زمینه و هدف: سیر صعودی دیابت، مشکلات فراوانی را برای بشر به وجود آورده است. با توجه به نقش ذهن آگاهی در کاهش این مشکلات، مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش میانجی تاب آوری در رابطه ذهنآگاهی و بهزیستی ذهنی بیماران دیابتی انجام شد. مواد و روشها: این مطالعه توصیفی به روش مدل یابی معادلات ساختاری بود. از میان جامعه آماری که شامل کلیه اعضای فعال انجمن دیابت شهرستان بناب در سال 1397 بودند، 500 نفر به روش نمونهگیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامه پنج عاملی ذهن آگاهی Bauer و همکاران، مقیاس تاب آوری Connor-Davidson و پرسشنامه بهزیستی ذهنی Warwick Edinburgh جمعآوری و با ضریب همبستگی Pearson و مدلسازی معادلات ساختاری تحلیل شدند. یافته ها: ذهن آگاهی همبستگی مثبتی با بهزیستی ذهنی (001/0>p، 662/0=r)، و تاب آوری (001/0>p، 662/0=r) داشت. تاب آوری نیز با بهزیستی ذهنی همبستگی مثبت (001/0>p، 772/0r=) داشت. تحلیل مدل یابی معادلات ساختاری نشان داد که مسیرهای مستقیم از ذهن آگاهی به بهزیستی ذهنی (001/0>p، 20/0β =) ذهن آگاهی به تاب آوری (001/0>p، 76/0β =) و تاب آوری به بهزیستی ذهنی(001/0>p، 66/0β =)، از نظر آماری معنیدار بود و همچنین ذهن آگاهی به واسطه تاب آوری به صورت مثبت بهزیستی ذهنی را پیشبینی کرد (001/0>p، 51/0β =). نتیجهگیری: ذهن آگاهی میتواند هم به طور مستقیم و هم به واسطه تابآوری، بهزیستی ذهنی را به صورت مثبت و معنی دار پیشبینی کند. به نظر میرسد توجه به مدل ذهن آگاهی، تابآوری و بهزیستی ذهنی در برنامه درمانی و مشاورهای بیماران دیابتی مفید خواهد بود.