روان پرستاری
سال:1398 | دوره:7 | شماره:3 |تعداد مقالات:10

مقدمه: غریزه جنسی یکی از نیازهای اساسی انسان بوده و مفهوم رضایت زناشویی نیز اساسی ترین عامل جهت پایداری رابطه زناشویی است. روند تغییرات فعالیت جنسی در دوران بارداری، می تواند بر عملکرد جنسی و رضایت جنسی زنان باردار تاثیربگذارد؛ لذا ارائه راهکارهای مناسب می تواند رضایت زناشویی را افزایش دهد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تأثیر برنامه آموزش بهداشت جنسی همراه با ورزش عضلات کف لگن بر عملکرد و رضایت جنسی زنان باردار انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی در سال 1396 بر روی 60 زن باردار واجد شرایط مراجعه کننده به دو مرکزبهداشتی درمانی در شهر زاهدان انجام شد. آزمودنی ها به طور تخصیص تصادفی ساده به دو گروه 30 نفره مداخله و کنترل تقسیم شدند. سپس آموزش گروهی بهداشت جنسی به مدت دو هفته و انجام ورزش کگل به مدت 6 هفته در گروه مداخله صورت گرفت. در هر دو گروه پیش آزمون و پس آزمون گرفته شد. داده ها با آزمون های توصیفی و استنباطی تی مستقل و من ویتنی در نرم افزار 16 SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت. یافته ها: بین دو گروه از نظر متغیرهای فردی نظیر سن مادر، تحصیلات، وضعیت اشتغال، سن بارداری و تعداد بارداری تفاوت معنی داری وجود نداشت. یافته های مطالعه نشان داد؛ تفاوت معنی داری بین میانگین نمرات رضایت و عملکرد جنسی در مرحله بعد از مداخله بین دو گروه وجود دارد (001/0P<). این تفاوت در مرحله قبل از مداخله بین دو گروه معنی دار نبود. نتیجه گیری: با توجه به تأثیر آموزش جنسی و ورزش عضلات کف لگن در رضایت و عملکرد جنسی زنان در دوران بارداری توصیه می گردد این مداخلات آموزشی ساده و بی هزینه در مراقبت های دوران بارداری به منظور ارتقاء وضعیت روانی جنسی زنان باردار لحاظ گردد.

مقدمه: افسردگی یکی از شایع ترین اختلالات روانشناختی در بیماران مبتلا به اسکلروزیس می باشد که توجه به آن در پرستاری بسیار حائز اهمیت می باشد. هدف این مطالعه تعیین تأثیر مراقبت معنوی-مذهبی بر افسردگی زنان مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران در سال 1395 می باشد. روش کار: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی بوده و در آن از طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. جامعه آماری کلیه زنان مبتلا به ام اس مراجعه کننده به انجمن ام اس ایران در نیمه اول سال 1395 بود. از طریق روش نمونه گیری مبتنی بر هدف و بر اساس معیارهای ورود 60 نفر انتخاب و به صورت تصادفی با استفاده از جدول اعداد تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. گروه مداخله در طول مدت هفت هفته، هفت جلسه 60-45 دقیقه ای (هفته ای یک جلسه) تحت مداخله مراقبت معنوی-مذهبی قرار گرفتند. نمونه ها قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه افسردگی بک را تکمیل کردند. داده ها با نرم افزار آماری SPSS19 و با استفاده از آزمون های آماری تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه مداخله و کنترل از نظر توزیع متغیرهای زمینه ای تفاوتی وجود نداشت. میانگین میزان افسردگی قبل از مداخله درگروه مداخله (89/13 ± 13/27) و در گروه کنترل (79/14 ± 03/28) بود که بعد از مداخله در گروه مداخله به (39/9 ± 13/18) و در گروه کنترل به (51/14 ± 16/26) رسید و این اختلاف در گروه مداخله معنی دار بود (001/0P<). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان ذکر نمود که مراقبت های معنوی – مذهبی در کاهش میزان افسردگی زنان مبتلا به ام اس مؤثر است. بنابراین می توان روش به کار گرفته شده در پژوهش حاضر را به عنوان یک روش ساده، غیر تهاجمی، کم هزینه و مؤثر در کاهش افسردگی مبتلایان به ام اس را به پرستاران پیشنهاد نمود.

مقدمه: سالمندی دوره حساسی از زندگی بشر است که طی آن سالمندان در معرض مشکلات بسیاری از جمله بیماری های مزمن و کاهش استقلال فردی قرار می گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه هوش معنوی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری کنشی با بهزیستی روان شناختی در سالمندان ساکن در مرکز سالمندی انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر مقطعی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش سالمندان ساکن در مراکز سالمندی شهر اهواز در سال 1397 بودند که از میان آنها 320 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با پرسشنامه های هوش معنوی کینگ (2008)، استرس ادراک شده کوهن و همکاران (1983)، انعطاف پذیری کنشی کانر و دیویدسون (2003) و بهزیستی روان شناختی ریف (2002) جمع آوری شدند. داده ها با روش های ضرایب همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که هوش معنوی (62/0 = r) و انعطاف پذیری کنشی (67/0 = r) رابطه مثبت و معنی دار و استرس ادراک شده (38/0-= r) رابطه منفی و معنی دار با بهزیستی روان شناختی در سالمندان داشتند. همچنین ضرایب همبستگی چندگانه نشان داد که انعطاف پذیری کنشی (44/0 = r2) و هوش معنوی (53/0 = r2)، بهزیستی روان شناختی در سالمندان را پیش بینی کردند (01/0 > P). نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت روابط هوش معنوی، استرس ادراک شده و انعطاف پذیری کنشی با بهزیستی روان شناختی در سالمندان بودند. بنابراین برای بهبود بهزیستی روان شناختی در سالمندان می توان هوش معنوی و انعطاف پذیری کنشی آنان را افزایش و استرس ادراک شده آنان را کاهش داد.

مقدمه: زلزله یکی از مخرب ترین بلایای طبیعی است که آثار روانی فراوانی بر بازماندگان و پرستارانی که با آن ها در ارتباط هستند، دارد. این مطالعه با هدف پیش بینی استرس آسیب زای ثانویه و رشد پس از سانحه جانشینی بر اساس تنظیم شناختی هیجان در پرستاران ارائه دهنده خدمات به زلزله زدگان شهر کرمانشاه انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را تمامی پرستاران ارائه دهنده خدمات درمانی به زلزله زدگان شهر کرمانشاه در سال 1396 تشکیل دادند که از بین آن ها تعداد 181 پرستار به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از مقیاس استرس آسیب زای ثانویه براید و همکاران (2004)، رشد پس از سانحه تدسچی و کالهون (1996) و تنظیم شناختی هیجان گرنفسکی و همکاران (2001) استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون همزمان و به وسیله نرم افزار SPSS نسخه 25 تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد مؤلفه فاجعه سازی (27/0= β و 11/3=t) و ملامت دیگران (21/0= β و 87/2=t) توان پیش بینی استرس آسیب زای ثانویه را داشت. همچنین مؤلفه ملامت خود (16/0= β و 85/2=t)، تمرکز مثبت (17/0= β و 31/2=t)، ، تمرکز مبتنی بر برنامه ریزی (23/0= β و 63/2=t)، ارزیابی (35/0= β و 89/3=t) و دیدگاه گیری (13/0=β و 13/2=t) توان پیش بینی رشد پس از سانحه جانشینی را داشت. نتیجه گیری: با توجه به نتایج پژوهش حاضر و اهمیت پرستاران در سلامت جامعه، آموزش راهبردهای سازگارانه تنظیم شناختی هیجان برای بهبود عملکرد و بالا بردن رشد روانی پرستاران ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: تنظیم هیجان شامل همه ی راهبردهای آگاهانه و غیرآگاهانه ای می شود که برای افزایش، حفظ و کاهش مؤلفه های هیجانی، رفتاری و شناختی یک پاسخ هیجانی به کار برده می شود. هدف پژوهش حاضر اثربخشی آموزش مهارت نظم جویی هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی بر پریشانی روانشناختی و انعطاف پذیری شناختی در بیماران قلبی و عروقی بود. روش کار: پژوهش حاضر از نوع طرح های نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه بیماران قلبی و عروقی شهر کرمانشاه در سال 1397 بودند که از بین آن ها 30 نفر به عنوان نمونه به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند (هر گروه 15 نفر). مداخله آموزش نظم جویی هیجان مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی برای گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا شد در حالی که گروه کنترل در این مدت هیچگونه مداخله ای دریافت نکرد. جهت جمع آوری اطلاعات از پرسشنامه افسردگی، اضطراب و استرس (DASS-21) و انعطاف پذیری شناختی (CFI) استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره و به کمک نرم افزار SPSS نسخه 20 استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین میانگین نمره های پیش آزمون و پس آزمون گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P)؛ بدین معنی که آموزش نظم جویی هیجان مبتنی بر رفتاردرمانی دیالکتیکی باعث کاهش افسردگی، اضطراب و استرس و افزایش انعطاف پذیری شناختی گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده، می توان برای بهبود پریشانی روانشناختی و انعطاف پذیری شناختی بیماران قلبی از نظم جویی هیجان مبتنی بر رفتار درمانی دیالکتیکی سود جست.

مقدمه: اثرات استرس برسلامت دانشجویان، به توانایی مقابله آنها بستگی دارد. دراین میان نقش منابع روان شناختی فرد در رؤیایی با استرس حائز اهمیت است. بر این اساس مطالعه با هدف بررسی رابطه بین راهبردهای مقابله ای با استرس تحصیلی دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قزوین انجام شد. روش کار: مطالعه حاضرتوصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری پژوهش را کلیه دانشجویان کارشناسی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی قزوین (300 نفر) تشکیل می دادند که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 164 نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های مقابله با شرایط پر استرس اندلر و پارکر (1990)، استرس تحصیلی گادزلا (1991) پاسخ دادند. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه ی 22) و با روش رگرسیون و ضریب همبستگی پیرسون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تعداد بالایی از دانشجویان پرستاری دارای میزان استرس متوسطی بودند (7/92 درصد). همچنین، بین راهبردهای مقابله ای با استرس تحصیلی دانشجویان پرستاری رابطه مثبت معنادار وجود داشت (01/0P<). دانشجویان در مواجهه با استرس، راهبردهای مقابله ای هیجان مدار و اجتنابی را بیشتر از راهبردهای مقابله ای مسئله مدار به کار می بردند. نتیجه گیری: با عنایت به نتایج این مطالعه، به علت محدود بودن بکارگیری راهبردهای مسئله مدار در مقابله با استرس های تحصیلی در دانشجویان پرستاری، آموزش روش های مقابله ای مؤثر به دانشجویان پرستاری پیشنهاد می شود.

مقدمه: خودکشی یکی از علل شایع مرگ ومیر است و سالهای زیادی است که مورد توجه بوده است. بیماران روانپزشکی هستند و به طور معمول در هر اقدام به خودکشی معمولاً یک مشکل روان پزشکی وجود دارد. هدف این مطالعه بررسی میزان اقدام به خودکشی در بیماران روانپزشکی و اینکه آیا این میزان اقدام به خودکشی با متغیرهای روان شناختی از قبیل عزت نفس، انگ بیماری روان پزشکی ارتباط دارد یا نه. روش کار: به صورت یک مطالعه ی-توصیفی تحلیلی، 152 نفر از بیماران روان پزشکی از طبقات مختلف تشخیصی، مورد بررسی قرار گرفتند. با استفاده از مصاحبه، و سوابق پزشکی آنان، اطلاعات مربوط به خودکشی از بیماران اخذ گردید. از پرسشنامه های عزت نفس روزنبرگ، انگ، سنجش افکار خودکشی بک برای اخذ اطلاعات مربوطه استفاده شد. برای تحلیل نتایج از نسخه ی 20 نرم افزار SPSS و روش های آمار توصیفی و نیز آزمون های رگرسیون خطی ساده ضریب همبستگی و آزمون t استفاده شد. یافته ها: 152 (111 مذکر (73%)، 41 نفر مؤنث (27%)) با میانگین سنی 32 سال و انحراف استاندارد 10 مورد بررسی قرار گرفتند. میزان شیوع اقدام به خودکشی و افکار خودکشی در آنان 6/29% بود که این میزان چندین برابر جمعیت عمومی است. بین میزان خودکشی با عزت نفس (242/0-=r) و انگ (463/0=r) همبستگی معناداری مشاهده شد. نتیجه گیری: خودکشی اورژانس روان پزشکی است و پیش بینی پذیری آن اهمیت زیادی دارد. بنظرمی رسد مؤلفه هایی روان شناختی پدیده های تعیین کننده ای هستند. نتایج این مطالعه اهمیت انگها و عزت تفس را در میان افراد در معرض خطر نشان دادند. بنابراین در بیماران در معرض خطر باید توجه ویژه ای به این مسائل روان شناختی مبذول داشت.

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی رابطه ی رویدادهای استرس زای زندگی، تیپ شخصیت D، فاجعه پنداری و درماندگی روانشناختی باشدت علائم در بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر انجام شد. روش کار: پژوهش از نوع همبستگی بود و جامعه اماری بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر شهر اصفهان، براساس مقیاس رم III توسط پزشک برای آن ها تشخیص سندرم روده تحریک پذیر داده شد. 150 بیمار مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر مراجعه کننده به کلینیک های شهر اصفهان در پاییز 1396، به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به ابزارهای پژوهش شامل مقیاس شدت علائم گوارشی، پرسشنامه رویدادهای مهم زندگی، مقیاس تیپ شخصیت D، مقیاس فاجعه پنداری و سیاهه درماندگی روانشناختی پاسخ دادند. داده های گردآوری شده توسط نرم افزار Amos و با استفاده از رویکرد مدل سازی معادله ساختاری کوواریانس محور تحلیل شد. یافته ها: نتایج حاکی از تأثیر رویدادهای استرس زای زندگی، فاجعه پنداری ودرماندگی روانشناختی بر شدت علائم سندرم روده تحریک پذیر بود. اما تیپ شخصیت D برشدت علائم سندرم روده تحریک پذیر اثر معنادار نشان نداد. نتیجه گیری: بنابر نتایج این پژوهش، آموزش شیوه های مقابله با رویدادهای استرس زای زندگی، فاجعه پنداری و درماندگی روان شناختی می تواند شدت علائم بیماران مبتلا به سندرم روده تحریک پذیر را کاهش دهد.

مقدمه: هوش هیجانی، توجه به احساسات و هیجانات خود و دیگران، تمایز گذاشتن بین آنها و استفاده از آنها برای هدایت افکار و اعمال خود می باشد. هوش هیجانی یکی از مؤلفه هایی است که می تواند بر روی صلاحیت بالینی و حرفه ای مؤثر باشد. این مطالعه به بررسی تأثیر هوش هیجانی بر صلاحیت بالینی دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشکده پیراپزشکی همدان پرداخته است. روش کار: این پژوهش مقطعی از نوع توصیفی – همبستگی بود که بر روی 54 دانشجوی اتاق عمل و هوشبری دانشکده پیراپزشکی همدان در سال 1397 انجام شد. نمونه گیری بصورت سرشماری و از کلیه دانشجویان اتاق عمل و هوشبری که کارآموزی در عرصه داشتند، انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی پرستاران ایمنی و همکاران (2018) و پرسشنامه ارزیابی صلاحیت بالینی لئو (2007) و همکاران بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 23 تجزیه و تحلیل شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی، کروسکال والیس، آزمون کای دو و رگرسیون استفاده شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین هوش هیجانی و صلاحیت بالینی دانشجویان هوشبری، رابطه ی خطی مستقیم، مثبت و معناداری وجود داشت. از طرفی بین هوش هیجانی و صلاحیت بالینی دانشجویان اتاق عمل، رابطه ی خطی مستقیم، مثبت و معناداری وجود داشت. با توجه به نمره خود گزارشی هوش هیجانی دانشجویان که بین 300-60 بود، میانگین نمرات هوش هیجانی در دانشجویان هوشبری در حد خوب (87%) و در دانشجویان اتاق عمل هم در حد خوب (89%) بوده است. از طرفی با توجه به نمره خود گزارشی صلاحیت بالینی دانشجویان که بین 275-55 بود، میانگین نمرات صلاحیت بالینی در دانشجویان هوشبری در حد خوب (84%) و در دانشجویان اتاق عمل در حد خوب (86%) بوده است. ضمناً بر اساس دیگر گزارشی میانگین نمرات هوش هیجانی در دانشجویان هوشبری در حد خوب (84%) و در دانشجویان اتاق عمل نیز در حد خوب (86%) بوده است و همچنین میانگین دیگر گزارشی نمرات صلاحیت بالینی در دانشجویان هوشبری در حد خوب (82%) و در دانشجویان اتاق عمل در حد خوب (83%) بوده است. نتیجه گیری: بر اساس یافته های این مطالعه توصیه می شود مدیران و اعضا هیات علمی گروه های اتاق عمل و هوشبری نسبت به آموزش مهارتهای هوش هیجانی به دانشجویان جهت افزایش صلاحیت بالینی اقدام نمایند، تا دانشجویان از صلاحیت حرفه ای و بالینی بیشتری در مراقبت از بیماران برخوردار باشند.

مقدمه: رفتارهای وسواسی در شرایط گوناگون می تواند تجربه های احساسی متفاوتی را سبب گردد، بنابراین این پژوهش با هدف بررسی مدل وسواس با احساس گناه با نقش واسطه گری خودشفقت ورزی در پرستاران زن بیمارستان های دولتی شهر گرگان انجام شد. روش کار: پژوهش توصیفی از نوع همبستگی مبتنی بر روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه پژوهش حاضر را تمامی 568 پرستار زن شهر گرگان در بیمارستان های دولتی بودند. در این پژوهش برای تعیین حجم نمونه با توجه به تعداد متغیرهای مشاهده شده و تخصیص ضریب 20 برای هر متغیر مشاهده شده 340 نفر به عنوان حجم نمونه به روش دردسترس انتخاب شدند. ابزارهای گردآوری داده ها شامل، پرسشنامه احساس گناه کوگلر و جونز (1992)، پرسشنامه وسواس فکری عملی هاجسون و راچمن (1977) و پرسشنامه خودشفقت ورزی ریس و همکاران (2011) بودند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار 24SPSS و 23Amos استفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد روابط معنا داری بین علائم وسواس پرستاران و خودشفقت ورزی با احساس گناه وجود داشت و مدل پژوهش تایید شد و به طور کلی 57 درصد از احساس گناه توسط علائم وسواس پرستاران و خودشفقت ورزی قابل تبیین می باشد. همچنین متغیرهای علائم وسواس پرستاران و خودشفقت ورزی بر احساس گناه اثر مستقیم معنادار دارند و مسیر غیر مستقیم علائم وسواس پرستاران با میانجی گری خودشفقت ورزی بر احساس گناه تایید گردیده شد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش بر ضرورت نقش رفتارهای وسواسی پرستاران بر تجربه احساس گناه تاکید نمود که می تواند دلالت های کاربردی برای درمان گران و مشاوران در جهت کاهش احساس گناه با توجه به در نظر گرفتن ابعاد خودشفقت ورزی در پرستاران ارایه دهد.