پژوهش های آسیب شناسی زیستی
سال:1398 | دوره:22 | شماره:3 |تعداد مقالات:7

اهداف: استفاده از داروها در القای استخوان زایی به همراه داربست های مهندسی بافت، به عنوان رویکردی نوین در ترمیم استخوان آسیب دیده بسیار مورد توجه است. اخیرا در میان انواع داروهای حوزه ترمیم استخوان، استاتین ها مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، به منظور دست یابی به رهایش کنترل شده برای داروی آتورواستاتین، دو سامانه پیوسته رهایش شامل نانونیوزوم ها و میکروکرات ژلاتین ساخته و مقایسه شدند. مواد و روش ها: نانونیوزوم ها به روش هیدراسیون فیلم نازک و میکروکرات ژلاتین با روش تشکیل امولسیون سنتز شدند. یافته ها: مورفولوژی، اندازه و توزیع ابعاد، بازدهی تهیه حامل ها، بازده و درصد بارگذاری دارو و درنهایت پروفیل رهایش دارو از آنها در طول یک هفته ارزیابی شد. نتایج حاکی از تشکیل نیوزوم های نسبتا کروی با میانگین ابعاد 653/52نانومتر و بازده بارگذاری 81/34% و تشکیل میکروکرات ژلاتین با میانگین ابعاد 37/5میکرومتر و بازده بارگذاری 78/93% بود. نتیجه گیری: پروفیل رهایش دارو از حامل ها نشان داد که سامانه ژلاتینی رهایش انفجاری کمتری نسبت به نیوزوم دارد و نیوزم ها از پایان روز اول رهایش آهسته تری نسبت به ژلاتین فراهم نموده است. اگرچه انتخاب یکی از دو سامانه به عنوان سامانه بهینه، نیازمند مطالعات سلولی روی آنها بوده و انتخاب بر مبنای پروفیل رهایش متناسب با شدت آسیب و سرعت ترمیم است.

اهداف: هدف مطالعه حاضر بررسی میزان تکوین فولیکول های تخمدانی و میزان وقوع مرگ سلولی در تخمدان های پیوندی موش نابالغ کپسوله شده با سدیم آلژینیت در مقایسه با تخمدان های کپسوله نشده و نیز پیوندنشده موش بود. مواد و روش ها: تعداد 50 راس موش ماده انتخاب و به سه گروه تقسیم شدند. در گروه الف تخمدان راست خارج و در سدیم آلژینیت کپسوله شد و سپس به زیرکپسول کلیه پیوند شد و در گروه ب تخمدان راست خارج و بدون کپسوله کردن در زیرکپسول کلیه راست پیوند شد. در هر دو گروه پیوندی تخمدان چپ دست نخورده بودند در گروه ج گروه کنترل، هر دو تخمدان موش دست نخورده بودند. بعد از پیوند در اولین و چهارمین سیکل استروس با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین، مورفولوژی تخمدان های پیوندشده و نیز درصد فولیکول های نرمال و مرگ سلولی آپوپتوز با رنگ آمیزی ایمونوهیستوشیمی ضد BAX مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: در اولین و چهارمین سیکل استروس درصد بالایی از فولیکول ها مورفولوژی نرمال داشتند و تفاوت معنی داری بین گروه ها مشاهده نشد. سرعت تکوین فولیکولی در دو گروه پیوندی به طور معنی داری بیشتر از گروه کنترل بود و در عین حال در گروه کپسوله شده در مقایسه با کپسوله نشده این روند تکوین بیشتر بود (0/05>p). با وجود مشاهده سلول های BAX مثبت در فولیکول های بزرگ پره آنترال و آنترال اما واکنش مثبتی برای آنتی بادی BAX در فولیکول ها پرایمری و پریموردیال در گروه های مورد مطالعه مشاهده نشد. نتیجه گیری: با وجود تکوین سریع و تخلیه زودرس ذخایر تخمدانی در گروه های پیوندی که می تواند بر طول عمر بافت تخمدان پیوندشده تاثیر داشته باشد اما سدیم آلژینیت تاثیر مثبت در تکوین فولیکول تخمدان های پیوندی دارد.

اهداف: نسفاتین-1 آدیپوکاینی است که در تنظیم اشتها و هموستاز انرژی نقش دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر ترتیب تمرین ترکیبی قدرتی و استقامتی بر سطوح نسفاتین-1 و برخی شاخص های خطر متابولیکی در زنان دارای اضافه بود. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 زن دارای اضافه وزن (با دامنه سنی 3/17± 28 سال و شاخص توده بدنی >25کیلوگرم بر مترمربع) پس از ارزیابی های اولیه و داشتن شرایط شرکت در تحقیق به طور تصادفی به 3 گروه تمرین استقامتی-قدرتی (S+E؛ 10 نفر)، تمرین قدرتی-استقامتی (S+E؛ 10 نفر) و کنترل دارای اضافه وزن (10 نفر) تقسیم شدند. آزمودنی های گروه های تجربی به مدت 8 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه یک ساعت تمرینات ترکیبی استقامتی و قدرتی انجام دادند. سطوح نشانگرهای نسفاتین-1، انسولین، گلوکز و مقاومت به انسولین قبل از اجرای پروتکل و 48ساعت بعد از آخرین جلسه تمرین به روش الایزا اندازه گیری شدند. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیزواریانس یک سویه استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که در مقایسه بین گروهی، تمرینات ترکیبی استقامتی و قدرتی سبب افزایش معنی دار سطوح نسفاتین-1 (0/009=p) و کاهش معنی دار سطوح گلوکز (0/009=p)، مقاومت به انسولین (0/001=p) و انسولین (0/001=p) شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج، تمرینات ترکیبی قدرتی و استقامتی می تواند بر سطوح شاخص های متابولیکی و نسفاتین-1 موثر باشد و منجر به کاهش شاخص های خطر متابولیکی شود. به نظر می رسد ترتیب تمرین قدرتی-استقامتی فواید بیشتری بر بهبود شاخص های متابولیکی دارد.

اهداف: پروتئین Nef به عنوان هدف جذاب برای توسعه واکسن درمانی HIV-1 در نظر گرفته شده است. به علاوه، خواص ایمنی زایی قوی پروتئین های شوک حرارتی (HSPs) منجر به استفاده از آنها به عنوان ایمونومدولاتور و حامل آنتی ژنی برای طراحی واکسن های ساب یونیتی شد. در مطالعه اخیر، بیان پروتئین فیوژن Hsp20-Nef در سیستم بیانی اشرشیا کلی (E. coli) انجام شد و بررسی ایمنوژنیسیتی آن در موش های بالب/سی صورت گرفت. مواد و روش ها: در ابتدا، بیان پروتئین نوترکیب Hsp20-Nef در سویه های باکتری اشرشیا کلی BL21 و Rosetta توسط SDS-PAGE و وسترن بلات با استفاده از آنتی بادی منوکلونال ضد Nef بررسی شد. سپس، تخلیص پروتئین نوترکیب توسط تکنیک رنگ آمیزی معکوس انجام شد. درنهایت، توانایی آن برای القای پاسخ آنتی بادی در مقابل آنتی ژن HIV-1 Nef با استفاده از ELISA غیرمستقیم ارزیابی شد. یافته ها: نتایج ما باند واضح حدود 1230جفت باز مرتبط با فیوژن Hsp20-Nef روی ژل آگارز نشان داد که نشانگر کلونینگ صحیح ژن در وکتور pET28a بود. بیان پروتئین Hsp20-Nef به صورت باند واضح حدود 47کیلودالتون در SDS-PAGE و وسترن بلات تایید شد. در سنجش ایمنولوژیکی، پروتئین Hsp20-Nef و نیز پروتئین Nef امولسیفیه شده با ادجوانت فروند به طور مهمی سطح IgG تام را در مقایسه با گروه های دیگر افزایش دادند. به علاوه، ایمنوژنیسیتی Hsp20-Nef بالاتر از Freund’ s adjuvant/Nef در رژیم های پروتئینی بود (0. 05>p). نتیجه گیری: پروتئین فیوژن Hsp20-Nef به طور موثری در سیستم پروکاریوتی E. coli بیان شد و به طور مهمی پاسخ آنتی بادی را در مقابل آنتی ژن HIV-1 Nef القا کرد.

اهداف: مطالعات زیادی نشان دهنده این مطلب است که متریال های حاوی شیشه های زیست فعال (BG) خواص امیدوارکننده ای در ترمیم بافت استخوان دارند، همچنین شیشه های زیست فعال جایگزین شده با استرانسیوم می توانند تشکیل استخوان را بهبود بخشیده و در عین حال از بازجذب استخوان توسط استئوکلاسست ها جلوگیری کنند. مواد و روش ها: در این مطالعه، اثر جایگزینی استرانسیوم در ساختار شیشه زیست فعال (BG/Sr)، به کارگرفته شده به همراه ژلاتین، بر بهبود استخوان سازی در ضایعه بحرانی ایجادشده در جمجمه خرگوش بررسی شد. در جمجمه هر حیوان سه ضایعه بحرانی (قطر 8میلی متر) ایجاد شد و ضایعات با داربست های حاوی Gel-BG و Gel-BG/Sr پر شدند. یک ضایعه نیز به عنوان کنترل بدون داربست بررسی شد. بازسازی استخوان و فرآیند مینرالیزاسیون با انجام رنگ آمیزی های هماتوکسیلین/ائوزین، مسون تری کروم و آلیزارین رد 4 و 8 هفته پس از کارگذاری داربست ها بررسی شد. یافته ها: براساس یافته ها: ی بافت شناسی، میزان استخوان جدید تشکیل شده در داربست های حاوی BG/Sr بیشتر از داربست های فاقد Sr بعد از 8 هفته بود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه تاییدکننده آن است که داربست های حاوی شیشه های زیست فعال دارای استرانسیوم می توانند اثرات بهتری در بازسازی استخوان نسبت به نمونه مشابه فاقد استرانسیوم داشته و بنابراین می توانند جایگزین مناسبی در مهندسی بافت استخوان باشند.

اهدف: نارسایی زودرس تخمدان عارضه ای است که منجر به آمنوره، ناباروری و افزایش سطح گنادوتروپین قبل از سن 40 سالگی می شود. به کارگیری داروهای شیمی درمانی می تواند یکی از عوامل ایجاد این اختلال باشد. هدف از این مطالعه بررسی حضور سلول های زایا در موش های مدل نارسایی زودرس تخمدان به دنبال استفاده از داروهای شیمی درمانی بود. مواد و روش ها: در این مطالعه از 24 سر موش ماده بالغ برای ایجاد مدل نارسایی زودرس تخمدان و از مقادیر مختلف سیکلوفسفامید و بیوسولفان (گروه های آزمایشی یک تا پنج) استفاده شد. تغییرات وزن بدن، اسمیر واژن، تغییرات ساختاری بافت تخمدان در همه گروه های آزمایشی و گروه کنترل (بدون دریافت دارو) بررسی و بهترین مدل، تحت ارزیابی های هورمونی (FSH و استرادیول) و بیان عامل های سلول زایا (Oct-4 و Dazl) قرار گرفت. یافته ها: از آنجایی که در گروه دوم اختلال در چرخه استروس و کاهش معنی دار در متغیرهای وزن و ذخیره تخمدانی (˂ 0/05p) نسبت به گروه کنترل مشاهده شد، بنابراین این گروه به عنوان بهترین مدل انتخاب شد. افزایش سطح FSH و کاهش سطح استرادیول در گروه دوم نسبت به گروه کنترل (˂ 0/05p) نیز تاییدی بر ایجاد مدل POF بود. همچنین بیان ژن های Oct-4 و Dazl در گروه دوم نسبت به گروه کنترل افزایش (˂ 0/05p) نشان داد. نتیجه گیری: حضور عوامل سلول های زایا در مدل نارسایی زودرس تخمدان موش به دنبال استفاده از داروهای شیمی درمانی می تواند امید تازه ای در درمان ناباروری بیماران مبتلا به سرطان پس از شیمی درمانی باشد.

یکی از مهم ترین کاربردهای مهندسی بافت، کمک به بازسازی بافت های آسیب دیده است. روش های متفاوتی برای کنترل فرآیند ترمیم و جهت دهی آن به سمت بازسازی کامل بافت استفاده می شود. با توجه به پیشرفت های بسیار زیاد در درک جنبه های مختلف فرآیند ترمیم، مشخص شده است که سیستم ایمنی و فاکتورهای ترشح شده از سلول های آن، نقشی اساسی و بسیار گسترده در این فرآیند دارند و بازسازی بدون حضور سلول های سیستم ایمنی با مشکل مواجه می شود. در حال حاضر، جهت گیری بسیاری از تحقیقات، به سمت استفاده از تکنیک های مهندسی بافت برای تنظیم و کنترل فعالیت سلول های ایمنی در محیط آسیب است. در این رویکرد از کاشت مواد زیستی و داربست ها در بدن، برای تحریک سلول های ایمنی و ترشح سایتوکین های مختلف که باعث ارتقا فرآیند ترمیم می شوند، استفاده می شود. رویکردهای مهندسی زیست مواد با استفاده از تغییر خواص سطحی (مانند توپوگرافی، زبری، تخلخل و اتصالات عرضی)، تغییر شکل و هندسه، تغییر اندازه، تغییر شیمی سطح، رهایش سایتوکین های موثر و استفاده از سلول درمانی، سعی در کنترل و بهبود تاثیر سیستم ایمنی بر فرآیند ترمیم دارد. هدف از این مقاله، مروری بر جنبه های مختلف تاثیر سیستم ایمنی بر ترمیم بافت های مختلف و سپس بیان روش های مهندسی بافت، برای کنترل و تنظیم فعالیت و رفتار سلول های ایمنی شرکت کننده در فرآیند است...