ید درمانی با ید 131, روش مطلوبی برای درمان بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید و انواعی از سرطان تیروئید می باشد (5) مشکل عمده ای که در رابطه با این نوع درمان وجود دارد, آلودگی محیط اطراف بیماران و پرتوگیری افرادی است که رابطه نزدیک با آنها دارند (4 و 1). در این تحقیق, اندازه گیری و بررسی دوز دریافتی اعضای خانواده بیماران ید درمانی شده به مدت یک هفته پس از ترخیص از بیمارستان انجام شده است. این تحقیق, شامل 100 اندازه گیری روی 23 بیمار مبتلا به سرطان تیروئید و 70 نفر از اعضای خانواده آنها و 2 بیمار مبتلا به پرکاری تیروئید و 4 نفر از اعضای خانواده آنها می باشد. در این بررسی, زمانی که آهنگ پرتودهی در فاصله یک متری از تیروئید از بیماران ید درمانی شده به کمتر از µSv/hr 20 می رسید, از بیمارستان ترخیص می شدند (ICRP-60). این زمان برای بیماران مبتلا به سرطان تیروئید بسته به میزان اکتیویته دریافتی بین 3-2 روز متفاوت بود, اما بیماران مبتلا به پرکاری طور سرپایی درمان می شدند. نتایج حاصله نشان داد که بیماران مبتلا به پرکاری تیروئید با اینکه اکتیویته بسیار کمتری نسبت به بیماران مبتلا به سرطان تیروئید دریافت می کنند, به دلیل کندی آهنگ خروج ید از بدنشان مقدار دوز بیشتری به محیط پیرامون خود منتقل می کنند. همچنین با افزایش اکتیویته ید 131 دریافتی توسط بیمار, میزان دوز دریافتی اعضای خانواده به طور غیرخطی افزایش می یابد, به طوری که با افزایش میزان اکتیویته دریافتی بیمار از mCi 100 به mCi 150, میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده حدود 3 برابر افزایش می یابد. همچنین مدت زمان بستری بیماران در بیمارستان تاثیر مهمی در دوز دریافتی اعضای خانواده دارد, به طوری کهدر مورد بیمارانی که mCi 100 ید 131 دریافت کردند, میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده گروهی که 2 روز بستری بودند, حدود 1.5 برابر بیش از میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده گروهی بوده که 3 روز بستری بودند, اما در مورد بیمارانی که mCi 150 ید 131 دریافت کردند, میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده گروهی که 2 روز بستری بودند, حدود 6.5 برابر بیش از میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده گروهی بوده که 3 روز بستری بودند. متراژ منزل بیمار و مدت حضور اعضای خانواده در منزل و نزد بیمار, از پارامترهای مهم دیگر در این رابطه می باشد , به طوری که با افزایش متراژ منزل از حدود 50-45 متر مربع به حدود 100-75 متر مربع, میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده حدود 4 برابر کاهش می یابد, اما با افزایش متراژ منزل از حدود 100-75 مترمربع به حدود 400-120 متر مربع, میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده حدود 1.5 برابر کاهش می یابد. همچنین با افزایش مدت حضور افراد در منزل از کمتر از 10 ساعت در روز به بیش از 10 ساعت در روز, میانگین دوز دریافتی اعضای خانواده حدود 5 برابر کاهش می یابد.