آموزش پرستاری
سال:1398 | دوره:8 | شماره:6 |تعداد مقالات:8

مقدمه: خستگی و کاهش توانایی انجام فعالیت های روزانه از شایعترین پیامدهای بیماری نارسایی قلبی می باشند. بکارگیری الگوی سازگاری روی برای موارد مذکور مستلزم بررسی دقیق و اجرای برنامه مراقبتی مطابق این الگو می باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه مراقبتی مبتنی بر الگوی سازگاری روی بر میزان خستگی و فعالیت های روزانه بیماران نارسایی قلبی انجام گرفت. روش: مطالعه حاضر یک مطالعه تجربی بود که در سال 1396 با حضور 60 بیمار مبتلا به نارسایی قلبی در بیمارستان های آموزشی افضلی پور و شفا در شهرکرمان انجام شد. نمونه ها به صورت تصادفی ساده انتخاب و به دو گروه کنترل و آزمون تخصیص داده شدند. مداخله در 6 جلسه آموزشی شامل دو جلسه به صورت آموزش گروهی و چهار جلسه به صورت آموزش چهره به چهره برای هر بیمار بر اساس الگوی سازگاری روی انجام گردید. میزان خستگی بر اساس مقیاس پایپر و فعالیت های روزمره با مقیاس بارتل محاسبه گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 20 و با استفاده از آمار توصیفی شامل میانگین و انحراف معیار و آزمون های تحلیلی از جمله کای دو، ضریب همبستگی پیرسون، آزمون تی مستقل، تی زوجی، آنالیز واریانس یکطرفه [S1] وتوکی با سطح معناداری 05/0 ≥ P تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: یافته های مطالعه نشان داد بین دو گروه اختلاف آماری معنا داری در میزان خستگی وسطح فعالیت های روزانه بعد از مداخله وجود داشت (05/0≥ p). نتایج نشان داد در گروه آزمون میانگین وانحراف معیار میزان خستگی قبل از مداخله (2/2± 3/6) در مقایسه با بعد از مداخله (7/1± 5/3) به شکل معنا داری کاهش یافت (001/0=p). همچنین در گروه آزمون میانگین و انحراف معیار میزان فعالیت های روزانه قبل از مداخله (2/11± 3/45) نسبت به بعد از مداخله (8/12± 2/62) به شکل معنا داری افزایش یافت (001/0=p). نتیجه گیری: استفاده از برنامه مراقبتی طراحی شده بر اساس الگوی سازگاری روی برای کاهش خستگی و افزایش توان انجام فعالیتهای روزانه بیماران نارسایی قلبی به عنوان روشی کم هزینه، غیر تهاجمی و موثر در ارایه مراقبت های پرستاری پیشنهاد می شود.

مقدمه: رفتار مراقبتی پرستار یکی از عوامل رضایت بیماران می باشد. از طرفی همدلی یکی از مولفه های اساسی کیفیت مراقبت بهداشتی محسوب می شود. رفتار مراقبتی و همدلی می تواند تحت تاثیر هوش معنوی باشد. هدف از این مطالعه تعیین ارتباط بین هوش معنوی با رفتار مراقبتی و همدلی پرستاران می باشد. روش کار: این پژوهش، یک پژوهش توصیفی همبستگی می باشد که در سال 1398 انجام شد. جامعه هدف پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر کاشان بودند که تعداد 185 نفر به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری اطلاعات، از پرسشنامه های هوش معنوی کینگ، رفتار مراقبتی ولف و همدلی جفرسون استفاده شد. روایی و پایایی ابزار ها در تحقیقات پیشین تعیین شده است. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار، توزیع فراوانی) و استنباطی (آزمون همبستگی پیرسون) توسط نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شد. یافته ها: میانگین هوش معنوی پرستاران (12/26± 35/97) بود که در حد متوسط قرار داشت. میانگین همدلی پرستاران (30/18± 37/98) و میانگین رفتار مراقبتی پرستاران (60/41± 5/198) بود که بالاتر از متوسط و قابل قبول می باشد. ارتباط آماری معناداری بین هوش معنوی و رفتار مراقبتی (138/0=P)، و هوش معنوی و سطح همدلی (621/0=P) پرستاران مشاهده نشد. با این وجود، ماتریس همبستگی مولفه ها، حاکی از وجود ارتباط معنادار بین برخی از مولفه های مورد نظر بود. نتیجه گیری: بین هوش معنوی با همدلی و رفتار مراقبتی پرستاران ارتباطی وجود نداشت، اما با تقویت بعضی از مولفه های هوش معنوی نظیر بسط هوشیاری و آگاهی متعالی می توان باعث ارتقاء رفتار مراقبتی پرستاران و در نهایت بهبود مراقبت از بیماران شد.

مقدمه: نگرانی پاتولوژیک یکی از مهمترین عوامل استرسزای موثر بر علایم سردردهای میگرنی پرستاران محسوب می شود. درمان شناختی-رفتاری از جمله درمانهای روانشناختی است که امکانسنجی و کاربرد آن در بهبود علایم این بیماری به تازگی توجه محققان را به خود معطوف ساخته است. لذا، این پژوهش با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی-رفتاری بر علایم سردردهای میگرنی و نگرانی پاتولوژیک پرستاران زن انجام شد. روش کار: این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیشآزمون-پس آزمون با گروه گواه می باشد. جامعه آماری این پژوهش دربرگیرنده کلیه پرستاران زن مبتلا به میگرن شهر تبریز در سال 1398 بود که تعداد 30 نفر که براساس براساس ملاک های ICHD-3 در پرسشنامه سنجش علایم سردرد میگرن، تشخیص بیماری میگرن را دریافت کرده بودند، با استفاده از روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده در گروه های آزمایش و کنترل (15 نفر در هر گروه) جایگزین شدند. گروه ها پرسشنامه های علایم سردرد میگرن نجاریان (1376) و پرسشنامه نگرانی ایالت پنسیلوانیا Meyer و همکاران (1990) را به عنوان پیشآزمون و پسآزمون تکمیل کردند. درمان شناختی-رفتاری گروهی طی 8 جلسه 60 دقیقهای (هفته ای دو جلسه به مدت 4 هفته) در گروه آزمایش اعمال شد و گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس چندمتغیره و تکمتغیره در نرم افزار SPSS. 23 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل کواریانس نشان داد که درمان شناختی-رفتاری بر علایم سردردهای میگرنی و کاهش نگرانی پاتولوژیک پرستاران تاثیر معناداری دارد (001/0 = P). نتیجه گیری: با توجه به اینکه درمان شناختی-رفتاری در تخفیف علایم سردردهای میگرنی و کاهش نگرانی پاتولوژیک پرستاران مبتلا به سردردهای میگرنی موثر می باشد، لذا، آموزش این رویکرد درمانی به عنوان یک روش مداخلهای موثر در جمعیت پرستاران پیشنهاد می شود.

مقدمه: ارتباط اثر بخش مدیران پرستاری با پرستاران نقش مهمی در ارتقای کیفیت مراقبت پرستاری دارد. این مطالعه با هدف بررسی عوامل موثر در ارتباط اثربخش میان مدیران پرستاری و پرستاران از دیدگاه پرستاران انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-تحلیلی از بین پرستاران شاغل در بیمارستان ولیعصر بیرجند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، 100 نفر به روش نمونه گیری سهمیه ای تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته عوامل موثر در ارتباط اثربخش سازمانی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS و آزمون های t مستقل و آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند. برای تعیین میزان تبیین ارتباط اثربخش مدیران پرستاری و پرستاران توسط عوامل انسانی، سازمانی و ارتباطی از روش مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: عوامل انسانی، سازمانی و ارتباطی در تبیین ارتباط اثربخش مدیران پرستاری و پرستاران موثر است. از بین مولفه های عوامل انسانی، بیشترین میانگین نمره مربوط به مولفه ویژگی های فردی (70/0± 82/3) و کمترین میانگین مربوط به مولفه ویژگی های اجتماعی (76/0± 73/3) می باشد همچنین میانگین نمره عوامل سازمانی در ابعاد ساختار سازمانی و فرهنگ سازمانی به ترتیب 64/0± 58/3 و 57/0± 42/3 و میانگین نمره عوامل ارتباطی در ابعاد کانال های ارتباطی و سبک های ارتباطی به ترتیب 60/0± 06/3 و 50/0± 39/3 بدست آمد. نتیجه گیری: عوامل موثر در ایجاد ارتباط اثربخش بین مدیران پرستاری و پرستاران شامل عوامل انسانی، سازمانی و در نهایت عوامل ارتباطی می باشد. لذا برگزاری کارگاه های آموزشی جهت آشنایی و توجه بیشتر مدیران به ارتباط اثربخش گامی موثر در بهبود تعاملات ارتباطی می باشد.

مقدمه: رضایت از زندگی یکی از مولفه های سلامت روان است که تحت تاثیر عوامل متعددی از جمله خودکارامدی است که در دانشجویان پرستاری بررسی و مطالعه این مفهوم اهمیت بسیاری دارد. بنابراین پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط خودکارآمدی با رضایت از زندگی دردانشجویان پرستاری انجام شد. روش کار: این پژوهش یک مطالعه توصیفی _ تحلیلی است که جامعه پژوهش شامل کیله دانشجویان کارشناسی پرستاری مشغول به تحصیل در دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال 98-97 می باشد. نمونه مورد بررسی شامل 200 نفر از دانشجویان پرستاری بود که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات از پرسش نامه های استاندارد، رضایت از زندگی دینر و همکاران، و خودکارآمدی شرر و همکاران استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده با استفاده از نرم افزار spss16 و روش های آماری شامل محاسبه میانگین و انحراف معیار، ضریب همبستگی پیرسون، آنالیز واریانس یک طرفه و آزمون تی انجام شد. یافته ها: 5/51 درصد دانشجویان زن، 9/82 درصد مجرد، 53 درصد غیر بومی و میانگین سنی آنان 23 سال بود. نتایج پژوهش نشان داد میانگین و انحراف معیار نمره رضایت از زندگی 29/4± 09/15 بود که بالاتر از مقدار متوسط بود و همچنین میانگین نمره خودکارآمدی 67/6± 82/56 که در سطح متوسط بود. همچنین بین خودکارآمدی و رضایت از زندگی همبستگی مثبت معناداری وجود داشت (4/0r=، 001/0>p). نتیجه گیری: یافته نشان داد خودکارامدی با رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری ارتباط دارد. به عبارتی با بالا رفتن خودکارامدی میزان رضایت از زندگی نیز بیشتر میشود. بنابراین پیشنهاد میشود با اقداماتی نظیر برگزاری کارگاه های آموزش مهارت های خودکار آمدی سطح رضایت از زندگی در دانشجویان پرستاری را به عنوان یکی از اقشار مهم و تاثیرگذار جامعه افزایش داد.

مقدمه: صلاحیت بالینی یکی از عوامل مهم در حفظ استانداردهای مراقبت، شناسایی نیازهای آموزشی، سطح دانش و پیشرفت حرفه ایی تکنولوژیست های جراحی می باشد. با توجه به پیشرفت تکنولوژی های جراحی لزوم افزایش صلاحیت بالینی تکنولوژی های اتاق عمل به چشم می خورد. هدف از این مطالعه بررسی صلاحیت بالینی تکنولوژیست های جراحی در بیمارستان های آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران می باشد. روش کار: در این مطالعه تحلیلی صلاحیت بالینی 97 نفر از تکنولوژیست های اتاق عمل بیمارستان های آموزشی-درمانی شهر ساری و قائم شهر که زیرنظر دانشگاه علوم پزشکی مازندران بودند، بررسی شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل دو بخش مشخصات دموگرافیکی و پرسشنامه صلاحیت بالینی عرب خزایی و همکاران (1397) در 45 سوال و 6 بعد بود. استفاده برای سنجش صلاحیت بالینی، پرسشنامه ای محقق ساخته توسط عرب خزایی و همکاران بود. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS ویرایش 22 و بر اساس آماره های توصیفی فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه انجام گرفت. یافته ها: تکنولوژیست های اتاق عمل سطح صلاحیت خود را با میانگین نمره کلی 39/0± 99/2 متوسط گزارش کردند. بالاترین و پایین ترین میانگین و انحراف معیار به ترتیب مربوط به ارزیابی تشخیص و مراقبت از بیمار جراحی (55/0± 48/3) و عملکرد اخلاقی قانونی (32/0± 95/1) بود. ارتباط معنی داری بین نوع استخدام و جنسیت با صلاحیت بالینی تکنولوژیست های جراحی مشاهده شد(05/0>P). نتیجه گیری: سطح صلاحیت بالینی تکنولوژیست های جراحی مراکز آموزشی-درمانی دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سطح متوسط قرار داشت. لزوم برنامه ریزی جهت انجام تحقیقات و به کار بردن نتایج آن در بالین و پرورش روحیه تحقیق و تفحص در تکنولوژیست ها و همچنین ارائه آموزش های مداوم توصیه می شود. علاوه بر این به نظر می رسد آگاهی دست اندرکاران آموزش دانشگاه های علوم پزشکی از سطح صلاحیت بالینی افراد شاغل در مراکز آموزشی، درمانی اطلاعات ارزشمندی برای طراحی برنامه های آموزش اثر بخش و در نهایت، ارتقای کیفیت خدمات بهداشتی-درمانی فراهم می سازد.

مقدمه: درگیری شغلی بر نگرش و رفتار حرفه ای پرستاران تاثیرداشته و باعث افزایش بازده کاری می شود. از آنجایی که هوش معنوی و فرهنگی نیز بر رفتار فرد موثر می باشد، این مطالعه با هدف تعیین بررسی ارتباط بین هوش معنوی و فرهنگی با درگیری شغلی در پرستاران شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر بیرجند انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی 200 پرستار شاغل در بیمارستان های آموزشی شهر بیرجند در سال 1397 به روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه ی درگیری شغلی کانونگو و پرسشنامه ی هوش معنوی کینگ و پرسشنامه ی استاندارد و بومی شده هوش فرهنگی استفاده شد. در نهایت به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار spss ویرایش 22 استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین هوش معنوی (02/0=p، 16/0=r) و هوش فرهنگی (004/0=p، 20/0=r) با درگیری شغلی همبستگی مثبت، ضعیف و معناداری وجود دارد. همچنین بین هوش معنوی در بعد تولید معنای شخصی (01/0=p، 17/0=r) و هوش فرهنگی در ابعاد انگیزشی (001/0=p، 24/0=r) و شناختی (001/0=, p 24/0=r) با درگیری شغلی همبستگی مثبت، ضعیف و معناداری وجود دارد، اما درگیری شغلی با ابعاد تفکر وجودی انتقادی، آگاهی متعالی و بسط حالت روحی از هوش معنوی و ابعاد راهبردی و دانش از هوش فرهنگی همبستگی معناداری نداشت (05/0> p). نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه و ارتباط درگیری شغلی با هوش معنوی و فرهنگی پرستاران و با توجه به اکتسابی بودن هوش معنوی و هوش فرهنگی پیشنهاد می گردد که مدیران سازمان موانع کسب هوش معنوی و هوش فرهنگی را شناسایی و از بین برداشته و شرایط را برای رشد آنها فراهم کنند و با برگزاری کلاس های آموزشی مرتبط در این زمینه و با آموزش راه های عملی تقویت هوش معنوی و هوش فرهنگی، به قابلیت های کارکنان افزوده و در جهت ارتقای درگیری شغلی و عملکرد آنان گام بردارند.

مقدمه: مهارت های مدیریتی مدیران، عملکرد کارکنان را در راستای اهداف سازمان هدایت و ارتقاء می بخشد. مدیران پرستاری نقش مهمی در افزایش توانمندسازی، بهره وری، انگیزه کاری، رضایت شغلی و کاهش فشار شغلی پرستاران دارند. این مطالعه باهدف بررسی عملکرد مدیران پرستاری از دیدگاه پرستاران در بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهر بیرجند در سال 97-1396 انجام شد. روش کار: در این مطالعه توصیفی-مقطعی از بین پرستاران شاغل در بیمارستان های امام رضا (ع) و ولیعصر (عج) شهر بیرجند که معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند، 140 نفر به روش نمونه گیری سهمیه ای تصادفی انتخاب و وارد مطالعه شدند. پرسشنامه شامل فرم مشخصات دموگرافیک (جنس، سن، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات، سابقه خدمت، وضعیت استخدامی) و پرسشنامه عملکرد مدیران توسط پرستاران تکمیل گردید. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS 15 و آمار های توصیفی تحلیل شدند. یافته ها: حدود نیمی از پرستاران سطح عملکرد سرپرستاران و مترون ها را در کل و حیطه های آن مطلوب و سطح عملکرد سوپروایزرین را متوسط ارزیابی کردند. همچنین نتایج نشان داد که سرپرستاران و سوپروایزرین در حیطه ارزشیابی عملکرد بیشترین نمره (به ترتیب 34/4± 78/18 و 85/4± 21/15) و هدایت و رهبری کمترین نمره (به ترتیب 47/5± 76/17 و 85/4± 58/13) را کسب کردند. در بررسی عملکرد مترون از دیدگاه پرستاران، حیطه برنامه ریزی بیشترین نمره (48/4± 26/19) و هدایت و رهبری کمترین نمره (23/5± 13/18) را به خود اختصاص داده بود. نتیجه گیری: از دیدگاه بیشتر پرستاران موردمطالعه، سطح عملکرد سرپرستاران و مترون ها مطلوب و سطح عملکرد سوپروایزرین متوسط بود و مدیران پرستاری در حیطه هدایت و رهبری کمترین نمره را کسب کردند. با توجه به اینکه مدیران پرستاری به عنوان رهبرانی آموزش دیده جهت بهسازی و توانمندسازی پرستاران نقش مهمی را ایفا می کنند، پیشنهاد می گردد جهت بهبود عملکرد آنان به خصوص در حیطه هدایت و رهبری با برگزاری کارگاه های آموزشی گامی موثر در جهت ارتقای صلاحیت های مدیریتی آن ها برداشت.