پژوهش های علوم دامی ایران
سال:1397 | دوره:10 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

این آزمایش به منظور تعیین بهترین سن از شیرگیری بره برای افزایش بازده تولیدی و اقتصادی می شها و بره های بلوچی انجام شد. تعداد 30 راس 47 کیلوگرم و 30 راس بره آنها ( 15 راس نر و 15 راس ماده ) با میانگین وزن ± 0/ میش بلوچی تک قلوزا و شکم دوم زایش با میانگین وزن 5 8 و 12 هفتگی بعد، 4/5 کیلوگرم به طور تصادفی به 3 گروه 10 راسی شامل 5 راس بره نر و 5 راس بره ماده تقسیم شدند. بره ها در سه سن 4 ± 0/05 از زایش به روش ناگهانی از شیر گرفته و می شها نیز خشک شدند. میزان افزایش وزن روزانه، وزن، ماده خشک مصرفی روزانه، فراسنجه های خونی بره ها در هفته دوازدهم بعد زایش، وزن و ماده خشک مصرفی روزانه میش ها در زمان از شیرگیری و نسبت اقتصاد ی سود به هزینه در هر تیمار با در قالب طرح کاملاً تصادفی بررسی شد. بر اساس نتایج به دست آمده، زود از شیرگیری بره ها در سن 4 هفتگی SAS نرم افزار GLM استفاده از رویه موجب بهبود معن یدار در افزایش وزن روزانه، وزن، مقدار ماده خشک مصرفی روزانه در می شها و بره ها و کاهش مصرف شیر توسط بر ه ها شد. سطح سرم خون بره های از شیرگرفته شده در 4 هفتگی در مقایسه با دو گروه دیگر بالاتر بود. نسبت اقتصادی سود به هزینه IGF-و هورمون 1 ALP آنزیم نیز نشان داد از شیرگیری در 4 هفتگی می تواند موجب افزایش معنی دار سود دامدار در مقایسه با دو روش دیگر شود.

هدف از انجام این پژوهش بررسی اثر روش های مختلف خشک کردن برگ بلوط گونه Q. persica و افزودن پلی اتیلن گلایکول بر غلظت ترکیبات فنولی و اثر آن برجمعیت پروتوزوا، کل گاز تولیدی و تولید گاز متان در شرایط آزمایشگاه بود. این آزمایش در قالب طرح کاملاً تصادفی و به صورت فاکتوریل دو× چهار با دوازده تکرار برای هر تیمار در دو دوره انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل روش های مختلف خشک کردن برگ بلوط (خشک کردن در آفتاب، در سایه، در آون و به روش انجماد) با و بدون پلی اتیلن گلایکول بودند. روش های مختلف خشک کردن بر غلظت کل ترکیبات فنولی، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز اثر معنی داری داشت. اما روش خشک کردن بر محتوای کل تانن تاثیر معنی داری نداشت. در همه تیمارهای آزمایشی جمعیت پروتوزوآ تحت تاثیر پلی اتیلن گلیکول افزایش معنی داری را نشان دادند. بیشترین و کمترین جمعیت پروتوزوآ به ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون مشاهده شد. با افزودن پلی اتیلن گلیکول تولید گاز افزایش غیر معنی داری نشان داد. در همه تیمارها (به جز برگ خشک شده در آفتاب و آون) با افزودن پلی اتیلن گلیکول تولید گاز متان به طور معنی داری افزایش یافت (6/53 درصد). بیشترین و کمترین درصد متان به ترتیب در تیمار خشک کردن با انجماد و آون (به ترتیب 14 و 7/8 درصد کل گاز تولیدی) مشاهده شد. نتایج پژوهش حاضر نشان داد که خشک کردن با استفاده از آون غلظت کل ترکیبات فنولی و تانن قابل هیدرولیز برگ بلوط و تولید گاز متان ناشی از تخمیر میکروبی برگ را نسبت به سایر روش های خشک کردن به میزان بیشتری کاهش داد. بنابراین با توجه به یافته های این مطالعه به نظر می رسد خشک کردن برگ بلوط با آون روش مناسب تری می باشد.

این آزمایش به منظور بررسی تأثیر موننسین و شکل فیزیکی دانه جو (پرک کردن) بر قابلیت هضم اجزای جیره و متابولیسم پروتئین در گوسفند مهربان انجام شد. بدین منظور از تعداد 24 رأس گوسفند نر مهربان با میانگین وزن 15/6 ± 98/52 کیلوگرم به صورت آزمایش فاکتوریل 2×2 در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل جیره های حاوی 1) دانه جو کامل، 2) دانه جو کامل به همراه موننسین، 3) دانه جو پرک شده و 4) دانه جو پرک شده به همراه موننسین بودند. مقدار موننسین در تیمارهای مربوطه 30 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم خوراک مصرفی بود. آزمایش تعیین قابلیت هضم به صورت جمع آوری مستقیم مدفوع (روش درون تنی) انجام شد. خون گیری در روز آخر آزمایش (در ساعات 1 و 5 بعد از خوراک دهی صبح) و جمع آوری ادرار در طول کل دوره آزمایش انجام گرفت. نتایج نشان داد اثر اصلی شکل فیزیکی دانه جو (پرک کردن) باعث کاهش قابلیت هضم ماده خشک و ماده آلی شد. اما مصرف موننسین و اثر متقابل بین موننسین و شکل فیزیکی دانه اثری بر آنها نداشت. قابلیت هضم سایر مواد مغذی جیره تحت تأثیر شکل فیزیکی دانه جو و مصرف موننسین قرار نگرفتند. ابقاء نیتروژن، نیتروژن میکروبی سنتز شده و آلانتوئین دفعی تحت تأثیر شکل فیزیکی دانه جو قرار نگرفت. اما مصرف موننسین سبب افزایش ابقاء نیتروژن و کاهش آلانتوئین دفعی شد. غلظت گلوکز و اوره پلاسما نیز تحت تأثیر تیمارهای آزمایشی قرار نگرفتند. به طور کلی، شکل فیزیکی دانه جو سبب افزایش قابلیت هضم و بهبود متابولیسم نیتروژن نشد. اما مصرف موننسین ابقاء نیتروژن در گوسفندان را افزایش داد.

این مطالعه به منظور بررسی ارزش غذایی، خصوصیات آنتی اکسیدانی، ترکیبات فنولی برگ بنه در مراحل مختلف رشد و همچنین قابلیت هضم شکمبه ای-رو ده ای برگ بنه به روش کیسه های نایلونی انجام شد. برگ بنه طی سه مرحله از کوهپایه های اطراف شهرستان بیرجند جمع آوری و خشک گردید. ترکیب شیمایی، فراسنجه های تجزیه پذیری، مقدار کل ترکیبات فنولی، تانن و فعالیت آنتی اکسیدانی به وسیله 2، 2-دی فنیل-1-پیکریل هیدرازیل (DPPH) اندازه گیری شد. با پیشرفت مرحله رشد درصد ماده خشک، چربی خام، NDF و ADF افزایش یافت. در مراحل اولیه رشد بیشترین میزان ترکیبات فنولی و آنتی اکسیدانی مشاهده شد. مقدار کل ترکیبات فنولی و آنتی اکسیدان کل برگ بنه در پایان مرحله رشد به ترتیب 36/5 و 27/83 درصد گزارش شد. بیشترین اسید چرب غیراشباع برگ بنه اسید لینولنیک به میزان 54/26 درصد گزارش شد. بخش سریع تجزیه ماده خشک برگ بنه 03/28 درصد و تجزیه پذیری مؤثر آن در نرخ عبور 04/0، 06/0 و 08/0 به ترتیب 29/48، 39/43 و 40/40 درصد بود. کمترین نرخ تجزیه پذیری (c) در مورد پروتئین خام دیده شد (0137/0). قابلیت هضم ماده خشک در کل دستگاه گوارش بیشتر از قابلیت هضم پروتئین خام بود. برگ بنه به دلیل دارا بودن اسید لینولنیک به عنوان یک منبع امگا-3 و نیز ترکیبات فنولی و آنتی اکسیدانی بالا دارای ارزش غذایی بالایی است و می توان در جیره نویسی دام ها به منظور غنی سازی و افزایش پایداری اکسیداتیو محصولات دامی نظیر شیر و گوشت، از این اطلاعات بهره برد.

هدف از این آزمایش، ارزیابی اثرات جاذب آلومینوسیلیکاته نانو ساختار فرآوری شده فیزیکی (BF) بر عملکرد، وزن نسبی اجزای لاشه، فراسنجه های بیوشیمیایی خون جوجه های گوشتی تحت چالش با آفلاتوکسین B1 بود. برای این منظور از 160 قطعه جوجه خروس یک روزه راس 308 در یک طرح کاملاً تصادفی با 5 تیمار و 4 تکرار و 8 پرنده در هر تکرار به مدت 35 روز استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل: شاهد منفی (C)، شاهد مثبت (جیره پایه + آفلاتوکسینAFB1) و سه سطح: 25/0، 5/0 و 75/0 درصد جاذب آلومینوسیلیکاته نانو ساختار فرآوری شده فیزیکی (BF) که به جیره پایه آلوده به آفلاتوکسین AFB اضافه گردید بود. مقدار آفلاتوکسین افزوده شده به جیره های آلوده در دوره آغازین و رشد برابر ppb500 و در دوره پایانی ppb1000 آفلاتوکسین بود. در 35 روزگی، خون گیری از یک پرنده از هر تکرار به عمل آمد و یک قطعه پرنده کشتار و اجزای لاشه آن توزین و وزن نسبی آن ها تعیین گردید. نتایج نشان داد که افزودن 25/0BF به جیره آلوده باعث افزایش مصرف خوراک، کاهش درصد چربی بطنی و LDL سرم خون در دوره پرورش گردید (05/0 < P). بالاترین وزن بدن در تیمار 5/0 درصد BF نسبت به شاهد مشاهده شد (05/0 < P). ضریب تبدیل خوراک در جوجه های تغذیه شده با AFB در مقایسه با تیمار شاهد به طور معنی داری افزایش یافت (05/0 < P). کمترین غلظت تری گلیسرید در شاهد مثبت در مقایسه با گروه دریافت کننده همزمان آفلاتوکسین و 75/0 درصد BF مشاهده شد. میزان فعالیت آنزیم آلانین آمینوترانسفراز (ALT) در تیمار AF نسبت به شاهد منفی و 5/0 درصد BF افزایش معنی داری داشت. بنابراین یافته های این آزمایش آفلاتوکسین باعث کاهش شاخص های عملکردی می شود و افزودن جاذب آلومینوسیلیکاته نانو ساختار فرآوری شده فیزیکی در سطح 5/0 درصد به جیره های آلوده به آفلاتوکسین، اثرات منفی آفلاتوکسین را بر عملکرد بهبود بخشیده و درصد چربی بطنی را کاهش می دهد.

این تحقیق جهت بررسی تاثیر استفاده از پودر برگ گیاه گزنه بر وزن نسبی برخی اندام ها، فراسنجه های سرمی و خونی و بیان ژن های نیتریک اکسید سنتتاز (NOS) و اندوتلین1 (ET1) در قلب و ریه جوجه های گوشتی پرورش یافته در ارتفاع بالا (2100 متر از سطح دریا) در قالب طرح کاملاً تصادفی با چهار تیمار اجرا شد. تیمارهای آزمایشی سطوح مختلف پودر برگ گیاه گزنه (صفر، 5/0، 1 و 5/1 درصد) در جیره جوجه های گوشتی بود. نتایج آزمایش نشان داد که افزودن پودر برگ گیاه گزنه به خوراک، موجب کاهش معنی دار وزن نسبی قلب و کبد و همچنین کاهش فعالیت آنزیم های آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینو ترانسفراز و آسپارتات آمینو ترانسفراز در سرم جوجه های گوشتی شد (05/0P<). در مقابل، میزان پروتئین تام سرم، آلبومین و نیتریک اکسید سرم در تیمارهای حاوی گزنه افزایش معنی داری نسبت به گروه شاهد نشان داد (05/0P<). سطوح 1 و 5/1 درصد گیاه گزنه موجب افزایش معنی دار بیان ژن نیتریک اکسید سنتتاز (NOS) در قلب و ریه و کاهش معنی دار بیان ژن اندوتلین1 (ET1) در این دو اندام گردید (05/0P<). به طور کلی نتایج این مطالعه نشان داد که افزودن سطوح 1 و 5/1 درصد پودر برگ گیاه گزنه به خوراک جوجه های گوشتی پرورش یافته در ارتفاع بالا دارای اثرات مثبتی بر شاخص های فشار خون ریوی می باشد.

این مطالعه به منظور بررسی اثر مکمل آنزیمی "سلولاز-بتاگلوکاناز-زایلاناز" بر میزان انرژی قابل سوخت وساز ظاهری تصحیح شده برای ازت (AMEn)، قابلیت هضم ظاهری پروتئین خام (CPD) و قابلیت هضم ماده خشک (DMD) دو واریته جو بدون پوشینه در جوجه های گوشتی به روش جمع آوری کل مدفوع با استفاده از تعداد 64 قطعه جوجه خروس گوشتی"سویه راس308" در سن 23-16 روزگی انجام شد. آزمایش در قالب یک طرح کاملاً تصادفی به روش فاکتوریل 2×2 شامل دو واریته جو بدون پوشینه (بومی طبس و HMB-83-7) با و بدون افزودن مکمل آنزیمی، با 4 تیمار، 4 تکرار و 4 قطعه پرنده در هر تکرار انجام شد. جیره های آزمایشی به نحوی تنظیم شدند که غلات مورد آزمایش تنها منابع تأمین کننده انرژی و پروتئین خام جیره ها باشند. میزان DMD، CPD و AMEn جو بدون پوشینه به ترتیب 80/2± 39/64 درصد، 66/7± 50/59 درصد و 212± 3034 کیلوکالری در کیلوگرم ماده هوا خشک به دست آمد. میزان AMEn، DMD و CPD در جو بدون پوشینه واریته بومی طبس به طور معنی داری از واریته HMB-83-7 بیشتر بود. افزودن مکمل آنزیمی باعث افزایش AMEn، DMD و CPD جو بدون پوشینه به میزان 41/2، 18/5 و 93/5 درصد نسبت به مقدار برآورد شده برای جیره های بدون آنزیم شد. بر اساس نتایج این آزمایش میزان AMEn، قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین خام جو بدون پوشینه تحت تأثیر واریته واقع است. افزودن آنزیم های برون زادی به جیره باعث بهبود انرژی قابل سوخت وساز ظاهری تصحیح شده برای ازت، قابلیت هضم ماده خشک و پروتئین خام جو بدون پوشینه می شود.

هدف از این آزمایش بررسی تأثیر سطوح و منابع متیونین و جایگزینی آن با بتائین بر عملکرد و صفات لاشه جوجه های گوشتی در دو شرایط دمایی متداول و تنش گرمایی از سن 1 تا 42 روزگی بود. 1200 قطعه جوجه گوشتی راس 308 در قالب طرح کاملاً تصادفی با آرایش اسپلیت فاکتوریل با سه سطح متیونین (30 درصد کمتر از احتیاجات، احتیاجات، 30 درصد بیشتر از احتیاجات)×دو منبع متیونین (دی ال و یا ال-متیونین)× دو حالت جایگزینی و یا عدم جایگزینی بتائین مصنوعی با 30 درصد متیونین مصنوعی) × دو شرایط دمایی با 5 تکرار و 10 پرنده در هر تکرار استفاده شد. دمای یکی از سالن ها متداول و دیگری از 24-10روزگی روزانه به مدت شش ساعت در ° C32 حفظ شد. مصرف خوراک پرندگان تغذیه شده با جیره دارای متیونین بالاتر از احتیاجات به طور معنی داری کمتر از دو سطح دیگر بود. افزایش وزن در جیره های برابر با احتیاجات و بیشتر از احتیاجات متیونین به طور معنی داری بالاتر بود. ضریب تبدیل در جیره دارای ال-متیونین کمتر از احتیاجات، نسبت به دی ال-متیونین در همان سطح بهبود معنی داری داشت. شاخص کارایی تولید با افزایش سطح دی ال-متیونین جیره بهبود یافت. کمترین سطح متیونین کاهش معنی داری در وزن لاشه و ران نسبت به بالاترین سطح متیونین داشت. بالاترین سطح متیونین در دمای متداول، وزن سینه بالاتری نسبت به همان سطح در تنش گرمایی داشت. تنش گرمایی عملکرد و تولید لاشه را کاهش و چربی شکمی و تلفات را افزایش داد. به طورکلی، بتائین با 30درصد از متیونین مصنوعی جیره قابل جایگزین است و همچنین، ال-متیونین ضریب تبدیل خوراک را نسبت به دی ال-متیونین بهبود بخشید.

باقیمانده خوراک مصرف شده (RFI) تفاوت بین مقدار واقعی خوراک مصرف شده با مقدار مورد انتظار آن در هر دام می باشد. انتخاب برای بهبود بازده خوراک دام از طریق RFI به دلیل استقلال فنوتیپی آن از وزن متابولیکی بدن و افزایش وزن بدن پیشنهاد شده است. جهت کشف ارتباط بین ساختار بیان ژن ها و ایزو فرم های مرتبط با آن ها و همچنین نقش تنظیمی آن ها در باقیمانده خوراک مصرف شده در مرغ، پروفایل ترانسکریپت های کبد در سن 42 روزگی در دو گروه مرغان بومی اصفهان و مرغان سویه راس مورد بررسی قرار گرفت. باقیمانده خوراک مصرف شده جوجه های بومی اصفهان و سویه راس به ترتیب(+13. 430± 5. 393 g/day) و(-11. 212± 4. 435g/day) بود. آنالیز تفرقی بیان با استفاده از بسته نرم افزاری Cuffdiff (v2. 2. 1) برای بیش از 45070 ایزو فرم مربوط به 19003 ژن انجام شد. طبقه بندی ایزو فرم های بر اساس نتایج Cuffcompare تعداد 16121 ایزو فرم در مرغ بومی اصفهان کاهش بیان نشان دادند و 28949 ایزو فرم افزایش بیان نشان دادند. از کل ایزو فرم های شناسایی شده 21081 ایزو فرم جدید بودند. 206 ایزو فرم تغییر بیان یافته بین مرغ سویه راس و مرغ بومی اصفهان شناسایی شد. از بین این ایزو فرم ها، در مرغ بومی اصفهان نسبت به مرغ سویه راس، تعداد 126 ایزو فرم مربوط به 99 ژن کاهش و 80 ایزو فرم مربوط به 55 ژن، افزایش بیان نشان دادند. نتایج تجزیه و تحلیل عملکردی ژن ها نشان داد ایزو فرم های کاهش بیان یافته ی گونه بومی عمدتاً در فرآیندهای زیستی مختلف ازجمله واکنش دهی به استرس، پاسخ به ترکیب حاوی اکسیژن، واکنش دهی به چربی، توسعه ارگان های حیوان، واکنش دهی به مواد مغذی، واکنش دهی به سیتوکین ها، پاسخ به سطوح تغذیه، فرآیند بیوسنتز مولکول های تکی، فرآیندهای بیوسنتز چربی ها و فرآیندهای تنظیم ارگانیزم های چندگانه نقش داشتند. شناسایی ژن های اختلاف بیان یافته و ایزو فرم های آن ها بین جوجه های دو نژاد منجر به شناسایی ژن های کاندید مهم برای برنامه های به نژادی، ازجمله RSAD2، IL15، EGR1 و DUSP16 شد. این ژن ها می توانند با باقیمانده بالاتر نژاد بومی مرتبط باشند.

هدف از این تحقیق بررسی عملکرد الگوریتم هوشمند تجزیه مقدار تکین31(SVD) در بازیابی ژنوتیپ های از دست رفته بود. به این منظور، ژنومی متشکل از 1 کروموزوم به طول یک مورگان که بر روی آن در سناریوهای مختلف به ترتیب 500، 1000، 1500، 2000، 2500 و 3000 نشانگر تک نوکلئوتیدی دو آللی (SNP) با فراوانی اولیه یکسان 5/0 توزیع شده بود برای 1000 فرد شبیه سازی شد. در ادامه جهت ایجاد فایل اطلاعات در چهارچوب اطلاعات” تعیین ژنوتیپ با توالی یابی“ 42(GBS) اطلاعات ژنوتیپی به ترتیب 5%، 10%، 25%، 50%، 75% و 90% از SNPهای افراد از ماتریس ژنوتیپی حذف شده و مجدداً توسط روش SVD بازیابی شدند. درصد ژنوتیپ های به درستی بازیابی شده (نسبت تعداد ژنوتیپ های به درستی بازیابی شده به کل ژنوتیپ های از دست رفته) به عنوان شاخصی از صحت بازیابی ژنوتیپ (r) در سناریوهای مختلف مورد استفاده قرار گرفت. صحت بازیابی ژنوتیپ های از دست رفته با استفاده از روش SVD قابل توجه بود به طوری که با افزایش درصد ژنوتیپ های از دست رفته تا 50%، SVD با صحتی در حدود 80% ژنوتیپ های از دست رفته را بازیابی نمود. در سناریوهای 75% و 90% ژنوتیپ از دست رفته صحت بازیابی ژنوتیپ کاهش یافته و به ترتیب 70% و 48% بود. در شرایط برابر از تعداد نشانگر و درصد ژنوتیپ از دست رفته، با افزایش تعداد افراد حاضر در جمعیت از 1000 به 2000 فرد، توانایی بازیابی ژنوتیپ توسط روش SVD افزایش یافت. در یک درصد ثابت از ژنوتیپ های از دست رفته، با افزایش تعداد نشانگر صحت بازیابی ژنوتیپ افزایش یافت به نحوی که با افزایش تعداد نشانگر از 500 به 3000 نشانگر، حدوداً 10% به صحت بازیابی ژنوتیپ افزوده شد. یک رابطه معکوس بین میزان فراوانی آلل نادر (MAF) و r مشاهده شد به گونه ای که با افزایش MAF از 01/0 به 40/0 صحت بازیابی ژنوتیپ به میزان 8 درصد کاهش یافت. به طور کلی نتایج این تحقیق نشان داد که الگوریتم SVD با صحت بالایی می تواند ژنوتیپ های از دست رفته را بازیابی کند به ویژه زمانی که درصد ژنوتیپ های از دست رفته کم باشد، اندازه جمعیت بزرگ باشد و فراوانی آلل نادر نیز پایین باشد.