مجله دانشگاه علوم پزشکی مازندران
سال:1383 | دوره:14 | شماره:42 |تعداد مقالات:18

سابقه و هدف: از کشت توده سلول داخلی بلاستوسیست در محیط مناسب، سلول های بنیادی جنینی به دست می آید. از این سلول ها به عنوان یک ابزار تحقیقاتی در تولید حیوانات ترانس ژنیک و مطالعه تکوین جنین استفاده می شود. با روش انجماد شیشه ای می توان بلاستوسیست های تولید شده را برای استفاده های بعدی نگهداری کرد. هدف از این مطالعه بررسی تعداد و میزان حیات سلول های توده داخلی بلاستوسیست های منجمد شده به روش انجماد شیشه ای است. به امید این که بتوان از جنین های منجمد شده نیز جهت تولید سلول های بنیادی استفاده نمود.مواد و روش ها: پس از بلوغ ولقاح آزمایشگاهی تخمک های نابالغ گاو، جنین ها در محیط Ham's F10 بر لایه سلول های vero به مدت 7 روز در دمای CO2 %5 , 39°C کشت داده شد. 500 عدد بلاستوسیست انتخاب و به دو گروه تقسیم گردید. یک گروه به عنوان شاهد و گروه دیگر به روش انجماد شیشه ای (40 درصد اتیلن گلیکول، 18 درصد فایکل، 3/0 مولار ساکارز) منجمد شد. پس از ذوب، جنین ها به مدت 24 ساعت کشت داده شدند و جنین های متسع شده، انتخاب و همراه با گروه شاهد با روش Immunosurgery توده سلولی داخلی آن ها جدا شد. برای بررسی حیات سلول ها از رنگ آمیزی تریپان بلو استفاده گردید.یافته ها: درصد حیات توده سلول داخلی بلاستوسیست های روز هفتم در گروه شاهد و انجماد به ترتیب 96درصد و 85 درصد و میانگین تعداد سلول ها به ترتیب17.4±3  و 14±2 بود. درصد حیات توده سلول داخلی بلاستوسیست های روز هشتم در گروه شاهد و انجماد به ترتیب 95درصد و 82 درصد و میانگین تعداد سلول ها به ترتیب 18.6±3 و 15.±2 بود.استنتاج: درصد حیات و تعداد سلول های توده داخلی بلاستوسیست های گروه شاهد و انجماد درروز هفتم و هشتم دارای اختلاف معنی داری است. به روش انجماد شیشه ای درصد حیات و تعداد سلول ها به طور معنی داری کاهش می یابد. لذا بهتر است که جهت تولید سلول های بنیادی از بلاستوسیست های منجمد نشده استفاده شود.

سابقه و هدف: بیماری بروسلوز یک بیماری عفونی قابل انتقال بین انسان و دام در سراسر جهان می باشد که با عود فراوان و قابلیت مزمن شدن مشخص می شود. از آن جا که پاسخ های ایمنی در بروسلوز انسانی کم تر بررسی شده است، در این مطالعه تولید سیتوکاین ها در افراد مبتلا به این بیماری و افراد سالم ارزیابی شده است. مواد و روش ها: 27 بیمار مبتلا به فرم حاد (14 نفر) یا مزمن (13 نفر) بروسلوز (با میانگین سنی 38.03±18.2) و 22 فرد سالم (با میانگین سنی 35.33±21) که از نظر سنی و جنسی با بیماران انطباق داشتند، بررسی شدند. نمونه های خون کامل رقیق شده در حضور یا عدم حضور میتوژن یا باکتری های کشته شده بروسلا ملی تنسیس سویه Rev-1 کشت داده شد. مقدار IFN-γ, IL-13, IL-10, IL-12 با استفاده از ELISA ساندویچی اختصاصی و پاسخ های بلاستوژنیک لنفوسیت ها نیز توسط روش سنتیلاسیون مایع (LTT) ارزیابی گردید. یافته ها: تولید IFN-γ و پاسخ های پرولیفراتیو اختصاصی سلول های بیماران با بروسلوز مزمن در مقایسه با بیماران حاد به طور معنی دار کاهش داشت (p<0.05) در حالی که تولید IL-12 در سوپ کشت سلولی بیماران مزمن بیش تر از گروه حاد بود (p<0.05). در بیماران مزمن، تولید IL-10 نیز افزایش نشان داد ولی با تولید IFN- γ ارتباطی نداشت. استنتاج: نتایج این مطالعه نشان می دهد الگوی سیتوکاینی سلول های T اختصاصی بروسلا در بیماران مبتلا به بروسلوز بین مراحل حاد و مزمن بیماری متفاوت می باشد. این یافته ها همچنین بیان می نماید که کاهش تولید سیتوکاین های Th1 و پاسخ های بلاستوژنیک سلول های T ممکن است ناشی از عدم پاسخ گویی سلول های T افراد مبتلا به بروسلوز مزمن در برابر آنتی ژن های بروسلا باشد.

سابقه و هدف: قهوه به عنوان یک نوشیدنی سنتی مورد استفاده مردم بسیاری از کشورهای جهان قرار دارد. این گیاه دارای خاصیت ادرار آور است و سبب گشادی عروق و کاهش رادیکال های آزاد اکسیژن می شود. شواهدی در دست است که نشان می دهد که قهوه سبب کاهش اوره و کراتینین سرم می شود. ولی مصرف بیش از حد آن موجب گلومرولواسکلروزیس در کلیه می گردد. در این بررسی تاثیر عصاره قهوه با غلظت های زیاد بر روی کلیه توسط روش های استریولوژیکی بررسی شد.مواد و روش ها: 60 موش صحرایی نر از نژاداسپراگو-داولی با وزن حدود 230-250 گرم انتخاب و به طور تصادفی به پنج گروه تقسیم شدند. به گروه شاهد، آب وبه گروه های آزمون از عصاره آبی دانه قهوه با غلظت های (5/1 و 5/0 و 25/0 کیلوگرم/گرم) دو بار در روز خورانیده شد. بعد از 48 ساعت، کلیه حیوان ها تحت بی هوشی برداشته شد. از هر کلیه قطعاتی به ضخامت1 mm  تهیه و از هر قطعه پس از انجام مراحل آماده سازی بافتی یک جفت برش به ضخامت 5 میکرون و با ارتفاع مشخص تهیه و با هماتوکسیلین-ائوزین رنگ آمیزی گردید. جفت برش های تهیه شده توسط اصل دیسکتورفیزیکی مطالعه شد.یافته ها: بین تعداد گلومرول های کلیه در گروه های شاهد و آزمون هیچ ارتباط معنی داری وجود نداشت.استنتاج: به نظر می رسد که غلظت زیاد قهوه تاثیری بر روی تعداد گلومرول ها ندارد. اما تصمیم گیری قطعی در مورد این نتایج، نیاز به مطالعات گسترده تری بر روی بیماری فوق در الگوهای تجربی و اندازه گیری اوره و کراتینین سرم دارد.

سابقه و هدف: کولیک کلیوی یکی از فوریت های شایع اورولوژی است. مطالعه حاضر که یک کارآزمایی بالینی دوسوکور است، تاثیر تزریق آب مقطر داخل جلدی در درمان کولیک کلیوی را مورد بررسی قرار می دهد.مواد و روش ها: تعداد 100 بیمار با کولیک کلیوی به طور تصادفی در دو گروه مساوی 50 نفره تحت درمان قرار گرفتند. در گروه اول cc5/0 آب مقطر و در گروه دوم (گروه شاهد) 0.5 cc نرمال سالین به طریقه داخل جلدی تزریق شد. قبل از تزریق، 30 و 90 دقیقه بعد از تزریق، شدت درد با استفاده از سیستم VAS ثبت گردید. بیمارانی که وجود سنگ در آن ها با استفاده از تصویربرداری اثبات نشد از مطالعه خارج شدند.یافته ها: میانگین شدت درد قبل از درمان در گروه اول 9.86±0.40 و در گروه شاهد 6.96±0.19 بود که این اختلاف از نظر آماری معنی دار نبود (p<0.12) این میانگین 30 و 90 دقیقه بعد از تزریق در گروه آب مقطر به ترتیب 0.76±2.3 و 1.02±2.63 و در گروه شاهد به ترتیب 5.94±4 و 6.7±4.19 بود. این اختلاف در دو گروه از نظر آماری معنی دار بود p<0.001) و(p<0.001 . در گروه آب مقطر، درد در همه بیماران بعد از تزریق بهبود یافت؛ در حالی که فقط 34 درصد بیماران در گروه شاهد، بهبود درد را گزارش نمودند. در هیچ یک از بیماران در دو گروه، عارضه خاصی مشاهده نشد. تنها عارضه مهم، درد شدید وگذرا در موقع تزریق بود.استنتاج: یافته های این مطالعه نشان دهنده تاثیر تزریق داخل جلدی آب مقطر در درمان سندرم های حاددرد از جمله کولیک کلیوی می باشد. از مزایای این روش می توان به موثر بودن، دسترسی به آن در همه جا، ارزان بودن و کاربرد آسان آن اشاره کرد.

سابقه و هدف: هیسترکتومی یکی از رایج ترین اعمال جراحی و عفونت بعد از عمل نیز شایع ترین عارضه بعد از آن است و شامل عفونت دستگاه تنفسی، عفونت دستگاه ادراری، عفونت زخم، عفونت کاف واژن، آبسه ها و ... می باشد. مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی یکی از راه های پیشگیری از عفونت بعد از عمل هیسترکتومی است. این بررسی به منظور مقایسه عوارض عفونی عمل جراحی هیسترکتومی آبدومینال در دو رژیم آنتی بیوتیک 24 ساعته و 7 روزه صورت گرفته است.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی بوده است. دراین بررسی، 306 بیمار که دارای شرایط ورود به مطالعه بودند به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. 6 بیمار به دلیل نیاز به دستکاری مثانه و حالب و روده از مطالعه خارج شدند. 300 بیمار باقی مانده به صورت تصادفی در دو گروه آنتی بیوتیک 24 ساعته و 7 روزه قرار گرفتند. هر دو گروه از جهت عوارض تب دار بعد از عمل در طی مدت بستری و تا دو هفته بعد از عمل پیگیری شدند.یافته ها: دو گروه از نظر سن، میزان تحصیلات،BMI  و هموگلوبین قبل از عمل و تعداد روزهای بستری قبل از عمل و زمان عمل جراحی متناظر بودند. در گروه آنتی بیوتیک 24 ساعته (150 نفر)، 15 نفر (10 درصد) دچار عفونت بعد از عمل شدند و در گروه آنتی بیوتیک 7 روزه (150 نفر )، در 12 نفر (8 درصد) عفونت بعد از عمل مشاهده شد که تفاوت آماری معنی داری نداشت(p<0.05) .از نظر روزهای بستری بعد از عمل نیز تفاوت معنی داری بین دو گروه مشاهده نشد (P=0.131).استنتاج: به دلیل عدم اختلاف عوارض تب دار بعد از عمل در مصرف آنتی بیوتیک 24 ساعته و 7 روزه می توان مصرف آنتی بیوتیک پروفیلاکسی بعد از هیسترکتومی را تنها به 24 ساعت محدود کرد و از مصرف بدون علت آنتی بیوتیک خوراکی در منزل بعد از ترخیص که متاسفانه در کشور ما متداول است، جلوگیری کرد.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات شایع بیماران بستری در بخش های مراقبت ویژه، تعادل مثبت مایعات می باشد که اغلب تاثیر منفی قابل توجهی بر روی وضعیت بیماران می گذارد؛ به علاوه تجویز دیورتیک ها سبب تغییرات بالینی قابل توجهی در متغیر های همودینامیک می شود. این مطالعه جهت ارزیابی بی خطری و تاثیر نسبی دو دستورالعمل دیورتیک درمانی در واحد مراقبت های ویژه طراحی شده است.مواد و روش ها: بیست و دو بیمار بستری در بخش مراقبت های ویژه که دچار ادم ریه و افزایش مایعات بودند و FaO2/PiO2<300 (نسبت فشار اکسیژن شریانی به درصد اکسیژن هوای دمی) داشتند وارد مطالعه شده و به دو گروه دریافت دیورتیک از طریق سرم (انفوزیون مداوم) و دریافت مستقیم از طریق ورید (بولوس متناوب) تقسیم شدند. اندازه گیری های همودینامیک و بیو شیمیایی برای بیماران انجام شد.یافته ها: ضربان قلب و متوسط فشار شریانی در هر دو گروه، طی ساعت اول افزایش یافته و در ساعت دوم به مقادیر پایه ای رسیده است. در کل زمان مطالعه ، ضربان قلب و نیتروژن اوره خون گروه بولوس، بیش تر از گروه انفوزیون افزایش یافته و تخلیه پتاسیم گروه بولوس نیز بیش تر بوده است. در گروه انفوزیون مداوم ، مجموع برون ده ادراری، بیش تر و مجموع دوز دریافت شده، کم تر از گروه بولوس بوده است. گر چه این اختلاف ها ازلحاظ آماری معنی دار نبود ه است، در هر دو گروه APACHE II (Acute Physiology and Chronic Health Evaluation II scoring system) وpH ،FaO2/PiO2  به میزان قابل توجهی بهبود یافت.استنتاج: دیورتیک درمانی بر اساس دستورالعمل مشخص می تواند به سادگی و بدون بروز عارضه جانبی در  ICUبنا نهاده شود .اگرچه به نظر می رسد هر دو روش به کار رفته در دستیابی به توازن منفی مایعات به یک اندازه موثر می باشند، پزشک می تواند انفوزیون مداوم دارو را در بیمارانی که ثبات همودینامیکی و الکترولیتی کافی ندارند انتخاب کند تا دیورز، بهتر کنترل شود و با نوسانات همودینامیکی والکترولیتی کم تر همراه باشد.

سابقه و هدف: کمردرد مزمن یک مشکل بزرگ بالینی است و از شایع ترین انواع بیماری ها محسوب می شود. فقدان اطلاعات کافی در باره چگونگی بروز مجدد پس از اولین دوره درمانی در برخی از بیماران، ضرورت مطالعات بیش تر در این زمینه را نشان می دهد. هدف از این تحقیق، بررسی اثر یک دوره ورزش درمانی ویژه بر کاهش درد و ناتوانی و بهبود عملکرد گیرنده های حسی - عمقی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می باشد.مواد و روش ها: افراد مورد مطالعه شامل 16 زن مبتلا به کمردرد مزمن که در برنامه ورزش درمانی شرکت داشتند و 30 زن سالم داوطلب بودند. شدت درد و ناتوانی توسط پرسشنامه کیوبک و اوسوستری به دست آمد. با استفاده از یک دستگاهDynamic Stability Platform عملکرد سیستم پروپریوسپتیو هر دوگروه سالم و بیمار در وضعیت های ایستاده و خمیده (45 درجه) اندازه گیری شد. در بیماران، تمام متغیرها بعد از سه ماه حرکت درمانی مجددا اندازه گیری شد.یافته ها: یافته های این بررسی نشان داد که درد کمر و میزان ناتوانی به ترتیب حدود 58 درصد و 53 و بهبود یافتند. میزان نوسانات وضعیت اندام بیماران قبل از درمان، 3/3 برابر افراد سالم بود و بعد از درمان حدود 70 درصد کاهش یافت که نشان دهنده بهبود عملکرد سیستم پروپریوسپتیو بیماران بوده است.استنتاج: عملکرد سیستم پروپریوسپتیو بیماران مبتلا به کمردرد با ضعف همراه است. ورزش درمانی منجر به کاهش درد و ناتوانی و بهبود عملکرد سیستم پروپریوسپتیو بیماران مبتلا به کمردرد مزمن می شود. در هر دو مرحله تشخیص و درمان، ارزیابی عملکرد سیستم پروپریوسپتیو از اهمیت بالینی برخوردار است.

سابقه و هدف: یائسگی یکی از چهار بحران زندگی زنان است که آنان را مستعد تغییرات هورمونی موثر، قوی، ثابت و دایمی می کند، بنابراین تعیین سن یائسگی و عوامل موثر بر آن از اهمیت ویژه ای برخوردار است.مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه توصیفی است و جامعه مورد مطالعه را کلیه زنان شهری و روستایی استان مازندران تشکیل می دهد که حداقل یک سال از قطع قاعدگی آن ها گذشته و به طور طبیعی یائسه شده اند. نمونه گیری با مراجعه به درب منزل 3036 زن یائسه به صورت خوشه ای چند مرحله ای انجام شد. اطلاعات مربوط به مشخصه های دموگرافیک، آنتروپومتریک، تولید مثل، قاعدگی، شیردهی، سن یائسگی مادر و خواهران و استرس های دریافت شده از طریق پرسشنامه جمع آوری گردید. وزن، قد و فشار خون اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از فرمول های آماری آنالیز واریانس، کای دو، رگرسیون و آزمون t تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین سن یائسگی در نمونه های مورد پژوهش 47.93±4.37 سال بود و 7/3 درصد زنان قبل از 40 سالگی یائسه شده بودند. آزمون های آماری ارتباط معنی داری بین سن یائسگی با تحصیلات، وضعیت اقتصادی،BMI ، چپ دستی، سید بودن، استفاده از روش های هورمونی ضد بارداری، تاریخچه قاعدگی و استرس های دریافت شده در گروه زنان با یائسگی زودرس و دیررس نشان نداد، ولی ارتباط بین سن یائسگی با شغل، تعداد حاملگی ها، سن آخرین حاملگی، سن یائسگی مادر و خواهران معنی دار بود(p<0.05) . همچنین این تحقیق نشان داد که اختلاف آماری معنی داری بین سن یائسگی در شهرستان های مختلف استان مازندران وجود دارد.استنتاج: با توجه به پایین بودن میانگین سن یائسگی در این تحقیق و دیگر تحقیقات داخل کشور نسبت به کشورهای صنعتی و عوارض ناشی از پایین بودن سن یائسگی توصیه می گردد درمانگاه های مخصوص برای زنان یائسه احداث و آگاهی ها و خدمات بیش تری به آنان داده شود.

سابقه و هدف: امروزه نوزادان دختر متولد شده در طول زندگی با احتمال 5/12 درصد (حدود 1 در 8 نفر) مبتلا به سرطان پستان می شوند. به علاوه، درمان جایگزینی با هورمون یک جزو مهم از مراقبت های پیشگیری جهت تامین سلامت در زنان یائسه است. تحقیقات نشان داده است که ماموگرافی غربالگری با سن، دانسیته ماموگرافی و سابقه خانوادگی سرطان پستان تغییر می کند. این مطالعه جهت بررسی تغییرات پارانشیمال پستان و همچنین بررسی حساسیت و ویژگی ماموگرافی در تشخیص سرطان پستان انجام شده است.مواد و روش ها: افراد مورد مطالعه شامل 516 نفر زن بودند که در طی سال های 1372 تا 1379 به درمانگاه پستان مراجعه کرده بودند و بر حسب استفاده از درمان جایگزینی با هورمون به دو گروه HRT مثبت و HRT منفی و چهار زیر گروه منفی حقیقی، مثبت کاذب، مثبت حقیقی و منفی کاذب تقسیم شدند. این مطالعه به صورت دو سوکور انجام شد و حساسیت و ویژگی با کمک فرمول های آماری به دست آمد. کلیه افراد مورد مطالعه دارای یک ماموگرافی پایه بودند و ماموگرافی غربالگری پی گیری، جهت تغییرات دانسیته با ماموگرافی پایه مقایسه می شد.یافته ها: حساسیت ماموگرافی غربالگری در مورد درمان جایگزینی با هورمون، کم تر بود (67 درصد در مقابل 79 درصد(P<0.008 - . همچنین اختصاصی بودن آن نیز در مورد درمان جایگزینی با هورمون، کم تر بود (32 درصد در مقابل 84 درصد (P<0.002 -. دانسیته ماموگرافی پستان در موارد HRT مثبت در مقایسه با HRT منفی نیز افزایش نشان می دهد.استنتاج: درمان جایگزینی با هورمون در خانم های یائسه، دانسیته پستان را افزایش می دهد و حساسیت و ویژگی ماموگرافی غربالگری را کاهش می دهد. این کاهش حساسیت در زنان یائسه ای که از هورمون درمانی استفاده می کنند، منافع بالقوه ماموگرافی غربالگری را در ارتباط با مرگ و میر کاهش می دهد.

سابقه و هدف: استافیلوکک طلایی (aureus) یکی از عوامل شایع عفونت های بیمارستانی است که در بسیاری از موارد منشا عفونت، کارکنانی هستند که در بینی خود ناقل این باکتری می باشند. تعیین الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکک طلایی جدا شده از بینی کارکنان برای کنترل عفونت های بیمارستانی حائز اهمیت است، زیرا از الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی می توان در انتخاب داروی مناسب برای درمان ناقلین استفاده نمود. دراین پژوهش الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی 87 سویه استافیلوکک طلایی که ازبینی کارکنان دو بیمارستان آموزشی- درمانی دانشگاه شاهد جدا شده بودند، برای 14 آنتی بیوتیک مختلف تعیین گردید.مواد و روش ها: از روش انتشار دیسک برای شناسایی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی استافیلوکک طلایی جدا شده، استفاده گردید. همچنین برای تعیین حداقل غلظت ممانعت کننده از رشد (MIC) باکتری ها توسط اگزاسیلین از روش رقت در آگار استفاده شد.یافته ها: اغلب نمونه های مورد بررسی (8/90 درصد) به پنی سیلین مقاوم بودند. سویه مقاوم به ونکومایسین و ریفامپین دیده نشد. میزان مقاومت به سایر آنتی بیوتیک های مورد بررسی عبارت بودند از: کوآموکسی کلاو 3/33 درصد، تتراسایکلین 8/19 درصد، اریترومایسین 2/8 درصد، کلرامفنیکل و سفتریاکسون هر کدام 9/5 درصد، سفازولین، سفالکسین و سیپروفلوکساسین هر کدام 5/3 درصد، کلیندامایسین 8/2 درصد، جنتامایسین 2.3 درصد و سفالوتین 2/1 درصد. مقدار MIC در سویه های مورد آزمایش بسیار متفاوت ≤0.125) تا ≥256 میکروگرم در میلی لیتر) بود و با استفاده از این روش مشخص شد 11.8 درصد از استافیلوکوکوس اورئوس های مورد مطالعه مقاوم به متی سیلین هستند.استنتاج: این پژوهش نشان داد که برخی از کارکنان، ناقل استافیلوکک طلایی، خصوصا سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک ها هستند که این مساله لزوم بررسی مستمر در زمینه وضعیت ناقلی کارکنان بیمارستان و تعیین الگوی مقاومت دارویی آن ها را به منظ ور کنترل عفونت های بیمارستانی نشان می دهد. به علاوه با استفاده از الگوی مقاومت دارویی می توان از داروی مناسب برای درمان ناقلین استفاده نمود.

سابقه و هدف: لکوسیتوز محیطی در مراحل اولیه سکته حاد قلبی، نشانه پاسخی التهابی می باشد. نقش لکوسیتوز محیطی و نوتروفیلی نسبی به عنوان یک عامل خطرساز برای ایجاد اختلال عملکرد زودرس بطن چپ به دنبال سکته حاد قلبی ناشناخته می باشد. هدف این مطالعه، مشخص ساختن ارتباط بین لکوسیتوز و نوتروفیلی نسبی در پیدایش اختلال عملکرد زودرس متوسط تا شدید بطن چپ به دنبال سکته حاد قلبی می باشد.مواد روش ها: این مطالعه به شکل آینده نگر و cohort بوده و دربر گیرنده 140 بیمار دچار سکته حاد قلبی می باشد. وجود یا عدم وجود نوتروفیلی در بیماران تعیین شد و اختلال عملکرد سیستولبک بطن چپ در طول 7 روز اول بستری در این دو گروه مورد بررسی قرار گرفت. اختلال عملکرد سیستولیک بطن چپ LVSD (Left ventricular systolic dysfunction) متوسط تا شدید در این مطالعه به کسر تخلیه ای(EF, ejection fraction)  کم تر از 40 درصد در هفته اول به دنبال سکته حاد قلبی اتلاق می گردید که با اکوکاردیوگرافی تعیین می شد.یافته ها: در 47 درصد از بیماران مورد مطالعه تعداد لکوسیت ها بیش از 11×109/L بوده است و 64 درصد نوتروفیلی نسبی (درصد نوتروفیل بیش از 65 درصد) داشته اند. LVSD در 64 درصد از افراد مورد مطالعه دیده شد. از این بیماران 65 درصد لکوسیتوز و 85 درصد نوتروفیلی نسبی داشته اند. در حالی که این ارقام در افراد بدون LVSD به ترتیب 32 و 45 درصد بوده است. تحلیل آماری نشان داد که بین لکوسیتوز و پیدایش LVSD و نیز بین نوتروفیلی و LVSD ارتباط معنی داری وجود دارد (به ترتیب 3.8 Odd ration با فاصله اطمینان 95 درصد بین 9-5/1 و 6.6 odd ratio با فاصله اطمینان 7/14-9/2).استنتاج: در بیماران دچار سکته حاد قلبی، لکوسیتوز محیطی با نوتروفیلی نسبی به طور مستقل با پیدایش LVSD متوسط تا شدید ارتباط داشته و شناخت آن ممکن است به اقدامات درمانی زودرس در این بیماران کمک کند.

سابقه و هدف: امروزه STD شایع ترین بیماری عفونی در آمریکا است که سالانه بیش از 13 میلیون مرد و زن را مبتلا می کند. با توجه به گستردگی و عوارض ناشی از این بیماری ها درک حقایقی در مورد راه های انتشار، علایم شایع و روش های درمانی آن ها، اولین گام برای پیشگیری از انتشار این بیماری های عفونی می باشد. لذا این مطالعه به منظور بررسی آگاهی و عملکرد زنان متاهل در مورد مفاهیم فوق در STD انجام شده است.مواد و روش ها: مطالعه مقطعی براساس نمونه گیری آسان و با استفاده از پرسشنامه استاندارد شده بر روی 200 زن متاهل مراجعه کننده به درمانگاه زنان مراکز بهداشتی- درمانی شهر بابل انجام شد. پرسشنامه سه قسمتی عبارت بود از مشخصات دموگرافیک، سوالات مربوط به آگاهی و سوالات مربوط به عملکرد که دلایل عدم مصرف کاندوم و معاینات منظم STD را بررسی می نمود. برای تعیین سطح آگاهی و عملکرد از سیستم نمره بندی لیکرت استفاده شد. از آزمون های آماری کای دو و آنالیز واریانس برای بررسی ارتباط متغیرها استفاده گردید.یافته ها: میانگین سنی زنان 8/28 سال بود. 5/72 درصد افراد مورد مطالعه، آگاهی خوبی نداشتند. بیش ترین بیماری STD که برایشان آشنا بود (88.5) HIV و کم ترین آن ها تبخال، زگیل تناسلی (40 درصد) و کلامدیا (5/28 درصد) بود. بیش ترین پاسخ های نادرست به راه انتقال این بیماری ها، عوارض و روش های پیشگیری از آن ها اختصاص داشت. همچنین 5/60 درصد افراد عملکرد خوبی درمورد پیشگیری از STD نداشتند. به این معنی که تنها 5/18 درصد زنان با همسران خود راجع به کاربرد روش های پیشگیری از STD صحبت می کردند. همچنین تنها  23درصد افراد جهت معاینه منظم از نظر STD به درمانگاه مراجعه می کردند. سطح آگاهی، ارتباط معنی داری را بین سن، سطح تحصیلات، و شغل زوج ها و تعداد فرزندان و نوع روش پیشگیری و سطح عملکرد نشان داد.استنتاج: علی رغم اهمیت وفور بیماری در جامعه، آگاهی و عملکرد زنان در مورد شناخت بیماری های جنسی و روش های پیشگیری از آن ضعیف می باشد. تاسیس درمانگاه های STD برای پاسخگویی به نیاز غربالگری، درمان، آموزش بهداشت و مفاهیم مرتبط با STD مفید می باشد. از طرفی آموزش باید هم افراد جامعه و هم کارکنان بهداشتی- درمانی را شامل شود.

سابقه و هدف: تشخیص و درمان به موقع بیماری های اندام تحتانی برای بیماران، دارای اهمیت حیاتی است. روش استاندارد در تشخیص، آنژیوگرافی معمولی می باشد که دارای مشکلات متعددی چون خطرات اشعه X و حساسیت به مواد تزریقی حاجب و مشکلات مربوط به باز نمودن رگ می باشد. قدرت تفکیک روش اولتراسونوگرافی داپلر نیز کم است. یکی از روش های مناسب برای تشخیص بیماری های عروق،MR  آنژیوگرافی می باشد. طی تحقیقات مختلف روی دستگاه های 5/1 تسلا امکان تهیه تصاویری مطلوب با ارزش های متفاوت برای بخش های مختلف اندام به دست آمده است. در ایران در این زمینه هیچ گونه طراحی انجام نشده و در حال حاضر آنژیوگرافی اندام تحتانی صورت نمی گیرد. در این طراحی سعی شده است با توجه به توانایی های سیستم، تصاویر مطلوبی از اندام تحتانی تهیه شود.مواد و روش ها: در این طراحی با استفاده از دستگاه 5/1 تسلایMRI ، مقادیر بهینه برای حالات مختلف، محاسبه شد و بر روی افراد داوطلب، بیمار و فانتوم مورد آزمون قرار گرفت. SNR وCNR  تصاویر به دست آمده، مورد مقایسه قرار گرفت و از جنبه ارزش تشخیصی به وسیله رادیولوژیست درجه بندی شد.یافته ها: روش2D-TOF  با استفاده از پالس سکانس های GRE-SPOILED انتخاب و پارامترهایTR/TE/FA/Th  برای ناحیه لگن 5/90/6/20، ناحیه ران 4/90/6/30 و زانو و ساق 5/2/60/8/35 به دست آمد. مرتبه اول جبران جریان، یک پالس پیش اشباع تحتانی متحرک، NSA=1، اندازه ماتریکس 128 الی180 در راستای فاز و 256 در راستای فرکانس انتخاب شد. ارزش کیفی تصاویر در ناحیه لگن 3، ران و زانو 3 و برای ساق 4 به دست آمد. کل زمان تصویر گیری از اندام تحتانی در مدت زمان 45 دقیقه انجام گرفت. استنتاج: روش SPOILED GRE 2D-TOF با ایـــن که نمی تواند تصاویری قابل مقایسه با آنژیوگرافی معمولی (Conventional) ارایه دهد، ارزش تصاویر به دست آمده به خصوص برای ناحیه زانو و ساق قابل توجه بوده و به خوبی می تواند اطلاعات لازم را برای جراحان و متخصصین فراهم آورد. این تکنیک به خصوص برای بیمارانی که نمی توانند تحت آزمون آنژیوگرافی معمولی قرار گیرند، مفید می باشد. هر چند ارزش تصاویرMRA  با تزریق ماده حاجب بالاتر از این روش می باشد، هزینه بالای آن می تواند برای بسیاری از بیماران، مشکل ساز باشد.

سابقه و هدف: بیماری کاوازاکی، عامل وازکولیت حاد کودکان، با علت ناشناخته می باشد و در حال حاضر سردسته علل بیماری های اکتسابی قلب کودکان ژاپنی و آمریکای شمالی است. مطالعه زیر جهت آشنایی با ویژگی های همه گیری شناسی، بالینی، درمانی و سرانجام بیماری در کودکان منطقه ساری بین سال های 1381-1377 طراحی و اجرا گردید.مواد و روش ها: این بررسی یک مطالعه توصیفی- مروری بر روی پرونده های بیماران مبتلا به کاوازاکی بستری شده در منطقه شرق مازندران می باشد. معیار انتخاب بیماران براساس ضوابط تشخیص بیماری کاوازاکی انجمن قلب آمریکا بوده است. ویژگی های فردی، بالینی، آزمایشگاهی، درمان و پاسخ به آن و سرانجام بیماری استخراج و مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از 29 مورد بیمار مبتلا به کاوازاکی بستری شده، 25 بیمار دارای شرایط لازم برای انتخاب شدن بوده اند. متوسط میزان بروز سالیانه 3/7 درصد هزار، در کودکان کم تر از 5 سال بوده است. میانگین سن ابتلا 38±22.3 ماه و محدوده سنی 5/3 تا 80 ماه بوده است. 40 درصد موارد در پاییز عارض شده، نسبت موارد بیماری پسران به دختران 27/1 به1 بوده، متوسط دوره زمانی شروع علایم تا تشخیص و درمان 8.2±3.1 روز و کم ترین یافته بالینی لازم برای تشخیص، لنف آدنوپاتی با  73درصد بوده است. 5 بیمار از 25 بیمار، قبل از شروع درمان ضایعات قلبی- عروقی (یک بیمار میوکاردیت و پریکاردیت، 4 بیمار اتساع عروق کرونر) داشتند، 22 نفر از 25 بیمار به یک دوز ایمونوگلوبولین وریدی(IVIG)  و آسپیرین(ASA)  با دوز بالا به طور همزمان پاسخ مناسب دادند. 2 بیمار با دو دوز ویک بیمار با دوز سوم IVIG بهبودی یافتند. در پی گیری 3 تا 12 ماهه بیماران، همه آنان جز یک مورد از بیماری و عوارض قلبی- عروقی بهبودی کامل یافتند.استنتاج: در منطقه، بیماری کاوازاکی از بیماری های وازکولیتی نسبتا شایع بــوده که میزان شیوع آن مشابه آمریکای شمالی ولی بیش تر از کشورهای اروپایی و کم تر از ژاپن می باشد. اگرچه 5/1 بیماران قبل از شروع درمان، گرفتار ضایعات قلبی- عروقی بوده اند، اغلب آنان به درمان IVIG، ASA پاسخ مناسب داده و طی 3 تا 12 ماه پی گیری بهبودی کامل یافتند.

آنومالی منشا گرفتن شریان سیرکومفلکس چپ (LCX) از کاسپ راست آئورت، یافته نادری است. از نظر شیوع 30/0 تا 37/0 درصد را شامل می شود. ضایعه گرفتگی کرونر سیرکومفلکس با این آنومالی، اغلب از دیدگان کاردیولوژیست دور می ماند و باعث عدم درمان صحیح بیمار می گردد. بنابراین یک مورد خانم 50 ساله که به دلیل شکایت های غیر اختصاصی مراجعه کرده بود با این تشخیص معرفی می شود.