مجله دانشکده پزشکی
سال:1380 | دوره:59 | شماره:3 |تعداد مقالات:18

تحقیقات مختلفی در مورد پیدایش فیبروز اپیدورال متعاقب اعمال جراحی و دستکاری های ستون فقرات صورت گرفته است. در این مطالعه سعی شده با استفاده از دو ماده که به عنوان سد فیزیکی عمل می کنند میزان فیبروز ایجاد شده را بررسی نماییم. به این منظور دو گروه موشهای صحرایی (Rat) مورد آزمایش قرار گرفته اند. در هر گروه دو فضای غیرمجاور لامینکتومی شد که یک فضا به عنوان کنترل و فضای دیگر در گروه اول سیلیکون و در گروه دوم تفلون گذاشته شد. پس از شش هفته محل مورد آزمایش از دو نقطه نظر تغییرات ماکروسکوپیک و میکروسکوپیک مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعه آماری نشان داد که با بکار بردن سیلیکون، اسکار بین عضلانی، اسکار عمقی و نیز چسبندگی دورا کم می شوند.همچنین در بررسی میکروسکوپی دانسیته الیاف کلاژن در فضای اپیدورال، کاهش تراکم این فیبرها نسبت به فضای کنترل نشان داده شد. در مورد تفلون نیز کاهش معنی دار در میزان چسبندگی دورا وجود داشت ولی در مورد اسکار عضلانی و اسکار عمقی این کاهش معنی دار نبود. در بررسی هیستولوژیک این گروه کاهش تراکم الیاف کلاژن در فضای اپیدورال مشاهده شد.

حدود 10 الی 15 درصد از کل ازدواجها نابارور هستند که علت آن در نیمی از موارد مربوط به مرد می شود. موضوع ناباروری و ارتباط آن با عوامل ژنتیکی بسیار پیچیده است. عوامل متعددی وجود دارند که اسپرماتوژنز را تحت تاثیر قرار می دهند.در این پژوهش، بررسی های کروموزومی بر روی 70 مرد نابارور آزواسپرمی و اولیگواسپرمی (شمارش اسپرمی کمتر از 20 میلیون در میلی لیتر) انجام گرفت.بررسی های کروموزومی پس از کشت دادن لنفوسیت های خون محیطی انجام شده و روش نواربندی با قدرت تفکیک بالا (High-Resolution banding) مورد استفاده واقع گردید.اختلالات کروموزومی در 8 (11.42 درصد) مورد بدست آمد. از این تعداد، 31.4 درصد از مردان آزواسپرمی بوده و 68.6 درصد از آنها اولیگواسپرمی هستند که شمارش اسپرمی آنها از چند صدهزار تا 20 میلیون اسپرم در میلی لیتر را شامل می گردد. طول مدت ناباروری در مردان مورد مطالعه حداقل 2 سال است. تمامی بیمارانی که دارای اختلالات کروموزوم های جنسی هستند، آزواسپرمی بوده و بیشترین میزان اختلالات 47 کروموزومی را، ترکیب کروموزومی XXY (سندرم کلاین فلتر) بخود اختصاص می دهد که در 85.7 درصد از کل بیماران مورد مطالعه یافت شد. میزان اختلالات کروموزومی بدست آمده در این پژوهش 11.42 درصد می باشد. از طرفی، تمامی اختلالات کروموزومی بدست آمده در پژوهش حاضر در کروموزوم های جنسی بوقوع پیوسته است همچنین تمامی بیمارانی که دارای اختلالات کروموزومی عددی هستند، آزواسپرمی می باشند. با توجه به یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود تمام مردان مبتلا به آزواسپرمی مورد بررسی سیتوژنتیکی قرار گیرند.

سندرم Susac، سندرم بسیار نادری است که اولین بار در سال 1975 توسط آقای سوساک گزارش گردید. این سندرم معمولا خانم های جوان را گرفتار می کند. علایم کلینیکی شامل تریاد زیر است:1- اختلال بینایی بعلت انسداد شاخه های شریان رتین2- انسفالوپاتی تحت حاد با تظاهرات روانی، اختلال شخصیتی و علائم حرکتی در اثر گرفتاری راههای قشری نخاعی، علائم پسودوبولبار، تشنجات موضعی یا منتشر و حرکات پرشی (میوکلونی).3- کاهش شنوایی از نوع عصبی که معمولا دو طرفه بوده همراه با وزوز گوش ها (Tinnitus) می باشد.همه علایم بیماری در اثر سکته های کوچک (Micro-infraction) اتفاق می افتد. بیماری زائی (پاتوژنز) این سندرم مشخص نیست. در بیوپسی مغز سکته های کوچک و متعدد (Micro-infraction) در نواحی مختلف مغز به وضوح دیده می شود. تشخیص بیماری بر اساس تریاد کلینیکی، آنژیوگرافی رتین و مطالعات تصویربرداری مثل MRI داده می شود. در این مطالعه، خانم 25 ساله ای که از حدود 2 سال قبل از مراجعه دچار تاری دید چشم راست همراه با درد پشت کره چشم شده و پس از چهار ماه دید چشم چپ نیز مختل گردیده معرفی می گردد. سایر مراحل بیماری در این گزارش مورد بررسی قرار گرفته است.

دیابت وابسته به انسولین، ارتباط نزدیکی با سایر بیماریهای اتوایمیون از جمله بیماریهای تیروئید دارد. از هر 5 کودک مبتلا به دیابت وابسته به انسولین یک نفر در سرم خود آنتی بادی ضد تیروئید دارد که شیوع آن 20-2 برابر بیشتر از جمعیت معمولی است.در یک مطالعه case series، 122 بیمار مبتلا به دیابت نوع I که از مهر 75 تا 78 به انستیتو غدد و متابولیسم و مطب مراجعه کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند. هدف از این مطالعه تعیین میزان شیوع گواتر و اختلالات تیروئید در کودکان دیابتی و تعیین اهمیت بررسی این اختلالات در این بیماران بود. از کلیه بیماران، شرح حال کامل گرفته شد و معاینه فیزیکی در همه بیماران انجام گردید. از تقسیم بندی سازمان بهداشت جهانی جهت تعیین درجه گواتر استفاده شد و آزمایشات تیروئید انجام گردید.سن بیماران 16-2 سال با متوسط سنی (11.2 سال) و متوسط زمان دیابت آنها 4.2 سال بود. 64 نفر از بیماران دختر (52.4 درصد) و 58 نفر پسر (47.6 درصد) بودند. شیوع گواتر در بیماران 53.2 درصد بدست آمد (65 نفر)، 9 نفر از بیماران هیپوتیروئید بودند (7.3 درصد) و فقط 2 بیمار هیپرتیروئیدی داشتند (1.6 درصد)، 54 نفر از بیماران (91.1 درصد) یوتیروئید بودند. یافته های این تحقیق بر این دلالت می کند که خطر بروز گواتر و بیماری های تیروئید در بیماران مبتلا به دیابت نوع یک اطفال بیش تر از دیگران است. تاخیر رشد و نیز دیابت ناپایدار در این بیماران ممکن است در اثر اختلالات تیروئید بوده باشد. به عنوان نتیجه این تحقیق پیشنهاد می شود همه اطفال دیابتیک همه ساله از نظر بیماری های تیروئید مورد غربالگری واقع شوند.

خواب، یک ریتم بیولوژیکی و فعال است که تحت تاثیر سیستمهای نوروترانسمیتری سیستم اعصاب مرکزی قرار دارد. در این مطالعه، اثرات سیستم سروتونرژیک بر زمان خواب با استفاده از 5-Hydroxytriptophan (5-HTP) و ParachloroPhenylalanin (p-CPA) مربوط به دو روش القایی و غیرالقایی و الکتروفیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفته است.متد مورد استفاده برای اندازه گیری کل زمان خواب همانند متد Angel می باشد. برای ارزیابی اثر این داروها روی امواج مغزی، پس از باز کردن دو سوراخ در نواحی فرونتال (پیشانی) و تمپورال (گیجگاهی)، دو الکترود نقره ای غیرپولاریزه در نواحی فوق تثبیت و توسط رابط هایی به فیزیوگراف و کامپیوتر جهت آنالیز امواج، وصل نمودیم. تزریق داخل بطنی داروها، به کمک دستگاه استرئوتاکس و کار گذاشتن کانول در بطن انجام گرفت. نتایج حاصله نشان داد که دیازپام با دوز 2.5mg/Kg، موجب افزایش زمان خواب نسبت به حالت کنترل در دو حالت القایی و غیرالقایی می شود (P<0.01). 5-HTP با دوزهای 45mg/Kgو 15 بطور وابسته به دوز زمان خواب را افزایش می دهد (P<0.05). داروی p-CPA با دوزهای 300mg/Kg، 150 اثرات دوگانه بر زمان خواب اعمال می کنند، دوز 150 mg/Kg زمان خواب را افزایش و دوز 300 mg/kg این زمان را کاهش می دهد (p<0.05). اثر تداخلی این داروها با دوز 45 (5-HTP) و (p-CPA) 300 mg/kg شبیه کنترل بوده ضمن اینکه 5-HTP توانسته اثر p-CPA را برگرداند. تزریق داخل بطنی 5-HTP در دوزهای 150mg/kg و 450mg/kg بطور وابسته به دوز، فرکانس امواج دلتا را بالا برده و بطور معنی داری فرکانس امواج تتا و آلفا را کاهش داده است. p-CPA در دوز 250 mg/kg بطور معنی داری فرکانس امواج دلتا را کاهش و فرکانس سایر امواج را افزایش داده است؛ در حالیکه دوز 500 mg/kg بر عکس دوز 250 mg/kg می باشد. همچنین در بررسی تداخل این دو دارو، 5-HTP نتوانسته بطور قابل توجهی اثر p-CPA را برگرداند. اثرات دو داروی فوق بر زمان امواج مغزی احتمالا از طریق افزایش سنتز سروتونین در نرونهای پیش سیناپسی می باشد. اگر چه تداخل آنها با سایر سیستمهای نوروترانسیمتری را نیز باید در نظر داشت.

تیفوئید بیماری شایع کشور ما و سایر کشورهای در حال توسعه می باشد که بتدریج نسبت به بسیاری از داروها مقاوم گشته است. بدلیل وجود همین مقاومت، اثر بخشی یک داروی جانشین مناسب یعنی سفیکسیم را بر روی بیماران مبتلا به تب تیفوئیدی مورد ارزیابی قرار داده و اثر درمانی آنرا با کلرامفنیکل مقایسه نمودیم. به همین منظور یک کارآزمایی بالینی در بیمارستان امام خمینی طی سالهای 1377 تا شهریور 1379 به مورد اجرا درآمد. در طی این مطالعه 44 بیمار مبتلا به تب تیفوئیدی که کشت خون یا مغز استخوان آنها از نظر سالمونلا تیفی مثبت و فاقد هر گونه عارضه بیماری بودند به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند و تحت درمان با سفیکسیم 400 میلی گرم هر 12 ساعت (24 نفر) در یک گروه و در گروه دیگر کلرامفنیکل 500 میلی گرم هر 6 ساعت (20 نفر) قرار گرفتند. طول مدت درمان در گروه سفیکسیم 10 روز و در گروه کلرامفنیکل 14 روز بود و طی درمان به بررسی سیر بهبود علایم بالینی و آزمایشگاهی بیماران پرداختیم.تب بیماران دریافت کننده سفیکسیم بطور متوسط 5±1.9 روز و تب بیماران دریافت کننده کلرامفنیکل 3.8±1.2 روز قطع گردید که این اختلاف از لحاظ آماری معنی دار می باشد (Pvalue<0.05).در این مطالعه میزان بهبودی در سایر علائم بالینی و آزمایشگاهی در دو گروه اختلاف معنی داری نداشت. درمان با سفیکسیم در بیماران مبتلا به تیفوئید با میزان بهبودی بالینی 92% و بهبودی باکتریولوژیک 100% همراه بود. به هر حال، نتایج حاصل از این مطالعه، موید اثر بخشی سفیکسیم در درمان تب تیفوئیدی می باشد و اگر چه این دارو از لحاظ قطع تب مانند سایر داروهای بتالاکتام کمی دیرتر عمل می نماید، ولی در مجموع یک داروی جانشین مناسب در درمان تب تیفوئیدی محسوب می شود.

بیماریهای اکتسابی قلب هنوز از علل مهم مرگ و میر محسوب می شوند. سالانه در آمریکا نیم میلیون نفر به علت آترواسکلروز عروق کرونر می میرند. بیماریهای دژنراتیو دریچه ای و ناتوانی های حاصل از آن در حال افزایش است. در کشور ما نیز به علت روی آوردن جامعه به زندگی صنعتی، الگوی مشابه غرب پدیدار شده و طبق آمار منتشره اولین علت مرگ و میر در تهران بیماریهای قلبی می باشد. با توجه به شیوع بیماریهای قلبی و افزایش اعمال جراحی قلب، مطالعه حاضر در صدد شناسایی عوارضی است که به علت آنها، بیماران مجددا تحت عمل جراحی قرار می گیرند.بررسی حاضر با استفاده از پرونده 915 بیمار جراحی شده (630 بیمار بای پاس شرائین کرونر CABG و 285 بیمار تعویض دریچه) در طی سالهای 77-74 در بخش جراحی قلب بیمارستان امام خمینی صورت گرفت. از 630 بیمار که تحت عمل CABG قرار گرفتند، 46 بیمار دچار عوارض منجر به جراحی مجدد و از بیماران دریچه ای 35 بیمار دچار عوارض منجر به عمل مجدد شدند. در گروه 78.3CABG  درصد مرد و 21.7 درصد زن بوده اند و خونریزی در 58.7 درصد علت عمل جراحی مجدد به شمار آمد. در 90.3 درصد موارد فاصله زمانی بین دو عمل در 24 ساعت اول بعد از عمل بوده است. میزان مرگ و میر در عمل مجدد در گروه 10.9 CABG درصد بدست آمد. 50 درصد بیمارانی که برای بار دوم CABG شدند فوت نمودند. در گروه دریچه ای، در آنهایی که عوارض دریچه ای منجر به عمل مجدد شد، نسبت زن به مرد 3 به 1 بود و در عوارض غیر دریچه ای این نسبت بر عکس بدست آمد. در گروه دریچه ای شایعترین عارضه، خونریزی (66.6 درصد) بود. شایعترین عارضه دریچه ای منجر به عمل مجدد، دژنرسانس دریچه مصنوعی (78.3 درصد) و متوسط زمان بین دو عمل 11.8 سال بوده است. در کل بیمارانی که عمل قلب شدند (هر دو گروه) میزان بروز خونریزی 3.8 درصد، مدیاستینیت 0.85، تامپوناد 0.8 درصد و خونریزی گوارشی 0.5 درصد بوده که در حد استانداردهای جهانی و مقادیر ذکر شده در رفرانس ها می باشد.

هدف از این تحقیق بررسی و مقایسه دو فرکانس مختلف تحریک الکتریکی اعصاب از طریق پوست Transcutaneous Electrical Nerve Stimulation (T.E.N.S) بر تحریک پذیری رفلکس هافمن H-Reflex ثبت شده از عضله گاستروسولئوس در افراد سالم بود. تعداد 40 نفر داوطلب خانم بین سنین 20 تا 30 سال به روش شبه تجربی در این بررسی شرکت نمودند. در 20 نفر از افراد جریان TENS با فرکانس 100 هرتز و در 20 نفر دیگر TENS با فرکانس 2 هرتز بر درماتوم اولین عصب ساکرال S1 در ناحیه خلف ساق اعمال گردید. تحریک پذیری رفلکس نورون حرکتی آلفا با اندازه گیری دامنه رفلکس هافمن (Peak to Peak Amplitude H max/2) قبل و بعد از کاربرد TENS مورد ارزیابی قرار گرفت. اندازه گیری و ثبت رفلکس H به روش هیوگون (1973) قبل از کاربرد TENS و یک دقیقه و 5 دقیقه و ده دقیقه بعد از کاربرد  TENSانجام می گرفت. جریان  TENS به مدت 30 دقیقه با فرکانس 100 هرتز در گروه الف و فرکانس 2 هرتز در گروه ب بکار رفت. برای مقایسه دوبدو میانگین متغیرها از روش Multiple Paired T test (0.00825=a) استفاده گردید.نتایج حاصل از این بررسی نشان دهنده کاهش قابل توجه دامنه رفلکس هافمن بعد از کاربرد جریان  TENSبا فرکانس 100 هرتز در مقایسه با قبل از کاربرد جریان می باشد. و این اثر تا مدت 10 دقیقه بعد از کاربرد  TENS باقی بود. در صورتیکه بدنبال کاربرد TENS با فرکانس 2 هرتز افزایش در دامنه رفلکس هافمن مشاهده گردید. با مقایسه دامنه رفلکس در مراحل پنج و ده دقیقه اختلاف معناداری مشاهده نگردید و اثر این جریان تا قبل از 5 دقیقه از بین رفته بود. این نتایج نشان می دهد که تحریک الکتریکی  TENSبا فرکانس 100 هرتز اثرات مهاری بر تحریک پذیری رفلکسی نورون حرکتی آلفا دارد. این اثر همچنان تا ده دقیقه بعد از کاربرد  TENSباقی است. در صورتیکه استفاده از جریان  TENSبا فرکانس 2 هرتز اثرات تسهیلی بر تحریک پذیری رفلکسی نورون حرکتی آلفا دارد و این اثر کوتاه مدت بوده و قبل از 5 دقیقه به سطوح اولیه برگشته است. 

اختلال نعوظی معضل مهمی برای مردان مبتلا و خانواده آنهاست که در حدود نیمی از موارد آن، ناشی از یک علت قابل شناخت عضوی است. هنگامی که اختلال نعوظی ناشی از علل عروقی باشد بررسی رادیولوژیک الزامیست و کاورنوزومتری و کاورنوزوگرافی روش تشخیص قطعی نشت وریدی در این بیماران است. ما در ایران آمار دقیقی از فراوانی نشت وریدی در این بیماران نداریم. هدف این مطالعه تعیین میزان نشت وریدی در بیماران دچار اختلال نعوظی بوسیله فارماکوکاورنوزومتری و کاورنوزگرافی بوده است. در این مطالعه case series، 100 بیمار دچار اختلال نعوظی که در طی سال 1378 به بخش رادیولوژی بیمارستان سینا مراجعه کرده بودند، مورد فارماکوکاورنوزومتری و کاورنوزگرافی قرار گرفتند. در کاورنوزومتری پس از تزریق پروستاگلاندین E1 و انفوزیون نرمال سالین به داخل جسم غاری، فشار داخل جسم غاری با توجه به معیارهای مختلف اندازه گیری شد. در کاورنوزوگرافی ماده حاجب رقیق شده Omnipaque تحت فلوروسکوپی به داخل جسم غاری تزریق شد و وجود نشت وریدی و وریدهای نابجا با رادیوگرافی در بیماران مشخص گردید. برای تفسیر نتایج کاورنوزومتری از معیارهای Mayoclinic استفاده شد.میانگین سن بیماران 35.6±11.6 سال بود و بیشترین تعداد بیماران در گروه سنی 40-20 سال قرار داشتند. فراوانی نشت وریدی براساس افت فشار بیش از50 mmHg  بعد از 30 ثانیه قطع انفوزیون نرمال سالین از 150mmHg، 90 درصد بود. فراوانی نشت وریدی بر اساس Maintenance Flow Rate بیش از 5cc/min، 92 درصد بدست آمد. فراوانی نشت وریدی بر اساس نسبت Maintenance Flow Rate به Induced Flow Rate بیش از 0.4، 92 درصد بود. فراوانی نشت وریدی بر اساس کاورنوزوگرافی، 89 درصد بدست آمد و 24.7 درصد از بیمارانی که نشت وریدی داشتند دارای ورید نابجا بودند. در هیچکدام از بیماران عارضه مهم و قابل توجهی ایجاد نشد.نتایج این مطالعه نشان می دهد نشت وریدی در بین بیماران دچار اختلال نعوظی مراجعه کننده به این مرکز، فراوانی قابل توجهی دارد.

در حال حاضر مشخص گردیده است که باکتریهای بیهوازی در بروز اغلب عفونتهای باکتریایی انسان که به دنبال اعمال جراحی ایجاد می شود و یا موضع عفونت در معرض باکتریهای بیهوازی قرار می گیرد، مشارکت می نمایند. بنابراین می بایست بخصوص در این نوع نمونه های بالینی جستجو و تشخیص باکتریهای بیهوازی را بطور جدی منظور نمود. در این مطالعه 3015 نمونه بیماران (1648 مرد و 1331 زن) مبتلا به بیماریهای پریودنتیت (160 مورد)، آبسه (350 مورد)، سینوزیت (33 مورد) و انتروکولیت (2517 مورد) با روشهای باکتریولوژی و کشت سلول مورد بررسی قرار گرفت.میزان باکتریهای جدا شده از نمونه های مورد مطالعه عبارتست از: پریودنتیت 244 مورد، آبسه 32 مورد، انتروکولیت 42 مورد. ضمنا از نمونه های بیماران مبتلا به سینوزیت باکتری بیهوازی جدا نگردید.

اطلاعات 20 ساله (1377-1357) مربوط به 152 بیمار مبتلا به سرطانهای زبان مراجعه کننده به انستیتو کانسر جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از این افراد، 53.3 درصد بیماران مرد بوده و میانگین سنی مراجعین 56.49 سال (SD=16.23) و متوسط سنی زنان حدود 2.5 سال بیشتر از متوسط سنی مردان است. نسبت مردان دارای لنفادنوپاتی مثبت به طور معنی داری بیشتر از زنان بود (P<0.05) و شکل ظاهری تومور عموما "اولسراتیو بوده (66.7 درصد) و پاتولوژی آنها عموما" SCC گزارش شده است (87.2 درصد). اکثر مراجعین در مرحله T1 قرار داشتند. (62.8 درصد) و عموما جراحی شده اند. اطلاعات 88 بیمار مورد تجزیه و تحلیل بقا قرار گرفت و ملاحظه شد که 23.9 درصد بیماران فوت شده و احتمال بقای یک ساله 92.05 درصد و احتمال بقای سه ساله آنها 83.93 درصد بوده است و مشخص شد که با افزایش stage بیماری به شدت از احتمال بقا کاسته می شود (P<0.001).

لیپوزوم ها بعنوان یک حامل دارویی از مزایای متعددی برخوردارند. لیوفیلیزاسیون مناسب ترین شکل نگهداری طولانی مدت این فراورده هاست؛ ولی این فرایند نیز تحت تاثیر عوامل ناپایدارکننده ای قرار می گیرد که موجب تخریب، آزادسازی ماده محصور، تغییر اندازه و آلودگی میکروبی فرآورده های لیپوزومی می شود.در این مطالعه نقش حفاظتی قندهای مالتوز، فروکتوز، گلوکز، گالاگتوز، سوکروز و لاکتوز در جلوگیری از این پدیده مورد بررسی قرار گرفت، بطوریکه پس از تهیه سوسپانسیون لیپوزومی، آنها را به 4 گروه دوتایی تقسیم نموده و غلظت های 25، 50، 100 و 200 درصد از این قندها به سوسپانسیون اضافه گردید. بر مبنای رنگ و قوام محصول حاصله، بهترین روش فریز، استفاده از الکل مطلق و متعاقبا بکارگیری درجه حرارت 70- درجه سانتیگراد بمدت 16 ساعت بدست آمد. در بررسی ماده محافظ غلظت های 0.7، 1.4، 2.8 و 5.6 درصد قندهای ذکر شده را استفاده کرده و درصد تراوایی (با استفاده از نسب جذب نوری نمونه لیوفیلیزه به لیوفیلزه نشده) محاسبه گردید. در این مطالعه، قند مالتوز از بیشترین تاثیر برخوردار بود. میزان هم جوشی و تجمع در نمونه های قبل و بعد از لیوفیلیزاسیون در سانتریفوژ با 10000 دور در دقیقه اختلافی با هم نداشتند؛ همچنین وضعیت میکروبی نمونه های قبل و بعد از لیوفیلیزاسیون با کشت آنها در دو محیط SCD و SCDA مورد مطالعه قرار گرفت که در هر دو محیط با رشد میکروب توام بود.

در این مطالعه سعی بر آن بوده تا میزان بروز عوارض اعمال جراحی شانت مغزی و رابطه آن با متغیرهای سن، جنسیت، محل لوله بطنی، محل لوله انتهایی، طول مدت عمل جراحی، تعداد افراد حاضر در اتاق عمل و نیز نوع شانت بکار رفته معین شود.برای انجام این بررسی، تمامی بیمارانی که برای بار اول تحت عمل جراحی شانت قرار گرفته اند صرف نظر از سن، جنسیت و یا نوع بیماری زمینه ای در این مطالعه گنجانده شدند. در مطالعه حاضر عوارض ناشی از عمل جراحی شنت در بیماران مبتلا به هیدروسفالی مورد بررسی قرار گرفته است که شامل تعداد 82 نفر از بیمارانی که بدلایل مختلف هیدروسفال شده بودند و طی سالهای 1375 الی 1377 به بخش جراحی اعصاب بیمارستان دکتر شریعتی مراجعه و برای اولین بار بوسیله شنت گذاری درمان گردیده اند، می شود.از این بیماران، 39 نفر مونث و 43 تن دیگر مذکر بوده اند. توزیع سنی بیماران از 15 روز تا 73 سال متغیر بوده و میانگین سنی آنان 16.67 سال بدست آمده است (انحراف معیار= 22.77). از داروی سفتی زوکسیم و جنتامایسین به عنوان آنتی بیوتیک پیشگیری کننده در این بیماران استفاده شده است. در 59 بیمار مایع مغزی نخاعی به فضای صفاق، در 22 بیمار به دهلیز راست و در یک بیمار به فضای جنب تخلیه شده است. از کل بیماران، 69 تن دارای مراجعات بعدی بودند و یا به وسیله تماس تلفنی از وضعیت آنان اطلاع حاصل گردید. از بیماران، 13 تن دیگر در دوران پس از عمل در بیمارستان عارضه ای نداشته اند. دوره پیگیری در بیمارانی که دچار عارضه نشده اند به طور متوسط 14.64 (±7.46) ماه بوده است. در 22 بیمار عوارض شنت گذاری مشاهده به عمل آمده که 6 تن دچار عفونت و 12 تن دچار اختلال و یا نارسایی مکانیکال شنت شده اند. مدت بروز عوارض از زمان عمل جراحی به طور متوسط 3.11±4.3 ماه بوده است. بروز عوارض در دو انتهای سنی بالاتر مشاهده شد و سن پایین تر از 2 سال به طور چشمگیری احتمال بروز عوارض را تشدید می نماید. نسبت بروز عوارض در شنت فوجی از شنت فونیکس بیشتر بود اما معنی دار نشد. برای کاهش عوارض شانت، شناخت فاکتورهای متعدد دخیل در این پروسه ضرورت دارند.

شکایت و علائم بیماران در ترومبوز سینوس مغزی نسبتا غیراختصاصی است و تشخیص این بیماری ممکن است از نظر کلینیکی مشکل باشد. این بیماری قبلا فقط در اتوپسی قابل کشف بود و بعدها نیز با آنژیوگرافی تشخیص گذاشته می شد؛ در حال حاضر روش انتخابی برای تشخیص این بیماری، MRI مغز است. اگر چه آنژیوگرافی عروق مغز روش انتخابی (Gold standard) تشخیص بیماری محسوب می شود. این مطالعه برای بررسی تابلوی بالینی و اتیولوژی ترومبوز سینوس مغزی در ایران انجام شده است.در یک مطالعه از نوع case series، تمام بیماران با تشخیص ترومبوز سینوس مغزی از سال 1372 تا 1378 در 3 بیمارستان بزرگ شهر تهران بررسی گردیدند.بیماران 50 نفر (39 زن، 11 مرد) از سن 14 تا 56 سال با میانگین 34 سال بوده اند. سردرد شایعترین و اغلب زودرس ترین شکایت (82 درصد موارد) و ادم پاپی شایعترین علامت (56 درصد) بدست آمده است. عفونت به عنوان علت 26 درصد از موارد ترومبوز سینوس در بیماران ما شناخته شد. دیگر علل شامل OCP (32 درصد)، و اسکولیتها (6 درصد)، بیماری بهجت (4 درصد)، عوامل پس از زایمان (4 درصد)، بیماریهای میلوپرولیفراتیو (2 درصد)، کولیت اولسروز (2 درصد)، کمبود آنتی ترومبین III (2 درصد) و کتواسیدوز دیابتی 2 درصد بوده است. OCP شایع ترین عامل اتیولوژیک و عفونت هنوز یکی از مهمترین علل ترومبوز سینوس محسوب می شود ولی اختلالات پیش انعقادی غیرشایع هستند.

Cleft hand def. یک آنومالی مادرزادی نادر است که میزان بروز حدود 90.000/1 دارد. این دفورمیته دارای 2 تیپ تیپیکال و آتیپیکال است.در این مقاله، 10 مورد از این آنومالی که در طی سالهای 1371 الی 1378 به بیمارستان امام خمینی مراجعه نموده اند، معرفی می شوند.تعدادی از این بیماران خصوصا آنهائی که دارای فرم تیپیک دفرمیته بودند بدنبال اعمال جراحی اصلاحی نتایج فونکسیونل خوبی بدست آورند. مشاهده شد که در گروه سنی پایین تر نتایج فونکسیونل بهتری بدست آمد.