زنان مامایی و نازایی ایران
سال:1399 | دوره:23 | شماره:7 |تعداد مقالات:12

مقدمه: با توجه به شیوع بالای کمردرد بارداری و افزایش شدت درد در زنان با سابقه کمردرد بارداری قبلی و توصیه به عدم استفاده از داروهای ضددرد درد در بارداری، مطالعه حاضر با هدف بررسی 4 هفته تمرینات بدنی در آب بر شدت کمردرد زنان باردار با سابقه قبلی کمردرد بارداری انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهد دار تصادفی شده در سال 1398 با مشارکت 80 زن باردار مبتلا به کمردرد بارداری دارای سابقه قبلی کمردرد بارداری در دانشگاه علوم پزشکی تبریز انجام شد. گروه مداخله علاوه بر اصلاح سبک زندگی، به مدت 16 جلسه یک ساعت در آب حرکات کششی و تقویتی جهت توانبخشی کمر را انجام می دادند و گروه مداخله نیز فقط به اصلاح سبک زندگی تشویق شدند. از پرسشنامه کیوبک و اطلاعات جمعیت شناختی قبل و بعد از مداخله برای همه شرکت کنندگان استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) و آزمون های کولموگروف-اسمیرنوف و تی وابسته انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: پس از پایان مداخله شدت درد در گروه مداخله (56/03± 45/23) نسبت به گروه کنترل (03/13± 15/77) به طور معناداری کمتر شده بود (001/0=p)؛ از طرفی دیگر در گروه مداخله شدت درد در پایان مطالعه (56/03± 45/23) نسبت به آغاز مطالعه (42/11± 19/73) به طور معناداری با کاهش همراه بود (001/0=p) در حالی که در گروه کنترل تغییرات معناداری پس از مداخله (03/13± 15/77) نسبت به قبل از آن (23/12± 36/74) مشاهده نشد (419/0=p). نتیجه گیری: انجام 4 هفته تمرینات بدنی در آب توانست موجب کاهش شدت کمردرد بارداری در زنان با سابقه کمردرد بارداری گردد و این حرکات برای زنان باردار توصیه می گردد.

مقدمه: تولید علم، معقول­ ترین و معتبر­ ترین شاخص سنجش رتبه و جایگاه علمی کشورها محسوب می­ شود. مطالعه حاضر با هدف بررسی تولیدات علمی حوزه سقط جنین در بین کشورهای سازمان همکاری اسلامی انجام شد. روش کار: این مطالعه توصیفی-تحلیلی و با استفاده از فنون علم­ سنجی انجام گرفت. با جستجوی انجام شده در Web of Sciences تمامی مدرک (4028 مدرک) در حوزه سقط جنین در بازه زمانی 2018-1973 استخراج شدند. از طریق نمایه نوآوری جهانی داده­ های مورد نیاز برای سنجش شاخص توسعه­ یافتگی و بررسی میزان پیشرفت علمی کشور­ های اسلامی به دست آمد. تحلیل داده ها با استفاده از نرم­ افزار اکسل انجام گرفت. یافته­ ها: بر اساس نتایج، کشورهای ترکیه، ایران و مصر رتبه اول تا سوم را بر مبنای تعداد تولیدات علمی، فراوانی استنادات و شاخص هرش در بین کشورهای اسلامی به خود اختصاص دادند. کشورهای نیجریه، قزاقستان و ایران در رتبه اول تا سوم از نظر خود­ استنادی قرار داشتند. در رتبه­ بندی کشورهای اسلامی بر مبنای شاخص پیشرفت علمی، کشورهای ایران، ترکیه و تونس در جایگاه اول تا سوم قرار داشتند. نتیجه گیری: تولیدات علمی کشور ایران در حوزه سقط جنین در بین کشورهای اسلامی، از نظر میزان تولیدات علمی، روند رشد تولیدات علمی، تعداد کل استنادات، شاخص هرش و شاخص پیشرفت علمی، از جایگاه مطلوبی برخوردار است، اما از نظر سایر شاخص ها از جمله استناد به ازای مدرک و میزان خوداستنادی عملکرد ضعیفی داشته است که نیاز به تلاش بیشتر محققان برای رسیدن به وضعیت بهتر دارد.

مقدمه: برش انجمادی، روشی باارزش، با حساسیت و اختصاصیت بالاست که به جراح اجازه می دهد که برنامه درمانی خود را در مدت کوتاهی مشخص کند. هزینه بالا و عدم امکان بهره گیری از این روش در بسیاری از آزمایشگاه های آسیب شناسی از جمله محدودیت های آن می باشد. یکی از روش های ساده و کم هزینه در این زمینه روش اسلاید تماسی می باشد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه روش برش انجمادی و اسلاید تماسی در افتراق بافت های خوش خیم و بدخیم بافت تخمدان حین عمل جراحی انجام شد. روش کار: در این مطالعه مقطعی که در سال 1391 انجام شد، در مجموع 45 نمونه بافتی که به بخش آسیب شناسی بخش بیمارستان قائم (عج) مشهد ارسال شده بود، با سه روش برش انجمادی و اسلاید تماسی و دائمی پارافینه مورد بررسی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS (نسخه 16) و آزمون cross tab انجام شد. میزانp کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: صحت برای روش برش انجمادی 8/97 و برای اسلاید تماسی 4/84 به دست آمد. حساسیت و ویژگی برای روش برش انجمادی به ترتیب 7/95% و 100% و برای روش اسلاید تماسی به ترتیب 6/69% و 100% بود. ارزش اخباری مثبت و منفی روش برش انجمادی 100% و 6/96% و روش اسلاید تماسی 7/72% و 9/75% محاسبه شد. نتیجه گیری: روش برش انجمادی روشی حساس و اختصاصی برای بررسی بافت های بدخیم می باشد. روش اسلاید تماسی به تنهایی نمی تواند جایگزین این روش شود، ولی در صورت عدم دسترسی به روش برش انجمادی، می توان از روش اسلاید تماسی به عنوان یک ابزار فوری جهت ارزیابی نمونه های بافتی هنگام جراحی استفاده کرد.

مقدمه: غربالگری آنوپلوئیدی قبل از تولد برای تمام زنان باردار صرف نظر از سن مادر از مراقبت های ضروری قبل از تولد است. با غربالگری قبل از تولد، امکان درمان پیش از تولد جنین و مدیریت مناسب بارداری فراهم می شود. مطالعه حاضر با هدف تعیین نتایج نامطلوب بارداری در زنان باردار با غربالگری آنوپلوئیدی مثبت در سه ماهه اول و دوم و یا ترکیبی از آن دو انجام شد. روش کار: این مطالعه کوهورت از فروردین 1396 لغایت خرداد 1398 در بین 423 زن باردار انجام شد. اطلاعات دموگرافیک، باروری و آزمایشگاهی از پرونده پره ناتال و یا از خود مادر در زمان دریافت مراقبت پره ناتال ثبت شد و سپس این زنان از نظر بروز نتایج نامطلوب بارداری در دو گروه از زنان با نتیجه غربالگری سرمی مثبت و منفی مورد پیگیری قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 23) و آزمون کای اسکوئر، تی تست و رگرسیون لوجستیک خام و تعدیل یافته انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: در این مطالعه 423 نفر از زنان باردار از نظر بروز پیامد نامطلوب بارداری در دو گروه از زنان باردار با غربالگری سرمی آنوپلوئیدی مثبت و منفی مورد پیگیری قرار گرفتند. میانگین سنی در گروه آنوپلوئیدی مثبت و منفی به ترتیب 77/5± 08/33 و 85/5± 54/29 بود (001/0=p). بروز سقط، پره اکلامپسی، تأخیر رشد داخل رحمی و بستری نوزاد در بخش مراقبت ویژه در گروه آنوپلوئیدی مثبت بیشتر از گروه آنوپلوئیدی منفی بود. میزان شانس خطر خام نتایج نامطلوب بارداری در زنان باردار با غربالگری سرمی آنوپلوئیدی مثبت 04/0=p (03/3-15/1) 87/1=OR و میزان شانس خطر تعدیل یافته با کنترل سن، شاخص توده بدنی و نخست زایی 02/0=p (96/2-08/1) 79/1=OR بود. نتیجه­ گیری: نتایج نامطلوب بارداری در زنان با غربالگری آنوپلوئیدی مثبت بیشتر است. مطالعات بیشتر جهت تعیین میزان حساسیت و اختصاصی بودن و دقت تست غربالگری آنوپلوئیدی مثبت مورد نیاز است.

مقدمه: IUD و DMPA از روش­ های مؤثر تنظیم خانواده هستند که ممکن است استفاده از آنها به دلیل وقوع عوارض جانبی ادامه نیابد. مطالعه حاضر با هدف بررسی تغییرات وزن در استفاده کنندگان این دو روش انجام شد. روش کار: این مطالعه کوهورت گذشته نگر در سال 1396 بر روی 150 زن با IUD و 150 زن با DMPA و با نمونه­ گیری تصادفی ساده از 34 مرکز بهداشتی شهر تهران انجام شد. وزن اولیه (W1)، 6 ماه (W2) و سپس 18-12 ماه (W3) پس از مصرف IUD و DMPA ارزیابی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 20) انجام شد. برای مقایسه اختلاف وزن بین دو مرحله زمانی از آزمون تی مستقل و در سه مرحله زمانی از آزمون اندازه گیری تکراری استفاده گردید. میزان p کمتر از 05/0 معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: وزن اولیه در گروه IUD به طور معناداری بیشتر از گروه DMPA بود (003/0=p). 6 ماه بعد، افزایش وزن در دو گروه برعکس شده و میانگین اختلاف وزن W2-W1، حاکی از افزایش معنی دار وزن در گروه DMPA نسبت به گروه IUD بود (001/0>p). همچنین 18-12 ماه بعد، میانگین اختلاف وزن W3-W1 نشان دهنده افزایش معنی دار وزن در گروه DMPA نسبت به گروه IUD بود (001/0>p). افزایش وزن در گروه DMPA طی 18-12 ماه در حدود 2 کیلوگرم گزارش شد. بر اساس نتایج آزمون اندازه گیری تکراری، تغییرات وزن بین دو گروه در طول زمان معنی دار بود (001/0>p). استفاده از DMPA (39/2=B، 0001/0=p) و سزارین (72/0=B، 029/0=p) دو عامل اثرگذار بر افزایش وزن بودند. نتیجه گیری: افزایش وزن، هرچند اندک یکی از عوارض احتمالی استفاده از DMPA است و باید مورد توجه قرار گیرد.

مقدمه: دوران بارداری توأم با تغییرات روانی و جسمانی پدران در انتظار فرزند می باشد. داشتن آگاهی از این علائم و تشخیص به موقع آنها در پذیرش نقش پدری و حمایت مناسب از همسر در دوران بارداری ضروری است. مطالعه حاضر با هدف روانسنجی نسخه فارسی"پرسشنامه سندرم کووید برنان"در پدران منتظر فرزند انجام شد. روش کار: پژوهش حاضر از نوع روش­ شناسی است که در سال 1397 انجام شد. پرسشنامه سندرم کووید بعد از کسب اجازه از طراح ابزار به روش برگشتی از انگلیسی به فارسی ترجمه گردید. نسخه فارسی نهایی بعد از تعیین روایی صوری و محتوی، توسط 200 پدر در انتظار فرزند واجد معیارهای ورود به مطالعه مراجعه کننده جهت کنترل بارداری همسرانشان، تکمیل گردید. جهت تعیین اعتبار سازه ابزار از تحلیل عاملی تأییدی و اکتشافی استفاده شد. پایایی پرسشنامه با ضریب آلفا کرونباخ و آزمون مجدد بررسی گردید. یافته ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، دو عامل را نشان داد که شامل علائم جسمانی و علائم روانی با 13 گویه در هر عامل بود. این دو عامل 49% کل واریانس پاسخ ها را تبیین می کند. شاخص های برازش تحلیل عاملی تأییدی پیشنهاد کردند که الگوی دو عاملی بهترین برازش را برای داده ها فراهم کرده است. با در نظر گرفتن نقطه برش 5/1 برای تأثیر آیتم تمامی سؤالات در روایی صوری کمی مورد تأیید قرار گرفت. نسبت و شاخص روایی محتوا به ترتیب 64/0 و 92/0 بود. ضریب آلفای کرونباخ کل پرسشنامه 85/0 و ضریب همبستگی درون خوشه ای 88/0 به دست آمد. نتیجه گیری: نتایج روانسنجی نسخه فارسی پرسشنامه سندرم کووید برنان، نشان دهنده پایایی و اعتبار مطلوب این ابزار در تشخیص سندرم کووید در پدران در انتظار فرزند می باشد.

مقدمه: با توجه به نقش محافظتی نسفاتین-1 در چاقی، مطالعه حاضر با هدف بررسی ارتباط سطح سرمی نسفاتین-1 با شاخص­ های آنتروپومتریک 24-18 ماه بعد از زایمان مادر از نظر روش زایمان انجام شد. روش کار: این مطالعه مورد-شاهدی لانه گزیده در 1393 بر روی 42 زن باردار با سن بارداری 32-28 هفته که برای مراقبت دوران بارداری به بیمارستان مهدیه شهر تهران مراجعه کرده بودند، انجام شد. سطح سرمی نسفاتین-1 مادر در دو نوبت 3٢-2٨ هفته بارداری و 24 ساعت بعد از زایمان به روش ELISA سنجش شد. بعد از زایمان افراد مطالعه از نظر نوع زایمان به دو گروه مورد (زایمان ­ طبیعی) و شاهد (سزارین) تقسیم­ بندی شدند. شاخص های آنتروپومتریک در دو نوبت سه ماهه سوم بارداری و سپس 24-18 ماه پس از زایمان اندازه گیری ­ شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از SPSS (نسخه 20) و آزمون­ های کای اسکوئر، رگرسیون خطی، اسپیرمن، آزمون رتبه علامت دار ویلکاکسون و من ویتنی انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته­ ها: سطح سرمی نسفاتین-1 بعد از زایمان سزارین ارتباط منفی و معناداری با BMI سه ماهه سوم بارداری (001/0=p، 66/0-=r)، BMI پیگیری بعد از زایمان (004/0=p، 59/0-=r) و میزان اضافه وزن باقی مانده بعد از زایمان (05/0=p، 42/ 0-=r) داشت. نسفاتین-1 سرم پیشگویی کننده مستقل و معناداری برای BMI پیگیری بعد از زایمان در گروه زایمان سزارین بود (01/0>p). نسفاتین-1 ارتباط معناداری با میزان وزن­ گیری دوران بارداری و شاخص­ های آنتروپومتریک در گروه زایمان ­ طبیعی نداشت (05/0

مقدمه: سقط های مکرر خودبه خودی به عنوان یک رویداد تکرارپذیر از دو یا بیشتر سقط قبل از هفته 20 تعریف می شود. در سقط مکرر به عنوان یک بیماری چندعاملی، مسائل متعددی دخیل است و نقص ژنتیکی به عنوان یکی از عوامل عمده خطر برای سقط مکرر مطرح می باشد. با توجه به نقش مؤثر ژن p73 در فرآیند تقسیم بلاستوسیست اولیه و حفاظت از سلول های جنسی، به نظر می رسد پلی مورفیسم rs4648551 در این ژن p73، با بروز علائم سقط مکرر خود به خودی ارتباط دارد. مطالعه حاضر با هدف مقایسه فراوانی این پلی مورفیسم بین دو گروه زنان ایرانی مبتلا به سقط مکرر با دلایل ناشناخته و زنان سالم اجرا شد. روش کار: این مطالعه تحلیلی از نوع مورد-شاهدی در سال 95-1394 بر روی 90 بیمار که همگی دارای سابقه 2 سقط مکرر خود به خودی متوالی بدون علت مشخص در مقایسه با 110 نفر از افراد سالم که دارای حداقل 2 بارداری موفق بودند، به عنوان کنترل انجام شد. DNA با روش RGDE استخراج و ژنوتایپنگ با روش Tetra ARMS اجرا گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS (نسخه 22) و آزمون کای دو انجام شد. میزان p کمتر از 05/0 معنی دار در نظر گرفته شد. یافته ها: در پلی مورفیسم (rs4648551 Ap)، اما مقدار تفاوت آللی بین گروه بیمار و کنترل 066/0 به دست آمد که معنی دار نبود و مطابق نتایج به دست آمده، مدل توارث غالبی پیشنهاد شد (05/0>p). نتیجه گیری: بین پلی مورفیسم rs4648551 و سقط مکرر ایدیوپاتیک ارتباط معنی داری وجود دارد.

مقدمه: ویروس زگیل تناسلی (HPV)، شایع ترین بیماری منتقل شونده از طریق رابطه جنسی می باشد. لزوم توسعه آموزش پیشگیرانه، جهت عدم ابتلاء به HPV در جوامع مختلف مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به لزوم توسعه برنامه های جامع ارتقاء سلامت برای زنان آسیب پذیر از جمله برنامه های پیشگیرانه، تلقیح واکسن و تشخیص به موقع، مطالعه حاضر با هدف تعیین تأثیر آموزش مبتنی بر منافع و موانع درک شده بر قصد انجام تلقیح واکسن HPV در زنان آسیب پذیر انجام شد. روش کار: این مطالعه کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، به صورت پیش آزمون-پس آزمون در سال 1397 بر روی 64 نفر از زنان آسیب پذیر در مراکز تحت پوشش بهزیستی شهر اصفهان انجام شد. زنان در دو گروه آزمون و کنترل قرار گرفتند. آموزش سازه های منافع و موانع درک شده (با کاربرد مدل اعتقاد بهداشتی) در رابطه با قصد انجام تلقیح واکسن پاپیلومای انسانی، طی 4 جلسه آموزشی در گروه مداخله اجرا گردید. واحد های پژوهش قبل، بلافاصله و 6 هفته بعد از آزمون با پرسشنامه محقق ساخته، مورد ارزیابی قرار گرفتند. تجزیه و تحلیل داده­ ها با استفاده از آزمون تی مستقل، من ویتنی، کای دو استفاده شد. آزمون­ ها در سطح خطای 5% و با استفاده از نرم­ افزار SPSS (نسخه 22) انجام شد. یافته ها: بررسی و تحلیل داده­ ها نشان داد که در گروه آزمون اجرای مداخله باعث ایجاد افزایش معنادار در منافع درک شده و کاهش معنادار در موانع درک شده بلافاصله بعد از آزمون شده بود (001/0>p). 6 هفته بعد از آزمون، منافع درک شده پایدار بوده (840/0=p) و موانع درک شده کاهش معنادار یافته بود (017/0=p). همچنین قصد رفتار تلقیح واکسن بلافاصله بعد از آزمون و 6 هفته پس از آزمون به طور معناداری افزایش یافته (001/0=p)، در حالی که در گروه کنترل تغییرات امتیازات منافع، موانع و قصد رفتار در سه مرحله­ اندازه­ گیری معنادار نبود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج مطالعه، برنامه آموزشی بر اساس سازه های منافع و موانع درک شده زنان بر افزایش قصد آنان در مورد قصد انجام تلقیح واکسن ویروس پاپیلومای انسانی مؤثر است.

مقدمه: سرطان سرویکس، یکی از شایع ترین سرطان ها در میان زنان می باشد. تشخیص زودرس این بیماری در بسیاری از موارد می تواند سبب کاهش مرگ و میر در میان مبتلایان گردد، لذا غربالگری زنان در این رابطه بسیار حائز اهمیت است. یکی از رایج ترین روش های غربالگری در این زمینه، تست های پاپ اسمیر و ویروس پاپیلومای انسانی می باشد، لذا مطالعه حاضر با هدف مقایسه دو روش مذکور در غربالگری سرطان سرویکس به روش مروری طراحی و اجرا گردید. روش کار: در این مطالعه فرامروری جهت یافتن مقالات مرور سیستماتیک و متاآنالیز در رابطه با غربالگری سرطان سرویکس، پایگاه های اطلاعاتی pumped، Scopus، science direct و Cochrane با استفاده از کلیدواژه های "Cervical cancer screening"، "Pap Test"، "HPV Test" و "cotest" در بازه زمانی 2018-2015 مورد جستجو قرار گرفتند. کیفیت مطالعات وارد شده به این پژوهش با استفاده از چک لیست AMSTAR مورد ارزیابی قرار گرفت. یافته ها: حساسیتHPV در دو مطالعه مورد بررسی 94% و 9/89% و ویژگی آن 90% و 9/89% بود، در حالی که حساسیت و ویژگی تست پاپ اسمیر به ترتیب 70%، 9/72% و 95%، 3/90% گزارش شده بود. در مطالعه دیگری که به بررسی خطر نسبی روش های غربالگری پرداخته بود، در آزمایش Cotestدر مقایسه با آزمایش سیتولوژی، نتایج مثبت کاذب در حدود 9/19-8/5 در برابر 9/10-6/2 بود. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از مطالعات، به نظر می رسد که تست HPV حساسیت بیشتر، ویژگی کمتر و نتایج مثبت کاذب بیشتری نسبت به پاپ اسمیر دارد، با این حال با توجه به اهمیت بالای این امر در اتخاذ تصمیمات بالینی، نتیجه گیری نهایی نیاز به ارزیابی بیشتر دارد.

مقدمه: سایتومگالوویروس انسانی، عامل مهم عفونت مادرزادی در سراسر دنیا است. شیوع سرمی این ویروس در مناطق آسیایی در مقایسه با جوامع اروپایی بیشتر است. زنان باردار بسته به نوع عفونت (اولیه یا غیراولیه) می­ توانند ویروس را به جنین خود منتقل کنند. عفونت مادرزادی سایتومگالوویروس به عنوان عامل کم شنوایی حسی-عصبی در کودکان می­ باشد. با توجه به اهمیت HCMV، مطالعه مروری-روایتی حاضر با هدف تعیین و تبیین نقش این ویروس در عفونت مادرزادی انجام شد. روش کار: در این مطالعه مروری روایتی جهت یافتن مقالات مرتبط، بانک های اطلاعاتی معتبر انگلیسی و فارسی شامل PubMed، Google Scholar و Magiranدر بازه زمانی 2019-2002 جستجو شدند. در این مطالعه از کلمات کلیدی سایتومگالوویروس، عفونت مادرزادی سایتومگالوویروس، تشخیص و شیوع و معادل انگلیسی آنها Cytomegalovirus، Congenital cytomegalovirus infection، Diagnosis، Prevalence به صورت ترکیبی استفاده شد. یافته ها: کشور­ های در حال توسعه بروز عفونت مادرزادی با سایتومگالوویروس را بین 14-6% و کشورهای پیشرفته مانند اروپای غربی، ایالات متحده، کانادا و استرالیا نرخ بروز را 7/0-5/0% تخمین زده اند. در حالی که عفونت سایتومگالوویروس می­ تواند یکی از دلایل قابل توجه ناشنوایی و ناتوانی­ های جسمی در کودکان باشد، همچنان آگاهی در بین عموم و برخی پزشکان در این خصوص محدود می­ باشد. در چند کشور اروپایی برای زنان باردار به طور معمول غربالگری عفونت سایتومگالوویروس انجام می­ شود، اما در حال حاضر این غربالگری در ایران انجام نمی شود. نتیجه گیری: مطالعات در جوامع مختلف اهمیت عفونت مادرزادی سایتومگالوویروس و عوارض طولانی مدت این عفونت را در نوزادان نشان می­ دهند.

مقدمه: سندرم اجیلوی، انسداد غیرمکانیکی و حاد کولون است که می تواند متعاقب اعمال جراحی لگنی اتفاق بیفتد و در صورت عدم تشخیص زودرس می تواند منجر به پرفوراسیون سکوم گردد، لذا آشنایی با این سندرم و علائم آن می تواند در پیشگیری از عوارض آن کمک کننده باشد. در مطالعه حاضر یک مورد از این سندرم که منجر به پرفوراسیون سکوم شده و تحت همی کولکتومی راست قرار گرفت، گزارش می شود. معرفی بیمار: بیمار خانم 42 ساله 72 ساعت پس از سزارین (نوبت دوم) به طور پیشرونده دچار اتساع شکم، نفخ، عدم اجابت مزاج و درد شکم شده بود. در بدو مراجعه علائم تحریک پریتوئن، لکوپنی و اختلال الکترولیتی وجود داشت. بیمار تحت لاپاراتومی قرار گرفت و یافته حین عمل، پرفوراسیون سکوم بود که بیمار تحت همی کولکتومی راست قرار گرفت و به علت آلودگی شدید شکم، ایلئوستومی دبل برل تعبیه شد. سپس بیمار 3 روز در بخش مراقبت های ویژه جراحی تحت درمان با آنتی بیوتیک های وسیع الطیف قرار گرفت. سپس به بخش منتقل و بعد از اجابت مزاج، رژیم مایعات برای بیمار شروع شد و 12 روز پس از عمل جراحی از بیمارستان مرخص شد و 3 ماه بعد تحت عمل بستن ایلئوستومی قرار گرفت و در پیگیری های بعدی مشکل طبی خاصی نداشت. نتیجه گیری: آشنایی با علائم سندرم اوجیلوی که شامل دیستانسیون و نفخ و عدم اجابت مزاج می باشد، همواره باید مدنظر پزشکان و پرسنل قرار گیرد. به ویژه در صورت وجود سابقه اخیر جراحی لگنی می تواند حائز اهمیت باشد؛ چراکه تشخیص زودرس این سندرم می تواند در پیشگیری از عوارض آن و مرگ و میر ناشی از آن کمک کننده باشد.