مجله پزشکی بالینی ابن سینا
سال:1399 | دوره:27 | شماره:2 (مسلسل 96) |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: هیپوتانسیون یک عارضه شایع در جراحی سزارین با بی حسی نخاعی می باشد که برای مادر و نوزاد می تواند خطرناک باشد. هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر استفاده از باند کشی در اندام های تحتانی در پیشگیری از وقوع هیپوتانسیون به دنبال بی حسی نخاعی می باشد. مواد و روش ها: این مطالعه کار آزمایی بالینی آینده نگر در سال 1399 در بیمارستان فاطمیه همدان انجام شد. 64 بیمار کاندید سزارین با بی حسی نخاعی به طور تصادفی در دو گروه 32 نفره با باندکشی در زمان جراحی و بدون استفاده از باندکشی قرار گرفتند. اطلاعات دموگرافیک، وضعیت همودینامیک در یک ساعت اول پس از بی حسی نخاعی، بروز هیپوتانسیون، تهوع و استفراغ، برادیکاری، تاکیکاردی، مقدار آتروپین، افدرین مصرف شده، در هر دو گروه مقایسه شد. داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS نگارش 16 تجزیه وتحلیل آماری گردید. یافته ها: میانگین سنی هر دو گروه بیماران تقریباً 30 سال بود(958/0 P=). هیپوتانسیون (25 در برابر 1/78 ٪ )، برادیکاردی(3/9 در برابر 6/15 ٪ ) و تهوع و استفراغ حین عمل (5/12 در برابر 4/59 ٪ ) در گروه مداخله با اختلاف معنی داری کمتر از گروه کنترل بود(05/0 > (P. مقدار مصرف افدرین (1/3 ± 1/4 در برابر2/13 ± 6/20 میلی گرم) در گروه مداخله کمتر از گروه کنترل بود (01/0 P=). در بررسی وضعیت همودینامیک فشار سیستولیک و دیاستولیک از دقیقه 2 تا 6 و فشار متوسط شریانی از دقیقه 2 تا 10 پس از اسپاینال با تفاوت معنی داری در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود (05/0 > (P. در سایر دقایق تفاوت آماری معنی داری ازنظر وضعیت همودینامیک نداشتند. نتیجه گیری: یافته های مطالعه حاضر نشان می دهد که بانداژ اندام تحتانی با باندکشی در جراحی سزارین با بی حسی نخاعی که یک روش غیرتهاجمی ارزان و در دسترس می باشد می تواند در پیشگیری از هیپوتانسیون پس از اسپاینال و کاهش استفاده از افدرین مؤثر باشد.

سابقه و هدف: پلی نوروپاتی های باواسطه ایمنی، به دو دسته حاد و مزمن تقسیم می شوند که سندرم گیلن باره (GBS: Guillain-Barré Syndrome) و پلی نوروپاتی دمیلینیزاسیون التهابی مزمن (CIDP: Chronic Inflammatory Demyelinating Polyneuropathy) نام دارند. اگرچه مکانیسم اصلی این بیماری ها هنوز به طور دقیق شناخته نشده است، ژن هایی که تنظیم کننده پاسخ های سیستم ایمنی هستند نقش اصلی را در گسترش این بیماری بر عهده دارند. هدف از این مطالعه بررسی میزان بیان مولکولی اینترلوکین 34 در بیماران مبتلابه سندروم گیلن باره در مقایسه با گروه کنترل است. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی از 53 بیمار مبتلابه سندروم گیلن باره (33 بیمار از نوع مزمن و 20 بیمار از نوع حاد) و 40 فرد سالم نمونه خون جمع آوری شد. میزان بیان ژن اینترلوکین 34 در گروه ها با استفاده از روش Real-time PCR اندازه گیری شد. درانتها نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 تجزیه وتحلیل شدند و سطح معناداری، 05/0P< در نظر گرفته شد. یافته ها: گروه بیماران متشکل از 36 مرد (93/67 درصد) و 17 زن (07/32 درصد) و گروه کنترل نیز شامل 27 مرد (5/67 درصد) و 13 زن (5/32 درصد) بودند. نتایج مطالعه حاکی از افزایش معنادار بیان این سایتوکاین در بیماران مبتلابه سندرم گیلن باره نسبت به گروه کنترل بود. نتیجه گیری: در مطالعه حاضر، افزایش بیان ژن اینترلوکین 34 در بیماران مبتلابه سندرم گیلن باره مشاهده شد. به نظر می رسد اینترلوکین 34 در پاتوژنز پلی نوروپاتی های باواسطه ایمنی اهمیت زیادی داشته باشد.

سابقه و هدف: بارداری ناخواسته سبب کوتاهی در نقش مادری و کاهش دلبستگی مادر-جنین می گردد. دلبستگی مادر-جنین اندیشه ها، احساسات و رفتارهایی است که زنان باردار نسبت به جنین شان ابراز می کنند. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مشاوره مامایی با رویکرد شناختی- رفتاری بر دلبستگی مادر-جنین در زنان با بارداری ناخواسته انجام شد. مواد و روش ها: یک کارآزمایی بالینی بر روی 96 زن باردار با بارداری ناخواسته مراجعه کننده به مراکز سلامت شهرستان کازرون در سال 1398 انجام شد. نمونه گیری به صورت در دسترس و به روش تصادفی بلوکی انجام شد. گروه آزمون 4 جلسه آموزشی را براساس رویکرد مشاوره شناختی رفتاری دریافت کردند. گروه کنترل فقط مراقبت معمول بارداری را دریافت کردند. در شروع مداخله و بلافاصله بعد از مداخله هر دو گروه پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک و دلبستگی مادر-جنین را تکمیل کردند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون های آمار توصیفی و استنباطی (تی مستقل و کای اسکوئر) در نرم افزار spss نسخه 21 انجام گرفت. یافته ها: قبل از مداخله تفاوت آماری معنا داری در نمره کل دلبستگی مادر-جنین مشاهده نشد (886/0=P). در حالی که بعد از اجرای مداخله بین میانگین های هر دو گروه اختلاف آماری معناداری وجود داشت (001/0>P) که اثربخشی مشاوره شناختی رفتاری را بر بهبود دلبستگی مادر-جنین نشان می دهد. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر آموزش شناختی رفتاری در ارتقاء دلبستگی مادر به جنین، توصیه می شود این نوع مداخله آموزشی در برنامه مراقبتی زنان با بارداری ناخواسته ادغام شود.

سابقه و هدف: یکی از مراحل مهم در درمان بیماران با توده های مدیاستن، تشخیص قطعی با استفاده از نمونه برداری بافتی از ضایعه داخل مدیاستن می باشد. یکی از روشهایی که برای این منظور به کار می رود مدیاستینوسکوپی می باشد. در این راستا این مطالعه با هدف تعیین نتایج عمل جراحی مدیاستینوسکوپی در بیماران با توده مدیاستن انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی پرونده کلیه بیمارانی که از ابتدای سال 1393 تا پایان سال 1397 تحت عمل جراحی مدیاستینوسکوپی در بیمارستان بعثت شهر همدان قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: تعداد 19 بیمار مورد بررسی قرار گرفتند. میانگین سن بیماران 84/50 سال بود. تعداد 11 نفر مرد و تعداد 8 نفر زن بودند. در اکثریت بیماران (16 نفر) توده در مدیاستن قدامی و در سه بیمار در مدیاستن میانی قرار داشت. نتایج هیستوپاتولوژی به ترتیب التهابی (4 مورد)، کارسینوم سلول کوچک (3 مورد)، لنفوم (2 مورد)، کارسینوم سلول سنگفرشی (2 مورد)، متاستاتیک (2 مورد)، آدنوکارسینوم (1 مورد)، کیست هیداتید (1 مورد)، سل (1 مورد)، سارکوئیوز (1 مورد)، آنتراکوزیس (1 مورد) و غیر اختصاصی (1 مورد) گزارش گردید. نتیجه گیری: به طور کلی از نظر متغیرهای سن و جنس و محل درگیری در مدیاستن و عوارض عمل جراحی، نتایج این مطالعه مشابه سایر مطالعات انجام شده می باشد اما از نظر نتایج پاتولوژی تفاوت هایی مشاهده می گردد و به نظر می آید فراوانی توده های بدخیم در مطالعه حاضر بیش از سایر مطالعات باشد.

سابقه و هدف: حرکت زانو به سمت داخل حین فعالیت های ورزشی موجب برهم خوردن راستای طبیعی اندام و تحمیل استرس بر بافت ها می شود. افزایش والگوس زانو هنگام انجام حرکات ورزشی یکی از علل آسیب های اندام تحتانی است. ازاین رو هدف از مطالعه حاضر مقایسه قدرت ایزومتریک عضلات و دامنه حرکتی هیپ در زنان ورزشکار دارای والگوس داینامیک زانو با زنان ورزشکار سالم است. مواد و روش ها: در این مطالعه مورد-شاهدی 20 ورزشکار زن سالم و 20 ورزشکار با والگوس داینامیک زانو شرکت کردند که حداقل به مدت دو سال فعالیت ورزشی منظم داشتند. حداکثر قدرت ایزومتریک عضلات اکستنسور، فلکسور، اداکتور، ابداکتور، اکسترنال و اینترنال روتیتور ران با داینامومتر دستی برحسب کیلوگرم و دامنه حرکتی فعال اکستنشن، فلکشن، اداکشن، ابداکشن، اکسترنال روتیشن و اینترنال روتیشن ران با گونیامتر استاندارد پلاستیکی برحسب درجه در آنان اندازه گیری شد. برای تعیین اختلاف دامنه حرکتی و قدرت بین دو گروه از آزمون های تی مستقل و تحلیل واریانس چندمتغیره استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد گروه دارای والگوس داینامیک زانو قدرت عضلات اکستنسور (006/0P=) و اکسترنال روتیتور هیپ (029/0P=) و دامنه حرکتی اکسترنال روتیشن هیپ (005/0P=) کمتری نسبت به گروه سالم دارد، اما بین سایر متغیرها در دو گروه تفاوت معناداری مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، برنامه های تمرینی با تمرکز بر قدرت و دامنه حرکتی مفصل ران می تواند موجب بهبود کینماتیک مفصل زانو در صفحه فرونتال شود.

سابقه و هدف: سندرم خشکی چشم یک اختلال چندعلتی لایه اشکی و سطح چشم است که باعث مشکلات بینایی، احساس جسم خارجی و آسیب در سطح چشم می شود. با توجه به تأثیر خشکی چشم بر عملکرد بینایی، فعالیت های روزمره و کیفیت زندگی، ممکن است بیماران مبتلابه خشکی چشم درجاتی از افسردگی و اضطراب را نیز تجربه کنند. این مطالعه با هدف تعیین شیوع اضطراب و افسردگی در بیماران با خشکی چشم انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی از بین بیماران مراجعه کننده به درمانگاه چشم پزشکی بیمارستان فرشچیان همدان، طی سال 1397 تا 98 تعداد 113 بیمار زن با علائم خشکی چشم انتخاب شدند. بیماران توسط متخصص چشم با تست شیرمر و تست زمان تجزیهشدن اشک (TBUT: Tear Breakup Time) ارزیابی شدند. سپس بیماران مبتلابه خشکی چشم از نظر ابتلا به افسردگی و اضطراب با استفاده از پرسش نامه بک سنجیده شدند. دادهها با نرم افزار SPSS نسخه 16 و در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: میانگین سن بیماران 50/13± 90/42 سال بود. فراوانی خشکی چشم خفیف، متوسط و شدید به ترتیب 8/8، 6/64 و 5/26 درصد و فراوانی افسردگی و اضطراب (خفیف، متوسط و شدید) به ترتیب3/28 و 5/54 درصد بود. همبستگی بین نمره خشکی چشم با افسردگی (210/0r=، 026/0P= و اضطراب (324/0r=) مثبت و معنیدار بود (001/0P<). نتیجه گیری: در بیماران مبتلابه سندرم خشکی چشم، بین شدت خشکی با شدت افسردگی و اضطراب همبستگی معنیدار وجود دارد. بررسی علت همبستگی نیازمند مطالعات بیشتر است. نتایج این مطالعه به بررسی های روان شناختی این گروه از بیماران همگام با درمان خشکی چشم تأکید می کند.

سابقه و هدف: ناباروری و روش های درمانی آن از جمله مهم ترین چالش هایی است که طب زنان با آن رو به رو است. هدف از این مطالعه، مقایسه دو روش کاربرد آگونیست ها و آنتاگونیست های GnRH بر وقوع بارداری است. مواد و روش ها: در این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 84 زوج مراجعه کننده به مرکز ناباروری بیمارستان فاطمیه همدان با مشکل ناباروری با فاکتور مردانه، بطور تصادفی در دو گروه 42 نفری قرار گرفتند، گروه اول تحت درمان با داروی آگونیست GnRH (Bucereline) و گروه دوم تحت درمان با داروی آنتاگونیست GnRH(Cetrotide) قرار گرفتند. در پایان دو گروه از نظر میزان وقوع بارداری، تعداد اووسیت های بدست آمده، میانگین روزهای اینداکشن، تعداد تخمک های بارور شده، میزان بروز سندرم OHSS و هزینه درمان مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که میزان بارداری کلینیکی در گروه آگونیست 19 مورد (23/45%) و در گروه آنتاگونیست 7 مورد (67/16%) بود و تفاوت مشاهده شده از نظر آماری معنی دار بود (009/0>P). تعداد اووسیت های بارور شده نیز در گروه آگونیست بطور معنی داری بیشتر از گروه آنتاگونیست بود (004/0>P) و میانگین روزهای اینداکشن در گروه آنتاگونیست بطور معنی داری کمتر بود (001/0>P). میزان بروز سندرم OHSS و هزینه کلی درمان در دو گروه تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان داد که کارآیی داروهای آگونیست در وقوع بارداری به مراتب بهتر از داروهای آنتاگونیست می باشد و در عین حال میزان عوارض درمان را تحت تاثیر قرارنمی دهد.

سابقه و هدف: امروزه یکی از مسائل مهمی که نسل جوان با آن درگیر هستند، اینترنت و اعتیاد به آن است. با همه گیری کرونا ویروس به عنوان یک عامل مخرب این مشکل سیر فزونی داشته و باعث بروز اختلال ای خلقی، اضطرابی و پرخاشگری شده که نیازمند شناسایی صحیح است. ازاین رو مطالعه حاضر با هدف پیش بینی ویریسم رایانه ای و استیگمای موج اول اپیدمی کرونا بر اساس ابعاد اعتیاد اینترنتی در بین جوانان انجام پذیرفت. مواد و روش ها: این مطالعه از نظر هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه هدف دانشجویان کارشناسی دانشگاه آزاد تبریز بودند که از بین آن ها 252 نفر از طریق فراخوان اینترنتی به صورت داوطلبانه و آنلاین با توجه به محدودیت تردد در مطالعه حاضر شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسش نامه سنجش اعتیاد اینترنتی یانگ، پرسش نامه محقق ساخته ویریسم رایانه ای و پرسشنامه محقق ساخته استیگمای کرونا بود. داده های جمع آوری شده با استفاده از روش های آماری پیرسون و رگرسیون چندمتغیره تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد بین تمامی ابعاد اعتیاد اینترنتی با میزان ویریسم رایانه ای و استیگمای کرونا رابطه معنی دار برقرار است. از بین ابعاد اعتیاد اینترنتی، بعد فقدان کنترل و بی توجهی به وظایف شغلی و تحصیلی قادر هستند میزان تغییرات ویریسم رایانه ای و استیگمای کرونا را در بین جوانان پیش بینی کنند. نتیجه گیری: بین زیاد بودن ابعاد اعتیاد اینترنتی و قدرت پیش بینی مستقیم ویریسم رایانه ای و استیگمای جوانان رابطه معناداری وجود دارد؛ زیرا با افزایش هر یک از ابعاد آن، میزان ویریسم و استیگمای کرونا افزایش می یابد و باعث ایجاد اختلال های خلقی– اضطرابی جوانان می شود.