غدد درون ریز و متابولیسم ایران
سال:1398 | دوره:21 | شماره:3 |تعداد مقالات:6

مقدمه: اُمنتین آدیپوکینی است که دارای اثرات ضدالتهابی بوده و منجر به کاهش مقاومت به انسولین می گردد، بنابراین، می تواند در پیشگیری از بیماری های قلبیعروقی و دیابت نقش مهمی داشته باشد. هدف مطالعه ی حاضر، بررسی ارتباط غلظت پلاسمایی و دریافت اسیدهای چرب با بیان ژن اُمنتین در بافت چربی احشایی و زیرجلدی بود. مواد و روش ها: بافت چربی احشایی و زیرجلدی و خون ناشتا از 50 فرد چاق و 47 فرد غیرچاق بزرگ سال که تحت جراحی شکم قرار گرفته بودند، جمع آوری شد. دریافت های غذایی از طریق پرسش نامه بسامد خوراک ارزیابی گردید. میزان بیان نسبی ژن اُمنتین در بافت های چربی با روش Real-Time PCR و اسیدهای چرب پلاسما با روش کروماتوگرافی گازی تعیین شد. یافته ها: بیان ژن اُمنتین در بافت چربی احشایی افراد غیرچاق بالاتر از افراد چاق بود، درحالی که در بافت چربی زیرجلدی تفاوتی مشاهده نشد. بیان ژن اُمنتین در بافت چربی احشایی با اسیدهای چرب تک غیراشباع رژیم غذایی (0/394β = و 0/011P=) در افراد چاق و نسبت پلاسمایی اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 (0/385β = و 0/029P=) در افراد غیرچاق پس از تعدیل مخدوشگرها ارتباط مستقیم نشان داد. ارتباطی بین اسیدهای چرب دریافتی و پلاسمایی با بیان ژن اُمنتین در بافت چربی زیرجلدی مشاهده نشد. نتیجه گیری: دریافت غذایی اسیدهای چرب تک غیراشباع افراد چاق و نسبت پلاسمایی اسیدهای چرب امگا-6 به امگا-3 افراد غیرچاق با بیان ژن اُمنتین در بافت چربی احشایی ارتباط مستقیم داشت. بنابراین، به نظر می رسد که افزایش دریافت اسیدهای چرب تک غیراشباع به واسطه ی افزایش بیان ژن اُمنتین می تواند در بهبود چاقی و عوارض مرتبط با آن در ارتباط باشد.

مقدمه: ترس از کاهش قند خون از بزرگ ترین موانع دستیابی به کنترل مناسب آن در بیماران دیابتی است و تبعیت از درمان های مناسب دیابت و کیفیت زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار می دهد. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی ارتباط بین ترس از کاهش قند خون و کیفیت زندگی بیماران دیابتی نوع 2 انجام گردید. مواد و روش ها: مطالعه ی توصیفی حاضر بر روی 360 بیمار دیابتی نوع 2 مراجعه کننده به کلینیک غدد بیمارستان ولایت قزوین در سال 1397 انجام گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل یک چک لیست اطلاعات فردی-اجتماعی، پرسش نامه های ترس از کاهش قند خون (HFS) و کیفیت زندگی بیماران دیابتی بود. داده ها با استفاده از روش های آماری (آنالیز واریانس یک طرفه، هم بستگی پیرسون) توسط نرم افزار SPSS نسخه 24 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نمره ی میانگین کیفیت زندگی و ترس از کاهش قند خون به ترتیب 8/6± 44/3 و 8/7± 22/07 بود. بیشترین نمره ی کیفیت زندگی بیماران بر اساس گروه های درمانی در گروه درمان با قرص و با میانگین 7/8± 46/4 و بیشترین نمره ی ترس از کاهش قند خون بیماران در گروه درمان با انسولین و با میانگین 10/5± 26/1به دست آمد. در مطالعه ی حاضر، بین ترس از کاهش قند خون و کیفیت زندگی ارتباط معنی دار و معکوسی یافت شد (0/46-=r و 0/001>p). نتیجه گیری: ترس از کاهش قند خون با کیفیت زندگی بیماران دیابتی ارتباط معکوس و معنا داری دارد؛ به طوری که بروز این ترس در بیماران تحت درمان با انسولین بیشتر است. براین اساس، پیشنهاد می گردد که آموزش بیماران پیش از شروع درمان با انسولین در ارتباط با نحوه ی عملکرد و تزریق انسولین و نحوه ی مدیریت فعالیت ها در بیماران در اولویت قرار گیرد.

مقدمه: دیابت شایع ترین بیماری ناشی از اختلالات متابولیسمی با عوارض مخرب است. هدف از مطالعه ی حاضر تعیین رفتارهای خود مراقبتی کنترل کننده ی قند خون و عوامل مرتبط با آن در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود. مواد و روش ها: این مطالعه ی مقطعی بر روی زنان دیابتی مراجعه کننده به بیمارستان نبی اکرم (ص) شهرستان جوانرود کرمانشاه در سال 1396 انجام شد. با نمونه گیری تصادفی ساده، 120 زن بالای 30 سال مبتلا به دیابت نوع دو وارد مطالعه شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسش نامه مشتمل بر سوالات جمعیت شناختی، آگاهی، نگرش و رفتار بود که با انجام مصاحبه از شرکت کنندگان تکمیل شد. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS ویرایش 21 و با بهره گیری از آزمون های توصیفی و تحلیلی شامل همبستگی، تی و رگرسیون خطی تجزیه و تحلیل شدند. برای همه ی آزمون ها سطح معناداری 0/05 در نظر گرفته شد. یافته ها: دامنه ی سن شرکت کنندگان 32 تا 69 و میانگین آن 8/02± 48/8 سال بود. همبستگی معکوس و معناداری میان افزایش سن شرکت کنندگان و نمره آگاهی مشاهده شد (0/289-=r و 0/002=P). با افزایش میزان تحصیلات، به طور معناداری آگاهی (0/011=P) و رفتار (0/004=P) بیماران افزایش نشان می داد. ساختارهای آگاهی و نگرش 11 درصد از رفتارهای خود مراقبتی شامل رژیم غذایی و فعالیت بدنی کنترل کننده ی قند خون در افراد مبتلا به دیابت نوع دو را تبیین کردند. نتیجه گیری: به نظر می رسد تاکید بر افزایش آگاهی و نگرش شرکت کنندگان می تواند تغییراتی در رفتارهای خود مراقبتی شامل رژیم غذایی و فعالیت بدنی جهت کنترل قند خون ایجاد کند.

مقدمه: انگ، شرایط حاکی از برچسب زدگی است؛ به گونه ای که فرد از محیط خویش بنا به دلایل فیزیکی و یا روانی متمایز شده و در حالت وصله ناجور بودن قرار می گیرد. این مطالعه با هدف تعیین انگ اجتماعی درک شده و رابطه ی آن با ویژگی های جمعیت شناختی و بالینی بیماران با دیابت نوع یک انجام گرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی تحلیلی، 135 بیمار با دیابت نوع یک در مراکز بهداشتی درمانی شهر تبریز در سال 1397 از طریق نمونه گیری هدفمند و با توجه به معیارهای ورود بررسی شدند. اطلاعات توسط پرسش نامه اطلاعات دموگرافیک و پرسش نامه انگ اجتماعی جمع آوری گردید. داده ها از طریق نسخه 16 نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های آماری تی مستقل و آنالیز واریانس یک طرفه تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بیشتر نمونه های پژوهش زن و دارای میانگین سنی 7/27± 26/02 سال بودند. میانگین کل انگ اجتماعی نمونه های پژوهش، 12/16± 51/43 بود که در سطح متوسط قرار داشت. انگ اجتماعی با رده های سنی، وضعیت تاهل، محل سکونت، سطح تحصیلات، طول مدت ابتلا به دیابت، سابقه ی خانوادگی دیابت و سطوح مختلف هموگلوبین گلیکوزیله رابطه آماری معنا داری داشت (0/05>p). نتیجه گیری: بر اساس نتایج مطالعه ی حاضر، تلاش و حمایت همه جانبه تیم درمان و مخصوصا پرستاران در زمینه ی آموزش موثرتر بیماران مبتلا به دیابت جهت ارتقای سطح آگاهی و یادگیری آنان در زمینه دیابت و مقابله با عوارض روانی و انگ حاصل از آن، ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: مقادیر بافت چربی زیرجلدی (SAT) نسبت به سایر ذخایر چربی می تواند اثرات متفاوتی روی سلامتی و مقاومت به انسولین داشته باشد. هدف کلی مطالعه ی حاضر بررسی تأثیر تمرین هوازی بر اورکسین A سرمی (OXA)، بیان ژن شاخص های ترموژنیک SAT و مقاومت به انسولین در رت های چاق شده با رژیم غذایی پرچرب بود. مواد و روش ها: 32 سر رت نر نژاد ویستار با میانگین وزنی 180 تا 200 گرم و 6 هفته سن به طور تصادفی به 4 گروه مساوی شامل: گروه تغذیه طبیعی (NFD)، گروه چاق شده با رژیم غذایی پرچرب (HFDO)، گروه تغذیه طبیعی پس از القاء چاقی (HFDO-NFD) و گروه تمرین هوازی و تغذیه طبیعی پس از القاء چاقی (HFDO-AEX) تقسیم شدند. سطوح سرمی OXA، انسولین، قند ناشتا (FBS)، پروفایل چربی (TG، HDL-C، LDL-C، TC) و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 درSAT در گروه HFDO پس از القاء چاقی و در گروه های دیگر 48 ساعت پس از آخرین جلسه از هشت هفته تمرین هوازی چهار جلسه ای (60 درصد حداکثر ظرفیت تمرین)، اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج نشان داد مقادیر OXA، HDL-C و بیان ِژن های PGC-1α و UCP1 متعاقب HFD در گروه HFDO نسبت به گروه NFD کاهش معنادار، و مقادیر پروفایل چربی، شاخص لی، FBS، انسولین و مقاومت به انسولین افزایش معنادار یافت (0/001≥ P). همچنین به دنبال تمرین هوازی در گروه HFDO-AEX نسبت به گروه HFDO سطوح OXA (34/74 درصد)، HDL-C (23/65 درصد) و بیان ژن های PGC-1α و UCP1 (به ترتیب 77/38و 78/72 درصد) افزایش معنادار، و مقادیر پروفایل چربی، شاخص لی (18/34 درصد)، FBS (32/28درصد)، انسولین (4/01 درصد) و مقاومت به انسولین (37/48 درصد) کاهش معنادار یافت (0/001≥ P). اگرچه این تغییرات در گروه HFDO-NFD معنادار نبود. نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی می تواند با افزایش OXA و تغییر بیان ژن شاخص های ترموژنیکی در SAT موجب بهبود مقاومت به انسولین و پروفایل چربی های خون شود.

مقدمه: چاقی، وضعیتی است که با انباشت بیش از حد بافت چربی مشخص شده و نقش چشمگیری در کاهش کیفیت زندگی و بروز بیماری های قلبی عروقی، دیابت نوع 2 و سرطان دارد. بافت چربی از سه گونه آدیپوسیت سفید، قهوه ای و بژ ساخته می شود که آدیپوسیت های قهوه ای و بژ قادر به فعالیت ترموژنیک بوده و می توانند در پاسخ به برخی محرک های محیطی، انرژی را به شکل گرما هدر دهند. بافت چربی بژ در پاسخ به محرک های محیطی از جمله سرما، طی فرایند قهوه ای شدن از بافت چربی سفید مشتق می شود. شناسایی هرچه دقیق تر تنظیم کننده های اصلی رونویسی و آبشارهای مربوطه که همانا سازوکارهای اپی ژنتیکی هستند که در پاسخ به عوامل محیطی فعال شده و فرایند قهوه ای شدن و عملکرد ترموژنیک این سلول ها را تنظیم می نمایند، می تواند این امکان را فراهم آورد که کنترل عملکرد ترموژنتیک یا شدت آن را، در آدیپوسیت های قهوه ای و بژ، به صورت in vivoدر دست بگیریم. تسلط بر فرایند فوق، در عین تامین سهولت و امنیت، به ما امکان مداخله دارویی نوین علیه چاقی و بیماری های وابسته را اعطاء می نماید. در مقاله حاضر ضمن مرور مختصر روند تمایز آدیپوسیت ها و معرفی کوتاهی از سازوکارهای اپی ژنتیک و نقش هر یک از آن ها در روند قهوه ای شدن، به مطالعات درمان چاقی که بر اساس این یافته ها انجام شده است پرداخته می شود.