پژوهش در پزشکی
سال:1394 | دوره:39 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

سابقه و هدف: زخم های مزمن در افراد دیابتی به دلایل مختلف، از جمله اختلال در روند تولید و ترشح فاکتورهای موثر در فرآیند التیام زخم، بسیار مورد توجه قرار گرفته است. در سال های اخیر مطالعه های زیادی تاثیر مثبت تابش لیزر کم توان و استفاده از سلول های بنیادی مزانشیمی ومحیط کشت بهینه آن ها را در التیام زخم های دیابتی گزارش کرده اند. در مطالعه حاضر ما تاثیر ترکیبی لیزر کم توان و محیط کشت بهینه سلول بنیادی مزانشیمی مغز استخوان را بر بیان یک فاکتور التهابی و یک فاکتور رشد که هر دو در روند ترمیم زخم شرکت دارند، در فیبروبلاست های کشت شده در غلظت بالای گلوکز را بررسی کردیم.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، سلول های فیبروبلاست پوست انسان در محیط کشت حاوی غلظت طبیعی و غلظت بالای گلوکز (مدل دیابتی) کشت داده شدند. سپس از تابش لیزر با انرژی 0.5 ژول بر سانتی متر مربع و محیط کشت بهینه سلول های بنیادی مزانشیمی، به صورت جداگانه و توام با یکدیگر برای تیمار فیبروبلاست های دیابتی استفاده شد. سرانجام میزان بیان ژن فاکتورهای bFGF و TGF-b 2با استفاده از تکنیک RT-PCR بررسی شد.یافته ها: بیان ژن b FGF به طور معنادار و بیان ژن TGF-b2 به طور غیر معنادار در هر سه گروه دیابتی تیمار شده، نسبت به گروه دیابتی تیمار نشده افزایش یافته بود. به نحوی که میزان بیان نسبی ژن bFGF از 0.74±0.11 در گروه دیابتی به 1.32±0.35 در گروه تیمار شده با لیزر، 0.89±0.028 در گروه تیمار شده با محیط کشت بهینه و 1.73±0.2 در گروه تیمار هم زمان با لیزر و محیط کشت بهینه افزایش یافت و همه این تغییرها در سطح P<0.05 معنادار بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که استفاده هم زمان از تابش لیزر کم توان و محیط کشت بهینه مشتق از سلول های بنیادی مزانشیمی انسان، با اثر هم افزایی که بر یکدیگر دارند، موجب می شود بیان فاکتور رشد موثر در ترمیم زخم پوستی دیابتی افزایش چشمگیری یابد.

سابقه و هدف: اخیرا«نقش اپلین در بهبود دیس لیپیدمی مشخص شده است. هدف از تحقیق حاضر، تعیین اثر اپلین ناشی از فعالیت ورزشی منظم بر دیس لیپیدمی موش های صحرایی دیابتی نوع 2 بود.روش بررسی: بیست و هشت سر موش صحرایی نر از نژاد ویستار به 3 گروه تقسیم شدند: غیر دیابتی (9 سر)، دیابتی کنترل (9 سر) و دیابتی تمرین (10 سر). دیابت نوع 2 با تزریق نیکوتین آمید و استروپتوتوزوسین القا شد. برنامه تمرین هوازی شامل 8 هفته دویدن روی نوارگردان به طور فزاینده با سرعت 24 متر بر دقیقه، به مدت 45 دقیقه و شیب 5 درصد بود. پس از دوره تمرین، سطح پلاسمایی اپلین و چربی ها (TC، HDL-C، LDL-C، VLDL-C، TG و FFA) اندازه گیری شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه استفاده و سطح معنی داری P<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: در گروه دیابتی تمرین نسبت به گروه دیابتی کنترل، سطح پلاسمایی اپلین افزایش معنی داری، LDL-C، VLDL-C و TG کاهش معنی داری، TC و FFA کاهش غیر معنی داری و HDL-C افزایش غیر معنی داری یافت.نتیجه گیری: نتایج تحقیق حاضر نشان داد که افزایش سطح اپلین پلاسما به دنبال فعالیت ورزشی منظم با مهار لیپولیز و کاهش چربی های خون می تواند دیس لیپیدمی موش های صحرایی دیابتی نوع 2 را بهبود بخشد.

سابقه و هدف: فیبروبلاست های استرو مایی گره لنفی در ارتباط تنگاتنگ با سلول های CD 4+T قرار دارند و بر فنوتیپ و عملکرد آن ها اثر می گذارند. آگاهی از نحوه میان کنش این سلول ها به ویژه در شرایط ناپایدار همچون عفونت ها، به استفاده های بعدی از آن ها در کنترل و تنظیم پاسخ های ایمنی کمک خواهد کرد.روش بررسی: سلول های فیبروبلاست گره لنفی به دو روش in vitro و in vivo، در محیط ایمنی واجد BCG، قرار داده شدند. فیبروبلاست ها به روش هضم آنزیمی و مارکرهای اختصاصی سطحی، جداشدند و به مدت 72 ساعت با لنفوسیت های T بکر به روش تماس مستقیم هم کشتی شدند. سپس لنفوسیت های T جدا شدند و پس از 72 ساعت کشت از نظر میزان بیان مارکرهای T تنظیمی و سایتوکاین های IL- 10، TGF-b 1، IL- 4 و IFN-g بررسی شدند.یافته ها: میزان القای سلول های T تنظیمی توسط فیبروبلاست های تحریک شده با BCG در روش in vivo بیش از فیبروبلاست های تحریک نشده است. در این روش میزان سایتوکاین IFN-g کاهش و سایتوکاین های تنظیمی TGF-b 1 و IL- 10 افزایش داشت. درحالی که میزان القای سلول های T تنظیمی توسط فیبروبلاست های تحریک شده با BCG در روش in vitro به طور معناداری کمتر از فیبروبلاست های تحریک نشده بود. در این روش علاوه بر سایتوکاین تنظیمی IL- 10، سایتوکاین IFN-g نیز افزایش داشت که نشان دهنده القای جمعیت سلول های T مولد IFN-g است.نتیجه گیری: سلول های فیبروبلاست نه تنها بر القای سلول های T تنظیمی از سلول های T بکر و عملکرد لنفوسیت های T اثر می گذارند، میان کنش آن ها با لنفوسیت های T متاثر از محیط است. در این بررسی فیبروبلاست ها در دو محیط ایمنی متفاوت در حضور BCG قرار داشتند که در روش in vivo، به افزایش پاسخ تنظیمی و در روش in vitro به کاهش سلول های T تنظیمی منجر شد. به نظر می رسد تفاوت رفتار فیبروبلاست ها در مراحل مختلف عفونت باشد.

سابقه و هدف: در دنیای مدرن، سویا به عنوان یک ماده غذایی با ارزش برای تامین پروتئین و بسیاری از مواد ضروری بدن استفاده می شود. معده هم بخشی از لوله گوارش است که در هضم مکانیکی و شیمیایی مواد غذایی نقش دارد. هدف از این مطالعه تعیین تاثیر کنجاله سویا بر هیستولوژی و هیستومتری معده و عوامل بیوشیمیایی سرم خون است.روش بررسی: در این مطالعه تجربی 30 سر موش سوری نابالغ ماده نژاد Balb/C را در سن سه هفتگی انتخاب و بر اساس سه نوع رژیم غذایی به سه گروه (گروه A یا گروه کنترل از رژیم غذایی با پروتئین کامل، گروه B از رژیم غذایی با 40 درصد سویا و گروه C از رژیم غذایی با 20 درصد سویا) تقسیم شدند. پس از سه ماه موش ها بیهوش و از قلب آن ها برای تعیین سطح سرمی اوره، پروتئین تام، کلسترول و LDL خون گیری انجام شد. پس از خارج کردن معده و آماده سازی بافتی، مقاطع به روش H & E رنگ آمیزی شدند. پس از انجام مطالعه بافت شناسی، مقاطع به وسیله میکروسکوپ نوری مجهز به نرم افزار AXIOVISION بررسی هیستومتریک شدند و ضخامت مخاط، ، زیر مخاط، عضلات، عمق پیت و تعداد سلول های حاشیه ای اندازه گیری شدند. داده ها از نظر آماری با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) برای مقایسه گروه کنترل با گروه های تجربی و از Tukey Test ج برای مقایسه گروه ها با یکدیگراستفاده شد و سطح معناداری برابر P<0.05 در نظر گرفته شد.نتایج: مصرف سویا تغییر بافتی ایجاد نکرد. درمطالعه دقیق تر هیستومتریک (بر حسب میکرومتر)، نتایج نشان داد که بین گروه کنترل با گروه های مصرف کننده سویا در بخش غیر غده ای دیواره معده، افزایش معناداری در ضخامت مخاط گروه تجربی (456±90) B با گروه کنترل (57.3±201) و لایه عضلانی گروه تجربی (233.3±84.7) C در مقایسه با گروه کنترل 11.7±104 دیده شد (P<0.05). در بخش غده ای نیز افزایش معناداری در ضخامت مخاط گروه های تجربی (1041.4±167) B و (1331.8±143.4) C با گروه کنترل (615.3±83.1)، عمق پیت های گروه های تجربی B 134.6±14.6 و 154.3±20.3 C با گروه کنترل 94.8±12.8، و سلول های حاشیه ای گروه های تجربی B 157±4.5 و C 30.5±13.6 با گروه کنترل 9.8±1.5 و لایه عضلانی گروه های تجربی B 211.6±53.7 و C 195.8±67.9 با گروه کنترل 155.8±28.2 دیده شد P<0.05. همچنین سطح سرمی کلسترول گروه های تجربی B 87.8±20.5 و C 83±16 با گروه کنترل 117.70±20.7، سطح سرمی اوره گروه های تجربی B 36.2±10.4 و C 40.6±12.1 با گروه کنترل 65.3±7.3 کاهش معناداری را نشان داد P<0.05. همچنین میزان LDL گروه های تجربی B 1855.6±470.9 و C 5690.1±479.8 در مقایسه با گروه کنترل 6907.1±37.7 کاهش معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: به نظر می رسد مصرف طولانی مدت سویا می تواند بر مخاط معده و تکثیر سلول های حاشیه ای تاثیر بگذارد و همچنین سطح سرمی کلسترول، اوره و LDL را کاهش دهد.

مقدمه: اغلب بیماران مبتلا به دیابت به پرفشاری خون بالا مبتلا می شوند. آب زرشک سرشار از پلی فنل ودارای خواص آنتی اکسیدانی است. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر مصرف آب زرشک بر فشارخون افراد مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی تصادفی در 42 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2، در سال 92 در شهر بابل در دو گروه مداخله (21 نفر) و شاهد (21 نفر)، انجام شد. افراد تحت مداخله به مدت هشت هفته روزانه 200 میلی لیتر آب زرشک دریافت کردند و در گروه شاهد مداخله ای انجام نشد. پرسشنامه های اطلاعات عمومی و یادآمد غذایی سه روزه بیماران از طریق مصاحبه تکمیل شد. اندازه گیری های فشار خون و تن سنجی پیش و پس از مداخله انجام شد. کد IRCT201409031640N14.یافته ها: دو گروه از نظر جنس و سن تفاوت آماری معناداری نداشتند. میانگین نمایه توده بدن، مواد مغذی دریافتی و نوع داروهای مصرفی در طول مطالعه تغییری نداشت. اختلاف آماری معناداری بین میانگین فشارخون سیستولی (p<0.0001) و دیاستولی (3 درصد> p) پیش با پس از مداخله در گروه مصرف کننده آب زرشک مشاهده شد. در گروه مصرف کننده آب زرشک در مقایسه با گروه شاهد کاهش معناداری در فشار خون سیستولی (p<0.0001) و دیاستولی (p<0.003) مشاهده شد.نتیجه گیری: با توجه به مطالعه حاضر آب زرشک ممکن است اثار مفیدی بر فشار خون بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 داشته باشد.

سابقه و هدف: عوامل استرس زا از طریق واکنش های بیوشیمیایی همچون هورمون های گلوکورتیکوئیدی می توانند روی حافظه و یادگیری اثر بگذارند. روزه داری یک نوع عادت تغذیه ای است که آثار مثبت شناخته شده ای از آن روی دستگاه های مختلف بدن گزارش شده است. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر تغذیه متناوب روی حافظه و یادگیری موش های تحت استرس مزمن است.مواد و روشها: در این مطالعه تجربی حیوانات به چهار گروه 9 تایی تقسیم شدند، گروه اول آب و غذای کافی دریافت کردند، گروه دوم به مدت یک هفته در روز دو ساعت از غذا محروم شدند و سپس به مدت هفت روز تحت استرس شوک الکتریکی کف پا قرار گرفتند، گروه سوم تنها به مدت یک هفته در روز دو ساعت از غذا محروم شدند و گروه چهارم تنها به مدت هفت روز شوک الکتریکی دریافت کردند. روز اول و آخر آزمایش ها از همه حیوانات برای سنجش کورتیکوسترون نمونه خونی گرفته شد. سپس حافظه و یادگیری تمامی گروه ها با استفاده از ماز بارنز سنجیده شد.یافته ها: آنالیز داده های مربوط به سطح پلاسمایی کورتیکوسترون گروه های تحت مطالعه نشان داد که گرچه استرس مزمن باعث افزایش معناداری این متغیر نسبت به گروه کنترل شده است، اما روزه داری بویژه در موش های تحت استرس مزمن به طور چشمگیری مانع از افزایش سطح پلاسمایی کورتیکوسترون شده است. از طرف دیگر، تغذیه متناوب به طور موثری باعث کاهش قابل توجهی در مدت زمان حافظه به ویژه در موش های تحت استرس مزمن می شود.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این مطالعه، مشخص شد که روزه داری می تواند در تقابل با آثار منفی استرس مزمن، باعث بهبود روند حافظه و یادگیری فضایی بویژه در موش های تحت استرس شود.

سابقه و هدف: با توجه به هم ابتلایی میان اختلال کارکرد جنسی (مراحل مختلف چرخه پاسخ جنسی نظیر میل جنسی، برانگیختگی، ارگاسم و رضایتمندی)، اختلال وسواسی جبری و افسردگی که ممکن است مربوط به آسیب شناسی روانی یا عوارض دارویی باشد، هدف این پژوهش بررسی تاثیراختلال وسواسی جبری با علایم افسردگی و بدون علایم افسردگی بر کارکرد جنسی بیماران بود.روش بررسی: تحقیق و بررسی همگروهی تاریخی انجام شد. شرکت کنندگان در این پژوهش را 56 بیمار اختلال وسواسی جبری که 46 نفر دارای علایم افسردگی و 10 نفر فاقد علایم افسردگی بودند، تشکیل دادند. شرکت کنندگان، مراجعان به درمانگاه سرپایی بیمارستان روزبه (وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران) بودند که پس از مصاحبه بالینی روانپزشک، پرسشنامه های دموگرافیک OCI-R، MOCI، BDI-II، IIEF، FSFI، را تکمیل کردند. رتبه کارکرد جنسی در دو گروه دارای علایم افسردگی و بدون علایم افسردگی با آزمون من ویتنی قضاوت آماری شد.یافته ها: تحقیق روی 56 بیمار وسواسی جبری که 46 نفر آن ها دارای علایم افسردگی و 10 نفر آن ها که فاقد علایم بودند، انجام شد. رضایتمندی جنسی در گروه بدون افسردگی جنسی 11.2-+1.9 و در گروه با افسردگی 16.4-+3.4 بود (p<0.005) و کارکرد جنسی به ترتیب 58.7-+9.5 و 40.6-+15.56 با (p<0.006) و بالاخره نعوظ به ترتیب 25.8 و 16.7 بود (p<0.009) تفاوت سایر شاخص های کارکرد جنسی در هر دو گروه مشابه بود.نتیجه گیری: با توجه به معناداری ارتباط بین کارکرد جنسی مردان و افسردگی، به نظر می رسد که توام بودن افسردگی و اختلال وسواسی جبری باعث کاهش کارکرد جنسی می شود. ارزیابی بالینی و بررسی کارکرد جنسی بیماران مبتلا به اختلال وسواسی جبری با توجه به همزمانی ابتلا به علایم افسردگی پیشنهاد می شود.

سابقه و هدف: بخش مهمی از مداوای بیماران، تجویز دارو است و اثرگذاری داروها در ارتباط با نوع مصرف آن هاست، بنابراین پرداختن به نظرات بیماران و انتظارات آن ها از نسخه های تجویز شده از سوی پزشکان، امری قابل توجه است.روش بررسی: در این مطالعه تحقیقی توصیفی، نظرات 196 فرد بالای 18 سال مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی در سال 1393، با پرسشنامه بررسی شد و با 17 سوال در یک طیف 5 گزینه ای (به صورت خیلی کم، کم، متوسط، زیاد و خیلی زیاد)، اطلاعاتی در مورد نظرات بیماران درباره تهیه و مصرف داروها، فرم دارویی مطلوب، اهمیت شرکت سازنده و تعداد مناسب داروها در هر نسخه، جمع آوری شد.یافته ها: افراد در محدوده سنی 81-19 سال، با میانگین سنی 36.7±12.9 که 74.7 درصد مونث و 25.3 درصد مذکر بودند. در مورد فرم دارویی، اولویت با قرص بود (42.6 درصد) و 51.6 درصد در مورد اهمیت شرکت سازنده، ، میزان بالاتر از متوسط (زیاد و خیلی زیاد) را ذکر کردند. 84.2 درصد نیز ذکرکردند که به میزان بالاتر از متوسط، در مصرف داروها به دستور پزشک توجه می کنند. در مورد تعداد داروی مناسب در هر نسخه، 54.6 درصد نظر پزشک و 34.7 درصد دو دارو یا کمتر را ترجیح می دادند.نتیجه گیری: با توجه به نظرات ارائه شده از سوی بیماران در این تحقیق، توصیه می کنیم هر چند وقت یک بار شرکت های دارویی با سوال هایی مشابه پرسشنامه تحقیق حاضر، نظرات مردم در مورد داروها را جویا شده و در تولیدات خود لحاظ کنند. از طرفی پزشکان نیز با نظر به عواملی مثل فرم دارویی مطلوب برای بیماران (قرص)، اهمیت شرکت سازنده و تعداد اقلام دارویی مناسب از دیدگاه مردم و با توجه به استانداردهای پزشکی، نسخه هایی متناسب با این موارد تجویز کرده و از همکاری بیماران در این زمینه بهره مند شوند.

سابقه و هدف: نتیجه نهایی بیماری مزمن کلیه صرف نظر از نوع بیماری کلیوی، شامل پیشرفت به نارسایی کلیه، عوارض آن و ایجاد بیماری قلبی- ریوی است. شواهد نشان می دهد که شناخت و درمان آن اغلب باعث تاخیر و پیشگیری از تعدادی عوارض بیماری و جلوگیری از رخداد نارسایی پیشرفته کلیه می شود. هدف از این مطالعه تعیین شیوع عوارض بیماری مزمن کلیه کودکان در بیمارستان مفید، سال های 1393 – 1392 است.روش بررسی: مطالعه ای مقطعی (Cross-Section) روی 104 کودک بین دو ماهه تا 17 ساله که در بخش نفرولوژی بیمارستان مفید بستری بوده اند، انجام شد. بر اساس شرح حال، معاینه بالینی، آزمایش خون و ادرار، سونوگرافی، اسکن هسته ای ودر مواردی بیوپسی کلیه را بررسی و بیماران را با توجه به فیلتراسیون گلومرولی ودستورالعمل KDOQI به پنج گروه تقسیم کردیم. نتایج با استفاده از آمار توصیفی بیان شده است و با 5درصد p <اختلا ف ها معنادار تلقی شد.یافته ها: از 104 کودک مورد مطالعه، 56 بیمار (54 درصد) مذکر و 48 بیمار (46 درصد) مونث بودند. گستره سنی 86.6±9.4 بود.37. 5درصد بیماران فشار خون سیستولیک یا دیاستولیک بالا، 74 درصد آنمی، 70 درصد بیماری استخوانی و 63 درصد نارسایی رشدداشتند. شایع ترین اتیولوژی بیماری مزمن کلیه مثانه نوروژنیک 27. 8 درصد و بعد از آن ریفلاکس نفروپاتی 16. 34 درصد بود.40 درصد بیماران در مرحله چهار و پنج، 17 درصد مرحله سه، 24 درصد مرحله دو و 20 درصد مرحله یک قرار داشتند. 7.31 درصد بیماران در زمان تشخیص بیماری میزان فیلتراسیون گلومرولی کمتر از 15 داشتند و 53.11 درصد بیماران تحت درمان جایگزین کلیه (RRT) بودند. در طول این مطالعه 8.4 درصد از بیماران تحت درمان با پیوند کلیه قرار گرفتند.نتیجه گیری: به نظر می رسد شیوع عوارض سیستم ادراری در مثانه نوروژنیک بالا باشد و شایع ترین آن عفونت ادراری، ریفلاکس ادراری و بیماری پیشرفته کلیه است. عوارض مهم و نگران کننده، آنمی، بیماری استخوانی، نارسایی رشد و فشارخون بالا به طور قابل ملاحظه ای بالا است، زندگی کودکان را به مخاطره انداخته و باعث افزایش ناخوشی و مرگ و میر می شود.