پژوهش توانبخشی در پرستاری
سال:1398 | دوره:6 | شماره:2 |تعداد مقالات:18

مقدمه: برنامه های توانبخشی در بیماری های عروق کرونر با هدف پیشگیری از وقوع مجدد آن در افراد مبتلا مورد استفاده قرار میگیرد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر برنامه آموزشی توانبخشی قلبی برعوامل خطر بیماران مبتلا به بیماری عروق کرونر انجام شد. روش کار: در این مطالعه کارآزمایی بالینی 70 بیمار مبتلا به بیماری عروق کرونر بستری در بخشهای مراقبت ویژه قلبی بیمارستان علی ابن ابیطالب (ع) زاهدان به صورت در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب و سپس به دو گروه مداخله و کنترل توسط قرعه کشی به صورت تصادفی تخصیص یافتند. مداخله شامل برنامه 12 هفته ای آموزشی و ورزشی بود. برنامه ورزشی شامل جلسات پیاده روی در منزل حداقل سه بار در هفته بود. ابزار مطالعه شامل فرم مشخصات جمعیت شناختی و ثبت میزان قند خون، فشارخون، لیپوپروتئین با غلظت بالا و لیپوپروتئین با غلظت پایین بود. آنالیز داده ها با آزمونهای تی مستقل، آزمون تی زوجی و کای دو در نرم افزار SPSS 21 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که عوامل خطر اندازه گیری شده بعد از مداخله درگروه مداخله نسبت به گروه کنترل تفاوت آماری معناداری داشتند که این تفاوت در مورد میانگین لیپوپروتئین با غلظت بالا افزایش و در مورد قند خون ناشتا، لیپوپروتئین با غلظت پایین، فشارخون سیستولیک و دیاستولیک کاهش داشت. نتیجه گیری: برنامه آموزشی توانبخشی باعث کاهش فشارخون سیستولیک و دیاستولیک، قند خون ناشتا و لیپوپروتئین با غلظت کم درگروه مداخله شده بود. از طرفی باعث افزایش لیپوپروتئین با غلظت بالا شده بود. بنابراین تعدیل عوامل خطر در بیمارانی که برنامه آموزشی توانبخشی قلبی را دریافت کرده بودند مشهود است. گنجاندن این قبیل مداخلات که منجر به کاهش عوامل خطر قابل تعدیل و متعاقبا کاهش عوارض بیماری و هزینه های فردی و اجتماعی میگردد، توصیه میشود.

مقدمه: خانواده اولین و مهمترین نظام اجتماعی است و نخستین مکانی است که هویت جنسی هر فرد در آن شکل میگیرد که بر اساس آن فرد خود را به عنوان یک زن یا یک مرد میپذیرد. نخستین روابط هر فرزند با مادر شکل میگیرد و نقش مادر پر رنگ تر از سایر اعضای خانواده میباشد. مادری که فرزندش دچار اختلال هویت جنسی میشود، ممکن است تجارب متفاوت و حتی چالش برانگیزی را تجربه کند. از این رو پژوهش حاضر به بررسی چالش های روانشناختی مادران دارای فرزند ترانس سکچوال پرداخته است. روش کار: روش پژوهش، کیفی و از نوع پدیدار شناسی توصیفی، و جمع آوری اطلاعات پژوهش از طریق مصاحبه عمیق و نیمه ساختار یافته انجام شد. مشارکت کنندگان این پژوهش، مادران دارای فرزند ترانس سکچوال بودند که از طریق نمونه گیری مبتنی بر هدف و با روش گلوله برفی در سال 1397 در برخی از شهرهای ایران انتخاب شدند. داده گیری با مصاحبه با 17 مادر به اشباع رسید و اطلاعات پژوهش با روش هفت مرحله ای کلایزی تحلیل شدند. یافته ها: نتایج بررسی ها نشان داد که چالش های روانشناختی مادران شرکت کننده را میتوان به پنج مضمون اصلی، شامل: "احساسات منفی و دردناک مادران، دغدغه های مادر پیرامون آینده فرزند، واکنشهای منفی و غرض ورزانه خانواده و بستگان، استیگمای جامعه و عدم حمایت یابی تخصصی و دولتی" طبقه بندی کرد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، عدم آگاهی و اطلاعات بسیار کم درباره موضوع ترانس سکچوال و تغییر جنسیت، باعث بیم، شرم و سردرگمی در این مادران شده است. تجارب دردناک این مادران با برداشت های اشتباه و منفی اطرافیان و جامعه پیرامون این موضوع تشدیدتر هم میشود. آگاهی از مشکلات روان شناختی و جسمانی که این مادران و فرزندان آنها میتواند اطلاعات مناسبی را برای کار و درمان در اختیار متخصصان بهداشت روانی و نظام سلامت در کشور قرار بدهد.

مقدمه: تمرینات ورزشی همراه با مصرف گیاهان دارویی، از موثرترین روش ها جهت بهبود عملکرد کبدی در افراد چاق میباشد. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر هشت هفته تمرین مقاومتی دایرهای با استفاده از باندهای الاستیک به همراه مکمل قهوه سبز بر شاخصهای عملکرد کبدی(شاخص کبد چرب(FLI) و فرآورده تجمع چربی(LAP)) زنان چاق بود. روش کار: در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده، 60 زن چاق(2/96± 33/58) و میانسال(3/08± 42/99)به عنوان آزمودنی انتخاب شدند و به طور تصادفی به چهار گروه مکمل(15 نفر)، تمرین+مکمل (15 نفر)، تمرین+دارونما (15 نفر) و دارونما (15 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تمرینی در هشت هفته برنامه تمرین مقاومتی با باند الاستیک به صورت سه جلسه در هفته و هر جلسه 60 دقیقه شرکت کردند. گروه های مکمل روزانه یک کپسول 400 میلی گرمی عصاره قهوه سبز را مصرف کردند. نمونه های خون 24 ساعت قبل از اولین جلسه و 48 ساعت پس از آخرین جلسه تمرینی پس از 12 ساعت حالت ناشتا گرفته شد. به منظور مقایسه درون گروهی از آزمون t همبسته و جهت مقایسه های بین گروهی از آزمون آنالیز واریانس دوطرفه و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. یافته ها: در نتیجه مقایسه های بین گروهی پس از هشت هفته مداخله تفاوت معنی دار (P=0/025)در شاخص FLI و تفاوت غیر معنی دار (P=0/288) در شاخص LAP بین چهار گروه مشاهده شد. نتیجه آزمون تعقیبی بونفرونی برای شاخص FLI حاکی از کاهش معنی دار این شاخص در گروه تمرین+دارونما در مقایسه با گروه دارونما بود(P=0/008). نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان میدهد قهوه سبز دارای یک پتانسیل بالقوه جهت بهبود شاخصهای عملکرد کبدی نمیباشد. به طور کلی، بهبود در شاخصهای عملکرد کبدی در افراد چاق ممکن است نیاز به دوره های طولانی تر تمرینات مقاومتی و مصرف مکمل قهوه سبز داشته باشد.

مقدمه: دیابت یکی از مسایل مهم بهداشت درمانی محسوب می شود. این بیماری از اساسی ترین بیماری های مزمن و از عوامل تهدید کننده جامعه به شمار می رود. این پژوهش با هدف مقایسه راهبردهای تنظیم شناختی هیجان، سیستم های مغزی رفتاری و کیفیت زندگی در افراد مبتلا به بیماری دیابت انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر یک مطالعه پس رویدادی (علی مقایسه ای) است و جامعه آماری پژوهش متشکل از دو گروه بیماران دیابتی مراجعه کننده به یک کلینیک تخصصی در تهران و افراد بهنجار درسال 1397 بود. با استفاده از روش نمونه گیری دردسترس 40 بیمار مبتلا به دیابت نوع دو در متغیرهای جنسیت، تحصیلات و وضعیت تاهل با 40 نفر از افراد بهنجار همتا شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه های تنظیم شناختی هیجان، کیفیت زندگی و سیستم های بازداری/فعال سازی رفتاری بود. داده ها با استفاده از روش آماری تحلیل واریانس چند متغیره مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین دو گروه در متغیرهای راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی سازگارانه (0/001 >P)، راهبردهای تنظیم شناختی هیجانی ناسازگارانه (0/001 >P)، کیفیت زندگی (0/001 >P) و سیستم های مغزی-رفتاری (0/001 >P) تفاوت معنی داری وجود دارد. نتیجه گیری: استفاده از برخی راهبردهای منفی و غیرانطباقی تنظیم شناختی هیجان، مانند نشخوار فکر و فاجعه پنداری و همچنین فعالیت زیاد سیستم بازداری رفتاری که موجب فراخوانی حالت عاطفی اضطراب و تجربه ی هیجان های منفی می شود و کیفیت زندگی پایین، می تواند سلامت روانشناختی افراد مبتلا به دیابت را کاهش دهد. بنابراین برای ارتقاء سلامت روانشناختی بیماران دیابتی می توان از آموزش تنظیم هیجان، آگاهی از کنش های مغزی رفتاری و بهبود کیفیت زندگی بهره برد.

مقدمه: افزایش طول عمر و فزونی جمعیت سالمندان یکی از دستاوردهای قرن حاضر است. رضایت از زندگی به عنوان نشانه ای بارز از سازگاری موفقیت آمیز فرد با تغییر در موقعیت های گوناگون زندگی مورد توجه قرار می گیرد. عوامل متعددی در رضایت از زندگی نقش دارند. ازجمله این عوامل بخشش و تحمل پریشانی می باشد. لذا پژوهش حاضر باهدف نقش بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان شهر قزوین انجام شد. روش کار: روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری 150 سالمند ساکن در خانه های سالمندان شهر قزوین بودند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده و با استفاده از جدول مورگان، 108 نفر انتخاب شدند. داده ها با استفاده پرسش نامه های تحمل پریشانی سیمونز و گاهر (2005)، بخشش تامپسون و همکاران (2005) و رضایت از زندگی داینر (1985) و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 22 و آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، ضریب همبستگی بین تحمل پریشانی و رضایت از زندگی (0/680 = r، 0/001 > P) و بخشش با رضایت از زندگی (0/616 = r، 0/001 > P) معنی دار است. همچنین مولفه های تحمل پریشانی 46/8 به طور مثبت و مولفه های بخشش 38/1 به طور مثبت رضایت از زندگی را پیش بینی می کنند (0/001 > P). نتیجه گیری: نتایج پژوهش اهمیت بخشش و تحمل پریشانی بر رضایت زندگی سالمندان را نشان می دهد و پیشنهاد می شود که مدل های درمانی بخشش درمان و تحمل پریشانی جهت ارتقای رضایت از زندگی سالمندان مورد توجه قرار گیرند.

مقدمه: اغلب اختلالات عملکردی در ناحیه پا به واسطه تغییرات درقوس های پا ایجاد می شود. کفش motion control برای کنترل حرکت بیش از حد قسمت عقب پا طراحی شده است. هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر استفاده طولانی مدت کفش motion control بر مولفه های نیروهای عکس العمل زمین در دونده های دارای پای پرونیت عملکردی طی فاز اتکای دویدن بود. روش کار: پژهش حاضر از نوع نیمه تجربی و آزمایشگاهی بود. جامعه پژوهش حاضر دوندگان دارای پای پرونیت استان اردبیل بودند. نمونه گیری پژوهش حاضر به صورت دسترس بود. 30 دونده مرد دارای پای پرونیت به طور تصادفی در دو گروه کنترل و تجربی قرار گرفتند. از صفحه نیروی برتک جهت ثبت نیروهای عکس العمل زمین استفاده شد. گروه کنترل از کفش کنترل (Supernova control, Adidas) و همچنین گروه تجربی از کفش motion control (Supernovacushion, Adidas) به مدت 5 ماه در تمرینات خود استفاده کردند. از آزمون آنالیز واریانس دوسویه جهت تحلیل آماری در سطح معنا داری 0/05

مقدمه: پژهش حاضر با هدف بررسی سیستم های مغزی رفتاری، طرحواره های ناسازگار اولیه و علائم پیش از قاعدگی در مادران با اختلال افسردگی پس از زایمان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جمعیت تحقیق شامل تمامی مادران بعد از وضع حمل مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر مشهد در سال 1397 بودند که تشخیص اختلال افسردگی پس از زایمان برایشان داده شده بود. کل نمونه 200 نفری با استفاده از نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شد و پرسشنامه سیستم های مغزی رفتاری، فرم کوتاه پرسشنامه طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ، پرسشنامه علائم پیش از قاعدگی و مقیاس افسردگی ادینبرگ را تکمیل نمودند. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل رگرسیون گام به گام مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد که سیستم های بازداری و فعالساز رفتاری، علائم پیش از قاعدگی و طرحواره های حوزه خودگردانی-عملکرد مختل و حوزه محدودیت مختل همگی با افسردگی پس از زایمان رابطه داشتند. سیستم بازداری رفتاری، طرحواره خودگردانی و عملکرد مختل، طرحواره محدودیت مختل و علائم پیش از قاعدگی به طور مثبت و سیستم فعال ساز رفتاری به صورت منفی افسردگی پس از زایمان مادران را پیش بینی کردند. نتیجه گیری: اختلال افسردگی پس از زایمان در مادران با مولفه های سیستم های مغزی رفتاری، طرحواره های ناسازگار اولیه و علائم پیش از قاعدگی همبسته بود. بنابراین ملاحظات ارزشیابی، تشخیص و درمان باید با تاکید بر این همبستگی ها در اختلال افسردگی پس از زایمان در مادران صورت گیرد.

مقدمه: امروزه سرطان پستان به عنوان یکی از مهم ترین بیماری ها، شایع ترین سرطان و دومین علت مرگ در میان زنان به شمار می رود و تخلیه پستان یکی از روش های درمانی اولیه آن است. در نتیجه پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر امید درمانی بر کیفیت خواب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت در مبتلایان سرطانی با تخلیه پستان انجام شد. روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های مداخله و کنترل بود. جامعه پژوهش مبتلایان سرطانی با تخلیه کامل پستان مراجعه کننده به مراکز بهداشتی و درمانی شهر زاهدان در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 38 زن بودند که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تصادفی به کمک قرعه کشی در دو گروه مساوی قرار گرفتند. گروه مداخله 8 جلسه 90 دقیقه ای با روش امید درمانی آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شاخص کیفیت خواب پیتسبورگ، پرسشنامه بهزیستی ذهنی و سیاهه تجدیدنظرشده سرسختی سلامت بودند. داده ها با روش تحلیل کوواریانس چندمتغیری به کمک نرم افزار SPSS-23 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که گروه های مداخله و کنترل از نظر کیفیت خواب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت تفاوت معناداری داشتند. به عبارت دیگر امید درمانی به طور معناداری باعث افزایش کیفیت خواب مطلوب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت در مبتلایان سرطانی با تخلیه پستان شد (01/0>P). نتیجه گیری: یافته ها حاکی از تاثیر امید درمانی بر ارتقای کیفیت خواب مطلوب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت در مبتلایان سرطانی با تخلیه پستان بود. بنابراین پیشنهاد می شود که مشاوران، روانشناسان بالینی و درمانگران از روش امید درمانی برای مداخلات روانشناختی به ویژه برای بهبود کیفیت خواب، بهزیستی ذهنی و سرسختی سلامت استفاده کنند.

مقدمه: بی اختیاری استرسی ادرار یکی از مشکلات شایع بهداشتی زنان میباشد که اغلب از خانواده پنهان شده و به دلیل عدم مراجعه و پیگیری بیماران به صورت مزمن درآمده و پیامدهای منفی روی جنبه های مختلف سلامتی به جا گذاشته است. یکی از راه های ارتقای سطح سلامتی، توجه به سطح رفتارهای خودمراقبتی افراد است. لذا در این مطالعه تاثیر آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور بر رفتارهای خود مراقبتی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار مورد بررسی قرار گرفته است. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی تصادفی شده است. پس از نمونه گیری به روش در دسترس، 64 آزمودنی به صورت تصادفی بلوکه چهارتایی به دو گروه مداخله و کنترل تقسیم شدند. برای گروه مداخله آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور براساس مراحل چهارگانه (تهدید درک شده، ارتقای خودکارآمدی، عزت نفس و ارزشیابی) از طریق بحث گروهی، نمایش و آموزش مشارکتی اجرا شد. ابزارهای پژوهش شامل فرم های اطلاعات جمعیت شناختی و اطلاعات پایه بیماری و همچنین پرسشنامه ارزیابی رفتارهای خودمراقبتی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار بود. پرسشنامه ها قبل و بعد از مداخله تکمیل و داده ها با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی و نرم افزار SPSS نسخه بیست آنالیز شدند. یافته ها: آزمون های آماری نشان داد که دو گروه مداخله و کنترل از نظر اطلاعات جمعیت شناختی و شدت بی اختیاری همسان بودند. بر اساس آزمون تی مستقل میانگین نمره کل رفتارهای خود مراقبتی آزمودنی ها قبل از مداخله در دو گروه مداخله و کنترل اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد(P=0/213) اما بعد از مداخله این اختلاف معنی دار بود (0/001P<). همچنین میانگین نمره کسب شده از حیطه های مختلف رفتارهای خود مراقبتی شامل (کنترل ادرار، بهداشت فردی، رژیم ضد یبوست و اجرای ورزش کف لگن) آزمودنی ها قبل از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد با آزمون آماری تی مستقل اختلاف آماری معنی داری را نشان نداد، اما بعد از مداخله اختلاف آماری معنی داری مشاهده شد. نتیجه گیری: نتایج مطالعه نشان داد که آموزش مبتنی بر الگوی توانمندسازی خانواده محور با تاکید بر خود بیمار و مشارکت اعضای خانواده در ارتقای رفتارهای خود مراقبتی زنان مبتلا به بی اختیاری استرسی ادرار موثر بوده است. بنابراین پیشنهاد می شود تیم بهداشتی درمانی از این الگو به عنوان راه کار مناسب برای حمایت زنان غیر بستری و ساکن در جامعه و تقویت سازگاریشان با شرایط موجود استفاده کنند.

مقدمه: ضایعات نخاعی از جمله معضلات جوامع انسانی محسوب میشود که مشکلات جسمی و روحی عدیده ای را برای فرد بوجود می آورد و پیامدهایی را در زمینه مشکلات فردی، خانوادگی، اجتماعی به دنبال خواهد داشت. پژوهش حاضر با هدف بررسی پدیدارشناسانه عوامل موثر بر رشد پس از آسیب بیماران مبتلا به ضایعه نخاعی انجام شد. روش کار: طرح پژوهش کیفی و برپایه رویکرد پدیدارشناسی بود. جامعه آماری پژوهش شامل افراد مبتلا به ضایعه نخاعی شهر اصفهان در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 16 نفر از افراد مبتلا به ضایعه نخاعی بودند که بر اساس نمونه گیری تا زمان اشباع داده ها انتخاب شدند و از آنان مصاحبه حضوری نیمه ساختار یافته به عمل آمد. سپس متن های حاصل از مصاحبه ها با روش کلایزی تحلیل شدند. یافته ها: در نتیجه مضمون های اصلی، زیرمضمون های آن ها و واحدهای معنایی حمایت کننده از مضمون در 5 مضمون اصلی و 20 مضمون فرعی شامل عوامل زمینه ای (شدت و ماهیت آسیب، علت آسیب، تاهل و تحصیلات)، ویژگی های روان شناسی مثبت (انگیزه درونی، خوش بینی و امید به بهبودی، توانمندی های شخصیتی و پذیرش آسیب)، عوامل اجتماعی (شرکت در گروه های حمایت کننده آسیب نخاعی، پیدایش شغل، حمایت مالی، عاطفی و همدلی خانواده و اطرافیان)، مراقبت ها و آموزش های پزشکی و روانی اجتماعی (کار درمانی و فیزیوتراپی، توان بخشی انجام کارهای شخصی، یادگیری مهارت های شغلی، دریافت آموزش های روان شناختی فردی و گروهی و معنویت (کمک به همنوعان، معنایابی، اعتقاد به مشیت الهی و باورهای فرهنگی و اعتقادی) کشف شدند. هریک از مضامین فوق دارای چندین واحد معنایی حمایت کننده بودند. نتیجه گیری: فرایند رشد پس از سانحه فرایندی یکپارچه و جامع است که در ایجاد آن عوامل مختلف زمینه ای، فردی، اجتماعی، روانی و معنوی نقش دارند. مضامین کشف شده با روش پدیدارشناسی بر اساس تجربه زیسته اطلاعات جدیدی در خصوص عوامل موثر بر فرایند رشد پس از آسیب پس از ضایعه نخاعی به دست میدهد که بر لزوم تبیین عمیق تجارب زیسته این افراد توسط مراقبان، روان شناسان و متخصصان، تاکید دارد.

مقدمه: مشکلات روان شناختی بیماری های مزمن از جمله مولتیپل اسکلروزیس که اغلب نادیده گرفته می شوند، لزوم توجه بیشتر به درمان مناسب را روشن می سازد. این پژوهش با هدف بررسی اثربخشی شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی بر افسردگی و نظم جویی هیجانی در بیماران مبتلا به ام اس انجام شد. روش کار: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری شامل تمامی بیماران زن و مرد مبتلا به ام اس بود که در سال 1396 به بیمارستان تخصصی امام رضا(ع) شهرکرمانشاه مراجعه نمودند. با روش نمونه گیری هدفمند 40 نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه بیمارستانی اضطراب-افسردگی و پرسشنامه نظم جویی هیجانی بود. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار 22-SPSS و روش های آمار توصیفی و تحلیل کوواریانس چندمتغیری(MANCOVA) تحلیل شد. یافته: نتایج پژوهش نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی توانسته میانگین نمرات افسردگی گروه آزمایش را در مقایسه با گروه گواه کاهش دهد (24/47=F، 0/002=P و 0/698=Eta). همچنین، نتایج نشان داد که شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی به طور معناداری با کاهش میانگین نمرات راهبردهای ناسازگارانه سرزنش خود (13/43=F و 0/001=P)، سرزنش دیگران (17/31=F و 0/004=P)، فاجعه سازی (14/13=F و 0/005=P)، و نشخوارگری (12/49=F و 0/002=P) و نیز افزایش میانگین نمرات راهبردهای سازگارانه پذیرش (14/00=F و 0/001=P)، تمرکز مجدد مثبت (11/10=F و 0/012=P)، تمرکز مجدد بر برنامه ریزی (12/97=F و 0/001=P)، ارزیابی مجدد مثبت (13/88=F و 0/008=P) و دیدگاه پذیری (16/58=F و 0/002=P) در گروه آزمایش نسبت به گروه گواه همراه است (0/05>P). نتیجه گیری: براساس یافته های این مطالعه، پیشنهاد می شود در مراکز مشاوره، کلنیک های درمانی و انجمن های ام اس سراسر کشور جهت افزایش نظم جویی هیجانی و کاهش افسردگی بیماران مبتلا به ام اس از تکنیک های شناخت درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی استفاده شود.

مقدمه: تأمین ایمنی بیماران از مهم ترین اهداف بخش سلامت محسوب شده و سازمان های بهداشتی درمانی آن را به عنوان یکی از محورهای اصلی در بهبود کیفیت خدمات ارائه شده به بیماران قرار داده اند. هدف این مطالعه تعیین تاثیر آموزش مهارت های ارتباط بین حرفه ای بر فرهنگ ایمنی بیمار در کارکنان اورژانس بیمارستان بهمن تهران در سال 1397 می باشد. مواد و روش ها: مطالعه حاضر از نوع شبه تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه,کنترل استفاده شد. جامعه آماری کلیه کارکنان اورژانس بیمارستان بهمن تهران در نیمه ی اول سال 1397بود. از طریق روش نمونه گیری سرشماری و بر اساس معیارهای ورود 50 نفر انتخاب و به صورت تصادفی با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. برای گروه مداخله 3 جلسه ی یک و نیم ساعته با روش سخنرانی و پرسش و پاسخ، همراه با ارائه یک کتابچه آموزشی در مورد ارتباطات بین حرفه ای با مدل SBAR انجام شد. نمونه ها قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه ی استاندارد فرهنگ ایمنی بیمار را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS19 و با استفاده از آزمون های آماری کای اسکوئر، دقیق فیشر، تی مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه مداخله و شاهد از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت( 0/05< P ). میانگین میزان فرهنگ ایمنی بیمار قبل از مداخله در گروه مداخله (9/27 ±,102/96) و در گروه کنترل (6/35 ±,105/52) بود که بعد از مداخله در گروه مداخله به (9/19 ±,115/44) و در گروه کنترل به (6/78 ±,107/12) رسید و این اختلاف در گروه مداخله معنی دار بود (0/001p<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان ذکر نمود که آموزش مهارت های بین حرفه ای بر فرهنگ ایمنی بیماران بخش اورژانس موثر است. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را به عنوان یک روش ساده، کاربردی، کم هزینه و موثر در ارتقای فرهنگ ایمنی بیماران به مدیران پرستاری و متولیان سلامت پیشنهاد نمود.

مقدمه: سرطان به عنوان یکی از بیمارجامعه ی های مزمن در جامعه بشری است که ابتلا به آن به عنوان یک تشخیص هولناک موجب اضطراب مرگ در بیماران می گردد. این پژوهش با هدف تعیین تأثیر معنادرمانی بر اضطراب مرگ بیماران سرطانی بیمارستان 5 آذر گرگان انجام گردید. روش کار: این مطالعه نیمه تجربی با روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد که جامعه پژوهش شامل تمامی بیماران سرطانی مراجعه کننده به به بیمارستان 5 آذر می باشد که از این جامعه 40 نفر به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمون (20 نفر) و کنترل )20 نفر( انجام گرفت. در گروه آزمون معنادرمانی گروهی به صورت 8 جلسه 90-60 دقیقه ای در 4 گروه 5 نفره انجام گردید. ابزار جمع اوری اطلاعات پرسشنامه ی مشخصات دموگرافیک و اضطراب مرگ تمپلر (DAS) بود. داده ها توسط نرم افزار spss نسخه 16 توسط آمار توصیفی (جداول، میانگین و انحراف معیار و آمار استنباطی (تی مستقل، تی زوج و تحلیل کوواریانس تک متغیره آنکووا(ancova) تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: آزمون تی زوج قبل و بعد از مداخله درگروه کنترل اختلاف معنی داری رانشان نداد (0/67= P )، ولی این آزمون در گروه آزمون قبل و بعد از مداخله اختلاف معنی داری را نشان داد (0/01> p)همچنین آزمون آنکوا اختلاف معنی داری را بین دو گروه نشان داد ( 0/01 > P و 0/27=Eta) نتیجه گیری: با توجه به تاثیر معنا درمانی بر کاهش اضطراب مرگ در افراد سرطانی پیشنهاد می گردد مسئولین مربوطه سعی نمایند با جلسات مشاوره و روان درمانی دیدگاه بیماران سرطانی را نسبت به مرگ و معنا در زندگی تغییر دهند.

مقدمه: سرطان یکی از شایعترین بیماریها در سطح جهان و با مشکلات روانی، جسمی، اجتماعی و مالی همراه است. این مسائل نه تنها بیمار، بلکه خانواده را نیز تحت تأثیر قرار میدهد و باعث بروز بار مراقبین میشود. مطالعات اندکی به بررسی ارتباط بار مراقبین و سلامت معنوی پرداخته است و لذا تحقیق حاضر با هدف تعیین ارتباط بین سلامت معنوی و بار مراقبین بیماران مبتلا به سرطان انجام گرفته است. روش کار: در این مطالعه توصیفی همبستگی 130 نفر از مراقبین بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان توحید شهر سنندج با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. جهت گردآوری داده ها از پرسشنامه جمعیت شناختی، پرسشنامه سلامت معنوی پولتزین-الیسون و سیاهه بار مراقبین نواک و گست استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با نسخه 21 نرم افزار SPSS و آزمون های آمار توصیفی و آزمونهای آماری همبستگی پیرسون و اسپیرمن، تی مستقل و ANOVA در سطح معنی داری 0/05 انجام شد. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین نمره سلامت معنوی و بار مراقبین در بیماران مبتلا به سرطان به ترتیب 8/51±,72/70 و 10/42±,58/097 بود. همچنین نتایج نشان داد که بین میانگین نمره سلامت معنوی و بار مراقبین رابطه معکوس و معنادار وجود دارد(0/377r=-، 0/01p=). نتیجه گیری: مراقبین بیماران مبتلا به سرطان در طول مراقبت از بیمار بار قابل ملاحظه ای را تجربه میکنند که میزان آن با سلامت معنوی رابطه معکوس دارد، از این رو توجه به ابعاد سلامت معنوی در این مراقبین در جهت کاهش بار مراقبین راهکاری مؤثر خواهد بود.

مقدمه: یکی از مهمترین مسائل در بخش بهداشت حرفه ای، خستگی کاری پرستاران است و یکی از عوامل مرتبط با آن سبک های استراتژی مدیریت تعارض می باشد. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف بررسی ارتباط سبک های استراتژی مدیریت تعارض با خستگی کاری در پرستاران انجام شد. روش کار: این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش پرستاران یک بیمارستان منتخب شهر تهران در سال 1397 به تعداد 500 نفر بودند. بر اساس جدول مورگان تعداد 218 نفر با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های محقق ساخته سبک های استراتژی مدیریت تعارض و خستگی کاری بودند. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه بیست و یک با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه با مدل همزمان تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین سبک های مدیریت تعارض رقابت و مصالحه با خستگی کاری پرستاران رابطه مثبت و معنی دار وجود داشت (0/05P<)، اما بین سبک های مدیریت تعارض همکاری، گذشت و اجتناب با خستگی کاری آنان رابطه معنی داری وجود نداشت (P>0/05). همچنین، سبک های استراتژی مدیریت تعارض به طور معنی داری توانستند 7/4 درصد از تغییرات خستگی کاری پرستاران را تبیین نمایند (0/01P<). نتیجه گیری: نتایج نشان دهنده ارتباط سبک های استراتژی مدیریت تعارض رقابت و مصالحه با خستگی کاری پرستاران بودند. در نتیجه، برای کاهش خستگی کاری آنان میتوان میزان رقابت و مصالحه در پرستاران را از طریق جلسات آموزشی کاهش داد.

مقدمه: نارسایی مزمن کلیه فرد را با محدودیت های متعددی مواجه می نماید. علیرغم اثربخشی همودیالیز، این روش موجب مشکلات روانی و ناامیدی در بیماران میشود. مطالعه حاضر با هدف بررسی وضعیت سلامت روان و امیدواری بیماران دیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی اصفهان در سال 1395 بررسی شد. روش: این مطالعه یک پژوهش توصیفی-مقطعی است. در بیمارستانهای آموزشی نور و حضرت علی اصغر (ع)الزهرا، امین و فارابی در سال 1395 انجام شد. تعداد 135 نفر به روش نمونه گیری تصادفی از بین بیماران بر اساس معیار ورود انتخاب شدند. از فرم های اطلاعات دموگرافیک، سلامت روان و امید اشنایدر استفاده شد. تحلیل داده ها با بهره گیری از نرم افزارSPSS-v22 انجام شد. یافته ها: میانگین سلامت روان 162/35 و میانگین امیدواری برابر با 39/04 بوده است. بر اساس نتایج آزمون آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون تعقیبی توکی، وضعیت سلامت روان بیمارانی که 1 بار در هفته دیالیز می کنند و افراد با سابقه دیالیز کمتر، به صورت معنی داری بهتر از سایرین بوده است (0/05>p). میانگین امیدواری بیماران مجرد به صورت معنی داری بیشتر از سایر افراد بوده است (0/05>p). وضعیت سلامت روان بیماران بر اساس متغیرهای تعداد دفعات و مدت زمان دیالیز دارای اختلاف معنی داری بوده است(0/05>p)بین سایر متغیرها(جنس، شغل، تحصیلات، مسکن) با سلامت روان و امیدواری اختلاف معنی داری مشاهده نشد. نتیجه گیری: یافته ها بیانگر سطح نامطلوب سلامت روان و امیدواری در بیماران همودیالیزی است. اهمیت این مؤلفه ها در زمینه کیفیت زندگی و میزان تبعیت از دستورات درمانی، طراحی و اجرای مداخلات مؤثر را الزامی می نماید.

مقدمه: اختلال وسواسی-جبری یکی از انواع اختلال های اضطرابی است که مبتلایان غالباً دچار احساس گناه و نشانگان وسواس فکری-جبری هستند. روش درمان پذیرش و تعهد یکی از روش های اثربخشی در بهبود اختلالهای اضطرابی است، لذا هدف از این پژوهش بررسی اثربخشی درمان پذیرش و تعهد بر نشانگان وسواس فکری-جبری و احساس گناه در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری انجام شد. روش کار: طرح مطالعه حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش شامل همه بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری مراجعه کننده به کلینیک خدمات روانپزشکی سینا در شهر دزفول در سال 1397 بودند. نمونه پژوهش 30 بیمار بودند که با روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش برای 8 جلسه 60 دقیقه ای تحت درمان پذیرش و تعهد قرار گرفت و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش سیاهه وسواس فکری-جبری پادوآ و پرسشنامه احساس گناه بودند. داده ها به روش اندازهگیری مکرر در نرم افزار SPSS-21 تحلیل شدند. یافته ها: طبق یافته های پژوهش حاضر بین گروه های آزمایش و کنترل در مرحله پیش آزمون از نظر نشانگان وسواس فکری-جبری و احساس گناه تفاوت معنی داری مشاهده نشد (0/05P>)، اما در مراحل پس آزمون و پیگیری از نظر هر دو متغیر تفاوت معنی داری مشاهده شد (0/001P<). به عبارت دیگر، روش درمان پذیرش و تعهد در مرحله پس آزمون باعث کاهش نشانگان وسواس فکری-جبری و احساس گناه در بیماران مبتلا به اختلال وسواسی-جبری شد و نتایج درمان در مرحله پیگیری حفظ شد (0/001P<). نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که روش درمان پذیرش و تعهد در کاهش نشانگان وسواس فکری-جبری و احساس گناه موثر واقع شد. طبق این نتایج توصیه می شود که در مداخلات بهبود سلامت در کنار سایر روش های درمانی از درمان پذیرش و تعهد برای کاهش نشانگان وسواس فکری-جبری و احساس گناه استفاده شود.

مقدمه: پرستاران شاغل در بیمارستان های نظامی در معرض استرس های مخصوص محیط نظامی و سطوح بالای فرسودگی شغلی قرار دارند. برنامه آموزشی پیگیر شیوه ای برای کاهش فرسودگی شغلی است. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی برنامه آموزشی پیگیری مستمر بر وضعیت فرسودگی شغلی پرستاران صورت پذیرفت. روش کار: مطالعه حاضر نیمه تجربی در بیمارستان منتخب نظامی تهران با 94 پرستار شاغل صورت پذیرفت. در ابتدا پرسشنامه استاندارد گلدارد توسط پرستاران تکمیل و سپس 70 نفر از پرستارانی حائز شرایط ورود به مطالعه، به صورت تصادفی در دو گروه شاهد و آزمون قرار گرفتند. جلسه گروهی دوساعته در خصوص راهکارهای کاهش فرسودگی شغلی و ارائه کتابچه آموزشی به گروه آزمون انجام شد. ارسال پیامک ها در گروه آزمون به صورت سه پیامک در هر هفته و به مدت سه ماه بود و در انتها مجددا" هر دو گروه پرسشنامه فرسودگی شغلی را تکمیل نمودند. داده ها به کمک نرم افزارspss نسخه 17 و با آزمون های آماری استنباطی و توصیفی مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان فرسودگی شغلی قبل از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معنی داری نداشت. در گروه آزمون میزان فرسودگی شغلی در قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری داشت ( P=0/001) نتیجه گیری: بر اساس نتایج استفاده از برنامه های آموزشی پیگیر از طریق تلفن، اینترنت و پیامک برای کاهش فرسودگی شغلی پرستاران توصیه می گردد. این توصیه های درمانی باید کوتاه، مفید و قابل اجرا باشند.