تحقیقات پژوهشگران حاکی از آن است که صحابه از همان آغاز نزول قرآن به فراگیری و قرائت و اقراء آیات و نگارش الفاظ وحی سخت اهتمام ورزیده اند ولی کاستی ها و نقایص موجود در خط عربی آن روزگار و اختلافاتی که نسبت به قرائت پاره ای از واژگان قرآن پدید آمد قرآن پژوهان را با دو پرستش اساسی مواجه ساخته است. نخست اینکه آیا اختلاف قراءات تحت تأثیر رسم الخط قرآن شکل گرفته است؟؛ دوم اینکه آیا قراءات گوناگون و رسم الخط قرآن امری توفیقی است یا اجتهادی؟
ما در این پژوهش کوشیده ایم با بررسی اسناد و روایات تاریخی و شواهد قرآنی طی چهار دوره تاریخی که منجر به تدوین قراءات هفتگانه گردیده است یعنی عصر نزول، ابتداء خلافت اسلامی، دوران توحید مصاحف، دوره تسبیع قراءات نحوه تعامل و تقابل بین قراءات و رسم الخط قرآن را مورد ارزیابی وتحلیل قرار دهیم و در پایان به این نتیجه رسیده ایم که قرائت های گوناگون و رسم الخط قرآن ناشی از اجتهاد قراء و آدمیان بوده است و منزل من عندالله نمی باشد.