پرستاری دیابت
سال:1398 | دوره:7 | شماره:4 |تعداد مقالات:7

مقدمه: الگوی مناسب رژیم غذایی نقش مهمی در کنترل و درمان دیابت دارد. امروزه، مطالعات نشان می دهد که غذاهای خاص مانند میوه، سبزیجات و کیفیت کربوهیدرات های دریافتی از قبیل فیبر بالا، شاخص گلیسمی کم و مصرف دانه کامل غلات، با کاهش خطر دیابت نوع 2 همراه هستند. هدف از پژوهش حاضر تعیین الگوهای غذایی در بیماران مبتلا به دیابت نوع 2 و ارتباط ان با شاخص توده بدن (BMI) بود. مواد و روش ها: مطالعه مقطعی روی 384 بیمار مبتلا به دیابت نوع 2 انجام شد. شرکت کنندگان از بین افراد مراجعه کننده به دیابت کلینیک شهر زابل به روش تصادفی ساده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه که شامل اطلاعات دموگرافیک و آنتروپومتریک بود جمع آوری شد. برای جمع آوری مواد غذایی مورد استفاده شرکت کنندگان از پرسشنامه نیمه کمی FFQ استفاده شد. یافته ها توسط نرم افزار SPSS ver. 19 آنالیز شدند. یافته ها: سه الگوی اصلی رژیم غذایی شامل الگوی غذایی سالم، سنتی و پرپروتئین شناسایی شد. الگوی غذایی سالم با مقادیر کمتری از وزن و BMI همراه است (p<0. 05). ارتباط آماری بین الگوی رژیم غذایی سنتی و پروتئین با شاخص های آنتروپومتریک یافت نشد(p>0. 05). نتیجه گیری: الگوی رژیم غذایی همراه با خطر افزایش وزن و BMI است. از سویی اصلاح الگوی رژیم غذایی و پیروی از یک الگوی غذایی سالم، بر شاخص های آنتروپومتریک تاثیر دارد و می تواند برای کنترل دبابت نوع 2 بکار رود.

مقدمه و هدف: بروز دیابت، جریان منظم زندگی را مختل کرده و کیفیت زندگی را در ابعاد مختلف تحت تاثیر قرار می دهد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کیفیت زندگی و شاخص های جسمانی بیماران مبتلا به دیابت بود. مواد و روش ها: روش این پژوهش نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت شهر اصفهان بود که در سال 97 به بیمارستان الزهرا و کلینیک دیابت کوروش مراجعه کرده بودند. برای انتخاب نمونه از روش نمونه گیری هدفمند استفاده شد. بدین منظور 24 نفر از این بیماران، با شیوه ی هدفمند و با در نظر گرفتن ملاک های ورود انتخاب شدند و به روش تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در گروه آزمایش در 8 جلسه 90 دقیقه ای اجرا گردید. داده ها قبل و بعد از مداخله به وسیله پرسشنامه و شاخص های جسمانی با اخذ نمونه ادرار جمع آوری گردید و با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 23 و با روش تحلیل کوواریانس، آزمون ناپارامتریک ویلکاکسون و اف فیشر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد بر کیفیت زندگی، سلامت جسمانی و روانی و شاخص جسمانی بیماران اثر معنادار داشته است (05/0>p). نتیجه گیری: بنابر نتایج این پژوهش برای بهبود کیفیت زندگی و شاخص های جسمانی در بیماران دیابتی می توان از درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد استفاده نمود.

مقدمه: این مطالعه در پاسخ به «آیا ما توانستیم به خوبی این کار را انجام دهیم؟ » به بیان نتایج سه گانه ی یک مطالعه ی اقدام پژوهی پرداخته است که «این تحقیق چه اثری بر مشارکت کنندگان داشت؟ »، «چه اثری بر من به عنوان محقق و مشارکت کننده داشت؟ » و «آیا تقسیم قدرت که لازمه ی یک اقدام پژوهی مشارکتی است رخ داد؟ ». روش کار: این مطالعه به شیوه اقدام پژوهی با رویکرد کمیس و مک تاگرت در شهر اصفهان و از سال 1390 شروع شده است و افراد و سازمان های متعددی به تدریج در هر مرحله ی آن مشارکت نموده اند. یافته ها: تحلیل داده ها نشان دهنده اثربخشی برنامه در سطح مشارکت کنندگان اصلی برنامه (افراد مبتلا به دیابت) و اثربخشی برنامه در جلب مشارکت سایر گروه ها است که موفقیت برنامه را نشان می دهد. اثرات برنامه بر محقق و نحوه توزیع قدرت نیز که باید در هر اقدام پژوهی به آن توجه گردد موردبررسی قرارگرفته است. نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که با شرایط کنونی و امکانات موجود با اجرای یک شیوه مناسب می توان در راستای کاهش انگ در سطح وسیع عمل نمود.

مقدمه و هدف: دیابت از شایع ترین بیماری های مزمن است، که تاثیر منفی بر خصوصیات روحی و روانی دارد. پژوهش حاضر باهدف بررسی اثربخشی بهزیستی درمانی برافسردگی، خودمدیریتی، کنترل قندخون زنان مبتلا به دیابت نوع دو انجام شد. مواد و روش ها: پژوهش حاضرنیمه تجربی، با استفاده ازطرح پیش آزمون و پس آزمون و گروه کنترل و پیگیری بود. نمونه مورد مطالعه به روش نمونه گیری دردسترس از میان بیماران مبتلا به دیابت نوع دو مراجعه کننده به مرکز دیابت پارسیان شهرمشهد انتخاب و به طورتصادفی به دو گروه 26 نفره آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه مداخله طی 8 جلسه درمان گروهی 90 دقیقه ای به مدت دوماه تحت برنامه بهزیستی روانشناختی مدل ریف قرارگرفتند وگروه کنترل هیچ درمانی را دریافت نکردند. پرسشنامه افسردگی بک، خودمدیریتی توبرت و تامپسون و آزمایش هموگلوبین گلیکوزیله به عنوان ابزار ارزشیابی قبل و بعد ازمداخله مورداستفاده قرار گرفت. تحلیل داده ها با استفاده ازآزمونهای تی زوجی وتحلیل کواریانس وبا استفاده ازنرم افزاز 24-SPSS صورت گرفت. یافته ها: نتایج نشان دادکه درمان بهزیستی روان شناختی برمیزان افسردگی و خودمدیریتی و هموگلوبین A1c دربیماران مبتلا به دیابت نوع دو تاثیر معنادارداشته است و بین گروه آزمایش و کنترل تفاوت معنی داری وجود دارد (05/0>P). نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مطالعه، بیانگرسودمندی بهزیستی درمانی درافزایش خودمدیریتی، کاهش افسردگی و میزان هموگلوبین گلیکوزیله دربیماران دیابت نوع دو است. بنابراین توصیه می شود از این رویکرد درمانی درجهت ارتقاء بهزیستی روانشناختی این بیماران استفاده شود.

مقدمه و هدف: بیماری دیابت از بیماری های مزمن شایع در دنیا می باشد که یکی از درمان های آن تبعیت از رژیم غذایی می باشد. مطالعات متعدد نشان داده است که موثرترین برنامه های اموزشی مبتنی بر رویکردهای نظریه محور می باشد. الگوی فرآیند موازی گسترده از الگوهای آموزش بهداشت می باشد که برپایه ترس، حساسیت، خودکارامدی بیماران می باشد. لذا این مطالعه را باهدف تاثیر الگوی فرآیند موازی گسترده بر تبعیت از رژیم غذایی بیماران دیابت نوع 2 انجام شد. مواد و روش ها: این مطالعه تجربی در دو گروه ازمون و کنترل به باروش نمونه گیری صورت تصادفی ساده در دو گروه 30نفره در کلینیک دیابت شهر گنبد کاووس در استان گلستان در سال 1398 انجام شد. در گروه کنترل اموزش های روتین مراقبت در بیماران دیابتی و در گروه آزمون 6جلسه 45تا60دقیقه آموزش با محتوی الگوی فرآیند موازی توسعه یافته انجام شد. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه 34 سوالی تبعیت از رژیم غذایی می باشد. تجزیه و تحلیل اطلاعات توسط نرم افزار SPSS21 با کمک آزمون تی زوج، تی مستقل و آنکوا انجام شد. یافته ها: آزمون کواریانس بعد حذف اثرپیش آزمون اختلاف معنی داری را بین دو گروه آزمون و کنترل از نظر تبعیت غذایی نشان داد. (28/0=Eta، 01/0=p)که 28درصد تغییرات پس آزمون می تواند به دلیل آموزش الگوی توسعه یافته موازی باشد نتیجه گیری: الگوی فرآیند موازی گسترده موجب افزایش تبعیت از رژیم غذایی در بیماران دیابتی می گردد. لذا با توجه به نتایج این مطالعه و اثر بخشی مدل فرآیند موازی گسترده بر تبعیت از رژیم غذایی بیماران دیابتی می توان گفت ایجاد نگرش مربوط به قابل کنترل بودن بیماری و عوارض بیماری، خودکارآمدی به عنوان پیش بینی کننده تبعیت از رژیم غذایی می باشد.

مقدمه و هدف: یکی از شایعترین تظاهرات نوروپاتی محیطی دیابتی، کاهش تعادل و اختلال کنترل وضعیت و افتادن است. بنابراین هدف از انجام پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر تمرینات مقاومتی و آب درمانی روی تعادل در افراد مبتلا به دیابت نوروپاتی در استخر شهبازی کرمانشاه در سال 98 بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی کارآزمایی بالینی تصادفی30 زن مبتلا به دیابت نوروپاتی مراجعه کننده به مرکز تحقیقات دیابت استان کرمانشاه به روش نمونه گیری در دسترس شرکت کردند، و به شیوه تصادفی به سه گروه تمرینات در آب(10 نفر)، تمرینات مقاومتی(10 نفر)، و گروه شاهد(10 نفر)، تقسیم شدند. گروه تمرین در آب وگروه تمرینات تقویتی به مدت هشت هفته و سه جلسه در هر هفته به مدت 40 دقیقه تمرین انجام دادند. تعادل ایستا و پویا و زمان واکنش ساده و انتخابی آزمودنی ها قبل و پس از انجام تمرینات منتخب مورد ارزیابی قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس و آزمون تی زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت (05/0>p). یافته ها: هر دو نوع تمرین مقاومتی و تمرین در آب، منجر به بهبود تعادل ایستا و پویا و بهبود زمان واکنش ساده و انتخابی گروه های مداخله نسبت به گروه شاهد گردید. پروتکل تمرینات آب درمانی منجر به بهبودی بیشتر در نمرات تعادل ایستا با چشم بسته (001/0=P) و آزمون زمان واکنش انتخابی (001/0=P) نسبت به گروه تمرینات قدرتی و گروه شاهد شد. نتیجه گیری: بنظر می رسد که تمرینات درمانی در آب نسبت به تمرینات مقاومتی اثرگذاری بیشتری بر تعادل و زمان واکنش ساده و انتخابی در مبتلایان به دیابت نوروپاتی داشته باشد.

مقدمه و هدف: سبک زندگی هر فرد بر سلامت او تاثیر دارد و فعالیت های ارتقاء دهنده سلامت و شیوه زندگی بهداشتی، استراتژی های اصلی تسهیل و حفاظت از سلامتی هستند، دیابت بارداری یکی از عوارض شایع بارداری است که سلامت مادر و جنین را تحت تاثیر قرار می دهد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر مشاوره بر سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در مادران مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به مراکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر زابل در سال 1397 طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: این مطالعه نیمه تجربی بر روی 70 مادر مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به مرکز آموزشی درمانی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهر زابل انجام شد. روش نمونه گیری به صورت در دسترس بود، نمونه ها به روش تخصیص تصادفی در دو گروه مداخله و کنترل قرار داده شدند. گروه مداخله 7 جلسه مشاوره دریافت کردند. اطلاعات موردنیاز با تکمیل پرسشنامه های دموگرافیک و استاندارد نیم رخ دو سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت جمع آوری گردید. یافته ها: بر اساس یافته ها، قبل از مداخله مشاوره گروه مداخله و شاهد از نظر مشخصات جمعیت شناسی و میانگین نمره رفتارهای ارتقا سلامت همگن بودند و اختلاف معناداری با هم نداشتند (05/0P). نتیجه گیری: ماماها می توانند با مراقبت های مناسب و مشاوره سبک زندگی ارتقاء دهنده سلامت در مراکز بهداشتی و درمانی، سبک زندگی مادران مبتلا به دیابت بارداری را بهبود بخشند و عوارض مرتبط با دیابت بارداری را در مادران کاهش دهند.