مجله دانشکده پزشکی
سال:1379 | دوره:58 | شماره:2 |تعداد مقالات:23

اسکلروز سیستمیک یک بیماری مزمن بافت همبند بوده که شروع، سیر و پیشرفت بیماری و وسعت و شدت درگیری ارگانها در آن از یک بیمار تا بیمار دیگر تفاوت دارد. جهت تعیین فراوانی علایم بالینی بیماران مبتلا به اسکلرودرمی و نحوه سیر و پیشرفت بیماری، ما علایم بالینی بیماران را در دو دوره اولیه ( سه سال اول بیماری )و نهایی (پس ازشش سال از شروع بیماری) مورد بررسی قرار دادیم.نوزده نفر مبتلا به فرم منتشر بیماری و 34 بیمار فرم محدود آن از نظر پوستی را دارا بودند. در بیماران با درگیری منتشر پوستی، گرفتاری ارگانها در طول دوره اول بیماری بیشترین پیشرفت را داشته، بطوری که اختلاف آماری معنی دار بین فراوانی علایم بالینی در دوره اولیه و نهایی مشاهده نگردید. در بیماران با درگیری محدود پوستی، اختلاف آماری معنی دار در بروز فنومن رینود، تلانژکتازی، هیپرپیگمانتاسیون پوستی و ازوفاژیت دردوره نهایی نسبت به دوره اولیه بیماری مشاهده گردید، که با طبیعت و سرشت بیماری تطبیق دارد. در مقایسه علایم بالینی بیماران با درگیری محدود و منتشر، درگیری سریعتر و وسیعتر پوست و ارگانهای احشایی در فرم منتشر نسبت به فرم محدود مشاهده گردید.

کارسینوم سلول سنگفرشی یکی از تومورهای بدخیم پوست از منشا سلولهای کراتینوسیت اپیدرم است که اغلب نقاط نواحی در معرض نور آفتاب پوست را گرفتار می کند. با هدف شناخت بهتر ویژگی های دموگرافیک و آسیب شناختی این بیماری، پرونده های آسیب شناسی 395 بیمار مبتلا به کارسینوم سلول سنگفرشی پوست و لب مورد بررسی قرار گرفت و اطلاعات دموگرافیک بیماران و خصوصیات آسیب شناختی ضایعه استخراج گردید. اکثر بیماران در هنگام ابتلا به کارسینوم سلول شنگفرشی بیش از 40سال سن داشتند (83%) به ترتیب %74.4 و %75.8 مبتلایان کارسینوم سلول سنگفرشی پوست و لب تحتانی را مردان تشکیل می دادند، ولی در لب فوقانی فراوانی هر دو جنس برابر بود. تعداد بیماران مراجعه کننده از استانهای غربی و شمال غربی کشور از سایر استانها بیشتر بود. نور آفتاب یکی از مهمترین عوامل زمینه ساز در بیماران بود. درجه هیستولوژیک تومور در اکثر بیماران (%53 و %58.8) درجه یک تشخیص داده شد. این نکته نشان می دهد که اکثر بیماران مراجعه زود هنگام داشته و تشخیص بیماری توسط متخصص پوست و پاتولوژیست به موقع گذاشته می شود.

عفونت مزمن گوش میانی بیماری شایعی است که می تواند در صورت پیشرفت باعث عوارض جدی و حتی مرگ بیمار شود. بهبود عملکرد شیپور استاش قبل از عمل می تواند در کسب نتیجه بهتر از عمل جراحی گوش میانی موثر باشد. هدف مطالعه حاضر تعیین اثر عملکرد شیپور استاش روی سلامت پیوند پرده صماخ در بیمارانی است که به علت عفونت مزمن گوش میانی تحت عمل جراحی تمپانوپلاستی یا ماستوئیدکتومی ـ تمپانوپلاستی قرار می گیرند. در این مطالعه 126 بیمار مبتلا به عفونت مزمن گوش میانی که در سال 1376 در بیمارستان امیر اعلم تهران تحت عمل جراحی قرار می گرفتند، به صورت آینده نگر بررسی شدند. عملکرد شیپور استاش قبل از عمل، روش جراحی، استفاده یا عدم استفاده از سایلاستیک، سن، جنس، وجود یا عدم وجود کلستئاتوم بررسی گردید. واسکولاریزه شدن پیوند بعد از 6 تا 8 هفته به عنوان موفقیت عمل تلقی گردید. از 126 گوش مورد بررسی 59 مورد عملکرد استاش خوبی داشتند که از این تعداد 52 نفر یعنی %88.1 عمل موفقیت آمیز بود . در 67 نفر دیگر که عملکرد استاش ضعیف بود 46 نفر یعنی %68.7 عمل با موفقیت روبرو شدند. وجود این تفاوت معنی دار نشان دهنده نقش عملکرد شیپور استاش در نتیجه عمل جراحی می باشد.

در کشورهای در حال توسعه و نیز در مناطق گرمسیری فرم مهاجم سالمونلوز در بین بچه ها شایع است. با توجه به وضعیت اپیدمیولوژیک این بیماری در ایران و جهت روشن شدن اهمیت تشخیص سریع و درمان آن مطالعه حاضر صورت گرفته است . از 163 کودک، پرونده 60 کودک 14-1 ساله که از مرداد 1373 تا آبان 1377 با احتمال اولیه تیفوئید در بخش عفونی مرکز طبی کودکان تهران بستری شده بودند انتخاب و مورد مطالعه قرارگرفت. بیماران پس از گرفتن نمونه های لازم خون، مغز استخوان، ادرار، مدفوع جهت کشت و نیز سرولوژی تحت درمان با سفتریاکسون (از نسل سوم سفالوسپورین ها) قرار گرفته بودند. در 23 مورد کشت مثبت خون و مغز استخوان (به ترتیب 17 و6 ) ، 4 مورد کشت مدفوع مثبت و یک مورد کشت از راش جلدی برای سالمونلاتیفی مثبت بود. 17 نفر از کل بیماران (%28.3 ) باکتریمی سالمونلایی داشتند. در گروه با کشت مثبت خون، مغز استخوان یا مدفوع 24 مورد (%40) و در بیماران با کشت منفی 13 مورد (%21.6) سرولوژی مثبت بوده است. در9 مورد (%15) از بیماران تشخیص اولیه بالینی تب تیفوئیدی تقریبا رد شد. در موقع برخورد با بیماران تب دار حاد از جمله سالمونلوز مطالعه دقیق ازنظر تاریخچه، اپیدمیولوژی و معاینه فیزیکی اهمیت خاصی دارد وبا توجه به موارد کشت مثبت و سرولوژی، تشخیص بالینی سالمونلوز دارای ویژگی بیش از %60 است.

سونوگرافی ابزار مفید در بررسی ابعاد طحال در بیماریهای مختلف است. مطالعه حاضر از سونوگرافی برای بررسی اندازه طحال بیماران مبتلا به بیماریهای مختلف کبدی، خونی، کلاژن واسکولر یا اتوایمون استفاده شده است. افراد مورد مطالعه، شامل 200 سالم و 640 بیمار بودند. گروه شاهد از میان مراجعه کنندگان سرپایی جهت سونوگرافی به دلایل مختلف، و بیماران از بین بیماران بستری در بخشهای مختلف داخلی انتخاب شدند. برای بیان کردن اندازه طحال، شاخص طحال که حاصلضرب دیامتر عرضی طحال در دیامتر عمود برآن در بزرگترین مقطع طحال است، محاسبه شد. شاخص طحال در گروه شاهد 26.8cm2± 51  و در سیروز، هپاتیت مزمن فعال و هپاتیت حاد ویرال به ترتیب 51.3cm2±97، 18.8cm2±66.8 و 58.5± 15.2cm 2بدست آمد. شاخص طحال بیماران خونی بطور قابل توجهی بالا بود و بیشترین میزان در این گروه متعلق به CML بود (49.2cm2±163) طحالهایی با شاخص زیر 60cm2 غیر قابل لمس و طحالهای با شاخص بالای 120 cm2 قابل لمس بودند. به نظر می رسد که اندازه گیری شاخص طحال و درجه بندی آن با استفاده از اولتراسونوگرافی روش کمکی مفیدی در مشخص کردن اسپنومگالی، بخصوص در بیمارانی که طحال آنها قابل لمس نیست، باشد.

مرگ و میر و بیماری کودکان زیر یکسال مهمترین مشغله فکری دست اندرکاران امور بهداشتی است. این پژوهش همگروهی (cohort) با هدف شناخت اپیدمیولوژی انواع بیماریها و علل مرگ و میر کودکان زیر یکسال شهر تهران و عوامل مرتبط با آنها انجام شد. از 6395 مورد زایمان که در طی 15 روز در شهر تهران انجام شد، 6267 نوزاد زنده تولد یافته وارد مطالعه حاضر شده و تا سن یک سالگی در چهار مقطع 1 ، 3 ، 6 و 12 ماهگی پیگیری شدند. در طی یکسال 5382 مورد ابتلا به بیماریهای مختلف ثبت گردید که بالاترین میزان مربوط به بیماریهای تنفس و قلب (52.3 درصد) و گوارش (26.6 درصد) اتفاق افتاد . در فاصله 19-35 سال سن مادر درصد ابتلا کودک به بیماریها کمتر بود و در فاصله تولد 13-24 با زایمان قبلی کمترین میزان بیماریها (%15.3) و در بیشتر از 50 ماه بالاترین میزان (%42.1) را داشتیم. در طول مطالعه 198 مورد مرگ و میر مشاهده شد که معادل 32 در هزار میزان مرگ و میر زیر یکسال بدست آمد. بالاترین علل مرگ مربوط به بیماریهای تنفس و قلب (%38)، عفونی (%21) و گوارش (%18) بودند. کنترل بیماریهای عفونی، ترویج تغذیه با شیر مادر و آموزش عمومی برای اجتناب از حاملگی در سنین پر خطر و فاصله گذاری حاملگی ها در کاهش مرگ و میر و بیماریهای کودکان زیر یک سال موثر خواهند بود.

در سالهای اخیر اعمال جراحی کاتاراکت با بی حسی سطحی به روش فیکوامولسیفیکاسیون با شکاف کوچک و پیوند عدسی foldable مطرح گردیده است و جراحان عقیده دارند که بدون ایجاد خطر خاصی می توان از بروز عوارض روشهای بیهوشی عمومی و تزریقات اطراف کره چشم جلوگیری کرد.در این تحقیق، با هدف بررسی اثرات درمانی و عوارض سه روش بیهوشی عمومی و تزریقات موضعی و سطحی ، 92 بیمار مبتلا به کاتاراکت مراجعه کننده به مرکز آموزشی و درمانی امام حسین (ع) تهران به صورت تصادفی به سه گروه تقسیم شده و با بیحسی به یکی از این روشها تحت عمل جراحی قرار گرفتند. حرکت پلک و گلوب، حس گلوب و تنگی مردمک و بیرون زدگی ویتره در ضمن عمل جراحی در روش سطحی مختصری بیشتر از دو روش دیگر بوده است ولی عوارض مهمی چون پارگی کپسول خلفی و خروج ویتره در آن زیادتر نبوده است. با توجه به عوارض عمومی و موضعی کمتر روش سطحی و برگشت سریع دید و امکان عمل سرپایی در بیماران آگاه، این بیحسی به عنوان یک روش جدید در کنار بیهوشی عمومی و تزریقات موضعی باید مطرح گردد و در بیمارانی که اندیکاسیون بیهوشی ندارند و تزریقات پشت گلوب نیز برای آنها خطرناک است مفید می باشد.

اندازه گیری دقیق خطای انکساری در کودکان یا بیمارانی که همکاری کافی ندارند، مستلزم اعمال سیکلوپلژی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اینکه سیکلوپنتولات به تنهایی و یا به همراه مصرف آتروپین تنهادر4 نوبت، اثری معادل آتروپین 10 نوبت دارد یا خیر انجام گرفت. از دی ماه 1373 تا خرداد1375 جمعا 39 کودک 2 تا12 سال که به درمانگاههای استرابیسم بیمارستان فارابی مراجعه می نمودند و عمدتا به گروه ایزوتروپی های تطابقی تعلق داشتند، در چهار نوبت به ترتیب با سیکلوپنتولات، آتروپین 4 نوبت، آتروپین 10 نوبت و بالاخره آتروپین 10 نوبت همراه با تروپیکامید تحت ریفرکشن سیکلوپلژیک قرار گرفتند. در تمام موارد، ریفرکشن به روش دستی و تنها توسط یک فرد و بدون اطلاع از نتایج قبلی صورت می گرفت. نتایج بدست آمده توسط آزمون Wilcoxonm signed rank sum مورد تحلیل قرار گرفت. از 39 مورد وارد شده در مطالعه، در 26 مورد، هر 4 مرحله انجام گردید ( %53 مذکر، میانگین سنی 6.4 سال) . از نظر میزان اسفریک، تفاوت معنی داری بین نتایج سیکلوینتولات و نتایج آتروپین 4 نوبت با نتایج آتروپین 10 نوبت دیده شد ولی تفاوت با نتایج آتروپین 10 نوبت و تروپیکامید معنی دار نبود. مقادیر سیلندریک 4 مرحله نیز با یکدیگر، تفاوت معنی داری نداشت. بنظر می رسد آتروپین 10 نوبت، دقیق ترین روش ریفرکشن سیکلوپلژیک بوده و اضافه نمودن تروپیکامید به آن ضرورتی ندارد.

علی رغم استفاده از کورتیکوستروئید خوراکی در اغلب موارد آسم شدید، مصرف این دارو همواره با ترس از عوارض جانبی فراوان آن همراه است. گزارشات متناقضی در مورد نقش متوترکسات به عنوان یک کاهنده نیاز به استروئید در این بیماران وجود دارد. این مطالعه درصدد است که نقش متوترکسات را در آسم وابسته به گلوکوکورتیکوئید ارزیابی کند. شش بیمار مبتلا به آسم وابسته به گلوکوکورتیکوئید در یک کارآزمائی بالینی دوسوکور تصادفی با طرح متقاطع و کنترل دارونما وارد شدند. بیماران در دو دوره 12 هفته ای متوترکسات هفتگی با دوز 15 میلی گرم با دارونما دریافت کردند. زمانی که بیماران با متوترکسات درمان شدند، 62.55% کاهش در میزان نیاز به گلوکوکورتیکوئید خوراکی در مقایسه با مصرف دارو نما مشاهده گردید (P<0.01) . ضمنا در دوره درمان با متوترکسات نیز FEV1 به میزان %20 نسبت به دوره درمان با دارونما افزایش نشان داد (P<0.05) . این مطالعه نشان می دهد که در بیماران مبتلا به آسم وابسته به گلوکوکورتیکوئید مصرف متوترکسات خوراکی با دوز کم منجر به کاهش نیاز به این دارو می شود.

امروزه تستهای مختلفی برای ارزیابی وضعیت جنین دردسترس اند. در این پژوهش، 164 خانم با حاملگی پر خطر شرکت داشتند. شایعترین علت انجام تست بدون استرس، حاملگی دیررس (36 درصد) بود. 14.6 درصد افراد تست non- rective داشتند. نتایج پژوهش نشان داد که بروز زجر جنینی، سزارین به دلیل زجر جنینی، آپگار پایین در دقیقه اول و دهم و میانگین آپگار در دقیقه پنجم، ناهنجاری های مادرزادی، محدودیت رشد جنینی، نمایش غیر طبیعی جنین، نیاز به مراقبت های نوزادی و مرگ و میر پری ناتال در گروهی که تست نان راکتیو داشتند، به طور معنی داری بیشتر از گروهی بود که تست راکتیو داشتند.ارزش پیشگویی منفی تست استرس، 80 درصد و ویژگی آن، 91.9 درصد محاسبه شد. تست نان راکتیو، جمعیت در خطر را مشخص می کند، اما برای تصمیم گیری به تنهایی مفید نیست. زیرا حساسیت آن 33.3 درصد و ارزش پیشگویی مثبت آن 58 درصد می باشد. تست راکتیو پیشگویی کنندة خوبی برای سلامت جنین است.

در جریان حاد هپاتیت ویروسی، افزایش ضخامت کیسه صفرا، کاهش اکوی پارانشیم کبدی و هپاتومگالی گزارش شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین تغییرات سونوگرافیک کبد و مجاری صفراوی و عوامل مرتبط با آن انجام شده است. برروی 42 بیمار مبتلا به هپاتیت حاد ویروسی (میانگین سنی 31.5 سال و %61.9 مذکر) سونوگرافی کبد و مجاری صفراوی و آزمایشات انجام گرفت. در %45.21 بیماران ضخیم شدگی کیسه صفرا، %33.3 هپاتومگالی و در %19.3 کاهش اکوی پارانشیم کبد دیده شد. بین سن، جنس، نوع هپاتیت، علایم مشابه به کوله سیستیت و مقادیر سرمی aspartate aminotransfrase ، alanine aminotransfrase،  alkaline phosphatase و bilirubin ارتباط معنی داری با این تغییرات نداشتند. تنها افزایش prothrombin time با ضخیم شدگی کیسه صفرا (P<0.01) و کاهش اکوی پارانشیم کبدی (P<0.01) و در یا حساسیت ربع راست فوقانی شکم (P<0.05) مرتبط بود. ضمنا ضخیم شدگی کیسه صفرا و کاهش اکوی پارانشیم کبدی در هپاتیت حاد ویروسی با شدت تخریب نسج کبد ارتباطی نداشته و در عوض با اختلال عملکرد کبدی مرتبط است.

امروزه محققان بر روی هدایت استخوان سازی با مواد مختلف مطالعه نموده و در این زمینه نتایج رضایت بخشی دراستفاده از ژلاتین ماتریکس استخوانی که حاوی پروتئین های شکل دهنده استخوان می باشد ارائه نموده اند. در این پژوهش به بررسی نقش این ماده در تسریع ترمیم نقایص استخوانی پرداخته شده است. بدین منظور از استخوان های بلند 10 سر خرگوش بالغ ژلاتین ماتریکس استخوانی تهیه گردید. 12 سر خرگوش دیگر نیز بعنوان شاهد انتخاب گردید. در سطح داخلی استخوان دشت نی پای راست هر گروه حفره ای به قطر 3.5 میلیمتر ایجاد گردید. علاوه بر Bone Wax در گروه آزمایش در محل ایجاد حفره 2 میلی گرم ژلاتین ماتریکس استخوانی قرار داده شد. در روزهای 0 ، 20 ، 40 و 53 پرتونگاری به صورت قدامی خلفی و جانبی تهیه گردید. همچنین تصاویری از استخوانهای درشت نی نمونه های شاهد و مورد آزمایش پس ازکشتن حیوانات تهیه شده و روند ترمیم محل حفره در نمونه ها با هم مقایسه گردید.در 6 نمونه شاهد تا 53 روز بعد از عمل تنها مقدار کمی ترمیم استخوانی انجام شده بود ولی در 4 مورد از نمونه های تحت آزمایش ترمیم استخوانی به طور کامل انجام گرفته بود و در دو مورد ترمیم بهتر از گروه شاهد بود. نتایج حاصله نشان دهنده موثر بودن این ماده در تسریع روند بازسازی استخوان است.

آلکالوز متابولیک اختلال اسید ـ بازی است که با pH بالای 7.45 و غلظت HCO-3 پلاسمای بیشتری از 24mEq/I وBase excess بالای 2 و PCO2 بالای40mEq/I  به علت هیپوونتیلاسیون جبرانی مشخص می شود. آلکالوز متابولیک از این نظر مهم می باشد که پزشکان کمتر به آن و علل بوجود آورنده آن توجه می کنند. این مطالعه با هدف بررسی توصیفی مبتلایان به آلکالوز متابولیک از نظر سن، جنس، قد، علائم و اتیولوژی و وجود هیپوکالمی، هیپوکلرمی و هیپوناترم انجام شده است. پرونده بیماران بستری در مرکز طبی کودکان تهران از 1374 تا آذر 1376 مورد بازبینی قرار گرفت. از 15463 بیمار بستری 50 مورد ( %64 مذکر) در زمینه بیماری اصلی، آلکالوز متابولیک داشتند. از نظر سنی بیماران (%84) زیر یک سال داشتند، از نظر وزن بیشتر بیماران (%80) زیر صدک 10 وزن نسبت به سن و از نظر قد بیشتر بیماران (70%) زیر صدک 10 قد نسبت به سن داشتند. هیپوکلرمی، هیپوکالمی و هیپوناترمی در بیشتر از 60 درصد بیماران با آلکالوز متابولیک وجود داشت. آلکالوز متابولیک در زمینه فیبروز کیستیک و بعد از آن در استنوز هیپرتروفیک پیلور بیشتر ازهر بیماری دیگری مشاهده می شود. بیشتر از نصف بیماران فیبروز کیستیک و نصف بیماران سندرم بارتر آلکالوز متابولیک داشتند. در هر بیماری با استفراغ های مکرر یا طولانی مدت حتما باید به فکر آلکاروز متابولیک بود.

بیماری روماتیسمی قلب در کشورهای در حال پیشرفت خطر مهمی برای سلامت جامعه محسوب می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی یافته های کلینیکی و پاراکلینیکی بیماری تنگی دریچه میترال و ارتباط آنها با Function class و شدت تنگی دریچه انجام شده است. پرونده 400 بیمار مبتلا به تنگی میترال علامت دار(71 % مونث، بیشتر دهه 3 و 4 زندگی و54%Function classII  ) که در سال های 77-1373 به دو بیمارستان آموزشی تهران مراجعه کرده بودند، مطالعه شد. اطلاعات بالینی و اکوکاردیوگرافی استخراج شد و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. تنگی نفس (%96) ، تپش قلب (%41) و درد سینه (%26) شایعترین علائم بالینی بودند. بین ارتوپنه، تنگی نفس حمله ای شبانه، خلط خونی و علائم نارسائی قلب راست با درجه ناتوانی و میزان سطح دریچه ارتباط معنی دار بدست آمد(P<0.05) .41% بیماران هنگام مراجعه یا در طی مدت بستری ریتم Atrial fibrillation پیدا کردند که بین بروز آن با سن و سطح دریچه ارتباط معنی دار دیده نشد، اما با قطر دهلیز چپ ارتباط مستقیم داشت (P<0.05) . تشخیص و معاینه این بیماری نیازمند معاینه فیزیکی و اخذ سابقه طبی دقیق و ارزیابی و تفسیر صحیح انواع آزمایشات تهاجمی و غیر تهاجمی می باشد.

فیبریلهای بتادومیکروگلوبولین(β2M) یکی از عوامل احتمالی در پاتوژنز آمیلوئیدوزیس وابسته به همودیالیز دراز مدت می باشد. اختلال غیر قابل برگشت کلیه و استفاده از غشاهای دیالیزی که زمینه سنتز بیشتر β2M را فراهم می کند و قادر به برداشت آن نیز نمی باشند، سبب بالا رفتن سطح سرمی β2M می شود. با این پیش زمینه در مطالعه حاضر میانگین سرمی β2M در 23 بیمار با اختلال کامل عملکرد کلیه ها که تحت درمان نگهدارنده همودیالیز با غشای  FB110 قرار داشتند74.71mg.l (SD=21.2)  بود که تقریبا 31 برابر افراد سالم می باشد (P<0.0001) بیشترین غلظت سرمی 123.8mg.l مربوط به بیماری است که ده سال تحت درمان همودیالیز قرار داشته است و کمترین غلظت سرمی (46mg.l) مربوط به بیماری است که تقریبا دو سال تحت این نوع درمان بوده است. غلظت سرمی این پروتئین به جنسیت و سن ارتباطی نداشت، اما به مدت زمان درمان با همودیالیز وابسته بود. (P<0.01) (r=0.53 ) به علاوه غلظت سرمی β2M در 19 فرد سالم ( به عنوان شاهد) که همه آزمایشها و معاینات معمول برای آنها انجام می شد، 2.36(SD=0.4mg/l)در محدوده 1.58 تا 3.3 بود. که آزمونهای آماری با آنها مقایسه می گردید. به دلیل نقش بتادومیکروهموگلوبولیندر بروز آمیلوئیدوزیس لازم است به غشاهای دیالیزی و اهمیت آنها در القای تولید یا برداشت این پروتئین در بیماران دیالیزی توجه شود.

تعیین جنسیت اولین قدم پس از شناسایی بقایای اسکلت می باشد و استخوان هیپ و یا قسمتهای تشکیل دهنده آن از قابلیت اطمینان و ارزش بالایی در این رابطه برخوردار می باشند. جهت تعیین ارزش استئومتری استخوان هیپ در افتراق بین دو جنس مطالعه حاضر صورت گرفت. 50 استخوان هیپ انسان ( 25 مذکر و 25 مونث) بطور تصادفی از یک موزه استخوان شناسی انتخاب گردید. بر روی کنار قدامی هر کدام از استخوانها 16 متغیر تعیین و مورد مطالعه قرار گرفت. از متغیرهای مورد مطالعه در دو جنس، چهار متغیر فاصله خار خاصره قدامی فوقانی تا تکمه پوبیس، فاصله خار خاصره قدامی تحتانی تا برآمدگی ایلیوپوبیک، فاصله خار خاصره قدامی تحتانی تا تکمه پوبیس و اندازه شکاف بین خار خاصره قدامی تحتانی و برآمدگی ایلیوپوبیک تفاوت معنی دار آماری را نشان دادند. این متغیرها می توانند جهت تعیین جنسیت استخوان هیپ انسان و با قطعات باقیمانده آن، در صورت سالم بودن کنار قدامی، در مراکز پزشکی قانونی مورد استفاده قرار گیرند.

باکتریوری بدون علامت در دوران بارداری شیوع بالای داشته و از خود اثراتی ناخوشایند مانند بروز پیلونفریت، زایمان زودرس، تولد نوزاد با زون کم به جای می گذارد . برای تعیین شیوع باکتریوری بدون علامت و عوامل موثر بر آن، در این مطالعه آینده نگر 205 خانم حامله فاقد علائم ادراری مراجعه کننده به درمانگاههای مراقبت های دوران بارداری بیمارستان میرزا کوچک خان وارد شدند.اطلاعات بیماران در پرسشنامه ثبت و آزمایش کامل ادرار و کشت ادرار در خواشت گردید. در 14 مورد، کشت ادرار مثبت گزارش شد (حدود 6.8%). بین متغییرهای زیر و باکتریوری بدون علامت رابطه معنی داری یافت شد: سن، تعداد زایمان، سابقه سنگ کلیه، پیلونفریت ادراری، زایمان زودرس و پیوری (p<0.05).ما پیشنهاد می کنیم که آزمایشات کامل و کشت ادرار در حاملگی های پرخطر در اولین ویزیت و در حاملگی های کم خطر در هفته شانزدهم بارداری صورت می گیرد.

لیتیوم یک تنظیم کننده سیستم ایمنی است که می تواند موجب افزایش ایمنوگلوبولین ها برای مقابله با عوامل عفونی شود. همچنین این عنصر موجب افزایش انترفرون گاما و پرستاگلاندین ها گردد. جهت بررسی ارتباط سطح لیتیوم خون با وضعیت ایمنی هومورال مطالعه حاضر را انجام دادیم. از 76 بیمار روانی تحت درمان با لیتیوم نمونه خون گرفته شد. سطح لیتیوم سرم اندازه گیری و بیماران بر چسب مقادیر آن در 5 گروه قرار گرفتند. در بیماران و یک گروه شاهد 100 نفری مقادیر ایمینوگلوبولینهای IgM ، IgA و IgG و کمپلمانهای C3 و C4 به روش Singele Radial Immuno diffusin(SRID) اندازه گیری شد. مقایسه وضعیت ایمنی گروه ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس انجام شد. افزایش ایمینوگلوبولین های IgG ، IgM ، IgA  و C3در اثر مصرف لیتیوم دیده شد(P<0.05) .نتایج حاصل از این بررسی مؤید این است که لیتیوم دارای اثراتی بر سیستم ایمنی هومورال است.