مقدمه: اکولوژی انسانی بررسی تاثیرات متقابل انسان و محیط می باشد. بررسی شادکامی و سلامت انسان، نیازمند یک نگاه سیستمی به وضعیت زندگی اوست، اکوسیستم نیز که شامل محیط کالبدی و اجتماعی خاص گونه انسانی می باشد، زمینه ساز تغییرات سیستم های زیستی، روانشناختی و اجتماعی می شود، چرا که این تغییرات در بستر محیطی پدید می آیند. شهر را نیز می توان به عنوان یک اکوسیستم در نظر گرفت و اثرات متقابل زیستی، روانشناختی و اجتماعی ساکنان آن را مطالعه نمود و هر چه بیشتر به هدف خاص شادکامی و سلامت ساکنان آن نزدیک شد. روش بررسی: پژوهش توصیفی مقطعی حاضر در جمعیت بالای 15 سال ساکن منطقه پردیسان شهر قم و با حجم نمونه 145 نفر انجام شده است. جهت جمع آوری اطلاعات، به روش تصادفی و از دو پرسشنامه، سنجش رضایتمندی از مولفه های اکولوژیک (زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی) کیفیت زندگی شهری محقق ساخته و همچنین پرسشنامه سلامت عمومی GHQ استفاده شد. جهت بررسی تفاوت های متغیرهای کمی شامل دو دسته مولفه های اکولوژیک کیفیت زندگی شهری و سلامت عمومی به صورت کل و زیرمجموعه های مربوطه در بین دو گروه متغیرهای مستقل، از آزمون آماری T-test و در بین بیش از دو گروه از آزمون آماری ANOVA استفاده شد. جهت تعیین ارتباط متغیرهای کمی یعنی رضایتمندی از مولفه های اکولوژیک کیفیت زندگی شهری و سلامت عمومی و زیرمجموعه های مربوطه از آزمون آماری همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان می دهد که همبستگی معنی داری بین همه مولفه های محیطی، اجتماعی و اقتصادی و مقیاس های جسمانی، اضطرابی، کارکرد اجتماعی و افسردگی به جز مولفه اکولوژیک زیست محیطی و کارکرد اجتماعی وجود دارد، بدین معنی که با کاهش رضایتمندی از مولفه های اکولوژیک کیفیت زندگی شهری، نمره مقیاس های سلامت عمومی افزایش یافته که به معنی افزایش علائم مرضی در پرسشنامه سلامت عمومی می شود. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مولفه های اکولوژیک کیفیت زندگی شهری و سلامتی، پیشنهاد می شود جهت ایجاد شرایط مناسب کیفیت زندگی شهری، نظر ساکنان و مشکلات اساسی آنان بررسی و رفع گردد.