ایجاد فاسیکولاسیون معنی دار است (P<0.05). ولی اختلاف میانگین در دو گروه از لحاظ ایجاد میالژی معنی دار نیست (P<0.05). نتیجه گیری و توصیه ها: نتیجه گرفتیم که اولا درصد ایجاد میالژی بعد از تزریق ساکسنیل کولین در کل خیلی کم  می باشد و با افزایش دوز ساکسینل کولین از 1.5kg/mg به 3mg/kg این درصد تغییر چندانی نمی کند. ثانیا در رابطه با فاسیکولاسیون افزایش دوز دارو از 1.5mg/kg به 3mg/kg باعث کاهش حد متوسط فاسیکولاسیون می شود که این کاهش در فاسیکولاسیون Sever خیلی مشهود است. در واقع ارتباطی بین کاهش شدت فاسیکولاسیون و تغییر شدت میالژی دیده نشد.