مجله علوم پزشکی فیض
سال:1386 | دوره:11 | شماره:1 (پی در پی 41) |تعداد مقالات:14

سابقه و هدف: ژن درمانی یکی از مهم ترین شیوه های تحقیقات بالینی است که ارایه دهنده روش های جدیدی برای درمان نقص های ژنتیکی می باشد. نقص ژنتیکی آنزیم گلوکوسربروزیداز (Gba) عامل بیماری گوشه بیش از بقیه بیماری ها در ژن درمانی مورد توجه قرار گرفته است. هدف از انجام این پروژه کلونینگ و انتقال ژن آنزیم گلوکوسربروزیداز توسط لنتی ویرال وکتور ارتقا یافته به رده سلول های HEK می باشد.مواد و روش ها: مطالعه به روش تجربی و به منظور تولید و تکثیر cDNA ژن آنزیم گلوکوسربروزیداز به کمک پرایمرهای اختصاصی به روش PCR انجام گرفت و در وکتور غیر بیان کننده، کلون و ترادف یابی گردید. سپس ژن نوترکیب را در لنتی ویرال وکتور ارتقایافته دارای ژن گزارش گر GFP ساب کلون شد. پس از کشت سلول های HEK وکتور نوترکیب لنتی ویرال به آنها منتقل شد و انتقال ژن Gba با استفاده از ژن گزارشگر GFP بررسی گردید.نتایج: تکثیر و کلونینگ ژن آنزیم گلوکوسربروزیداز با استفاده از آنزیم های محدودگر تایید گردید. ترادف های ژن Gba با ترادف های گزارش شده آن کاملا تطبیق داشت. ساب کلونینگ ژن Gba در وکتور لنتی ویرال با استفاده از آنزیم های محدود کننده مختلف تایید شد. انتقال ژن نوترکیب Gba توسط بیان ژن گزارش گر با استفاده از پروتئین های فلورسنتی تایید گردید.نتیجه گیری: در این تحقیق بخشی از فرآیند پروتکل ژن درمانی با انتقال ژن آنزیم گلوکوسربروزیداز موش به سلول های HEK توسط وکتور لنتی ویرال انجام گرفت.

سابقه و هدف: یکی از شایع ترین اعمال جراحی بیمارستانی در سراسر دنیا سزارین است که اغلب تحت بی حسی نخاعی انجام می گردد. این تحقیق جهت بررسی تاثیر افزودن میدازولام داخل نخاعی در کیفیت طول دوره بی دردی سزارین در بیمارستان معتضدی کرمانشاه در سال 85- 1384 انجام گرفت.مواد و روش ها: مطالعه به روش کارآزمایی بالینی تصادفی و دوسوکور بر روی 124 زن سزارینی که به دو گروه تقسیم شدند، انجام شد. به 62 بیمار بوپیواکائین با سرم نمکی و به 62 بیمار بوپیواکایین با میدازولام، داخل نخاعی تزریق گردید. زمان شروع، بازگشت و پایان بی حسی، شدت درد قبل و بعد از عمل، نشانه های حیاتی، زمان درخواست اولین مسکن و عوارض در دو گروه تعیین گردید. جهت تجزیه و تحلیل آماری از آزمون های t مستقل، c2، من ویتنی و فیشر استفاده شد.نتایج: نتایج تحقیق نشان داد، طول مدت بی دردی از 55.19±142.18 دقیقه در گروه کنترل به 77.33±178.06 دقیقه در گروه تجربی افزایش معنی دار (P<0.02) و شدت درد در دقیقه 15 پس از عمل از 1.32±1.21 به0.45 ±1.11  و در دقیقه 120 پس از عمل از 2.1±4.97 به 1.64±2 کاهش معنی دار داشته است (P<0.007) و بی حسی0.052 ±1.72 دقیقه سریع تر شروع شده است. اضافه کردن میدازولام داخل نخاعی موجب تغییر نشانه های حیاتی نگردید. میزان تهوع و استفراغ با میدازولام افزایش یافت.نتیجه گیری: چنانچه در مطالعات وسیع تر عدم افزایش تهوع و استفراغ به دنبال استفاده از میدازولام مشاهده شود شاید بتوان در بیماران سزارینی میدازولام داخل نخاعی را به عنوان یک داروی مناسب برای کاهش درد و افزایش طول مدت بی دردی به همراه بوپیواکائین به کار برد.

سابقه و هدف: یکی از روش های نگهداری بافت تخمدانی به منظور حفظ قدرت باروری، انجماد شیشه ای است که روشی ساده و فوق سریع است. هدف از انجام این تحقیق ارزیابی رشد و بقای فولیکول های پره آنترال جدا شده از تخمدان انجماد شیشه ای شده موش سوری در محیط کشت و مقایسه آن با تخمدان تازه بود.مواد و روش ها: این تحقیق به روش تجربی بر روی 20 موش ماده سوری 14روزه، نژاد NMRI انجام شد. یک تخمدان به روش انجماد شیشه ای با استفاده از ضد یخ اتیلن گلیکول، فایکول و ساکارز (EGFS40)، منجمد و پس از یک هفته نگهداری در نیتروژن مایع، با روش سریع و با به کارگیری غلظت های نزولی ساکارز ذوب و شستشو شد. تخمدان دیگر به عنوان گروه شاهد تازه در نظر گرفته شد. فولیکول های پره آنترال با قطر 130-100 میکرون به روش مکانیکی از گروه تخمدان انجمادی و همچنین گروه شاهد تازه جدا و سپس به مدت 10 روز کشت داده شدند. محیط مورد استفاده a-MEM حاوی 5% FBS، rFSH 100 mIU/ml ،ITS یک درصد، mrEGF 20 ng/ml و آنتی بیوتیک پنی سیلین 100IU/ml و استرپتومایسین 100µg/ml بود. قطر فولیکول ها با آزمون t و میزان بقا و تشکیل حفره آنتروم با آزمون c2 مورد مقایسه قرار گرفتند.نتایج: فولیکول های پره آنترال جدا شده از تخمدان منجمد ـ ذوب شده مشابه گروه تازه در محیط کشت زنده مانده و رشد کردند. میزان بقای فولیکول ها در روز ششم کشت در گروه انجمادی 72.1% و در گروه تازه 78.6% بود. در روز دهم کشت این اعداد به ترتیب 66.9% و 72.6% بود. تشکیل حفره آنتروم در فولیکول های زنده گروه انجمادی و گروه تازه 37.6% و 43.5% در روز دهم کشت مشاهده شد. میانگین قطر فولیکول ها در گروه تازه و گروه انجمادی در روز دوم کشت به ترتیب 11.23±158.11 و 8.35±155.48 و در روز چهارم کشت 9.87±201.56 و 8.46±193.42 بود. بین دو گروه در هیچ کدام از متغیرهای مورد بررسی، اختلاف معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد که فولیکول های پره آنترال جدا شده از تخمدان انجماد شیشه ای شده می توانند مشابه تخمدان تازه در محیط کشت زنده باقی مانده، رشد کرده و تشکیل حفره آنتروم دهند.

سابقه و هدف: با توجه به فراوانی بالای دیابت نوع دو و روش های مختلف درمانی برای آن، نیز اثرات متفاوت سیر به عنوان گیاه خوراکی که به وفور یافت می شود بر روی قند خون و مشخص نبودن میزان اثر آن، این تحقیق با هدف تعیین میزان تاثیر سیر بر قند خون بیماران دیابتی نوع 2 انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه به روش تجربی (Randomized Clinical Trial) که بر روی 60 بیمار دیابتی نوع 2 تازه تشخیص داده شده که از مرکز دیابت کاشان انتخاب شدند، 30 بیمار 2 قرص سیر سه بار تولید شرکت داروسازی اصفهان در روز مصرف کردند (هر قرص حاوی 400 میلی گرم پودر سیر خشک و بیش از 1000 میکروگرم Allicin بود) (گروه مورد). 30 بیمار قرص ویتامین B1، 300 میلی گرمی به مدت 3 ماه با ظاهری مشابه دریافت کردند (گروه شاهد). به هر دو گروه رژیم غذایی و ورزش یکسان داده شد و افرادی که رژیم غذایی و ورزش تجویز شده را حداقل به مدت سه ماه به طور مرتب رعایت کردند مطالعه و بقیه حذف شدند. در ابتدا و پایان مطالعه میزان قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله اندازه گیری شدند و با کمک آزمون t مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: سن بیماران دریافت کننده سیر 3±46.3 و کنترل 10±45.7 سال با P<0.8 بود و دو گروه از نظر سن و جنس و سابقه بیماری با هم تفاوت نداشتند و همگی دیابت نوع دو داشتند که به تازگی تشخیص داده شده بود. پس از 3 ماه سیر باعث کاهش معنی دار قند خون ناشتا (mg/dl 49.5) در مقایسه با گروه کنترل شد (P£0.001). همچنین سیر باعث کاهش معنی دار هموگلوبین گلیکوزیله (1.5%) در مقایسه با گروه کنترل شد (P£0.003). ولی در گروه کنترل فقط میزان 0.2% هموگلوبین گلیکوزیله کاهش یافت و همچنین در گروه کنترل کاهش قند خون (P£0.5) تفاوت معنی داری نشان نداد.نتیجه گیری: سیر به طور معنی داری باعث کاهش میزان قند خون ناشتا و هموگلوبین گلیکوزیله در مقایسه با گروه کنترل شد و می تواند به عنوان رژیم موثری در کنترل و درمان دیابت استفاده شود.

سابقه و هدف:پره اکلامپسی یکی از عوامل اصلی منجر به فوت زنان باردار در سر تا سر جهان می باشد و بر اساس تئوری ناسازگاری ایمنی، ایجاد تحمل بر علیه آنتی ژن های پدر در اثر تماس طولانی مدت با اسپرم علیه پره اکلامپسی محافظت می کند.با توجه به تناقضات موجود در این زمینه، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط مدت تماس اسپرم با سرویکس قبل از حاملگی و میزان خطر پره اکلامپسی در زنان باردار مراجعه کننده به زایشگاه دکتر شبیه خوانی کاشان در سال 1385-1384 انجام شد.مواد و روش ها: تحقیق از نوع موردی ـ شاهدی بر روی 150 مادر که دارای پره اکلامپسی بودند (گروه مورد) و 150 مادر که فاقد پره اکلامپسی بودند (گروه شاهد) انجام شد. تشخیص پره اکلامپسی بر اساس وجود فشار خون 140/90 میلی متر جیوه یا بیشتر و پروتئینوری 1+ و یا بیشتر در نمونه ادرار تصادفی داده شد. نمونه های هر دو گروه به لحاظ سایر عوامل تاثیر گذار بر پره اکلامپسی مشابه بودند. در هر دو گروه طول مدت تماس های جنسی قبل از حاملگی که اسپرم و سرویکس در تماس بوده، میزان استفاده از روش های ممانعت کننده از تماس اسپرم و سرویکس (روش های پیشگیری سدی) و طول مدت استفاده از این روش ها ثبت و مورد مقایسه قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آزمون های آماری t-test, c², Mann-Whitney استفاده شد.نتایج: یافته های تحقیق نشان داد اختلاف هر دو گروه از نظر سایر عوامل مرتبط با پره اکلامپسی و طول مدت تماس به لحاظ آماری معنی دار نبود. میانگین مدت تماس اسپرم و سرویکس قبل از حاملگی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 13.8±12.4 ماه و 14± 11.4ماه بود و آزمون آماری من ـ ویتنی این اختلاف را به لحاظ آماری معنی دار نشان نداد. آزمون آماری کای دو (c2) نشان داد بین میزان استفاده از روش های ممانعت کننده از تماس اسپرم و سرویکس (روش های پیشگیری سدی) در دو گروه اختلاف معنی داری وجود ندارد (80 نفر در گروه مورد و 88 نفر در گروه شاهد). میانگین و انحراف معیار مدت استفاده از روش های سدی در دو گروه مورد و شاهد به ترتیب 21.9±25.8 ماه و 23.7±28.7 ماه بود و آزمون آماری من ـ ویتنی نشان داد مدت استفاده از روش های سدی در دو گروه اختلاف معنی داری ندارد.نتیجه گیری: نتایج تحقیق نشان داد مدت تماس اسپرم و سرویکس قبل از حاملگی، میزان و مدت استفاده از روش های ممانعت کننده از تماس اسپرم و سرویکس قبل از حاملگی در دو گروه مورد و شاهد تفات معنی داری ندارد و احتمالا این عوامل در پیدایش پره اکلامپسی بی تاثیر هستند، لذا تحقیقات بیشتر و وسیع تر در این زمینه توصیه می شود.

سابقه و هدف: دیابت دوران بارداری در بیش از 8% از کل بارداری ها اتفاق می افتد و با افزایش یک سری پیامدهای نامطلوب بارداری و مرگ و میر حین زایمان همراه می باشد. این بررسی با هدف شناخت پیامدهای سو دیابت بارداری بر مادر و نوزاد در هنگام زایمان به منظور مداخله موثر در پیشگیری از پیدایش عوارض مادری و نوزادی انجام شد. مواد و روش ها: مطالعه هم گروهی تاریخی حاضر بر روی 420 مادر مراجعه کننده به بیمارستان های شیراز در اواخر 1384 و اوایل 1385 انجام شد که از این تعداد 70 نفر با دیابت حاملگی مواجهه داشتند و 350 نقر در گروه بدون مواجهه بودند. پس از جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه ها، داده ها با نرم افزار spss v.13 و آزمون های t-test و دقیق فیشر مورد تحلیل قرار گرفت.نتایج: احتمال عود دوباره دیابت حاملگی 4/72% به دست آمد. دو گروه تحت مطالعه از لحاظ مرده زایی (8.87=RR)، ماکروزمی (7.38=RR)، زجر تنفسی (5.16=RR) ، هیپوگلیسمی (13.38=RR) ، یرقان نوزادی (3.28=RR) و ناهنجاری مادرزادی (7.28=RR) با یکدیگر اختلاف معنی داری نشان دادند (P<0.05) اما عوارض تاخیر رشد داخل رحمی، دیستوشی شانه، زایمان بریچ و نیاز به انسولین در بین دو گروه تفاوت معنی داری را نشان نداد (P>0.05).نتیجه گیری: نتایج این تحقیق نشان می دهد که مرده زایی، ماکروزمی، زجر تنفسی، هیپوگلیسمی و یرقان نوزادی در زنان مبتلا به دیابت در دوران بارداری بیشتر از سایر زنان می باشد. بنابراین اقدامات پیشگیرانه از بیماری دیابت جدا از عوارض شدید عصبی، کلیوی، آناتومیک و... در همه مردم به ویژه در زنان باردار به دلیل عوارض و پیامدهای نامطلوب آن بر روند زایمان و نوزاد ضروری است.

سابقه و هدف: امروزه برای افزایش میزان باروری در آزمایشگاه های IVF از تکنیک های مختلفی از جمله روش A.H برای کمک به خارج شدن جنین از زونا پلاسیدا استفاده می کنند. با توجه به گزارشات متناقض درباره تاثیر روش A.H بر میزان باروری در سال های اخیر، این مطالعه به منظور تعیین ارتباط A.H مکانیکی روی میزان باروری بر روی بیماران نابارور تحت درمان به روش IVF در مرکز ناباروری اصفهان در سال 1378 انجام شد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت موردی ـ شاهدی روی 296 زوج نابارور تحت درمان با روش IVF انجام شد. در گروه مورد 131 نفر و در گروه شاهد 165 نفر مورد بررسی قرار گرفتند. گروه ها از نظر سن مادر، تعداد اووسیت آسپیره شده، تعداد اووسیت بارور شده و تعداد جنین های منتقل شده با هم مطابقت داده شدند و در ضمن در هر دو گروه جنین های با کیفیت مشابه استفاده شدند. میزان پیدایش حاملگی در گروه مورد و شاهد با استفاده از آزمون b-HCG و سونوگرافی تعیین شد. آنالیز داده ها در دو گروه با استفاده از آزمون های آماری t و c2 با ضریب اطمینان 95% مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: بین سن بیماران، تعداد اووسیت آسپیره شده، تعداد اووسیت بارور شده و تعداد و کیفیت جنین های منتقل شده در گروه های شاهد و مورد تفاوت معنی داری دیده نشد. میزان حاملگی در گروه شاهد و مورد به ترتیب 20.6 و 22.9 درصد بود و این تفاوت از نظر آماری معنی دار نبود.نتیجه گیری: معنی دار نبودن تفاوت بین گروه مورد و شاهد در مطالعه حاضر شاید به دلیل نوع طراحی این تحقیق و مطابقت دادن اکثر متغیرهای موثر در دو گروه باشد. لذا می توان نتیجه گرفت که انجام شیوه AH بر روی جنین های تمام افراد داوطلب IVF ضرورت ندارد و انجام این شیوه برای افراد با پیش آگهی ضعیف در حامله شدن توصیه می گردد.

سابقه و هدف: عفونت با ویروس های عامل هپاتیت در بیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسان (HIV) به واسطه راه های انتقال مشابه به وفور وجود دارد. عفونت با این ویروس ها منجر به کاهش بقای بیماران مبتلا به ویروس نقص ایمنی انسان می گردد. اما برخلاف انتظار برخی مطالعات حکایت از این دارند که عفونت هم زمان باHGV  سبب کاهش پیشرفت عفونت HIV به طرف ایدز و در پایان مرگ می شود. هدف از این تحقیق بررسی میزان فراوانی عفونت فعال HGV در مبتلایان به HIV در تهران بود.مواد و روش ها: این مطالعه به شکل توصیفی بر روی نمونه خون 103 بیمار مبتلا به HIV که به آزمایشگاه مرکزی سازمان انتقال خون تهران مراجعه کردند، صورت پذیرفت. آنالیز زیر دسته های لنفوسیت به روش فلوسایتومتری انجام گرفت و سپس به روش RT-PCR نمونه پلاسمای بیماران از نظر وجود HGV RNA بررسی شد و موارد HGV مثبت به روش PCR-ELISA تایید گردید.نتایج: از 103 بیمار تحت بررسی، تعداد 16 نفر (15.5%) دارایHGV RNA  بودند و مشاهده شد که فراوانیHGV  در مبتلایان به HIV با تعداد لنفوسیت CD4+ بالای 500 سلول در میکرولیتر، بیشتر است.نتیجه گیری: در مقایسه با مطالعات مشابه این فراوانی بالا نیست و فراوانی بیشترHGV  در مرحله نهفتگی بالینی احتمالا به دلیل فقدان HGV RNA در مرحله های پیشرفته عفونت HIV می باشد.

سابقه و هدف: طولانی شدن بارداری از جنبه های مختلف، سلامت مادر و نوزاد را تحت تاثیر قرار می دهد. اگرچه بسیاری از محققین پذیرفته اند که انجام مداخلات درمانی قبل از شروع زایمان ضروری است ولی در مورد نحوه به کارگیری و زمان آن اختلاف نظرهای فراوانی وجود دارد. با توجه به فراوانی حاملگی طول کشیده و به منظور تعیین و مقایسه شاخص های لیبر، این مطالعه در مورد زنان بستری شده با تشخیص حاملگی طول کشیده طی سال های 83-82 در زایشگاه دکتر شبیه خوانی کاشان صورت گرفت.مواد و روش ها: این پژوهش به روش توصیفی روی کلیه 450 زن باردار که هیچ مشکل طبی و یا مامایی نداشته و حداقل سن حاملگی آنها (بر اساس LMP و یا سونوگرافی زیر 30 هفته) 40 هفته بوده و جهت ختم حاملگی بستری شده بودند، انجام شد و شاخص های لیبر (دیلاتاسیون و افاسمان موقع پذیرش، دفعات القا، طول مدت بستری تا زایمان، نوع زایمان و دیستوشی) و اطلاعات مربوط به سابقه حاملگی طول کشیده، سن مادر و تعداد پاریتی تعیین و سپس بر حسب سن حاملگی در 4 گروه (40 هفته تا 40 هفته و سه روز، 40 هفته و چهار روز تا 41 هفته، 41 هفته و یک روز تا 41 هفته و سه روز و 41 هفته و 4 روز و بالاتر) با هم مقایسه شدند. نتایج با استفاده از آمارهای توصیفی، کای دو، تی زوجی، کروسکال والیس و من ـ ویتنی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج پژوهش نشان داد که 131 نفر (29.1%) از زنان در سن حاملگی بین 40 هفته تا 40 هفته و سه روز، 130 نفر (28.9%) در سن حاملگی بین 40 هفته و 4 روز تا 41 هفته، 150 نفر (3/33%) در سن حاملگی بین 41 هفته و یک روز تا 41 هفته و 3 روز و تنها 39 نفر (8.7%) در سن حاملگی بالای 5/41 هفته ختم حاملگی شده بودند که از آنان فقط 12 نفر (2.7%) سن حاملگی بیشتر از 42 هفته داشتند. دیلاتاسیون و افاسمان موقع پذیرش، نوع زایمان و دیستوشی در زنان مورد مطالعه بر حسب سنین مختلف حاملگی اختلاف معنی دار آماری نشان نداد. اما زنان از نظر طول مدت بستری، دفعات القا و علت سزارین بر حسب سن حاملگی با یکدیگر اختلاف داشتند (P<0.05) به طوری که با اقدام به ختم حاملگی در سنین کمتر طول مدت بستری و میانگین دفعات القا بیشتر شده و علت سزارین، اغلب عدم پاسخ به القا و مداخلات درمانی بود.نتیجه گیری: ختم حاملگی در سن کمتر از 41.5 هفته به خاطر ترس از ناخوشی های مادر ضرورت نداشته و توصیه می شود با سیاست انتظار ختم حاملگی در زنان با حاملگی طولانی را حداقل تا 41.5 هفته به تعویق انداخت.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت سترون بودن دریچه های قلبی و آماده سازی آن ها به روش آسپتیک و به منظور تعیین میزان تاثیر کمپلکس آنتی بیوتیکی مورد استفاده بر استریل سازی دریچه های قلبی این تحقیق طی سال های 1380 تا 1384 در مرکز تحقیقات و بانک فرآورده های پیوندی ایران انجام گرفت.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت توصیفی بر روی داده های موجود (Existing data) بر روی 848 نمونه قلبی که جهت عمل پیوند به مرکز تحقیقات و بانک فرآورده های پیوندی ایران ارسال شده بود، انجام پذیرفت. قطعاتی از دریچه های قلبی را در دو لوله آزمایش، یکی شامل کمپلکس آنتی بیوتیک و دیگری فاقد آن قرار داده و سپس به محیط آگار خون دار و آگار ائوزین متیلن بلو تلقیح و به مدت 24 ساعت در انکوباتور 37 درجه سانتی گراد انکوبه گردید. عوامل آلوده کننده باکتریایی جدا شده و با استفاده از آزمون های بیوشیمیایی استاندارد تعیین هویت گردیدند. میزان آلودگی قبل و بعد از مصرف کمپلکس آنتی بیوتیکی با استفاده از آزمون کای دو آنالیز گردید.نتایج: آلودگی اولیه نمونه های تهیه شده از دریچه های قلبی 37.7% بوده که بعد از استفاده از آنتی بیوتیک میزان آلودگی به 5.4% کاهش پیدا کرده است (P<0.001). شایع ترین باکتری جدا شده از نمونه های قلبی قبل از استفاده از آنتی بیوتیک، انتروباکتر با 62 مورد (19.4%)، استرپتوکوک 55 مورد (17.2%) و کلبسیلا با 45 مورد (14.1%) بود. 46 مورد از نمونه های قلبی بعد از استفاده از آنتی بیوتیک آلوده بودند و شایع ترین باکتری جدا شده از نمونه های قلبی بعد از استفاده از آنتی بیوتیک کلبسیلا با 37 مورد (80.4%) بود. نتیجه گیری: با توجه به میزان آلودگی بالا با کلبسیلا بعد از استفاده از آنتی بیوتیک پیشنهاد می گردد الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سوش های جدا شده از نمونه ها به ویژه باسیل های گرم منفی تعیین و آنتی بیوتیک مناسب انتخاب گردد.

سابقه و هدف: حوادث شغلی یکی از مهمترین مشکلات کشورهای توسعه یافته و در حال توسعه محسوب می شود. مهمترین بخش هزینه های این حوادث، هزینه های انسانی آنها می باشد. مرگ های ناشی از حوادث شغلی باعث اتلاف عمر، سال های کاری و هزینه های مرتبط می گردد.مواد و روش ها: داده های مورد نیاز پژوهش از طریق چک لیست اختصاصی و با مراجعه به واحدهای مختلف سازمان تامین اجتماعی جمع آوری گردید. محاسبه هزینه های انسانی حوادث بر اساس تعیین سال های از دست رفته زندگی، سال های از دست رفته مشارکت اقتصادی و درآمد سالیانه افراد فوت شده صورت گرفت. هدف کلی این پژوهش محاسبه هزینه انسانی حوادث شغلی منجر به فوت بیمه شدگان استان تهران با استفاده از روش سرمایه انسانی بود.نتایج: در سه سال مورد بررسی، حوادث شغلی منجر به فوت در استان تهران بیش از 7552 سال زندگی و 3656 سال مشارکت اقتصادی را از بین برده و هزینه ی انسانی آن بیش از 777 میلیارد ریال بوده است. سرانه هزینه انسانی برای هر فوت 3.36 میلیارد ریال و مجموع هزینه انسانی حوادث شغلی منجر به فوت سالانه معادل 0.03% کل تولید ناخالص داخلی بوده است.نتیجه گیری: قابل توجه بودن هزینه های انسانی حوادث شغلی منجر به فوت، توجه بیشتر به ارایه خدمات ایمنی و بهداشت کار را طلب می کند.

سابقه و هدف: با توجه به شیوع بالای بروسلوز و عدم آگاهی از وضعیت بیماری در منطقه و به منظور به روز کردن اطلاعات و تعیین فراوانی نشانه های بالینی و یافته های سرولوژی مربوط به این بیماری، مطالعه اخیر روی بیماران بستری در بیمارستان بهشتی کاشان در سال های 82-1375 صورت گرفته است.مواد و روش ها: این تحقیق به روش توصیفی و از نوع Existing data روی 590 بیماری که با تشخیص اولیه بروسلوز بستری شده بودند صورت گرفت. نمونه ها را بیمارانی تشکیل دادند که با شکایات بالینی منطبق با بروسلوز مراجعه و آزمایش رایت یا کومبس رایت آنها بیش از 1.160 بود. اطلاعات دموگرافیک و یافته های بالینی و آزمایشگاهی بیماران از پرونده ها استخراج و در فرم های جمع آوری اطلاعات ثبت و نتایج به صورت آمار توصیفی ارایه گردید. نتایج: از تعداد 380 بیمار 224 (59%) مذکر و 156 نفر (41%) مونث بودند. بیشتر بیماران در گروه سنی 39-20 سال 137 نفر (36.1%) قرار داشتند. فراوان ترین علت اصلی مراجعه بیماران تب با 19.2% و کمردرد با 14.5% بود. شایع ترین شکایت عمومی تب 75% و آرترالژی 70% بود. شایع ترین مفصل مبتلا به آرتریت ساکروایلیاک 29.7% و زانو 23.3% بود. 94.8% آزمون های رایت، 100% آزمون های کومبس رایت و 92.2% آزمون های 2 ME مثبت بودند.نتیجه گیری: تب و کمردرد شایع ترین علت اصلی مراجعه در بیماران بود. از این رو بروسلوز را باید در تشخیص افتراقی کلیه بیماران با تب طول کشیده و افرادی که از کمردرد و آرترالژی شاکی هستند قرار داد. با توجه به مثبت شدن آزمون رایت در اکثریت بیماران می توان از این آزمون به عنوان یک آزمون حساس و مطمئن به عنوان قدم اول تشخیص بهره جست.