مجله تحقیقات دامپزشکی
سال:1399 | دوره:75 | شماره:1 |تعداد مقالات:15

زمینه ی مطالعه: در دو دهه ی گذشته مصرف داروهای ضد کرمی برضد نماتودهای انگل دستگاه گوارش گوسفندان در ایران رو به افزایش بوده است. هدف: به این منظور وضعیت مقاومت نماتودهای انگلی دستگاه گوارش گوسفند نسبت به آلبندازول و فنبندازول در شهرستان سقز مورد بررسی قرار گرفت. روش کار: در آزمون درون تنی 90 گوسفند در 3 گروه (30 گوسفند در هر گروه) با تعداد 150 تخم یا بیشتر در گرم مدفوع انتخاب شدند. گوسفندان در هر گروه با آلبندازول و فنبندازول درمان شدند و تعداد تخم در گرم مدفوع به روش شناورسازی مک ماستر شمارش شد. نتایج: تیمارهای دریافت کننده آلبندازول و دریافت کننده فنبندازول از گوسفندان تحت مطالعه در مقایسه با گروه شاهد اختلاف معنی داری وجود داشت. تعداد تخم در گرم مدفوع در گروه تیمار دریافت کننده فنبندازول (258/1± 8/18) کمتر از گروه تیمار دریافت کننده آلبندازول (93/1± 8/59) در مقایسه با گروه شاهد (81/4± 07/204) بود. مقاومت به آلبندازول در گروه تیمار تحت مطالعه در مقایسه با گروه شاهد وجود داشت (71 درصد=R). در گروه تیمار دریافت کننده فنبندازول نیز نسبت به گروه شاهد در حد مشکوک بود (66/90 درصدR=). نتیجه گیری نهایی: نتایج آزمون درون تنی بیانگر آن بود که مقاومت دارویی در گوسفندان منطقه نسبت به آلبندازول وجود دارد ولی مقاومت در آن ها نسبت به فنبندازول مشکوک است و در آستانه بروز مقاومت دارویی قرار دارند.

زمینه ی مطالعه: تیلریوز گوسفندی یک بیماری تک یاخته ای مهم در گوسفند و بزها در مناطق گرمسیری و نیمه گرمسیری می باشد که باعث ضرر اقتصادی فراوانی در صنعت دام پروری می شود. هدف: هدف از این مطالعه، تشخیص تفریقی گونه های تیلریا در گوسفند با استفاده از روش PCR بود. روش کار: تعداد 200 نمونه خون گوسفند جهت تشخیص و تفریق گونه های تیلریا مورد بررسی قرار گرفتند. از نمونه های خون، استخراج DNA انجام گرفت و نمونه های DNA با استفاده از پرایمرهای اختصاصی که از روی سه ژن 18S rRNA، TamS1 و TaSp طراحی شده بودند تکثیر داده شدند. نتایج: در این مطالعه، از 200 نمونه مورد بررسی، 42 نمونه (21 درصد) آلوده به جنس تیلریا بودند و هیچ کدام از نمونه ها آلودگی به بابزیا نداشتد. همچنین از این 42 نمونه مثبت، تعداد 24 نمونه (1/57 درصد) فقط آلودگی به گونه تیلریا اویس، تعداد 12 نمونه (5/28 درصد) فقط آلودگی به تیلریا لستوکاردی و 2 نمونه (7/4 درصد) فقط آلودگی به تیلریا آنولاتا داشتند. 4 نمونه (5/9 درصد) نیز آلودگی هم زمان به تیلریا اویس و تیلریا لستوکاردی داشتند. نتایج تعیین توالی نشان داد که محصولات PCR ژن 18S rRNA تیلریا لستوکاردی به ترتیب شباهت 99 و 95 درصدی با محصولات PCR ژن 18S rRNA تیلریا آنولاتا و تیلریا اویس دارد. ژن TamS1 تیلریا لستوکاردی و تیلریا آنولاتا شباهت 86 درصدی را نشان دادند. همچنین ژن TaSp تیلریا اویس در مقایسه با تیلریا آنولاتا و تیلریا لستوکاردی به ترتیب شباهت 96 و 86 درصدی را نشان داد. نتیجه گیری نهایی: مطالعه سه ژن تحت آزمایش در بررسی حاضر نشان داد که می توان از ژن های TamS1 و TaSp به منظور تشخیص اختصاصی تیلریا با روش واکنش زنجیره ای پلیمراز (PCR) استفاده نمود.

زمینه ی مطالعه: استفاده از منابع مختلف املاح معدنی و اثر این املاح با منابع مختلف بر روی عملکرد متابولیسمی مورد توجه مراکز علمی و تحقیقاتی می باشد. هدف: هدف از این مطالعه سنتز نانو ذرات سلنیم و بررسی تأثیر این نانو ذرات بر روی فراسنجه های خونی مرتبط با عملکرد کبدی گاوهای شیری هلشتاین در مقایسه با سایر منایع سلنیم بود. روش کار: این مطالعه در دو مرحله آزمایشگاهی و مزرعه ای اجرا گردید. به منظور سنتز نانو ذرات سلنیم از واکنش های شیمیایی اکسایش – کاهش استفاده شد. با استفاده از تکنیک زتا سایزرتشکیل نانو ذرات سلنیم و عدم تغییر در اندازه این نانو درات در طی زمان اثبات گردید. به منظور آزمایش مزرعه ای، 6 راس گاو شیری هلشتاین در قالب طرح چرخشی 28 روزه به شکل مربع لاتین 3*3 با 3 تیمار آزمایشی و تعداد 2 تکرار استفاده شد. دام ها در 3 تیمار آزمایشی توزیع گشتند که عبارت بودند از 1) جیره محتوی سدیم سلنیت، 2) جیره محتوی سدیم سلنیت کلوییدی، 3) جیره محتوی نانو ذرات سلنیم. فراسنجه های خونی مرتبط با عملکرد کبدی شامل آلبومین، بیلی روبین و کلسترول کل در آزمایش حاضر اندازه گیری شدند. همچنین در طول دوره آزمایشی مقدار ماده خشک مصرفی دام ها اندازه گیری شد. نتایج: میزان کلسترول پلاسمای خون در گروه گاوهای تغذیه شده از سدیم سلنیت کلوئیدی بیشتر از گروه گاوهای تغذیه شده از نانو ذرات سلنیم بود (01/0=P). مقدار بیلی روبین (04/0=P) و آلبومین پلاسما (03/0=P) در گاوهای گروه سه پایین تر از گروه یک بود. ماده خشک مصرفی تحت تاثیر تیمارها قرار نگرفت. نتیجه گیری نهایی: با توجه به نتایج فوق به نظر می رسد که مکمل نانو ذرات سلنیم در مقایسه با دو منبع دیگر سبب بهبود فراسنجه های خونی مرتبط با شاخص کبدی و در نتیجه عملکرد کبدی و در نهایت بهبود وضعیت سیستم ایمنی گاوهای شیری شده است.

زمینه مطالعه: عصاره آویشن حاوی ترکیبات ضد میکروبی و آنتی اکسیدانی است که می توانند در جوجه های گوشتی تحت تنش گرمایی مفید باشند. هدف: هدف این آزمایش بررسی اثرات عصاره آویشن باغی در مقایسه با بعضی از مکمل های رایج غذایی بر عملکرد، فراسنجه های بیوشیمی خونی و پاسخ آنتی بادی در جوجه های گوشتی تحت شرایط تنش گرمایی بود. روش کار: این مطالعه با استفاده از 192 قطعه جوجه گوشتی نر یکروزه (سویه راس 308) در قالب یک طرح کاملاً تصادفی با 8 تیمار در 4 تکرار و 6 جوجه در هر تکرار صورت گرفت. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از: 1) جیره پایه + شرایط دمای استاندارد (شاهد مثبت)، 2) جیره پایه + شرایط تنش حرارتی (شاهد منفی)، 3) شاهد منفی + 200 میلی گرم ویرجینیامایسین، 4) شاهد منفی+ 150 میلی-گرم پروبیوتیک پروتکسین، 5) شاهد منفی+ 250 میلی گرم ویتامین C، 6) شاهد منفی+ 250 میلی گرم ویتامین E، 7) شاهد منفی+ 250 میلی گرم عصاره آویشن و 8) شاهد منفی + 500 میلی گرم عصاره آویشن در کیلوگرم جیره. نتایج: سطح 500 میلی گرم در کیلوگرم عصاره آویشن، پروبیوتیک و ویتامین E سبب افزایش وزن بدن (به ترتیب 2202، 2183 و 2199 گرم) و بهبود ضریب تبدیل غذایی (به ترتیب 65/1، 74/1 و 66/1) نسبت به تیمار شاهد منفی (افزایش وزن 1960 گرم و ضریب تبدیل خوراک 96/1) شد (05/0>P). همچنین سطح 500 میلی گرم در کیلوگرم عصاره آویشن، پروبیوتیک و ویتامین C سبب کاهش تری گلیسرید، کلسترول کل و لیپوپروتئین با دانسیته پایین در زمان تنش گرمایی گردید (05/0>P). همه مکمل های استفاده شده در مقایسه با تیمار شاهد منفی مقدار تیتر آنتی بادی علیه گلبول قرمز خون را به طور معنی داری افزایش داد. نتیجه گیری نهایی: به طور کلی، بر اساس نتایج این آزمایش عصاره آویشن در سطح 500 میلی گرم در کیلوگرم جیره می تواند به عنوان یک جایگزین مناسب مکمل های رایج غذایی برای بهبود عملکرد رشد و وضعیت سلامتی جوجه های گوشتی در شرایط تنش گرمایی توصیه گردد.

زمینه ی مطالعه: پنیر یک فرآورده لبنی است که در سراسر جهان مورد توجه می باشد. پری بیوتیک ها و پروبیوتیک ها در تولید مواد غذایی سیمبیوتیک به ویژه در فرآورده های لبنی بسیار مورد استفاده قرار گرفته است. اثرات مفید پروبیوتیک ها و پری بیوتیک ها بر روی سلامت میزبان به خوبی شناخته شده است. هدف: در این مطالعه، اثر پری بیوتیکی عصاره برگ درخت زیتون بر بقای باکتری لاکتوباسیلوس کازئی در تولید پنیر UF طی 10 هفته نگهداری در سرما بررسی شد. روش کار: ابتدا عصاره آبی برگ درخت زیتون تهیه شد، سپس باکتری های پروبیوتیک و استارتر جهت تلقیح آماده سازی شدند. این عصاره در حضور باکتری های فوق به پنیر UF اضافه شد، سپس شمارش پروبیوتیک لاکتوباسیلوس کازئی با استفاده از محیط کشت MRS-bile agar به روش پورپلیت و به صورت هفتگی طی 10 هفته نگهداری انجام شد و در نهایت نمونه های پنیر بعد از 10 هفته در دمای 4 درجه سانتی گراد مورد ارزیابی حسی قرار گرفتند. نتایج: تعداد لاکتوباسیلوس کازئی در اثر اضافه کردن غلظت های مختلف عصارة برگ درخت زیتون طی مدت زمان نگهداری به طور معنی داری رشد داشته و با افزایش غلظت عصاره، تعداد پروبیوتیک نیز افزایش یافته است (05/0P<). بعد از 10 هفته، در همه پنیرهای پروبیوتیکی، تعداد لاکتوباسیلوس کازئی به میزان cfu/g 108-106. همچنین اثرات مثبتی در خواص حسی نمونه های پنیر متاثر از عصاره برگ درخت زیتون مشاهده گردید و مقبول ترین نمونه پنیر حاوی 5/0 درصد از این عصاره بود. نتیجه گیری نهایی: تعداد لاکتوباسیلوس کازئی به طور معنی داری در طی مدت زمان نگهداری به دلیل افزودن غلظت های مختلف عصاره برگ درخت زیتون افزایش یافت. تعداد باکتری های پروبیوتیک با افزایش غلظت عصاره افزایش معنی داری داشت (05/0P<). همچنین اثرات مثبتی بر روی ویژگی های حسی نمونه های پنیر تیمار شده با عصاره برگ درخت زیتون مشاهده شد و در بین نمونه ها بیشترین مقبولیت را پنیر با 5/0 درصد عصاره داشت.

زمینه ی مطالعه: گیاه ریحان (Ocimum basilicum L. ) به طور گسترده به عنوان طعم دهنده در مواد غذایی کاربرد دارد. اسانس این گیاه برای بعضی از باکتری های بیماریزای غذایی اثر ضدمیکروبی دارد. هدف: هدف از تحقیق حاضر ارزیابی تأثیر غلظت های مختلف اسانس ریحان بر ویژگی های میکروبی و حسی پنیر سفید سنتی ایرانی در طی دوره رسیدن بود. روش کار: نمونه های پنیر با کمک تولیدکنندگان محلی با غلظت های صفر، 150 و 250 میلی گرم در کیلوگرم از اسانس ریحان تهیه شد. نمونه ها در روزهای صفر، 15، 30، 60 و 90 دوره رسیدن از نظر تعداد باکترهای مزوفیل هوازی، کلی فرم ها، استافیلوکوکوس اورئوس و نیز در روز 90 دوره رسیدن از نظر ویژگی های حسی مورد آزمایش قرار گرفت. نتایج: نتایج آزمون های میکروبی نشان داد که غلظت های 150 و250 میلی گرم در کیلوگرم اسانس در روزهای 60 و90 دوره رسیدن روی جمعیت باکتری های مزوفیل هوازی اثر مهاری معنی دار (05/0P<) داشتند؛ اما روی جمعیت کلی فرم ها اثر مهاری معنی دار (05/0P<) در روزهای 30، 60 و90 مشاهد شد. هم چنین غلظت 150 میلی گرم در کیلوگرم اسانس در روز 90 و غلظت 250 میلی گرم در کیلوگرم آن در روزهای 30، 60 و90 روی تعداد استافیلوکوکوس اورئوس اثر مهاری معنی دار نشان داد (05/0P<). ارزیابی حسی نشان داد غلظت های مورد استفاده از اسانس ریحان تأثیر معنی دار روی ویژگی های حسی نمونه ها نداشت. نتیجه گیری نهایی: در مجموع می توان گفت که غلظت های فوق اسانس ریحان می تواند به عنوان یک ماده نگه دارنده طبیعی در پنیرهای سفید سنتی ایرانی استفاده شود.

زمینه ی مطالعه: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از پاتوژن های مهم انسانی است که عامل بروز عفونت بوده و نیز با تولید انواع مختلف انتروتوکسین ها موجب مسمومیت های غذایی می گردد. استفاده از روش های معمول کشت جهت شمارش استافیلوکوکوس اورئوس دارای محدودیت هایی مانند مدت زمان طولانی برای رشد باکتری و فقدان حساسیت و دقت لازم در مورد سلول های زنده غیر قابل کشت می باشد. هدف: هدف از انجام این پژوهش جستجو و شمارش استافیلوکوکوس اورئوس تولید کننده انتروتوکسین های A-E در محصولات خامه ای قنادی با استفاده از روش PCR زمان واقعی در ترکیب با پروپیدیوم مونوآزید (PMA) جهت تفکیک سلول های زنده از مرده بود. روش کار: تعداد 100 نمونه شیرینی خامه ای به مدت 2 ماه و به صورت تصادفی از کارگاه های قنادی شهر آمل تهیه شد. پس از تهیه رقت از نمونه، پلت های باکتریایی جداسازی و قبل از استخراجDNA، با PMA تیمار شدند. PCR زمان واقعی جهت شمارش کل سلول-های استافیلوکوکوس اورئوس و نیز سویه های انتروتوکسیژنیک آن با استفاده از پرایمرهای اختصاصی انجام شد. نتایج: نتایج شمارش کشت معمولی به نتایج PMA-qPCR بسیار نزدیک بود (05/0

زمینه ی مطالعه: نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در محصولات تجاری متعددی ازجمله رنگ ها، کرم های ضدآفتاب و محصولات خوراکی استفاده شده و به طور مستقیم و غیرمستقیم در آبزی پروری قابل استفاده است. کاربرد گستردة این نانوذرات بررسی آثار احتمالی آن بر آبزیان را ضروری کرده است. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی آثار هیستوپاتولوژیکی نانوذرات دی اکسید تیتانیوم آناتاز در آب بر آبشش، کبد و رودة ماهی آزاد دریای خزر بود. روش کار: در این مطالعه، 126 ماهی آزاد دریای خزر (3/4± 46/27 گرم) به مدت 4 روز در معرض شش غلظت 0، 01/0، 1/0، 1، 10 و 100 میلی گرم در لیتر نانوذرات دی اکسید تیتانیوم قرار گرفتند. برای تعیین اثرات آسیب بافتی ناشی از نانوذرات دی اکسید تیتانیوم، در پایان آزمایش، بافت های آبشش، کبد و رودة ماهیان با تکنیک بافت شناسی مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج: مواجهة کوتاه مدت (4 روز) بچه ماهیان آزاد دریای خزر با نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در غلظت های موردمطالعه تلفاتی ایجاد نکرد. بر این اساس، نانوذرات دی اکسید تیتانیوم موردبررسی برای بچه ماهیان آزاد دریای خزر جزء مواد "نسبتاً غیر سمی" طبقه بندی شد. مواجهة کوتاه مدت بچه ماهیان آزاد دریای خزر با نانوذرات موردمطالعه تغییرات بافتی ایجاد کرد که مهم ترین آن ها هایپرتروفی، هایپرپلازی، جوش خوردگی تیغة ثانویه، نکروز در بافت آبشش؛ تجمع ملانوماکروفاژها، تجمع سلول های خونی، پیکنوز هستة سلول های کبدی، واکوئلاسیون و نکروز کانونی در بافت کبد؛ و واکوئلاسیون، ضخیم شدن لامینا پروپریا، تحلیل پرزهای روده و نکروز در بافت روده بودند. نتیجه گیری نهایی: نتایج این پژوهش نشان داد که اگرچه نانوذرات دی اکسید تیتانیوم در آزمون سم شناسی حاد مرگ ومیری ایجاد نکردند و از این نظر مادة نسبتاً غیر سمی محسوب می شوند، ولی آسیب بافتی مشاهده شده در این آزمون نشان می دهد که این نانوذرات می توانند برای ماهی آزاد دریای خزر آسیب زا باشند.

زمینه ی مطالعه: تأثیر انگل ها بر شاخص های بیو متریک کپور معمولی (C. carpio) تالاب انزلی. هدف: شناسایی آلودگی های انگلی در کپور معمولی و ارزیابی تأثیر آن ها بر شاخص های بیو متریک ماهی. روش کار: در مجموع 78 نمونه بصورت فصلی (از بهار تا زمستان 1395) از تالاب جمع آوری شد که پس از انتقال به آزمایشگاه بیو-متری و برای جستجوی انگل ها تشریح گردیدند. سستود ها و ترماتود ها با آلوم کارمین رنگ آمیزی، نماتود ها نیز با گلیسرین الکل شفاف سازی شدند. میزان شیوع، فراوانی و میانگین شدت آلودگی ها نیز تعیین گردید. نتایج: 13 گونه مختلف انگلی شامل: Ichthyophthirius multifiliis، Trichodina sp.، Epistilis sp.، Gyrodactylus sp.، Dactylogyrus extensus، Diplozoon nipponicum، Diplostomum spathaceum، Posthodiplostomum cuticola، Asymphlodora sp.، Caryophyllaeus fimbericeps، Raphidascaris acus، Pseudocapillaria tomentosaوLernea cyprinacea شناسایی شدند که در بین آن ها، Epistylis sp.، P. cuticola، Asymphlodora sp. و P. tomentosaبرای نخستین بار از کپور معمولی تالاب انزلی گزارش می شوند. میانگین وزن در ماهیان سالم و آلوده به ترتیب از 54/3± 68/23 گرم تا 28/73± 100/686 گرم و 51/4± 47/32 گرم تا 64/62± 64/633 گرم ثبت شد. فاکتور وضعیت در ماهیان سالم و آلوده به ترتیب از 50/0± 09/1 به 03/0± 17/1 و 13/0± 24/1 به 03/0± 19/1 بود. همچنین شاخص گنادو سوماتیک در ماهیان سالم و آلوده به ترتیب از 16/0± 45/0 به 54/56± 3/3 و از 67/0± 78/1 به 62/0± 74/2 محاسبه شد. ضریب رشد لحظه ای ماهیان سالم در گروه سنی +2 به +1 سال، 25/1 و در گروه +3 به +2 سال، 72/0 بود در حالیکه در ماهیان آلوده همان رده های سنی به ترتیب 94/0 و 65/0 محاسبه شد. نتیجه گیری نهایی: انگل ها می توانند برخی اثرات منفی را بر خصوصیات بیو متریک ماهیان آلوده ایجاد کنند و میزان رشد آن ها را کاهش دهند، از اینرو پایش مداوم جوامع انگلی در ماهیان بومی و مهم اقتصادی تالاب انزلی به منظور حفاظت از آن ها و جلو گیری از ورود این ماهیان به استخر های پرورش ماهی حاشیه تالاب ضروری است.

زمینه ی مطالعه: سندروم اسهال در گوساله ها به علت زیان ناشی از تلفات، کاهش وزن، ایجاد گوساله های ضعیف و هزینه های درمانی با خسارت های جبران ناپذیری به صنعت گاوداری جهان همراه است. از این رو مطالعه علل شیوع اسهال در مناطق مختلف تأثیر بسزایی در اتخاذ استراتژی های مدیریتی جهت پیشگیری و درمان دارد. هدف: مطالعه حاضر با هدف بررسی میزان شیوع برخی انتروپاتوژن های مهم گوساله های اسهالی زیر سه ماه در گاوداری های اطراف شهرکرد انجام شد. روش کار: از 82 گوساله ماده در روز اول ابتلا به اسهال، نمونه مدفوع جمع آوری و از نظر آلودگی به سالمونلا، اشریشیاکلی، کلستریدیوم، کریپتوسپوریدیوم و کوکسیدیا با روش های مرسوم میکروبیولوژی و انگل شناسی آزمایش شدند. نتایج: در مجموع از گوساله های مورد مطالعه، 6/36 درصد از نظر سالمونلا، 4/24 درصد از نظر اشریشیاکلی، 8/9 درصد از نظر کلستریدیوم، 8/9 درصد از نظر کریپتوسپوریدیوم و 31/7 درصد از نظر کوکسیدیا مثبت بودند و از 4 مورد آلوده به اشریشیاکلی، سویه K99 جدا شد. بیشترین شیوع مربوط به سالمونلا و اشریشیاکلی گزارش شد. نتیجه گیری نهایی: برخورد گوساله ها با عوامل عفونی اسهال در طول زندگی تقریباً اجتناب ناپذیر است چرا که بلافاصله پس از تولد ارگانیسم ها را از محیط دریافت می کنند. بنابراین اتخاذ روش های مدیریتی کارآمد، رعایت موازین بهداشتی و دریافت آغوز کافی بویژه در فصول سرد سال، در کنترل، پیشگیری و کاهش میزان اسهال و خسارات متعاقب آن مؤثر خواهد بود.

زمینه ی مطالعه: بردتلا برونشی سپتیکا یک باکتری گرم منفی و عامل بیماریزای دستگاه تنفس در سگ، خوک، گربه، اسب، حیوانات آزمایشگاهی و انسان است. هدف: هدف از این مطالعه بررسی آلودگی بردتلا برونشی سپتیکا در ناحیه ی حلق سگ های خانگی و سگ های پناهگاه با روش های مولکولی و کشت و ارزیابی حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های جداسازی شده در ایران بود. روش کار: در این بررسی از 62 سگ خانگی شامل 31 سگ دارای علائم تنفسی و 31 سگ سالم و بدون علائم تنفسی و 62 سگ نگهداری شده در پناهگاه شامل 31 سگ دارای علائم تنفسی و 31 سگ بدون علائم تنفسی، نمونه سواب حلق جمع آوری گردید. نمونه های اخذ شده با روش های مولکولی و کشت از نظر آلودگی به بردتلابرونشی سپتیکا بررسی شد و حساسیت آنتی بیوتیکی سویه های جداسازی شده مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج: بر طبق نتایج مولکولی، 1/16درصد سگ های خانگی دارای علایم تنفسی، 6/9 درصد سگ های خانگی فاقد علایم تنفسی، 5/22 درصد سگ های پناهگاه دارای علائم تنفسی و 1/16 درصد سگ های سالم پناهگاه دارای آلودگی به بردتلا برونشی سپتیکا بودند. همچنین این باکتری از 2/3 درصد سگ های خانگی دارای علایم تنفسی، 2/3 درصد سگ های پناهگاه مبتلا به علائم تنفسی و 4/6 درصد سگ های پناهگاه فاقد علائم تنفسی از طریق کشت باکتریایی نیز جدا گردید. در کشت هیچ یک از سگ های خانگی فاقد علایم تنفسی باکتری جدا نشد. سویه های جدا شده نسبت به تتراسایکلین، انروفلوکساسین، کوتریموکسازول و داکسی سایکلین دارای حساسیت بودند در حالی که در برابر آمپی سیلین و سفتریاکسون به ترتیب مقاوم بوده و حساسیت متوسط نشان دادند. نتیجه گیری نهایی: بررسی حاضر بیانگر میزان آلودگی قابل توجه به بردتلا برونشی سپتیکا در سگ ها می باشد. سگ های خانگی و به خصوص آن هایی که به شکل متراکم نگهداری می شوند می توانند باعث انتقال آلودگی به انسآن های در تماس با آن ها شوند.

زمینه ی مطالعه: فلوفنامیک اسید از خانواده فنامات ها بوده و به عنوان داروی ضد التهاب غیراستروئیدی و ضد درد مورداستفاده قرارگرفته است. با توجه به قابلیت دارو جهت مهار کانال های و ممانعت از خروج محتویات سلول ازجمله ATP، احتمال تأثیر مثبت آن بر روند التیام زخم های دیابتی وجود دارد. هدف: بررسی اثرات موضعی فلوفنامیک اسید به عنوان بلوک کننده کانال کانکسین بر التیام زخم رت های دیابتی شده توسط آلوکسان. روش کار: در این مطالعه از 40 سر رت نر نژاد ویستار استفاده شد. همه ی رت ها توسط 150 میلی گرم در کیلو گرم آلوکسان دیابتی و به صورت تصادفی به چهار گروه تقسیم شدند. پس از بیهوشی برشی به ابعاد 2×2 سانتی متر در ناحیه پشت ایجاد و پوست به طور کامل جدا گردید. گروه ها به صورت جداگانه تحت درمان با پمادهای 2، 5 و 10 درصد فلوفنامیک اسید قرار گرفتند و یک گروه نیز به عنوان کنترل فقط پماد وازلین و اوسرین دریافت کرد. پماد و پانسمان روزانه تجدید شد. از روز صفر تا 21 در روزهای فرد مساحت زخم موردبررسی قرار گرفت. در هر گروه، نیمی از رت ها در روز پنج و بقیه در روز 21 یوتانایز و از محل برش، نمونه پاتولوژیک تهیه گردید. نتایج: فرآیند ترمیم، تراکم فیبروبلاست ها، روند اپیتلیالیزاسیون، آنژیوژنز، تشکیل رشته های کلاژن و بسته شدن زخم در گروه 2 درصد بهتر از سایر گروه ها بود و به ترتیب در گروه های کنترل، 5 و 10 درصد از سیر نزولی برخوردار و دارای اختلاف معنی دار بود، بطوریکه در دو گروه آخر، فرآیند ترمیم مختل گردید. نتیجه گیری نهایی: غلظت 2 درصد دارو نه تنها اثرات ضدالتهابی قوی را بروز نداد، بلکه با تأثیر بر روی کانال های کانکسین 43 و ممانعت از خروج ATP، فرآیند ترمیم را بهبود بخشیده و تسریع نمود، درحالی که در غلظت 5 و 10 درصد، اثرات ضدالتهابی دارو غالب بوده و منجر به تأخیر در فرآیند ترمیم گردید.

زمینه ی مطالعه: همزمان سازی فحلی، ابزاری ارزشمند در مدیریت تولیدمثل میش است. هدف: هدف از انجام این مطالعه، بررسی کارآیی و بهترین زمان استفاده از eCG در برنامه کوتاه مدت همزمان سازی فحلی مبتنی بر GnRH-PGF2α در فصل تولیدمثل در میش های نژاد شال بود. روش کار: 160 رأس میش 6-2 ساله غیرآبستن انتخاب و به صورت تصادفی به 4 گروه مساوی تقسیم شدند. به همه میش ها در روز صفر، 25 میکرو گرم آلارلین استات (آنالوگ GnRH) و در روز پنج، 75 میکرو گرم دی-کلوپروستنول (آنالوگ PGF2α )، تزریق گردید. به گروه اول (شاهد) هورمون دیگری تزریق نشد. گروه های دوم تا چهارم به ترتیب 48 ساعت قبل، 24 ساعت قبل و همزمان با تزریق PGF2α ، 400 واحد بین المللی eCG دریافت کردند. میش ها تا 96 ساعت پس از تزریق PGF2α ، در معرض قوچ های بارور قرار گرفتند. غلظت پروژسترون خون پیش از تزریق و ده روز پس از تزریق PGF2α اندازه گیری شد. نتایج: غلظت پروژسترون پیش از تزریق PGF2α تفاوتی بین گروه های آزمایشی مختلف نشان نداد (05/0P>)، ولی غلظت آن 10 روز پس از تزریق PGF2α ، در گروه های 2 و 3 نسبت به گروه های 1 و 4 بالاتر بود (05/0P<). درصد بروز فحلی در پی استفاده همزمان eCG و PGF2α در مقایسه با سایر گروه ها افزایش یافت (05/0P<). درصد بروز فحلی، طی روز اول پس از تزریق PGF2α در گروه های دوم و سوم به طور معنی داری از گروه اول و چهارم بیشتر بود (05/0P<). همچنین اختلاف معنی داری بین درصد بروز فحلی طی روز دوم، بین گروه های اول و چهارم و گروه های دوم و سوم مشاهده گردید (05/0P<). میانگین زمان شروع فحلی پس از تزریق PGF2α به طور معنی داری در گروه های دوم و سوم کمتر از گروه اول و چهارم بود (05/0P<). نرخ آبستنی، میزان بره زایی، چندقلوزایی و نرخ تزاید گله اختلاف معنی داری را در بین گروه های آزمایشی نشان نمی دادند (05/0P>). نتیجه گیری نهایی: استفاده از eCG در زمان های مختلف (24 و 48 ساعت قبل و همزمان با PGF2α )، در روش کوتاه مدت همزمان سازی فحلی مبتنی بر GnRH-PGF2α در فصل جفت گیری، می تواند بر روی شاخص های فحلی موثر باشد. با توجه به تنوع توده های گوسفند کشور، استفاده همزمان eCG و PGF2α در روش کوتاه مدت، ممکن است نتایج قابل قبولی داشته باشد.

زمینه ی مطالعه: روتاویروس های گروه A یکی از مهمترین عوامل مسبب گاستروانتریت و عامل 30 تا 50 درصد موارد اسهال نوزاد انسان و سایر حیوانات می باشند. ژنوتیپ G این ویروس ها بر اساس توالی ژن رمز کننده پروتئین سطحی این ویروس ها (VP7) تعیین شده که یکی از مهمترین عوامل القاء کننده ایمنی علیه ویروس است و نسبت به هر ژنوتیپ اختصاصی عمل می کند. هدف: در مطالعه حاضر احتمال وقوع ژنوتیپ های رایج روتاویروس A گاوی در جمعیت روتاویروس انسانی مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: تعداد 100 نمونه از مدفوع کودکان زیر 2 سال مبتلا به اسهال از شهر تهران و ورامین جمع آوری و به منظور ردیابی حضور روتاویروس A با استفاده از روش ELISA مورد بررسی قرار گرفت. نمونه های مثبت بر روی خط سلولی MA-104 با چند پاساژ جداسازی و کشت شدند. سپس کلیه نمونه های مثبت (49 نمونه) با استفاده از روش semi-nested RT-PCR و پرایمرهای اختصاصی تعیین کننده ژنوتیپ های رایج گاوی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج: از 100 نمونه، 49 مورد در الایزا مثبت تشخیص داده شدند. 8 نمونه در مرحله اول semi-nested RT-PCR باند مربوط به قطعه مورد نظر را نشان دادند و در دور دوم، در دو نمونه اخذ شده از شهر ورامین، نتایج مثبت بود و وجود قطعه VP7 گاوی در یکی G6 و در دیگری دو قطعه G6 و G8 تشخیص داده شد که نشان از عفونت همزمان حداقل با دو جدایه روتاویروس انسانی نوترتیب دارد. هر 6 نمونه منتخب الایزا مثبت که به روی خط سلولی MA104 برده شده بودند، پس از 5-4 بار پاساژ متوالی آثار تخریب سلولی (CPE) را نشان دادند و زنده بودن روتاویروس های نمونه های منتخب این مطالعه تایید گردید. نتیجه گیری نهایی: نتایج این مطالعه بیانگر وجود نوترتیبی روتاویروس های انسانی با روتاویروس گاوی است و نشان می دهد که در صورت ظهور تیپ های جدید انسانی، به دلیل تفاوت سویه نوترتیب جدید در پروتئین ایمنوژن، امکان غالب شدن آن و در نهایت، همه گیری و تلفات چه بسا قابل ملاحظه ای امکان خواهد داشت که به مطالعات بیشتر و پایش مداوم نیاز دارد.

عارضه ترومبوز قلبی به طور معمول در همسترهای سوری پیر رخ می دهد و بر اساس مطالعات صورت گرفته میزان بروز آن در جنس ماده بیشتر از جنس نر می باشد. دهلیز چپ شایع ترین مکان برای تشکیل ترومبوز بوده و معمولاً به دنبال کاردیومیوپاتی دژنراتیو و آمیلوئیدوز ایجاد می شود. در این مطالعه 22 عدد همستر سوری با میانگین سنی 1 تا 3 سال که با علائم بیماری قلبی-عروقی در یک بازه زمانی 2 ساله به بیمارستان آموزشی دام های کوچک دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران منتقل شده بودند، به منظور ارزیابی بیماری های قلبی و همچنین ترمبوز دهلیزی مورد معاینه قرار گرفتند. در مشاهدات و معاینات صورت گرفته علائم بالینی بی حالی، بی اشتهایی، تنفس سریع، کاهش میزان فعالیت روزانه، افزایش ضربان قلب، سیانوزه شدن و در مواردی ترشحات واژنی مشاهده شد. بر مبنای این نشانه های بالینی، تشخیص اولیه بیماری قلبی گذاشته شد و برای بررسی دقیق تر بیماری قلبی، به بخش رادیولوژی و سونوگرافی ارجاع داده شدند. به منظور مشاهده علائم اختصاصی بیماری های قلبی، اکوکاردیوگرافی در تمامی بیماران انجام شد. در چند مورد از بیماران نمونه گیری از ترشحات واژنی نیز صورت پذیرفت که برای کشت باکتریایی به آزمایشگاه ارجاع داده شدند. در اکوکاردیوگرافی، عارضه ترومبوز قلبی و به ویژه ترومبوز دهلیزی در تمامی موارد تشخیص داده شد که در 9 مورد از آن ها عارضه پیومتر نیز مشاهده شد.