بینا
سال:1388 | دوره:15 | شماره:1 (پی در پی 58) |تعداد مقالات:17

هدف: مقایسه سرعت جریان خون شریان افتالمیک سمت مبتلا در بیماران مبتلا به ایسکمی قدامی غیرالتهابی شریانی عصب بینایی (NAION) حاد و یک طرفه در مقایسه با چشم سمت مقابل.روش کار: در این مطالعه مورد - شاهدی 20 بیمار مبتلا به NAION یک طرفه که کم تر از هشت هفته از شروع بیماری آن ها گذشته بود بررسی گردیدند. به وسیله تصویربرداری رنگی داپلر سرعت میانگین، حداکثر سیستولیک و انتهای دیاستولیک جریان خون شریان افتالمیک اندازه گیری و نتایج چشم درگیر با چشم مقابل مقایسه شد.یافته ها: تعداد 12 مرد و 8 زن با میانگین سنی 54.6±11.8 سال وارد مطالعه شد. فاصله زمانی شروع علایم NAION و اندازه گیری سرعت جریان خون به طور متوسط 27.5±12.8 روز بود. سرعت میانگین 18.5±0.8) در مقابل (19.9±2.8، حداکثر سیستولیک 37.9±4.09) در مقابل (39.7±3.1 و انتهای دیاستولیک 10.3±2.1) در مقابل (12.3±2.5 جریان خون شریان افتالمیک در سمت چشم مبتلا به طور مشخص در مقایسه با سمت غیردرگیر کم تر بود (به ترتیب P=0.01، P=0.001 و P<0.001).نتیجه گیری: به نظر می رسد بیماری NAION با تغییر در سرعت جریان خون شریان افتالمیک همراه باشد.

هدف: ارزیابی اثر تزریق تریامسینولون داخل ویتره بر حدت بینایی بیماران مبتلا به انسداد ایسکمیک ورید مرکزی شبکیه (CRVO).روش پژوهش: این مطالعه با روش کارآزمایی بالینی تصادفی بر روی بیماران مبتلا به CRVO ایسکمیک مراجعه کننده به درمانگاه شبکیه بیمارستان فیض در سال 1386-87 انجام گرفت. بیمارانی که کم تر از یک ماه از حمله اولیه بیماری آنان می گذشت و فاقد فشار بالای چشم، رتینوپاتی دیابتی، رتینوپاتی ناشی از فشارخون، سابقه لیزر درمانی یا اعمال جراحی چشم و بیماری های عروقی بودند وارد مطالعه شدند. بیماران بطور تصادفی به دو گروه مداخله با تزریق 1cc از محلول تریامسینولون داخل ویتره (IVT) و گروه شاهد (بدون تزریق) تقسیم شدند. معاینات چشم در تمام بیماران در ماه اول، دوم، سوم و ششم صورت گرفت. جهت بررسی آماری از نرم افزار SPSS13 و نیز آزمون آماری t-test استفاده شد.یافته ها: تعداد 52 بیمار شامل 22 مرد و 30 زن در دو گروه مداخله 25) نفر) و شاهد 27) نفر) مورد مطالعه قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران، 60.5±9.7 سال (محدوده 30 تا 80 سال) بود. طول مدت علامت دار بودن بیماران در گروه شاهد 21±5.5 و در گروه مداخله 19±6 روز بود (P=0.66). در تمام بیماران علایم بیماری CRVO نوع ایسکمیک از جمله نقص نسبی آوران مردمک (RAPD) وجود داشت. میانگین درد بیماران در گروه مداخله 1.75±0.20 و در گروه شاهد 1.91±0.08 لوگمار بود (P=0.1). اختلاف دو گروه از نظر بهبود ایجاد شده در حدت بینایی، تنها در پایان ماه اول معنی دار بود (P=0.019) و در سایر معاینات تفاوت معنی داری دیده نشد. در میزان فشار داخل چشم قبل و پس از تزریق در معاینات مختلف، تفاوت معنی داری مشاهده نشد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که استفاده از تریامسینولون داخل ویتره باعث تغییر قابل ملاحظه ای در نتیجه بینایی بیماران مبتلا به انسداد ورید مرکزی شبکیه نمی گردد.

هدف: تولد زود هنگام نوزاد می تواند موجب بروز رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) گردد که در آن رشد و نمو طبیعی عروق شبکیه تغییر کرده و رگ زایی غیرطبیعی بروز خواهد نمود. در این مطالعه نوازدان مبتلا به ROP پس از لیزر درمانی حداقل به مدت یک سال جهت بررسی عیوب انکساری پی گیری شدند.روش پژوهش: در این مجموعه موارد مشاهده ای اطلاعات 796 نوزاد نارس که از سال 1381 تا سال 1387 مورد معاینه چشم پزشکی قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت. وزن تولد نوزادان بین 600 تا 1800 گرم و سن تولد آن ها بین 25 تا 34 هفته بود.یافته ها: رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) در 134 نوزاد 16.8) درصد) مشاهده گردید. از این تعداد 70 نوزاد 52.6) درصد) به طور خود به خود بهبود پیدا کرده اما 56 بیمار 111) چشم معادل 41.4 درصد) مبتلا به درجات شدیدتری از رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) شدند و نیاز به لیزر درمانی پیدا کردند که 47 بیمار 92) چشم) جهت بررسی عیوب انکساری مراجعه نمودند. از این تعداد موارد میوپی معادل 45 چشم 49.4) درصد)، موارد هیپروپی با درجات کم معادل 33 چشم 36.2) درصد) و سایر موارد هیپروپی معادل 10 چشم 10.8) درصد) گزارش شد و سه چشم پلانو بودند.نتیجه گیری: در مجموع به نظر می رسد ابتلا به ROP سبب افزایش عیوب انکساری به ویژه نزدیک بینی می گردد که دامنه آن گسترده بوده و از میوپی با شدت بالا تا موارد خفیف میوپی متغییر است. لذا میوپی یکی از پیامدهایی است که در بیماران مبتلا به ROP می باید مورد توجه قرار گیرد تا از عوارض بعدی مانند تنبلی چشم و مشکلات آموزشی و اجتماعی این بیماران پیش گیری به عمل آید.

هدف: بررسی موارد پیش رفته رتینوپاتی نوزادان نارس (ROP) در مراجعین به کلینیک ROP درمانگاه پوستچی شیراز.روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی که از فروردین 1385 تا بهمن ماه 1387 در کلینیک چشم درمانگاه پوستچی انجام شد. مدارک پزشکی کودکانی که دچار مراحل پیش رفته ROP در یک یا هر دو چشم شده بودند بررسی گردید. اطلاعات مربوط به زمان و نحوه تشخیص بیماری، نحوه پی گیری و علل تاخیر در درمان از والدین بیماران اخذ شد.یافته ها: از 1024 نوزاد ارجاع شده، 20 بیمار شامل 11 پسر و 9 دختر دچار مراحل پیش رفته ROP شده بودند که در 17 مورد 85) درصد) به صورت دو طرفه و در سه مورد 15) درصد) یک طرفه بود. علت پیش رفت ROP در 17 بیمار 85) درصد) عدم تشخیص و درمان در زمان مناسب و در سه بیمار 15) درصد) عدم پاسخ به درمان بود. دلیل عدم دریافت درمان مناسب در 10 بیمار 50) درصد) عدم اطلاع والدین، در سه بیمار 15) درصد) تشخیص نادرست چشم پزشک، در سه بیمار 15) درصد) سهل انگاری و مشکلات اقتصادی والدین و در یک بیمار 5) درصد) عدم امکان انتقال بیمار از NICU به کلینیک ROP، به دلیل وضعیت سیستمیک نوزاد بود.نتیجه گیری: مهم ترین عامل کاهش دید در بیماری ROP و پیش رفت آن به سمت مراحل نهایی، عدم درمان مناسب بیماران به دلیل ناآگاهی والدین و کادر درمانی و فقدان برنامه جامع و منظم غربالگری در کشور می باشد.

هدف: هدف مطالعه حاضر مقایسه دو روش جراحی جا به جایی افقی عضلات راست عمودی با جا به جایی عمودی عضلات راست افقی در میزان excyclotorsion ایجاد شده در چشم خرگوش می باشد.روش پژوهش: این مطالعه با روش کارآزمایی تجربی در یک نمونه حیوانی شامل 40 چشم از 20 خرگوش سفید انجام گردید. در 10 خرگوش (گروه (1 در هر چشم جا به جایی تمام تاندون عضله راست فوقانی (SR) به سمت نازال و عضله راست تحتانی (IR) به سمت تمپورال و در 10 خرگوش (گروه (2 در هر چشم جا به جایی تمام تاندون عضله راست خارجی (LR) به سمت بالا و عضله راست داخلی (MR) به سمت پایین جهت ایجاد excyclotorsion صورت گرفت. میزان excyclotorsion حاصل از جا به جایی عضلات بر اساس معیار external limbal marking اندازه گیری شد. نتایج با استفاده از آزمون t-test مختص گروه های مستقل مورد تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: میانگین میزان excyclotorsion در گروه یک 31±1.8 (محدوده 28 تا (35 و در گروه دو 12.85±1.66 (محدوده 10 تا (16 درجه بود (P<0.001) هم چنین اختلاف معنی داری بین میزان excyclotorsion حاصل از جا به جایی عضله MR، 12.6±1.7 درجه (محدوده 10 تا 41) و میانگین excyclotorsion حاصل از جا به جایی عضله LR، 1.1±0.87 درجه (محدوده صفر تا (2 وجود داشت (P<0.001).نتیجه گیری: جا به جایی هم زمان عضلات SR و IR بیش از جا به جایی هم زمان عضلات MR و LR باعث ایجاد excyclotorsion می گردد، اگر چه جا به جایی عضله LR به سمت بالا باعث ایجاد این نوع اختلال نمی گردد. مقدار ‍‍‍‍‍ excyclotorsionایجاد شده در اثر جا به جایی عضلات راست عمودی می تواند بر اساس میزان چرخش گلوب در زمان جراحی تغییر کند.

هدف: ارزیابی نتایج بینایی بیماران مبتلا به قوز قرنیه که با روش Big Bubble (BB) تحت عمل پیوند لایه ای عمیق قرنیه (DALK) قرار گرفتند.روش تحقیق: در این مطالعه مجموعه موارد مداخله ای، بیماران مبتلا به قوز قرنیه متوسط تا شدید که اختلال بینایی آنان با عینک قابل اصلاح نبود و یا به علت عدم تحمل لنز تماسی قادر به استفاده از آن نبودند، تحت عمل DALK به روش BB قرار گرفتند. قرنیه دهنده بدون لایه دسمه با سه تکنیک متفاوت به قرنیه گیرنده بخیه شده و حدت بینایی، وضعیت عیب انکساری، روش انجام بخیه و عوارض حین و بعد از عمل مورد ارزیابی قرار گرفت.نتایج: از 129 چشم 121) بیمار) که در ابتدای مطالعه بررسی شدند، در سه مورد حین عمل و یا بلافاصله پس از آن پیوند نفوذی (PK) ضرورت یافت و 126 چشم وارد مطالعه شدند. در زمان انجام عمل متوسط سن بیماران 26.08±7.6 سال و میانگین زمان پی گیری 21.62±9.0 ماه بود. میانگین حدت بینایی اصلاح شده و اصلاح نشده قبل از عمل به ترتیب 20.500 و 20.400 بود که بعد از عمل به ترتیب به 20.80 و 20.32 افزایش یافت که از نظر آماری معنی دار بود (P<0.001). متوسط عیب انکساری کروی، آستیگماتیسم انکساری و آستیگماتیسم قرنیه ای به ترتیب -3.41±3.1، 3.04±2.3 و 3.67±2.1 دیوپتر بود. از چشم هایی که تحت عمل DALK قرار گرفتند، در 100 چشم 81.3) درصد)، big bubble تشکیل و لایه دسمه به طور کامل برهنه (bared Descemet) شد و در 23 چشم 18.7) درصد) عمل جراحی با باقی ماندن مقداری از استروما بر روی لایه دسمه (pre-Descemet) خاتمه یافت.نتیجه گیری: DALK با استفاده از تکنیک BB روشی ایمن و موثر در درمان بیماران مبتلا به قوز قرنیه می باشد. در صورت پارگی وسیع لایه دسمه حین عمل، هیچ گونه محدودیتی برای انجام عمل پیوند نفوذی قرنیه (PK) ایجاد نخواهد شد.

هدف: بررسی عملکرد بینایی بیماران مبتلا به قوز قرنیه پس از پیوند لایه ای عمیق قرنیه (DALK) به روش حباب بزرگ (Big-Bubble) در مقایسه با روش پیوند نافذ (PK) قرنیه.روش مطالعه: در این کارآزمایی بالینی مقایسه ای، بیماران مبتلا به کراتوکونوس متوسط تا شدید با حدت بینایی اصلاح شده کم و عدم تحمل لنز تماسی به صورت تصادفی با روش DALK و یا PK تحت عمل پیوند قرنیه قرار گرفتند. پس از عمل، دید اصلاح شده و اصلاح نشده و میزان عیب انکساری ثبت گردید و اختلالات انکساری، حدت بینایی، Contrast Sensitivity Function (CSF) و اعوجاج های رده بالا بین دو گروه مقایسه شد.نتایج: تعداد 77 چشم از 77 بیمار وارد مطالعه شدند که 42 چشم در گروه DALK و 35 چشم در گروه PK قرار گرفتند. متوسط سن بیماران در گروه 26.9±7.9 DALK سال و در گروه 30.8±10.3 PK سال بود (P=0.06). مدت پی گیری در گروه اول 19±7.9 و در گروه دوم 24.6±3.5 ماه بود (P=0.32). متوسط عیب انکساری معادل کروی پس از عمل در گروه DALK -3.23±3.4 و در گروه -2.22±4.6 PK دیوپتر بود (P=0.28). متوسط حدت بینایی اصلاح شده در گروه DALK، 0.18±0.08 و در گروه PK، 0.15±0.10 لوگمار بود (P=0.12). در گروه های تحت مطالعه میزان CSF در همه فرکانس های اختصاصی قابل مقایسه بود. به طور مشابه مقدار Root Mean Square (RMS) اعوجاج های کلی و رده بالا اندازه گیری شده با مردمک 6 میلی متری بین دو گروه تفاوت معنی داری نداشت.نتیجه گیری: پیوند DALK یک روش جراحی جایگزین در بیماران مبتلا به قوز قرنیه می باشد و نتایج آن از نظر عیب انکساری، حدت بینایی اصلاح شده، CSF و اعوجاج های رده بالا با پیوند PK قابل مقایسه است.

هد ف: بررسی علل پیوند قرنیه و روش های جراحی مورد استفاده در مرکز آموزشی درمانی لبافی نژاد بین سال های 1383 تا 1385.روش پژوهش: در این مطالعه توصیفی، پرونده 776 بیمار که طی سه سال تحت عمل پیوند قرنیه قرار گرفته بودند بررسی و اطلاعات موردنظر شامل سن، جنس، علت و نوع پیوند قرنیه، مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: بیماران شامل 64.9) 504 درصد) مرد و 35.1) 272 درصد) زن با میانگین سنی 41.29±12.25 سال (محدوده 10 روز تا 89 سال) بودند. قوز قرنیه با شیوع 40.9 درصد شایع ترین علت پیوند و پس از آن به ترتیب کراتوپاتی تاولی 11.7) درصد)، اسکار و کدورت غیرتب خالی قرنیه 8) درصد)، پیوند مجدد 7.8) درصد)، زخم های قرنیه (باکتریایی، قارچی، آکانتاموبایی) 7.8) درصد)، اسکار و زخم فعال تب خالی 4.9) درصد)، دیستروفی های قرنیه 3.6) درصد) و کراتوپاتی تراخمی 3.4) درصد) دلایل انجام پیوند قرنیه بودند. شایع ترین روش های جراحی پیوند قرنیه به ترتیب شامل پیوند نفوذی 67.6) درصد)، پیوند لایه ای عمیق قدامی 13.9) درصد)، پیوند نفوذی tectonic 10.3) درصد)، پیوند لایه ای و پیوند لایه ای اتوماتیک 6.7) درصد)، پیوند اندوتلیال قرنیه 0.9) درصد) و پیوند کراتولیمبال آلوگرفت بدون پیوند نفوذی 0.5) درصد) بود.نتیجه گیری: قوز قرنیه هم چنان شایع ترین علت پیوند قرنیه در مرکز لبافی نژاد است اما در مقایسه با گزارشات پیشین، شیوع کراتوپاتی تاولی رو به افزایش است. هم چنین استفاده از پیوند لایه ای عمیق قدامی قرنیه، به طور مشخص، افزایش یافته است. پیوند اندوتلیال قرنیه که به تازگی در این مرکز انجام می شود، می تواند به تدریج به درمان ترجیحی بیماری های اندوتلیالی قرنیه، مانند کراتوپاتی تاولی و دیستروفی اندوتلیالی فوکس، تبدیل گردد.

هدف: گسستگی ملتحمه و نمایان شدن ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت، شایع ترین عارضه این قبیل ایمپلنت ها پس از عمل تخلیه کره چشم می باشد. در پژوهش حاضر چسب بافتی سیانوآکریلات جهت درمان این بیماران استفاده شده است.مواد و روش ها: در این مطالعه نتایج درمان سه بیمار مبتلا به گسستگی ملتحمه و نمایان شدن 4 میلی متر از ایمپلنت هیدروکسی آپاتیت با استفاده از چسب بافتی سیانوآکریلات گزارش می گردد.یافته ها: بیماران به طور میانگین 33 ماه 20) تا (58 پی گیری و معاینه شدند. در طول مدت مطالعه اندازه گسستگی ملتحمه افزایش پیدا نکرد و هیچ نوع عارضه ای مشاهده نشد. در یک بیمار 12 ماه بعد چسب سیانواکریلات برداشته شد و پیوند مخاط دهان بر روی ناحیه قرار گرفت، در پی گیری نه ماه بعد، نشانی از گسستگی ملتحمه وجود نداشت.نتیجه گیری: استفاده از چسب بافتی سیانوآکریلات روشی بی خطر و راحت جهت درمان موارد خاصی از گسستگی ملتحمه و نمایان شدن ایمپلنت های هیدروکسی آپاتیت درون حدقه چشم می باشد.

هدف: هدف از انجام این مطالعه مقایسه روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) با روش های معمول میکروب شناسی آزمایشگاهی عفونت قارچی قرنیه می باشد.روش ها: این مطالعه مقطعی در بیمارستان آموزشی درمانی خلیلی شیراز از سال 1385 تا 1387 انجام گردید. 38 نفر از بیماران مشکوک به عفونت قارچی قرنیه وارد مطالعه شدند و تحت معاینات کامل چشم قرار گرفتند. سپس بررسی های آزمایشگاهی شامل تهیه اسمیر، مشاهده مستقیم به وسیله رنگ آمیزی گرم، گیمسا و KOH و کشت تراشه های قرنیه و PCR بر روی نمونه های قرنیه انجام شد.یافته ها: از 38 بیماری که طبق معاینات بالینی مشکوک به عفونت قارچی قرنیه بودند، بر اساس یافته های مثبت کشت، رنگ آمیزی های مختلف، تکنیک PCR و پاسخ به درمان های ضدقارچ، عفونت قارچی قرنیه در 25 بیمار 68.5) درصد) تایید شد. رنگ آمیزی نمونه ها و مشاهده با میکروسکوپ نوری در 10 بیمار 40) درصد) مثبت و در 15 بیمار 60) درصد) منفی بود. نتایج کشت قارچ در 6 مورد 24) درصد) مثبت و در 19 مورد 76) درصد) منفی بود. نتایج PCR برای قارچ در 17 مورد 68) درصد) مثبت و در 8 مورد 32) درصد) منفی بود. در 4 بیمار 16) درصد) تمام نتایج آزمایشگاهی شامل اسمیر، کشت، هیستوپاتولوژی و PCR منفی بود ولی بیمار به درمان های ضدقارچی پاسخ بالینی مناسبی داد.نتیجه گیری: روش PCR در مقایسه با روش های معمول آزمایشگاهی در تشخیص عفونت قارچی قرنیه حساسیت بیش تری دارد و یک روش ارزشمند و سریع در تشخیص این نوع عفونت می باشد.

هدف: گزارش یافته های کلینیکی، رادیولوژیک و پاتولوژیک و اقدامات درمانی در بیمار مبتلا به عود همانژیوم کاورنوس اربیت.معرفی بیمار: خانم 32 ساله ای با شکایت کاهش پیش رونده دید چشم راست همراه با افتادگی پلک همان چشم با تشخیص همانژیوم کاورنوس بزرگ اوربیت تحت عمل جراحی قرار گرفت و تومور بطور کامل خارج شد. ده سال بعد با شکایت از عود پروپتوز و انحراف پیش رونده چشم تحت معاینه قرار گرفت و پس از بررسی توسط تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) تشخیص همانژیوم کاورنوس مجدد در همان محل مطرح گردید. بیمار تحت عمل جراحی قرار گرفت و تومور خارج شد. با مراجعه به تصاویر قبلی بیمار مشخص گردید تومور اولیه دوقلو بوده که تنها یک قسمت آن خارج گردیده بود.نتیجه گیری: عود همانژیوم کاورنوس می تواند ناشی از چندتایی بودن توده اولیه باشد که پس از سال ها رشد آهسته به اندازه ای می رسد که علایم بالینی ایجاد می نماید. لذا در مواردی که توده بزرگ یا چند قسمتی باشد، پس از خارج کردن کامل توده اصلی یک جستجوی دقیق تر برای یافتن توده های کوچک تر احتمالی توصیه می شود.