مجله پرستاری و مامایی
سال:1397 | دوره:16 | شماره:8 (پی در پی 109) |تعداد مقالات:8

پیش زمینه و هدف: سنی که در آن اولین قاعدگی (منارک) رُخ می دهد تحت تأثیر عوامل متعدد محیطی و ژنتیکی قرار می گیرد. پژوهش حاضر باهدف تعیین سن شروع قاعدگی و ارتباط آن با برخی متغیرهای زیست اجتماعی صورت گرفت. مواد و روش کار: مطالعه حاضر در طرحی مقطعی به صورت توصیفی-همبستگی روی 630 دانش آموز دختر دوره اول متوسطه (کلاس 9-7) استان مازندران صورت گرفت. دانش آموزان بر اساس روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای تصادفی انتخاب شدند. از قدسنج، ترازو، گام شمار، پرسشنامه های جمعیت شناختی و وضعیت اجتماعی – اقتصادی جهت گردآوری داده ها استفاده شد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS23 در سطح معنی داری 05/0 انجام شد. یافته ها: متوسط سن منارک در دختران نوجوان 05/1 ± 77/11 سال بود. پایین ترین و بالاترین سن منارک به ترتیب 33/8 و 33/14 سال بود. بیشترین و کم ترین فراوانی شروع منارک به ترتیب فصل تابستان (49درصد) و زمستان (8درصد)بود. سن شروع قاعدگی دختران با سن منارک مادر و میزان فعالیت بدنی رابطه مستقیم و با شاخص توده بدن و وضعیت اجتماعی-اقتصادی و وزن رابطه معکوس داشت. بحث و نتیجه گیری: میانگین سن منارک در این پژوهش، در مقایسه با پژوهش سابق در دختران نوجوان شهرهای استان مازندران کاهش یافت. از عوامل زیست اجتماعی مرتبط با سن شروع قاعدگی به ترتیب سن منارک مادر، میزان فعالیت بدنی و شاخص توده بدن به عنوان متغیرهای پیش بین شناخته شدند.

پیش زمینه و هدف: رایج ترین الگوی ارزیابی در نظام های آموزشی، الگوی اعتباربخشی می باشد. سیستم اعتباربخشی حدود یک قرن پیش در آمریکا و سپس در انگلیس و برخی کشورهای دیگر آزموده شده و هم چنان در حال تغییر و تکامل است. وجه مشترک تمام سیستم های اعتباربخشی، سنجش بر اساس استانداردهای از پیش طراحی شده می باشد و این استانداردها ازآنجاکه ملاک قضاوت قرار گرفته و چارچوب جدیدی را برای دانشکده ها تعریف می نمایند، از حساسیت و اهمیت خاصی برخوردار هستند. هدف این مطالعه گردآوری، تدوین و ارائه الگوی اعتباربخشی دانشکده های پرستاری دارای دوره کارشناسی پیوسته رشته پرستاری دانشگاه های علوم پزشکی کشور بود. مواد و روش کار: این مطالعه مروری یکپارچه با استفاده از روش بروم انجام گرفت. در این راستا مطالعاتی که در راستای هدف پژوهشی بودند، به زبان انگلیسی و یا فارسی نگارش شده و امکان دسترسیبه متن کامل آن ها وجود داشت و سال چاپ آن ها مربوط به سال 2000 تا 2018 بود وارد مطالعه شدند. از دامنه وسیعی از کلیدواژه ها همچون accreditation of health care organizations، baccalaurate nursı ng educatı on، school of nı rsı ng، evaluation education به صورت مجزا و ترکیبی استفاده گردید. برای یافتن مطالعات مرتبط در کنار مطالعه کتابخانه ای از پایگاه های اطلاعاتی معتبر فارسی و بین المللی SID، Magiran، Iranmedex، Google Scholar، Pubmed، Science direct، ProQuest, Ovid، EBSCO، Scopus استفاده شد. درنهایت 14 مقاله وارد مطالعه شدند، همچنین علاوه بر مقالات از 8 راهنمای خارجی و داخلی و یک کتاب استفاده شد. داده ها بر اساس روش بروم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در مرحله اول جهت اعتباربخشی دانشکده های پرستاری دارای کارشناسی پیوسته رشته پرستاری 7 استاندارد کلی که شامل: مأموریت و ظرفیت اجرایی /مدیریتی، دانشکده و کارکنان، دانشجویان، کوریکولوم، منابع و فضای فیزیکی، برآیندهای مورد انتظار، پژوهش در آموزش از برنامه اعتباربخشی سازمان های ارائه دهنده اعتباربخشی جهانی، مقالات و کتاب های منتشرشده و همچنین گایدلاین ها استخراج گردید. بحث و نتیجه گیری: سازمان هایی که فرایند اعتباربخشی در بدنه آموزش، آگاهی و فرهنگ سازمانی آن ها نهادینه شود می توانند به سطح بالاتری از کیفیت در ارائه خدمات بهداشتی و درمانی دست یابند، لذا امید است نتایج این پژوهش بتواند با ارائه یک راهنمای کلی به برنامه ریزان و سیاست گذاران پرستاری گامی هرچند کوچک در جهت تقویت و توسعه اعتباربخشی دانشکده های پرستاری بردارد و درنهایت موردتوجه صاحب نظران جهت استفاده قرار بگیرد.

پیش زمینه و هدف: با توجه به نقش کلیدی ماماها به عنوان یکی از اجزای مؤثر سیستم بهداشتی برای ارائه خدمات مامایی به دو قشر آسیب پذیر جامعه یعنی مادران و نوزادان این مطالعه باهدف تعیین ارتباط بین رضایت و عملکرد شغلی ماماهای شاغل در زایشگاه های قزوین انجام شد. مواد و روش کار: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، جامعه پژوهش 100 مامای شاغل در زایشگاه های شهر قزوین بود که به روش سرشماری انتخاب و وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه رضایت شغلی ویسوکی وکروم، پرسشنامه عملکرد شغلی پاترسون و فرم اطلاعات دموگرافیک بود. روایی و پایایی پرسشنامه ها در مطالعات قبلی تأیید شده است. داده ها با استفاده از آزمون های آماری توصیفی و استنباطی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. سطح معنی داری کمتر از05/0 در نظر گرفته شد. یافته ها: نتایج نشان داد بین نمره رضایت شغلی با نمره عملکرد شغلی همبستگی معنی داری وجود ندارد. اکثر واحدهای پژوهش (60 درصد) رضایت شغلی کمی داشتند. بیشترین میزان رضایت در بعد رضایت از سرپرست (55 درصد) و کم ترین میزان در بعد رضایت از حقوق و مزایا (34 درصد) بود. همچنین نتایج نشان داد بین رضایت کلی شغلی با تمام ابعاد آن ارتباط و همبستگی مثبت آماری وجود دارد. یافته های این مطالعه همچنین نشان داد که بین سطح رضایت کلی شغلی باسن، تحصیلات و وضعیت استخدام ارتباط آماری معنی داری وجود دارد (05/0 p<). بحث و نتیجه گیری: از نتایج این مطالعه می توان در برنامه ریزی های دقیق در جهت افزایش رضایت شغلی کادر مامایی وترمیم حقوق و مزایای آنان استفاده نمود. زیرا نتایج این پژوهش حاکی از آن است میزان رضایت شغلی کادر مامایی کم بوده و هرچند بین این یافته و عملکرد شغلی رابطه معنی داری به دست نیامد، این می تواند زنگ خطری برای مسئولان محسوب گردد زیرا رضایت شغلی ناکافی می تواند به ارائه مراقبت های ناکارآمد و درنهایت تأثیر بر ارتقا سلامت مادران و نوزادان منجر گردد.

پیش زمینه و هدف: خطاهای داروی دلیل اصلی آسیب به سلامت بیماران بستری می باشد. بازنگری دارویی یکی از مداخله های طراحی شده برای کاهش وقایع ناخواسته دارویی بوده و یک استراتژی برای شناسایی بسیاری از ناهمخوانی های دارویی است. این مطالعه باهدف بررسی مقایسه ای تاریخچه دارویی به دست آمده توسط کادر درمان با بهترین تاریخچه دارویی ممکن در بیماران قلبی بستری شده در بخش های ویژه قلبی مرکز آموزشی و درمانی سید الشهداء (ع) ارومیه انجام گردید. مواد و روش ها: این مطالعه از نوع توصیفی بود که در آن بهترین تاریخچه دارویی ممکن 220 نفر از بیماران بستری اخذ و با تاریخچه دارویی اخذشده توسط پرستاران و دستیاران مقایسه شد. نمونه گیری به روش نمونه گیری در دسترس و از نیمه بهمن ماه 1396 تا آخر فروردین ماه 1397 انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته شامل اطلاعات دموگرافیک، فرم تاریخچه دارویی کادر درمان و چک لیست ناهمخوانی هایی دارویی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSSنسخه 20 تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: بر اساس نتایج، ناهمخوانی های به دست آمده از مقایسه تاریخچه دارویی اخذشده توسط کادر درمان (پرستاران و دستیاران) با بهترین تاریخچه دارویی ممکن، چشمگیر بوده و ناهمخوانی دارویی در تمام موارد موردبررسی شامل نام ژنریک و تجاری دارو، شکل، دوز، زمان مصرف، تکرار و حذف دارو مشاهده گردید. بین تاریخچه دارویی پرستاران و دستیاران نیز تفاوت آماری معنی داری وجود داشت. (05/0>P). نتیجه گیری: با توجه به اختلاف بین تاریخچه دارویی اخذشده توسط پرستاران و دستیارها با بهترین تاریخچه دارویی ممکن، امکان رخداد خطاهای دارویی وجود دارد. لذا اهمیت مداخلات وسیع تر مدیران و مسئولان امر در زمینه بازنگری دارویی و به دنبال آن کاهش خطاهای دارویی مورد تأکید می باشد.

پیش زمینه و هدف: هدف: اگرچه بارداری یک حادثه فیزیولوژیک برای مادر در نظر گرفته شده است، ولی تغییرات جسمی و هورمونی ممکن است سبب تغییرات خلق وخو، بی ثباتی احساسات و هیجانات گذرا شود. ازاین رو به بررسی تأثیر آموزشبهداشت روانی مادر-کودک بر اضطراب و سلامت روان مادران باردار نخست زا در بیمارستان نفت اهواز پرداخته شده است. مواد و روش کار: این پژوهش از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش نیز شامل کلیه زنان باردار نخست زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی بیمارستان نفت شهر اهواز در زمستان 1394 بود. ه است. از میان افرادی که دارای ملاک های ورود (12 تا 32 هفته بارداری و نخست زا) و داوطلب شرکت در جلسات آموزش بهداشت روانی بودند خواسته شد تا آزمون اضطراب بارداری را تکمیل کنند. از بین داوطلبین مراجعه کرده تعداد 24 نفر که نمره بالاتر از یک انحراف معیار از میانگین در آزمون اضطراب بارداری داشتند و از لحاظ سن، وضعیت اجتماعی-اقتصادی، عدم ابتلا به بیماری های حاد جسمانی و روانی و سایر متغییرهای مورد نظر در پژوهش کاملآ همگون بودند، انتخاب و به طور تصادفی به گروه آزمایش وگروه کنترل تقسیم شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه و به مدت دو ماه تحت آموزش بهداشت روانی مادر-کودک بودند و پس از آن مورد ارزیابی مجدد قرار گرفتند. برای جمع آوری داده های مورد نیاز در این تحقیق از پرسشنامه های استاندارد اضطراب بارداری و سلامت عمومی (GHQ-28) استفاده شده است. یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان داد که میان گروه آزمایش و کنترل از لحاظ اضطراب بارداری و سلامت روان، تفاوت معنی داری وجود. دارد (P<0. 001) ). میزان اضطراب بارداری گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل به طور معنی داری کاهش اما میزان سلامت روان افزایش یافت. بحث و نتیجه گیری: آموزش بهداشت روانی مادر-کودک بر اضطراب و سلامت روان (و همه ابعاد آن) در زنان باردار تأثیر مثبت و معناداری دارد.

پیش زمینه و هدف: دیابت دوران بارداری عوارض زیادی برای مادر و جنین به همراه دارد. لذا پیشگیری و شناخت زودرسان در مرحله پره دیابتیک اهمیت زیادی در ارتقای سلامت مادر و نوزاد دارد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر مشاوره گروهی بر کیفیت زندگی مادران پره دیابتیک در شهر کرج در سال 1396 انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه یک کارآزمایی بالینی نیمه تجربی در سال 1396 بر روی 90 مادر باردار پره دیابتیک مراجعه کننده به مراکز جامع سلامت منتخب شهر کرج انجام شد. نمونه ها به دو گروه مساوی کنترل (45 نفر) و گروه آزمون (45 نفر) تقسیم شدند. . مداخله در گروه آزمون به صورت مشاوره گروهی جهت ارتقای کیفیت زندگی مادران در طی 4 جلسه هفتگی بود. گروه کنترل در این مدت تحت مراقبت های روتین بارداری قرار گرفتند. در هر دو گروه کیفیت زندگی مادران و قند خون ناشتا قبل از مداخله و بررسی شدند. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری 16SPSS انجام شد و از آزمون های t مستقل، t زوجی و آنکوا (ANCOVA) برای مقایسه گروه ها استفاده شد. یافته ها: نتایج مطالعه نشان داد که مشاوره گروهی در گروه آزمون تأثیر معناداری در بهبود کیفیت زندگی مادران پره دیابتیک باردار در ابعاد سلامت جسمی و روانی داشت (05/0>P). اما تغییری در کیفیت زندگی مادران گروه کنترل وجود نداشت. میانگین قند خون ناشتا بعد از مطالعه به طور معناداری در گروه آزمون کاهش یافت (05/0>P) اما تغییرات قند خون ناشتا در گروه کنترل معنادار نبود. نتیجه گیری: مشاوره گروهی بر کیفیت زندگی و کنترل قند ناشتا مادران باردار پره دیابتیک مؤثر بود. بنابراین پیشنهاد می گردد راهبردهای – مشاوره ای، جهت این گروه از مادران باردار برای بهبود کیفیت زندگی آنان بکار گرفته شود.

پیش زمینه و هدف: سلامت اجتماعی در کنار سلامت جسمی و روانی یکی از ارکان تشکیل دهنده سلامت است. این مطالعه باهدف بررسی عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت اجتماعی در پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. مواد و روش کار: این مطالعه توصیفی – تحلیلی به صورت مقطعی در سال 1397 بر روی 340 نفر از پرستاران بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد سلامت اجتماعی کییز بود. این پرسشنامه دارای پنج بعد انسجام اجتماعی، شکوفایی اجتماعی، پذیرش اجتماعی، مشارکت اجتماعی و همبستگی اجتماعی است. داده ها با استفاده از شاخص های توصیفی و آزمون های t-Test، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره توسط نرم افزار SPSS23 در سطح معنی داری 05/0= α تحلیل گردید. یافته ها: میانگین امتیاز سلامت اجتماعی پرستاران برابر با 37/6± 43/64 به دست آمد. بعد انسجام اجتماعی با میانگین 02/1± 52/3 بیشترین و بعد شکوفایی اجتماعی با میانگین 8/0± 05/3 کم ترین امتیاز را در میان ابعاد سلامت اجتماعی به خود اختصاص دادند. بین متغیرهای سطح تحصیلات (28/2F=، 001/0P=) و رابطه استخدامی (40/1F=، 03/0P=) با سطح سلامت اجتماعی رابطه آماری معنی داری مشاهده شد. همچنین بین متغیرهای جنسیت (16/1t=، 02/0P=) و وضعیت تأهل (21/1t=، 04/0P=) با سطح سلامت اجتماعی رابطه آماری معنی داری وجود داشت. بحث و نتیجه گیری: سلامت اجتماعی پرستاران در سطح "خوب" برآورد گردید، بااین حال به منظور ارتقاء سطح این سلامت به حد "عالی"، اجرای مداخلات آموزشی در زمینه سلامت اجتماعی در بین پرستاران بیمارستان های موردبررسی پیشنهاد می گردد.

پیش زمینه و هدف: سرطان ریه یکی از شایع ترین انواع سرطان ها و یکی از علل عمده مرگ و میر در سراسر جهان است. پژوهش حاضر باهدف نقش اضطراب مرگ و حساسیت اضطرابی در پیش بینی تحمل ابهام بیماران مبتلا به سرطان ریه انجام گرفت. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به روش همبستگی انجام شد. جامعه ی موردپژوهش را کلیه بیماران مبتلا به سرطان ریه در بیمارستان های استان اردبیل در سال 1396 تشکیل می دادند. از این جامعه نمونه ای به حجم 93 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه های تحمل ابهام، اضطراب مرگ و حساسیت اضطرابی پاسخ دادند. داده ها نیز توسط شاخص های آمار توصیفی، ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شد. یافته ها: نتایج ضرایب همبستگی نشان داد که تحمل ابهام با اضطراب مرگ، حساسیت اضطرابی و مؤلفه های آن ارتباط منفی دارد. نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد 27 درصد از کل واریانس تحمل ابهام به وسیله اضطراب مرگ و حساسیت اضطرابی تبیین می شود. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان می دهد که حساسیت اضطرابی و اضطراب مرگ توانایی پیش بینی تحمل ابهام را در بیماران دارای سرطان ریه به صورت معنی داری دارند. نتایج این مطالعه، لزوم ارائه برنامه های آموزشی و روان شناختی در کنار برنامه های پزشکی برای کاهش و مقابله با استرس و اضطراب مرگ جهت افزایش تحمل ابهام بیماران مبتلا به سرطان ریه را پیشنهاد می کند.