روان پرستاری
سال:1395 | دوره:4 | شماره:1 (پیاپی 13) |تعداد مقالات:8

مقدمه: اضطراب در روش های تشخیصی و درمانی مانند برونکوسکوپی بسیار بالاست و این امر نارضایتی بیماران را افزایش می دهد. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر انحراف فکر بر سطح اضطراب و رضایتمندی بیماران تحت برونکوسکوپی انجام شده است.روش ها: مطالعه حاضر به صورت کارآزمایی بالینی در بیمارستان امام علی (ع) زاهدان انجام گرفت. تعداد 60 بیمار کاندید برونکوسکوپی بستری و سرپایی که دارای شرایط شرکت در مطالعه بودند، انتخاب گردیدند. سپس شرکت کنندگان بطور تصادفی به دو گروه مداخله (30 نفر) و کنترل (30 نفر) تخصیص یافتند. ابزار جمع آوری داده ها شامل فرم مشخصات فردی و بیماری، پرسشنامه اضطراب حالت اشپیل برگر و فرم رضایتمندی بود. طی برونکوسکوپی موسیقی محلی منتخب (صوت و تصویر) به گروه مداخله ارائه شد. گروه کنترل اقدامات معمول را دریافت نمودند. پس از جمع آوری داده ها، آن ها با کمک نرم افزار SPSS نسخه 21 و با استفاده از آزمون های کای دو، تی مستقل، تی زوجی و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین و انحراف معیار نمره اضطراب حالت در گروه مداخله و کنترل قبل مداخله به ترتیب 44.33±8.95 و 44.60±9.40 و بعد از مداخله 36.47±6.16 و 41.07±7.16 بود. تحلیل کوواریانس با کنترل اثر متغیرهای دموگرافیک نشان داد که انحراف فکر به طور معناداری باعث کاهش اضطراب در گروه مداخله گردیده است (p=0.003). همچنین بر اساس نتایج رضایتمندی در گروه مداخله بالاتر از گروه کنترل بود(p=0.05) .نتیجه گیری: انحراف فکر بر کاهش اضطراب و افزایش رضایتمندی بیماران تحت برونکوسکوپی موثر بود. بنابراین توصیه می گردد در طی روش های تشخیصی و درمانی تهاجمی، مانند برونکوسکوپی، مورد استفاده قرار گیرد.

مقدمه: بیماری تالاسمی از بیماری های شایع ژنتیکی در جهان و به ویژه در کشور ما می باشد. ﺑﺴﻴﺎری از دﻻﻳﻞ مانند ﻣﺰﻣﻦ ﺑﻮدن ﺑﻴﻤﺎری، ﻫﺰﻳﻨﻪ درﻣﺎﻧﻲ، ﺣﺎﻻت ﺑﻴﻤﺎری اﻧﺘﻈﺎر مرگ زودرس ﺑﺎﻋﺚ اضطراب در ﺑﻴﻤﺎران ﺗﺎﻻﺳﻤﻲ ﻣﻲﮔﺮدد. پژوهش حاضر ﺑﺎﻫﺪف ﺗﻌﻴﻴﻦ تاﺛﻴﺮﻛﺎرآیی روش ﺣﺴﺎﺳﻴت زداﻳﻲ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎت ﭼﺸﻢ و ﭘﺮدازش ﻣﺠﺪد ﺑﺮ ﻣﻴﺰان اﺿﻄﺮاب نوجوانان ﻣﺒﺘﻼﺑﻪ تالاسمی اﻧﺠﺎم شد.روش ها: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی می باشد. 60 نوجوان مبتلا به تالاسمی در محدوده سنی 12-20 سال انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه قرار گرفتند. از ﭘﺮﺳﺸﻨﺎمه اطلاعات جمعیت شناختی و پرسشنامه اضطراب بک جهت گردآوری داده استفاده گردید. در گروه مداخله درﻣﺎن ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻲ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎت ﭼﺸﻢ و ﭘﺮدازش ﻣﺠﺪد در سه ﺟﻠﺴﻪ ﺑﻪﺻﻮرت یک روز در ﻣﻴﺎن ﺑﻪ ﻣﺪت 45-30 اﺟﺮا شد. در گروه شاهد هیچ اقدامی انجام نشد. تجزیه و تحلیل داده ﻫﺎ ﺑﻪ وﺳﻴﻠﻪ آمار توصیفی، آزمون های آماری تی مستقل و آزمون تی زوجی، آزمون ناپارامتری و آزمون کولموگروف اسمیرنوف انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که میانگین میزان اضطراب نوجوانان مبتلا به تالاسمی قبل از اجرای روش درمانی ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻲ ﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎت ﭼﺸﻢ و ﭘﺮدازش ﻣﺠﺪد در گروه مداخله 34.73±5.62 بوده که پس از انجام روش درمانی ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻲﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎت ﭼﺸﻢ و ﭘﺮدازش ﻣﺠﺪد به 19.90±2.48 تغییر یافت. که نسبت به قبل از مداخله کاهش چشمگیری داشته است و از نظر آماری معنادار بود (P<0.001). همچنین نتایج نشان می دهد که ﺣﺴﺎﺳﻴﺖ زداﻳﻲﺑﺎ ﺣﺮﻛﺎت ﭼﺸﻢ و ﭘﺮدازش ﻣﺠﺪد به صورت معناداری در کاهش اضطراب نوجوانان مبتلا به تالاسمی موثر است.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد درمان حساسیت زدایی چشم و پردازش مجدد از طریق تاثیر بر یکپارچه سازی حافظه می تواند عمل نماید و این روش در کاهش اﺿﻄﺮاب نوجوانان ﻣﺒﺘﻼﺑﻪ تالاسمی موثر است.

مقدمه: نوجوانی دوره ای پر آشوب از نظر تغییرات جسمی، اجتماعی و روانشناختی محسوب می شود. اعتماد به نفس پایین در این دوره، با ایجاد اختلال در روابط فردی و اجتماعی، ممکن است سبب اختلالات روانی گوناگون شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی گروهی بر میزان اعتماد به نفس دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه انجام شد.روش ها: پژوهش حاضر به صورت تجربی و با گروه شاهد انجام شد. ابتدا به صورت تصادفی از بین دو دبیرستان دولتی دخترانه دوره دوم متوسطه شهرستان گتوند در سال تحصیلی 94-1393، یکی برای انتخاب گروه مداخله و دیگری برای گزینش گروه شاهد تعیین شد. سپس بر اساس معیارهای ورود، 32 نفر (16 مورد مداخله و 16 مورد شاهد) وارد مطالعه شدند. پرسشنامه اعتماد به نفس کوپراسمیت توسط هر دو گروه تکمیل شد. گروه مداخله طی 8 جلسه 90 دقیقه ای (دو بار در هفته) با روش گروه درمانی شناختی آموزش دید. با اتمام مداخله پس آزمون و بعد از 1 ماه، آزمون پیگیری از هر دو گروه گرفته شد. داده های حاصل با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و نرم افزار آماری SPSS نسخه 20 تحلیل گردید.یافته ها: یافته ها نشان داد با اینکه تفاوت بین نمرات اعتماد به نفس دو گروه شاهد و مداخله در پیش آزمون از نظر آماری معنادار نبود (p=0.26)، بعد از گروه درمانی شناختی تفاوت معناداری بین میزان اعتماد به نفس گروه مداخله و شاهد وجود داشت (p=0.05) که با گذشت یک ماه از پایان درمان، این تغییر همچنان ادامه داشت (p=0.05).نتیجه گیری: گروه درمانی شناختی می تواند منجر به افزایش اعتماد به نفس نوجوانان شود. تحقیقات بعدی با دوره های پیگیری دارای مدت زمان بیشتر، به منظور حصول اطمینان از تداوم اثربخشی درمان پیشنهاد می گردد.

مقدمه: تصویر ذهنی از بدن، نگرانی تکاملی مهم در نوجوانان و جوانان می باشد. بررسی تصویر ذهنی از بدن با توجه به نقش اساسی آن در ایجاد عزت نفس در بین جوانان و ارتقای سلات جامعه ضروری به نظر می رسد؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین پیش بینی کننده های نارضایتی از تصویر ذهنی از بدن در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد.روش ها: در این مطالعه مقطعی، 394 دانشجو با تکمیل پرسشنامه ای دو بخشی شامل اطلاعات فردی و پرسشنامه شکل بدن (BSQ) در دانشگاه علوم پزشکی قزوین در سال 1391 بررسی شدند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری (SPSS Version. 16) و آمار توصیفی و آمار استنباطی (مدل های تعمیم یافته خطی) با در نظر گرفتن سطح معنی داری p<0.05 صورت گرفت.یافته ها: میانگین نمره تصویر ذهنی از بدن در کل دانشجویان 66.75±29.80 بود. 288 دانشجو (%72.2) رضایت از تصویر ذهنی، 71 نفر (17.8%) نارضایتی خفیف، 31 نفر نارضایتی متوسط (8.5%) و 6 نفر (1.5%) نارضایتی شدید از تصویر دهنی از بدن خود داشتند. در تجزیه و تحلیل تک متغیری فقط میانگین نمره تصویر ذهنی از بدن با شاخص توده بدنی (r=0.227 و P<0.001) از نظر آماری مرتبط بود؛ درحالی که در تجزیه و تحلیل رگرسیونی جنس (P<0.042)، شاخص توده بدنی (P<0.001)، نوع رژیم غذایی (کاهش وزن) (P<0.027) با نارضایتی از تصویر ذهنی بدنی مرتبط بودند.نتیجه گیری: با در نظر گرفتن این مساله که در مقایسه با پسران، دختران نارضایتی بیشتری از تصویر ذهنی از بدن خود دارند لذا مطالعات مداخله ای در افزایش رضایت از تصویر ذهنی در این گروه که نقش اساسی در استحکام و بقای خانواده و جامعه خود دارند پیشنهاد می شود. همچنین با توجه به رابطه معنی دار بین شاخص توده بدنی و نارضایتی از تصویر بدنی شاید بتوان با اجرای برنامه های آموزشی و تهیه امکانات ورزشی در محیط دانشگاه و خوابگاه در افزایش رضایت از تصویر ذهنی دانشجویان کوشید.

مقدمه: برخورداری از مهارت های زندگی نظیر مهارت ابراز وجود، توانایی های روانی- اجتماعی افراد را بهبود بخشیده و باعث افزایش عزت نفس می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت ابراز وجود بر عزت نفس دانش آموزان دختر سال اول دبیرستان های شهر تهران صورت گرفت.روش ها: مطالعه نیمه تجربی حاضر بر روی 80 دانش آموز دختر سال اول دبیرستان شهر تهران صورت گرفت. روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای بود. ابتدا پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت توسط 410 دانش آموز منتخب تکمیل گردید سپس از میان آنان 80 دانش آموزی که نمره عزت نفس آنان کمتر از سطح متوسط به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. سپس، 8 جلسه آموزش 2 ساعته به روش گروهی برای دانش آموزان گروه مداخله اجرا شد و دو هفته پس از پایان برنامه آموزشی مجددا پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت توسط دانش آموزان هر دو گروه آزمایش و شاهد تکمیل گردید و عزت نفس دو گروه مقایسه گردید. تحلیل داده ها در محیط نرم افزاری SPSS v.16 با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی انجام شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد اکثر (93%) واحدهای مورد پژوهش دارای دو والد بودند و تنها 5% دانش آموز تک فرزند خانواده بودند. همچنین نتایج نشان دادند که بین عزت نفس دانش آموزان گروه مداخله که مهارت ابراز وجود را آموزش دیده بودند و دانش آموزانی که این آموزش را ندیده بودند تفاوت آماری معنی داری وجود دارد. آزمون تی مستقل قبل از مداخله بین میزان عزت نفس دانش آموزان دو گروه مداخله و شاهد تفاوتی نشان نداد، اما در گروه مداخله بعد از مداخله نسبت به قبل از مداخله از 27.57±3.08 به 34.23±5.91 افزایش یافت که این تفاوت از نظر آماری معنی داری بود (P>0.05). همچنین بین ابعاد عزت نفس دانش آموزان تفاوت معنی داری وجود داشت که بالاترین رتبه مربوط به بعد تحصیلی و پایین ترین رتبه مربوط به بعد اجتماعی بود.نتیچه گیری: با توجه به یافته های مطالعه حاضر، ارائه خدمات مشاوره ای و آموزش مهارت های زندگی نظیر مهارت ابراز وجود به شیوه کارگاهی، به منظور افزایش عزت نفس دانش آموزان ضروری به نظر می رسد تا علاوه بر افزایش دانش، منجر به بهبود مهارت های زندگی و درنتیجه ارتقا سلامت روان آنان گردد.

مقدمه: اطلاع یافتن از تشخیص سرطان، رضایت از زندگی در افراد مبتلا به این بیماری را به شدت تحت تاثیر قرار داده و می کاهد. به نظر می رسد عوامل مذهبی و معنوی با توجه به مولفه های خود بر رضایت از زندگی این بیماران تاثیر مثبت داشته و آن را افزایش دهند. لذا این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین سلامت معنوی و نگرش مذهبی با رضایت از زندگی در افراد مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان در سال 1392 انجام شد.روش ها: این پژوهش مقطعی، بر روی 100 بیمار مبتلا به سرطان به روش مستمر در فاصله زمانی بین مهر تا دی سال 1392 انجام گرفت. یافته ها با استفاده از پرسشنامه چهاربخشی اطلاعات دموگرافیک، ابزارهای سلامت معنوی الیسون- پالوتزین، نگرش مذهبی گلاک و استارک و رضایت از زندگی فرم Z، جمع آوری شد. داده ها با نرم افزار SPSS نسخه 16.0 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین نمره رضایت از زندگی برای کل واحدهای مورد پژوهش 16.03±5.58 بود. تفاوت معناداری بین نمره رضایت از زندگی مردان (17.21±5.91) و زنان (14.52±4.77) دیده شد (p=0.001). میانگین کلی سلامت معنوی و نگرش مذهبی به ترتیب 87.48±12.11 و 91.24±6.52 بود که بین میانگین نمره سلامت معنوی و نگرش مذهبی در دو جنس تفاوت معناداری وجود نداشت. ارتباط معناداری بین رضایت از زندگی با سلامت معنوی (r=0.422، P<0.001) و نگرش مذهبی عاطفی (r=0.275، p=0.006) با رضایت از زندگی مشاهده شد.نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که سلامت معنوی و نگرش مذهبی تاثیر بسزایی در تامین رضایت از زندگی بیماران سرطانی دارد، لذا توصیه می شود که پرستاران و کارکنان تیم درمان جهت افزایش رضایت از زندگی بیماران سرطانی بر سلامت معنوی و مذهب توجه داشته باشند.

مقدمه: هیسترکتومی یکی از شایع ترین جراحی های ژنیکولوژیک در زنان است که با عوارض متعددی همراه است و منجر به نگرانی ها و دغدغه های زیادی در بیماران می شود. این عمل جراحی ممکن است باعث اختلال در نقش های زنانه و هویت جنسی زنان شود و در نهایت فرایند سازگار شدن آن ها را دچار اختلال کند. این مطالعه با هدف تعیین تاثیر بکارگیری مهارت حل مساله بر سازگاری اجتماعی در زنان بعد از هیسترکتومی انجام گرفت.روش ها: پژوهش حاضر یک مطالعه نیمه تجربی دو گروهی با طرح (پیش آزمون- پس آزمون ) می باشد. حجم نمونه شامل 60 نفر از زنانی بودند که در سال 1393-1392 در بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه تحت عمل جراحی هیسترکتومی قرار گرفتند. نمونه ها بصورت در دسترس انتخاب و سپس به صورت تصادفی در دو گروه مطالعه و کنترل قرار گرفتند. در گروه مطالعه مداخله بر اساس بکارگیری مهارت حل مساله در گروه های 6 نفره به مدت 4 جلسه انجام اما در گروه کنترل مراقبت های روتین انجام گرفته است. پرسشنامه سازگاری اجتماعی (social adaptation) قبل از مداخله و سپس یک ماه پس از مداخله بصورت خودگزارشی تکمیل شد. تجزیه و تحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و آمارتوصیفی وآزمون های کای دو،t زوجی،t مستقل انجام شد.یافته ها: یافته ها نشان داد 60 درصد واحدهای مورد پژوهش در گروه سنی 50-41 سال، 85.5 درصد تحصیلات زیردیپلم و دیپلم، 96.6 درصد خانه دار، 93.4 درصد دارای همسر و 60 درصد یائسه نبودند. مقایسه میانگین نمره سازگاری اجتماعی در دو گروه قبل از مداخله تفاوت معنی داری را نشان نداد. (p=0.96، t=-0.040) در حالی که بعد از مداخله میانگین نمره سازگاری اجتماعی در گروه مطالعه 69.5±2.4 و در گروه کنترل 139.5±4.2 بود که از نظر آماری تفاوت معنی دار بود (p<0.001، t=-86.5).نتیجه گیری: سازگاری اجتماعی در بیماران بعد از عمل جراحی هیسترکتومی دچار اختلال می شود که با بکارگیری روش مهارت های حل مساله می توان به بهبود سازگاری اجتماعی آنان کمک کرد.

مقدمه: سقط قانونی یکی از رویدادهای منفی بارداری است که با تاثیر بر جنبه های فردی و اجتماعی زندگی فرد منجر به کاهش کیفیت زندگی، افسردگی و اضطراب می شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مشاوره بر افسردگی و اضطراب بعد از سقط قانونی انجام شد.روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 120 زن باردار دارای مجوز سقط قانونی مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی کوثر قزوین طی سال های 1392 و 1393 شرکت داشتند. نمونه ها به دوگروه شاهد (مشاهده و ثبت اطلاعات) وگروه مداخله (مشاوره فردی چهره به چهره قبل از سقط و پیگیری تلفنی هفتگی تا 8 هفته) تقسیم شدند. جهت تصادفی سازی روزهای زوج به گروه شاهد و روزهای فرد به گروه مداخله اختصاص داده شد. پس از اخذ رضایت پرسشنامه اطلاعات فردی و بارداری برای هر دو گروه تکمیل شد. سپس نمونه ها قبل و 2 ماه بعد از سقط با پرسشنامه افسردگی و اضطراب بک مورد ارزیابی قرار گرفتند و در نهایت دو گروه با هم مقایسه شدند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-16 و آزمون های آماری کای دو، تست دقیق فیشر، تی زوج و تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. سطح معنی داری p<0.05 در نظر گرفته شد.یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین نمره اضطراب قبل از مداخله در گروه مداخله و شاهد به ترتیب 24.72±11.05 و 22.76±12.67 و p=0.412 بود و دو ماه پس از مداخله میانگین نمره اضطراب گروه مداخله به (p<.0001) 1.10±1.70 و در گروه شاهد نیز به (P<0.001) 11.66±7.76 رسیده است. میانگین نمره افسردگی قبل از مداخله دو گروه با هم همگن نبودند (p=0.028) لذا میانگین اختلاف کاهش نمره افسردگی در گروه های مداخله و شاهد محاسبه شد و نتایج معنی دار بود و به ترتیب (12.56±9.64، 4.42±6.89 و p=0.0001) بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد ارائه خدمات مشاوره ای بعد از سقط قانونی می تواند باعث کاهش میزان اضطراب و افسردگی شده و انجام مشاوره های پیگیرانه می تواند در ارتقاء سلامت زنان موثر باشد.