مجله دانشکده پزشکی
سال:1396 | دوره:75 | شماره:5 |تعداد مقالات:13

سرطان پستان، رایج ترین عامل مرگ و میر ناشی از سرطان در میان زنان سرتاسر جهان می باشد. پیشگیری اولیه، با اجتناب از عوامل خطر شناخته شده و پیشگیری ثانویه، با روش های مختلف غربالگری برای شناسایی اولیه تومور و درمان به موقع، می تواند نقش موثری در کاهش آسیب های اقتصادی، اجتماعی و جلوگیری از مرگ ومیر ناشی از سرطان در خانواده ها و جامعه داشته باشد. دو فاکتور ژنتیک و محیط در پاتوژنز سرطان پستان دخیل هستند. فاکتور های متعدد ژنتیکی افزایش دهنده خطر ابتلا به سرطان پستان می توانند در گسترش سرطان پستان نقش مهمی داشته باشند. یکی از فاکتورهای مهم ژنتیکی ژن TOX3 می باشد که بر روی بازوی بلند کروموزوم 16 قرار دارد و پروتیین هسته ای حاوی HMG-box را کد می کند. محصول پروتیینی این ژن دارای فعالیت رونویسی وابسته به کلسیم و کوفاکتوری برای پروتیین های اتصالی به عناصر پاسخ دهنده به cAMP و همچنین کوفاکتور پروتیین های اتصالی به (CAMP response element binding protein (CREB می باشد. TOX3 به واسطه کلسیم با فعال سازی پروموتور ژن هایی چون BCL-2، C3 کمپلمان و با پروتیین هایی همچون CITED1 همراهی دارد و همچنین بیان c-fos را القاء کرده و پروموتور c-fos را فعال می کند. مطالعات همراهی در کل ژنوم در جمعیت های مختلف اروپایی، آسیایی و آمریکایی-آفریقایی، نشان داده اند که پلی مورفیسم های تک نوکلئوتیدی ایجاد شده در نواحی نزدیک به ʹ5 این ژن و همچنین پروموتور آن، منجر به تغییر در تمایل اتصال عناصر تنظیم کننده رونویسی به این ژن می شوند و با خطر ابتلا به سرطان پستان همراهی دارند. در این مطالعه اهمیت TOX3، عملکرد، ارتباط آن با خطر ابتلا و تاثیر احتمالی آن در درمان سرطان پستان بررسی می شود، هرچند هنوز به صورت شفاف نقش TOX3 در مراحل مختلف و همچنین انواع مختلف سرطان پستان مشخص نشده و نیازمند پژوهش های بیشتری در این زمینه است.

زمینه و هدف: اسپاستیسیتی نقص بالینی ضایعات نورون محرکه فوقانی می باشد که بلافاصله یا مدتی پس از ضایعه نمایان می گردد و در 38% بیماران سکته مغزی مشاهده می شود. به تازگی شاک ویودرمانی به عنوان روشی امن و موثر در درمان اسپاستیسیته گزارش شده است. این مطالعه با هدف بر آورد اثر شاک ویو در کاهش اسپاستیسیتی پس از سکته مغزی انجام شد. روش بررسی: تمامی مقالات موجود در پایگاه های اطلاعاتی PubMed، MEDLINE، Science Direct و Scopus و موتور جستجوی Google scholar، در فاصله سال های 2000 تا پایان 2016 میلادی با کلمات کلیدی Spasticity، Muscle hypertonicity، Extracorporeal Shock Wave Therapy، Stroke و Hemiplegia بررسی شد. معیارهای ورود، مطالعات تمام متن و چاپ شده به زبان انگلیسی بود. دو مرورگر به صورت مستقل مقالات را از نظر شرایط ورود و کیفیت بررسی نمودند. در آنالیز آماری نمرات مقیاس آشورت و دامنه حرکتی پاسیو مفصل لحاظ شد. یافته ها: 11 مطالعه با مجموع 261 بیمار وارد مرور سیستماتیک گردید. در هفت مطالعه اثر شوک ویو در عضلات اسپاستیک اندام فوقانی و در چهار مطالعه اثر شوک ویو در عضلات اسپاستیک اندام تحتانی بررسی شده بود. بلافاصله پس از شوک ویو درمانی کاهش معنادار مقیاس آشورت (SMD=-1.62 و -1.04 تا CI%95=-2.2) و افزایش معنادار دامنه حرکتی (SMD=3.23 و 5.12 تا CI%95=1.35) در مقایسه با مقادیر پایه مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که شوک ویو می تواند سبب بهبود اسپاستیسیته و افزایش دامنه حرکتی گردد اما مکانیزم دقیق اثر آن هنوز نامشخص است و انجام مطالعات کارآزمالیی بالینی بیشتر و با کیفیت بالاتر ضروری است.

زمینه و هدف: گیاه Trifolium cherleri یکی از گونه های گیاهان علفی از خانواده Fabaceae می باشد که بومی آفریقا، آسیا و استرالیا می باشد. همچنین، این گیاه جزء مهمترین گیاهان علوفه ای خانواده Fabaceae در ایران است که از نظر طب سنتی دارای اهمیت است. هدف از این مطالعه، بررسی ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره گیاه T. cherleri، اثرات ضدباکتریایی، اثرات ضدسرطانی این عصاره بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی از مهر تا بهمن ماه 1395 در دانشگاه آزاد اسلامی به انجام رسید. ابتدا ترکیبات فیتوشیمیایی عصاره گیاه T. cherleri با روش (Gas chromatography-mass spectrometry (GC-MS شناسایی شد و به دنبال آن اثرات ضدباکتریایی آن با روش کمترین غلظت مهارکنندگی (MIC) بررسی شد. همچنین، اثرات ضدسرطانی آن بر روی رده سلولی سرطان ریه (A549) با روش رنگ سنجی (MTT) ارزیابی شد. سپس، بیان ژن های آپوپتوزی کاسپاز 3 و 9 با روش Real-Time PCR اندازه گیری شد. یافته ها: آنالیز ترکیبات فیتوشیمیایی نشان داد که عصاره گیاه دارای 20 ترکیب می باشد که بیشترین آن مربوط به Hexadecanoic acid، ethyl ester (20.7%) و Pentadecanone، 6،10،14-trimethyl-2 (19.9%) بود. عصاره بیشترین تاثیر را روی باکتری های استافیلوکوکوس اورئوس و استرپتوکوکوس پایوژنز داشت. عصاره دارای سمیت سلولی وابسته به دوز بر روی رده سلولی A549 بود. همچنین، نتایج Real-Time PCR افزایش بیان ژن های آپوپتوزی کاسپاز 3 و 9 را به ترتیب به میزان 2.0±57.27 (P=0.34) و 3.3±0.46 (P=0.27) نشان داد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، به نظر می رسد که عصاره گیاه T. cherleri دارای اثرات ضدمیکروبی و ضدسرطانی چشمگیر می باشد و بنابراین می تواند به عنوان یکی از گیاهان بومی کشورمان پتانسیل استفاده در صنایع دارویی را داشته باشد.

زمینه و هدف: سرطان پستان شایعترین سرطان در زنان است می تواند اثرات عمیقی بر کارکردهای مختلف زنان در زندگی داشته باشد. کاهش استروژن و آندروژن ها باعث مشکلات متعددی در مسایل جنسی می شود. افسردگی نیز در این بیماران عاملی برای کاهش تمایلات جنسی می باشد. در مطالعه حاضر مقایسه اختلال کارکرد جنسی در بیماران مبتلا به سرطان پستان و افراد سالم در شهر مشهد انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی از تیرماه 1390 تا تیرماه 1392 در بیمارستانهای امید، امام رضا (ع) و قائم (عج) و مرکز درمانی رضا انجام شد. تعداد 245 زن مبتلابه سرطان پستان بر اساس چک لیست انتخاب واحد پژوهش وارد این مطالعه شدند. تمامی بیماران پس از پایان درمان تحت پیگیری و دارای پرونده درمانی بودند، همچنین برای نتایج بهتر پرسشنامه ها توسط 126 زن سالم که از نظر سنی و سایر موارد با گروه بیماران، همخوانی داشتند تکمیل شد. افراد فرم پرسشنامه عملکرد جنسی (FSFI) را ازطریق پرسشگری مستقل و با رعایت اصول اخلاق پزشکی تکمیل و داده ها با استفاده از آزمون های آماری، بررسی گردید. یافته ها: این مطالعه در بیماران 50.20 سال به طور عمده در سنین 45-35 سال قرار داشتند. (51.8%) متوسط سن 41.44 سال با انحراف معیار 5.87 سال بود. بیشترین اختلال در میل جنسی (57.6%) و اختلال در رطوبت مهبلی (53.1%)، تهییج جنسی (48.2%)، ارگاسم (44.1%)، درد هنگام مقاربت (52.2%) در بیماران مبتلا به سرطان پستان مشاهده شد (P<0.001). در دو گروه رضایتمندی جنسی (P=0.262) تفاوت معناداری نداشت.نتیجه گیری: مشکلات جنسی دربیماران مبتلا به سرطان پستان نسبت به افراد سالم معمول تر می باشد. دیس فانکشن در ارگاسم و درد حین نزدیکی و کاهش رطوبت واژینال و اختلال در میل جنسی و تحریک جنسی در بیماران مبتلا به سرطان پستان شایعتر است. نتایج این مطالعه در مورد مشکلات جنسی باید در اختیار بیماران و پزشکان قرار گیرد.

زمینه و هدف: بیشتر سرطان های روده بزرگ از پولیپ ها منشا می گیرند. بررسی میزان بیان ژن های دخیل در رشد و توسعه تومور بر روی پولیپ های روده بزرگ می تواند عاملی برای تشخیص روند بدخیمی پولیپ ها باشد. AXIN2، ژن هدف مسیر Wnt می باشد و سطح هسته ای b-catenin را تنظیم می کند. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان ژن AXIN2 در پولیپ های روده بزرگ و ارتباط آن با ویژگی های پاتولوژیک پولیپ بود. روش بررسی: جامعه مورد بررسی مراجعین دارای پولیپ روده بزرگ، به بیمارستان طالقانی تهران، از مهر ماه سال 94 تا اردیبهشت سال 95 بودند. تعداد 44 نمونه بیوپسی پولیپ و 10 نمونه بافت نرمال به همراه مشخصات دموگرافیک و بالینی بیماران جمع آوری و میزان بیان ژن AXIN2، به روش Real-time PCR مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج توسط ABI Prism 7500 Sequence Detection System (SDS) software, version 2.1.0 (Applied Biosystems Inc Foster City CA, USA) و (GraphPad Prism, version 3 (GraphPad Software Inc., La Jolla, CA, USA آنالیز و تغییرات بیان ژن در گروه های مختلف پولیپ نسبت به بافت نرمال با روش 2-DDCt بررسی شد. یافته ها: داده ها، نشان دهنده افزایش بیان ژن AXIN2 در پولیپ های روده بزرگ نسبت به بافت نرمال (RQ>2) بود، که در پولیپ های آدنوما به طور معناداری از گروه هایپرپلاستیک بیشتر بود (P=0.015). همچنین فعالیت AXIN2 در ناحیه کولون، برخلاف رکتوم، نسبت به بافت نرمال بالاتر بود. نتیجه گیری: یافته ها نشان می دهند که الگوی بیانی AXIN2، در روند شکل گیری پولیپ از بافت نرمال، تغییر چشمگیری می کند. بیان افزایش یافته این ژن می تواند به عنوان یک مارکر تفکیکی در جداسازی پولیپ های آدنوما از هایپرپلاستیک، مورد استفاده قرار گیرد. از سوی دیگر، محل قرارگیری پولیپ در سطح فعالیت AXIN2 موثر می باشد.

زمینه و هدف: لارنگوسکوپی و لوله گذاری داخل تراشه محرک های شدیدی هستند که موجب برانگیخته شدن پاسخ های همودینامیک می شوند. این پاسخ ها بایستی با استفاده از تجویز پیش داروی مناسب، القای آرام بیهوشی و لوله گذاری سریع پیشگیری گردند. گاباپنتین و پرگابالین در برخی از مطالعات پیشنهاد شده اند. هدف این مطالعه مقایسه تاثیر گاباپنتین و پرگابالین به عنوان پیش دارو در پیشگیری از پاسخ های همودینامیک ناشی از لارنگوسکوپی و لوله گذاری بود. روش بررسی: در یک کارآزمایی بالینی که از فروردین تا اسفند 1394 در بیمارستان امام خمینی (ره) ارومیه انجام گرفت، 90 بیمار کاندید جراحی انتخابی داخل شکم با فشارخون طبیعی، در محدوده سنی 20 تا 50 سال، وضعیت فیزیکی American Society of Anesthesiologists (ASA) class I و از هر دو جنس به صورت تصادفی در سه گروه بررسی شدند. گروه یک دارونمای خوراکی، گروه دو گاباپنتین 900 mg و گروه سه پرگابالین 150 mg، دو ساعت پیش از القای بیهوشی دریافت کردند. تکنیک بیهوشی یکسان بوده و بیماران از نظر تغییرات همودینامیک، پیش و پس از القای بیهوشی و سپس دقایق یک، سه و پنج پس از لوله گذاری ارزیابی شدند. یافته ها: افزایش بارز تعداد ضربان قلب و فشارخون سیستولیک و دیاستولیک پس از لوله گذاری در گروه شاهد دیده شد. این تغییرات به صورت معناداری در گروه گاباپنتین و پرگابالین کمتر بود (P=0.001). عارضه جانبی خاصی مشاهده نگردید. نتیجه گیری: تجویز گاباپنتین به عنوان پیش دارو، یک روش موثر برای کنترل پاسخ های همودینامیک به لارنگوسکوپی و لوله گذاری می باشد. داده های به دست آمده نشان داد که پرگابالین اثرات مشابه با گاباپنتین دارد. هردو دارو برای کنترل پاسخ های همودینامیک سودمند هستند.

زمینه و هدف: کراتومایکوزیس عفونت قارچی قرنیه است که می تواند تهدیدکننده بینایی و حتی عامل از دست دادن چشم بیمار باشد. با توجه به آب و هوای مرطوب و شایع بودن کشاورزی در مناطق شمالی کشور که فاکتورهای زمینه ساز جهت ابتلا به این بیماری هستند، مطالعه حاضر با هدف بررسی و تشخیص کراتیت قارچی در بیماران مبتلا به ضایعات قرنیه انجام شد. روش بررسی: این مطالعه توصیفی-مقطعی از تیر ماه 1394 تا آذر ماه 1395 در 56 بیمار مشکوک به کراتیت قارچی در بخش اورژانس چشم بیمارستان امیرالمومنین (ع) رشت انجام گردید. ابتدا نمونه تراشه قرنیه بیماران تهیه شده سپس آزمایش مستقیم و کشت در محیط های معمول قارچ شناسی صورت گرفت. عوامل قارچی بر اساس ویژگی های میکروسکوپی و ماکروسکوپی کلنی شناسایی شدند. یافته ها: جمعیت مورد مطالعه شامل 42 (%75) نفر مرد و 14 (%25) نفر زن با میانگین سنی 49.5 سال بود. کراتیت قارچی در 9 (%16) مورد تشخیص داده شد. از بیماران مبتلا به کراتومایکوزیس، 7 (77.8%) نفر مرد و 2 (22.2%) نفر زن بودند. بیشتر مبتلایان سابقه جراحت قرنیه در اثر برخورد و تماس با گیاهان را داشته و کشاورزان گروه غالب مبتلایان به کراتومایکوزیس را تشکیل می دادند. با انجام آزمایش های قارچ شناسی، عوامل اتیولوژیک بیماری به ترتیب فراوانی به عنوان گونه های فوزاریوم (چهار مورد)، آسپرژیلوس فلاووس (دو مورد)، گونه پنی سیلیوم (یک مورد)، گونه آکرمونیوم (یک مورد) و گونه کلادوسپوریوم (یک مورد) شناسایی شدند.نتیجه گیری: کراتیت قارچی در صورت فراهم شدن زمینه های لازم همچون جراحت قرنیه ناشی از ساقه و برگ گیاهان می تواند توسط قارچ های متنوعی ایجاد شود.منفی بودن آزمایش مستقیم در اکثریت بیماران، تاکیدی بر اهمیت و لزوم انجام کشت نمونه جهت تشخیص کراتومایکوزیس می باشد.

زمینه و هدف: بیماری دژنراسیون ماکولای وابسته به سن، علت اصلی نابینایی در کشورهای پیشرفته است که به وسیله تحلیل پیش رونده اپی تلیوم رنگدانه ای شبکیه و از دست دادن فتورسپتور ثانویه مشخص می شود و در نهایت منجر به از دست دادن بینایی می شود. مطالعات در زمینه اتیولوژی این بیماری پیشنهاد می کند که یک بیماری پیچیده می باشد که در اثر میانکنش های چندین ژن و عوامل محیطی ایجاد می شود. پلی مورفیسم های، ژن هایی که کد کننده مسیر فرعی کمپلمان هستند مانند ژن CFI با خطر بیماری دژنراسیون ماکولای وابسته به سن در ارتباط می باشند. هدف این مطالعه بررسی همراهی پلی مورفیسم p.Gly119Arg ژن CFI با بیماری دژنراسیون ماکولای وابسته به سن در جمعیت ساکن در شهر تهران بود. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی که از خرداد سال 1394 تا خرداد 1395 در دانشگاه تبریز انجام گرفت، 150 بیمار مبتلا به دژنراسیون ماکولای وابسته به سن و 150 فرد سالم مشارکت داشتند. ژنوتیپ آن ها با واکنش زنجیره ای پلی مراز و چند شکلی طول قطعات هضم شونده تعیین شد. یافته ها: بررسی رابطه پلی مورفیسم p.Gly119Arg در ژن CFI با بیماری دژنراسیون ماکولای وابسته به سن نشان داد که ارتباط معناداری بین فراوانی ژنوتیپی و آللی این پلی مورفیسم بین افراد بیمار و گروه کنترل وجود دارد (ژنوتیپ TT با P=0.005 و OR=6.68، ژنوتیپ CC با P=0.04 و OR=0.61، آلل T با P=0.03 و OR=1.76، آلل C با P=0.04 و OR=0.56). نتیجه گیری: پلی مورفیسم p.Gly119Arg ژن CFI با افزایش خطر ابتلا به دژنراسیون ماکولای وابسته به سن در جمعیت ساکن در شهر تهران در ارتباط است.

زمینه و هدف: کاهش سطح آلبومین سرم (هایپوآلبومینمی) یک یافته شایع در بیماران سوخته است اما رابطه آن با میزان مرگ و میر بیماران سوخته به طور دقیق مشخص نشده است. هدف مطالعه حاضر اندازه گیری سطح آلبومین سرم در بیماران سوخته و تعیین رابطه آن با سطح سوختگی و طول مدت بستری در بیمارستان بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی بر روی بیماران بالای 16 سال که در شش ماهه دوم سال 1393 و در 24 ساعت اول سوختگی به بیمارستان شهید مطهری تهران مراجعه کردند انجام شد. برای همه بیمارانی که وارد مطالعه شدند، CBC، آلبومین، کراتینین توتال، پروتیین، BUN و کلسیم در روزهای بستری، یک هفته پس از بستری و در بیمارانی که بد حال می شدند، به صورت روزانه و در سایر بیماران یک روز پیش از ترخیص مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: پژوهش حاضر نشان داد که میانگین مقدار آلبومین در گروه ترخیص شده در روز پذیرش، یک هفته پس از پذیرش و به هنگام ترخیص به طور معناداری بالاتر از گروه فوت شده بود (P<0.001). همچنین میان سطح سوختگی و میزان آلبومین ارتباط معناداری وجود داشت (P<0.001)، به طوری که هر چه سطح سوختگی بالاتر بود میزان آلبومین پایین تر بود ولی بین میزان آلبومین با سن و طول مدت بستری در بیمارستان رابطه معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که سطح آلبومین سرم می تواند به عنوان یک شاخص قابل اتکا برای تعیین وضعیت بیماران سوخته کاربرد داشته باشد، ولی پیدا کردن راهکاری برای رساندن سطح آلبومین به حد مناسب نیازمند پژوهش های بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: تقریبا 90% سرطان های تخمدان از بافت اپی تلیال آن منشا می گیرند. درمان استاندارد این توده ها هیسترکتومی و سالپنگواوفورکتومی دوطرفه است ولی از آن جا که بیشتر این بیماران در سنین باروری هستند حفظ باروری را باید در نظر داشت. معرفی بیمار: این مطالعه به معرفی بیمار ساله مجرد با شکایت افزایش وزن و عادت ماهیانه نامنظم می پردازد که در آبان ماه سال به درمانگاه سرطان های زنان بیمارستان فیروزگر تهران مراجعه کرد و تحت پاراسنتز درمانی مایع آسیت و لاپاراتومی قرارگرفت و باتوجه به آسیت منفی از نظر بدخیمی و سن بیمار، با وجود حجم بالای آسیت و بزرگی توده، سیستکتومی تخمدان انجام شد. نتیجه گیری: در بیماران جوان در صورت محدود بودن تومور به تخمدان و مایع آسیت منفی از نظر بدخیمی می توان سالپنگواوفورکتومی یک طرفه یا سیستکتومی انجام داد. آسیت همیشه دلیل بر بدخیمی نیست. بهترین نتیجه درمانی زمانی حاصل می شود که بیمار توسط فوق تخصص سرطان های زنان اداره شود.