JOURNAL OF GUILAN UNIVERSITY OF MEDICAL SCIENCES
Year:2013 | Volume:22 | Issue:87|Papers Count:13

مقدمه: جایگزینی مفصل ران غیرسیمانی جایگزین مقبولی برای انواع سیمانی در بیماران جوان است، اما در افراد مسن تر هنوز هم بحث برانگیز است. هدف از این پژوهش ارزیابی پیامدهای بالینی و رادیوگرافی جایگزینی مفصل ران غیرسیمانی با استم های متخلخل پروگزیمال در بیماران 65 ساله و بالاتر است.هدف: پیامد و عوارض جایگزینی کامل مفصل ران به روش غیرسیمانی پروگزیمال با استم های متخلخل در سالمندانمواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی- مقطعی 162 بیمار (173 ران) با میانگین سنی 69.38±3.8 ساله (گستره سنی 65 تا 80 سالگی) بررسی شدندکه درسال های 88- 1383 درآنها جایگزینی مفصل ران غیر سیمانی فلز- پلی اتیلن انجام شده بود. سنجش پیامد عملکرد با «نمره لگن هریس» انجام شد. بیماران از لحاظ عوارض زود هنگام (ترومبوفلبیت اندام زیرین، دررفتگی، هماتوم و عفونت) و دیر هنگام (شل شدگی آسپتیک، دررفتگی و جراحی مجدد) در هفته های 3 و 6 و ماه های 3 و 6 و پایان یک سال پس از جراحی و سپس هر سال ویزیت شدند.نتایج: بیماران به طور میانگین به مدت 5.5 سال (گستره 3.1 تا 7.3 سال) پیگیری شدند. 6 مورد (3.5%) عارضه زودرس (یک هماتوم، دو ترومبوفلبیت علامتدار و سه دررفتگی زودرس) و دو مورد دررفتگی تاخیری (%1.1) مشاهده شد.تا پایان مدت پی گیری هیچ موردی از شل شدگی آسپتیک و استئولیز بروز نکرد. «نمره هریس لگن» قبل از جراحی 54.3 بود که در پی گیری یک ساله و نهایی به ترتیب به 84.6 و 87.8 رسید که از نظر آماری به طور معنی دار افزایش یافته بود.نتیجه گیری: جایگزینی مفصل ران با پروتزهای غیرسیمانی نسل جدید متخلخل در پروگزیمال و پلی اتیلن های مقاوم پوشاننده سطوح مفصلی در بیماران مسن بالای 65 سال در بررسی کوتاه تا میان مدت، افزون بر کم عارضه بودن، نتایج خوشنود کننده ای دارد.

مقدمه: شیوع بالای اعتیاد عوارض جسمی و روحی- روانی زیادی را به جامعه تحمیل می کند به طور ی که از نظر بهداشت، مصرف مواد مخدر تزریقی یکی از راه های اصلی انتقال ایدز در کشور ما است و از نظر اجتماعی بیشتر زندانیان کشور در رابطه با جرائم مرتبط با مواد مخدر مجرم شناخته شده اند. بنابراین، شناخت عوامل دموگرافی، اجتماعی و فرهنگی در گرایش به اعتیاد، پیشگیری و شناخت همه گیری آن اهمیت ویژه ای دارد.هدف: همه گیری شناختی اعتیاد در مراجعان خودمعرف به مراکز ترک اعتیاد شهرستان های بابل و ساری.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی و روش مقطعی با نمونه 1034 نفر از معتادان خودمعرف مراکز ترک اعتیاد بابل وساری در سال های 87-1382 به صورت سرشماری انجام شد. اطلاعات با فرم مدونی جمع آوری شد. این فرم جمع آوری اطلاعات از دو بخش شامل اطلاعات دموگرافی (سن، جنس، شغل، محل سکونت، تحصیلات و تاهل) و اطلاعات اختصاصی شامل سن شروع اعتیاد، علل گرایش، علل مراجعه جهت ترک، سابقه ترک، سابقه بیماری، هزینه مصرف، طول آخرین دوره مصرف، انواع مواد مصرفی و روش مصرف بود. در تجزیه و تحلیل آماری از آزمون کای دو برای تعیین رابطه بین متغیرها استفاده شد.نتایج: 96.6% معتادان مرد و 3.4% آنها زن بودند و میانگین سنی (انحراف معیار) معتادان خودمعرف (10±)33 سالگی بود. میانگین سن شروع اعتیاد (7±)21 سال بوده و بیشترین (41.8%) افراد در گروه سنی 29-20 سالگی قرار داشتند و کمترین فراوانی در گروه سنی 70 سالگی و بالاتر بوده است. حدود 75% آنها ساکن شهر و بیشتر (68%) افراد معتاد متاهل و 25% بیکار بودند و 40.2% آنها شغل آزاد داشتند. بالغ بر67% آنها از نظر تحصیلات زیر دیپلم بودند. تریاک بیشترین نوع ماده مصرفی در معتادان بود، به طوری که 74% تریاک به تنهایی یا در کنار سایر مواد اعتیادآور استفاده می کردند و بعد از تریاک، بیشترین (38.6%) ماده مصرفی کراک، بیشترین علت مراجعه معتادان به مراکز ترک، مشکلات اجتماعی (39.2%) و پس از آن مشکلات روانی (28.9%) بود. بیشترین روش استفاده از مواد از تدخین (73.9%) بوده است. حدود 72% معتادان سابقه ترک داشتند. شیوع مصرف تریاک (P=0.05)، شیره (P=0.04) و کراک (P=0.05) بطور معنی دار در مردان بیش از زنان و بیشترین روش ترک، استفاده از متادون (92.3%) بوده است. بیشترین (45%) علت گرایش معتادان خودمعرف به سمت مواد، دوست ناباب و پس از آن لذت جوئی (15%) بود.نتیجه گیری: تریاک و کراک شایع ترین ماده مصرفی بوده واکثریت مراجعان سابقه ترک پیشین داشتند که نشانگر اهمیت روش های پیشگیری دربرابر درمان است. با توجه به تنزل سن اعتیاد به دوره جوانی وشیوع بالای آن در افراد با تحصیلات پایین تر و بیکار، برنامه ریزی پیشگیری و تمرکز آموزش ها باید بر مقطع سنی جوان تر و افراد کم سواد و بیکار معطوف شود.

مقدمه: خودکشی را می توان کنشی آگاهانه در آزار خود تعریف کرد که به مرگ منتهی می شود و در حال حاضر یکی از ده علت اول مرگ در جهان محسوب می شود.هدف: تعیین دموگرافی روش های اقدام به خودکشی در بیماران امدادرسانی شده توسط اورژانس 115 استان گیلان درسال 1389مواد و روش ها: در پژوهشی توصیفی- مقطعی 745 مورد گزارش اقدام به خودکشی امدادرسانی شده توسط اورژانس 115 در سال 1389 بررسی شد. متغیرهای سن، جنس، روش اقدام به خودکشی، نوع داروی بکار رفته، چگونگی (بستری در بیمارستان،درمان در محل) به عنوان معیارهای ورود بررسی شد و با تهیه چک لیستی از این اطلاعات با نرم افزار spss19 تجزیه و تحلیل آماری شد.نتایج: از همه اقدام کنندگان به خودکشی 424 مورد (57%) مرد و 321 مورد (43%) زن بودند. بیشترین موارد اقدام به خودکشی از لحاظ سنی با 477 مورد (64%) در گروه سنی 40-20 سالگی قرار داشتند و از نظر روش اقدام به خودکشی نیز استفاده از دارو با 446 مورد (60%) فراوان ترین روش بود، سپس، خودزنی با 157مورد (21%) قرار می گیرد. از نظر داروها نیز آرام بخش ها با 117 مورد (%26.2) در زنان و مصرف چند دارویی با 131مورد (%29.3) در مردان بیشترین فراوانی را داشتند. هم چنین، بیشترین فصل اقدام به خودکشی با 203 مورد (%27.2) در تابستان بود. و 619 نفر (83%) در بیمارستان بستری شدند و 126 تن (17%) به طور سرپایی در محل درمان شدند.نتیجه گیری: اقدام به خودکشی با استفاده از داروها بیشترین شیوع را دارد لذا روکرد راهکاری در مصرف اصولی داروها در جامعه بایسته به نظر می رسد.

مقدمه: سگ گزیدگی مشکل بهداشت عمومی بوده و در کودکان به علت تاثیر پذیری و در معرض خطر بودن بیشتر اهمیت ویژه ای دارد.هدف: بررسی ویژگی های بروز سگ گزیدگی در کودکان استان گیلانمواد و روش ها: در مطالعه ای مقطعی در مدت یک سال، 255 مورد سگ گزیدگی در افراد کمتر از 15 ساله مراجعه کننده به مراکز واکسیناسیون ضد هاری در استان گیلان بررسی شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه پژوهشگر ساخته که به روش مصاحبه حضوری تکمیل می شد استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و کای دو تجزیه و تحلیل شد.نتایج: بیشتر کودکان پسر بودند. میانگین و انحراف معیار سن کودکان 8.86±3.20 سال بود. در 93.7 درصد گزش ها سگ ها صاحب دار بودند. بیشتر گزش ها در روستا و در حیاط خانه اتفاق افتاده بود. در 39.6 درصد موارد سگ مهاجم سگ خانه خود کودک بود. عضو گزیده شده در بیشتر موارد پا بود. تفاوت میانگین سن در بین گروه های مختلف عضو گزیده شده معنی دار بود (0.001). بیشتر کودکان در حین ورود به محل نگهبانی سگ گزیده شده بودند. تفاوت فعالیت منجر به گزش بین دو گروه جنسی از نظر آماری معنی دار نبود. ولی میانگین سن در گروه های مختلف فعالیت منجر به گزش از نظر آماری معنی دار بود (0.003). بیشتر کودکان بین ساعت 12 تا 18 و در فروردین ماه گزیده شده بودند.نتیجه گیری: تهیه محتوی مناسب و اجرای برنامه های آموزشی پیشگیری از سگ گزیدگی برای کودکان و پدر و مادر ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: شناخت اپیدمیولوژی آسیب های زانو در ورزشکاران باعث پیشگیری بهتر و تشخیص و درمان موثرتری می شود. در حد آگاهی ما در ایران در هیچ مطالعه ای فراوانی آسیب های زانو به دنبال ورزش و عوامل مرتبط با آن اجرا نشده است، این مطالعه درصدد پر کردن خلا موجود برآمده است.هدف: ارزیابی اپیدمیولوژی آسیب های زانو در ورزشکاران مراجعه کننده به هیات پزشکی ورزشی استان گیلان در سال های 91-1389 مواد و روش ها: از 2035 ورزشکار با آسیب ناشی از ورزش مراجعه کننده به درمانگاه هیات پزشکی- ورزشی استان گیلان، 1409 مورد (%69.2) با مفصل زانو مرتبط بوده و در این بررسی وارد شدند. پس از ثبت ویژگی های دموگرافی و معاینه فیزیکی، در لزوم رادیوگرافی ساده رخ و نیم رخ زانو و در شک در تشخیص، ارزیابی تکمیلی به کمک MRI و در نهایت آرتروسکوپی برای تعیین انواع آسیب های زانو اجرا شد.نتایج: %75.8بیماران مرد و %24.2 زن بودند. پارگی رباط صلیبی قدامی (ACL) شایع ترین علت آسیب داخل زانو (%44.7) بود و در رتبه های بعدی منیسک داخلی (%23.5) و منیسک خارجی (%21.6) قرار گرفتند. نزدیک نیمی از بیماران بین 20-29 سالگی بودند. با وجود این که زنان تعداد کمتری را شامل می شدند، اما میزان پارگی ACL به طور معنی دار در آنها بیشتر بود (P<0.0001). بیشترین آسیب بدنبال دو ورزش اصلی فوتبال/فوتسال (56%) و ورزش های رزمی (31%) ایجاد شده بود. بیشترین میزان پارگی ACL در مردان مربوط به رشته فوتبال (66%) و در زنان مربوط به ورزش های رزمی (89%) بود.نتیجه گیری: میزان رخداد و الگوی آسیب های زانو در ورزشکاران به عواملی نظیر نوع ورزش، جنس و سن ورزشکار وابسته است. این مطالعه نشان داد که پارگی رباط صلیبی قدامی، شایع ترین آسیب به دنبال تروماهای ورزشی بوده و زنان رزمی کار و مردان فوتبالیست بیش از سایر ورزشکاران در معرض این آسیب قرار دارند.

مقدمه: نخستین ساعت های پس از بیهوشی زمان نهفته خطرناکی است که به لحاظ نارسائی های حاد حاصل از فرآیند بیهوشی لازم است بیماران با دقت مورد مشاهده، ارزیابی و مراقبت دقیق جسمی قرار گیرند و اختلال های شایع فیزیولوژی که ممکن است در این دوره درقالب «اختلال تنفسی، قلبی- عروقی، برهم خوردن تعادل آب و الکترولیت ها، بروز درد، تغییر دمای بدن (لرز)، تهوع و استفراغ، تغییر درصد اشباع اکسیژن بافتی و نیز عوارض داروهای مورد استفاده در جریان بیهوشی و ...» رخ دهد، به دقت بررسی و کنترل شوند. چنین دیدگاهی زیر بنای فکری طراحی و بهره گیری از ابزاری معتبر برای ارایه مراقبت با کیفیت دلخواه در واحدهای مراقبت ویژه بعد از بیهوشی (PACU) را پی ریزی کرد. لذا بر آن شدیم بدنبال بررسی دقیق و گام به گام پژوهشی با هدف طراحی ابزاری معتبر و مبتنی بر استانداردهای مراقبتی و ترخیص در سطح ملی برای پایش بیماران در اتاق های بهبود اتاق عمل های ایران درسال 90- 89 انجام دهیم.هدف: طراحی ابزار پایش بیماران در اتاق های بهبودمواد و روش ها: این پژوهش مطالعه ای مقطعی است که مبتنی بر هدف های ویژه طی مراحل سه گانه «تعریف ابزار، تعیین عبارت و مفاد ابزار و سرانجام تعیین روایی ابزار پایش بیماران در واحدهای مراقبت ویژه بعد از بیهوشی» با استفاده از نقطه نظر 228 نفر از اعضای هیات علمی گروه های بیهوشی در 40 دانشگاه علوم پزشکی کشور در دوره ای 6 ماهه و با مکاتبه و ارسال پرسشنامه انجام شده است.نتایج: طی مراحل اول و دوم مطالعه 40 عبارت/گویه برای ابزار پایش ارایه شد. پس ازتعیین روایی صوری و روایی محتوا به صورت کمی و کیفی ابتدا تعداد عبارات اولیه به 34 و نهایتا در قالب 19 سازه عبارت پیرامون اقدام پایشی مورد با سیستم های «تنفسی، قلبی- عروقی، ادراری، عصبی» ثبت دستور پزشک، گزارش پرستاری برای کلیه مددجویان بعد از اتمام جراحی و خاتمه بیهوشی در اتاق های بهبود تدوین و روایی محتوا ابزار بررسی شد. پاسخ ها نشانگر موافقت بیشتر و 92.2 درصد آنان درخصوص طراحی ابزار پایش بود. همچنین، نتایج بررسی پایایی اعتماد ابزار پایش طراحی شده نیز، ضریب آلفای کرونباخ از 87.5% تا 91.1% برای موارد مطروحه در ابزار پایش در حیطه های مورد نظر و ضریب آلفای کرونباخ 96.1% برای کل ابزار را نشان داد.نتیجه گیری: ابزار پایش بیماران در اتاق های بهبود که در قالب اقدامات پایشی از سیستم های «تنفسی، قلبی- عروقی، ادراری، عصبی» طراحی شده اعتبار واعتماد در پایش و کنترل بیماران در اتاق های بهبودی بیمارستان های کشور دارد. لذا این پروتکل مراقبتی در قالب این مقاله به مراجع شایسته در وزارتخانه متبوع ارائه می شود تا بدین طریق کمک و پشتیبانی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی دراستفاده پروتوکل پیشنهادی در سطح کشور به عمل آید.

مقدمه: افسردگی و اضطراب از شایع ترین مشکلات روانپزشکی همراه در بیماران با درمان نگهدارنده متادون است که از یک سو منجر به پیش آگهی و پیامد درمانی بدتر خواهد شد و از سوی دیگر تشخیص و درمان بموقع آنها باعث افزایش بهبود و ارتقای کیفیت زندگی می شود.هدف: بررسی فراوانی علایم اضطراب و افسردگی در بیماران با درمان نگهدارنده متادونمواد و روش ها: مطالعه ای توصیفی– مقطعی در سال 1391 بر 150 بیمار 60-18 ساله مرد مراجعه کننده به درمانگاه درمان نگهدارنده متادون مرکز آموزشی- درمانی شفای رشت به روش نمونه گیری متوالی انجام شد. ابزار اندازه گیری شامل پرسشنامه دموگرافی بیماران و پرسشنامه های اضطراب و افسردگی بک بود. داده ها با نرم افزار آماری SPSS نسخه 16 تجزیه و تحلیل شد و اختلاف آماری کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد.نتایج: از 150 بیمار مطالعه، 74 نفر (49.3%) علایم اضطرابی و 75 نفر (50%) علایم افسردگی داشتند. رابطه بین سن پایین، تجرد، دوز بالای متادون و، سکونت در شهر با علایم اضطرابی معنی دار بود (P<0.05). مجرد بودن، دوز بالای متادون، سکونت در شهر و سابقه خانوادگی اختلال روانپزشکی با علایم افسردگی رابطه معنی دار داشتند (P<0.05).نتیجه گیری: مجرد بودن، دوز بالای متادون و سکونت در شهر همراهی بالایی با بروز علایم اضطراب و افسردگی در بیماران با درمان نگهدارنده متادون داشت.

مقدمه: مصرف روزافزون مواد مخدر در کشور ما با توجه به جوان بودن جامعه ایرانی و اعتیاد به مواد مخدر به دشواری پیچیده اجتماعی بدل شده و پیامد ویرانگر دارد. از سوی دیگر با توجه به این نکته که رفتار وابستگی زیادی به محیط اجتماعی دارد و هم چنین در نظر داشتن این جستار که لازمه بررسی و شناخت دقیق این مسائل داشتن نگاه کل نگرانه مبتنی بر روش های کیفی است در این پژوهش تلاش شده عوامل موثر بر اعتیاد در افراد جوان بر اساس تجربه خود آنها بررسی شود. شناسایی عوامل مذکور این امکان را به مسوولان و دست اندرکاران اعتیاد به مواد مخدر می دهد تا با انتخاب راهبرد مناسب اقدام موثرتری برای پیشگیری از این بلای اجتماعی به اجرا در آورند.هدف: شناسایی عوامل موثر بر اعتیاد به مواد مخدر در افراد 15 تا 30 سالهمواد و روش ها: این تحقیق به روش پژوهش کیفی و با استفاده از روش «تجزیه و تحلیل محتوایی» انجام شده است. نمونه های پژوهش را 33 نفر از مصرف کنندگان مواد مخدر مراجعه کننده به مرکز روانپزشکی درمانی- آموزشی شفای رشت و هم چنین 12 نفر از درمانگران مرکز مذکور تشکیل می دادند که در چارچوب نمونه گیری غیر احتمالی و با روش «نمونه گیری مبتنی بر هدف» انتخاب شدند. داده های پژوهش با مصاحبه نیمه ساختار یافته و ضبط صدا گرد آوری شد. محتوای این مصاحبه ها پس از تبدیل به متن بر اساس متدلوژی انتخاب شده تجزیه و تحلیل شد.نتایج: در مجموع 78 کد در علل گرایش واحدهای مورد پژوهش به اعتیاد بدست آمد. این کدها در دو طبقه مفهومی اصلی با عنوان «انگیزاننده های درونی» و «مشوق های بیرونی» قرار داده شدند. این طبقه های مفهومی اصلی، خود در برگیرنده تعدادی زیرطبقه هستند که در برخی موارد با یکدیگر همپوشانی نیز دارند. این زیر طبقات عبارتند از: کسب آسان منفعت های روانی و جسمی، شخصیت لذت طلب، روحیه کنجکاو، تمایل به متفاوت بودن، نداشتن مهارت زندگی، شرایط فرهنگی، وضع اجتماعی و عوامل اقتصادی.نتیجه گیری: طیف گسترده ای از عوامل و شرایط درون فردی و برون فردی بر اعتیاد فرد به مواد مخدر موثرند. با شناسایی این عوامل و طراحی برنامه ای جامع و فراگیر مسوولین مبارزه با مواد مخدر و خانواده ها خواهند توانست شرایط لازم برای پیشگیری از اعتیاد جوانان را فراهم نمایند.

مقدمه: بیماران دچار نشانگان تخمدان پلی کیستی (Polycystic Ovary Syndrome) (PCOS)، به دلیل حساسیت بالا به برانگیختگی تخمدان در درمان های ناباروری در ریسک بالاتر ابتلای به نشانگان تحریک بیش از حد تخمدان (Ovarian Hyperstimulation Syndrome) (OHSS) پس از تزریق هورمون گونادوتروپین جفتی انسان (hCG) (Human Chorionic Gonadotropin) قرار دارد. یکی از روش های کاهش احتمال بروز این نشانگان، کاهش دوز hCG است. هدف: بررسی تاثیر کاهش دوز hCG بر نتایج لقاح آزمایشگاهی (In Vitro Fertilization) (IVF) در PCOS با تحریک کنترل شده تخمدانمواد و روش ها: در مطالعه ای گذشته نگر، تنها بیماران PCOS که در آنها روش آهسته رهش آگونیست GnRH با تجویز مقدار کاهش یافته ی 1.3 دوز استاندارد بکار رفته بود (39 بیمار) ارزیابی شدند. تحریک تخمدان با گنادوتروپین یائسگی انسان ( (Human Menopausal Gonadotropins(HMG) آغاز و توسط هورمون محرک فولیکولی نوترکیب ( (Recombinant Follicle Stimulating Hormone(rFSH) ادامه یافت. برای القای بلوغ نهایی اووسیت ها، براساس تعداد فولیکول های آنترال در نمای اولتراسون و میزان استرادیول (Estradiol) (E2) بیماران به دو گروه تقسیم شدند، در گروه اول 5000 واحد و در گروه دوم 10000 واحد hCG تجویز شد. سپس، متغیرهای پایه و مربوط به تحریک در دو گروه نامبرده بررسی شد.نتایج: به غیر از افزایش معنی دار تعداد آمپول های گنادوتروپین در گروه دریافت کننده 10000 واحد hCG، دیگر متغیرهای بررسی شده سن، شاخص توده بدنی (Body Mass Index) ((BMI، هورمون لوتئینی (Luteinizing hormone) (LH)، قند خون ناشتا (Fasting Blood Sugar) (FBS)، کلسترول، پرولاکتین، پرمویی، مدت دوره قاعدگی، تحریک تخمدان، میزان استرادیول در روز تزریق hCG و کسب شده، تعداد اووسیت های مرحله متافاز دو، تعداد جنین های انتقال یافته، میانگین نمره کیفیت جنین های انتقالی، OHSS، نرخ لانه گزینی ادامه دار، میزان حاملگی بیوشیمی و سقط جنین و تولد زنده در دو گروه تفاوت معنی دار نشان نداد. میزان E2 در روز تزریق hCG، تعداد همه اووسیت های کسب شده و اووسیت های مرحله متافاز دو در گروه دریافت کننده 5000 واحدhCG ، بیشتر بود. افزایش میزان لانه گزینی ادامه دار، حاملگی بیوشیمیایی و تولد زنده در گروه دریافت کننده 10000 واحد hCGدیده شد.نتیجه گیری: به نظر می رسد کاهش دوز hCG در بیماران PCOS با تحریک کنترل شده تخمدان آهسته رهش و 1.3 دوز استاندارد آگونیست GnRH، باعث کاهش نرخ لانه گزینی و نتایج IVF می شود.

مقدمه: میگرن سردردی دوره ای است که کما بیش با درمان های پزشکی بهبود می یابد ولی درصورت مزمن شدن درمان آن بسیار دشوار می شود. افزایش پرولاکتین به عنوان یکی از عوامل موثر در مزمن شدن میگرن مطرح شده است.هدف: مقایسه سطح سرمی پرولاکتین در بیماران دچار میگرن مزمن و دوره ایمواد و روش ها: این مطالعه مقطعی از تیر 1390 تا مهر 1391 بر 57 زن دچار میگرن مزمن (طبق تعریفSilberstein ) و 57 زن دچار میگرن دوره ای (طبق معیار های انجمن بین المللی سردرد) در درمانگاه نورولوژی بیمارستان پورسینای رشت انجام شد. مبتلایان به اختلال دوره قاعدگی، اضطراب، افسردگی، هیپو یا هیپرتیروئیدی، آنمی یا پلی سیتمی، تشنج و افراد باردار و شیرده، پیش از بلوغ، پس از یائسگی و مصرف کنندگان داروهای هورمونی، وارد مطالعه نشدند. بیماران باید در 12 ساعت پیش از انجام آزمایش روبرو شدن با عوامل تاثیر گذار گذرا بر میزان سرمی پرولاکتین دوری کرده باشند. نمونه خون ناشتا در فاز فولیکولار گرفته شده و میزان سرمی پرولاکتین به روش الایزا اندازه گیری و در دو گروه با هم مقایسه شد. تجزیه- تحلیل داده ها با آزمون های T وMann Weithney U وQui  و در نرم افزارSPSS نسخه 19 انجام شد.نتایج: میانگین سنی مبتلایان به میگرن مزمن 33.0±8.8 و در میگرن دوره ای 32.7±.7 سال (P=0.712) و میانگین میزان سرمی پرولاکتین در آنها به ترتیب 20.92±12.14 و 16.36±9.34 ng/dI بود (P=0.036). با حذف تاثیر سن نیز این میزان در 2 گروه تفاوت معنی دار داشت (P=0.022). فروانی هیپرپرولاکتینمی در دو گروه به ترتیب 28.1% و 12.3% بود (P=0.036 و OR=2.8).نتیجه گیری: میزان سرمی پرولاکتین و فراوانی هیپرپرولاکتینمی در میگرن مزمن بیش از میگرن دوره ای است.

مقدمه: معمولا در بیماری های بینی با اختلال بویایی مثل هیپوسمی و آنوسمی مواجه هستیم. در حال حاضر آزمون های ذهنی (subjective) و عینی (objective) متفاوتی برای ارزیابی حس بویایی در دسترس هستند. از آزمون های ذهنی، آزمون های غربالگری و اندازه گیری آستانه بویایی به طور شایع در ارزیابی هیپوسمی و آنوسمی بکار می روند. از روش های کیفی ارزیابی بویایی می توان به آزمون های تشخیصی و تمایز بویایی است. روش های عینی بیشتر در پژوهش بکار می رود و گاهی از آنها برای موارد قانونی استفاده می شود؛ از جمله این آزمون ها:مغزی (single photon emission computed tomography) SPECT. (functional positron emission tomography) FPET، (functional magnetic resonance imaging) FMRI و پتانسیل برانگیخته بویایی اشاره کرد.بحث: اندازه گیری و ارزیابی حس بویایی به ارزیابی گستره کاملی از تاثیر بیماری های بینی کمک می کند؛ این پدیده بخصوص پیش از جراحی های بینی اهمیت دارد؛ زیرا نادیده گرفتن اختلال بویایی در این بیماران می تواند منجر به بروز شکایت پزشکی و وارد شدن اتهام به پزشک، مبنی بر جراحی مسبب اختلال بویایی شود. در حال حاضر آزمون های غربالگری بویایی گوناگون وجود دارند که می توان از آنها با اطمینان برای ارزیابی حس بویایی افراد استفاده کرد.