بالینی پرستاری و مامایی
سال:1397 | دوره:7 | شماره:1 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: حساس بودن نسبت به مسائل اخلاقی یکی از معیارهای اصول انسانی مراقبت از بیمار و صلاحیت حرفه ای پرستاران محسوب می شود. همچنین، ترویج اصول عملکرد حرفه ای از طریق تاکید بر آموزش مبانی اخلاقی یکی از روش های تقویت حساسیت اخلاقی پرستاران به شمار می آید؛ پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان اثربخشی آموزش اصول اخلاق پرستاری بر حساسیت اخلاقی پرستاران انجام شد. روش بررسی: پژوهش حاضر از نوع نیمه تجربی (طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) می باشد. نمونه آماری پژوهش، شامل 30 پرستار بود که از میان کلیه پرستاران بیمارستان مدنی شهر تبریز در سال 1393 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل (15 نفر برای هر گروه) قرار گرفتند. پس از تکمیل پرسشنامه حساسیت اخلاقی به عنوان پیش آزمون و اتمام دوره 4 جلسه ای (هفته ای یک جلسه گروهی 90 دقیقه ای به مدت یک ماه) آموزش اصول اخلاق پرستاری در گروه آزمایشی، مجددا پرسشنامه در هر دو گروه به عنوان پس آزمون اجرا شد. سپس داده های جمع آوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس تک متغیره در نرم افزار SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: تحلیل کواریانس تک متغیره نشان داد که آموزش اصول اخلاق پرستاری بر افزایش حساسیت اخلاقی پرستاران در گروه آزمایشی نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری موثر بوده است (0/001=P). نتیجه گیری: آموزش اصول اخلاق پرستاری می تواند باعث افزایش حساسیت اخلاقی پرستاران گردد، بنابراین این روش آموزشی به منظور ارتقای حساسیت اخلاقی پرستاران توصیه می گردد.

زمینه و هدف: امروزه جهت مانیتورینگ مداوم اشباع اکسیژن از پالس اکسیمتری نوک انگشت استفاده می گردد، هرچند که در بعضی شرایط نمی توان از پالس اکسیمتری نوک انگشت بهره برد که در این گونه شرایط در بالین از همان سنسور پالس اکسیمتر انگشتی در گوش برای خوانش اشباع اکسیژن استفاده می گردد. با توجه به تفاوت بافت گوش و انگشت و اینکه سنسور پالس اکسیمتر انگشتی بر اساس ساختار انگشت طراحی شده است؛ لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین دقت پالس اکسیمتری گوش و نوک انگشت با سنسور انگشتی در بیماران تحت درمان با داروی های وازوپرسور انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی تحلیلی مقایسه ای در سال 95 با حجم نمونه 33 نفر، تحت درمان با داروهای وازوپرسور و بستری بخش مراقبت های ویژه شهرستان کاشمر که به روش آسان و در دسترس و بر اساس معیارهای ورود انتخاب شدند، دو عدد سنسور پالس اکسیمتر انگشتی یکی به قسمت فوقانی لاله گوش و یکی به نوک انگشت متصل و هم زمان اقدام به گرفتن نمونه خون شریانی شد. داده های به دست آمده با استفاده از نرم افزار آماری SPSS با آزمون آماری همبستگی اسپیرمن و آنالیز واریانس با تکرار مشاهدات تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت آماری معنی داری بین O2Sp گوش (3/79± 94/03)، نوک انگشت (4/82± 86/81) و SaO2 (3/65± 90/88) در بیماران تحت درمان با داروهای وازوپرسور وجود دارد (0/001>P). همچنین در این مطالعه بین درصد اشباع اکسیژن با زمان پرشدگی مجدد مویرگی ارتباط آماری معنی داری وجود داشت. نتیجه گیری: تحقیق حاضر نشان داد در بیماران تحت درمان با داروی وازوپرسور استفاده از سنسور پالس اکسیمتر انگشتی در گوش نسبت به انگشت نتایج دقیق تری از درصد اشباع اکسیژن ارائه می دهد.

زمینه و هدف: یکی از مشکلات رایج بیماران تحت عمل جراحی دیسک ستون فقرات کمری درد است که موجب پیامدهای نامطلوبی در بیماران می گردد. استفاده داروهای مسکن رایج ترین مداخله در تسکین درد است که می تواند عوارضی برای بیمار به دنبال داشته باشد، لذا بکارگیری روش های غیر دارویی تسکین درد، همانند ماساژ پا برای کاهش درد بیماران استفاده می شود. در این پژوهش تاثیر ماساژ بازتابی کف پا بر درد بیماران تحت عمل جراحی دیسک ستون فقرات کمری مورد مطالعه قرار گرفته است. روش بررسی: این مطالعه مداخله ای بر روی 60 بیمار تحت عمل جراحی دیسک ستون فقرات کمری در سال 1396 انجام گرفت. بیماران پس از انتخاب، به طور تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. برای گروه مداخله از روز دوم تا چهارم بعد از عمل جراحی دیسک ستون فقرات و بعد از گذشتن حداقل 4 ساعت از دریافت آخرین مسکن، ماساژ بازتابی کف پا به مدت 20 دقیقه و طی 3 جلسه (روزی یک بار) توسط کارشناس فیزیوتراپ و آموزش دیده روش رفلکسولوژی انجام شد. در گروه کنترل تنها درمان های روتین ادامه پیدا کرد. همچنین، روزی یک بار بدون اعمال هیچ گونه فشاری روی نقاط ذکرشده، هر دو پای بیمار با روغن بچه فاقد بو و رنگ که خاصیت ضد دردی نداشت چرب گردید. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات دموگرافیک و پرسشنامه VAS درد بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون های آنالیز واریانس، کای دو، تی مستقل، تی زوجی مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: میانگین سنی بیماران گروه آزمون 8/16± 59/43 سال در محدوده سنی 44 تا 77 سال و میانگین سنی بیماران گروه کنترل 9/19± 57/56 سال در محدوده سنی 39 تا 77 سال بود. دو گروه از نظر سن، جنس و شاخص توده بدن اختلاف معنی داری با یکدیگر نداشتند (0/05P). میانگین شدت درد بعد از مداخله در روزهای دوم، سوم و چهارم در گروه آزمون به طور معنی داری کمتر از گروه کنترل گزارش شد (0/001>P). نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد، ماساژ بازتابی کف پا موجب کاهش معنی داری درشدت درد بیماران تحت عمل جراحی دیسک ستون فقرات کمری شده است که می توان از این روش به عنوان شاخه ای از طب مکمل برای کاهش درد این بیماران استفاده نمود.

زمینه و هدف: در بخش بهداشت و درمان به دلیل تامین سلامت جامعه، کیفیت خدمات و انتقال دانش بسیار مهم و حیاتی است. با توجه به اینکه جو خاص در مراکز بهداشتی و درمانی و حضور پرستاران به عنوان بزرگ ترین گروه درمانی می باشد. هدف در این پژوهش، بررسی تاثیر جو سازمانی نوآورانه بر انتقال دانش و کیفیت خدمات بالینی از دیدگاه پرستاران می باشد. روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی-پیمایشی است. جامعه آماری شامل پرستاران استان گیلان در سال 1395 می باشد. تعداد 350 نفر از آن ها به عنوان نمونه آماری با روش نمونه گیری تصادفی انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از 3 پرسشنامه جو نوآوری با 9 بعد و 50 سوال، پرسشنامه کیفیت خدمات با 5 بعد و 21 سوال و انتقال دانش با 12 سوال استفاده شد. پایایی ابزارهای تحقیق به ترتیب 0/89 برای جو نوآوری، انتقال دانش 0/89و کیفیت خدمات 0/88 به دست آمد. تحلیل داده ها با مدل معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزار smartpls2 انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین امتیازات، جو نوآوری 3/4، کیفیت خدمات 3/3 و انتقال دانش 3/08 دارای وضعیت مناسبی هستند. همچنین جو نوآوری با ضرایب مسیر 0/67 بر انتقال دانش، 0/33 بر کیفیت خدمات تاثیر مثبت و معنی دار آماری دارد. نتیجه گیری: بهبود در حوزه های مربوط به جو نوآوری می تواند به بالا بردن کیفیت خدمات بیمارستانی و انتقال دانش کمک کند لذا مدیران و تصمیم گیران در حوزه سلامت باید این موارد را مورد توجه قرار دهند.

زمینه و هدف: کیفیت زندگی، مفهومی مهم در چگونگی ایفای نقش مراقبتی پرستاران به شمار می رود. همچنین عملکرد و رضایت شغلی پرستاران به عنوان یکی از اجزای موثر سیستم بهداشتی برای ارائه خدمات بهتر به مراجعان دارای اهمیت ویژه ای است. هدف این پژوهش مطالعه اثربخشی مداخله شناختی-رفتاری بر کیفیت زندگی، عملکرد سازمانی و رضایت شغلی پرستاران می باشد. روش بررسی: پژوهش حاضر ازنظر روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. گروه آزمایش اول با آموزش شناختی-رفتاری و گروه دوم بدون آموزش مورد مطالعه قرار می گیرند. هر دو گروه در زمان یکسان به پیش آزمون و پس آزمون پاسخ می دهند. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه پرستاران زن شاغل در بیمارستان های دولتی شهر تبریز در نیمه دوم سال 1395 بودند. تعداد نمونه اولیه در این پژوهش به صورت نمونه گیری در دسترس حدود 205 نفر تعیین شد که پس از اجرای یک آزمون مقدماتی تعداد 40 نفر اولی که نمره پایین تری در آزمون کسب کردند، انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند (هر گروه 20 نفر). ابزار مطالعاتی تحقیق پرسشنامه ی کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهان، پرسشنامه عملکرد سازمانی پاترسون، پرسشنامه رضایت شغلی بریفیلد و روث و محتوای جلسات شناخت درمانی گروهی بود. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیره تجزیه وتحلیل شدند. یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که آموزش مداخله درمانی شناختی-رفتاری بر متغیرهای کیفیت زندگی، رضایت شغلی و عملکرد سازمانی پرستاران اثر مثبت و معنی داری داشته است (0/05>P). نتیجه گیری: با توجه به اثربخش بودن آموزش مداخله شناختی-رفتاری پیشنهاد می شود به منظور بهبود کیفیت زندگی پرستاران و نیز افزایش عملکرد سازمانی و رضایت شغلی آن ها، برنامه های مداخله ای برای پرستاران مورد استفاده قرار گیرد.

زمینه و هدف: بارداری هرچند شادی بخش ترین مرحله زندگی یک زن است ولیکن تجربه ای پراسترس تلقی می شود. درباره ی چگونگی رویارویی با مشکلات و تنش ها یکی از مفاهیم مهم، سلامت معنوی است. پژوهش حاضر با هدف پیش بینی سبک های مقابله با استرس مختص دوران بارداری بر اساس سلامت معنوی در زنان باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر هفشجان انجام شد. روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعه توصیفی-همبستگی بود. حجم نمونه تعداد 200 زن باردار مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی شهر هفشجان بود که با روش نمونه گیری در دسترس وارد مطالعه شدند. برای جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سلامت معنوی (Paloutzian و Ellison) و پرسشنامه مقابله ای بیلینگز و موس استفاده گردید. تجزیه وتحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام انجام شد. یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین سنی زنان باردار 4/75± 27/68، میانگین تعداد حاملگی مادران 0/79± 1/73، میانگین فاصله حاملگی 44/17± 68/23 و میانگین تعداد فرزندان 0/73± 0/71 بود. همچنین، نتایج نشان داد رابطه خطی مثبت و معنی دار بین سلامت معنوی با سبک های مقابله با استرس در زنان باردار وجود دارد (0/001P<، 0/457r=) و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد که سلامت معنوی قادر به پیش بینی شیوه های مقابله با استرس دوران بارداری بود. نتیجه گیری: با توجه به ارتباط مثبت سلامت معنوی با سبک های مقابله با استرس دوران بارداری، توجه بیشتر متخصصین مراقبت های بهداشتی زنان بر شیوه های ارتقاء سلامت معنوی در دوران بارداری تاکید می گردد.

زمینه و هدف: عزت نفس عامل نیرومند و مهم در ایجاد سلامت، رضایت خاطر و شادمانی و عامل مهم شناسایی شده از توانمندی های مقابله ای زنان حین لیبر و زایمان است. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی مشاوره گروهی با رویکرد شناختی-رفتاری بر عزت نفس در زنان باردار نخست زا انجام شد. روش بررسی: مطالعه ی حاضر کار آزمایی بالینی تصادفی بود که در یکی از بیمارستان های شهر تهران روی 46 زن باردار نخست زا انجام شد. زنان با اولین بارداری و با نمره ی عزت نفس صفر یا کمتر بعد از رضایت نامه کتبی وارد نمونه گیری شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه مداخله و شاهد قرار گرفتند. در گروه مداخله 7 جلسه ی مشاوره شناختی-رفتاری به صورت گروهی انجام گرفت و در گروه شاهد فقط تحت مراقبت های روتین بارداری قرار گرفتند. دو هفته بعد از پایان آخرین جلسه مجدد پرسشنامه ی عزت نفس روزنبرگ توسط گروه مداخله و شاهد تکمیل گردید و نتایج با استفاده از آزمون های آماری توصیفی درصد و میانگین و استنباطی (ویلکاکسون، من ویتنی-تی تست و کای دو با استفاده از SPSS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد، میانگین سنی افراد شرکت کننده در گروه مداخله و کنترل به ترتیب 3/26± 28/32، 4/24± 25/88 بود که تفاوت معنی دار بود (0/035=P). میانگین نمرات عزت نفس گروه مورد و شاهد 2 هفته بعد از مشاوره به ترتیب 4/07± 4/77 و 2/26± 1/79-بود که تفاوت معنی داری داشت (0/001>P). نتیجه گیری: به نظر می رسد مشاوره شناختی-رفتاری گروهی می تواند سبب ارتقا عزت نفس زنان در دوران بارداری گردد. لذا پیشنهاد می شود از روش های مشاوره ای جهت ارتقا سلامت روان مادران باردار در کلاس های آمادگی برای زایمان استفاده شود.

زمینه و هدف: پرستاران ساعات زیادی از شیفت کاری خود را بر بالین بیماران مختلف می گذرانند و باید در یک دوره زمانی به چند بیمار رسیدگی نمایند و در صورت عدم رعایت اصول بهداشتی می توانند در انتقال عفونت به بیماران و سایرین نقش داشته باشند. یکی از مواردی که در انتقال عفونت نقش دارد زیورآلات هستند؛ لذا هدف از این مطالعه، تعیین میزان آلودگی زیورآلات پرسنل پرستاری بود. روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی-تحلیلی است که بر روی 220 نفر از پرستاران بیمارستان های شهرکرد که به روش خوشه ای انتخاب شده بودند، انجام شد. جهت جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه ای شامل اطلاعات دموگرافیک و سنجش سطح آگاهی در مورد قوانین کاربرد زیورآلات در محیط بالین، استفاده شد. پایایی این پرسشنامه بر اساس آلفای کرونباخ، 0/86 به دست آمد و تأیید شد. سپس از زیورآلات مورد استفاده پرستاران و کف دست غالب آن ها نمونه گیری و در محیط های غنی کننده کشت داده شد. پس از 72-48 ساعت، نمونه ها بررسی شدند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS و روش های آماری توصیفی و استنباطی مانند Cross tab مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد، از بین شرکت کنندگان در مطالعه، تنها 7 نفر (3/2%) در محیط کار از زیورآلات استفاده نمی کردند. در کشت های حاصل از زیورآلات مورد استفاده توسط شرکت کنندگان در مطالعه، استافیلوکک اپیدرمیدیس از بیشترین فراوانی و کاندیدا آلبیکنز از کمترین فراوانی برخوردار بودند. همچنین جنس زیورآلات مورد استفاده بر میزان آلودگی میکروبی در مورد ساعت نقش داشت (0/000P=، 259/84=r)؛ اما در مورد سایر زیورآلات این ارتباط دیده نشد. بین جنسیت شرکت کنندگان در مطالعه با میزان آلودگی میکروبی موجود در ساعت ارتباط وجود داشت (0/000P==، 24/913=r). به طوری که در زنان بیش از مردان بود. علیرغم اینکه، بیش از 75% پرستاران از ممنوعیت استفاده از زیورآلات در بالین اطلاع و آگاهی صحیح دارند، باز هم میزان استفاده از زیورآلات، در حد قابل توجهی بالا بود. نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد که دست و انواع زیورآلات مورد استفاده پرستاران به انواع عوامل بیماری زا آلوده می باشند؛ درحالی که بکارگیری اصول حرفه ای تعریف شده برای کنترل عفونت، مهم ترین اصول اجرای برنامه های بالینی می باشد. لذا نتایج این پژوهش می تواند توسط مدیران بیمارستان ها مورد استفاده قرارگرفته تا بر رعایت قوانین و مقررات کنترل عفونت در محیط های بالین به نحو مطلوب تری تأکید نمایند.

زمینه و هدف: تعارض بین ارزش ها، یک موقعیت یا مشکل را تبدیل به یک چالش اخلاقی می کند. به دلیل حجم کاری بالا، پرستاران به دفعات با چالش های اخلاقی مواجهه می شوند و با وجود داشتن تخصص های مختلف در مواجه با چالش های اخلاقی ناتوان هستند. مطالعه حاضر با هدف بررسی چالش های اخلاقی در حرفه پرستاری انجام شد. روش بررسی: این مقاله یک مطالعه مروری است که در سال 95 در پایگاه های اطلاعاتی Scopuse، Web of science، PubMed Iran medex، Sid، Magiran و Iranpsycho با کلیدواژه های چالش، اخلاق، پرستاری بدون محدودیت زمان جستجو شد. 27 مقاله به مطالعه وارد شدند. یافته ها: نتایج مطالعه در 3 دسته تقسیم بندی شدند: اصول اخلاقی (استقلال، پرهیز از آسیب، سودمندی، برابری)، تصمیم گیری اخلاقی (عدم قطعیت اخلاقی، تنگناهای اخلاقی، تنش اخلاقی) و چالش های اخلاقی (چالش های حرفه ای، ارتباطی و آموزشی). نتیجه گیری: حساسیت به مسائل و چالش های اخلاقی در عملکرد حرفه ای پرستاری امری حیاتی است و باید در آموزش، بالین و پژوهش پرستاری وارد گردد.