بینا
سال:1388 | دوره:15 | شماره:2 (پی در پی 59) |تعداد مقالات:15

هدف: تعیین میزان بروز، عوامل همراه و نتایج بالینی اعمال مجدد پس از جراحی لیزری انکساری قرنیه.روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی گذشته نگر از مجموع بیمارانی که در حد فاصل اول فروردین 1384 تا پایان آذرماه 1385 تحت اعمال جراحی لیزری انکساری قرنیه قرار گرفته بودند، پرونده مواردی که تحت عمل مجدد قرار داشتند وارد مطالعه شد و حدت بینایی با و بدون اصلاح و عیب انکساری اسفروسیلندر قبل و بعد از عمل مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: در طول 21 ماه از مجموع 10311 چشم از 5257 بیمار، 63 چشم 0.6) درصد) تحت یک یا دو عمل مجدد قرار گرفته بودند. متوسط فاصله زمانی بین عمل اول و عمل مجدد 116±20 روز بود. میانگین ± انحراف معیار عیب انکساری معادل کروی قبل از عمل اول در چشم هایی که تحت عمل مجدد قرار گرفته بودند به طور کلی -4.40±3.17 دیوپتر (محدوده -5.88 تا (-14.25، در بیماران گروه لیزیک -4.58±3.28 دیوپتر (محدوده -14.25 تا (5.18 و در بیماران گروه -2.73±1.61 PRK دیوپتر (محدوده -5.13 تا (0.8 بود. این مقدار قبل عمل مجدد بیماران به طور کلی -1.13±1.97 دیوپتر (محدوده -4.25 تا (+3 که در بیماران گروه لیزیک -1.25±1.71 (محدوده -4.25 تا (+3 و در بیماران گروهPRK  -0.45±1.7 دیوپتر (محدوده -2.75 تا (+1.5 بود. قبل از انجام عمل مجدد، تنها 30 درصد بیماران حدت دید بینایی اصلاح نشده 20.40 یا بهتر داشتند ولی پس از عمل مجدد 100 درصد بیماران به حدت بینایی مذکور دست یافتند.نتیجه گیری: انجام اعمال انکساری لیزری مجدد می تواند یک روش درمانی ایمن، موثر و مطلوب در درمان عیوب انکساری باقی مانده از عمل اولیه باشد. فراوانی اندک اعمال جراحی مجدد در میان بیماران، می تواند نمادی از توموگرام های مناسب پاسخ مطلوب نژاد ایرانی به جراحی های مزبور و یا مقاومت جراحان در مقابل انتظارات بیماران باشد.

هدف: ارزیابی پیامد بینایی عمل جراحی لیزیک (LASIK) به روش سیلندر متقاطع در آستیگماتیسم بالا توام با خطای کروی محدود (low spherical component).روش پژوهش: طی مدت دو سال و به صورت آینده نگر، لیزیک به روش سیلندر متقاطع در بیماران با آستیگماتیسم بالا توام با خطای کروی پایین ارزیابی شد. تمام جراحی ها با استفاده از لیزر اگزایمر (Nidek EC-5000) به روش معمول صورت گرفت. پیامدهای اصلی مورد بررسی شامل حدت بینایی تصحیح نشده (UCVA) و تصحیح شده با عینک (BSCVA)، عیب انکساری و عوارض عمل جراحی بودند.یافته ها: تعداد 34 چشم از 22 بیمار به مدت 21.84±3.69 ماه پی گیری شدند. در آخرین معاینه، 20.40 UCVA یا بالاتر در 33 چشم 97.1) درصد) مشاهده شد. BSCVA پس از لیزیک به صورت معنی داری بهتر از BSCVA قبل از جراحی بود (P<0.005). میانگین آستیگماتیسم قبل از عمل از -4 D) -4.73±0.89 D تا (-7 به -1.5 D) -0.29±0.47 D تا (0 در آخرین معاینه کاهش یافت (P<0.001). هیچ موردی از بازگشت آستیگماتیسم و کدورت قابل ملاحظه قرنیه مشاهده نشد.نتیجه گیری: عمل لیزیک سیلندری متقاطع، روشی ایمن، موثر و قابل پیش بینی در تصحیح آستیگماتیسم بالا و بهبود حدت بینایی می باشد.

هدف: مقایسه نتایج اورب اسکن (Orbscan II, Bausch & Lomb) دو چشم در بیماران مبتلا به هتروکرومی ایریدوسیکلیت فوکس (Fuchs’ Heterochromic Iridocyclitis) یک طرفه.روش اجرا: این مطالعه مورد شاهدی intra-subject بر روی بیماران مبتلا به هتروکرومی ایریدوسیکلیت فوکس یک طرفه انجام شد. هیچ کدام از بیماران سابقه عمل جراحی چشمی نداشتند. پارامترهای توپوگرافی قرنیه شامل کراتومتری شبیه سازی شده (Simk)، حداکثر برآمدگی سطح قدامی و خلفی قرنیه و ضخامت مرکز قرنیه بین دو چشم مقایسه و با روش های آماری مناسب تحلیل شد.نتایج: تعداد 30 بیمار وارد مطالعه شدند، متوسط سن بیماران 18) 33.3±10.6 تا (58 سال بود. میانگین کراتومتری شبیه سازی شده در چشم مبتلا به فوکس 1.65±1.27 و در چشم سالم 0.88±0.52 دیوپتر بود (P=0.001). محور متوسط آستیگماتیسم در چشم های مبتلا به فوکس 88.75±32 درجه بود. متوسط حداکثر برجستگی سطح قدامی، سطح خلفی و متوسط ضخامت مرکز قرنیه در چشم های مبتلا به فوکس و گروه شاهد به ترتیب 11.7±7 در مقابل (P=0.37) 10.6±4.9، 27±12.1 در مقابل (P=0.128) 23±8.1 و 557±35.2 در مقابل 531±97.4 میکرومتر بود (P=0.12).نتیجه گیری: آستیگماتیسم قرنیه یافته شایعی در بیماران مبتلا به هتروکرومی فوکس می باشد و اختلاف آستیگماتیسم قرنیه بین دو چشم می تواند معیار تشخیص موارد یک طرفه بیماری محسوب شود.

هدف: مقایسه تاثیر و عوارض جانبی دارای ژنریک زالابیوست و داروی زالاتان در بیماران مبتلا به گلوکوم.روش پژوهش: این مطالعه مقدماتی به صورت تصادفی و متقاطع در 17 بیمار مبتلا به گلوکوم زاویه باز اولیه و هیپرتانسیون چشمی در دو گروه انجام شد. در گروه A ابتدا داروی زالاتان تجویز و پس از 6 هفته دارو به زالابیوست تبدیل شد و به مدت 10 هفته ادامه یافت. در گروه B ابتدا زالابیوست و سپس زالاتان تجویز شد. در ابتدای مطالعه و سپس در پایان هفته 6 و 16 فشار چشم در سه نوبت، در ساعت 9 صبح، 12 ظهر و 3 بعدازظهر اندازه گیری و عوارض دارو مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: فشار داخل چشم در ابتدای مطالعه در گروه A، 3.34±20.83 و در گروه B، 6.71±23.33 میلی متر جیوه بود (P=0.155). پس از 6 هفته، فشار چشم (درصد کاهش فشار چشم) در گروه A، 3.81±15.57 میلی متر جیوه 24.05) درصد) و در گروه B، 3.43±17.62 میلی متر جیوه 18.83) درصد) بود (P=0.373). پس از تغییر دارو و در پایان هفته 16، فشار چشم در گروه A، 14.26±2.68 میلی متر جیوه 28.6) درصد) در گروه B و 16.90±2.74 میلی متر جیوه 21.11) درصد) بود (P=0.167). شایع ترین عارضه هر دو دارو، پرخونی چشم و خارش بود که در زمان مصرف زالاتان بیش تر دیده شد، اما این اختلاف معنی دار نبود.نتیجه گیری: هر دو داروی زالاتان و زالابیوست فشار چشم را به طور مشابه و معنی داری کاهش می دهند و از نظر عوارض نیز اختلاف معنی داری بین آن ها وجود ندارد.

هدف: تعیین سطح جدایی بافت قرنیه در عمل جراحی پیوند لایه ای عمیق به روش حباب بزرگ در چشم های مبتلا به قوز قرنیه با استفاده از میکروسکوپ نوری و الکترونی.روش پژوهش: نمونه تحت بررسی شامل غشای دسمه و بافت استرومای چهار چشم مبتلا به قوز قرنیه بود که حین عمل پیوند لایه ای عمیق، به طور ناخواسته دچار سوراخ شدگی غشای دسمه گردیده بودند. نمونه ها به دو نیمه تقسیم گردیدند، یک نیمه در محلول فرمالین 10 درصد جهت مطالعه آسیب شناسی با میکروسکوپ نوری و نیمه دیگر در محلول گلوتارآلدیید 2.5 درصد جهت مطالعه فراساختاری با میکروسکوپ الکترونی ارسال گردید.یافته ها: بررسی آسیب شناسی توسط میکروسکوپ نوری در تمام موارد، فضاهای مدور خالی و بزرگ ناشی از تزریق هوا و غشای PAS مثبت را مشخص نمود که در یک سمت لایه ای از سلول های اندوتلیال قرنیه و در سوی دیگر مقدار ناچیزی فیبرهای کلاژن به همراه تعداد اندکی کراتوسیت وجود داشت. معاینه فراساختاری غشای دسمه توسط میکروسکوپ الکترونی Transmission در تمام موارد سلول های اندوتلیال را نشان داد که به بخش خلفی non-banded و بخش قدامی banded غشای دسمه، چند لایه از فیبرهای کلاژن استروما و تعداد کمی کراتوسیت اتصال داشتند.نتیجه گیری: جداشدن بافت استروما از غشا دسمه حین عمل پیوند لایه ای عمیق به روش حباب بزرگ در داخل بافت عمقی استروما و نزدیک غشا دسمه (پره دسمه) اتفاق می افتد.

هدف: بررسی اثرات ناخواسته تزریق داخل ویتره قطره استریل چشمی کلرامفنیکل بر سلول های اندوتلیوم قرنیه دهنده پس از خارج کردن مایع زجاجیه.روش مطالعه: تعداد 100 دهنده در این مطالعه مورد بررسی قرار گرفتند. در یک چشم هر دهنده پس از خارج نمودن مایع ویتره، قطره استریل چشمی کلرامنفیکل تزریق و چشم مقابل به عنوان شاهد در نظر گرفته شد. پس از جدانمودن دیسک قرنیه - اسکلرا، اندوتلیوم قرنیه با استلیت لمپ و میکروسکوپ کانفوکال مورد بررسی قرار گرفت و نتایج دو گروه بر اساس آزمون های آماری ویلکاکسون و t زوجی مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: به لحاظ آماری تفاوتی در چین های دسمه (P=0.785)، تراکم سلول های اندوتلیوم (P=0.908)، ضریب واریاسیون (P=0.801) و درصد سلول های شش ضلعی (P=0.370) بین دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: تزریق داخل ویتره قطره استریل چشمی کلرامفنیکل در گلوب دهنده به دنبال تخلیه مایع ویتره، اثر ناخواسته ای بر اندوتلیوم قرنیه ندارد.

هدف: بررسی دانش و رفتار در زمینه مشکلات چشمی ناشی از کار با رایانه در کاربران آن.روش پژوهش: در این مطالعه مقطعی تعداد 123 کاربر حرفه ای رایانه از بین کارمندان واحدهای اداری دانشگاه توسط تکمیل پرسشنامه خودایفا تحت بررسی قرار گرفتند. پرسشنامه حاوی اطلاعات جمعیتی و 9 پرسش جهت بررسی دانش کاربران در مورد سندرم بینایی ناشی از رایانه (CVS: computer vision syndrome) و 9 پرسش دیگر در مورد نحوه رفتار کاربران در این زمینه بود.یافته ها: تعداد 69 زن و 54 مرد با میانگین سنی 31.3±7.1 سال و تحصیلات بالاتر از دیپلم تا دکترا بررسی شدند. همه شرکت کنندگان در مطالعه بیش از یک ساعت در روز و 70 کاربر 56.2) درصد) بیش از 3 ساعت در روز از رایانه استفاده می کردند. میزان آگاهی کاربران در زمینه ابعاد مختلف از 7.6 تا 78.5 درصد متفاوت بود، به نحوی که افراد در زمینه لزوم تنظیم کنتراست و شفافیت تصویر 78.5) درصد) و لزوم استراحت منظم در زمان کار مداوم با رایانه 46.5) درصد) بیش از سایر موارد اطلاع داشتند. بر خلاف آن دانش افراد در مورد میزان نور مناسب محیط از سایر موارد محدودتر بود، به نحوی که تنها 7.6 درصد افراد از این امر اطلاع داشتند. میزان به کارگیری صحیح رایانه به منظور حفظ سلامت بینایی از 25.3 تا 76 درصد متغیر بود. کم ترین میزان مربوط به مراجعه به موقع جهت انجام معاینات چشم پزشکی برآورد گردید. 28 کاربر 22.8) درصد) اظهار داشتند که CVS را از منابع علمی مطالعه نموده اند اما تنها دو کاربر 7.1) درصد) تمامی علایم CVS را به درستی می دانستند. در مورد نحوه برخورد با CVS هیچ کدام از کاربران به تمامی پرسش ها پاسخ صحیح ندادند.نتیجه گیری: در این مطالعه دانش کاربران رایانه در زمینه CVS در حد بسیار پایینی ارزیابی شد و به کارگیری دانش موجود نیز مطلوب نبود.

هدف: ارزیابی اثر قطره سیکلوسپورین 2 A درصد موضعی در درمان و جلوگیری از عود حملات رد پیوند، پس از پیوند نفوذی قرنیه در بیماران با سابقه حملات مکرر رد پیوند.روش پژوهش: در این کارآزمایی بالینی، گروه از بیماران با سابقه پیوند نفوذی قرنیه در شروع حملات ساب اپی تلیال یا اندوتلیال رد پیوند به صورت تصادفی تحت درمان با قطره سیکلوسپورین 2 A درصد یا دارونما به همراه استرویید موضعی قرار گرفتند. علت اولیه انجام پیوند قرنیه در این افراد شامل قوز قرنیه، استحاله اندوتلیال فوکس، استحاله استرومای قرنیه و کدورت فاقد عروق خونی قرنیه بود. سیکلوسپورین موضعی یا دارونما به مدت 6 ماه تجویز گردید. مدت زمان استفاده از استرویید، طول دوره بهبودی حمله رد پیوند، تعداد حملات عود در حین دریافت دارو و پس از آن و میزان بقای بدون رد پیوند بین گروه های مطالعه مورد مقایسه قرار گرفت.یافته ها: تعداد 22 چشم از 22 بیمار (12 مرد) در شروع واکنش رد پیوند، تحت درمان با قطره سیکلوسپورین 2 A درصد قطره بتامتازون 0.1 درصد موضعی (گروه (1 و 21 چشم از 21 بیمار 10) مرد) تحت درمان با دارونما و قطره بتامتازون 0.1 درصد موضعی (گروه (2 قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 32.48±11.9 و 35.48±11.7 سال به ترتیب در گروه (1) و (2) بود (P=0.42). میانگین دوره پی گیری 16.6±6.1 ماه در گروه (1) و 16±6.3 ماه در گروه (2) بود (P=0.75). دوره بهبود کامل حمله رد پیوند پس از تجویز سیکلوسپورین و یا دارونما در گروه (1) و (2) به ترتیب 25.6±21 و 33.2±16.7 روز بود (P=0.22). در پایان دوره پی گیری، میزان بقای بدون درد پیوند در گروه های مذکور به ترتیب 34.8 و 31.7 درصد بود (P=0.89).نتیجه گیری: قطره سیکلوسپورین A به همراه استرویید موضعی در درمان و پیش گیری از حملات رد پیوند در بیماران با سابقه قبلی این حملات پس از پیوند نفوذی قرنیه در مقایسه با درمان استروییدی موضعی به تنهایی اثر بیش تری ندارد.

هدف: گزارش یک مورد لوسمی میلوژن حاد با تظاهر سلولیت اطراف حدقه چشم.معرفی بیمار: پسر 17 ساله ای با سلولیت حاد اطراف حدقه چشم سمت راست از 5 روز قبل مراجعه نمود که ادم به سرعت در سمت راست صورت و گردن منتشر گردیده و بیمار به درمان معمول آنتی بیوتیکی پاسخ نداده بود. در بررسی لام خون محیطی، لکوسیتوز با تعداد بالاتر سلول های نابالغ همراه با ترومبوسیتوپنی و آنمی مشاهده شد. در بررسی نمونه مغز استخوان لوسمی میلوسیتیک حاد تایید شد.نتیجه گیری: در بیمارانی که با تشخیص سلولیت پره سپتال و یا سلولیت اربیتال تحت درمان قرار می گیرند بیماری های سیستمیک مانند لوسمی میلوژن حاد به عنوان تشخیص افتراقی مطرح می باشند.

سندرم چسبندگی چربی اربیت عارضه شناخته شده جراحی های استرابیسم، اربیت و باکلینیگ اسکلرا می باشد که موجب استرابیسم محدودیتی شده و اصلاح آن اغلب به سختی میسر می گردد. در این مقاله یک روش جراحی نوین با استفاده از فاسیای تمپورالیس جهت تثبیت موقعیت گلوب و برطرف نمودن استرابیسم محدودیتی ناشی از سندرم چسبندگی اربیت معرفی می گردد که تاکنون مورد مشابه آن گزارش نشده است.

هدف: گزارش معاینات بالینی و نتایج آسیب شناسی عود لوسمی لنفوبلاستیک حاد با تظاهرات غیرمعمول چشمی.معرفی بیمار: در یک دختر 9 ساله با سابقه ابتلا به لوسمی لنفوبلاستیک حاد (ALL) و پروفایل طبیعی سلول های خون محیطی یک توده در ناحیه خلفی ملتحمه چشم راست به همراه لنفودنوپاتی در قسمت قدامی گوش همان سمت بروز کرد. پس از برداشت ضایعه، تظاهرات آسیب شناسی زیر ملتحمه به شدت مطرح کننده ارتشاح لوکمیک ناشی از عود لوسمی لنفوبلاستیک از نوع سلولی (L 1) pre B بود. نمونه برداری از مغز استخوان، عود لوسمی را در این بافت نیز نشان داد و بیمار تحت شیمی درمانی سیستمیک و نیز تزریق داخل مایع مغزی نخاعی قرار گرفت.نتیجه گیری: عود ALL ممکن است به صورت یک توده زیر ملتحمه ای به رغم وجود پروفایل طبیعی سلول های خون محیطی بروز نماید.