مجله علوم پزشکی فیض
سال:1395 | دوره:20 | شماره:2 |تعداد مقالات:15

سابقه و هدف: رگ زایی برای تکوین جنین و بسیاری از فرایندهای فیزیولوژیک و پاتولوژیک همانند رشد تومور مورد نیاز است. مطالعات متعدد اثرات ضدسرطانی و ضدتکثیری صمغ آنغوزه را نشان می دهد. در پژوهش حاضر اثر عصاره آبی صمغ آنغوزه بر رگ زایی در مدل حلقه آئورت موش صحرایی بررسی شده است.مواد و روش ها: در این پژوهش تجربی آئورت موش صحرایی نژاد ویستار به قطعات 1 میلی متری تقسیم شد و در ماتریکس کلاژن کشت گردید. پس از مشاهده اولین جوانه های رگ زایی از حلقه آئورت در روز سوم، نمونه ها به 4 گروه (n=8) طبقه بندی شدند: گروه شاهد، شاهد آزمایشگاهی (تیمار با آب مقطر استریل) و گروه های تجربی 1 و 2 (تیمار با عصاره آبی صمغ آنغوزه در غلظت های 100 و 200 میکروگرم بر میلی لیتر). 24 ساعت پس از تیمار، رگ زایی با میکروسکوپ معکوس بررسی و عکس برداری شد. طول و تعداد انشعابات عروقی توسط نرم افزار Image J اندازه گیری شد.نتایج: میانگین طول (143.8±5.3) و تعداد (51.2±7.3) انشعابات عروقی در نمونه های شاهد در مقایسه با نمونه های شاهد آزمایشگاهی (138.1±3.8)، (46.3±5.4) اختلاف معنی دار نشان نداد (P>0.05). میانگین طول و تعداد انشعابات عروقی به صورت وابسته به دوز در گروه های تجربی (81.5±4.5) 1، (26.8±3.5) و تجربی (35.9±4.3) 2، (7.7±2.6) نسبت به گروه شاهد به طور معنی دار کاهش یافت (P<0.05).نتیجه گیری: عصاره آبی صمغ آنغوزه دارای اثر مهاری وابسته به دوز روی رگ زایی است؛ لذا استفاده از صمغ آنغوزه می تواند در مهار رگ زایی نقش موثری داشته باشد.

سابقه و هدف: در این مطالعه اثر تمرین ترکیبی در مقایسه با تمرین مقاومتی بر BMD و استحکام مکانیکی استخوان ران موش های صحرایی نر استئوپروتیک بررسی شد.مواد و روش ها: از میان 40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار، 8 سر به عنوان گروه سالم جدا شد. پوکی استخوان با تزریق صفاقی محلول 20 درصد اتانول به مدت 3 هفته در سایر حیوانات القاء گردید. موش های استئوپروتیک در 4 گروه پایه، تمرین مقاومتی، تمرین ترکیبی و کنترل تقسیم شدند. پروتکل تمرین مقاومتی شامل 8 صعود از نردبان عمودی 110 سانتی متری در زاویه 80 درجه با وزنه های متصل به دم حیوان بود. اضافه بار بر اساس 50 درصد وزن حیوان در ست اول تا 100 درصد در ست هشتم در نظر گرفته شد. گروه ترکیبی هر دو برنامه تمرین مقاومتی و استقامتی تردمیل (60 دقیقه در روز، سرعت 12 متر در دقیقه) را انجام دادند. فمور چپ حیوانات خارج شده، برای اندازه گیری BMD اسکن شده و با آزمون خمشی سه نقطه ای برای به دست آوردن حداکثر نیرو و سفتی آزمایش شدند.نتایج: دو گروه تمرین مقاومتی و ترکیبی، افزایش معنی داری را درBMD ، حداکثر نیرو و سفتی در مقایسه با گروه کنترل داشتند (P=0.019). گروه ترکیبی در مقایسه با گروه مقاومتی تاثیر مثبتی بر استحکام مکانیکی استخوان  (P=0.039) بدون اختلاف معنی داری در BMD نشان داد (P=0.890).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که ترکیبی از تمرین مقاومتی و استقامتی ممکن است یک اثر هم افزایی بر افزایش قدرت مکانیکی فمور استئوپروتیک موش های صحرایی نر در مقایسه با تمرین مقاومتی تنها داشته باشد.

سابقه و هدف: شواهد موجود از التهاب سیستمیک در حضور چاقی و مقاومت انسولین حمایت می نمایند. آپلین از بافت چربی ترشح می شود و نقش مهمی در فرآیند التهاب دارد. هدف این پژوهش بررسی اثر هشت هفته تمرین هوازی بر آپلین پلاسما در موش های صحرایی نر دریافت کننده نیترو ال- آرژنین متیل استر (L-NAME) می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 24 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار 20 ماهه به طور تصادفی به چهار گروه کنترل، تمرین، مهارکننده و تمرین- مهارکننده تقسیم شدند. تمرین هوازی به مدت هشت هفته، پنج جلسه در هفته و با شدت 80-75 درصد اکسیژن مصرفی بیشینه اجرا شد. سه روز پس از آخرین جلسه تمرینی موش ها کشته شدند و نمونه های پلاسما به منظور بررسی آپلین جمع آوری شد.نتایج: نتایج نشان داد که سطح آپلین پلاسما در گروه تمرین بعد از هشت هفته تمرین استقامتی نسبت به گروه کنترل تغییر معنی داری نداشت (P=0.525). با وجود این، نتایج نشان داد که بین آپلین پلاسما در گروه مهارکننده نیتریک اکسید با گروه کنترل اختلاف معنی داری وجود دارد (P=0.003). هم چنین، نتایج نشان داد بین سطوح انسولین و گلوکز چهار گروه اختلاف معنی داری وجود ندارد (P>0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد سطوح آپلین پلاسما با افزایش سن تحت تاثیر فعالیت هوازی قرار نمی گیرد. با این وجود، مهار کننده نیتریک اکسید می تواند سطوح آپلین پلاسما را کاهش دهد.

سابقه و هدف: امروزه با توجه به عوارض داروهای شیمیایی، داروهای با منشاء طبیعی مورد توجه بسیار است. گیاهان خانواده کما عموما در طب سنتی به عنوان مهارکننده درد و التهاب مطرح هستند. مطالعه حاضر اثر ضدالتهابی عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی (Ferula szowitsiana DC.) را به عنوان یکی از گونه های این خانواده بر ادم التهابی ناشی از تجویز کف پایی فرمالین مورد بررسی قرار داده است.مواد و روش ها: عصاره هیدروالکلی گیاه کمای بیابانی در نرمال سالین، اتانول و توئین 80 به نسبت 1:1:8 حل شد. موش های صحرایی نر با وزن تقریبی 200 تا 250 گرم در گروه های کنترل، حلال (i.p)، حلال (i.t)، دوزهای مختلف عصاره (50، 100، 200 و400 mg/kg ، i.p وi.t ،8mg/10ml )، نالوکسان (i.p ،2 mg/kg) و نالوکسان (i.p ،2 mg/kg)-عصاره (i.p ،400 mg/kg) قرار گرفتند. به منظور ایجاد التهاب از 0.05 سی سی فرمالین 2.5 درصد و برای سنجش میزان التهاب از روش پلتیسمومتری استفاده شد.نتایج: عصاره گیاه کمای بیابانی به صورت وابسته به دوز باعث کاهش التهاب گردید (P<0.001). از تجویز نخاعی غلظت معادل موثرترین دوز در تجویز مرکزی استفاده شد که نتایج مشابه تجویز سیستمیک آن بود. اگرچه نالوکسان باعث کاهش اثر ضدالتهابی عصاره شد (P<0.01)، اما به طور کامل آن را از بین نبرد (P<0.05).نتیجه گیری: اثر ضدالتهابی عصاره گیاه کمای بیابانی احتمالا به واسطه تاثیر بر سیستم اعصاب مرکزی است و بخشی از این اثر به دلیل تاثیر بر سیستم اپیوئیدی می باشد.

سابقه و هدف: فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز (BDNF) یکی از عوامل اصلی است که فعالیت ورزشی تداومی طولانی مدت از طریق افزایش آن باعث اثرات مثبت بر مغز می شود. هدف مطالعه حاضر مقایسه اثر یک جلسه فعالیت استقامتی تداومی (CEE) و فعالیت تناوبی شدید (HIIE) بر مقادیر BDNF سرمی موش های صحرایی می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی 30 سر موش صحرایی انتخاب و به روش تصادفی به سه گروه (CEE،HIIE  و کنترل) تقسیم شدند. بعد از آشنایی با تردمیل، آزمودنی ها (به جز گروه کنترل) یک جلسه فعالیت ورزشی مورد نظر گروه خود اجرا کردند. در انتهای پژوهش نمونه خون از تمام آزمودنی ها گرفته شد.نتایج: نتایج نشان داد سطوح BDNF در گروه CEE به طور معنی داری از گروه (P=0.001) HIIE و گروه کنترل (P=0.001) بیشتر است، اما تفاوت معنی داری بین گروه HIIE و گروه کنترل مشاهده نشد (P=0.23).نتیجه گیری: به نظر می رسد CEE مداخله مناسب تری جهت افزایش BDNF می باشد و این فاکتور بیشتر از شدت، تحت تاثیر مدت فعالیت ورزشی می باشد. بنابراین، برای رسیدن به فواید فعالیت ورزشی بر روی سیستم عصبی مرکزی احتمالا فعالیت های طولانی مدت مفید تر می باشند.

سابقه و هدف: سلول های بنیادی مزانشیمی (MSCs) در ترمیم بافت های بدن دخیل هستند و منبع سلولی جذابی را برای مهندسی بافت تشکیل می دهند. پتانسیل تجدیدی آن ها توسط پیری سلولی ناشی از استرس اکسیداتیو مختل می شود. آلفا لیپوئیک اسید (ALA) به دلیل خواص آنتی اکسیدانی به خوبی شناخته شده است. پروتئین Ki- 67 در تمامی مراحل چرخه سلولی ( (G1 ,S ,G2 & Mبه جز G0 بیان شده و به طور معمول به عنوان نشان گر تکثیر سلولی شناخته می شود. از این رو، هدف از مطالعه حاضر بررسی اثر ALA بر بقا و تکثیر MSCs در شرایط کشت آزمایشگاهی است.مواد و روش ها: سلول های بنیادی جدا شده از مغز استخوان موش صحرایی در پاساژ چهارم به مدت 24 ساعت در شرایط فقر سرم قرارداده شد و با افزودن هیدروکسی اوره به غلظت 2 mM هم زمانی سلولی انجام شد. پس از آن به مدت 48 ساعت در حضور ALA 1 mM کشت داده شدند. به منظور ارزیابی میزان بقا و تکثیر سلولی از روش های MTT و ایمنوسیتوشیمی برای نشان گر Ki- 67 استفاده شد.نتایج: در بخش MTT افزایش میزان تکثیر در گروه هایی که به مدت 48 ساعت با ALA تیمار شده بودند، مشاهده شد. ارزیابی ایمنوسیتوشیمی برای نشان گر Ki- 67 افزایش معنی داری را در گروه تیمار نسبت به گروه کنترل نشان داد.نتیجه گیری: می توان گفت ALA در افزایش میزان بقا و تکثیر سلول های بنیادی جداشده از مغز استخوان موش صحرایی موثر است.

سابقه و هدف: جنس فراسیون آسا (Ballota L.) متعلق به خانواده نعناعیان (Labiatae) است که در سراسر جهان پراکنده می باشد. گیاهان این جنس خصوصیات آنتی اکسیدانی، ضد سرطانی، ضد میکروبی و ضد التهابی از خود نشان می دهند. این مطالعه با هدف بررسی فعالیت آنتی اکسیدانی عصاره قسمت هوایی گیاه Ballota platyloma با استفاده از روش های التراسونیک، پلی فنولیک و پرکولاسیون انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه تجربی قسمت های هوایی گیاه از منطقه ورسک استان مازندران جمع آوری شد. عصاره گیری با روش های التراسونیک، پلی فنولیک و پرکولاسیون انجام گرفت. فعالیت آنتی اکسیدانی با روش دی فنیل پیکریل هیدرازیل، قدرت احیاکنندگی و میزان شلات کنندگی یون آهن مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: محتوی فنول و فلاونوئید تام به ترتیب بدین صورت بود: پلی فنول> التراسونیک> پرکولاسیون. میزان  IC50برای به دام اندازی رادیکال DPPH با سه روش پلی فنولی، پرکولاسیون و التراسونیک به ترتیب 64.6±87.0 ،7.52±07.1 و 58.2±06.0 به دست آمد. میزان IC50 برای شلات کنندگی یون آهن نیز به صورت زیر بود: پلی فنول< التراسونیک< پرکولاسیون. عصاره پلی فنولیک قدرت احیاءکنندگی بیشتری نسبت به عصاره اولتراسونیک و پرکولاسیون (P<0.001) در مقایسه با ویتامین C نشان داد (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج فراکشن پلی فنولیک بالاترین مقدار پلی فنول و فلاونوئید تام را نشان داد. فراکشن پلی فنولیک بیشترین قدرت احیاءکنندگی و التراسونیک بیشترین فعالیت به دام اندازی رادیکال DPPH را نشان داد. بنابراین فعالیت آنتی اکسیدانی را می توان به حضور فنول ها و فلاونوئیدها در عصاره ها نسبت داد.

سابقه و هدف: سلول های بنیادی اسپرماتوگونی کاربردهای فراوانی در طب تولید مثلی و زیست فناوری دارند. جهت نگهداری طولانی مدت این سلول ها از تکنیک انجماد استفاده می شود. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر غلظت های مختلف FBS و ساکاروز روی درصد حیات اسپرماتوگونی بره بود.مواد و روش ها: سلول های بیضه بره های نابالغ با روش هضم آنزیمی دو مرحله ای استخراج شده و با حذف تمایزی خالص سازی گردید. سپس، سلول ها به 6 گروه آزمایشی تقسیم بندی شدند. در گروه های 1، 2 و 3 از FBS با غلظت 10 درصد و از ساکاروز به ترتیب با غلظت های 0.07، 0.14 و 0.21 مولار و در گروه های 4، 5 و 6 از FBS با غلظت 20 درصد و از ساکاروز به ترتیب با غلظت های 0.07، 0.14 و 0.21 مولار استفاده شد. درصد حیات سلول ها در گروه های مختلف آزمایشی در سه مرحله مختلف (بلافاصله پس از استخراج، متعاقب افزودن محیط انجماد و پس از یخ گشایی) مورد سنجش قرار گرفت. جهت شناسایی سلول های اسپرماتوگونی تیپ A از رنگ آمیزی ایمنوسیتوشیمی علیه PGP 9.5 استفاده شد.نتایج: نتایج این مطالعه نشان می دهد مواد محافظ در برابر انجماد اثرات سمی روی اسپرماتوگونی بره ندارند. هم چنین، درصد زنده مانی این سلول ها در محیط حاوی 10 درصد FBS به طور معنی داری بیشتر از درصد زنده مانی آنها در محیط حاوی 20 درصد FBS بود. علاوه بر این، افزایش غلظت های ساکاروز (0.07، 0.14 و 0.21) تاثیر مثبتی روی درصد زنده مانی اسپرماتوگونی نداشت.نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد استفاده از محیط انجماد حاوی 10 درصد DMSO توام با 10 درصد FBS و 0.07 مولار ساکاروز برای انجماد اسپرماتوگونی بره مناسب است.

سابقه و هدف: فرسودگی زناشویی یکی از مشکلاتی است که به دلیل اثرات نامطلوب و مخرب آن بر سیستم زوجی و ایجاد فاصله روانی- عاطفی در زوجین از دلایل اصلی کاهش کیفیت روابط زناشویی بوده و در صورت عدم درمان، زمینه را برای طلاق آماده می کند. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی در زنان متاهل انجام شد.مواد و روش ها: برای انجام مطالعه نیمه تجربی حاضر از طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. در این پژوهش از شیوه انتخاب نمونه هدفمند و جایگزینی تصادفی استفاده شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش پرسشنامه فرسودگی پاینز 1996 (Couple Burnout Measure) و مقیاس کیفیت روابط زناشویی گلوم بوگ راست 1988 (Inventory of Marital State) بود که توسط آزمودنی ها در مرحله پیش آزمون تکمیل شد. سپس، گروه آزمایش به مدت 8 جلسه یک و نیم ساعته به شیوه گروهی و گام به گام و با توالی هر هفته یک جلسه در معرض درمان کوتاه مدت راه حل محور قرار گرفتند، اما برای گروه کنترل مداخله ای انجام نشد و پس از پایان جلسات درمانی دو گروه مجددا پرسشنامه ها را تکمیل کردند.نتایج: تحلیل کواریانس چند متغیره و تک متغیره نشان داد درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زنان شرکت کننده در پژوهش موثر است (P<0.05).نتیجه گیری: درمان کوتاه مدت راه حل محور می تواند توسط مشاوران و درمانگران خانواده به عنوان روشی موثر در کاهش فرسودگی زناشویی و بهبود کیفیت روابط زناشویی زنان و پاسخ به نیازهای درمانی آنان به کار گرفته شود.

سابقه و هدف: ولوواژینیت کاندیدایی دومین واژینیت عفونی شایع در میان زنان است. در این مطالعه، به بررسی هم خوانی علایم بالینی و نتایج آزمایشگاهی در تشخیص واژینیت کاندیدایی پرداخته شده است.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی بر روی 220 بیمار با علایم و نشانه های واژینیت انجام شد. پس از تشخیص واژینیت کاندیدایی بر اساس علایم بالینی شامل ترشحات سفید رنگ پنیری شکل و التهاب و قرمزی ناحیه ولو و واژن، از هر بیمار دو نمونه از ترشحات واژن گرفته شد. نمونه اول در شرایط استریل بر روی محیط کشت سابورو دکستروز آگار کشت داده شد. نمونه دوم نیز مستقیما بر روی لام منتقل شد و یک قطره از محلول 10 KOH درصد به آن اضافه گردید. سپس نمونه ها به سرعت جهت مشاهده میکروسکوپی قارچ به آزمایشگاه قارچ شناسی منتقل شدند. نتایج به دست آمده با یافته های بالینی مقایسه شد.نتایج: از بین 220 زن مراجعه کننده با شکایت های واژنی، 124 مورد (56.4 درصد) در معاینه بالینی، 64 مورد (29.1 درصد) در آزمایش مستقیم و 78 مورد (35.5 درصد) با روش کشت در محیط سابورو دکستروز آگار، مبتلا به واژینیت کاندیدایی شناخته شدند.نتیجه گیری: صرف ارزیابی ظاهری علایم بالینی و شرح حال شکایات بیماران، ممکن است منجر به تشخیص و درمان نادرست گردد.

سابقه و هدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان ایالات متحده می باشد. و پیشگیری، تشخیص زودهنگام و درمان آن از مهم ترین و مطرح ترین مباحث علمی روز دنیا است. مرگ ومیر ناشی از این بیماری از سال 1990 در ایالات متحده تا 24 درصد کاهش یافته است. هدف این مطالعه تحلیل بقای بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت رژیم های آنتراسیکلین به تنهائی و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه کوهورت تاریخی، بیماران مبتلا به سرطان پستان مراجعه کننده به درمانگاه های آنکولوژی طی سال های 1391-1383، در دو گروه درمانی تحت رژیم های آنتراسیکلین و آنتراسیکلین همراه با تاکسان ها قرار گرفتند. بیماران تا خروج از مطالعه یا فوت تحت پیگیری بودند. هر 6 ماه یک بار بیماران با گرافی قفسه سینه، شکم و لگن و سی تی اسکن بر حسب نیاز و آزمایش خون هر 3 ماه یک بار بررسی می شدند. هم چنین، نمونه ها از لحاظ گیرنده های استروژن، پروژسترون و HER 2 Neu مشخص شدند. پس از جمع آوری اطلاعات، بیماران از نظر بقا تجزیه و تحلیل شدند.نتایج: از 160 بیمار، 80 نفر در دو گروه درمانی قرار داشتند. بین دو گروه تفاوت معنی داری در سن، گیرنده استروژن، پروژسترون، و HER 2 Neu، اندازه و نوع تومور، تعداد گره لنفی درگیر و متاستاز پیدا نشد، اما میزان مرگ و عود در گروه آنتراسیکلین به ترتیب برابر 12.5 و 7.5 درصد بود که نسبت به گروه تاکسان ها با میزان مرگ 3.8 درصد و بدون هیچ عودی به طور معنی داری بالاتر بود. هم چنین، میزان بقا نیز در گروه تاکسان ها بالاتر بود.نتیجه گیری: استفاده از تاکسان ها در شیمی درمانی بیماران سرطان پستان سبب کاهش مرگ و عود بیماری و افزایش میزان بقا می شود. بنابراین، می توان با استفاده از تاکسان ها در رژیم درمانی آنها امید به زندگی را افزایش داد.

سابقه و هدف: یکی از مهم ترین نگرانی ها در مورد بلوغ نسبتا زود کوتاهی قد نهایی است. مقایسه قد پیش بینی شده بر اساس سن استخوانی و قد هدف می تواند در پیش بینی ایجاد این عارضه کمک کند. در این مطالعه به مقایسه این دو در دختران با بلوغ نسبتا زود پرداختیم.مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی بر روی 200 دختر با بلوغ نسبتا زودرس انجام شد. تشخیص بلوغ نسبتا زود بر اساس تظاهر صفات ثانویه جنسی در سنین 7 تا 9.5 سال گذاشته شد. قد، وزن و شاخص توده بدنی تعیین شد. برای تعیین مرحله تکامل جنسی از روش مارشال- تانر استفاده شد. سن استخوانی با روش گرئولیچ- پایل و پیش بینی قد نهایی با روش بیلی- پینو تعیین شد. قد هدف در دختران به صورت میانگین قد والدین منهای 6.5 تعریف شد.نتایج: میانگین سنی دختران مورد مطالعه 8.44±0.72 سال بود. تعداد 91 نفر (45.5 درصد) فقط با تلارک، 17 نفر (8.5 درصد) فقط با پوبارک و 92 نفر (46 درصد) با هم زمانی تلارک و پوبارک مراجعه کرده بودند. میانگین قد نهایی پیش بینی شده و قد هدف به ترتیب 156±6.69 و 156.74±6.69 سانتی متر بود. 26 نفر (13 درصد) آنها قد نهایی پیش بینی شده پایین تر از 150 سانتی متر و 15 نفر (7.5 درصد) قد نهایی پیش بینی شده پایین تر از محدوده هدف داشتند.نتیجه گیری: تعداد زیادی از دختران با بلوغ نسبتا زود قد نهایی پیش بینی شده متناسب با قد هدف داشته ولی برخی از آنها در خطر کوتاهی قد نهایی قرار دارند.