به منظور بررسی راهبردها و راهکارهای تعمیم پذیری در آموزش عمومی، مطالعه حاضر از دو دیدگاه نظری و علمی به امکان سنجی آن پرداخته است. جامعه آماری این مطالعه، صاحبنظران و کارشناسان تعلیم و تربیت و معلمان و مربیان مدارس در سطح شهر تهران بوده اند. نمونه آماری تحقیق شامل 200معلم و مربی و 20 نفرصاحبنظر و کارشناس بود که به ترتیب با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای (چند مرحله ای) و نمونه گیری غیرتصادفی (هدفمند) انتخاب شدند. ابزار تحقیق شامل پرسشنامه 50 سوالی محقق ساخته برای معلمان و مربیان و پرسشنامه 24 سوالی محقق ساخته برای صاحبنظران وکارشناسان بود که به روش دلفی، تنظیم و به مورد اجرا گذاشته شد. نتایج تحقیق درمحورهای سه گانه مورد نظر (نقش تربیتی معلم، تاثیر جو کلی مدرسه و نقش تربیتی برنامه درسی) به طورخلاصه چنین است : در خصوص نقش تربیتی مدرسه، آگاهی معلمان ومربیان از وظایف تربیتی خود، سرمشق و الگو بودن معلم، آشنایی معلمان با اصول و فلسفه تعلیم و تربیت و روانشناسی از راهکارهای دارای اولویت بالا بود. در زمینه جو کلی مدرسه، توجه به پرورش و تقویت تفکر خلاق، خودباروری و اعتماد به نفس در دانش آموزان، مربوط ساختن آموزشهای مدرسه ای با نیازهای واقعی شاگردان و هماهنگی سیاستها و روش های تربیتی خانه، مدرسه و جامعه و توجه به تدوین و تصریح منشور اهداف تربیتی مدارس از راهکار و راهبردهای دارای اولویت بالا بود. در مورد نقش برنامه درسی، در تعمیم پذیری تربیت تاکید بر رویکرد حل مساله در برنامه های درسی، تدوین الگوی برنامه درسی با رویکرد تربیت برای زندگی و آموزش مهارت های زندگی درقالب برنامه های درسی از اولویت بالایی برخوردار بود.در پایان مقاله، الگوی پیشنهادی برای تعمیم امر تربیت در آموزش عمومی ارایه گردیده است.