مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1395 | دوره:25 | شماره:99 |تعداد مقالات:15

مقدمه: گیاهان یکی از مهم ترین بن مایه های دارویی هستند و در پزشکی سنتی مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته اند. با توجه به این که بیشتر داروهای ضد درد موجود عوارض جانبی دارند، امروزه یافتن عوامل ضد درد جدید با عوارض کمتر بایسته به نظر می رسد.هدف: ارزیابی اثر ضد درد برگ گیاه رازک (Humulus lupulus) بر موش سوری نر با آزمون های سنجش دردمواد و روش ها: در این مطالعه تجربی، موش های سوری نر نژاد NMRI به 18 گروه 7 تایی تقسیم شدند: کنترل (سالین نرمال به صورت تزریق درون صفاقی (i.p.)، کنترل مثبت (مرفین 2.5 mg/kg بصورت زیرجلدی)، دریافت کننده دوزهای مختلف رازک (10 mg/kg، 25، 50 و 100 بصورت LD50 .(i.p. عصاره آبی- الکلی برگ رازک محاسبه شد. سپس، آزمون های پس کشیدن دم، فازهای حاد و مزمن فرمالین و رایتینگ (6 گروه برای هر آزمون) برای ارزیابی درد استفاده شد. داده ها با نرم افزار SPSS 22 مورد واکاوی آماری شد. نتایج با آزمون آماری آنالیز واریانس یک طرفه (One-Way ANOVA) و به دنبال آن آزمون تکمیلی Tukey سنجیده شد. P<0.05 به عنوان سطح معنی داری انتخاب شد.نتایج: در آزمون پس کشیدن دم، تفاوت معنی داری بین گروه های دریافت کننده رازک در دوزهای مختلف و گروه کنترل ایجاد نشد. در آزمون فرمالین همه دوزهای رازک توانست درد را در هر دو فاز حاد و مزمن در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی دار کاهش دهد (P<0.001). در آزمون رایتینگ نیز تعداد پیچش شکمی موش ها در تمامی گروه های دریافت کننده عصاره رازک نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (P<0.001). در هر سه آزمون، مرفین باعث کاهش معنی دار درد شد (P<0.001).نتیجه گیری: تزریق (i.p.) عصاره آبی- الکلی برگ رازک باعث کاهش درد در موش های سوری نر می شود.

مقدمه: آلودگی صوتی به معنی وجود سطحی از صدا در محیط است که جهت ساکنان آن محیط ناراحت کننده باشد. در بیمارستان ها بخش ویژه مکانی است که بیش از سایر بخش ها تحت تاثیر سر و صدا قرار دارد. با توجه به متفاوت بودن محیط و ساختار بیمارستان های رشت با سایر مراکز و وجود نداشتن مطالعه فوق در این محیط لزوم انجام این مطالعه احساس می گردد.هدف: تعیین میزان صدا در بخش های مراقبت ویژه مراکز آموزشی- درمانی شهر رشتمواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی جامعه پژوهش شامل 7 بخش ICU بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی گیلان در شهر رشت شامل بیمارستان های (پورسینا، رازی، الزهرا، ولایت، امیرالمومنین و حشمت) می باشند. میزان صدا با دستگاه صداسنج مدل CEL-450 و پس از کالیبراسیون، به دو روش موضعی و محیطی اندازه گیری شد. داده ها توسط نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیقی، استنباطی و آزمون های آماری آنووا و پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.نتایج: نتایج نشان داد که در روش موضعی بیشترین میانگین تراز معادل صدا (Laeq) در ایستگاه پرستاری (66.93 دسی بل)، تخت بیمار (62.16 دسی بل)، راهروی جنب درب (69.76 دسی بل) مربوط به آی سی یوجنرال بیمارستان رازی، ونتیلاتور (66.60 دسی بل) مربوط به آی سی یو جراحی اعصاب بیمارستان پورسینا و راهروی ملاقاتی (63.60 دسی بل) مربوط به آی سی یو ENT بیمارستان امیرالمومنین می باشد. همچنین میزان تراز معادل صدا به روش محیطی در هر سه زمان مورد نظر دارای تفاوت معنی دار آماری است (P=0.0001). میانگین میزان صدا در بخش های ICU در صبح بیشتر از عصر بود. همچنین ارتباط معنی داری بین میانگین صدا و درصد اشغال تخت وجود دارد (P=0.027).نتیجه گیری: در کل نتایج تحقیق نشان داد که تراز معادل صدا (Laeq) در همه بخش های ICU نسبت به استانداردهای بین المللی و سازمان حفاظت محیط زیست ایران بیشتر می باشد. لذا توصیه می شود جهت کاهش آن از برنامه ریزی مناسب و مدیریت شده (تجهیزات سالم و سیستم تهویه مناسب، استفاده از مواد جاذب صوت در سقف و دیوار و...) استفاده شود و همچنین برای آگاهی کارکنان دوره های آموزشی مرتبط برگزار گردد.

مقدمه: بیماری دیابت، به سبب تغییر سوخت و ساز گلوکز، در بسیاری از ارگان های بدن مانند گوش داخلی، تغییر پاتوفیزیولوژی بارزی ایجاد می کند. در مطالعات، عنوان شده که در کودکان با آغاز زود هنگام دیابت، آسیب های ناشی از این بیماری می توانند بر کارکرد گوش داخلی تاثیرگذار بوده و در نتیجه باعث اختلال شنوایی، افت کارکرد حرکتی و اختلال تعادل شود ولی تاکنون مدارک گواه مند و قطعی در مورد تاثیر دیابت بر عملکرد شنوایی، تعادلی و حرکتی وجود نداشته است.هدف: تعیین تاثیر احتمالی دیابت نوع 1 بر عملکرد شنوایی و تعادلی کودکان.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، 148 کودک با بازه سنی 6-12 ساله، وارد مطالعه شدند (65 کودک دچار دیابت نوع 1 به عنوان گروه مورد و 83 کودک غیر مبتلا به عنوان گروه شاهد). در هر دو گروه آزمون شنوایی صدای خالص (PTA)، و تست تعادلی- حرکتی (BOT-2) Bruininks-oseretsky انجام شد. همچنین، در افراد گروه مورد، آزمون های پاسخ شنوایی ساقه مغز (ABR) و (DPOAE) Distortion-product otoacoustic emission انجام و چگونگی کنترل قند خون، با استفاده از نگارش نتیجه آخرین آزمایش هموگلوبین A1C بررسی شد.نتایج: میانگین آستانه در آزمون PTA در گروه مورد و شاهد به ترتیب 3.5±2.8 و 1.6±1.2 دسی بل بود. میانگین دیرکرد مطلق موج 7 و فاصله بین موجی I-V در کودکان مبتلا در محدوده طبیعی بود. کمترین پاسخ طبیعی در آزمون DPOAE کودکان مبتلا در فرکانس 750 و 1000 هرتز دیده شد که کمتر از 50 درصد بود. در همه شاخص ها و زیر شاخص های آزمون BOT-2، بین دو گروه اختلاف معنی دار وجود داشت p<0.0001 رابطه بارزی بین زیر شاخص هماهنگی دست ها، توان و چایکی و نمره ترکیبی کلی و نتایج PTA وجود داشت. همچنین، رابطه وارونه ای بین میزان هموگلوبین A1C و زیر شاخص قدرت و چابکی وجود داشت.نتیجه گیری: ارگان های شنوایی و تعادلی در کودکان دچار دیابت نوع 1، عملکرد ضعیف تری در سنجش با همسالان غیردیابتی این کودکان داشتند. بنابراین، مطالعه بیشتری برای تشخیص زودتر و تاثیر اقدام پیشگیرانه پیشنهاد می شود.

مقدمه: ناباروری زنان بیماری چند عاملی با زمینه ژنتیکی بنیادین است. ژن گیرنده هورمون فولیکولی (FSHR) بر بازوی کوتاه کروموزوم شماره دو قرار دارد. این ژن در سلول های گرانولوزای تخمدان بیان می شود و عاملی بایسته برای هماهنگی فرایش گنادها، بلوغ جنسی و پدیدآوری گامت در دوره ی باروری است. رخداد جهش در این ژن می تواند سبب کاهش میزان پیوند لیگاند به گیرنده و سطح cAMP شود.هدف: بررسی پیوستگی پلی مورفیسم 1255 G>A ژن FSHR با ناباروری زنان.مواد و روش ها: این مطالعه مورد- شاهدی بر 77 زن نابارور و 74 زن سالم انجام شد. DNA ژنومی از نمونه های خون محیطی دو گروه برون آورده شد. بازشناخت ژنوتیپ به روش Allele-Specific PCR و آنالیز آماری با نرم افزار MedCalc Ver.12 انجام شد.نتایج: درصد فراوانی ژنوتیپی Ala/Ala، Ala/Thr، Thr/Thr در گروه کنترل به ترتیب 10.81، 42.10 و 45.94 و در گروه بیمار به ترتیب 15.58، 63.15 و 22.36 بود. فراوانی ژنوتیپی بین دو گروه کنترل و بیمار تفاوت معنی دار داشت (P=0.008).نتیجه گیری: ژنوتیپ Ala/Ala و Ala/Thr در افراد بیمار نسبت به کنترل فراوانی بیشتری داشت. در نتیجه پلی مورفیسم 1255 G>A می تواند به عنوان عامل خطر در ناباروری زنان بوده باشد. با این حال ممکن است با نگرش اندازه ی جمعیت و خزانه ژنتیکی نتیجه این مطالعه تغییر کند.

مقدمه: بیماری های ناگوار و کهنه بر عوامل روان شناختی بیماران اثر گذاشته به طوری که توانایی ابراز احساس و هیجان در سطح مناسب را از آنان بر می گیرد.هدف: بررسی و مقایسه نمایش و کنترل هیجانی و دوسوگرایی در ابرازگری آن به عنوان سبک های ابراز هیجان، در زنان دچار بدخیمی سینه و زنان سالممواد و روش ها: روش پژوهش مقطعی بود و نمونه ها 108 نفر از زنان همسر دار شهر رشت (54 زن بیمار و 54 زن سالم) با روش نمونه گیری در دسترس آسان استوار بر هدف انتخاب و با پرسشنامه های سبک های ابراز هیجان دربردارنده پرسشنامه ابرازگری هیجانی (EEQ) و دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی (AEQ) و پرسشنامه کنترل هیجانی (ECQ) ارزیابی شدند. داده ها با برآورد آزمون تحلیل واریانس ANOVA برای مقایسه دو نمونه مستقل و با نرم افزار SPSS-18 واکاوی شد.نتایج: زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به شکل معنی دار ابرازگری هیجانی کمتری دارند (p<0.01) و در مقیاس های فرعی این متغیر (ابراز هیجان مثبت، ابراز صمیمیت و ابراز هیجان منفی) زنان بیمار به شکل معنی داری (p<0.01) ابرازگری هیجانی مثبت کمتری داشتند. در مقایسه دو گروه از نظر متغیر کنترل هیجانی نیز زنان دچار بدخیمی سینه در مقایسه با زنان سالم به طور معنی دار (p<0.01) کنترل هیجانی بیشتری داشتند و در مقیاس های فرعی این متغیر (بازداری هیجانی، کنترل پرخاشگری، نشخوار ذهنی و کنترل خوش خیم) زنان بیمار به شکل معنی داری (p<0.01) بازداری هیجانی بیشتری داشتند. نتایج پژوهش تفاوت معنی داری را در متغیر دوسوگرایی در ابرازگری هیجانی و در مقیاس های فرعی این متغیر (دوسوگرایی در ابراز هیجان مثبت و دوسوگرایی در ابراز استحقاق) با وجود نمره بالاتر زنان بیمار در مقایسه با زنان سالم نشان نداد.نتیجه گیری: ابراز هیجان نقش چشمگیری در نگهداری روابط بین فردی بازی می کند. رویارویی به واسطه روی آورد هیجانی (مانند مقابله فعال با پردازش و ابراز هیجان) می تواند منجر به پاسخ های اجتماعی مثبت و بدست آوردن پشتیبانی اجتماعی به عنوان یک سپر در مقابله با بیماری شود و سازگاری بیماران دچار بدخیمی سینه را افزایش دهد.

مقدمه: نیروی انسانی مهم ترین عامل در بهبود بهره وری است، امروزه در برخی از سازمان های بهداشتی، درمانی و بیمارستان ها کاهش بهره وری نیروی انسانی به یک چالش مبدل شده است که می تواند ناشی از استفاده نشدن بهینه از منابع انسانی موجود در بیمارستان ها باشد.هدف: بررسی عوامل موثر بر بهره وری منابع انسانی از دیدگاه کارکنان بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) رشت.مواد و روش ها: پژوهش از دسته مطالعات توصیفی و مقطعی است که در زمستان سال 1393 انجام شد. جامعه و محیط پژوهش همه کارکنان بیمارستان رسول اکرم (ص) رشت دربرگیرنده 420 نفر بودند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه استاندارد دربردارنده دو بخش که بخش اول آن حاوی 8 پرسش در مورد ویژگی های دموگرافی و بخش دوم 42 سوال در خصوص مولفه ها و متغیرهای موثر بر بهره وری نیروی انسانی بود. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS18 و شاخص های آمار توصیفی و اعتبار محتوای آن با تحلیل عاملی اکتشافی و رتبه بندی با آزمون فریدمن انجام شد.نتایج: شرایط محیطی با میانگین رتبه 3.72، شیوه رهبری با میانگین رتبه 3.30، فرهنگ سازمانی با میانگین رتبه 2.99، توانمند سازی با میانگین رتبه 2.87 و عوامل انگیزشی با میانگین رتبه 2.12 مهم ترین مولفه های بهره وری نیروی انسانی بودند.نتیجه گیری: فراهم کردن شرایط محیطی، تامین امکانات و سازوکار مناسب، حاکم ساختن فرهنگ کار و توانمند ساختن کارکنان نقش بسزایی در افزایش بهره وری نیروی انسانی در بیمارستان دارد.

مقدمه: از دیرباز، بیماری رگ های کرونر، به عنوان علت عمده مرگ و ناتوانی در جوامع توسعه یافته، مورد توجه پژوهشگران قرار داشته است. در این راستا، عوامل خطر جدید مانند میزان آهن سرم که در چارچوب فریتین سنجیده می شود، به سبب تولید رادیکال های آزاد و افزایش تولید گونه های فعال اکسیژن در بروز بیماری عروق کرونر، مورد توجه قرار گرفته است.هدف: تعیین ارتباط سطح فریتین سرم و شدت درگیری عروق کرونرمواد و روش ها: این مطالعه توصیفی- مقطعی بر 400 بیمار دچار بیماری عروق کرونر مراجعه کننده به بیمارستان دکتر حشمت رشت از مهر ماه 1393 تا فروردین 1394 انجام شد. سطح فریتین سرم به همراه سایر نشانگرهای خونی در آزمون های آزمایشگاهی معمول پیش از آنژیوگرافی انداره گیری شد. واکاوی داده ها با آزمون من- ویتنی، کندوال تاو- بی و ضریب همبستگی اسپیرمن انجام شد.نتایج: میانه سنی بیماران 58 سالگی بود و %56 بیماران مرد و %44 زن بودند. میانه سطح فریتین سرم در زنان 74 (دامنه: 397-8) و در مردان 95 (دامنه: 450-17) نانوگرم در دسی لیتر بود (P<0.001). داده ها نشان دادند که در مجموع بیماران و نیز در سطوح متغیرهای مخدوشگر، بین سطح فریتین سرم با تعداد عروق درگیر ارتباط معنی دار دیده نمی شود (P>0.05).نتیجه گیری: بین سطح فریتین سرم با شدت درگیری عروق کرونر ارتباط معنی دار وجود ندارد که این یافته پژوهش های بیشتری را در این مورد فرا می خواند.

مقدمه: کیفیت زندگی کاری یک مفهوم بسیار مهمی است که با عوامل مدیریتی و انسانی زیادی ارتباط دارد. با توجه به این که پرستاران بیشترین تعداد نیروی انسانی سازمان های بهداشتی هستند، از این رو ارزیابی کیفیت زندگی کاری آنان و عوامل پیشگویی کننده آن برای افزایش بهره وری سازمانی و دیگر پیامدهای کاری الزامی است.هدف: با توجه به شرایط ویژه پرستاران در اتاق عمل، هدف این مطالعه تعیین عوامل پیش بینی کننده کیفیت زندگی کاری در پرستاران اتاق عمل می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه ی توصیفی- تحلیلی در مراکز آموزشی درمانی شهرتبریز در سال 93-94 انجام شد. جامعه ی پژوهشی پرستاران شاغل در اتاق عمل بودند که به صورت خوشه ای نمونه گیری شدند. ابزار مطالعه پرسشنامه ی کیفیت زندگی کاری Sirgy بود که پس از تعیین روایی و پایایی (a=0.85) استفاده شد. این ابزار، کیفیت زندگی کاری را از هفت بعد نیازهای بهداشتی و ایمنی، اقتصادی و خانوادگی، اجتماعی، عزت نفس، خود شکوفایی، دانش و نیازهای زیباشناختی می سنجد. داده ها با نرم افزار SPSS16 و با آزمون های توصیفی، تحلیلی و رگرسیون واکاوی شدند.نتایج: در پایان 147 پرسشنامه تکمیل شد. میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی کاری 44.65±8.40 بود. درد ماهیچه ای (p=0.000)، ورزش روزانه (p=0.030) و رضایت شغلی (p=0.001) که در تجزیه تحلیل تک متغیره با کیفیت زندگی کاری ارتباط معنی داری داشتند. ورزش روزانه و رضایت شغلی نیز توانستند 19.7 درصد تغییر واریانس کیفیت زندگی کاری را پیشگویی کنند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج، تسهیل شرایط ورزش روزانه، اصلاح مشکلات ارگونومیکی و بهبود رضایت شغلی پرستاران اتاق عمل در جهت بهبود کیفیت زندگی کاری آنان ضرورت دارد.

مقدمه: مطالعات اندکی در مورد ارتباط مجموع عوامل شیوه زندگی با سلامت روان، به ویژه در کشورهای خاورمیانه، انجام شده است.هدف: تعیین ارتباط مجموع عوامل شیوه زندگی با اضطراب و افسردگی در بزرگسالان اصفهانی.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در سال 1392 بر 3363 بزرگسال 19-70 ساله اصفهانی انجام شد. امتیاز شیوه زندگی سالم با استفاده از اطلاعات دریافت غذایی، فعالیت فیزیکی، استعمال دخانیات، دیسترس روانی و چاقی محاسبه شد. برای ارزیابی اجزای امتیاز شیوه زندگی سالم از پرسشنامه بسامد غذایی -106 قلمی اعتبارسنجی شده، پرسشنامه (General Practice Physical Activity Questionnaire) GPPAQ و (General Health Questionnaire) GHQ استفاده شد. در ارزیابی شیوع اضطراب و افسردگی نیز معیار (Hospital Anxiety and Depression Scale) HADS مورد استفاده قرار گرفت.نتایج: شیوع اضطراب و افسردگی به ترتیب 15.2 و 30.0 درصد بود. افراد بالاترین امتیاز شیوه زندگی سالم، پس از تعدیل مخدوشگرهای نهفته، %93 شانس کمتری برای اضطراب 95%CI:0.02-0.30)، (OR:0.07 و %97 شانس کمتری برای افسردگی 95%CI:0.01-0.11)، (OR:0.03 داشتند. همچنین، افراد غیرسیگاری در مقایسه با افراد سیگاری شانس کمتری برای اضطراب 95%CI:0.47-0.89)، (OR:0.65 و افسردگی 95%CI:0.48-0.82)، (OR:0.63 داشتند. افراد با سطوح پایین دیسترس روانی در مقایسه با سطوح بالاتر، نیز شانس کمتری برای اضطراب 95%CI:0.10-0.16)، (OR:0.13 و افسردگی 95%CI:0.08-0.12)، (OR:0.10 داشتند. همچنین، افراد با تغذیه سالم، در مقایسه با افراد با تغذیه ناسالم، %25 شانس کمتری برای افسردگی 95%CI:0.61-0.91)، (OR:0.75 داشتند.نتیجه گیری: امتیاز شیوه زندگی سالم با کاهش خطر اضطراب و افسردگی در بزرگسالان اصفهانی همراه بود. تغذیه سالم، دیسترس روانی و استعمال دخانیات از شاخص های مستقل پیشگویی کننده اختلال روانشناختی بودند.

مقدمه: اختلال نقص توجه/ بیش فعالی (ADHD)، از شایع ترین اختلال های روانپزشکی در کودکان و نوجوانان است. مبتلایان در حوزه های گوناگون مشکل دارند، مانند مهارت های حرکتی و بویژه حفظ تعادل در هماهنگی حرکات تعادلی یکی از اجزای مهم در هماهنگی حرکتی برای تمرین ورزشی حتی فعالیت های همه روزه زندگی است. تمرینات ورزشی هدفمند با تمرکز بر بهبود عملکردهای حرکتی، بخشی از درمان های غیر دارویی در ADHD است که با پیشرفت مهارت های ورزشی، اعتماد بنفس و روابط اجتماعی آنان همراه است و در پایان باعث بهتر شدن پیش آگهی می شود.هدف: تعیین تاثیر تمرینات ثبات مرکزی بر تعادل کودکان اختلال نقص توجه/ بیش فعالی.مواد و روش ها: پژوهش از نوع نیمه تجربی (پیش آزمون- پس آزمون بدون گروه کنترل) و جامعه آماری دانش آموزان پسر 8-11 ساله شهرستان بندرانزلی در سال تحصیلی 93-94 بودند. نخست پرسشنامه کانرز پدرومادر برای غربالگری ADHD تکمیل شد و سپس مصاحبه بالینی با ملاک های DSM-5 (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorder) توسط روانپزشک کودک انجام شد. در نهایت 10 کودک وارد مطالعه شدند. تعادل ایستا با آزمون بازسازی شده لک لک و تعادل پویا با آزمون ستاره تعدیل شده Y اندازه گیری شد. داده با نرم افزار SPSS16 واکاوی شد. نخست نرمال بودن توزیع داده ها با آزمون کالموگراف اسمیرنوف بررسی و سپس آزمون T با سطح معنی داری کمتر از 0.05 استفاده شد.نتایج: مقایسه آماری در مورد تعادل ایستا و پویا در پای برتر و غیر برتر، پیش و پس از اجرای برنامه تمرین ثبات مرکزی در کودکان پسر دچار ADHD نشان داد که اجرای این برنامه با بهبود عملکرد تعادلی ایستا و پویا همراه است (P£0.05) ولی این بهبود در خصوص پای برتر و غیر برتر تفاوت آماری معنی دار نشان نداد.نتیجه گیری: اجرای برنامه تمرینی ثبات مرکزی اثر مثبت معنی داری در بهبود تعادل ایستا و پویای کودکان دچار ADHD دارد. به نظر می رسد می توان از این تمرینات به عنوان مداخل هدفمند برای بهبود عملکرد تعادلی به منظور ارتقا مهارت های حرکتی در کودکان ADHD استفاده کرد.

مقدمه: یکی از مهم ترین مسائل در آماده سازی کودکان برای جراحی اضطراب هنگام جدا شدن از پدرومادر است. اضطراب می تواند سبب واکنش های تهاجمی و افزایش دیسترس کودک شده و کنترل درد پس از عمل را دشوار سازد. در حال حاضر رایج ترین روش، استفاده از آرام بخش ها پیش از ورود به اتاق عمل در کودکان مصرف داروی خوراکی است که شایع ترین دارو میدازولام است.هدف: مقایسه تجویز داخل بینی دگزمدتومدین با میدازولام در سهولت جداسازی کودک از پدرومادر پیش از ورود به اتاق عمل و پذیرش ماسک بیهوشی و همکاری هنگام تعبیه رگ محیطیمواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور روی 60 کودک 2-8 ساله با کلاس سلامت فیزیکی 1 و 2 کاندید جراحی الکتیو در بیمارستان های آموزشی، درمانی رشت انجام شد. کودکان با بلوک تصادفی به دو گروه 30 نفره تقسیم شدند. 30 دقیقه قبل از ورود به اتاق عمل گروه 1 mg/kg (1) و گروه 0.2 mg/kg (2) میدازولام از طریق بینی دریافت کردند. سهولت جداسازی کودک از پدرومادر، همکاری هنگام آماده سازی رگ محیطی و ماسک گیری با استفاده از سیستم های نمره دهی تعریف شده با آزمون های آماری Chi2، t-test و k-s دو نمونه ای بین دو گروه مقایسه شد.نتایج: در مجموع 49 پسر و 11 دختر وارد مطالعه شدند. میانگین سنی شرکت کنندگان 4.45±1.67 سالگی بود. از نظر جنس، سن، ضربان قلب، فشار خون و اشباع اکسیژن شریانی پایه دو گروه اختلاف آماری معنی دار نداشتند. اشباع اکسیژن شریانی 15 دقیقه پس از تجویز دارو (p=0.016) و هنگام ورود به اتاق عمل (p=0.036) در گروه بیش از گروه میدازولام بود. دریافت کنندگان میدازولام هنگام ورود به اتاق عمل راحت تر از پدرومادر خود جدا شدند (p=0.027)، زمان القای بیهوشی ماسک را بهتر تحمل کردند (p=0.013) ولی از نظر همکاری هنگام تعبیه رگ محیطی اختلاف آماری معنی داری با گروه دگز مدتومیدین نداشتند (p=0.221).نتیجه گیری: تجویزداخل بینی میدازولام در سهولت جدایی کودک از پدرومادر و تحمل ماسک بیهوشی بر برتری دارد ولی دپرسیون تنفسی کمتری نسبت به میدازولام ایجاد می کند.