مقدمه: شیوع استرابیسموس در جامعه 5% می باشد که بیش از 90% آن به صورت افقی می باشد. ایزوتروپیا حدود 50% آن را شامل می شود با توجه به علل آن که در بیشتر موارد با روش های ساده قابل درمان می باشد و همچنین همراهی ان با امبیلیوپی و اختلال زیبایی و کارکردی تصمیم گرفتیم که یک مطالعه توصیفی را انجام بدهیم .هدف: تعیین فراوانی نسبی انواع مختلف استرابیسموس افقی در بیماران زیر 14 سال بوده است.مواد و روش ها: بیماران با سنین زیر 14 سال که دارای استرابیسموس افقی بوده و در سال های 79-78 و سه ماهه اول 80 به کلینیک تخصصی در دشت مراجعه کرده بودند، انتخاب شدند. معاینات چشم شامل دید مرکزی ، اندازه گیری انحراف دور (6متری) و نزدیک (33/ متری)، تعیین عیوب انکساری با قطره آتروپین 5/% (هر 8 ساعت یکبار به مدت سه روز)، معاینه ته چشم انجام شده و در صورت لزوم عینک تجویز و در بعضی موارد جراحی انجام شد سپس اطلاعات بیماران بطور توصیفی مطالعه آماری شد.نتایج: تعداد کل بیماران 291 مورد، 221 مورد (76%) ایزوتروپ و 70 مورد (24%) اگزوتروپ بودند. از کل بیماران، ایزوتروپیا و اگزوتروپیا به ترتیب 56%، 57% و 54% مونث و 44%، 43% و 46% مذکر بودند. نسبت مونث به مذکر در کل بیماران، ایزوتروپیا و اگزوتروپیا به ترتیب 1.26،1.31 و 1.16 بود، شایع ترین انواع ایزوتروپیا عبارت بودند: 1- ایزوتروپیای تطابقی انکساری (30%) 2- یزوتروپیای تطابقی نسبی (27.7%) 3- مادرزادی (19.7%). شایع ترین انواع اگزوتروپیا عبارت بودند از:(%12) Sesory -3 (%17) Simulated Divergenc Excess -2 (%47) Basic -1 از کل بیماران طرح A,V و در 36% ایزوتروپیا و در 25% اگزوتروپیا امبیلیوپی وجود داشت.نتیجه گیری این مطالعه نشان داد که ایزوتروپیای تطابقی انکساری از سایر انواع شایع تر بوده که می توان با تجویز عینک از سنین پایین ، مقدار ایزوتروپیا و آمبیلیوپی همراه ان کاهش داد .