مجله دانشگاه علوم پزشکی گیلان
سال:1383 | دوره:13 | شماره:50 |تعداد مقالات:15

مقدمه: عنصر ایندیوم سالهاست که در علم پزشکی در تصویر برداری  (Radio imaging)و شیمی درمانی جهت تشخیص و درمان سرطان ها مورد استفاده قرار می گیرد. عقیده بر آن است که ایندیوم ممکن است با متابولیسم آهن تداخل نماید و به بروز اختلالات مختلف از یک طرف و کاهش رشد سلول در بافت سرطانی از طرف دیگر منجر شود.هدف: هدف از مطالعه حاضر بررسی تداخل ایندیوم در تغییرات غلظت پلاسمایی و پارامترهای مربوط به متابولیسم آهن می باشد. مواد و روش ها: در هرآزمایش پنج رات انتخاب وپس از تزریق داخل صفاقی کلریدایندیوم به میزان 2.1 mg/kg وزن بدن روزانه به مدت 10 روز و0.35 mg/kg  وزن بدن روزانه به مدت 30 و 60 روز نمونه گیری انجام شد و پارامترهای مربوط به متابولیسم آهن از قبیل (آهن سرم) توسط اسپکتروفتومتر تعیین شد. ترانسفرین سرم نیز توسط تکنیک کروماتوگرافی ایمونوآفینیتی جدا گردید.نتایج: تزریق روزانه ایندیوم بصورت کلرید ایندیوم به مقدار 2.1 mg/kg وزن بدن رات به مدت 10 روز باعث کاهش مقادیر سرمی آهن، TIBC، هموگلوبین و هماتوکریت به میزان تقریبی 58، 46، 50 و 48 درصد به ترتیب نسبت به گروه کنترل گردید. با استفاده از این نتایج پیشنهاد گردید که میزان اشباع ترانسفرین حدود 18 درصد کاهش می یابد. تزریق بلند مدت ایندیوم به میزان 0.35 mg/kg  وزن بدن به مدت 30 روز موجب کاهش فاکتورهای فوق به میزان حدود 35، 31، 32 و 28 درصد شد در حالی که تزریق دراز مدت آن به مدت 60 روز باعث کاهش پارامترهای فوق در حدود 46، 40، 40 و 36 درصد می گردد.نتیجه گیری: ایندیوم قادر است در متابولیسم آهن تداخل نموده و موجب بروز اختلالات متابولیسمی در راه های بیوشیمیایی مربوط به متابولیسم آهن گردد. البته برای پی بردن به مکانیسم دقیق اثر ایندیوم بر مسیرهای بیوشیمیایی آهن درون سلول ها، نیاز به تحقیقات وسیعتری خصوصا در سطح پلاسما و داخل سلول می باشد.

مقدمه: ارزشیابی آخرین حلقه از فعالیت های آموزشی و تکمیل کننده فعالیت های معلمان است، و ارزیابی مهارت های بالینـی از مهمترین موارد ارزشیابی دانشجویان پرستاری به شمار رفته و اصلاح آن رابطه مستقیم با ارتقا کیفیت اموزشی این نظام دارد.هدف: مقایسه دو روش ارزشیابی بالینی ساختاری عینی(Objective Structured Clinical Evaluation) و سنتی بر میزان رضایت دانشجویان پرستاری بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه مداخله ای کلیه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی رشت، در مرکز آموزشی درمانی کودکان رشت، به طور تصادفی به دو گروه 30 نفری تقسیم شدند. ارزشیابی بالینی در گروه اول به روش سنتی و در گروه دوم به روش OSCE صورت گرفت. سپس رضایت هر دو گروه مورد سنجش قرارگرفت. ابزار گردآوری اطلاعات شامل چک لیست های مشاهده جهت ارزشیابی در 9 ایستگاه، فرم ارزشیابی متداول دانشکده و نیز فرم رضایت سنجی در 6 حیطه بود.نتایج: در حیطه های منصفانه بودن روش ارزشیابی بالینی، مشابه بودن سوالات طرح شده در ارزشیابی با موارد بالینی موجود در بخش، منا سب بودن آزمون های تئوری و بالینی برای ارزشیابی نهایی، مناسب بودن زمان ارزشیابی عملی، امکان برگزاری ارزشیابی بالینی به روش های فوق در دانشکده های پرستاری بالاترین میزان رضایت دانشجویان از نحوه ارزشیابی در حیطه های مختلف به گروه OSCE اختصاص داشت (p<0005) اما در حیطه مناسب بودن زمان لازم جهت برگزاری ارزشیابی نظری آزمون آماری تفاوت معنی داری را بین دو گروه نشان نداد. به طور کلی، بالاترین میزان رضایت دانشجویان از نحوه ارزشیابی به گروه  OSCEاختصاص داشت .(P<0005)نتیجه گیری: روش OSCE بیش از روشهای ارزشیابی بالینی متداول می تواند ارزشیابی مهارت های بالینی دانشجویان را مشخص سازد و سبب ایجاد رضایت بیشتری در آنان گردد.

مقدمه: در ایران خدمات بهداشتی عمدتا از طریق شبکه های بهداشتی در مناطق مختلف صورت می گیرد و در این شبکه ها، مراکز بهداشتی درمانی شهری و کارکنان آنها با ارایه خدمات تنظیم خانواده به زنان نقش عمده ای را در پیشبرد این برنامه ها ایفا می نمایند. لذا، جهت ارایه خدمات با کیفیت بالا و با روش های متنوع نیاز به ارزشیابی دایمی است.هدف: هدف از این تحقیق، تعیین آگاهی و نگرش پرسنل بهداشت خانواده مراکز بهداشتی درمانی شهری شرق گیلان در مورد آی یو دی، نورپلانت و آمپول های تزریقی پیشگیری از بارداری بود.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه توصیفی بوده، که در سال 1381-1380 انجام شده است. حجم نمونه (63 نفر) منطبق بر جامعه تحقیق است. روش نمونه گیری آسان (Convenience) بوده و اطلاعات با استفاده از پرسشنامه طی مدت یک ماه جمع آوری گردیده و سپس به کمک آزمون آماری آنالیز واریانس (ANOVA) مورد آنالیز قرار گرفت.نتایج: نتایج نشان داد که اکثر واحدها (6/55%) در مورد آی یو دی و بیشترین آنها (4/79%) در مورد آمپول های (DMPA)، آگاهی خوب و اکثر آنها (7/ 58%) در مورد نورپلانت آگاهی متوسط داشتند. در مورد نگرش واحدها نسبت به آی یو دی، آمپول های تزریقی و نورپلانت نتایج نشان داد که به ترتیب اکثر واحدهای مورد پژوهش (8/96%)، (2/76%) و (1/84%) نگرش مثبت دارند. همچنین آگاهی فقط با متغیر "میزان دسترسی به منابع علمی جدید" (p<0.005) و نگرش با متغیر "منبع اطلاع رسانی" (p<0.05) رابطه معنی دار آماری داشته است.نتیجه گیری: با توجه به یافته های فوق و سطح آگاهی متوسط یا ضعیف اکثر پرسنل نسبت به نورپلانت و نیز رابطه معنی دار آماری بین آگاهی واحدها و میزان دسترسی به منابع علمی جدید و ارتباط نگرش با منبع اطلاع رسانی، ارزیابی مستمر و ارایه دستورالعمل های مدون و منابع علمی جدید و نیز برگزاری کلاس های آموزشی و دوره های بازآموزی مداوم برای پرسنل بهداشت خانواده ضروری می نماید.

مقدمه: میگرن یک بیماری شایع است که شروعش در بسیاری از موارد در نوجوانی است. گزارش های مربوط به شیوع میگرن در نوجوانان متفاوت بوده و بین 6 تا 12 درصد می باشد.هدف: هدف این مطالعه توصیفی- تحلیلی، که در بهار 1381 انجام شده، تعیین شیوع میگرن در دانش آموزان دبیرستانی رشت و تعیین فراوانی نسبی میگرن به تفکیک جنس و وجود اورا بود.مواد وروش ها: نمونه مورد مطالعه 1965 دانش آموز دبیرستانی 14 تا 18 ساله و ابزار تحقیق، پرسش نامه تشخیصی میگرن بود. این پرسش نامه که توسط دانشگاه کالیفرنیا، واحد سن دیگو و براساس معیارهای انجمن بین المللی سردرد وضع شده، بین نمونه ها توزیع و پاسخ های داده شده به پرسش نامه با استفاده از آزمون X2 و توسط نرم افزار SPSS.10 تجزیه و تحلیل گردید. نتایج: شیوع میگرن در گروه موردمطالعه 85/8% (1/10 تا 6/7، (0.95CI، شیوع میگرن با اورا 88/1% (5/2 تا 3/1، (0.95CI و میگرن بدون اورا (1/8 تا 8/5، (0.95CI بود. میگرن بدون اورا 3.7 برابر شایع تر از میگرن با اورا (P<0.0001) و شیوع میگرن در دختران 9/1 برابر شایع تر از پسران بود .(P<0.001)نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشانگر شیوع نسبتا بالای میگرن در دانش آموزان دبیرستانی و لزوم شناسایی و درمان مناسب دانش آموزان مبتلا به میگرن است.

مقدمه: یکی از عواملی که تصور می شود بر روی عوارض پوستی ناشی از رادیوتراپی موثر باشد، شست و شوی پوست است. هنوز در اکثر مراکز به بیماران توصیه می شود که از شست و شوی پوست ناحیه رادیوتراپی شده خودداری کنند. همچنین در مورد اثر شست و شو بر روی پوست و تاثیر استفاده از صابون مطالعات کارآزمایی بالینی تصادفی کمی انجام شده است.هدف: هدف از این مطالعه بررسی میزان تاثیر شست و شو با آب و صابون بر عوارض حاد پوستی ناشی از رادیوتراپی در بیماران مبتلا به سرطان پستان بوده است.مواد و روش ها: مطالعه به صورت یک کارآزمایی بالینی شاهددار انجام گردید. 108 بیمار مبتلا به سرطان پستان که تحت درمان رادیوتراپی با دستگاه کبالت بوده و بالای 40 گری اشعه دریافت می کردند، به صورت تصادفی به دو گروه شست و شو و عدم شست و شو تقسیم شدند. 54 بیمار در گروه شست و شو و 54 بیمار در گروه عدم شست و شو وجود داشتند. گروه عدم شست و شو اجازه شست و شوی محل رادیوتراپی را نداشته و گروه شست و شو مجاز بودند بدون محدودیت در دفعات شست و شو و با استفاده از صابون مخصوص شست و شوی کودکان، محل رادیوتراپی شده را شست و شو دهند. عوارض پوستی و علایم خارش، سوزش و درد هر هفته تا انتهای درمان و سپس یک ماه پس از درمان ثبت شد. گرید پوستی بر اساس معیارهایRTOG  و علایم بیماران به صورت نبود، خفیف، متوسط و شدید با توجه به شکایت بیمار ارزیابی گردید.نتایج: در گروه عدم شست و شو حداکثر گرید پوستی در طول درمان به صورت ذیل بود: گرید 0=0%، گرید 1=33%، گرید 2=61%، گرید 3=5%، گرید 4=0% برای گروه شست و شو حداکثر گرید پوستی به صورت ذیل بود: گرید 0=7/3%، گرید 1=64%، گرید 2=24%، گرید 3=5%، گرید 4=8/1% پوسته ریزی مرطوب در38.8%  گروه بدون شست و شو و 9/25% گروه شست و شو وجود داشت. گرید پوستی در گروه شست و شو به طور معنی دار کاهش پیدا کرد (p=0.001) میزان خارش، سوزش، درد پوست در گروه شست و شو کمتر از گروه عدم شست و شو بود که از نظر آماری نیز معنی دار بود. P=0.008) برای خارش، 051/ P=0برای سوزش، 004/P=0 برای درد). عدم شست و شو، دوز، رادیوتراپی و وزن با افزایش عوارض پوستی به طور معنی دار همراه بودند.نتیجه گیری: باتوجه به نتایج آماری به دست آمده شست و شوی پوست با آب و صابون کودک نه تنها موجب افزایش عوارض پوستی نمی شود بلکه باعث کاهش عوارض و علایم بیماران می گردد و پیشنهاد می شود که شست و شوی پوست در طول درمان رادیوتراپی ادامه یابد.

مقدمه: آفت های راجعه دهانی (RAS) Recurrent Aphthous Stomatitis اختلالی ا ست که به صورت زخم هایی محدود به مخاط دهان مشخص می شود. بـه دلیل شباهت های بافت شناسی که بین زخم پپتیک (Peptic ulcer) و آفت های راجعه دهانی مشاهده شده و چون ضایعات آفت های دهانی اغلب به درمان با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف مثل تتراسایکلین پاسخ می دهند، و نقش هلیکوباکترپیلوری که در زخم پپتیک مشخص گردیده، پیشنهاد شده که این باکتری ممکن است در توسعه زخم های آفتی راجعه دهان دخالت داشته باشد. با وجود این، فقط مدارک محدودی در مورد کلونیزه شدن یا نقش احتمالی هلیکوباکترپیلوری در زخم های آفتی دهان وجود دارد. هدف: در این مطالعه خواسته شده است تا با انجام آزمایش Polymerase Chain Reaction (PCR) بر روی نمونه های برش زده زخم های آفتی به دنبال حضور احتمالی هلیکوباکترپیلوری در این زخم ها باشیم. مواد و روش ها: در این مطالعه از آفت های دهانی بیماران مبتلا بهRAS ، به وسیله برس های دندانی نمونه برداری شد، و به منظور تعیین هلیکوباکترپیلوری از نمونه ها، آزمایش PCR ، که یک روش بسیار دقیق و حساس برای جدا سازی هلیکوباکترپیلوری در نمونه های زخم آفت های راجعه دهان و نمونه هایی از مکان های دیگر دهان است، انجام گرفت. در کلیه این بیماران همچنین تست سرولوژی به روش ELISA برای تعیین میزان آنتی بادی IgG ضد هلیکوباکترپیلوری نیز به عمل آمد. بر روی تمام بیماران هر دو آزمایش PCR و ELISA انجام گرفت. بیماران مورد نظر، دارای آفت های راجعه دهانی فعالی بودند که از خرداد ماه سال 81 تا خرداد ماه سال82 به آزمایشگاه مراجعه می نمودند.نتایج: 50 مورد ازبیماران مبتلا به RAS مورد مطالعه قرار گرفتند که محدوده سنی 18 تا60 سال داشتند و میانگین سنی آنان 30/11± 38/32 سال بود، تعداد 26 نفر (52 درصد) از نظر تست ELISA مثبت شدند و از یک بیمار (2درصد)، با انجام آزمایشPCR ، DNA هلیکوباکترپیلوری به دست آمد.نتیجه گیری: طبق نتایج به دست آمده از این مطالعه، DNA هلیکوباکترپیلوری در زخم های آفتی این بیماران، حتی در آنهایی که آنتی بادی(IgG)  ضدهلیکو باکترپیلوری آنها در مطالعه مثبت گزارش شده دیده نمی شود و این احتمال وجود دارد که این باکتری هیچ دخالتی در آفت های راجعه دهانی بیماران نداشته باشد.

مقدمه: سپتی سمی بیماری شایع و شدیدی مخصوصا در گروه کودکان می باشد. بیشترین اطفالی که در بیمارستان بستری می شوند در صورت سپتی سمی، با میکروب های گرم منفی یا جرم های بیمارستانی آلوده می شوند. هدف: این مطالعه با هدف بررسی نتایج مصرف آنتی بیوتیک در سپتی سمی گرم منفی کودکان و نوزادان و انتخاب آنتی بیوتیک مناسب و موثر روی سپتی سمی گرم منفی در جامعه ما انجام شده است.مواد و روش ها:در طی مدت یکسال بیماران بستری در بیمارستان کودکان هفده شهریور از نظر دارا بودن علایم سپتی سمی گرم منفی بررسی شدند و مجموعا پنجاه مورد همراه با تایید کشت خون بدست آمد. کشت های خون گرفته شده از نظر رشد باکتری ها آزمایش شدند و از روی کلنی تشکیل شده نوع باکتری معلوم گردید. سپس آنتی بیوگرام انجام شد و حساسیتهای آنتی بیوتیکی به صورت In Vitro به دست آمد همچنین در In Vivo نیز تاثیر آنتی بیوتیکهای انتخابی در بهبود بررسی شد.نتایج: در آنالیز اطلاعات به دست آمده مشخص شد که شایع ترین عامل عفونی در بین آنها E.coli بوده است (46%) و کلبسیلا در مرتبه دوم (27%) قرار دارد. اکثر بیماران در گروه سنی نوزادی قرار داشتند (86%) و پس از آن در سنین بالای 5 سال شیوع سپتی سمی گرم منفی بیشتر بوده است (10%). از نظر ریسک فاکتورهای بیماری، کاتترهای وریدی (13%) و نارسی (8%) در نوزادان و عفونت ادراری (5/11%) در سنین دیگر شایعتر بوده اند.نتیجه گیری: از نظر حساسیت آنتی بیوتیکی بیشترین حساسیت نسبت به آمیکاسین وجود داشته و فقط موارد معدودی از مقاومت نسبت به آن مشاهده گردید. به طوری که حساسیت E.Coli و آنتروباکتر به آمیکاسین 60% و حساسیت کلبسیلا و سودومونا حدود 100% می باشد. نسل سوم سفالوسپورین ها نیز در هفتاد درصد موارد تاثیر خوبی روی این عوامل عفونی دارا بودند. علی رغم حساسیت آزمایشگاه کمتر نسبت به نسل سوم، درمان اغلب با این آنتی بیوتیک انجام گردید و پاسخ بالینی خوبی نیز مشاهده شد.

مقدمه: زخمهای مزمن یکی از پر هزینه ترین مسایل حل نشده سلامتی هستند. درمانهای معمول شامل تمیز کردن زخم و درمان آنتی بیوتیکی و گاهی اوقات دبریدمان جراحی و گرافت پوستی است که در مواردی مثل زخم دیابتی و زخم بستر سریع ترین و موثرترین روش است. هدف: هدف این مطالعه بررسی ژل آلوئه ورا بر سرعت زمان بهبودی زخم و نیز کاهش مدت زمان بهبودی زخم است. سوابق این گونه مطالعات در ایران بسیار کم است یا شاید اصلا وجود ندارد، لذا به این مطالعه دست زدیم.مواد و روش ها: تعداد 19 نفر از کسانی که قبلا تحت درمانهای رایج قرار گرفته بودند ولی پاسخ درمانی مناسبی نداشتند، از بین مراجعان به کلینیک های مختلف یا بیماران بستری در بیمارستان، به روش آسان انتخاب شدند. این افراد باید حداقل یک ماه از زمان دریافت درمانهای رایج بر علیه زخم، شامل شستشو، آنتی بیوتیک و نیز در صورت لزوم دبریدمان جراحی، را پشت سر گذاشته باشند. سپس به درمان روزانه 2 تا 3 بار ژل الوئه ورا، به فرم موضعی بر روی نمونه زخم های متفاوت مزمن شده پرداختیم. با توجه به استاندارد زمانی مورد نظر برای بهبود هر زخم، مدت حداکثر 3 ماه برای زخمهای نارسایی عروقی و زخم بستر و یک ماه برای زخمهای سوختگی و دیگر انواع زخمها، زمان در نظر گرفتیم . سپس اطلاعات مربوط به بیماران با مشاهده و تکمیل پرسشنامه، جمع آوری شد. نوع مطالعه، آینده نگر و نیمه تجربی و از نوع clinical trial است. چون تمام موارد قبلا درمان رایج را گرفته بودند، موارد مطالعه ما، به عنوان شاهد خود نیز می توانستند باشند. و به این مطالعه قبل و بعد پرداختیم.حداکثر زمان لازم برای بهبودی مربوط به زخم بستر با زمان حداکثر 90 روز و متوسط زمانی 1/58 روز بود و کمترین زمان لازم برای بهبودی مربوط به زخمهای جراحی با زمان حداقل 3 روز و متوسط زمانی 11 روزبود. و در کل متوسط زمانی مورد نیاز برای پاسخ کامل به درمان (شامل از بین رفتن پوست) 25/31 روز بود.نتایج: متوسط سنی شرکت کنندگان در مطالعه 48 سال بود. در بررسی فراوانی، نوع بهبود نهایی زخم با درمان سرپایی وبستری، سن، جنس، وجود یا عدم وجود بیماری زمینه ای، عمق و سطح زخم، تفاوت آماری معنی داری مشاهده نشد. در مورد ملاکهای بهبودی، یعنی زمان لازم برای کاهش قرمزی، تورم، ترشح و زمان برای بسته شدن کامل زخم معنی دار بود.(P value=0) نتیجه گیری: در کل چنین نتیجه گیری می شود که، ژل گیاه الوئه ورا، در کیفیت و سرعت بهبود زخم، نسبت به درمان رایج بسیار موثرتر و کم هزینه تر است.

مقدمه: اختلات اسید- باز از مشکلات مهم ولی قابل پیشگیری نوزادان محسوب می شود.هدف: این مطالعه برای بررسی اثر مصرف داخل وریدی گلوکز 5% در حین زایمان بر وضعیت اسید- باز شریانی نوزادان متولد شده به طور نرمال انجام شده است.مواد و روش ها: این تحقیق یک مطالعه آینده نگر شاهد- موردی است. برای این کار از بین خانمهای مراجعه کننده به بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز جهت زایمان طبیعی، 200 نفر با دامنه سنی 39-18 سال و دیلاتاسیون سرویکال بیش از 4 سانتیمتر و پرزانتاسیون سر و بدون هیچ مشکل طبی یا زایمانی انتخاب شدند. در 100 نفر آنها محلول رینگر ساده (گروه کنترل) و در 100 نفر رینگر به علاوه گلوکز 5% داخل وریدی در حین زایمان داده شد. گازهای خونی نوزادان متولد شده در دو گروه مقایسه شد.نتایج: PH در گروه مورد (03/0±29/7) تفاوت معنی داری را با گروه شاهد (04/0±22/7) نشان داد (p<0.05) و PaCO2 در گروه مورد بطور معنی داری کمتر و Hco3 به طور معنی داری بیش از گروه کنترل بود (p<0.05) ولی سطح سرمی قند و امتیاز آپگار دو گروه تفاوت معنی داری نشان ندادند.نتیجه گیری: بنابراین، تجویز مایعات داخل وریدی حاوی گلوکز در حین زایمان می تواند خطر اسیدمی و هیپرکربی را در نوزادان کاهش دهد.

مقدمه: پیوند استخوان یکی از شایع ترین اعمال جراحی ارتوپدی، و شایع ترین محل برداشتن پیوند استخوان کرت ایلیاک است.هدف: این مطالعه با هدف ارزیابی یک روش برداشتن پیوند استخوان از مابین کورتکس خارجی و داخلی ایلیاک و بررسی اثر این روش برداشت روی میزان درد و هماتوم در محل برداشتن پیوند، انجام شده است. روش فوق با روش معمول که طی آن پیوند استخوان از کورتکس خارجی ایلیاک و استخوان اسفنجی همراه آن برداشته می شود، مقایسه شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه آینده نگر (هم گروهی) 60 بیمار به طور اتفاقی در دو گروه الف و ب تقسیم شدند، در گروه الف پیوند استخوان از کورتکس خارجی ایلیاک همراه با استخوان اسفنجی برداشته شد و در گروه ب پیوند از مابین دو کورتکس داخلی و خارجی ایلیاک برداشته شد. 48 بیمار برای مدت دو سال پیگیری شدند [(گروه الف 25 بیمار (83%) و گروه ب 23 بیمار[(77%) نتایج: دو سال پس از عمل جراحی اختلاف معنی داری بین دو گروه الف(20%) و گروه ب (17%) از لحاظ میزان درد محل برداشتن پیوند وجود نداشت (p<0.02) و نیز در مورد هماتوم موضعی بعد از عمل جراحی اختلاف عمده و معنی داری مشاهده نشد. وزن متوسط پیوند برداشته شد. در گروه الف 36 گرم و در گروه ب 7/25 گرم بود. زمان متوسط عمل جراحی در گروه الف 14 دقیقه و در گروه ب 3/20 دقیقه بود.نتیجه گیری: روش برداشتن پیوند استخوان از بین دو کورتکس داخلی و خارجی ایلیاک در کاهش درد و هماتوم موضعی محل برداشتن پیوند تاثیر چندانی ندارد اما باعث طولانی تر شدن عمل جراحی شده و مقدار پیوند برداشته شده در این روش کمتر از روش معمول خواهد بود.

مقدمه: شیوع مصرف سیگار در نوجوانان رو به افزایش و سن شروع آن رو به کاهش می باشد.هدف: مطالعه حاضر برای بررسی تاثیر عوامل محیطی بر مصرف سیگار و عوارض این عادت نامطلوب بر عوامل خطرساز اصلی بیماری های قلبی عروقی در نوجوانان اجرا شده است.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی رو به جلو در نواحی شهری و روستایی شهرستان های اصفهان، نجف آباد و اراک، به طور محرمانه و بدون ذکر نام، 1950 پرسشنامه دانش آموزی و به همین تعداد پرسشنامه والدین و 468 پرسشنامه از مسوولان مدارس گردآوری و بررسی شد.نمونه گیری به صورت تصادفی چند مرحله ای و در سطح مدارس راهنمایی و دبیرستان بود. معاینه فیزیکی و خون گیری از دانش آموزان در مدرسه، توسط پرستاران همکار طرح انجام شد.نتایج: از بین نوجوانان تکمیل کننده پرسشنامه،  4درصد دختران، 9/12 درصد پسران و در مجموع 7/8 درصد از کل دانش آموزان ذکر کرده بودند که روزانه دست کم یک نخ سیگار می کشند. میانگین (±انحراف معیار) سن این دانش آموزان در دختران 7/1±6/14 سال و در پسران 69/1±8/14 سال بود .(p=0.5) فراوانی مصرف سیگار با تفاوت معنی داری در پسران بیش از دختران بود P<0.001)، %95CI=2.33-4.77 و .(OR=3.34میانگین کلسترول تام و LDL-C در نوجوانان سیگاری بالاتر و HDL-C ایشان پایین تر از سایر نوجوانان بود .(P<0.05) میانگین فشارخون سیستولیک (5/14±7/110)، دیاستولیک (35/11±6/67 میلی متر جیوه) و شاخص توده بدنی (84/3±34/20) در نوجوانان سیگاری بیش از سایرین بود (به ترتیب 3/14±9/104، 8/10±2/63 و 66/3±55/19، (P<0.05میانگین تعداد دفعات مصرف میوه و سبزیجات در نوجوانان سیگاری کمتر و مصرف میان وعده های غذایی چرب و شور در ایشان بیش از سایرین بود. فقط 6/5 درصد دانش آموزان متذکر بودند که تاکنون از طریق مسولین مدارس در رابطه با عوارض سیگار آگاهی پیدا کرده اند. بیشتر دانش آموزان مهم ترین منبع آگاهی خود در مورد این عوارض را برنامه های علمی تلویزیونی ذکر نموده بودند. نسبت شانس  (OR)مصرف سیگار در دانش آموزان دارای والدین سیگاری P<0.01) 1.56 :1، (%95CI=1.1-2.07 و در دانش آموزان با والدین مخالف با ورزش فرزندان در خارج از ساعات مدرسه 68/1 برابر دانش آموزان دارای والدین موافق با این مورد بود P<0.001) ، (%95CI=1.22-2.32 سطح تحصیلات پدران دانش آموزان سیگاری با تفاوت معنی داری کمتر از پدران سایر دانش آموزان بود. براساس آزمون تحلیل تفکیکی عوامل مختلف، جنس، سن و تعداد افراد سیگاری در خانواده تاثیر معنی داری در گرایش نوجوانان به سیگار داشتند.نتیجه گیری: با توجه به آسیب پذیر بودن نوجوانان نسبت به شروع مصرف سیگار و تاثیر خانواده در این مورد و همچنین اطلاع رسانی ناکافی در مورد مضرات استعمال سیگار در مدارس و با در نظر گرفتن بالاتر بودن عوامل خطرساز اصلی بیماری های غیرواگیر در نوجوانان سیگاری نسبت به گروه غیرسیگاری، پیشنهاد می شود اقدامات جامعه نگر از طریق خانواده ها، مدارس و رسانه های گروهی جهت افزایش آگاهی و ارتقای عملکرد نوجوانان در مقابله با شروع مصرف سیگار انجام شود.

مقدمه: تشخیص و درمان به موقع هیپوتیروییدی مادرزادی قبل از 6 هفتگی و ترجیحا در زمان تولد باعث جلوگیری از ضایعات مغزی می گردد. غربالگری نوزادان از نظر کم کاری تیرویید در کشورهای پیشرفته جهان به طور روتین انجام می شود. وقوع کم کاری مادرزادی تیرویید به طور متوسط 4000/1 نوزاد می باشد. در نواحی با کمبود ید این شیوع بالاتر است، همچنین افزایش زودگذر TSH در این نواحی بیشتر دیده می شود. هدف: جهت بررسی ضعف عملکرد تیرویید نوزادان متولد شده در بیمارستان الزهرای رشت پس از برطرف شدن کمبود ید در این استان این مطالعه صورت گرفت.مواد و روش ها: کلیه نوزادان متولد شده در عرض یک سال، که بالغ بر 3000 نفر می شد، مورد آزمایش قرار گرفتند. میزان TSH سرم خون بندناف نوزادان بلافاصله بعد از تولد به روش IRMA مورد آزمایش قرار گرفت.  TSH≥20 mU/Lغیرطبیعی تلقی گردید و 2 تا 4 هفته بعد آزمایش TSH و T4 روی نوزادانی که فراخوان شده بودند، انجام گردید. نوزادانی که میزان T4 و TSH سرم آنها به ترتیب <6/5 g/dL و >10 mU/L و یا TSH آنها به تنهایی >30 mU/L بود، هیپوتیروئید تلقی شدند. نوزادان هیپوتیروئید از نظر ناهنجاری های کلیوی و قلبی مورد سونوگرافی و اکوکاردیوگرافی قرار گرفتند.نتایج: 62 نوزاد TSH≥20 mU/L داشتند. میانگین TSH خون بندناف، 32.5 mU/L و محدوده آن 20-123 mU/Lبود. در فراخوان، تنها 2 نوزاد (1 دختر و 1 پسر) TSH بالا (>10 mU/L) داشتند و هیپوتیرویید تلقی شدند. هیچکدام از این نوزادان علایم بالینی از کم کاری تیرویید، گواتر و ناهنجاری های مادرزادی نداشتند.نتیجه گیری: با توجه به میزان بالای کم کاری مادرزادی تیرویید و درصد بالای افزایش زودگذر TSH (پنجاه وهفت نفر، 9/1%)، نظارت بر تولید و مصرف نمک های ید دار از طریق پایش های دوره ای جمعیت از نظر کمبود ید و غربالگری نوزادان از نظر کم کاری تیرویید قویا توصیه می گردد.