روان پرستاری
سال:1398 | دوره:7 | شماره:5 |تعداد مقالات:10

مقدمه: رهبری تحول گرا و معنویت از زمره موضوعات پژوهشی بسیار مهم برای محیطهای کار محسوب می شوند، چرا که این پدیده ها، از عوامل اصلی اثرگذار بر رفتارهای سازمانی محسوب می گردد. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر رهبری تحولگرا و معنویت برتمایل به ترک خدمت و رضایت شغلی با میانجیگری تاب آوری، سازگاری شغلی و درگیری شغلی در میان پرستاران بیمارستان امام رضا (ع) ارومیه، صوررت گرفته است. روش کار: این پژوهش، به صورت معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری کلیه پرستاران بیمارستان امام رضا (ع) ارومیه که مشتمل بر 275 نفر بودند. و از این میان بر اساس جدول مورگان 200 نفر به روش نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد جمع آوری گردید. به منظور ارزیابی روابط بین متغیرهای مکنون و اندازه گیری شده در الگوی مفهومی، از مدل یابی معادلات ساختاری استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که رهبری تحولگرا به واسطه تاب آوری و درگیری شغلی بر رضایت (42/0 =β ، 05/0 =β ) به صورت مثبت و بر تمایل به ترک خدمت (28/0-=β ، 05/0-=β ) به صورت منفی تاثیر دارد. همچنین معنویت به واسطه تاب آوری و درگیری شغلی بر رضایت (17/0 =β ، 05/0 =β ) به صورت مثبت و بر تمایل به ترک خدمت (12/0-=β ، 06/0-=β ) به صورت منفی تاثیر دارد. رهبری تحولگرا و معنویت به واسطه سازگاری شغلی بر رضایت شغلی تاثیر ندارند ولی رهبری تحولگرا به واسطه سازگاری شغلی بر تمایل به ترک خدمت (09/0-=β ) به صورت منفی تاثیر دارد. و معنویت به واسطه سازگاری شغلی بر تمایل به ترک خدمت تاثیر ندارد. نتیجه گیری: براساس یافته های پژوهش تاب آوری و درگیری شغلی رابطه بین رهبری تحولی و معنویت را با رضایت شغلی و ترک خدمت را تحت تاثیر قرار می دهند. این نتایج بر ضرورت بازشناسی نقش میانجی تاب اوری شغلی و درگیری شغلی در بررسی رابطه علی رهبری تحولی و معنویت را با رضایت شغلی و ترک خدمت تاکید می کند.

مقدمه: نقض شنوایی در کودکان می توان باعث مشکلات روانشناختی و ارتباطی شود. بنابراین هدف این پژوهش تعیین نقش میانجی خود کنترلی و تعارضات والد فرزندی در ارتباط بین عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا بود. روش کار: روش پژوهش همبستگی از نوع مدل یابی معادلات ساختاری بود. جامعه ی مورد مطالعه کودکان ناشنوا 9 تا 12 ساله مبتلا به اختلال نافرمانی مقابله ای، در مجتمع های باغچه بان شهر تهران در سال 1397 بود. با توجه به تعداد 11 متغیر مشاهده شده و اختصاص ضریب 20 تعداد 220 کودک ناشنوا به روش نمونه گیری خوشه ای تک مرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. از مقیاس عملکرد عصبی روان شناختی کانرز (2004)، خود کنترلی (1982)، پرسشنامه تعارض والد فرزندی (1979) و پرسشنامه علایم مرضی کودکان (1984) فرم معلمان استفاده گردید. ارزیابی مدل با استفاده از روش معادلات رگرسیونی با استفاده از نرم افزار Spss 24 و Amos 23 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین خود کنترلی، تعارضات والد فرزندی و عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا رابطه معنی داری وجود دارد و 36 درصد از اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا تحت تاثیر خود کنترلی، تعارضات والد فرزندی و عملکرد عصبی روان شناختی است، همچنین خود کنترلی (28/0-) و تعارضات والد فرزندی (14/0) در رابطه ی بین عملکرد عصبی روان شناختی با اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا میانجی گری می نمایند (01/0≥ P). نتیجه گیری: در حوزه ی ارزیابی و درمانی اختلال نافرمانی مقابله ای در کودکان ناشنوا توجه ویژه به مسایل عصبی روان شناختی با تاکید در ایجاد مهارت خودکنترلی و بهبود فضای ارتباطی بسیار با اهمیت می باشد و می تواند نقش تعیین کننده ای دارا باشد.

مقدمه: امروزه رشته های مرتبط با پرستاری تاثیر بسیاری از سازه های روان شناختی را بر سلامت روانی و جسمی موردبررسی قرار داده اند. این پژوهش با هدف بررسی نقش بدکارکردی های هیجانی-درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی مبتنی بر فرم بازسازی شده پرسشنامه شخصیتی چندوجهی مینه سوتا-2 (MMPI-2-RF) در خود فراروی و خود راهبری پرستاران انجام شد. روش کار: در یک مطالعه توصیفی-همبستگی، 339 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهر بیرجند در سال 1398 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به پرسشنامه شخصیت چندوجهی مینه سوتا-2-فرم بازسازی شده (2008)، مقیاس از خود فراروی بزرگ سالان (2005) و خرده مقیاس خود راهبری پرسشنامه سرشت و منش (1994) پاسخ دادند. داده های پژوهش با استفاده از نرم افزار آماری SPSS22 و به روش تحلیل رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین بدکارکردی های هیجانی-درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی با خودفراروی و خودراهبری رابطه منفی و معنی دار وجود دارد (01/0p <) و بدکارکردی های هیجانی-درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی به ترتیب 25 درصد و 26 درصد واریانس خود فراروی (25/0 R Square =) و خود راهبری (26/0 R Square =) را تبیین می کنند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش نشان دهنده نقش بدکارکردی های هیجانی-درونی سازی و بدکارکردی های رفتاری-برونی سازی در خود فراروی و خود راهبری پرستاران بود؛ بنابراین در نظر گرفتن نقش این متغیرهای پیش بین توسط متخصصان و موسسات خدمات سلامت به هنگام استخدام، آموزش، کارورزی و بازآموزی حرفه ای پرستاران ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: در سالهای اخیر احساس خودکارآمدی کنش وری جنسی یکی از عوامل مهم در کیفیت زندگی زناشویی و عملکرد جنسی زوجین می باشد و از این رو هدف تحقیق حاضر پیش بینی خودکارآمدی کنش وری جنسی بر اساس سبک های دلبستگی، رضایتمندی جنسی و عملکرد جنسی در دانشجویان پرستاری زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. روش کار: این از نوع همبستگی است. جامعه پژوهش دانشجویان پرستاری زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهواز بود. بدلیل محدود بودن تعداد جامعه، کل جامعه به روش سرشماری انتخاب شدند (60 نفر). همه آنها مقیاس های دلبستگی بزرگسالان، رضایت جنسی، عملکرد جنسی زنان و خودکارآمدی جنسی-کنش وری جنسی زنان را تکمیل کردند. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-21 و با روش همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به شیوه ورود تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد سبک دلبستگی ایمن (357/0=r)، رضایت جنسی (264/0=r) و عملکرد جنسی (677/0=r)، با خودکارآمدی کنش وری جنسی دانشجویان زن متاهل پرستاری رابطه معنادار مثبت و دلبستگی ناایمن اضطرابی (318/0-=r) و دلبستگی ناایمن اجتنابی (374/0-=r) با خودکارآمدی کنش وری جنسی دانشجویان زن متاهل پرستاری رابطه معنادار منفی دارد. همچنین رضایت جنسی با (31/0=b)، قوی ترین پیش بینی کننده معنادار خودکارآمدی کنش وری جنسی می باشد. نتیجه گیری: نتایج حاکی از نقش و اهمیت متغیرهای سبک های دلبستگی، رضایتمندی جنسی و عملکرد جنسی در پیش بینی خودکارآمدی کنش وری جنسی دانشجویان زن متاهل پرستاری بود. بنابراین مشاوران و روان درمانگران باید بر اساس این عوامل برنامه های مناسبی جهت افزایش خودکارآمدی کنش وری جنسی دانشجویان زن متاهل پرستاری طراحی و اجرا کنند.

مقدمه: کم توانی ذهنی با مشکلات بسیاری از جمله دشواری رابطه با والدین و مشکلات رفتاری همراه است و یکی از روش های آموزشی برای کاهش مشکلات رفتاری و ارتباطی، آموزش تعامل والد-کودک می باشد. در نتیجه، هدف این مطالعه تعیین اثربخشی آموزش گروهی تعامل والد-کودک بر مشکلات رفتاری و رابطه مادر-کودک در کودکان کم توان ذهنی بود. روش کار: مطالعه حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش دانش آموزان دختر کم توان ذهنی مراجعه کننده به مراکز مشاوره و خدمات روانشناختی شهر اهواز در سال تحصیلی 98-1397 بودند. از میان آنان 24 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه مساوی (هر گروه 12 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش 10 جلسه 60 دقیقه ای با روش آموزش گروهی تعامل والد-کودک آموزش دید و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش قرار گرفت. ابزارهای پژوهش پرسشنامه های مشکلات رفتاری راتر (1967) و رابطه مادر-کودک پیانتا (1994) بودند. داده ها به کمک نرم افزار SPSS-21 و با روش تحلیل کوواریانس تک متغیری تحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد که بین گروه های آزمایش و کنترل از نظر مشکلات رفتاری و رابطه مادر-کودک تفاوت معنی داری وجود داشت. به عبارت دیگر، آموزش گروهی تعامل والد-کودک باعث کاهش مشکلات رفتاری (001/0P<، 794/61F=) و بهبود رابطه مادر-کودک (001/0P<، 337/58F=) در کودکان کم توان ذهنی شد. نتیجه گیری: بر اساس نتایج، استفاده از روش آموزش گروهی تعامل والد-کودک در کنار سایر روش های آموزشی برای کاهش مشکلات رفتاری و بهبود رابطه مادر-کودک در کودکان کم توان ذهنی توصیه می گردد.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین نوع سرطان در بین زنان است که تاثیرات عمیقی بر سلامت روانی-اجتماعی و کیفیت زندگی آن ها بر جا می گذارد، ازاین رو پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی، سلامت روان و رفتارهای خود مراقبتی بیماران مبتلا به سرطان پستان انجام شد. روش کار: در قالب یک طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس، 30 بیمار مبتلا به سرطان پستان که به کلینیک فوق تخصص بیماری های پستان زنان جهاد دانشگاهی و بیمارستان مهدیه شهر تهران در سه ماهه اول سال 1397 مراجعه کرده بودند به صورت تصادفی در گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش طی دو ماه تحت درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد قرار گرفتند و نمرات پرسشنامه کیفیت زندگی (WHOQOL-BREF)، سلامت روان (GHQ-28) و رفتارهای خود مراقبتی (SCQ) قبل و بعد از مداخله و در مرحله پیگیری یک ماه و نیمه در هر دو گروه جمع آوری شد و با استفاده از آزمون آماری تحلیل واریانس آمیخته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد به طور معنی داری موجب افزایش کیفیت زندگی (05/0>P)، سلامت روان (05/0 > P) و رفتارهای خود مراقبتی (05/0 > P) در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در مرحله ی پس آزمون و پیگیری شده است. نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد برافزایش کیفیت زندگی، سلامت روان و رفتارهای خود مراقبتی در بیماران مبتلا به سرطان پستان است؛ ازاین رو توجه به این یافته ها و سازوکار اثربخشی این روش درمانی می تواند اثرات درمانی مناسبی برای کاهش اختلال های روان شناختی و بهبود کیفیت زندگی بیماران مبتلا به سرطان پستان در پی داشته باشد.

مقدمه: کاهش جمعیت در کشور ما روند نگران کننده ای دارد، بطوریکه در سال های اخیر نرخ باروری کاهش قابل توجهی داشته است. در این میان به نظر می رسد برخی عوامل در تمایل پایین زنان به فرزند آوری تاثیر داشته باشد. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خودکارآمدی در رابطه بین کیفیت زندگی و بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری در زنان متاهل شهر زنجان انجام گرفت. روش کار: روش مطالعه توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری مطالعه شامل تمامی زنان متاهل شهر زنجان بودند که از میان آن ها تعداد 300 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تصادفی وارد مطالعه شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه های استاندارد کیفیت زندگی بهداشت جهانی، بلوغ عاطفی سینک و بهارگاوا، خودکارآمدی شرر و تمایل به باروری راد و ثوابی بودند. برای تجزیه وتحلیل داده ها آزمون های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه به روش هم زمان استفاده شد. جهت تعیین نقش میانجی از روش چهار گامی بارون و کنی استفاده گردید. یافته ها: کیفیت زندگی (نمره کل) و ابعاد روان شناختی و محیطی با تمایل به فرزند آوری ارتباط معنادار داشتند. (05/0>P). همچنین بین عدم بلوغ عاطفی کل، بازگشت عاطفی، فروپاشی شخصیت و ناسازگاری اجتماعی با تمایل به فرزند آوری رابطه وجود داشت (05/0>P). درنهایت بین خودکارآمدی با تمایل به فرزند آوری رابطه معنادار وجود داشت (05/0>p). بررسی نقش میانجی خودکارآمدی نیز نشان داد که این متغیر در رابطه بین کیفیت زندگی با تمایل به فرزند آوری و نیز رابطه بین بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری نقش میانجی را ایفا می نماید. نتیجه گیری: خودکارآمدی می تواند رابطه بین کیفیت زندگی و بلوغ عاطفی با تمایل به فرزند آوری را به طور مثبت و مستقیم افزایش دهد.

مقدمه: نوموفوبیا یک اختلال خاص ناشی از استفاده از گوشی های هوشمند است که با اثرات نامطلوب بهداشتی از قبیل اختلال خواب، اختلال در حافظه کوتاه مدت، سرگیجه و فشار خون همراه است. پژوهش حاضر باهدف مقایسه اثربخشی درمان شناختی رفتاری و درمان هیجان مدار و ذهن آگاهی نوجوان محور بر علائم نوموفوبیا و کیفیت خواب نوجوانان مبتلا به نوموفوبیا اجرا شد. روش کار: روش پژوهش نیمه آزمایشی همراه با گروه کنترل و طرح آن از نوع پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه نوجوانان دارای اختلال نوموفوبیا در شهر اصفهان تشکیل می دادند که 60 نفر از آنان به صورت هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در چهار گروه درمان شناختی-رفتاری مایکل فری (1383)، درمان هیجان مدار مبتنی بربسته گرینبرگ و همکاران (2008) و درمان ذهن آگاهی نوجوان محور محقق ساخته و گروه کنترل جایگزین شدند. سه گروه درمانی هر یک به مدت 10 جلسه مداخلات درمانی را دریافت نمودند درصورتی که گروه کنترل در لیست انتظار قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده های پژوهش پرسشنامه نوموفوبیا آزاد منش، احدی و منشئی (1395) و کیفیت خواب پیتسبرگ بود. داده های جمع آوری شده به وسیله نرم افزار SPSS و از طریق تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد بین سه درمان شناختی رفتاری، درمان هیجان مدار و درمان ذهن آگاهی نوجوان محور در علائم نوموفوبیا و کیفیت خواب با گروه کنترل تفاوت معنادار وجود دارد (01/0 > P). در عین حال بین سه نوع درمان شناختی رفتاری، درمان هیجان مدار و درمان ذهن آگاهی نوجوان محور در تاثیر بر علائم نوموفوبیا و کیفیت خواب تفاوت معناداری به دست نیامد (05/0 < P). نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان بیان نمود درمان های شناختی رفتاری، هیجان مدار و ذهن آگاهی نوجوان محور بر علائم نوموفوبیا و اختلالات خواب مبتلایان به آن موثر است.

مقدمه: کیفیت رابطه زناشویی یکی از ابعاد مهم زندگی خانوادگی است که سلامت و بهزیستی اعضای خانواده و به ویژه زن و شوهر را شکل می دهد و می تواند به واسطه ارضای نیازهای مهم زن و شوهر از جمله نیاز عاطفی، در بهزیستی زوج کمک کننده باشد هدف: هدف پژوهش تعیین میزان تاثیر زوج درمانی رفتاری-تلفیقی بر کیفیت روابط زناشویی پرستاران بود. روش کار: روش پژوهش آزمایشی با طرح تکرار سنجش با گروه کنترل بود. پیگیری یک ماهه و جامعه آماری جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه پرستاران بیمارستان های بهمن، آیت الله موسوی و امام حسین شهر زنجان در نیمه دوم سال 1397 بودند. از بین آن ها 24 پرستار که در مقیاس وضعیت زناشویی گلومبوک-راست نمره های بالایی کسب کردند انتخاب و سپس 12 پرستار با استفاده از روش انتخاب و انتصاب تصادفی در گروه آزمایش قرار گرفتند و 12 پرستار نیز در گروه کنترل جایگزین شدند. گروه آزمایش 16 جلسه 60 دقیقه ای مداخله به شیوه رفتاری-تلفیقی دریافت کردند. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس اندازه گیری های مکرر تحلیل شد. یافته ها: در مرحله پی آزمون بین دو گروه آزمایش و کنترل تفاوت معناداری (05/0 > P) مشاهده شد، میانگین گروه آزمایش (75/73) تفاوت معناداری را با میانگین گروه کنترل (58/62) نشان داد که حاکی از اثرگذاری روش درمانی رفتاری تلفیقی بر کیفیت رابطه زناشویی می باشد. نتیجه گیری: با توجه به اینکه پایین بودن کیفیت رابطه زناشویی زوج ها را به شکل گسترده دچار تنش و ناکارامدی می سازد، و از آنجا که مداخله رفتاری-تلفیقی با اصلاح و افزایش تعامل ها بین زوج ها باعث افزایش کیفیت رابطه زناشویی می شود. از این رو توصیه می شود زوج درمانگران از این روش مداخله ای به عنوان روش درمانی موثر برای افزایش کیفیت رابطه زناشویی سود جویند.

مقدمه: مولفه های شناختی و وجود تجارب آسیب زا نقش تعیین کننده ای را در تداوم اختلال وسواسی-جبری دارند. این مطالعه با هدف ارزیابی ترکیب درمان مبتنی بر مواجهه و بازداری از پاسخ و حساسیت زدایی با حرکات چشم و بازپردازش در کاهش مولفه های شناختی اختلال وسواسی-جبری با تجارب استرس زای زندگی، انجام شد. روش کار: در این کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی 60 بیمار مبتلا به OCD با داشتن تجارب استرس زای زندگی و با گمارش تصادفی ساده در دوگروه پروتکل ERP با EMDR (30 نفر) و ERP (30 نفر) طی 12 جلسه در بیمارستان روانپزشکی 22 بهمن قزوین در سال 1397-1396 تحت درمان قرارگرفتند. پرسشنامه باورهای وسواسی (OBQ-44) پیش و پس از درمان و پیگیری 3 ماهه تکمیل شد. داده ها با استفاده ازکای-اسکوئر، تحلیل کوواریانس، تحلیل واریانس مکرر و شاخص تغییر پایدار (RCI) بررسی شدند. یافته ها: ریزش در گروه ERP به طور قابل ملاحظه ای بیشتر بود (P ˂ 0. 05). شاخص تغییر پایدار در هر دو گروه مداخله معنی-دار بود (96/1 < RCI). تحلیل واریانس مکرر در هر دو پروتکل اثر بخشی معنی داری (P ≤ 0. 001) در بهبودی مولفه های شناختی OCD را نشان داد. تحلیل کوواریانس اثر بخشی بیشتر پروتکل ERP با EMDR را در مقایسه با گروه ERP در مولفه اهمیت بیش از حد دادن به افکار را نشان داد (P = 0. 001). همچنین، تفاوت میانگین مولفه های شناختی OCD در هر دو گروه در مراحل پس آزمون و پیگیری 3 ماهه در مقایسه با پیش آزمون معنی دار بود (P ≤ 0. 001). نتیجه گیری: پروتکل ERP با EMDR در مقایسه با پروتکل ERP دارای نرخ تکمیل، اثربخشی و بهبودی بالینی بیشتری در مولفه های شناختی OCD می باشد.