مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1382 | دوره:12 | شماره:45 (ویژه نامه دندان پزشکی) |تعداد مقالات:8

مقدمه: لیکن پلان دهانی بیماری ایمونولوژیک پوستی مخاطی نسبتا شایعی است. از نخستین بار که توسط آقای Wilson شد، تلاشهایی در جهت شناخت بیشتر جزییات بیماری و درمان آن صورت گرفته است. انواع کورتیکواستراوییدها در درمان این بیماری به صورت موضعی و سیستمیک به کار برده می شود. هدف: هدف این مطالعه بررسی تاثیر سوسپانسیون دهان شویه تریامسینولوناستوناید0.2% در این بیماران است. مواد و روشها: این بررسی به صورت نیمه تجربی (Quazi experience) در 30 بیمار مبتلا لیکن پلان دهانی در بخش بیماریهای دهان دانشکده دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام شد. اطلاعات بیوگرافیک، بیماریهای زمینه ای و تغییرات ایجاد شده در سیر بیماری بر اساس درجه بندی آن ثبت شد. علایم بالینی لیکن پلان (sign) و نشانه ها (symptom) شامل درد و سوزش بیماران و همچنین پاسخ به درمان آن ارزشیابی شد. نتایج: از 30 بیمار مراجعه کننده 21 نفر زن و 9 نفر مرد بودند. میانگین سن آن 4، 44 سال بود. درد و سوزش پس از مصرف دهان شویه در 86.7% افراد کاملا برطرف شد و بهبودی و ترمیم کامل ضایعه در 6 نفر، بهبود بیش از 50% در 16 نفر و تا حد 50%در 7 نفر مشاهده شد. تغیرات علایم بالینی و درد و سوزش بیماران به دنبال مصرف دارو با استفاده از آزمون pair و P<0.0001 تایید شد. نتیجه گیری: با توجه به عوارض جانبی مصرف سیستمیک کورتیکواستروییدها کاربرد دهان شویه در درمان این بیماری توصیه می شود، علی الخصوص در ضایعات وسیع دو طرفه که محدودیت در مصرف پمادها وجود دارد.

مقدمه: بایت پلن ها یک وسیله مهم در جهت تشخیص و درمان بیماران با اختلالات مفصل گیجگاهی فکی (T.M.J) می باشند. هدف: هدف از این تحقیق بررسی اثر این وسیله بر فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات ماضغه بوده است.مواد و روش ها: برای این منظور تعداد 25 بیمار با ناراحتی T.M.J انتخاب شدند. از این افراد قبل از ساخت بایت پلن از عضلات ماستر و تمپورال طرف راست و چپ الکترومیوگرافی توسط الکترود سطحی گرفته شد و در ضمن در هر دو عضله ثبت امواج در سه موقعیت استراحت (r) حداکثر بستن (co ) و حداکثر فشردن دندانها (cl) گرفته شد. سپس از این بیماران قالبگیری شد و بایت پلن نوع ماگزیلاری از جنس آکریل گرما سخت ساخته شد وبه مدت 3 ماه فقط شبها استفاده شد. بعد از اتمام این دوره ، مجددا از این بیماران الکترومیوگرافی گرفته شد و مقدار فعالیت عضلات ماستر و تمپورال ثبت شد و سپس به کمک آزمون آماری Pair-t-test مورد آنالیز قرار گرفت.نتایج: میانگین آمپلی تود عضلات ماستر و تمپورال در هر ساخت r و cl،co  بعد از استفاده از بایت پلن دچار کاهش شده که از نظر آماری این اختلاف معنی دار بود (P<0.05 ).میانگین دیوریشن عضله تمپورال در تمامی حالات و همچنین عضله ماستر در حالت cl نیز بعد از درمان کاهش یافته که این اختلاف نیز از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05 ).اما در میانگین دیوریشن عضله ماستر در حالتهای r و co قبل و بعد از درمان با بایت پلن اختلاف معنی داری مشاهده نشده است.بحث: نتیجه کلی اینکه بایت پلن در بیماران با اختلالات T.M.J باعث کاهش فعالیت الکترومیوگرافیک عضلات ماضغه و در نتیجه کاهش انقباضات این عضلات شده و میزان آمپلی تود و دیوریشن امواج الکترومیوگرافی را بخصوص در عضله تمپورال کاهش می دهد که این مساله می تواند به علت اهمیت بیشتر عضله تمپورال در تعیین موقعیت وضعیتی و بستن مندیبل باشد.

مقدمه: یکی از یافته های طبیعی در نگاه پانورامیک، رادیو لوسنسی موجود در قسمت فوقانی راموس فک پایین می باشد. که تحت عنوان فرورفتگی سیگموئید داخلی نامیده می شود. به نظر می رسد که شیوع این فرو رفتگی در اشکال مختلف اسکلتی متفاوت است، که می تواند مشکلاتی را در جراحی اتوگناتیک ایجاد کند چرا که جدا کردن کورتکس باکال و لینگوال را موس در صورت درگیری این قسمت نازک مشکل است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی تفاوت در فراوانی وجود فرورفتگی سیگمویید داخلی در رادیو گرافی پانورامیک بر اساس طبقه بندی اسکلتان بیماران ارتودنسی می باشد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی از  465رادیو گرافی پانورامیک و سوفالومتری جانبی بیماران قبل از درمان ارتودنسی استفاده شد که شامل 236 مورد رده یک، 141 مورد رده دو و 88 مورد رده سه اسکلتی بودند. بعد از تشخیص رابطه اسکلتی فکین توسط متخصصان ارتودنسی ضمن مطالعه سفالومتری و در نظر گرفتن شرایط کلینیکی بیمار، رادیو گرافی های پانورامیک از نظر وجود فرورفتگی سیگمویید داخلی بر اساس سمت درگیری و تعیین معیارهای مشخص و کمی مشخص درصورت وجودفرورفتگی مورد برسی قرارگرفتند. نتایج: بر اساس مطالعه فوق فراوانی فرورفتگی سیگمویید داخلی در بیماران رده دو (درسمت راست 38.3% و در سمت چپ 39%) و در بیماران رده سه (در سمت راست 23.9% و در سمت چپ 6/38%) درمقایسه با رده یک اسکلتی (سمت راست 6/21% و در سمت چپ 7/26%) شایعتر بود. رده های مختلف فکی -اسکلتی از نظر وجود این فرو رفتگی اختلاف معنی داری نشان دادند. اما از نظر آماری بین رده های فکی اسکلتی و انواع فرورفتگی و سمت درگیر ارتباطی وجود نداشت. نتیجه گیری: شیوع این فرورفتگی در بیماران با مشکل فکی - اسکلتی که نیاز به جراحی ارتوگناتیک خواهند داشت می تواند باعث توجه بیشتری به این ناحیه قبل از جراحیهای استیوتومی فک پایین شود.

مقدمه: تاکنون روشهای جراحی مختلفی در درمان ضایعات تحلیلی نسوج نرم حاشیه ای بکار رفته اند .با این حال تامین پوشش سطح ریشه در تحلیلهای عریض و انواع کلاس III و IV میلر همچنان مقوله ای قابل بحث و بررسی است.هدف: هدف از این بررسی نشان دادن تاثیر مثبت روشهای مختلف پیوند در دستیابی به پوشش سطح ریشه در دندان های دچار تحلیل لثه و کار آیی این روش ها حتی در تحلیل های کلاس III و IV میلر بوده است.روش کار: این تحقیق بر روی 20 بیمار از مراجعین به دانشکده دندانپزشکی گیلان و کلینیک خصوصی با تعداد کلی 27ضایعه تحلیلی کلاس I تا IV میلر طی سال های 79 تا 81 صورت گرفته که با شش روش مختلف پیوند لثه تحت درمان قرار گرفتند. در تمام بیماران پس از انجام فاز I درمان اندازه گیری های قبل از عمل شامل عمق پاکت  (P.P.D)حد چسبندگی (C.A.L) عمق و عرض تحلیل به عمل آمده و با اندازه گیری های مشابه بعد از عمل طی پیگیری (Follow Up) بیماران (که به طور متوسط به مدت 11 ماه پس از درمان انجام گرفت) مقایسه گردیدند.یافته ها: نتیجه اندازه گیری ها اختلاف معنی دار در مقایسه با قبل از عمل را نشان دادند (P<0.005) در این مطالعه میزان پوشش سطح ریشه بین حداقل 33 تا حداکثر 100 درصد در دندان های تحت درمان به دست آمد.نتیجه گیری: براساس نتایج حاصله در درمان تحلیلهای کلاس II عمیق وعریض و کلاس  IIIو IV میلر، روشهای ترکیبی (پیوندهای پایه دار همراه با پیوند آزاد نسج همبندی) علاوه بر قابلیت پیش بینی بالاتر در دستیابی به پوشش سطح ریشه به دلیل ضخامت کافی از لثه چسبنده در ممانعت از پیشرفت تحلیل لثه موثر میباشند.

مقدمه: در حفره دهان انواع اختلالات رشدی تکامل به کرات دیده می شود. ازجمله این اختلالات درزبان نیز روی می دهد که باعث درد و سوزش یا اختلال در عمل آن می شود که زبان جغرافیایی، زبان شیاردار، چسبندگی زبان از آن جمله اند. در پاره ای از تحقیقات به نقش توارث و همینطور عوامل محیطی تاثیر گذار بر ایجاد آنها اشاره شده است. فراوانی این اختلالات در جوامع گوناگون و با روشهای تحقیقی مختلف بررسی شده است.هدف: هدف از این تحقیق تعیین فراوانی زبان شیار دار، چسبندگی زبان، مدیان رومبویید گلوسیتیس در گروه سنی 11-7 سال مقطع ابتدایی شهر لاهیجان می باشد.مواد و روش ها: در این بررسی 1120 دانش آموز طی مطالعه مقطعی در سال 1381 با روش خوشه ای تصادفی چند مرحله ای تحت معاینه قرار گرفتند (560 دانش آموز دختر و 560 دانش آموز پسر) هر مدرسه به عنوان یک خوشه 70 نفری و انتخاب مدارس به صورت تصادفی با در نظر گرفتن حجم نمونه صورت گرفت. از آزمون X2 جهت ارزیابی آماری استفاده شد.نتایج: نتایج بدست آمده نشان داده است که زبان شیار دار 13.4%، میزان جغرافیایی 11%، چسبندگی زبان 6.7% می باشد. همچنین در پسرها زبان شیاردار (p=0.002) و زبان جغرافیایی (p=0.007) و چسبندگی زبان (p=0.002) به طور معنی داری بیش از دخترها می باشد.نتیجه گیری: در این مطالعه شیوع آنومالیهای زبان بیشتر از مطالعات قبلی بوده است که تحقیقات آینده می تواند پاسخگوی شبهات باشد که آیا علل ژنتیکی و توارث در اینجا سهم عمده ای دارد یا اینکه عوامل در این منطقه با سایر نقاط تفاوت دارد.

مقدمه: تقویت ساخت دست دندان برای افراد سالخورده که کنترل کمتری در نگهداری آن دارند، همواره مورد توجه دندانپزشکان بوده است.هدف: در این تحقیق میزان افزایش استحکام رزین که با سیم و مش فلزی تقویت شده اند بررسی می گردد.مواد و روش ها: در این آزمایش 30 نمونه آکریلی گرما سخت به ابعاد3×15×70 میلی متر انتخاب گردید که برای هر پارامتر 10 نمونه در نظر گرفته شد.گروهای انتخاب شده به روش های گذاشتن سیم 1.00 (گروه 2) و مش (گروه 3) تقویت شده اند. محل نمونه های ساخته شده تقویت شده و گروه کنترل که فاقد هر گونه تقویت بود با دستگاه اینسترون مورد آزمایش قرار گرفته و استحکام آن ها بررسی شد.نتایج: نتایج نشان داد که استحکام نمونه اصلی را با قرار دادن سیم 1.00 میلی متر می توان افزایش داد ولی مش استحکام نمونه اصلی را کاهش می دهد که نتانج این آزمایش موکد این نکته است.وقتی نمونه با سیم 1.00 تقویت شد استحکام عرضی به میزان 12% افزایش یافت که نشان دهنده ، تقویت آکریل بدون افزایش حجم در ابعاد آن می باشد . بنابراین ریسک شکستن دست دندان در بیماران مسن و یا افرادی که توانایی لازم در مراقبت از دست دندان خود را ندارند به وسیله تقویت دست دندان آن ها با سیم 1.00 میلی متر در ناحیه ای که بیشترین تمرکز را دارد به واسطه افزایش استحکام ریسک شکستن دست دندان به میزان 12% کاهش می یابد.نتجه گیری: بنابراین میتوان جهت افزایش رزین از سیم 00/1 میلیمتری در ساخت آن استفاده نمود.

مقدمه: سیر فزاینده تحقیقات در زمینه اتصال پرسلن ، فلز ، و ... با نسج دندانی مینا و عاج، در جهت این که کدام عامل پیوند استحکام بالاتری را در شرایط خاص دارا می باشند در حال انجام است.هدف: هدف این تحقیق مقایسه استحکام برشی پیوند (Shear Bond Strength) پرسلن و نسج مینا توسط سه نوع عامل اتصال به نام هایPanavia EX,Mirarge Bond FLC  و Optibond می باشد.روش کار: با استفاده از 60 نمونه دندان تازه کشیده شده انسانی که پرسلن توسط مواد مذکور در سه گروه 20 عددی A و B و C به مینا اتصال داده شده بود با قرار دادن در زیر دستگاه اینسترون و وارد آوردن نیروی برشی ، با سرعت 0.5 سانتی متر در دقیقه روی پرسلن در نزدیکی محل اتصال، با لحظه جدا شدن پرسلن از مینا، مقداری استحکام پیوند، مشخص و پس از حصول میانگین اعداد به دست آمده و آنالیز واریانس آن و همچنین با استفاده از تستهای Scheffe و Dancan و Tukey Hsd نتایج مورد بررسی قرار گرفت .نتایج: اختلاف معنی دار در گروهها از نظر آماری (P<0/0001)؛ گروه (Panavia Ex) A با 4.30 مگا پاسکال؛ گروه(Miragebond) B  با 10.41 مگا پاسکال و بیشترین مقدار استحکام برشی توسط گروه (Optibond) C با 15.90 مگا پاسکال بدست آمد.نتیجه گیری: بنابراین تحقیق Optibond به عنوان عامل اتصال ، جهت چسباندن اینله، انله و روکش های پرسلن به نسج مینا در مقایسه با دو ماده دیگر ذکر شده که موفقیت بیشتری را از جهت استحکام پیوند کسب نموده است می توان استفاده به عمل آورد .

مقدمه: ساخت پروتزهای دندانی جهت بیماران با محدودیت در باز کردن دهان از مدتها قبل برای دندانپزشکان کاری سخت و در بعضی مواقع غیر ممکن بود. این بیماران بنا به دلایل مختلفی دچار این مشکل می شوند که شامل اسکلرودرما، سوختگی، جراحی ضایعات بدخیم صورت یا به شکلهای مادرزادی میباشد.معرفی بیمار: در این مقاله بیماری که به علت سوختگی در ناحیه صورت دچار محدودیت در باز کردن دهان شده معرفی شده که توسط تکنیک قالبگیری قطعه ای، پروتز متحرک پارسیل کرم کبالت بالا و پایین برای بیمار ساخته شد.روش کار به این شکل میباشد که ابتدا توسط ماده قالبگیری سیلیکونی تراکمی قالب اولیه تهیه شده و کست اولیه توسط گچ پلاستر ریخته میشود. سپس بر روی کست دو عدد تری قطعه ای اختصاص از جنس آکریل سرما سخت در دو طرف کست ساخته میشود و توسط هر کدام به تنهائی قالبگیری نهایی توسط ماده رابربیس انجام میشود، سپس قالب اول را با گچ استون ریخته و بعد از سخت شدن خارج نموده ترمیم می کنیم. و کست تریم شده را داخل قالب دوم سمت مقابل گذاشته و مجددا گچ استون ریخته میشود و دو نیمه گچ به یکدیگر متصل میشوند و کست نهائی آماده ساخت پروتز نهایی میشود.نتیجه گیری نهایی: در انتها چنانچه بیمار قادر باشد که پروتز ساخته شده را در دهان بدون هیچگونه مشکلی استفاده نماید در حقیقت ما به هدف خودمان رسیده ایم.