مجله دانشکده پزشکی
سال:1396 | دوره:75 | شماره:6 |تعداد مقالات:15

سردبیر محترم امروزه با توجه به پژوهش ها و مقالات زیادی که در علوم مختلف انجام می شود، به ویژه چاپ بیشتر این مقلات توسط پژوهشگران دانشگاه ها و اعضای هیات علمی آن، توجه به تاثیری که این مقالات بر رتبه بندی خود پژوهشگران و دانشگاه های آن ها گذاشته می شود، بسیار دارای اهمیت می باشد، چراکه از جمله ملاک های مهم رتبه بندی دانشگاه ها و مراکز علمی و همچنین پژوهشگران آن ها، تعداد تولیدات علمی نمایه شده در پایگاه های علمی معتبر دنیا و تعداد استناد به این تولیدات است. ...

لیشمانیوز جلدی یکی از بیماری های انگلی اندمیک می باشد. در حال حاضر برای درمان بیماری از ترکیبات پنج ظرفیتی آنتیموان از جمله پنتوستام و گلوکانتیم به عنوان خط اول درمان این بیماری استفاده می شود و مقاومت به این داروها به صورت یک مشکل بزرگ در آمریکا، اروپا، خاورمیانه و هند مطرح می باشد. نظر به دامنه وسیع مقاومت دارویی گزارش شده به ترکیبات انتیموان در ایران (9.4% تا 94.2%) و عدم وجود مطالعه ای جامع در این زمینه، مطالعه حاضر به منظور جهت بررسی علل بروز مقاومت به این داروها طراحی گردید. از مهمترین علل مقاومت می توان به عوامل ژنی، پروتیینی، آنزیمی، عوامل داخل سلولی اشاره نمود. همچنین مکانیسم تبدیل دارو به فرم فعال و ورود آن به داخل سلول از طریق پمپ های سلولی و مکانیسم های مقاومت مرتبط با آن نیز مورد بحث قرار می گیرد. باتوجه به اهمیت موضوع، روش های مختلف تشخیص مقاومت دارویی از جمله کشت و روش های مولکولی نیز بررسی می شود. از آن جا که مکانیسم دقیق عملکرد گلوکانتیم مشخص نمی باشد به نظر می رسد عامل اصلی مقاومت به گلوکانتیم، عوامل ژنی و پروتیینی میانجی در ورود و خروج دارو باشد. در همین راستا پیشنهاد می شود پژوهش های آتی بر مبنای بررسی مقطعی میزان شیوع عوامل ژنی موثر بر مقاومت دارویی ترکیبات آنتیموان در نواحی اندمیک لیشمانیوز جلدی در ایران همراه با تعیین نوع گونه انگل توسط روش های مولکولی مانند (Polymerase chain reaction (PCR به انجام رسد. همچنین طراحی کارآزمایی های بالینی تصادفی شده جهت بررسی جایگزین های درمانی-دارویی مناسب در صورت بروز مقاومت دارویی به ترکیبات آنتیموان قابل توصیه است.

زمینه و هدف: پیرایش متناوب غیرمعمول در سلول های سرطانی، شایع بوده و ایزوفرم های حاصل می توانند به عنوان بیومارکر و یا هدف درمانی برای طراحی دارو مورد استفاده قرار گیرند. شناسایی ایزوفرم ها، جهت توسعه استراتژی های درمانی سرطان حایز اهمیت می باشد. هدف این مطالعه شناسایی ایزوفرم ها و بیان 3 ژن PIK3CA، FGFR3 و FGFR1 با استفاده از فناوری جدید تعیین توالی RNA و Real-Time PCR در سرطان مثانه بود. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، که در بازه زمانی شهریور 1393 تا مهر 1395 در مرکز تحقیقات اورولوژی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. 30 نمونه بافت تازه تومور و 30 نمونه بافت نرمال مجاور تومور در فاصله مناسب، از افراد مبتلا به سرطان مثانه تهیه شد. RNA از بافت ها استخراج و پس از بررسی کمی و کیفی و ساخت کتابخانه cDNA، تعیین توالی RNA انجام و داده های حاصله توسط نرم افزارهای مربوطه آنالیز گردید. یافته ها: ایزوفرم های هر سه ژن در بافت نرمال و تومور از لحاظ تعداد و الگوی بیان تفاوت نشان دادند. ژن PIK3CA در بافت نرمال یک رونوشت و در بافت سرطانی سه ایزوفرم، ژن FGFR3 و FGFR1 در بافت تومور به ترتیب 6 و 12 و در بافت نرمال 7 و 9 رونوشت داشتند. افزایش بیان ژن FGFR3 (P=0.01) و کاهش بیان ژن FGFR1 (P=0.01) معنادار بود. نتیجه گیری: پیرایش متناوب غیرمعمول در سلول های سرطانی مثانه منجر به ایجاد ایزوفرم هایی گردید که بعضی از آن ها در سلول های نرمال وجود نداشته و یا میزان بیان متفاوتی داشتند و به عنوان هدف درمانی و یا مارکر تشخیصی در مطالعات آتی قابل استفاده می باشند.

زمینه و هدف: پروتیین متصل به دمین WW غلاف خلف آکروزومی (PAWP) به عنوان یکی از فاکتورهای اسپرمی مرتبط با فعال سازی تخمک معرفی شده که در اسپرماتیدهای طویل شده، بیان می گردد. مطالعات پیشین نشان داده اند که افزایش دمای بیضه در مردان نابارور با واریکوسل می تواند روی کیفیت مایع منی، بیان ژن ها و پروتیین ها تاثیر گذارد. در این مطالعه، بیان PAWP در هر دو سطح RNA و پروتیین و همچنین آسیب DNA اسپرم بین مردان بارور و مردان نابارور با واریکوسل مقایسه شد. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی، نمونه های مایع منی از 20 فرد بارور و 35 نابارور با واریکوسل مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان از دی 1394 تا شهریور 1395 جمع آوری شده بود. پارامترهای اسپرمی، آسیب DNA، بیان PAWP در هر دو سطح RNA و پروتیین به ترتیب بر اساس دستور کار سازمان بهداشت جهانی، تست کروماتین، واکنش زنجیره پلی مراز همزمان و تکنیک وسترن بلات مورد ارزیابی قرار گرفت و داده ها مقایسه گردید. یافته ها: میانگین غلظت اسپرم، درصد تحرک و بیان PAWP در هر دو سطح RNA (P<0.001) و پروتیین (P=0.03) در افراد نابارور با واریکوسل در مقایسه با افراد بارور به طور معناداری پایین تر بود. همچنین میانگین درصد مورفولوژی غیرطبیعی اسپرم و آسیب DNA افراد نابارور با واریکوسل در مقایسه با افراد بارور به طور معناداری بیشتر بود (P=0.03). نتیجه گیری: بیان PAWP به عنوان پروتیینی که در فرآیند اسپرماتوژنز و لقاح نقش دارد، در افراد نابارور با واریکوسل کاهش یافت. همچنین سلامت DNA اسپرم در این افراد مختل شده که می توان به عنوان اتیولوژی های مهم ناباروری در نظر گرفت.

زمینه و هدف: سرطان مدولاری تیرویید، تومور غدد درون ریز بوده و به دو نوع وراثتی و تک گیر تقسیم می شود. جهش های ژرم لاین در پروتوانکوژن RET مسوول ایجاد نوع ارثی می باشد. کلسی تونین یک نشانگر اختصاصی جهت تشخیص سرطان مدولاری تیرویید است. هدف از این مطالعه یافتن ارتباط بین میزان کلسی تونین در بیماران سرطان مدولاری تیرویید با حضور یا و عدم حضور جهش پروتوانکوژن RET در اگزون 10 و 11 بود. روش بررسی: مطالعه حاضر به صورت مطالعه توصیفی-تحلیلی انجام شد. افراد مورد بررسی از بیمارانی مبتلایان به سرطان مدولاری تیرویید که با تشخیص پاتولوژی به پژوهشکده غدد درون ریز و متابولیسم دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی از مهر ماه 1392 تا 1394 به روش نمونه گیری ساده برگزیده شدند. جمعیت مورد مطالعه بر اساس بود یا نبود جهش در اگزون های 10 و 11 پروتوآنکوژن RET به دو گروه 43 نفر تقسیم بندی شدند. DNA ژنومی استخراج و به روش PCR تکثیر شده و تعیین توالی گشتند. سطح پلاسمایی کلسی تونین به روش الیزا اندازه گیری شد. یافته ها: بررسی سطح کلسی تونین 43 بیمار با جهش مولکولی در پروتوآنکوژن RET مورد بررسی (میانگین سنی 31 سال) و 43 بیمار بدون جهش مولکولی در پروتوآنکوژن RET (میانگین سنی 43 سال) به ترتیب pmol/ml 7.3، pmol/ml 3.07 بود. این اختلاف از لحاظ آماری معناداری بود (P=0.0014). نتیجه گیری: با توجه به اختلاف غلظت پلاسمایی کلسی تونین در دو گروه احتمال می رود وجود جهش در بیماران مبتلا به سرطان مدولاری تیرویید بر میزان کلسی تونین پلاسمایی بیماران موثر باشد.

زمینه و هدف: عفونت ادراری در بیماران با فشارخون بالا بسیار شایع می باشد. با توجه به اینکه کنترل فشارخون برای جلوگیری از عوارض و نیز شناخت گروه های در معرض خطر بسیار حیاتی می باشد و با در نظر داشتن اینکه تاکنون مطالعه ای در کشور در این زمینه انجام نشده است، از این رو مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر فشارخون مزمن در ابتلا و عود عفونت های دستگاه ادراری انجام شد. روش بررسی: در این مطالعه مورد-شاهدی داده های مورد نیاز گروه مورد از پرونده های سرپایی بیماران مراجعه کننده به درمانگاه زنان بیمارستان طالقانی و بیمارستان سینا تبریز گردآوری شد. گروه شاهد نیز از بین همراهان بیمارانی که فاقد علایم عفونت ادراری و نیز سابقه بیماری فشارخون بودند انتخاب شدند. یافته ها: تعداد 60 بیمار مبتلا به عفونت ادراری مورد بررسی قرار گرفتند: 57 نفر (47.5%) از افراد مورد بررسی را مردان و 63 نفر (52.5%) زنان تشکیل می دادند. ارتباط بین میزان سرعت رسوب گلبول قرمز در ساعت اول و فشارخون سیستولیک ارتباط معناداری مشاهده شد (P=0.008). ارتباط بین مقدار عددی شمارش گلبول سفید با فشارخون سیستولیک و یا دیاستولیک در بیماران مورد مطالعه ارتباط معناداری مشاهده نشد.نتیجه گیری: در نتایج حاصل از مطالعه حاضر تفاوت معناداری بین فشارخون سیستولیک بیماران ESR 1h (سرعت رسوب گلبول قرمز در ساعت اول) با افزایش فشارخون گروه مورد و شاهد مشاهده شد. همچنین بین افزایش میزان فشارخون سیستولیک ارتباط معناداری وجود داشت که شاهدی بر تاثیر فشارخون مزمن در ابتلا به عفونت های دستگاه ادراری باشد.

زمینه و هدف: شیوع دیابت بارداری در بین زنان باردار در حال افزایش است. این بیماری با افزایش خطر بیماری قلبی مادرزادی، ازجمله کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک همراه می باشد. مطالعه حاضر با هدف تاثیر کنترل دیابت مادر بر اساس HbA1c بر کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک نوزادان آن ها انجام گردید. روش بررسی: این مطالعه به صورت مورد-شاهدی بر روی 60 نوزاد متولد شده در بیمارستان افضلی پور دانشگاه علوم پزشکی کرمان، از اردیبهشت تا آبان ماه سال 1394 در دو گروه از نوزادان واجد شرایط به روش نمونه گیری آسان انجام شد. داده های لازم در مورد سن، جنس، وزن، سن بارداری، سن مادر، سابقه مامایی، دیابت بارداری گرد آوری گردید. اکوکاردیوگرافی داپلر، M-Mode و داپلر بافتی بر روی دو گروه مورد و شاهد انجام و معیارهای اکوکاردیوگرافی از جمله ضخامت دیواره بین بطنی و HbA1c خون مادران در دو گروه با Chi-square test و Independent samples t‐test مقایسه شدند. یافته ها: وزن تولد نوزادان و سن مادران در دو گروه تفاوتی نداشت (به ترتیب: P=0.56، P=0.08)، اما HbA1c در نوزادان مادران با آزمایش تحمل گلوکز (GTT) مختل بیشتر از گروه سالم بود (P<0.001). همچنین ضخامت دیواره بین بطنی در نوزادان مادران با GTT مختل بیشتر از گروه سالم بود (P=0.03). همچنین معیار داپلر بافتی در دو گروه دارای اختلاف معنادار بود (P=0.04). در سایر معیارهای اکوکاردیوگرافی تفاوت معناداری مشاهده نشد (P³0.05). نتیجه گیری: دیابت مادر عوارض مختلفی بر روی نوزادن ایجاد می کند که از جمله می توان به شیوع بیشتر کاردیومیوپاتی هایپرتروفیک در آن ها اشاره کرد. بر این اساس نوزادانی که مادران آن ها کنترل ضعیف قند در دوران بارداری داشته اند این عارضه در آن ها بیشتر دیده می شود.

زمینه و هدف: کیفیت خواب ممکن است به طور مستقیم با سطح سرمی ویتامین D مرتبط باشد. هدف این مطالعه اثر مکمل ویتامین D بر امتیاز و کیفیت خواب افراد 20 تا 50 سال مبتلا به اختلال خواب بود. روش بررسی: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور (Double blind) مداخله ای بود که در دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز، بیمارستان گلستان از آبان تا بهمن ماه 1394، بر روی 89 فرد مبتلا به اختلال خواب بر اساس شاخص خواب پیتزبورگ انجام گردید. افراد واجد شرایط با روش آسان انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه مداخله (44 نفر) و گروه کنترل (45 نفر) تخصیص شدند. ابتدا و انتهای مطالعه، پرسشنامه اختلال خواب پیتزبورگ، پرسشنامه بین المللی فعالیت فیزیکی، پرسشنامه داده های عمومی، زمان در معرض آفتاب بودن، سطح سرمی ویتامین D، زمان چرت زدن روزانه، یادآمد خوراک سه روزه، برای همه افراد ثبت و ارزیابی شد. گروه مداخله هر دو هفته یک کپسول 50000 واحد بین المللی ویتامین D و گروه دارونما هر دو هفته یک کپسول پلاسبو به مدت هشت هفته دریافت نمودند. یافته ها: میانگین نمره اختلال خواب در گروه آزمون پیش و پس از مداخله به ترتیب 9.45±2.44، 6.75±2.97 (P=0.001) و در گروه دارونما 10.51±3.14، 9.73±3.04(P=0.18) تعیین شد. در انتهای مطالعه امتیاز خواب (بر اساس پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ) در گروه دریافت کننده ویتامین D نسبت به دارونما کاهش معناداری یافت (P=0.001). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که مکمل یاری با ویتامین D در افراد بالغ مبتلا به اختلال خواب، کیفیت خواب (بر اساس پرسشنامه کیفیت خواب پیتزبورگ) را بهبود می بخشد.

زمینه و هدف: بروسلوز یک بیماری باکتریال مشترک بین انسان و دام می باشد. در بیماری بروسلوز، ایمنی هومورال و سلولی نقش اساسی دارند. با توجه به اینکه حجامت بر عملکرد سیستم ایمنی میزبان موثر است و توانایی نهفته در تنظیم واکنش های التهابی را دارد و به عنوان یکی از روش های درمانی مورد توجه در طب سنتی جهت درمان بیماری های التهابی به شمار می آید، از این رو هدف از انجام این مطالعه بررسی تاثیر حجامت بر سطح سرمی اینترفرون گاما (IFN-g) در رت های آزمایشگاهی مبتلا به بیماری بروسلوز بود. روش بررسی: این پژوهش تجربی از فروردین 1394 تا شهریور 1394 در آزمایشگاه میکروب شناسی و حیوان خانه دانشگاه علوم پزشکی همدان به روش تجربی بر روی 48 سر رت در شش گروه انجام گرفت. ابتدا رت ها به روش تزریق داخل صفاقی با مقدار 5×105 cfu/ml از سویه بروسلا ملیتنسیس (Brucella melitensis) آلوده شدند. پس از گذشت یک هفته جهت اطمینان از صحت ابتلا رت های آلوده شده با بروسلا از تست های سرولوژی (رایت، کومبس رایت و 2-مرکاپتواتانول) (Wright، Coombs Wright، 2-Mercaptoethanol) جهت اثبات بیماری استفاده شد. سپس رت ها از ناحیه ساکرال حجامت شدند و پس از گذشت دو هفته سطح سرمی اینترفرون گاما با روش الیزا و مطالعه بافت ها با روش رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که حجامت باعث افزایش چشم گیری در میزان میانگین سطح سرمی اینترفرون گاما می گردد. در بررسی هیستوپاتولوژی بافت کبد رت ها در گروه های مبتلا شده به بروسلوز و حجامت شده، نشان از تاثیر حجامت بر بهبود ضایعات بافتی بود. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که انجام حجامت می تواند باعث افزایش سطح سرمی اینترفرون گاما و در نتیجه کمک به پاکسازی بیماری و بهبود آسیب های حاصل بیماری بروسلوز گردد.

زمینه و هدف: داده های مرگ ومیر درست و دقیق به منظور برنامه ریزی ها امری ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی انطباق گواهی های فوت صادر شده با اصول صحیح علمی می باشد. روش بررسی: مطالعه به صورت مقطعی گذشته نگر، با استفاده از داده ها در پرونده بالینی از اول فروردین سال 1392 تا پایان اسفند 1393 در دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی انجام شده است. جامعه مورد مطالعه شامل تمامی پرونده های فوتی در بیمارستان شهدای تجریش و مدرس تهران بوده که با روش سرشماری انتخاب و داده های آن استخراج شده است. یافته ها: 45.6% از گواهی های فوت توسط متخصص پزشکی قانونی صادر و 76.4% از گواهی های فوت، علت مرگ با پرونده بالینی فرد همخوانی داشته و 23.6% از موارد همخوانی نداشته است. در 64.8% موارد کد 10- ICD درست درج شده است. نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد که گواهی فوت توسط متخصصین پزشکی قانونی به صورت صحیح و اصولی تر تکمیل شده است.

زمینه و هدف: پیودرما گانگرنوزوم (Pyoderma gangernsum (PG درماتوز نوتروفیلیک غیرعفونی و التهابی اولسراتیو پوستی) یا زخم نوتروفیلی در پوست ضایعه ای است که بیشتر از نیمی از موارد در بیماران با زمینه کولیت اولسروز و کرون تظاهر می کند. در این پژوهش یک مورد پیودرما گانگرنوزوم پس از عمل جراحی دستگاه تناسلی گزارش شد. معرفی بیمار: زن 37 ساله با سابقه درمان دارویی کولیت اولسروز، به علت جراحی توده زیر مجرای ادراری در دو هفته پیش و شکایت تب، درد، ضایعات پاپولی شکل ملتهب در محل عمل جراحی و سطح میانی ران به بیمارستان دانشکده پزشکی مشهد مراجعه کرد. به علت عدم پاسخ به آنتی بیوتیک با وجود کشت منفی زخم و کشت خون و دبریدمان زخم، نمونه برداری انجام شد و با پاسخ آسیب شناسی، PG با تجویز کورتیکواسترویید بهبودی پیدا کرد و پس از شش ماه از درمان در بهبودی کامل یافت. نتیجه گیری: علایم کلینیکی و یا آزمایشگاهی اختصاصی برای پیودرما گانگرنوزوم وجود نداشت. اساس تشخیص رد سایر بیماری های التهابی و احتمال بروز آن در افراد مستعد بود.