نشانه شناسی یکی از پژوهش های میان رشته ای است که به تحلیل نشانه ها و درک معانی نهفته در آن ها می پردازد. ارتباط غیرکلامی نیز یکی از شاخه های نشانه شناسی است که انواع رفتارهای حرکتی افراد از جمله حالات چهره، حرکت های بدن، ژست ها و حرکت های تنظیم مکالمه و. . . را در بر می گیرد. همچنین طرز قرار گرفتن، ایستادن، طرز لباس پوشیدن، ارتباطات چهره ای، اشارات اندامی، پیرازبان، و. . . نشانه های ارتباط غیرکلامی هستند که می توانند به صورت مستقل پیامی را منتقل نمایند و یا کمک کنند تا پیام های کلامی تأثیرگذارتر شوند. این نوع ارتباطات دارای شش کارکرد تکمیل کردن، تکذیب کردن، تکرار کردن، کنترل کردن، جانشینی و تأکیدی می باشد. در این راستا پژوهش حاضر درصدد است رمان الطلیانی اثر شکری المبخوت، نویسنده ی معاصر تونسی، را از منظر نشانه های ارتباط غیرکلامی از جمله حالات چهره، حالات چشم، چشایی و. . . مورد بررسی قرار دهد. این خوانشِ تازه از متن سبب می شود تا خواننده، پیام هایی که نویسنده از طریق عناصر غیرکلامی به وی منتقل نموده را رمزگشایی نماید. اهمیت رمان الطلیانی به انتخاب آن به عنوان جایزه ی پوکر در سال 2015م برمی گردد و بررسی آن از منظر نشانه شناسی ضرورت اصلی پژوهش حاضر است. نتایج پژوهش نشانگر آن است که المبخوت از حالت های مختلف چهره و کارکردهای مربوط به آن، بیشترین بهره را برده است. وی از این حالت ها برای بیان مواردی مانند ترس از وقوع امری عجیب، رضایت، تمسخر و. . . . استفاده کرده است. در کنار این موارد حالت ها و اندام های دیگری نیز در رساندن پیام های نویسنده دخیل هستند و بیشترین کارکردهای این پیام ها، کارکرد جانشینی است.