محیط شناسی
سال:1391 | دوره:38 | شماره:61 |تعداد مقالات:18

استفاده از روشهای تصفیه ای فاضلاب در آبزی پروری یکی از مهمترین راههای کاهش آثار زیست محیطی این صنعت و اجرای بهترین عملیات مدیریتی است.استفاده از جاذب های یونی از جمله رس ها در صنایع تصفیه فاضلاب در مقیاس وسیع صورت می گیرد، در حالی که در سیستم های پرورشی تا کنون گزارشی در زمینه استفاده از این ترکیبات صورت نگرفته است. رس ها بیشتر به دلیل منفی بودن ساختار شبکه ای خود هیچ تمایلی از خود نسبت به جذب آنیون ها نشان نمی دهند، ازاین رو با تغییر ساختار سطحی آنها می توان افزون بر جذب کاتیون ها به جذب آنیون ها نیز مبادرت ورزید. در این تحقیق با استفاده از ترکیب آلی به نام تترا دسیل تری متیل آمونیوم برماید و تیمارهای اسیدی- گرمایی به اصلاح ساختار سطحی و لایه ای رس ها پرداخته شد تا به جذب آنیون ها فسفاته و سولفاته موجود در سیستم پرورشی پرداخته شود. در این بررسی از سه سطح دمایی (10، 15، 20) و پنج سطح pH (6، 6.5، 7، 7.5، 8) استفاده شد. اثر افزایش دما بر میزان جذب آنیونی در نمونه پساب آبزی پروری و در نمونه استاندارد بر جذب فسفات دارای اثر معنی داری بر روند جذبی توسط دو جاذب بود (p<0.05)، در حالی که pH بر میزان جذب آنیون سولفات با دو جاذب روند افزایشی را از خود نشان نداد. نتایج مشخص کرد که عوامل محیطی از قبیل دما، pH، غلظت آنیونی، حضور سایر آنیون ها و یون های مزاحمتی در ظرفیت جذب موثرند. همچنین استفاده از تعویض گرهای یونی اصلاح شده جذب آنیون های مضر در مدار بسته، می تواند به عنوان ابزاری جدید مورد استفاده قرار گیرد.

امروزه مطالعه شیوه های مختلف کاهش تولید لجن در فرایند لجن فعال به خاطر محدودیت های تصفیه و دفع لجن توجه زیادی را به خود معطوف کرده است.در همین زمینه در این مقاله، روشهای ازن زنی، استفاده از امواج فراصوت، تخریب حرارتی و افزایش اکسیژن محلول و کاهش توام بارگذاری، در مقیاس پایلوت و با استفاده از راکتور SBR مورد مطالعه قرارگرفت. به منظور اصلاح ضریب تولید لجن در راکتور SBR، هر کدام از روشهای پیشگفت تحت شرایط زیر به کار گرفته شدند: استفاده از امواج فراصوت با شدت 35000 KJ/Lg VSS، توان 100 وات و فرکانس 20 KHz، ازن زنی به صورت متناوب و به مقدار 25 میلی گرم ازن به ازای هر گرم لجن، تخریب حرارتی در دمای 80 درجه سانتیگراد و به مدت 3 ساعت و کاهش بارگذاری تا 0.19 کیلوگرم BOD بر متر مکعب در روز و افزایش غلظت اکسیژن محلول تا 6 میلی گرم در لیتر. نتایج حاصل از این تحقیق نشان می دهد که تخریب 30 درصد از لجن راکتور و بازگشت دوباره آن به درون راکتور با امواج فراصوت، ازن و دما به ترتیب می تواند 78، 63 و 49 درصد از تولید لجن زیستی بکاهد. افزایش غلظت اکسیژن محلول تا 6 میلی گرم در لیتر و کاهش بار گذاری تا حدود 0.19 کیلوگرم مواد آلی بر متر مکعب در روز می تواند باعث کاهش 37 درصدی تولید لجن شود. بازده حذف مواد آلی و نرخ ویژه جذب اکسیژن لجن در تمامی این روشها به مقدار جزیی کاهش می یابد. خصوصیات ته نشینی لجن در حال استفاده از امواج فراصوت و دما بهبود می یابد، اما در دو حالت دیگر این خصوصیت افت پیدا می کند.

هیدروکربن های نفتی از عمده ترین آلاینده های اکوسیستم های آبی و خاکی در سراسر دنیا محسوب می شوند. در تحقیق حاضر برای کاهش هیدروکربن های نفتی در خاک آلوده پالایشگاه تهران مطالعه ای بر روی روش تجزیه بیولوژیکی صورت گرفت. در نتیجه جداسازی میکرب های تجزیه کننده هیدروکربن های نفتی از خاک منطقه صورت گرفته و در ادامه، بهینه سازی شرایط فیزیکوشیمیایی موثر بر تجزیه بیولوژیکی با استفاده از غلظت های مختلف سوبسترای نفتی و تغییر مشخصه های دما، pH و مواد غذایی انجام شد. در خاتمه نیز با تلقیح میکروارگانیسم های جداسازی شده به خاک و تغییر مشخصه های محیطی، میزان حذف بیولوژیکی هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای در خاک مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج آزمایش ها نشان داد: حداکثر رشد باکتریایی در نسبت 20 درصد آلاینده نفتی، 7.5 pH و دمای 30 درجه سانتیگراد مشاهده می شود. همچنین با آزمایش بر روی منابع متعدد غذایی مشخص شد، بهترین نسبت C:N:P برای اوره، نیترات آمونیوم و سولفات آمونیوم به ترتیب 1: 5: 100، 1: 5: 100 و 1: 10: 100 است. همچنین نتایج نشان داد، روش تجزیه بیولوژیکی قادر است در تیمارهای مورد آزمایش در مدت 4 هفته بین 32.1% تا 70.5% روند کاهش آلاینده های نفتی در خاک را بهبود بخشد. بنابراین، استفاده از روش بیولوژیکی برای پاکسازی هیدروکربن های نفتی در خاک به دلیل سادگی اجرا، مقرون به صرفه بودن و حذف کامل آلودگی بسیار مناسب بوده و با توجه به تنوع این هیدروکربن ها در خاکهای آلوده به مواد نفتی، پیشنهاد می شود، تحقیقات مشابه ای در سایر پالایشگاههای نفتی انجام گیرد.

غبارها، ترکیبات ذره ای معلق در هوا هستند که از منابع مختلف زمینی و انسان ساز به وجود می آیند که پس از گذشت زمان با توجه به اندازه و چگالی شان مجددا روی سطوح فرو می نشینند. 49 نمونه از غبارهای خیابانی از کناره چند خیابان اصلی از شرق و پایانه مسافربری جنوب تهران و یک نمونه از محوطه درون دانشگاه علم و صنعت ایران در فصل تابستان و در شرایط آب و هوایی خشک جمع آوری و غلظت فلزات آهن، منگنز، روی، سرب، نیکل، کروم، مس، لیتیم و کادمیم در آنها اندازه گیری شد. منابع احتمالی آلاینده ها با استفاده از تحلیل همبستگی، تحلیل خوشه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل اجزای اصلی شناسایی، هم چنین با استفاده از ضریب غنی سازی آثار احتمالی فعالیت های انسانی بر غلظت فلزات سنگین ارزیابی شد.نتایج، غلظت های بالای فلزات کادمیم، سرب، مس، روی، آهن، کروم و نیکل را نسبت به میانگین غلظت این فلزات در پوسته زمین نشان داد. بیشترین غلظت فلزات مس، سرب، کروم، نیکل، روی و آهن مربوط به بزرگراه باقری است که یکی از پر تردد ترین بزرگراههای تهران است. تحلیل نتایج نشان داد آلودگی می تواند ناشی از فعالیت های مختلف انسانی از جمله ترافیک سنگین خودروها، احتراق سوخت های فسیلی، مواد افزودنی به سوخت خودروها، خوردگی سطوح فلزی اتومبیل ها و خوردگی مصالح ساختمانی باشد. مقادیر ضریب غنی سازی فلزات مس، کادمیم، سرب و روی، غنی شدگی بشدت زیاد و منشاء انسانی این عناصر نشان داد. محاسبات مربوط به ریسک اکولوژیکی نیز با استفاده از روش هاکانسون انجام گرفت. تمامی نقاط مورد مطالعه ریسک اکولوژیکی خیلی زیاد را نشان می دهند.

مطالعات قبلی بر روی کیفیت آب سد قشلاق سنندج نشان داد ه اند که میزان جیوه کل موجود در آب این دریاچه بیشتر از حد استاندارد تعریف شده به وسیله سازمان بهداشت جهانی و موسسه استاندارد ایران (1 mg/L) است. بنابراین برای تعیین مقدار غلظت جیوه تجمع یافته در رسوبات و زیتوده بی مهر گان کف زی این دریاچه، از تیر تا آذر سال 1388 در سه ایستگاه با عمق های متفاوت (2 تا 30 m) به وسیله نمونه گیر اکمن، نمونه برداری شد. رطوبت نمونه های اخذ شده پس از حمل به آزمایشگاه، با دستگاه انجماد خشک (فریز درایر) حذف شده و مقدار جیوه کل در رسوبات و زیتوده بی مهر گان کف زی توسط دستگاه اندازه گیری جیوه بر اساس وزن خشک اندازه گیری شد. شاخص تجمعی بیوتا- رسوب (BSAF) برای محاسبه شاخص تجمع زیستی به کار برده شد. میانگین (± خطای استاندارد) جیوه کل در زیتوده بی مهر گان کف زی و رسوبات به ترتیب 94.3±5.02 و 117.66±9.72 بر حسب ng/g-1 بود. میانگین های غلظت جیوه کل در زیتوده بی مهر گان کف زی بین ماههای تحقیق، اختلاف معنی داری نداشتند (P=0.14، F5, 10=2.16) در حالی که غلظت جیوه در رسوبات در خلال همین زمان، اختلاف معنی داری را نشان دادند (P=0.02، F5, 10=4.88) BSAF محاسبه شده برای تمام ماهها کمتر از عدد 1 بود، به این معنی که بی مهر گان کف زی دریاچه سد قشلاق، توانایی تجمع زیستی جیوه در رسوبات آلوده به جیوه این دریاچه را ندارند. اما با توجه به انجام فرایند متیلاسیون جیوه توسط بی مهرگان کف زی و توانایی بزرگنمایی زیستی آن و نیز نتایج مطالعات قبلی که آلودگی ماهیان این دریاچه به فلز سنگین جیوه را به اثبات رسانیده، باید ملاحظات جدی در مورد مصرف ماهیان کف زی خوار این دریاچه مد نظر قرار گیرد.

سد باطله آق دره که در 23 کیلومتری شمال تکاب در استان آذربایجان غربی واقع شده است، به منظور انباشت باطله معدنی مورد استفاده قرار می گیرد. این سد در ساختگاهی احداث شده است که به علت وجود ژیپس در پی و بخش هایی از مخزن آن، ساختگاهی ویژه از دیدگاه ژئوتکنیک و مسائل زیست محیطی است و شایسته توجه خاص است. اگرچه تاکنون، ساختن سد روی ساختگاه ژیپسی منع نشده است، اما رفتار ژیپس در برابر آب ناشی از خاصیت انحلال آن همواره تهدیدبرانگیز، آسیب پذیر و هشداردهنده بوده است. در بخش هایی از کف مخزن و پی سد باطله آق دره، بخش گچی سازند قم قرار دارد که ویژگی های کارست مجرایی را داراست. در این مطالعه با استفاده از نتایج پایش زیست محیطی سد باطله و اندازه گیری بعضی از مشخصه های هیدروژئولوژی و هیدروژئوشیمی و بررسی های ژئوفیزیک به روش RI، نقش بخش گچی سازند قم در انتقال آلاینده سیانیدی سد باطله آق دره مورد مطالعه قرار گرفته است. محدوده مورد بررسی از نظر زمین ساخت منطقه ای فعال است. چشمه ها و مجاری انحلالی کارستی در بخش گچی سازند قم نیز در راستای شکستگی های موجود شکل گرفته اند. این مجاری نقش کنترل کننده ای بر جهت جریان آب زیرزمینی دارند و به دلیل توسعه آنها در ژیپس های پی و مخزن سد و ایجاد یک آبفروچاله در بخش جنوب غربی مخزن سد باطله، نشت آلاینده به پایین دست از طریق این مجاری انحلالی صورت گرفته است و موجب ارتباط هیدرولیکی بین بخش جنوب غربی مخزن سد باطله و چشمه های کارستی پایین دست شده اند.

امروزه بحران آلودگی هوا افزون بر تاثیرات زیست محیطی، دارای واکنش های اجتماعی و سیاسی نیز است. استان اصفهان با داشتن حجم بالایی از صنایع آلاینده، درگیری بیشتری با این مساله دارد. از این رو به نظر می رسد بهترین راه برای تغییر فضای موجود، ارائه روشهای علمی برای حذف و کاهش میزان آلاینده های تولید شده به وسیله صنایع است. با توجه به اهمیت چنین مساله ای، کاهش آلایندگی صنایع فولاد اصفهان در این مطالعه مورد توجه قرار گرفته است. بدین منظور باید منابع تولید آلودگی در این صنایع شناسایی شوند. یکی از مهمترین منابع تولید آلودگی، گازهای خروجی از کوره های قوس الکتریکی بوده که حاوی مقادیر زیادی از مونواکسیدکربن و ذرات معلق است. یکی از تجهیزاتی که در این تحقیق به معرفی و شبیه سازی عددی آن اقدام شده است، سیستم های جذب دوده و غبار هستند که از طریق انجام واکنش های احتراقی و روشهای مختلف فیلتراسیون منجر به حذف گازهای آلاینده و ذرات غبار همراه با آن می شود. در این تحقیق چنین سیستمی با استفاده از دینامیک سیالات محاسباتی مورد تحلیل قرار گرفته و تاثیر تغییر مشخصه های عملکردی روی حذف آلاینده ها، کاهش دمای گازها و همچنین غلظت ذرات معلق مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد، افزایش حجم هوای اضافه شده به مخلوط دمای بالا، موجب تبدیل و کاهش غلظت آلاینده هایی از قبیل مونواکسیدکربن می شود، لیکن با توجه به افزایش تعداد مول های واکنش دهنده، دما و سرعت مخلوط افزایش، در نتیجه امکان نشست و بازده جداسازی ذرات معلق، کاهش می یابد.

محدودیت سنسورهای سخت افزاری برای اندازه گیری برخی مشخصه های کیفی آب مانند اکسیژن خواهی بیوشیمیایی 5 روزه (BOD5) که از لحاظ زمانی هزینه بر هستند، تلاش ها را به سمت استفاده از سنسورهای نرم افزای برای پیش بینی بهنگام BOD5 سوق داده است. هدف اصلی مقاله مذکور نیز توسعه سنسور نرم افزاری مناسب بر مبنای مدل های هوشمند شبکه عصبی مصنوعی (ANN) و ماشین بردار پشتیبان (SVM) برای تخمین بهنگام BOD5 در رودخانه سفیدرود است. برای این منظور با قرار دادن BOD5 به عنوان تابعی از دیگر متغیرهای کیفیت آب، مدل های مناسبی برای این موضوع با استفاده از دو مدل ANN و SVM توسعه داده شد. در توسعه مدل ANN نقش توابع آموزش لونبرگ- مارکویت (LM)، پس انتشار ارتجاعی (RP) و گرادیان مزدوج مقیاس دار (SCG) در بهینه کردن مشخصه های ANN ارزیابی شد. همچنین برای بهینه کردن مشخصه های مدل SVM از الگوریتم بهینه سازی جستجوی شبکه دو مرحله ای استفاده شد. نتایج این تحقیق مبین عملکرد برتر مدل ANN با الگوریتم LM (مدلANN (LM) ‎) نسبت به دو الگوریتم دیگر بود. همچنین مدل SVM نیز از عملکرد مناسبی در تخمین BOD5 برخوردار بود، به طوری که مقدار ضریب همبستگی پیرسون برای این مدل در مرحله تست معادل 0.95 به دست آمد. در نهایت نیز بررسی های بیشتر برای ارزیابی یکی از دو مدل منتخب بر مبنای آماره نسبت تفاوت توسعه داده شده انجام پذیرفت که نتایج به دست آمده از این آماره حاکی از عملکرد برتر مدل SVM نسبت به (ANN (LM بود.

خودهمبستگی فضایی پدیده ای شناخته شده در مطالعات زیست محیطی است که مفهوم آن بر اساس ارتباط فضایی ویژگی های زیست محیطی واحد های مختلف جغرافیایی شکل می گیرد. برای توجیه و تفسیر پدیده خودهمبستگی فضایی پدیده های زیست محیطی، سازوکار های متعددی پیشنهاد شده است. مقاله حاضر تلاش می کند تا سازوکاری جدید به سازوکار های فوق اضافه کند که در آن خودهمبستگی فضایی پدیده های زیست محیطی از طریق سرریز فضایی حکمرانی خوب میان کشورها محقق می شود. در سازوکار پیشنهادی، تغییر کیفیت نهادی یک کشور نه فقط بر کیفیت زیست محیطی آن کشور اثرگذار است، بلکه همزمان کیفیت نهادی کشورهای همسایه و از طریق آن، کیفیت زیست محیطی آنها را نیز متاثر می سازد. از این رو، سرریز حکمرانی خوب کشورهای همجوار عامل خودهمبستگی فضایی پدیده های زیست محیطی آنها خواهد شد. به منظور بررسی سازوکار پیشنهادی فوق، اثر سرریز فضایی حکمرانی خوب بر انتشار گاز دی اکسیدکربن در قالب مدل های اقتصادسنجی با داده های تلفیقی و ساختار فضایی در حوزه جغرافیایی کشورهای خاورمیانه و شمال افریقا (منا) و در بازه زمانی 1990 تا 2007 مورد بررسی قرار گرفت.نتایج تحقیق نشان می دهند که افزایش و تعمیق حکمرانی خوب در کشورهای منطقه منا نه تنها به کاهش گاز دی اکسید کربن می انجامد، بلکه با تاثیر گذاری مثبت بر کیفیت نهادی کشورهای همسایه موجبات کاهش آلاینده های زیست محیطی و افزایش کیفیت زیست محیطی آنها را نیز فراهم می آورد.

انتشار دی اکسیدکربن ناشی از مصرف انرژی، به عنوان یکی از معضلات اساسی مطرح است. در راستای کنترل و کاهش انتشار آن، شناسایی عوامل اثرگذار نقش کلیدی دارد. در این میان، تحلیل تجزیه شاخص (IDA) به عنوان یکی از روشهای شناخت عوامل اثرگذار بر انتشار دی اکسیدکربن ناشی از مصرف انرژی مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه با استفاده از روش تحلیل تجزیه شاخص و استفاده از روش میانگین لگاریتم شاخص دیویژیا (LMDI)‎، تغییرات انتشار دی اکسیدکربن در سطح کلان اقتصاد و در سطح بخش های اقتصادی به عوامل اثرگذار برای دوره 1346-1385 در قالب هشت دوره پنج ساله و دو دوره سه ساله برای 1383-1387 مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج مطالعه نشان می دهد در سطح کلان اقتصاد، تغییرات سرانه تولید ناخالص داخلی، جمعیت و شدت انرژی اثر مثبت بر انتشار دی اکسیدکربن داشته اند و تغییرات شدت کربن سوخت های فسیلی در بیشتر دوره ها نقش موثری در کاهش انتشار دی اکسیدکربن داشته است. نتایج تحلیل تجزیه شاخص در بخش صنعت نیز نشان می دهد سهم سوخت های فسیلی در انرژی مصرفی و تولید این بخش از کل تولید ناخالص داخلی کشور نقش تعیین کننده در انتشار دی اکسیدکربن طی دوره 1383-1387 داشته اند. همچنین نتایج مطالعه نشان می دهد شدت کربن سوخت های فسیلی و شدت انرژی مصرفی در بخش های خدمات و کشاورزی نقش مثبت در انتشار دی اکسیدکربن داشته اند و اثر سهم بخش کشاورزی از کل تولید ناخالص داخلی بر انتشار دی اکسیدکربن در این بخش بر خلاف سایر بخش های اقتصادی منفی بوده است.

رخداد مسائل زیست محیطی و اتلاف منابع طبیعی از جمله علل ایجاد راهکارهای مدیریت ریسک و بحران محیط زیست هستند. یکی از مهمترین مشکلات زیست محیطی شمال شرق طرود، هجوم ماسه های روان به مراکز سکونتی، راههای ارتباطی و تاسیسات زیربنایی است. سیستم محیطی در مقابل تنش ماسه های متحرک، واکنش نشان داده و با ایجاد اکوسیستم نبکا سعی در تعدیل فشار فرسایش بادی می کند. بنابراین توسعه چشم انداز نبکا می تواند به عنوان عاملی به منظور حفظ هماهنگی بین نیروهای عمل کننده زیست محیطی و کاهش آثار تخریبی ماسه های روان بر سیستم های انسانی عمل کند. در این راستا شناسایی سازگارترین گونه گیاهی نبکا از اهمیت بالایی برخوردار است. هدف از این پژوهش ارزیابی مقایسه ای نبکاهای شمال شرق طرود با استفاده از مدل AHP و معرفی مناسب ترین گونه گیاهی نبکا برای تثبیت ماسه های روان از طریق تحلیل مولفه های مورفومتری آن است. به این منظور ابتدا مهمترین مشخصه های مورفومتری 67 نبکا، نظیر حجم نبکا، ارتفاع نبکا، قطر تاج پوشش گیاه، ارتفاع گیاه، قطر قاعده نبکا و شیب نبکا، از گونه های تاغ، گز، اشنان و خارشتر به روش نمونه برداری طولی اندازه گیری میدانی شد. سپس با ارزیابی مقایسه ای آنها از طریق مدل AHP، مبادرت به اولویت بندی نبکاهای مطالعاتی شد. نتایج نشان می دهد که نبکای گونه تاغ با وزن 0.505 بیشترین ارجحیت و بهره وری را برای تثبیت ماسه های روان دارد. نبکای گونه گز نیز با وزن 0.302 نسبت به نبکای گونه تاغ از اهمیت کمتر و نسبت به نبکاهای گونه اشنان و خارشتر از ارجحیت بیشتری برخوردار است.

تنوع، پویایی و وسعت مراتع ایران پایش این منابع را اجتناب ناپذیر ساخته است. هدف از این تحقیق مطالعه رابطه شاخص های گیاهی ناشی از باندهای ماهواره IRS-P6 LISS-III با پوشش گیاهی در منطقه تنگ صیاد است. شاخص های گیاهی معیاری برای بررسی میزان پوشش به عنوان عامل حفاظت خاک، تولید، پیش بینی گستره گونه های گیاهی و مهمتر از همه تغییرات مکانی خشکسالی و بارندگی به شمار می روند. 30 واحد نمونه برداری در منطقه به صورت تصادفی با در نظر گرفتن تیپ های گیاهی انتخاب شد. در هر واحد 12 پلات به طور تصادفی انتخاب و پوشش گیاهی در هر پلات اندازه گیری شد. اطلاعات ماهواره ای از نظر رادیومتری و هندسی تصحیح شدند. ارزش رقومی پیکسل های مربوط به هر پلات نمونه برداری برای تجزیه و تحلیل آماری مورد استفاده قرار گرفت. نتایج نشان دادند که از 24شاخص گیاهی، 15 شاخص برای تخمین پوشش گندمیان و مجموع پوشش گندمیان و پهن برگان علفی و 10 شاخص برای تخمین پوشش کل گیاهان مرتعی مناسب هستند. همچنین شاخص DVI مناسب ترین شاخص برای تخمین پوشش گندمیان و مجموع پوشش گندمیان و پهن برگان علفی و شاخص NDVI مناسب ترین شاخص برای تخمین پوشش کل گیاهان بود. نتایج نشان داد که درصد پوشش گندمیان، پهن برگان علفی، بوته ها و مجموع درصد پوشش گندمیان و پهن برگان علفی می توانند برای تخمین تولید مرتع و تعیین ظرفیت حیات وحش تنگ صیاد که بز و جبیر هستند مورد استفاده قرار گیرد. پوشش برآورد شده می تواند برای محاسبه ضریب پوشش از نظر فرسایش خاک مورد استفاده قرار گیرد.

با وجود تلاش های فراوان جهت کاهش یا بازیافت پسماندها، دفن بهداشتی هنوز راهکار اصلی مدیریت پسماند است. بنابراین دفن بهداشتی پسماندهای شهری با رعایت اصول محیط زیستی و در راستای توسعه پایدار از ضرورت های عصر حاضر است. یکی از مشکلات جدی در اغلب محدوده های شهری کمبود زمین مناسب برای دفن پسماندهای شهری است. انتخاب محل مناسب برای دفن پسماندهای شهری امری مشکل، پیچیده و زمانبر است و نیاز به بررسی معیارهای بسیاری دارد. در این تحقیق برای تعیین مکان های مناسب دفن پسماند استان کهگیلویه و بویر احمد از معیارهای شیب، پوشش اراضی، فاصله از راههای اصلی، فاصله از مراکز شهری و روستایی، زمین شناسی، شبکه آبهای سطحی، فاصله از گسل، بارش و ارتفاع استفاده شد. نقشه های مربوط به هر یک از شاخص های طبیعی و انسانی مورد استفاده در محیط GIS تهیه و برای وزن دهی و تلفیق لایه ها از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و وزن دهی تجمعی ساده (SAW) استفاده شد. وزن دهی و محاسبه نرخ ناسازگاری جدول های مقایسه زوجی در AHP با استفاده از نرم افزار Expert Choice صورت گرفت. نواحی دارای محدودیت برای دفن که بر اساس استانداردها و یا نظرهای کارشناسی دارای ارزش برابر صفر هستند نیز از هر یک از نقشه ها استخراج و برای آن یک نقشه جداگانه به نام لایه محدودیت تهیه شد. نتایج به دست آمده در هر یک از تکنیک های مورد استفاده در لایه محدودیت ضرب و نتایج نهایی در پنج طبقه محدودیت، به نسبت نامناسب، به نسبت مناسب، مناسب و کاملا مناسب قرارگرفتند. مقایسه نتایج حاصل از دو روش در این تحقیق مبین این است که AHP نسبت به SAW نتایج محافظه کارانه تری را ارائه می کند.

در این پژوهش٬ نتایج پژوهش برای تبیین نقش مهاجرت- که اغلب بخشی از آنها از سیاست های بخش مسکن تاثیر می پذیرند- در ناپایداری محلات مسکونی معاصر٬ ارائه شده است. اغلب محلات کلانشهرهایی چون تهران با مفهوم محله و شاخص هایی که معرف این نوع زیستگاه انسانی است به دلایلی از جمله مهمترین، آنها یعنی عدم یکدستی ساختار اجتماعی محلات فاصله زیادی دارند. به تبع مسائل مترتب بر این موضوع٬ هدف این پژوهش تبیین تاثیر عوامل تاثیرگذار بر ناپایداری محلات شهری معاصر است با نگاهی ویژه به مسائل متاثر از مهاجرت٬ با بررسی مسائلی همچون پراکندگی کالبدی٬ ناامنی در شهرها٬ کیفیت نازل محیط٬ نزول ساختار اجتماعی محلی٬ فقدان هویت٬ فقدان الگوهای اقناع کننده مسکن٬ حضور اتومبیل و ... که گریبانگیر محلات شهری معاصر شده است. با توجه به محدودیت های پژوهش٬ ارتباط مهاجرت با این مسائل منعکس کننده پاسخ پرسش اصلی این پژوهش خواهد بودکه: آیا مهاجرت بر پایداری محیط مسکونی محله «کن» منطقه 5 تهران تاثیر گذاشته است؟ طی این پژوهش از مطالعات نظری و تجربیات جهانی برای تبیین چارچوب نظری مطالعه استفاده شد و با مطالعات اسنادی و به کارگیری ابزار پرسشنامه و بهره گیری از نرم افزار SPSS به پاسخگویی به سوال مذکور پرداخته شد نتایج پژوهش حاکی از این واقعیت است که مهاجرت های صورت گرفته به محله کن تهران در نزول کیفیت محیط مسکونی از جمله هویت، پویایی و سازگاری، ظرفیت قابل تحمل مکان و ... تاثیر گذار بوده است.

تنوع ساختار اکولوژیکی سرزمین ایران زمینه شکل گیری مناظر فرهنگی متعددی را فراهم آورده است. مناظر فرهنگی، ترکیبی از تداوم حیات انسان و هنر پیرایش سرزمین را با بهره مندی از اجزای محیط طبیعی و در قالب سکونتگاههای انسانی از دوران گذشته تاکنون به نمایش می گذارند. در شرایط کنونی رشد جوامع انسانی در کنار پیشرفت های علمی، افزایش بهره گیری بشر از منابع و پیامدهای منفی ناشی از توسعه گردشگری بدون وجود طراحی و مدیریت بهینه در پهنه های تاریخی طبیعی، امکان تخریب ساختار اکولوژیکی و تاریخی مناظر فرهنگی را فراهم آورده. بحث نوین حفاظت جامع محیطی زمینه ساز حفاظت از پهنه های زیستی تاریخی و سکونتگاهها است.منطقه تاریخی طبیعی تالش «آق اولر مریان» با ویژگی های اکولوژیکی خاص و جاذب گردشگر دارای سکونتگاههای 4500 ساله در کنار منزلگاه عشایر فصلی است که از دوران باستان تاکنون تغییر چندانی نیافته و در بستر طبیعت تالشان در هم تنیده شده و بخش مهمی از ویژگی های منظر فرهنگی تالشان را به نمایش می گذارند. این سکونتگاهها با معماری ویژه ای در نحوه استفاده از مصالح بومی و مکان یابی صحیح با توجه به شاخص های بستر محیطی و بویژه تنوع ساخت، در طول زمان از ماندگاری خاصی برخوردار بوده اند. از سویی توسعه ساخت و سازهای جدید بویژه ویلاسازی ساکنان شهرهای پیرامونی باعث تخریب عناصر ارزشمند منظر شده است. در تحقیق پیش رو، شناسایی و مکانیابی این سکونتگاهها و نحوه پراکنش آنها با استفاده از فناوری دورسنجی و مطالعات گسترده محیطی، زمینه حفاظت جامع محیطی از این عناصر را به وجود آورده و با ارائه راهبردهایی، موجبات حفاظت جامع محیطی و توسعه گردشگری پایدار را فراهم آورده است.