آرشیو توانبخشی (توانبخشی)
سال:1391 | دوره:13 | شماره:4 (مسلسل 54) |تعداد مقالات:23

هدف: تحقیق حاضر به بررسی تکرارپذیری ثبات پوسچرال در شرایط دینامیک کلی بدن می پردازد تا بتوان در ارزیابی و درمان ضایعات از آن استفاده کرد.روش بررسی: در این اعتبارسنجی، 12 فرد سالم و 12 بیمار کمردردی به صورت نمونه گیری غیراحتمالی ساده 8 وضعیت آزمون خم و راست شدن تنه را در شرایط متفاوتی از سرعت حرکت، راستای حرکت و وجود یا عدم وجود بار خارجی انجام دادند. در فاصله زمانی 7 تا 10 روز تکرار آزمون ها صورت گرفت. داده های صفحه نیرو جهت استخراج پارامترهای انحراف معیار مقدار جابجایی مرکز فشار و سرعت جابجایی در دو جهت قدامی خلفی و طرفی، میانگین کلی سرعت و طول مسیر مورد محاسبه قرار گرفت. تکرارپذیری نسبی با استفاده از ضریب همبستگی درون گروهی و تکرارپذیری مطلق با استفاده از خطای معیار اندازه گیری و ضریب تغییرات مورد ارزیابی قرار گرفت.یافته ها: از میان پارامترهای مختلف مرکز فشار میانگین کلی سرعت در همه آزمون ها تکرارپذیری متوسط تا بالایی را نشان داد (دامنه آی. سی. سی. 0.6-0.91). در افراد سالم پارامترهای دیگری مثل انحراف معیار مقدار جابجایی مرکز فشار و انحراف معیار سرعت در جهت قدامی خلفی، نیز تکرارپذیری خوبی را نشان دادند (دامنه آی. سی. سی. 0.66-0.97). در افراد کمردردی در شرایط انجام آزمون های قرینه انحراف معیار مقدار جابجایی مرکز فشار در جهت قدامی خلفی ( دامنه آی. سی. سی. 0.61-0.75)، و در شرایط غیر قرینه انحراف معیار مقدار جابجایی مرکز فشار در جهت طرفی، تکرارپذیری خوبی را از خود نشان دادند. (دامنه آی. سی. سی. 0.62-0.81).نتیجه گیری: با توجه به تکرارپذیری بالا، به نظر می رسد میانگین کلی سرعت مرکز فشار در شرایط دینامیک، پارامتر خوبی برای ارزیابی فعالیت های دینامیک مثل باربرداری و حرکات ترکیبی در شرایط ارزیابی بالینی در بیماران و افراد سالم باشد.

هدف: ارتباط بین آگاهی واج شناختی و اختلالات واجی در دهه های اخیر مورد توجه قرار گرفته است. نقص در توانایی های واجی می تواند دلیل اختلالات آگاهی واج شناختی در کودکان مبتلا به اختلال واجی باشد. در مطالعه حاضر تلاش شد که نقایص آگاهی واج شناختی در کودکان مبتلا به اختلالات واجی مورد بررسی قرار گیرد.روش بررسی: پژوهش از نوع مقطعی و مقایسه ای بود. نمونه پژوهش شامل 25 کودک مبتلا به اختلالات واجی و 25 کودک طبیعی بود که کودکان دارای اختلال به شیوه در دسترس و کودکان طبیعی از طریق همسان سازی با گروه اختلال انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش برای تعیین اختلالات واجی آزمون اطلاعات آوایی و برای بررسی آگاهی واج شناختی آزمون آگاهی واج شناختی بود. آگاهی از ترکیب و تقطیع هجا و قافیه و تجانس مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل با استفاده از آزمون های کای اسکوئر، تی مستقل و تی جفت تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین آگاهی واجی در کودکان با اختلالات واجی به صورت معنی داری پایین تر از کودکان طبیعی بود (P<0.001). تفاوتی میان دو گروه از نظر آگاهی از تقطیع (P=0.073) و ترکیب هجا (P=0.189) وجود نداشت، اما از نظر آگاهی از قافیه (P<0.001) و تجانس (P<0.001) تفاوت بین دو گروه معنی دار بود.نتیجه گیری: یافته های حاصل از پژوهش نشان داد که کودکان مبتلا به اختلالات واجی از نظر آگاهی واج شناختی در سطح پایین تری از کودکان طبیعی قرار دارند. با توجه به نتایج حاصل از این پژوهش می توان به آسیب شناسان گفتار و زبان توصیه نمود که هنگام درمان کودکان مبتلا به اختلالات واجی، آگاهی واج شناختی را هم مدنظر قرار دهند.

هدف: علیرغم وجود مطالعات قابل توجه در مورد آگاهی و رعایت منشور حقوق بیماران در کشور، مطالعات اندکی در این خصوص در حوزه توانبخشی اجرا و گزارش شده است. هدف از این پژوهش بررسی آگاهی مددجویان و درمانگران توانبخشی از منشور حقوق بیماران در فاز درمان است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - تحلیلی به روش مقطعی در دو مرکز وابسته به دانشگاه علوم بهزیستی و توانبخشی در سال 1389-90 انجام شد. نمونه گیری به روش در دسترس شامل 103 مراجعه کننده و 28 درمانگر بود. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه در دو فرم درمانگران و مراجعین بود که روایی و پایایی آن تایید شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: 44 زن و 59 مرد مراجع و 20 زن و 8 مرد درمانگر در این مطالعه حضور داشتند. سطح آگاهی %47.6 مراجعین از مفاد منشور حقوق بیماران ضعیف، %16.5 متوسط و %35.9 خوب بود. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، محل مراجعه و سطح آگاهی مراجعین پیدا نشد. اما ارتباط معنی داری بین سطح آگاهی آنان و سطح تحصیلات، تعداد دفعات مراجعه و مراجعه به واحد توانبخشی وجود داشت (P<0.05). سطح آگاهی %53.6 درمانگران از مفاد منشور حقوق بیماران خوب، %14.3 متوسط و %32.1 ضعیف بود. ارتباط معنی داری بین سن، جنس، مقطع تحصیلی، رشته تحصیلی و سنوات با سطح آگاهی وجود نداشت، ولی ارتباط معنی داری بین سطح آگاهی و محل خدمت درمانگران مشاهده شد (P<0.01).نتیجه گیری: با توجه به این که مددجویان توانبخشی آسیب پذیر ترین گروه بیماران هستند و از شرایط ویژه تری نسبت به مراجعین به سایر بخش های خدمات درمانی برخوردارند، ارتقاء سطح کارایی توانبخشی و رضایت مندی مراجعین آن، مستلزم ارتقاء سطح آگاهی عمومی نسبت به خدمات توانبخشی و حقوق مددجویان و تحقیق و طراحی راهکار های رعایت حقوق مددجویان توسط سیاست گزاران نظام خدمات سلامت و خصوصا توانبخشی است.

هدف: هدف این تحقیق بهینه کردن حرکت توانبخشی اکستنشن و فلکشن مفصل آرنج، از لحاظ اتلاف انرژی و صدمات ناشی از تنش های وارده از طرف تجهیزات حرکتی به مفاصل و اندام های درگیر در حرکت، با استفاده از بررسی تغییرات خواص ویسکوالاستیک در انجام حرکت مورد نظر، به ازای تغییر سرعت انجام حرکت بود.روش بررسی: در این مطالعه کاربردی جمعیت آماری مختصر به 5 نفر مرد سالم بدون هیچگونه سابقه و مشکل در سیستم عصبی - عضلانی و با لحاظ کردن شاخص توده بدنی بود. بر روی این افراد تست (CPM) گشتاور پسیو توسط دستگاه ایزوکینتیک سایبکس (CYBEX) در حرکت اکستنشن و فلکشن مفصل آرنج در 4 سرعت متفاوت (45، 75، 15، 12) در 5 سیکل متوالی در دامنه حرکتی 0 تا 130 درجه، بر روی دست چپ هر فرد انجام شد و سپس اطلاعات بدست آمده از تست های انجام شده برای تحلیل و آنالیز، وارد نرم افزار ریاضی و تحلیلی (MATLAB) شد. به منظور مدل سازی حرکت و بررسی اثر خواص ویسکوالاستیک در حرکت مورد نظر و همچنین محاسبه پارامترهای بیومکانیکی از منحنی های گشتاور پسیو به دست آمده از آزمایش ها، از یک مدل مکانیکی ویسکوالاستیک پسیو سه المانی استفاده شد و برای استخراج ضرایب ویسکوز و الاستیک مدل، روابط ریاضی مدل مربوطه را با منحنی های گشتاور پسیو فیت کردیم.یافته ها: افزایش میزان سرعت حرکت باعث افزایش میزان پارامتر های بیومکانیکی کار، هیسترسیس و ضرایب الاستیک، کاهش ضریب ویسکوز، افزایش میزان اتلاف انرژی و افزایش مقاومت المان های ویسکوز شد. همچنین پاسخ مدل مکانیکی، بیانگر سازگاری عملکرد مدل مورد نظر با عملکرد مکانیکی اندام های درگیر در طول حرکت بود.نتیجه گیری: نتیجه این تحقیق حاکی از انجام حرکات توانبخشی در سرعت های پایین و استفاده از تجهیزات توانبخشی با نیروی مقاوم ویسکوالاستیک به منظور بهینه کردن حرکت و کاهش صدمات وارده در بافت ها و مفاصل درگیر بود.

هدف: هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش مهارت زندگی بر سلامت روان دانش آموزان کم شنوای شهرستان های تهران بود.روش بررسی: پژوهش حاضر، یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و گروه کنترل بود. جامعه آماری این پژوهش را دانش آموزان کم شنوای دوم و سوم متوسطه شهرستان های تهران تشکیل دادند. برای انتخاب آزمودنی ها از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد، به طوری که در این پژوهش 40 دانش آموز شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه کنترل). گروه آزمایشی، آموزش مهارت های زندگی را در 9 جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه کنترل این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش آزمون هوشی وکسلر بزرگسالان و پرسشنامه سلامت عمومی بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل کوواریانس چندمتغیری تحلیل شد.یافته ها: نتایج نشان داد که بعد از مداخله، میانگین نمرات سلامت روان گروه آزمایش به طور معناداری بیشتر از گروه کنترل بود (P<0.05). همچنین نمرات سلامت روان گروه آزمایش در خرده مقیاس های علایم جسمانی، اضطراب، نقص در عملکرد اجتماعی و افسردگی معنادار بود (P<0.05).نتیجه گیری: برنامه آموزشی مهارت زندگی باعث بهبود سلامت روان دانش آموزان کم شنوا شد و علایم جسمانی، اضطراب، نقص در عملکرد اجتماعی و افسردگی آنان را کاهش داد. بنابراین برنامه ریزی برای ارائه آموزش مهارت زندگی به این دانش آموزان اهمیت ویژه ای دارد.

هدف: عقب ماندگی ذهنی شدید تقریبا در %50 موارد دارای علتی ژنتیکی می باشد. در این مطالعه به منظور درک بهتر این عوامل و همچنین کمک به انجام مشاوره ژنتیکی موثرتر، عوامل ژنتیکی این بیماری در استان بوشهر بررسی شد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی که از نوع مطالعات مقطعی - کاربردی است، با کمک سازمان بهزیستی استان بوشهر از بین 200 خانواده دارای دو فرزند مبتلا به عقب ماندگی ذهنی و یا بیشتر که بیماری آنها توسط پزشک تایید شده بود، 69 خانواده با کمک روش نمونه گیری ساده انتخاب شدند. سپس از تمام افراد سالم و مبتلا در خانواده های انتخاب شده خونگیری صورت گرفت.یافته ها: در هیچیک از موارد بررسی شده ناهنجاری های کروموزومی مشاهده نشد. یک خانواده دچار نشانگان ایکس شکننده بود. پس از بررسی های آنالیز پیوستگی در 18 خانواده دارای فرزندان میکروسفال از نوع اتوزومی مغلوب اولیه، 6 خانواده به جایگاه های مربوطه (ام.سی.پی.اچ) پیوستگی نشان دادند. یک خانواده دچار میکروسفالی از نوع سندرمی بود. دو خانواده میکروسفال و یک خانواده دچار عقب ماندگی ذهنی از نوع غیر سندرمی و غیر میکروسفال، طرح توارث اتوزوم غالب را نشان دادند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج بدست آمده در این بررسی ناتوانی ذهنی بسیار هتروژن می باشد و عقب ماندگی ذهنی با توارث اتوزومی مغلوب همراه با کاهش در اندازه دور سر (میکروسفالی) درصد بسیار زیادی (%26.09) از موارد عقب ماندگی ذهنی ژنتیکی در استان بوشهر را به خود اختصاص داده است.

هدف: اسکیزوفرنیا به جهت شیوع بالا و شدت نشانه ها و عودهای مکرر مورد تاکید قرار می گیرد. در این مطالعه به تحلیل خطر بازگشت عودهای مکرر در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا به وسیله مدل های پیشامدهای بازگشتی پرداخته شده است.روش بررسی: نوع مطالعه این تحقیق مشاهده ای طولی آینده نگر بوده است که در آن از اطلاعات 159 بیمار مبتلا به اسکیزوفرنیا بستری در مرکز آموزشی - درمانی روانپزشکی رازی استفاده شده است. مدل شرطی نوع دوم و مدل شکنندگی برای تحلیل زمان ها تا عود به کار گرفته شده است. نرم افزارهای مورد استفاده برای تجزیه و تحلیل داده ها SAS نسخه 9.1 و R نسخه 2/11/0 بود. سطح معنی داری آزمون ها نیز 0.05 در نظر گرفته شده است.یافته ها: در مدل شرطی نوع دوم متغیرهای سن در آغاز بیماری (P=0.021) و وضعیت تاهل (P<0.001) تنها بر خطر وقوع عود اول بیماری دارای اثر معنی دار بودند و هیچ یک از عوامل سن در آغاز بیماری، جنسیت، وضعیت تاهل، نحوه شروع بیماری، سابقه ضربه به سر و سابقه بیماری اسکیزوفرنیا در خانواده بر خطر وقوع عود دوم اثر معنی دار نداشتند. سابقه ضربه به سر نیز تنها بر خطر وقوع عود سوم بیماری اثر معنی دار داشت (P=0.020). در مدل شکنندگی، تنها اثر متغیرهای جنس (P=0.014) و سابقه ضربه به سر (P=0.014) بر خطر وقوع عودهای بعدی معنی دار شد.نتیجه گیری: برخی عوامل تحت مدل شرطی نوع دوم دارای اثر معنی دار بر خطر وقوع عودهای بعدی در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا بودند و اثر برخی دیگر تحت مدل شکنندگی، معنی دار شد. نیاز است در پژوهش های بعدی، اثر دیگر متغیرهای پیش آگهی دهنده بر خطر وقوع یا زمان وقوع عودهای بعدی مورد بررسی قرار گیرد.

هدف: پژوهش حاضر با هدف اصلاح تصویر تن و افزایش عزت نفس بیماران مبتلا به سرطان پستان پس از جراحی ماستکتومی از طریق مداخله شناختی رفتاری گروهی انجام گرفته است.روش بررسی: جامعه آماری پژوهش، بیماران مبتلا به سرطان پستان 30 تا 60 ساله مراجعه کننده به بیمارستان امام حسین (ع) تهران بود که پس از جراحی ماستکتومی تحت پرتو درمانی قرار داشته اند. اعضای گروه نمونه از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب و با استفاده از گمارش تصادفی به دو گروه آزمایش (10) و کنترل (13) تقسیم شدند. اعضای هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون بر اساس مقیاس تصویر تن و روابط هورمز و همکاران و عزت نفس آلیس پوپ مورد ارزیابی قرار گرفتند. گروه آزمایش در معرض «مداخله شناختی رفتاری گروهی» در قالب دوازده جلسه 90 دقیقه ای (دو جلسه در هفته) قرار گرفت. پس از جمع آوری داده ها در پس آزمون، داده ها با استفاده از تحلیل کواریانس با هدف حذف اثر پیش آزمون بر پس آزمون و تحلیل واریانس برای بررسی تفاوت گروه ها پردازش شد.یافته ها: میانگین تصویر تن و عزت نفس در بیماران مبتلا به سرطان پستان ماستکتومی شده پس از اجرای مداخله، در گروه آزمایش بیشتر از میانگین گروه کنترل بوده و تفاوت ها از لحاظ آماری معنادار است (P<0.01).نتیجه گیری: به این ترتیب می توان نتیجه گرفت که شیوه مداخله مورد استفاده بر اصلاح تصویر تن و افزایش عزت نفس زنان ماستکتومی شده موثر بوده است.

هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی روایی نسخه فارسی پرسشنامه «مقیاس سنجش شدت خستگی» (FSS) در افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس می باشد.روش بررسی: در تحقیق غیرتجربی و متدولوژیک حاضر 50 نفر (38 زن و 12 مرد) فارسی زبان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس و 30 فرد سالم (18 زن و 12 مرد) با نمونه گیری ساده و غیراحتمالی از مراجعین کلینیک سینا از سال 1380 تا 1386 انتخاب و پرسشنامه های مقیاس شدت خستگی و SF-36 را پاسخ دادند. بررسی تکرارپذیری، در دو نوبت با فاصله حداکثر 3 هفته انجام شد. همخوانی درونی آیتم ها، روایی صوری، همگرا و افتراقی پرسشنامه FSS مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: هم خوانی درونی آیتم های پرسشنامه «مقیاس سنجش شدت خستگی» با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ برابر 0.96 می باشد که نشان می دهد که آیتم های مقیاس فوق یک مفهوم را ارزیابی می کنند. همبستگی هر آیتم با آیتم های دیگر، بعد از اصلاح همپوشانی، بالاتر از حد مطلوب 0.4 بود. ضریب ICC برای بررسی تکرارپذیری نسبی نسخه فارسی مقیاس سنجش شدت خستگی در دفعات آزمون 0.93 و بالاتر از مقدار قابل قبول 0.7 بود. پرسشنامه FSS و مقیاس قیاس چشمی خستگی با زیرمقیاس سرزندگی SF-36 همبستگی بالایی داشتند (P=0.0001، r=-0.73 و r=-0.69). ضریب همبستگی با سایر زیرمقیاس های SF-36 متوسط بود (P=0.0001، r=-0.65 تا r=-0.43). جهت بررسی روایی افتراقی، شدت خستگی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس با خستگی معمول افراد سالم فارسی زبان مقایسه شد. نمره کلی نسخه فارسی معادل سازی شده پرسشنامهFSS  در افراد سالم (M=3.23) نسبت به افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (M=5.03) کمتر می باشد.نتیجه گیری: این یافته ها نشان می دهد که پرسشنامه FSS از پایایی و روایی خوبی برخوردار است و می توان با استفاده از آن میزان شدت خستگی افراد مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس را بررسی نمود.

هدف: یکی از متداول ترین آسیب های زانو، پارگی لیگامان متقاطع قدامی می باشد. حس تشخیص حرکت، بعد از پارگی لیگامان متقاطع قدامی دچار اختلال می شود. در این مطالعه سعی داریم با استفاده از روش ترکیبی معادلات برآوردی تعمیم یافته، که روشی کارا در تحلیل داده های همبسته می باشد به مطالعه تاثیر جراحی بازسازی و بریس عملکردی همراه با کنترل عوامل مخدوشگر در بهبود آستانه حس تشخیص حرکت بیماران با پارگی لیگامان متقاطع قدامی بپردازیم.روش بررسی: این مطالعه شبه تجربی با روش نمونه گیری در دسترس بر روی 60 بیمار مبتلا به پارگی لیگامان متقاطع قدامی حاد انجام شد. به منظور ارزیابی آستانه حس تشخیص حرکت از دستگاه حرکت ممتد غیر فعال استفاده شد. این آزمون در سرعت 0.5 درجه بر ثانیه انجام شد. متغیر پاسخ در این مطالعه آستانه حس تشخیص حرکت و متغیرهای جراحی، بریس، چشم، اندام، BMI، سمت غالب، سمت ابتلا و سن نیز به عنوان متغیرهای مستقل در نظر گرفته شدند. از نرم افزار R، نسخه 2/13/0 جهت برازش مدل GEE ترکیبی استفاده گردید.یافته ها: جراحی بازسازی، در بهبود آستانه حس تشخیص حرکت بیماران موثر است. (P<0.001، 7.486-25.997، CI:%95، OR:13.94)، ولی بریس عملکردی باعث بهبود آستانه حس تشخیص حرکت نمی شود (P=0.076، 0.520-1.033، CI:%95، OR:0.73). همچنین بخت قرار گرفتن آستانه حس تشخیص حرکت بیماران با سمت غالب چپ، در وضعیت نرمال، در صورتی که سمت مبتلا راست باشد 0.019 برابر سمت چپ است (P<0.001، 0.010-0.035، CI:%95، OR:0.019) و عدم ارتباط معنی دار بین اندام بیماران و آستانه حس تشخیص حرکت نشان دهنده این است که اندام مبتلا، آستانه حس تشخیص حرکت اندام سالم را نیز تحت تاثیر قرار می دهد (P=0.728، 0.806-1.015، CI:%95، OR:0.97).نتیجه گیری: از بین متغیرهای موجود در مطالعه، متغیرهای جراحی بازسازی، سمت ابتلا و اثر متقابل سمت ابتلا و سمت غالب رابطه معنی داری را نشان دادند.

هدف: مطالعات تحقیقی نشان می دهند که شرکت در برنامه های اجتماعی نقش موثری در ارتقاء سلامت روانی و اجتماعی افراد کم توان ذهنی دارد. یکی از این برنامه ها، مسابقات ورزشی المپیک ویژه و برنامه های جانبی آن است. هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثر برنامه های ورزشی و اجتماعی المپیک ویژه بر خودکارآمدی افراد سندرم داون می باشد.روش بررسی: 40 نفر ورزشکار (16 دختر و 24 پسر) سندرم داون که اعضای تیمهای ملی المپیک ویژه ایران را تشکیل می دادند در این تحقیق شبه تجربی شرکت نمودند. افراد گروه کنترل نیز شامل 22 پسر و 15 دختر سندرم داون غیرورزشکار بودند که به طور تصادفی از انجمن های حمایت از افراد سندرم داون انتخاب شدند. 9 ماه شرکت در برنامه های ورزشی - اجتماعی المپیک ویژه به عنوان پروتکل تمرینی گروه تجربی در نظر گرفته شد. ابزار تحقیق نیز شامل پرسشنامه خودکارآمدی ویلرولد بود. داده ها با آزمون های آماری کولموگروف اسمیرنوف، تی زوجی و تی مستقل تحلیل شد.یافته ها: نتایج آزمون تی همبسته نشان داد که پس از نه ماه تمرین افزایش معنی داری در خودکارآمدی اجتماعی (P<0.001)، و خودکارآمدی عمومی (P<0.001) در گروه تجربی حاصل شد، در حالیکه این تغییر در گروه کنترل معنی دار نبود.نتیجه گیری: به نظر می رسد که شرکت در فعالیت های اجتماعی و ورزشی المپیک ویژه، می تواند حس خودکارآمدی را در این افراد افزایش داده و باعث گردد که در تعاملات اجتماعی شان وابستگی کمتری به والدین و دیگران داشته باشند.

هدف: این مطالعه با هدف بررسی تاثیر آموزش اصول ارگونومی بر اختلالات اسکلتی و عضلانی کاربران رایانه بهزیستی شهرستان رشت در سال 90 انجام شده است.روش بررسی: در این پژوهش نیمه آزمایشی 283 کاربر رایانه زن که دارای اختلالات اسکلتی و عضلانی بودند به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (23 نفر) و کنترل (23 نفر) قرار گرفتند. سپس برای گروه آزمایش به مدت سه ماه آموزش های نظری و عملی و مداخلات ارگونومی اجرا گردید. داده ها با استفاده از پرسشنامه نقشه بدن جمع آوری و نتایج با آزمون کولموگروف - اسمیرنوف و آزمون کوواریانس تحلیل شد.یافته ها: بیشترین شیوع میزان اختلالات اسکلتی - عضلانی در جامعه مورد نظر به ترتیب در زانوی راست (27.91 درصد)، گردن (27.20 درصد)، کمر و شانه راست (26.14 درصد)، زانوی چپ (25.79 درصد) و پشت (23.67 درصد) مشاهده شد. یافته های پژوهش بیانگر این است که پیش فرض همگنی شیب ها و همگنی واریانس ها تایید می گردد. آموزش های ارگونومیک منجر به کاهش معنادار اختلالات اسکلتی و عضلانی کاربران رایانه شد.نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که آموزش و آگاه کردن کاربران رایانه از اصول ارگونومیک کار با رایانه و انجام مداخلات ارگونومیک جهت تصحیح نامناسب پوسچر، کاهش زمان کار، استفاده از تکیه گاه بازو و تکیه گاه پا و انجام تمرینات کششی و تنظیم ایستگاه کاری نقش موثری در کاهش اختلالات اسکلتی و عضلانی کاربران رایانه خواهد داشت.

هدف: فلج مغزی یکی از شایع ترین علل ناتوانی جسمی در دوران کودکی است که منجر به مشکلات متعددی در فرد شده، سطح استقلال و مشارکت در انجام فعالیت های روزمره زندگی را کاهش می دهد. هدف این مطالعه بررسی تاثیر برنامه منزل کاردرمانی بر میزان عملکرد در فعالیت های روزمره زندگی در کودکان فلج مغزی 5 تا 12 ساله است.روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی، 48 کودک در دسترس به صورت تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند. تمرینات متداول کاردرمانی طی 4 ماه برای هر دو گروه انجام شد. گروه مداخله علاوه بر آن از آموزش برنامه منزل به صورت کارگاه و جزوات آموزشی به همراه پیگیری تلفنی استفاده کردند. به منظور ارزیابی فعالیت های روزمره از آزمون مقیاس سنجش فعالیت ها در کودکان (ASK) و به منظور تجزیه و تحلیل از آزمون های t مستقل، کای اسکوئر، تست دقیق فیشر و آنالیز کوواریانس استفاده شد.یافته ها: اختلاف معنادار در فعالیت های روزمره زندگی در دو گروه دیده شد (P=0.001). در تمامی خرده مقیاس های فعالیت های روزمره زندگی - جز خرده آزمون بازی کردن - تفاوت معنادار مشاهده شد (P<0.05).نتیجه گیری: برنامه منزل کاردرمانی، باعث افزایش میزان فعالیت های روزمره زندگی در کودکان فلج مغزی می شود و می تواند در کنار برنامه های متداول کاردرمانی سودمند واقع شود.

هدف: عوامل زیادی هستند که کیفیت زندگی را تحت تاثیر قرار می دهند که از جمله می توان تنش زاها و روش های مقابله ای با آنها را نام برد. بیماران اسکیزوفرنیک از انواع تنش ها رنج برده و دارای مشکلاتی در راهبردهای مقابله ای خود در برخورد با تنش زاهای زندگی هستند که می تواند روی کیفیت زندگی آنها تاثیر بگذارد. لذا شناخت راهبردهای مقابله ای آنها دارای اهمیت می باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی راهبردهای مقابله ای مددجویان اسکیزوفرنیک و رابطه آن با کیفیت زندگی آنها انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی همبستگی 90 بیمار اسکیزوفرنیک مراجعه کننده به درمانگاه های روانپزشکی بیمارستان های مراکز شهر تهران در یک مقطع زمانی 9 ماهه با پرسشنامه های: راه های مقابله ای و نسخه فارسی پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی بررسی شدند. اطلاعات با آزمون های آنالیز واریانس یک طرفه، تی مستقل، کروسکال والیس، من وینتنی، کای دو و ضرایب همبستگی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد اکثریت واحدهای مورد پژوهش (%42.1) از «راهبرد مقابله ای اجتنابی» استفاده می کردند و همچنین اکثریت واحدهای مورد پژوهش (%877.8) دارای کیفیت زندگی متوسطی بودند. نتایج نشان داد که رابطه معنی داری بین میانگین نمرات کیفیت زندگی و نوع راهبردهای مقابله ای وجود دارد (P=0.005). به طوری که، واحدهای مورد پژوهشی که بیشتر از راهبردهای مقابله ای اجتنابی استفاده کرده بودند دارای میانگین امتیاز کلی کمتری در کیفیت زندگی بودند.نتیجه گیری: بین کیفیت زندگی و راهبردهای مقابله ای رابطه معنی داری وجود دارد که می توان با گنجاندن آموزش مهارت های مقابله ای در طرح درمان و توانبحشی بیماران اسکیزوفرنیک، توان آنها را در استفاده از راهبردهای مقابله ای موثر افزایش داده و کیفیت زندگی شان را ارتقاء داد.

هدف: این پژوهش با استفاده از یافته های اکوکاردیوگرافی به بررسی تاثیر برنامه نوتوانی قلب بر بهبود فرآیند بازسازی قلب در بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونری پرداخته و در نهایت نتایج بدست آمده در مردان و زنان را با یکدیگر مقایسه می کند.روش بررسی: از میان 40 بیمار قلبی داوطلب، 20 بیمار قلبی (10 بیمار زن با میانگین سنی 54.5±5.44 و10  بیمار مرد با میانگین سنی 53.2±7.68) که در مرحله دوم نوتوانی قلب قرار داشتند، در برنامه نوتوانی این پژوهش مداخله ای آینده نگر شرکت کردند. برنامه تمرین شامل تمرینات ورزشی استقامتی و مقاومتی به مدت 60 دقیقه، 3 جلسه در هفته و در مجموع به مدت 2 ماه بود. قبل و بعد از برنامه نوتوانی، اکوکاردیوگرافی و آزمون ورزش در بیماران انجام شد. داده های حاصل با آزمون های آماری تی زوجی و مستقل تحلیل شد.یافته ها: میزان کسر تخلیه ای در مردان از %52±8 به %60.5±7.36 و در زنان از %49±8 به %58.5±8.22 افزایش یافت. میزان اندازه پایان دیاستولی بطن چپ در مردان از 50.26±6.74 به 45.4±5.56 میلی متر و در زنان از 47.87±11.76 به 44.62±8.52 میلی متر و میزان اندازه پایان سیستولی بطن چپ در مردان از 33.7±10.32 به 27.86±6.8 میلی متر و در زنان از 33.29±9.52 به 28.73±6.1 میلی متر کاهش یافت. میزان کسر کوتاه شدگی بطن چپ در مردان از %27.8±5.04 به %38.25±5.24 و در زنان از %27.3±7.6 به %36.15±5.5 افزایش داشت (P=0.001). لیکن آزمون آماری تی مستقل نشانگر تاثیر یکسان نوتوانی قلب در پیشگیری از بازسازی بطن چپ در هر دو جنس بود (P>0.05).نتیجه گیری: 24 جلسه برنامه نوتوانی قلب تاثیر بارزی در پیشگیری از بازسازی بطن چپ در بیماران قلبی داشت که به نظر می رسد این تاثیر در دو گروه زن و مرد یکسان است.

هدف: مواد افیونی و مواد محرک دو گروه از مواد غیرقانونی هستند که از لحاظ ساختار شیمیایی، تاثیرات جسمانی و روانی و خطر بالقوه برای مصرف کننده، با یکدیگر تفاوت دارند. این پژوهش به دنبال آن است تا تفاوت تاثیرات سوء مصرف مواد افیونی و مواد محرک را در رفتار خشونت آمیز علیه همسران بررسی کند.روش بررسی: پژوهش کاربردی حاضر از نوع غیرتجربی و مقایسه ای است. نمونه پژوهش شامل 100 نفر از همسران افراد معتاد به مواد افیونی و مواد محرک (50 نفر مواد افیونی و 50 نفر مواد محرک) بود که به منظور دریافت کمک های حرفه ای (از مهر تا دی 90) به مراکز دولتی و غیردولتی و کمپ های استان تهران مراجعه کرده بودند. آزمودنی های هر دو گروه با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری استفاده شده برای ارزیابی میزان خشونت (روانشناختی، خشونت جنسی، مذاکره و گفتگو، خشونت فیزیکی و آسیب و صدمه) مقیاس تجدیدنظر شده تاکتیک های تعارضی (CTS-2) است. یافته ها با استفاده از تحلیل واریانس و کواریانس چند متغیره تحلیل شدند.یافته ها: بعد از کنترل سن به عنوان متغیر همپراش، مصرف کنندگان مواد محرک (مخصوصا مت آمفتامین) خشونت بیشتری را نسبت به همسرانشان در مقایسه با مصرف کنندگان مواد افیونی نشان دادند (P<0.001). همچنین دو گروه به جز مهارت های مذاکره، تفاوت معناداری در خشونت روانی، جنسی، حمله جسمانی و آسیب و صدمه داشتند (P£0.05).نتیجه گیری: بنظر می رسد خواص سایکوفارماکولوژی مواد محرک باعث می شود که افراد مصرف کننده مت آمفتامین خشونت بیشتری را نسبت به افراد مصرف کننده مواد افیونی داشته باشند.

سندروم روبین اشتاین طیبی یک ناهنجاری ژنتیکی نادری است که دارای ویژگی هایی از قبیل ناهنجاری های صورت، انگشت شصت پهن در دست و پا، قد و قامت کوچک و تاخیر تکاملی (حرکتی اعم از ریز و درشت، برقراری ارتباط، حل مساله، شخصی - اجتماعی) است. هدف این مقاله، گزارش پسری 12 ماهه می باشد که به دلیل تاخیر تکامل به پزشک ارجاع شده و طی بررسیهای انجام شده سندرم روبین اشتاین طیبی برای وی تشخیص داده شد و همچنین گزارش نتایج ارزیابی تکاملی با تاکید بر بخش حرکتی با استفاده از دو آزمون، پرسشنامه سنین و مراحل (ASQ) و پی بادی 2 (PDMSII) بود.