مجله دانشکده پزشکی
سال:1389 | دوره:68 | شماره:12 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: لاکتوباسیلوس ها از نظر ژنتیکی شامل گروه متنوعی از باکتری های تولیدکننده اسید لاکتیک هستند که به دلیل داشتن ویژگی هایی مانند اثرات ضدتوموری، کمک به تعادل فلور میکروبی روده، تولید ترکیبات ضدمیکروبی، تحریک سیستم ایمنی میزبان و غیره تحت عنوان پروبیوتیک معرفی شده اند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی لاکتوباسیلوس های جدا شده از روده ماهی کپور معمولی بر رده سرطانی K562 (سرطان سلول های میلوییدی خون انسان) می باشد.روش بررسی: برای این منظور محتویات روده 115 قطعه ماهی کپور معمولی پس از صید از منابع آبی مختلف آذربایجان غربی از نظر وجود باکتری های لاکتوباسیلوس بررسی شد. پس از جداسازی، شناسایی به کمک روش های معمولی و مولکولی باکتری شناسی انجام و عصاره سیتوپلاسمی و دیواره سلولی آنها به طور جداگانه تهیه شد. برای مطالعه تاثیر عصاره ها بر سلول های سرطانی K562 از روش رنگ سنجی  3-(4,5-Dimethylthiazol-2-y1)-2,5-Diphenyltetrazolium Bromide (MTT) استفاده شد.یافته ها: بر اساس یافته های این مطالعه عصاره های سیتوپلاسمی لاکتوباسیلوس های جدا شده از روده ماهی کپور معمولی قادر است به طور معنی داری رشد سلول های سرطانی را مهار سازد (p<0.05). در این ارتباط عصاره سیتوپلاسمی دو باکتری Lactobacillus paracasei و Lactobacillus casei در غلظت موثره 83.33mg/ml به ترتیب با 66.56 و 54.28 درصد دارای بیشترین قدرت سلول کشی بودند (p<0.05). از طرف دیگر دیواره سلولی لاکتوباسیلوس های فوق نتوانست رشد سلول های سرطانی را مهار کند (p<0.05).نتیجه گیری: بر اساس یافته های حاصل می توان نتیجه گرفت که استفاده از عصاره سیتوپلاسمی باکتری های لاکتوباسیلوس جدا شده از روده کپور معمولی همانند لاکتوباسیلوس های با منشا انسانی دارای اثرات ضدتوموری هستند.

زمینه و هدف: اسکلرودرمی یک اختلال سیستمیک با علل ناشناخته می باشد که با ضخیم شدگی پوست و درگیری ارگان های داخلی مشخص می گردد. اندوتلین(ET-1) 1 - پلاسمایی در فیبروزی شدن پوست بیماران مبتلا موثر می باشد. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط سطح اندوتلین- 1 با علایم و نشانه های متفاوت بیماری در افراد مبتلا به اسکلرودرمی انجام شده است.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی - تحلیلی است که به صورت مقطعی در سال 85-84 بر روی 95 بیمار مبتلا به اسکلرودرمی مراجعه کننده به درمانگاه روماتولوژی بیمارستان شریعتی تهران انجام شد. پس از تکمیل پرسشنامه، 5ml نمونه خون از بیماران گرفته و سطح اندوتلین- 1 پلاسما اندازه گیری شد. داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میانگین سنی افراد مبتلا 38±12.29 سال بود. 96 درصد از افراد مبتلا به اسکلرودرمی را زنان تشکیل دادند. از کل افراد مورد بررسی 52 نفر (%54.7) درگیری نوع محدود داشته و بقیه (%45.3) از نوع منتشر بودند. شایع ترین علایم بالینی پدیده رینود (91 درصد) گزارش شد. رابطه بین کوتاه شدن انگشتان ناشی از ایسکمی با میانگین سطح اندوتلین معنی دار بود (p=0.001). ارتباط وجود زخم نوک انگشتان نیز با میانگین سطح اندوتلین معنی دار بود (p<0.05). بین سایر علایم بیماری با میانگین سطح اندوتلین رابطه آماری معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: با توجه به شیوع بالای پدیده رینود در بیماران که مشابه مطالعات قبلی می باشد، می توان از آن به عنوان فاکتوری جهت تشخیص بیماری اسکلرودرمی بهره برد. همچنین از آن جا که سطح اندوتلین در بیماران افزایش می یابد شاید بتوان آن را به عنوان یک فاکتور تشخیصی در نظر گرفت.

زمینه و هدف: تشخیص بیماری اسکلروز متعدد به عنوان یک بیماری شایع و عامل اصلی ناتوانی های ناشی از مشکلات عصبی در بالغین جوان، به خصوص در ابتدای سیر آن، به خاطر کمبود بیومارکر تشخیصی مناسب دشوار می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی سطح بیومارکر سیستاتین C در نمونه های سرم و ادرار بیماران مبتلا به اسکلروز متعدد و مقایسه آنها با افراد سالم و همچنین بررسی ارتباط آنها با مقیاس سنجش میزان ناتوانی Expanded Disability Status Scale (EDSS) بیماران می باشد.روش بررسی: 54 بیمار مبتلا به اسکلروز متعدد (11 مرد و 43 زن با میانگین سنی 32.18±8.37 سال) بر طبق معیارهای مک دونالد به عنوان گروه مورد و 24 نفر فرد سالم (هفت مرد و 17 زن با میانگین سنی 34.31±10.07 سال) به عنوان گروه شاهد وارد مطالعه گردیدند. نمونه های خون و ادرار به روش صحیح از هر دو گروه گرفته شد و سطح سیستاتین C در آنها اندازه گیری گردید.یافته ها: میانگین غلظت سرمی سیستاتین (mg/lit) C در گروه مورد و شاهد به ترتیب 0.90±0.01mg/lit و0.89±0.02mg/lit  بود (p=0.84). میانگین غلظت ادراری سیستاتین C به ترتیب 25.37±1.91mg/lit و21.11±2.54mg/lit  بود (p=0.18). غلظت سرمی و ادراری سیستاتین C در بیماران باEDSS£2.5  به ترتیب 0.90±0.01mg/lit و 25.11±2.33mg/lit و در بیماران EDSS>2.5 به ترتیب 0.90±0.03 و 26.30±2.84 بود که بین غلظت های سرمی (p=0.80) و ادراری (p=0.74) با EDSS بیماران رابطه معنی داری وجود نداشت.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که سیستاتین C سرمی و ادراری نمی تواند به عنوان یک بیومارکر در تشخیص و از طرفی در تعیین شدت بیماری مفید باشد.

زمینه و هدف: بیماری های قلب و عروق یکی از علل شایع مرگ و میر در کشورهای پیشرفته به شمار می آید. فیبرینوژن و رسیستین دو مارکر التهابی پیشگوی خطر آترواسکلروز می باشند. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطوح فیبرینوژن و رسیستین در مردان میان سال سالم و دارای اضافه وزن بود.روش بررسی: 30 مرد میان سال غیرفعال که دارای شاخص توده بدن بین 25 تا 30 بودند به طور تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل (هر گروه 15 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه تجربی به مدت هشت هفته (سه جلسه در هفته) تمرینات هوازی با شدت 50 تا 70 درصد ضربان قلب بیشینه انجام دادند و گروه کنترل در این مدت بدون تمرین بودند. میزان وزن، درصد چربی، فیبرینوژن و رسیستین آزمودنی ها قبل و بعد از تمرینات اندازه گیری شد و اطلاعات مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که پس از تمرینات در گروه تجربی میزان وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی و فیبرینوژن کاهش معنی دار و میزان رسیستین افزایش معنی داری داشت (p<0.05). در حالی که هیچ یک از مقادیر ذکر شده در گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت.نتیجه گیری: افزایش رسیستین را می توان نشانه افزایش قدرت دفاع آنتی اکسیدانی بدن دانست، بنابراین به طور کلی هشت هفته تمرین هوازی منظم از طریق کاهش وزن، درصد چربی و فیبرینوژن و افزایش رسیستین موجب کاهش خطر سکته قلبی و بهبود سطح سلامت در مردان میان سال دارای اضافه وزن می شود.

زمینه و هدف: بیماری مزمن انسدادی ریه یکی از شایع ترین بیماری های ریوی است. وجود یک سیستم مکانیزه که بتواند میزان صدمه وارد شده به بیمار را تخمین بزند در معالجه بیمار بسیار کمک کننده خواهد بود. در این مقاله یک سیستم نوین کمک تشخیصی کامپیوتری (CAD) برای تشخیص بیماری و وخامت آن با استفاده از تصاویر سی تی اسکن پیشنهاد شده است.روش بررسی: در دو حالت دم کامل و بازدم کامل از بیست و چهار نمونه تصویر برداری شد و با الگوریتم بخش بندی کانتورهای فعال نسج ریه از بقیه تصویر جدا گردید. در ادامه الگوی نرمال شده تغییرات نسج خارجی ریه به عنوان معیاری در شناسایی بیماری در نظر گرفته شد. با استفاده از طبقه بندی کننده بیز الگوها به دو کلاس سالم و بیمار دسته بندی گردید. در نهایت آزمون آماری t برای بررسی صحت کلاس بندی ها اعمال گردید.یافته ها: با روش پیشنهادی نسبت ارتجاع پذیری ریه و گیرافتادگی هوا به صورت کمی به دست می آید. نزدیک بودن این مقدار به عدد صفر بیانگر افزایش هوای مرده در ریه و ابتلای بیمار به انسداد و تنگی نفس می باشد. با بررسی تصاویر ریه در بیماران و افراد سالم مقدار آستانه برای تشخیص بیماری به دست آمد. نتایج اعمال روش پیشنهادی بر روی تصاویر کلینیکی نشان می دهد که تا حد زیادی می توان به کارایی آن امید داشت.نتیجه گیری: با توجه به دشواری و زمان بر بودن روش های مرسوم تشخیص بیماری انسدادی مزمن ریه، روشی نوین برای طراحی سیستم کمک تشخیصی کامپیوتری جهت کمک به پزشک در تشخیص بیماری انسدادی مزمن ریه پیشنهاد شده است.

زمینه و هدف: توجه به درناژ مناسب مدیاستن و فضای پلور پس از جراحی بای پاس شریان کرونر جهت جلوگیری از افیوژن پلور و پریکارد، تامپوناد قلبی و عوارض دیررس همانند پریکاردیت کنستریکتیو امری ضروری است. اما استفاده از درن برای این مهم منجر به یک سری عوارض نامطلوب می شود که نتایج عمل را مخدوش م‍ی نماید. این مطالعه جهت بررسی کارایی تکنیک جدیدی در قرارگیری محل درن ها طراحی و انجام گرفت.روش بررسی: در یک مطالعه کارآزمایی بالینی 171 بیمار در دو گروه مورد بررسی قرار گرفتند. در گروه کنترل تکنیک درناژ شامل یک درن در فضای پلور چپ و یک درن در مدیاستن بود. در گروه مورد تکنیک درناژ شامل یک درن در فضای پلور چپ و یک درن در فضای پلور راست بود.یافته ها: میزان درناژ انجام شده از درن های گروه مورد به نسبت گروه شاهد بیشتر بود (p=0.001). همچنین به شکل معنی داری بروز آریتمی در گروه مورد کاهش یافت (p=0.005). یک نفر (%1.2) از بیماران گروه اول نیاز به باز کردن مجدد قفسه سینه پیدا کرد ولی در گروه دوم این مورد منفی بود (p=0.497). مدت زمان بستری در بیمارستان (p=0.022) و بخش مراقبت ‎های ویژه (p=0.002) در گروه مورد نسبت به گروه شاهد کاهش پیدا کرد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه تغییر محل درن مدیاستن در بیماران جراحی بای پاس شریان کرونر و انتقال آن به پلور راست سبب کاهش عوارضی همانند آریتمی و افیوژن پریکارد شده و همچنین درناژ بهتری را برقرار می نماید.

زمینه و هدف: اعمال جراحی سینوس در زمینه گوش، حلق و بینی معمولا همراه با خون ریزی هستند که می توانند سبب اختلالات همودینامیک شوند. هدف از مطالعه حاضر بررسی تغییرات همودینامیک ناشی از مصرف رمی فنتانیل به علاوه ایزوفلوران در قیاس با رمی فنتانیل به علاوه پروپوفول در بیماران جراحی اندوسکوپیک سینوس می باشد.روش بررسی: در یک بررسی مداخله ای از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی، 96 بیمار در دو گروه ایزوفلوران (با دوز1.2MAC ) به علاوه رمی فنتانیل (44 نفر، (A و پروپوفول (100mg/kgmin) به علاوه رمی فنتانیل (52 نفر، B) قرار گرفتند. دوز رمی فنتانیل در گروه ها ثابت و برابر 0.1mg/kg/min بود، 500ml سرم ایزوتونیک به گروه ها تجویز شد، پره مد و روش القا در گروه ها مشابه بود. متغیرها شامل سن، جنسیت، BMI، میزان خون ریزی حین عمل، فشار خون سیستولیک / دیاستولیک، تعداد نبض و فشار متوسط شریانی بودند.یافته ها: 22 نفر در گروه A و 23 نفر در گروه B مذکر بودند، میانگین سنی بیماران، میانگین BMI، میزان خون ریزی، میانگین پارامترهای فشارخون سیستولیک (قبل، 30 دقیقه بعد از مداخله)، دیاستولیک (قبل، 60 دقیقه بعد از مداخله)، تعداد نبض (قبل، 30، 60 دقیقه بعد از مداخله)، فشار متوسط شریانی (قبل، 60 دقیقه بعد از مداخله) در بیماران دو گروه همسان بود (p>0.05). میانگین فشارخون متوسط شریانی (p=0.027) و میانگین فشارخون دیاستولیک (p=0.011)،30 دقیقه پس از مداخله در گروه ها اختلاف آماری معنی داری داشت.نتیجه گیری: بر اساس مطالعه حاضر و مقایسه با سایر مطالعات، استنباط می شود که استفاده از ترکیب ایزوفلوران به علاوه رمی فنتانیل می تواند کمک بیشتری به حفظ ثبات همودینامیک بنماید.

زمینه و هدف: آلوپسی آره آتا نوعی ریزش موی غیر اسکارزا و مرتبط با سیستم ایمنی است. ژنتیک در ایجاد این عارضه مهم است گرچه برخی شواهد بر مهم بودن آنتی ژن های ملانوسیتی در بروز این عارضه دلالت دارند. گزارشاتی در خصوص ارتباط آلوپسی آره آتا با بیماری سلیاک وجود دارند. هدف این مطالعه بررسی وجود آنتی بادی های آنتی گلیادین در بیماران بیمارستان رازی بوده است.روش بررسی: بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا مراجعه کننده به بیمارستان رازی جهت شرکت در طرح انتخاب شدند. خون گیری از بیماران انجام شده و به آزمایشگاه ارسال گردید. IgG و IgA نمونه ها اندازه گیری شد و به ازای هر بیمار یک فرد سالم به عنوان گروه کنترل وارد مطالعه شده و خون گیری از آنها انجام شد. اطلاعات دموگرافیک بیماران در پرسشنامه ها ثبت شد.یافته ها: 50 بیمار مبتلا به آلوپسی آره آتا (29 نفر معادل %58 مرد و 21 نفر یا %42 زن) با محدوده سنی 2.5 تا 50 سال با میانگین سنی 24.6 سال وارد مطالعه شدند. 50 فرد سالم با محدوده سنی 48-5 سال (29 مرد معادل %58 و 21 زن معادل %42) با میانگین سنی 24 سال به عنوان گروه کنترل برگزیده شدند. از میان 50 بیمار انتخاب شده 9 نفر (%18) آنتی بادی گلیادین مثبت داشتند و 41 بیمار (%82) آنتی بادی منفی بودند و از 50 نفر گروه کنترل تنها یک نفر آنتی بادی مثبت داشت (p<0.05). سایر تفاوت ها به لحاظ آماری معنی دار نگردید.نتیجه گیری: با توجه به بیشتر بودن شیوع آنتی بادی آنتی گلیادین در بیماران با آلوپسی آره آتا نسبت به جمعیت نرمال و با توجه به معنی دار بودن این اختلاف، غربالگری سلیاک در بیماران آلوپسی آره آتا احتمالا مفید است.

زمینه و هدف: سارکوم های ژنیتال زنان تومورهایی نادر و بدخیم ترین گروه تومورها با منشا مزودرمال هستند. اطلاعات موجود در مورد پاتوژنز، ریسک فاکتورها، درمان بهینه و نتایج درمانی این بیماری ها ناچیز است. در نتیجه بر آن شدیم خصوصیات کلینیکوپاتولوژیک مربوط به بیماران مبتلا به سارکوم ژنیتال را مورد بررسی قرار دهیم.روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه توصیفی - مقطعی گذشته نگر است. پرونده 43 بیمار که با تشخیص سارکوم ژنیتال زنانه طی مدت 16 سال (از سال 1370 تا سال 1385) تحت درمان قرار گرفته بودند بررسی شد و اطلاعات استخراج گردید.یافته ها: سن متوسط بیماران ما 46.95 سال (77-3 سال) و شایع ترین شکایت در این بررسی خون ریزی واژینال غیرطبیعی (%69.8) بود. میانگین مدت زمان سپری شده از شروع علایم تا تشخیص بیماری برابر 8.53 ماه (36-1 ماه) بود. هیستولوژی تومورها در مطالعه ما شامل 34 مورد لیومیوسارکوم (%79.1)، هشت مورد سارکوم استرومای آندومتر (%18.6) و یک مورد امبریونال رابدومیوسارکوما (%2.3) بود. سه بیمار (%7) در Stage I، 20 بیمار (%46.5) در Stage II، شش بیمار (%14) در  Stage III و 14 بیمار (%32.6) در Stage IV قرار داشتند. %48.85 کمورادیوتراپی استفاده کرده بودند.نتیجه گیری: اکثریت بیماران ما بسیار دیر مراجعه کرده بودند و یا به علت نادر بودن بیماری تشخیص دیررس انجام شده بود. به همین دلیل در هر بیمار با خونریزی غیرطبیعی خصوصا پس از یائسگی که در سونوگرافی توده رحمی گزارش شده است باید به فکر این بیماری باشیم.

مقدمه: پاپول ها و پلاک های کهیری خارش دار حاملگیPruritic Urticarial Papules and Plaques of Pregnancy (PUPPP)  عمدتا در بارداری های اول و در سه ماهه سوم دیده می شود و سیر خودمحدود دارد.معرفی بیمار: خانمی 24 ساله شکم اول چند ساعت بعد از ختم بارداری با راش شدیدا خارش دار که ابتدا روی شکم ایجاد و سپس به اندام ها گسترش یافته بود مراجعه کرد. از ضایعات مادر بیوپسی تهیه شد. در پاتولوژی شواهدی از ارتشاح سطحی لنفوسیتی با اندکی نوتروفیل و ائوزینوفیل منطبق با نمای کهیری PUPPP دیده شد. آزمون های ایمونوفلورسانس مستقیم و غیرمستقیم منفی بود. با توجه به نمای بالینی و نرمال بودن نتایج پاراکلینیک با تشخیص PUPPP برای بیمار درمان با کلوبتازول موضعی شروع شد که ضایعات بعد از یک هفته کاملا ناپدید شد.نتیجه گیری: PUPPP ممکن است با تظاهری غیرکلاسیک بروز نماید و توجه به نمای بالینی و آسیب شناسی در کنار هم برای تشخیص لازم به نظر می رسد.