مجله مراقبت پرستاری و مامایی ابن سینا
سال:1399 | دوره:28 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

مقدمه: به منظور کاهش مرگ و میر حوالی تولد، ارزیابی سلامت جنین در بارداری توصیه می شود. گسترده ترین تکنیک در اکثر مراکز به عنوان غربالگری ایدیال ارزیابی سلامت جنین، تست بدون استرس است. باتوجه به اینکه کاهش حرکات جنین از علایم قریب الوقوع مرگ جنین است. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر موسیقی بر حرکت جنین در حین آزمون بدون استرس در نخست بارداران انجام شد. روش کار: مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی سازی شده دوسوکور در سال 1398 روی 160 نخست باردار با سن حاملگی 40-37 هفته انجام شد که با شکایت کاهش حرکت جنین به بیمارستان فاطمیه همدان مراجعه کرده بودند. افراد به صورت تصادفی در دو گروه 80 نفری کنترل و آزمون قرار گرفتند. در گروه آزمون، با شنیدن موسیقی بدون کلام به مدت 30 دقیقه مداخله انجام شد ولی در گروه کنترل مداخله ای انجام نشد. تست بدون استرس جنین به مدت 20 دقیقه در دو گروه گرفته شد. تحلیل داده ها با نرم افزار SSPS نسخه 20 و آزمون های کای اسکویر و تی تست و من ویتنی یو انجام شد. میزان 0/05>P-value معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در گروه مداخله اختلاف میانگین تعداد حرکات جنین درک شده توسط مادر بیشتر از گروه کنترل بود و این اختلاف معنی دار بود. همچنین تعداد تست های بدون استرس واکنشی شده در گروه مداخله درمقایسه با گروه کنترل افزایش معنی دار داشت (0/001

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف مقایسه برخی از پارامترهای خونی مادر و آپگار نوزادان آنها در روش زایمان واژینال مرسوم با زایمان فیزیولوژیک انجام شد. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی در سال 1397 با 400 نفر از زنان باردار کاندید انجام زایمان فیزیولوژیک و 400 نفر از زنان باردار کاندید انجام زایمان واژینال مرسوم با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. مادران در گروه زایمان فیزیولوژیک افرادی بودند که هیچ مداخله رایج لیبر دریافت نکردند و طی لیبر آموزش هایی در رابطه با نحوه تنفس، حرکات چرخشی لگن، توپ زایمان، دوش آب گرم و ماساژ داده شد. نمونه خون وریدی همه مادران در دو گروه جهت سنجش مقدار هموگلوبین و هماتوکریت در زمان بستری شدن و 6 ساعت پس از زایمان و نمره آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان در دو گروه بررسی شد. داده ها با استفاده از Stata-13 تحلیل شد و سطح معنی داری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد در مرحله 6 ساعت بعد از زایمان، میانگین هموگلوبین و هماتوکریت در گروه زایمان فیزیولوژیک به طور معنادار بیشتر از زایمان واژینال مرسوم است (0/001>P). مقایسه نمرات آپگار نوزادن دو گروه در دقیقه 1 و دقیقه 5 نیز نشان داد میزان نمره آپگار در گروه زایمان فیزیولوژیک بیشتر از زایمان واژینال مرسوم است (0/05>P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، انجام زایمان به روش فیزیولوژیک نسبت به زایمان مرسوم تاثیر ناچیز ولی معنی دار در جلوگیری از کاهش میزان هموگلوبین و هماتوکریت مادر در 6 ساعت بعد از زایمان دارد. نمرات آپگار در دقیقه های 1 و 5 در زایمان های فیزیولوژیک بهتر از روش زایمان مرسوم است.

مقدمه: فرهنگ ایمنی بیمار به عنوان یکی از عوامل مهم برای کاهش حوادث ناخواسته در بیمارستان و ارتقای ایمنی بیمار شناخته شده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین فرهنگ ایمنی بیمار و حوادث ناخواسته میان پرستاران بیمارستان های آموزشی منتخب شهر تهران انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی در سال 1398 و در بین 260 پرستار در 7 بیمارستان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران انجام گرفت. داده ها با استفاده از پرسشنامه فرهنگ ایمنی بیمار و فراوانی حوادث ناخواسته گردآوری شد. برای بررسی رابطه بین فرهنگ ایمنی بیمار و حوادث ناخواسته از رگرسیون لجستیک چندگانه در نرم افزار آماری SPSS استفاده شد. یافته ها: در میان ابعاد فرهنگ ایمنی بیمار، بالاترین نمره میانگین مربوط به بعد "یادگیری سازمانی" و پایین ترین نمره در زمینه "تبادلات و انتقال اطلاعات" بود. بین 35/4% تا 51/9% پرستاران تخمین زدند که در یک سال گذشته بروز یکی از شش حادثه ناخواسته را تجربه کرده اند. نتایج رگرسیون لجستیک نشان داد که ابعاد حمایت مدیریت از ایمنی بیمار، درک کلی از فرهنگ ایمنی بیمار، کار تیمی درون واحد های سازمانی، ارتباطات و ارایه بازخورد درمورد خطاها، مسایل مربوط به کارکنان و تبادلات و انتقال اطلاعات از پیش بینی کننده های معنی دار حوادث ناخواسته بودند ((P<0/05. نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر این فرضیه را تایید کرد که بهبود فرهنگ ایمنی بیمار منجر به کاهش بروز حوادث ناخواسته بین پرستاران می شود، بنابراین ارتقای فرهنگ ایمنی در بیمارستان های کشور باید به عنوان یکی از اولویت های اساسی برنامه های مدیریتی قرار بگیرد.

مقدمه: اضطراب ویژه بارداری حالت هیجانیخاص است که با نگرانیهایی همچون نگرانی درباره سلامت نوزاد و زایمان مرتبط است و با افزایش خطر پیامدهایی مثل یبوست بارداری همراه است. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر درمان شناختی رفتاری بر اضطراب مادران مبتلا به یبوست بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کار آزمایی بالینی در سال 1398 روی 60 مادر باردار با سن بارداری 10 تا 20 هفته مراجعه کننده به دو مرکز خدمات جامع سلامت شهر تاکستان انجام شد. افراد به روش تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تقسیم شدند. ابزار مطالعه، پرسش نامه فرم کوتاه اضطراب بارداری PRAQ-17 و فرم مقیاس سنجش یبوست در بارداری بود. مداخله به صورت 6 جلسه مشاوره ای 90 دقیقه ای و هفته ای یک بار برای پنج گروه 6 نفره انجام شد. پیگیری بلافاصله، یک ماه و دو ماه بعد از آخرین جلسه انجام شد. تحلیل داده ها با آزمون اندازه های مکرر و آزمون کای دو انجام شد. یافته ها: میانگین نمره اضطراب، بلافاصله، یک و دو ماه پس از مداخله اختلاف معنی داری داشت (0/001(P <. درمورد اثر متقابل زمان و گروه نیز با این اثر معنی دار بود (0/001 > P و 29/776(F=. به عبارتی با گذشت زمان در بین گروه ها ازنظر میزان اضطراب بارداری اختلاف معنی دار به وجود آمده است. نتیجه گیری: درمان شناختی رفتاری بر اضطراب در یبوست بارداری موثر بوده و به عنوان یک درمان غیردارویی در کاهش اضطراب آنان توصیه می شود.

مقدمه: سرطان به عنوان یکی از مهم ترین بیماری های قرن حاضر و سومین علت مرگ و میر بعد از بیماری های قلبی عروقی و سوانح و حوادث، مطرح و بهزیستی روان شناختی بیماران مبتلا به سرطان را تحت تاثیر قرار می دهد. این پژوهش با هدف تعیین تاثیر عوامل فردی، خانوادگی و اجتماعی در بهزیستی روانی بیماران مبتلا به سرطان سینه به منظور تدوین یک مدل ساختاری انجام شد. روش کار: تحقیق حاضر ازنظر روش، توصیفی در قالب مدل سازی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری آن از همه زنان مبتلا به سرطان سینه تحت درمان در مراکز درمانی و بیمارستان های تخصصی تشخیص و درمان سرطان شهر تهران در سه ماهه اول سال 1398 به تعداد 1350 نفر تشکیل شد. نمونه آماری براساس طرح پژوهش 300 نفر مشخص و با روش خوشه ای چندمرحله ای، با خوشه بندی مراکز درمانی براساس مناطق جغرافیایی و سپس انتخاب یک خوشه به طور تصادفی اجرا شد. داده های موردنیاز با پرسش نامه های بهزیستی روانی ریف، ذهن آگاهی بایر و همکاران، پنج عامل شخصیتی نیو، تاب آوری کانر و دیویدسون، الگوهای ارتباطی خانواده ریچی و فیتزپاتریک و حمایت اجتماعی زیمت گردآوری شد. در نهایت، داده ها با آزمون رگرسیون خطی چندمتغیری در متن مدل یابی معادلات ساختاری و نرم افزار AMOS ویرایش 21 انجام شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل مدل نشان داد از بین عوامل فردی، گویه بازبودن به تجربه، به صورت مثبت و روان رنجوری به صورت منفی بر بهزیستی روانی تاثیر دارند (0/01>P). همین طور، تاب آوری و ذهن آگاهی نیز هردو به طور مثبت موجب افزایش بهزیستی روانی شده اند (0/01>P). درمورد عوامل خانوادگی و از بین الگوهای ارتباطی خانواده، عامل جهت گیری هم نوایی موجب کاهش بهزیستی روانی شده است (0/01>P). نهایتا حمایت اجتماعی می تواند موجب افزایش بهزیستی روانی شود (0/05>P). نتیجه گیری: با وجود شرایط سخت جسمانی که افراد مبتلا به سرطان با آن مواجه هستند، می توان با فراهم کردن حمایت های اجتماعی مناسب در جهت تقویت میزان تاب آوری در این بیماران گام برداشت و در نهایت، انتظار داشت که توان سازگاری و کنارآمدن با بیماری سرطان در مبتلایان به این بیماری نیز افزایش یابد.

مقدمه: مولتیپل اسکلروزیس (ام. اس) یک بیماری مزمن و ناتوان کننده سیستم عصبی مرکزی است. مزمن بودن بیماری و نداشتن درمان قطعی باعث کاهش همه جانبه کارکردهای جسمانی و اجتماعی و در نتیجه کاهش کیفیت زندگی می شود. هدف از مطالعه حاضر مقایسه اثر بخشی یک دوره تمرینات یوگا و روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد بر خستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام. اس است. روش کار: در مطالعه نیمه تجربی حاضر (طرح پیش آزمون-پس آزمون) 60 زن مبتلا به ام. اس مراجعه کننده به کلینک نشاط در شهر همدان در دسترس و به صورت غیرتصادفی و با داشتن ملاک های ورود انتخاب و سپس به دو گروه مساوی تمرینات یوگا و گروه درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد (هر دو گروه هر کدام 12 جلسه) تقسیم شدند. داده ها با آزمون تی مستقل، کای اسکور و آزمون دقیق فیشر، آنالیز کوواریانس و LSD با سطح اطمینان 95% با کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد یوگا درمقایسه با روان درمانی گروهی مبتنی بر پذیرش و تعهد، نمره خستگی را 0/69 ± 5/29-واحد کاهش و نمره کیفیت زندگی را 1/11± 8/39 واحد افزایش داد که ازنظر آماری معنی دار بود (0/001

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف تعیین رابطه بین ویژگی های ارتباطی پرستاران و فرهنگ ایمنی بیمار در بیمارستان های شهر سنندج انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع همبستگی بود که در میان 278 نفر از پرستاران بیمارستان های شهر سنندج انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسش نامه استاندارد فرهنگ ایمنی ساخته شده توسط آژانس کیفیت و تحقیقات مراقبت سلامت و مهارت های ارتباطی بارتون جی بود. تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 19 انجام شد و در بخش آمار توصیفی از میانگین، انحراف معیار و در بخش آمار استنباطی آزمون های همبستگی، من ویتنی، کروسکالوالیس و رگرسیون خطی استفاده شد. یافته ها: میانگین کلی پاسخ های مثبت به 12 بعد فرهنگ ایمنی بیمار 11/59 درصد، پاسخ منفی 22/07 درصد و پاسخ های خنثی 17/94 بود که نشان دهنده وضعیت قابل قبول فرهنگ ایمنی در بیمارستان های مورد مطالعه است و میانگین کلی مهارت های ارتباطی در بین پرستاران شهرستان سنندج 9/57 ± 66/98 بود. نتایج تحلیل استنباطی نشان داد بین متغیرهای سن، سابقه کار، وضعیت تاهل، سطح تحصیلات و نوع استخدام با دو متغیر اصلی (مهارت های ارتباطی و فرهنگ ایمنی بیمار) رابطه معنی داری مشاهده شد (سطح اطمینان 95 درصد). نتایج رگرسیون خطی نشان داد مولفه های مهارت های ارتباطی (کلامی، شنود و بازخورد) اثر مثبت و معنی داری بر بهبود فرهنگ ایمنی بیمار دارند به طوری که قادرند 55/2 درصد از واریانس تغییرات فرهنگ ایمنی بیمار را تبیین کنند. نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق وضعیت فرهنگ ایمنی بیمار و مهارت های ارتباطی در حد متوسط بود و پیشنهاد می شود جهت بهبود فرهنگ ایمنی بیمار به مهارت های ارتباطی پرستاران در دوران آموزشی یا در دوره های ضمن خدمت توجه ویژه ای شود.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر مشاوره شیردهی بر خودکار آمدی شیردهی مادران نخست زای مراجعه کننده به بیمارستان های زنان شهر ملایر انجام شد. روش کار: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی دو گروهی بر روی 60 نفر از زنان باردار مراجعه کننده به بیمارستان های زنان شامل دکتر غرضی و مهر شهر ملایر انجام شد. زنان باردار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. تخصیص نمونه ها در دو گروه به روش تصادفی بلوکی انجام شد و سایز بلوک ها مضربی از تعداد گروه ها در نظر گرفته شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسش نامه ویژگی های دموگرافیک و مامایی و پرسش نامه خودکار آمدی شیردهی فکس و دنیس بود. مداخله طبق اصول مشاوره ای GATHER صورت گرفت. خودکار آمدی شیردهی مادران قبل از مداخله و 4 هفته پس از زایمان در هر دو گروه ارزیابی شد. یافته ها: واحدهای پژوهش در دو گروه کنترل و آزمون از نظر ویژگی های دموگرافیک همگن بودند، تغییر نمره خودکارآمدی شیردهی مادران بعد از مداخله در گروه آزمون نسبت به گروه کنترل تفاوت آماری معنی داری داشت (0/001>P)، در گروه آزمون، تغییر نمره خودکارآمدی شیردهی مادران بعد از مداخله نسبت به قبل از آن معنی دار بود (0/001>P). نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد ارایه مشاوره و آموزش ها در افزایش میزان خودکارآمدی شیردهی مادران و عملکرد آنان بسیار موثر بوده است و می تواند عملکرد زنان در رابطه با تغذیه با شیر مادر را ارتقا بخشد.