مجله علوم پزشکی فیض
سال:1393 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:20

سابقه و هدف: سیکلو اکسیژناز آنزیم محدودکننده سرعت تولید پروستاگلاندین ها است و به دو ایزوفرم سیکلو اکسیژناز-1 و سیکلو اکسیژناز-2 وجود دارد. مطالعات قبلی نشان داده اند سیکلو اکسیژناز نقش مهمی در پیشرفت صرع دارد. با این حال دخالت سیکلو اکسیژناز-1 در بیماری زایی صرع کاملا شناخته شده نیست. مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر ایندومتاسین (مهار کننده غیر اختصاصی سیکلو اکسیژناز) بر کیندلینگ ناشی از پنتیلن تترازول در موش های صحرایی طراحی گردید.مواد و روش ها: کیندلینگ که یک مدل مزمن صرع است با تزریق داخل صفاقی پنتیلن تترازول (37.5 میلی گرم بر کیلوگرم) هر 48 ساعت یک بار در تمامی گروه ها به تعداد 13 بار ایجاد شد. در گروه های پیش درمان، تزریق داخل صفاقی ایندومتاسین (2.5، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم) بیست دقیقه قبل از هر جلسه تزریق پنتیلن تترازول انجام گرفت. در گروه شاهد توئین 20 به عنوان حلال استفاده شد.نتایج: تزریق مکرر پنتیلن تترازول پس از 13 جلسه سبب القاء کیندلینگ در حیوانات گروه کنترل شد. پیش درمان با ایندومتاسین (2.5، 5 و 10 میلی گرم بر کیلوگرم) نمرات کیندلینگ ناشی از پنتیلن تترازول را به صورت معنی داری کاهش داد.نتیجه گیری: ایندومتاسین به طور نسبی میانگین نمرات کیندلینگ را در موش های صحرایی کاهش داد که بیان گر دخالت آنزیم سیکلواکسیژناز در ایجاد تشنج است. به نظر می رسد مهارکننده های سیکلواکسیژناز می توانند یک انتخاب مناسب جهت درمان صرع باشند.

سابقه و هدف: در این مطالعه برای اولین بار اثر تابش دهی امواج فراصوتی ترکیبی دو فرکانسه کم شدت 1 MHz و 150 KHz بر پلاک فیبرولیپیدی ریزرگ دار در کاروتید مشترک مدل خرگوش بررسی شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی کاروتید مشترک 17 راس خرگوش تحت آسیب برون رگی با نیتروژن مایع قرار گرفته و سپس همه خرگوش ها به مدت 8 هفته، غذای پر کلسترول (1.5 درصد) مصرف کردند. پس از 8 هفته خرگوش ها به طور تصادفی به سه گروه A: تغذیه پرکلسترول (7=n) و بررسی در هفته هشتم، B: کنترل و قطع کلسترول (5=n) و بررسی در هفته دوازدهم و C: تابش دهی امواج فراصوتی ترکیبی دو فرکانسه کم شدت و قطع کلسترول (5=n) و بررسی در هفته دوازدهم تقسیم شدند. جریان حجمی و سرعت متوسط خون با تصویربرداری فراصوتی داپلر رنگی و میانگین ضخامت دیواره و درصد تنگی سطح مقطع لومن با دو روش تصویر برداری فراصوتی B-mode و بافت شناسی در محل تنگی شریان کاروتید بررسی شدند.نتایج: تحلیل آماری داده ها نشان دهنده کاهش معنی دار فشار پیک سیستولیک، فشار متوسط و سرعت متوسط خون، میانگین ضخامت دیواره و درصد تنگی سطح مقطع لومن شریان و هم چنین افزایش معنی دار فشار پیک دیاستولیک و جریان حجمی خون در خرگوش های گروه C نسبت به دو گروه A و B بود (p<0.05).نتیجه گیری: فروریزش تشدید شده حفره های صوتی ناشی از تابش دهی امواج فراصوتی ترکیبی دو فرکانسه کم شدت موجب لیپولیز، ترومبولیز و تخریب محتوای فیبرولیپیدی و ریزرگ ها در پلاک شده و در نتیجه باعث گشاد شدن موثر سطح مقطع لومن در ناحیه تنگی می شود.

سابقه و هدف: به دلیل عوارض ناشی از داروهای شیمیایی، مطالعات مختلفی جهت بررسی اثر ضد دردی گیاهان صورت گرفته است. عصاره آبی سنجد دارای مقادیر زیادی از ترکیبات پلی فنولی و فلاونوئیدی می باشد. با توجه به اثر ضد درد و ضد التهابی ترکیبات فلاونوئیدی موجود در گیاهان، این مطالعه به منظور بررسی اثر ضد دردی عصاره آبی سنجد در موش های صحرایی صورت گرفت.مواد و روش ها: این تحقیق تجربی بر روی 50 سر موش صحرایی نر که به طور تصادفی به پنج گروه 10 تایی شامل 4 گروه دریافت کننده عصاره آبی سنجد با دوزهای 50، 100، 200 و 400 میلی گرم بر وزن بدن و گروه کنترل تقسیم شدند، انجام شد. عصاره آبی سنجد هر روز و به مدت 4 هفته به صورت گاواژ تجویز شد. در نهایت، اثر ضد دردی این عصاره توسط آزمون های آلودینیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی، هایپرآلژزیای حرارتی و آزمون فرمالین ارزیابی شد.نتایج: نتایج مطالعه حاضر نشان داد که عصاره آبی سنجد به طور قابل توجهی نمره درد را در آزمون های آلودینیای حرارتی، آلودینیای مکانیکی، هایپرآلژزیای حرارتی و آزمون فرمالین کاهش می دهد (p<0.05).نتیجه گیری: عصاره آبی سنجد به صورت وابسته به دوز دارای اثر ضد دردی قابل توجهی در موش های صحرایی می باشد.

سابقه و هدف: در طب سنتی گیاهان مختلفی از جمله گیاهان خانواده مریم گلی برای درمان فراموشی استفاده می شوند. گیاهان این خانواده دارای اثرات گوناگون فارماکولوژیکی از جمله آنتی اکسیدانی، آنتی کولین استرازی، ضد میکروبی، ضد التهابی بوده و دارای خاصیت بهبود شناخت و حافظه می باشند. گیاه مرو تلخ یکی از گونه های مریم گلی است که از گذشته کاربردهای دارویی داشته است. هدف از این مطالعه بررسی اثرات غلظت های مختلف اسانس سرشاخه های گیاه مرو تلخ بر حافظه و یادگیری موش سوری در دو مدل فارماکولوژیکی می باشد.مواد و روش ها: پس از تایید گونه گیاه سرشاخه ها در سایه خشک شده و به کمک دستگاه کلونجر اسانس گیری شدند. با استفاده از کروماتوگرافی گازی- طیف سنجی جرمی، ترکیبات اسانس شناسایی گردید. صد و چهل راس موش سوری به صورت اتفاقی در گروه های 10 تایی و قفس های جداگانه قرار داده شدند و دیازپام (0.5، 1 و 1.5 میلی گرم بر کیلوگرم) یا اسانس (0.48، 0.96 و 1.92 میلی گرم بر کیلوگرم) به صورت تک دوز به حیوان خورانده شد و آزمون یادگیری و حافظه توسط دو مدل Step-down latency و Shuttle box avoidance انجام شد.نتایج: اسانس مرو تلخ به طور معنی داری (p<0.01) باعث افزایش تاخیر زمانی در هر دو آزمون یادگیری و حافظه گردید.نتیجه گیری: اسانس گیاه مرو تلخ توانست افزایش معنی داری در حافظه و یادگیری موش ها ایجاد کند و شاید بتواند در افزایش حافظه و جلوگیری از بروز آلزایمر در انسان موثر باشد.

سابقه و هدف: مکانیسم های مرکزی دخیل در ایجاد و تداوم درد نوروپاتیک نامشخص می باشند. در مطالعه حاضر تغییرات تقویت سیناپسی بلند مدت (LTP, Long-Term Potentiation) در نورون های WDR (Wide Dynamic Range) شاخ خلفی نخاع به دنبال ایجاد یک مدل نوروپاتی محیطی بررسی گردید.مواد و روش ها: در این پژوهش از 26 موش صحرایی نر نژاد ویستار استفاده گردید. جهت ایجاد نوروپاتی از مدل SNL (Spinal Nerve Ligation) استفاده شد. به منظور تایید نوروپاتی ایجاد شده، از تست های رفتاری هیپرآلژزی حرارتی و آلودینیای مکانیکی 1 روز قبل از جراحی و سپس در روزهای 2، 5، 7، 14، 21 و 28 پس از جراحی انجام گردید. برای بررسی تغییرات LTP از تکنیک Single-Unit Recording استفاده گردید؛ به این صورت که در روز 14 پس از جراحی، تغییرات LTP و پاسخ فیبرهای A -دلتا و C در سطح سیناپس نورون های WDR شاخ خلفی نخاع با تحریک الکتریکی پرفرکانس (HFS، 100 هرتز و شدت جریان 6 برابر آستانه فیبرهای C) که به عصب سیاتیک داده می شد به مدت 2 ساعت بررسی گردید.نتایج: نوروپاتی باعث بروز هیپرآلژزی حرارتی و آلودینیای مکانیکی از روز 2 بعد از نوروپاتی گردید و تا روز 28 ادامه داشت. ثبت الکتروفیزیولوژی در روز 14 بعد از نوروپاتی نشان داد که تحریک پرفرکانس توانست LTP را در هر دو نوع فیبر A -دلتا و C در گروه های نوروپاتی و شم برای 2 ساعت القا نماید. هم چنین، نوروپاتی منجر به کاهش معنی دار آستانه فعال سازی فیبرهای مذکور شد.نتیجه گیری: LTP القایی با تحریک الکتریکی پرفرکانس در نورون های WDR نخاع می تواند یکی از مکانیسم های مرکزی دخیل در تداوم درد نوروپاتیک باشد.

سابقه و هدف: تفاوت های جنسی در مورفولوژی و عملکرد هیپوکامپ در گونه های مختلف گزارش شده اند. نوسانات طبیعی هورمون های جنسی در طی چرخه استروس، بر نورون زایی هیپوکامپ حیوان ماده بالغ اثر دارد. هدف از این مطالعه، بررسی تغییرات نورون زایی هیپوکامپ در مراحل مختلف چرخه استروس می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مراحل مختلف چرخه استروس موش کوچک آزمایشگاهی ماده نژاد NMRI با سن 6-8 هفته به روش رنگ آمیزی اسمیر واژن تعیین گردید. با رنگ آمیزی اجسام نیسل، سلول های عصبی هیپوکامپ و به روش ایمنوسیتوشیمی برای نشان گر Ki-67، تکثیر سلولی مورد بررسی قرار گرفت. هم چنین، آپوپتوز سلولی با روش آزمون TUNEL بررسی شد. قطر عروق ناحیه هیپوکامپ نیز در مراحل مختلف چرخه استروس مورد سنجش قرار گرفت.نتایج: در مقاطع میکروسکوپی رنگ آمیزی شده با کرزیل ویوله، تراکم سلولی در مرحله پرواستروس بیشتر از سایر مراحل بود. مقایسه مقاطع رنگ آمیزی شده به روش ایمنوهیستوشیمی برای نشان گر Ki-67، نشان داد که تکثیر سلولی در مرحله پرواستروس بیشتر از سایر مراحل است. به علاوه، قطر عروق در مرحله پرواستروس به طور معنی داری بیشتر از مراحل دی استروس و مت استروس بود. هم چنین، با کمک آزمون TUNEL کمترین میزان مرگ سلولی در مرحله پرواستروس تشخیص داده شد.نتیجه گیری: مرحله پرواستروس چرخه استروس موش کوچک آزمایشگاهی با افزایش تکثیر سلولی و قطر عروق و نیز کاهش مرگ سلولی در ناحیه شکنج دندانه ای هیپوکامپ همراه است.

سابقه و هدف: UCP2 (Uncoupling Protein 2) پروتئینی در غشای داخلی میتوکندری است که ناکار کردن ژن آن باعث القای پاسخ های پیش برنده التهابی می شود، اما Genipin، مهار کننده فارماکولوژیک UCP2، دارای اثرات ضد التهابی است. در این مطالعه اثر Genipin بر ادم التهابی القاء شده توسط فرمالین در حضور و عدم حضور مرفین بررسی شده است.مواد و روش ها: در این پژوهش، موش های صحرایی نر ویستار (200 تا250 گرم) در 7 گروه دریافت کننده سالین (i.p)- سالین (i.t)، سالین (i.p)- DMSO (i.t)، سالین (i.p)-Genipin (i.t)، مرفین (10 mg/kg، i.p)-DMSO (i.t)، مرفین (10 mg/kg، i.p)-Genipin (i.t)، مرفین (1 mg/kg، i.p)-DMSO (i.t.) و مرفین (1 mg/kg، i.p)-Genipin (i.t) تقسیم بندی شدند. التهاب با تزریق 50ml محلول فرمالین 2.5 درصد به کف پای عقبی حیوانات القاء شد و حجم پا قبل و پس از تزریق، به روش پلتیسمومتری به دست آمد.نتایج: یافته ها نشان دهنده اثر ضد التهابی Genipin بر ادم القاء شده توسط فرمالین بود.Genipin اثرات ضد التهابی مرفین را تقویت کرد، در حالی که اثری بر پیش برندگی التهاب دوز بسیار ناچیز مرفین نداشت؛ این دوز مرفین اثرات ضد التهابی Genipin را معکوس کرد.نتیجه گیری: اگرچه با مهار UCP2 توسط Genipin انتظار بر پیش برد ادم التهابی بود، اما احتمالا اثرات ضد التهابی Genipin از طریق مهار NF-kB به قدری قوی است که اثرات مهاری آن بر UCP2 و متعاقبا التهاب را پوشش می دهد، و اثرات ضد التهابی مرفین نیز در محدوده آن قرار دارد. ممکن است تقلیل اثر ضد التهابی Genipin در حضور دوز بسیار ناچیز مرفین به دلیل تشابه مکانیسم های عمل این دوز مرفین و Genipin باشد، که کانال های KATP پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: زهر زنبور عسل مثل سایر داروهای مکمل برای هزاران سال در درمان بیماری های مختلف کاربرد داشته است. هم چنین، اثر میدان های الکترومغناطیسی بر جنبه های مختلف رشد و نمو سلولی تایید شده است. در این پژوهش اثر توام زهر و میدان الکترو مغناطیسی با شدت 200 گوس بر آنژیوزنز جوجه بررسی گردید.مواد و روش ها: تعداد 60 عدد تخم مرغ نطفه دار نژاد ROSS در 6 گروه مساوی: شاهد، شاهد آزمایشگاهی 1 (تیمار با PBS)، شاهد آزمایشگاهی 2 (تیمار با میدان الکترومغناطیسی خاموش)، گروه تجربی 1 (تیمار با میدان الکترومغناطیسی)، گروه تجربی 2 (تیمار با زهر) و گروه تجربی 3 (تیمار توام با زهر و میدان الکترومغناطیسی) به صورت تصادفی تقسیم شدند. روز هشتم انکوباسیون یک اسفنج ژلاتینی روی پرده کوریوآلانتوئیک جنین ها قرار گرفت که در گروه های تجربی 2 و 3 زهر به آن آغشته گردید. در روز دهم تخم مرغ های گروه های تجربی 1 و 3 در میدان الکترومغناطیسی قرار گرفتند و در روز دوازدهم به کمک فوتواسترئومیکروسکوپ تحقیقاتی عکس تهیه گردید و تعداد و طول انشعابات عروقی در اطراف اسفنج ژلاتینی تمام نمونه ها اندازه گیری شد.نتایج: میانگین تعداد و طول انشعابات عروقی در نمونه های شاهد و شاهد آزمایشگاهی 1 و 2 اختلاف معنی داری نشان نداد (p>0.05). انشعابات در گروه های تجربی 1 و 2 در مقایسه با گروه شاهد کاهش معنی دار نشان دادند (p<0.05). به علاوه، انشعابات در گروه تجربی 3 در مقایسه با گروه تجربی 2، کاهش معنی دار نشان داد (p<0.05).نتیجه گیری: نتایج بیان گر اثرات تشدید کننده مهاری زهر زنبور به وسیله میدان الکترومغناطیسی با شدت 200 گوس بر آنژیوژنز جوجه می باشد.

سابقه و هدف: مطالعات پیشین نشان داده اند که عصاره گیاه سنبل الطیب با مداخله در مکانیسم های سیستم گاباارژیک، اثرات آرام بخشی و ضد اضطرابی ایجاد می کنند. با توجه به اینکه سیستم نورآدرنرژیک مرکزی نقش مهمی در رفتارهای اضطرابی دارد، در این پژوهش دخالت این سیستم در اثر ضد اضطرابی عصاره آبی-الکلی ریشه گیاه سنبل الطیب در موش سوری نر بالغ مورد بررسی قرار گرفته است.مواد و روش ها: در پژوهش حاضر از 63 سر موش سوری استفاده شده است که به صورت تصادفی به 7 گروه تقسیم شدند. رفتار اضطرابی موش ها با استفاده از دستگاه ماز به علاوه مرتفع با ثبت درصد مدت زمان سپری شده در بازوی باز و درصد تعداد ورودی به این بازو ارزیابی گردید. تمام داروها (سالین، عصاره سنبل الطیب و اپی نفرین) 30 دقیقه قبل از آزمایش اضطراب به صورت درون صفاقی تزریق گردیدند.نتایج: تزریق عصاره سنبل الطیب با افزایش درصد زمان سپری شده در بازوی باز و درصد ورود به این بازو رفتار اضطرابی را کاهش داد. تزریق اپی نفرین پیش از عصاره سنبل الطیب، اثر ضد اضطرابی آن را کاهش داد، در حالی که همان مقادیر اپی نفرین به تنهایی اثری بر اضطراب نداشت.نتیجه گیری: بر اساس این تحقیق به نظر می رسد که مکانیسم های وابسته یه سیستم آدرنرژیک مرکزی ممکن است در اثر عصاره آبی-الکلی گیاه سنبل الطیب در کاهش رفتار اضطرابی دخالت داشته باشد.

سابقه و هدف: تریکومونیازیس شایع ترین بیماری انگلی منتقله جنسی در سراسر جهان است. درمان اصلی این بیماری با مترونیداول صورت می گیرد، اما برخی گزارشات مقاومت دارویی به آن را مورد تائید قرار داده است. با توجه به خواص درمانی گیاه ژرانیوم در طب سنتی، در این تحقیق اثر ضد تریکوموناسی آن در شرایط برون تنی مورد بررسی قرار گرفت.موارد و روش ها: برای انجام تحقیق تجربی حاضر 1203 فرد مراجعه کننده به مراکز درمانی کاشان به طور تصادفی مورد آزمایش قرار گرفتند و از این تعداد 23 نفر به تریکوموناس واژینالیس آلوده بودند. از این ایزوله ها، 3 نمونه در محیط TYI-S-33 کشت داده شد و تاثیر غلظت های 12.5، 25، 50، 100، 200، 400، 800، 1000 میکروگرم بر میلی لیتر عصاره الکلی و آبی ژرانیوم بر رشد تروفوزوئیت های تریکوموناس در 24، 48 و 72 ساعت پس از کشت سنجیده شد. هم چنین، تاثیر مترونیدا زول به عنوان داروی کنترل در غلظت های 0.025، 0.05، 0.1، 0.2، 0.4 میکروگرم بر میلی لیتر بر انگل مذکور مورد ارزیابی قرار گرفت. در همه موارد تعداد انگل زنده و مرده با رنگ آمیزی تریپان بلو شمارش گردید.نتایج: یافته های این مطالعه نشان داد که عصاره الکلی و آبی ژرانیوم بر رشد تروفوزوئیت های تریکوموناس واژینالیس اثر ممانعت کنندگی دارد.IC50 عصاره الکلی و آبی ژرانیوم و مترونیدازول 24 ساعت پس از کشت به ترتیب، 27.63، 54.67 و 0.0326 میکروگرم بر میلی لیتر تعیین گردید.نتیجه گیری: عصاره الکلی و آبی ژرانیوم اثر ضد تریکوموناسی داشته و اثرات ضد تریکوموناسی عصاره الکلی ژرانیوم به مراتب بیشتر از عصاره آبی آن می باشد. از آنجا که ژرانیوم یک داروی گیاهی است می تواند در مطالعات درون تنی نیز مورد بررسی قرار گیرد.

سابقه و هدف: کنترل درد و خونریزی بعد از سزارین باعث کاهش عوارض، تحرک زودتر مادر و افزایش توانایی وی در مراقبت بهینه نوزاد می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی کنترل درد و خونریزی بعد از سزارین با ترکیب دو داروی ترانگزامیک اسید و دیکلوفناک می باشد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 210 خانم کاندید سزارین که شرایط ورود به مطالعه را داشتند، به طور تصادفی به 3 گروه تقسیم شدند. برای گروه اول آمپول ترانگزامیک و شیاف دیکلوفناک، برای گروه دوم ترانگزامیک و شیاف دارونما و برای گروه سوم شیاف دیکلوفناک و 2 سی سی نرمال سالین تزریقی تجویز شد. اولین زمان نیاز به مسکن و میزان مسکن در 24 ساعت پس از عمل و میزان خونریزی خالص محاسبه شده و هم چنین، میزان هموگلوبین 12 ساعت پس از عمل با Hb قبل از عمل مقایسه شد.نتایج: بین میزان مصرف مسکن در گروه ترانگزامیک و گروه دیکلوفناک و هر دو دارو اختلاف معنی داری مشاهده شد و مصرف مسکن در گروه ترانگزامیک بیشتر بود. هم چنین، زمان درخواست مسکن در گروه ترانگزامیک کوتاه تر از دو گروه دیگر بود. میزان خونریزی در گروه دیکلوفناک بیشتر از دو گروه دیگر بود و این اختلاف از نظر آماری معنی دار بود، ولی بین میانگین هموگلوبین در سه گروه اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: در مجموع می توان گفت که ترکیب دو داروی دیکلوفناک و ترانگزامیک باعث کاهش خونریزی و درد بعد از عمل سزارین می شود.

سابقه و هدف: زردی شایع ترین مشکل کلینیکی نوزادان است. افزایش بیلی روبین می تواند به عنوان اولین علامت عفونت ادراری قبل از بروز بقیه علائم عفونت ادراری خود را نشان دهد. با توجه به مطرح شدن عفونت ادراری در زردی های روزهای اول تولد این مطالعه با هدف بررسی عفونت ادراری در نوزادان مبتلا به زردی با سن کمتر از یک هفته در بیمارستان شهید بهشتی کاشان انجام شد.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت مقطعی و با روش نمونه گیری غیر احتمالی آسان بر روی 384 نوزاد ترم مبتلا به زردی بستری در بخش نوزادان بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1391 انجام گردید. نوزادان سن زیر 7 روز و غلظت بیلی روبین بیش تر از 15 میلی گرم در دسی لیتر داشتند. کشت ادرار از تمامی این نوزادان در ابتدا با یورین بگ و در صورت مثبت بودن آن به طریق سوپراپوبیک انجام شد.نتایج: از بین 384 نوزاد مورد بررسی 25 نوزاد کشت مثبت ادرار با کیسه ادرار داشتند. بعد از نمونه گیری ادرار به روش سوپراپوبیک، 16 نوزاد (4.2 درصد) عفونت ادراری داشتند که 31.3 درصد از آن ها سن 2 و 3 روزه داشته و به جز عفونت ادراری هیچ علتی برای زردی آنان یافت نشد.نتیجه گیری: به نظر می رسد زردی به دلیل عفونت ادراری علاوه بر نوزادان با سن بالای 3 روز در نوزادان با سن کمتر از 3 روز نیز اتفاق می افتد. بنابراین توصیه می شود برای کلیه نوزادان بستری به علت زردی بدون توجه به سن آن ها کشت ادرار به صورت معمول انجام شود.

سابقه و هدف: بیماری پارکینسون نوعی بیماری دستگاه عصبی مرکزی در کهن سالان می باشد که مشخصه آن سفتی عضلانی پیش رونده و تدریجی، لرزش و از دست رفتن مهارت های حرکتی است. هدف مقاله مروری حاضر بررسی مطالعات مربوط به مداخلات فعالیت فیزیکی و ورزشی در راستای درمان بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک می باشد.مواد و روش ها: مطالعه حاضر به روش مروری با جستجوی نظام مند در پایگاه های Google Scholar، Medline، Sportdi، PubMed انجام شد. مقالات منتشر شده طی سال های 1995 تا 2013 که اثر ورزش و حرکت درمانی بر بیماران پارکینسونی را بررسی کرده بودند، انتخاب شدند. سپس، مطالعات در چهار دسته ارزیابی بی ثباتی قامتی، عملکرد تکلیف تعادلی، کیفیت زندگی/ سقوط و راه رفتن دسته بندی و بررسی شدند.نتایج: بیشتر مطالعات با وجود تفاوت های برنامه تمرینی به کار برده شده اثرات مثبتی را علاوه بر درمان های معمول پزشکی بر روی عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به پارکینسون گزارش کرده اند.نتیجه گیری: با توجه به اثر بخشی ورزش در بهبود ابعاد مختلف عملکرد حرکتی بیماران پارکینسونی، ضرورت دارد متخصصین بالینی توجه خاصی در به کارگیری حرکت درمانی توام با درمان های تخصصی معطوف داشته و هم چنین در مطالعات آینده به اندازه گیری های اختصاصی تر و سنجش های خاص بیومکانیکی بپردازند.