مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز
سال:1390 | دوره:33 | شماره:3 |تعداد مقالات:15

زمینه و اهداف: آلوپسی آره آتا یک نوع ریزش مو بدون جاگذاری اسکار می باشد که هر نقطه ای را می تواند گرفتار کند. آلوپسی آندروژنتیک یا طاسی مردان نیز بیماری شایعی است که اثرات روحی اجتماعی زیادی بر جا می گذارد. این فرضیه وجود دارد که عدم تعادل در برخی المان ها می تواند شروع کننده آلوپسی باشد. هدف از این مطالعه، اندازه گیری روی و مس در محتوای موی سر، همچنین اندازه گیری سطح سرمی آنزیم های پراکسیداسیون چربی یعنی سوپراکسیداز دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید در بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا و آندروژنتیک می باشد.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی تحلیلی در درمانگاه پوست مرکز آموزشی درمانی سینا و بخش بیوشیمی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در بین 27 بیمار مبتلا به آلوپسی آره آتا، 27 بیمار مبتلا به آلوپسی آندروژنتیک و 27 فرد سالم بعنوان گروه کنترل که از لحاظ سنی و جنسی با گروه های مطالعه یکسان بودند انجام یافته است. محتوای روی و مس در موی بیماران، سطح سرمی آنزیم های سوپراکسیداز دیسموتاز، گلوتاتیون پراکسیداز و مالون دی آلدئید در بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا و آندروژنتیک و افراد گروه کنترل اندازه گیری شد. داده ها با نرم افزار SPSS مورد آنالیز قرار گرفت.یافته ها: طول مدت ریزش مو در مبتلایان به آلوپسی آره آتا از 1 تا 240 ماه و در مبتلایان به آلوپسی آندروژنتیک از 6 تا 180 ماه متغیر بود. میانگین محتوای روی در موی بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا، آندروژنتیک و گروه کنترل به ترتیب: 98.33، 105.35 و 129.52 میکروگرم بر میلی گرم مو بود. میانگین محتوای مس در موی بیماران مبتلا به آلوپسی آره آتا، آندروژنتیک و گروه کنترل نیز به ترتیب: 7.91، 7.25 و 10.34 میکروگرم بر میلی گرم مو بود. سطح سرمی آنزیم های(superoxide dismutase, SOD) ،(malondialdehyde, MDA)  و (glutathione peroxidase, GPX) نیز به ترتیب در این سه گروه: (1945.25، 1761.57 و 2296.77 میکروگرم بر دسی لیتر)، (3.64، 3.49 و 1.62 میکروگرم بر دسی لیتر) و (129.011، 118.84 و 138.74 میکروگرم بر دسی لیتر) بود. میزان روی و مس محتوای مو و سرم بیماران در هر دو گروه مبتلا به آلوپسی آره آتا و آندروژنتیک نسبت به جمعیت عادی بطور معنی داری کمتر بود (P<0.05). سطح سرمی SOD و GPX-Px نیز در این دو گروه بطور معنی داری کمتر (P<0.05) و سطح سرمی MDA بطور معنی داری بیشتر از از افراد نرمال بود (P<0.05).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد سطح پایین روی، مس در مو و سرم و سطح سرمی پایین SOD، GPX همراه با سطح بالای MDA نقش مهمی در ایجاد آلوپسی ایفا می کنند.

زمینه و اهداف: تجربه زایمانی یکی از مهمترین تجربه ها در طول زندگی زنان است. کیفیت این تجارب سلامت مادر و نوزاد را تحت تاثیر قرار می دهد و بر روابط مادر با کودک و همچنین همسر موثر است. هدف از این پژوهش، بررسی کیفی تجارب زنان اول زا از زایمان است.مواد و روش ها: این پژوهش با استفاده از مصاحبه های باز و عمیق همراه با گمانه زنی کلامی و غیرکلامی و نمونه گیری مبتنی بر هدف انجام گرفته است. داوطلبان دیدگاه های خود را پیرامون تجارب زایمانی در روز بعد از زایمان به بحث گذاشتند، مکالمات ضبط و سپس دست نویس شد و با استفاده از روش کولیزی تجزیه و تحلیل گردید.یافته ها: طی این پژوهش 5 درونمایه اصلی که هر کدام حاوی درونمایه های فرعی متعددی می باشند، استخراج گردید. درونمایه های اصلی عبارتند از: تغییرات جسمی، تغییرات روانی، حمایت ماما، کنار آمدن، تغییر دیدگاه و رفتار.نتیجه گیری: اساس مراقبت های مامایی تحت تاثیر تجارب مادران از زایمان قرار می گیرد. نتایج پژوهش حاضر می تواند ماماها را در ارتقا کیفیت خدمات پره ناتال و کسب تجربه مثبت مادران از زایمان کمک نماید.

زمینه و اهداف: آمار موجود نشان می دهد که مصرف ترکیبات مواد روان گردان در بین جوانان در سال های اخیر افزایش یافته است. در این بین تئوری رفتار برنامه ریزی شده یکی از راهکارهای موثر در پیشگیری از اتخاذ رفتارهای غیر بهداشتی می باشد؛ این مطالعه با بهره گیری از این مدل به عنوان چارچوب تئوریک پژوهش، به منظور بررسی تاثیر برنامه آموزش پیشگیری و مهارت های مقاومت در برابر سوء مصرف مواد و ایجاد مصونیت رفتاری در دانشجویان دانشگاه های شهر همدان انجام گردید.مواد و روش ها: این پژوهش یک مطالعه نیمه تجربی می باشد که 140 نفر از دانشجویان دانشگاه های شهر همدان به شکل تصادفی ساده از بین علاقمندان انتخاب و با تخصیص تصادفی به دو گروه مداخله و شاهد تقسیم شدند که پس از انجام ارزشیابی تشخیصی اقدام به طراحی و مداخله آموزشی گردید. پرسشنامه ای بر مبنای تئوری رفتار برنامه ریزی شده جهت سنجش سازه های نگرش نسبت به مصرف، هنجارهای انتزاعی، کنترل رفتاری درک شده، قصد رفتاری و مصرف اکستازی بکار رفته بود.یافته ها: نتایج نشان داد که اختلاف معنی داری برای میانگین نگرش (t=4.49, p<0.001)، هنجارهای انتزاعی (t=8.26, p<0.001) و کنترل رفتاری درک شده (t=-4.92, p<0.001) بین دانشجویان گروه های مداخله و شاهد وجود دارد. همچنین ارتباط معنی داری بین بهره گیری از مداخله آموزشی در کاهش قصد مصرف اکستازی (X2=5.78; p=0.013) و سوء مصرف اکستازی (X2=7.11; p=0.004) بین گروه مداخله و گروه شاهد مشاهده گردید.نتیجه گیری: نتایج به دست آمده نشان می دهد تئوری های رفتار برنامه ریزی شده به همراه ارائه راهکارهای پیشگیرانه دارای اثربخشی قابل توجهی برای ایجاد ایمن سازی روانی برای امتناع از سوء مصرف مواد می باشد.

زمینه و اهداف: مصرف دانه هویج در طب سنتی ایران در درمان دیابت کاربرد داشته است. در این مطالعه اثر کاهندگی عصاره اتانولی دانه هویج بر قندخون در موش های صحرایی سالم و دیابتیک مورد بررسی قرار گرفت.مواد و روش ها: موش های صحرایی ویستار به 5 دسته سالم و دیابتیک (استرپتوزوتوسین 65 mg/kg – تزریق داخل صفاقی) تقسیم و حیوانات هر دسته در گروه های 7 تایی عصاره اتانولی دانه هویج را به صورت خوراکی دریافت کردند. در گروه های دیابتیک، عصاره اتانولی دانه هویج 72 ساعت پس از تزریق استرپتوزوتوسین تجویز شد و سطح گلوکز خون در روز هفتم توسط گلوکومتر اندازه گیری شد. عصاره اتانولی دانه هویج در دوزهای 20، 50، 100 و 150 mg/kg دو بار در روز به صورت گاواژ تجویز شد.یافته‏ ها: تجویز خوراکی عصاره با دوزهای 100 mg/kg و 150 mg/kg، 72 ساعت پس از اولین تجویز عصاره به ترتیب (P<0.001) و (P<0.05) سبب کاهش معنی داری در سطح گلوکز خون شد. همچنین دوز 100 mg/kg بر کاهش میزان آلدئید اکسیداز (Ox-LDL) خون در گروه های دیابتیک موثرتر بوده است.نتیجه ‏گیری: نتایج این مطالعه نشان می دهد که عصاره اتانولی دانه هویج در دوزهای100  و mg/kg 150 اثرات هیپو گلیسمیک قابل ملاحظه ای را در موش های صحرایی دیابتیک شده با استرپتوزوسین ایجاد می کند اما روی گروه کنترل دیابتیک اثری ندارد. همچنین این عصاره در این دوزها تاثیر قابل توجهی بر کاهش مرگ سلول های کبدی و کاهش پرخونی کبدی داشته است.

زمینه و اهداف : مایکوپلاسما نومونیه در دستگاه تنفسی فوقانی و تحتانی ایجاد بیماری نموده و بصورت اپیدمیک و اندمیک و نیز در تمام گروه های سنی ایجاد بیماری می کند. مایکوپلاسما نومونیه عامل 15 تا 20 درصد موارد پنومونی اکتسابی از جامعه است.هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای روش های کشت، الیزا و PCR جهت تشخیص مایکوپلاسما نومونیه و معرفی بهترین روش بود و با توجه به اهمیت موضوع عفونت های تنفسی در کشور و بررسی عوامل ایجاد کننده پنومونی ها، عدم تحقیق کافی مشابه در منطقه آذربایجان شرقی، این مطالعه بر روی مایکوپلاسما نومونیه در مراکز آموزشی و درمانی شهر تبریز انجام گرفت.مواد و روش ها : این مطالعه از خرداد تا آبان ماه سال 1388 بر روی 200 بیمار (50.3 درصد مرد، 49.7 درصد زن، میانگین سنی 25 سال و رنج سنی از کودک 3 ماهه تا 81 سال) در تبریز انجام شد. انتخاب بیماران مشکوک به عفونت تنفسی مایکوپلاسما نومونیه با تشخیص پزشک معالج بر اساس علائم بالینی انجام گرفت. برای آزمایش الیزا از نمونه های تک سرمی و برای PCR و کشت از نمونه های سواپ گلو یا مایع شستشوی ریه بیماران مشکوک به عفونت مایکوپلاسما نومونیه استفاده شد. تشخیص توسط روش های کشت، PCR و اندازه گیری IgM وIgG  سرم با روش الیزا انجام گرفت.یافته ها: در این تحقیق از 12 نمونه مثبت (%6) با روشPCR ، نتیجه 10 نمونه (%5) از نظر IgM و 4 نمونه (%2) از نظر کشت مثبت بود. بیشترین فراوانی عفونت مایکوپلاسما نومونیه در گروه سنی 5-20 سال بود.نتیجه گیری: این تحقیق که از سه روشPCR ، الیزا و کشت برای تشخیص مایکوپلاسما نومونیه استفاده شد آزمایش PCR در مقایسه با روش های الیزا و کشت حساسترین روش بوده و از طرفی روش الیزا نیز حساستر از کشت بود. نتایج این تحقیق نشان می دهد که آزمایش PCR بر روی نمونه های سواب گلو سریع، حساس و اختصاصی است و تشخیص عفونت تنفسی با عامل مایکوپلاسما نومونیه را تسهیل می کند.

زمینه و اهداف: گاستروستومی از طریق پوست برای اولین بار در سال 1980، PEG (percutaneous endoscopic gastrostomy)، در بیمارانی که بطور طولانی مدت دچار اختلال بلع و تغذیه دهانی بودند، بعنوان یک روش جدید تغذیه ای کمکی مدنظر پزشکان بوده و بطور وسیع مورد استفاده قرار گرفت. اما همواره در راستای موارد لزوم استفاده از آن و البته میزان اثربخشی و عوارض آن در مطالعات مختلف نتایج مختلفی گزارش شده است. هدف از این مطالعه بررسی اندیکاسیون ها، عوارض گاستروستومی از طریق پوست و ارزیابی وضعیت بیماران بعد از کارگذاری آن بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تعداد 100 بیمار مراجعه کننده به مرکز آموزشی - درمانی امام رضا در سال 88-1385 که تحت تعبیه گاستروستومی از طریق پوست قرار گرفتند مورد ارزیابی شدند. وضعیت تغذیه بیماران و عوارض احتمالی پس از کارگذاری به مدت 6 ماه مورد پیگیری قرار گرفت.یافته ها: این روش در %100 موارد در تغذیه بیماران (64 مرد و 36 زن) اثربخشی مثبت داشته است. اندیکاسیون های کارگذاری آن، علل نورولوژیک (بویژه سکته مغزی) در 66 بیمار، آسپیراسیون های مکرر در 14 بیمار، تروما در 9 بیمار، سندرم گیلن باره در 6 بیمار، تومورهای مری بدون انسداد در 3 بیمار و آنسفالوپاتی هیپوکسیک در 2 بیمار بود. پس از کارگذاری وسیله، 99 بیمار حداقل یکبار مورد پیگیری قرار گرفتند. مهمترین عارضه ماژور در این بیماران پریتونیت بود که فقط در یک بیمار دیده شد. عوارض مینور شامل: عفونت محل کارگذاری در 8 بیمار، انسداد مکانیکی در 5 بیمار، پنومونی آسپیراتیو در 4 بیمار و نشت از محل آن در 2 بیمار بوده است. بهبودی نسبی و تغذیه دهانی در 27 بیمار در طی 6 ماه حاصل شد و لوله خارج گردید.نتیجه گیری: روش تغذیه ای گاستروستومی از طریق پوست، یک روش با خطر تهاجمی به میزان کم، با موربیدیته و مورتالیته پایین می باشد که به آسانی قابل پیگیری بوده و به راحتی قابل تعویض است.

زمینه و اهداف: امروزه استفاده از مواد ضدعفونی کننده حفره نظیر کلرهگزیدین پس از تراش و قبل از قرار دادن ماده ترمیمی مقبولیت یافته است. اما عده ای از محققین اعتقاد دارند که این مواد با عملکرد رزین های چسباننده تداخل می کنند. هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر ضدعفونی کردن حفره با کلرهگزیدین بر ریزنشت لبه جینجیوالی حفرات کلاس پنج کامپوزیتی ترمیم شده با رزین چسباننده سلف اچ یک مرحله ای (نسل هفتم) بصورت آزمایشگاهی در دندان گاو بود.مواد و روش ها: در سطوح باکال 60 دندان انسیزور دائمی گاو، حفرات کلاس پنج تراش داده شد بطوریکه لبه اکلوزالی در مینا و لبه جینجیوالی در عاج قرار داشت. دندان ها به صورت تصادفی به دو گروه 30 تایی تقسیم شدند. در گروه اول، نمونه ها بدون استفاده از کلرهگزیدین و در گروه دوم با استفاده از کلرهگزیدین ترمیم شدند. در هر دو گروه از رزین چسباننده سلف اچ یک مرحله ای (Clearfil tri S Bond) و کامپوزیت Z100 به روش لایه لایه، به منظور ترمیم استفاده گردید. پس از پرداخت و پالیش، نمونه ها تحت عمل ترموسایکلینگ قرار گرفتند. سپس در محلول فوشین بازی 2% به مدت 24 ساعت قرار داده شده و پس از برش، ریزنشت لبه جینجیوالی نمونه ها زیر استریو میکروسکوپ مورد ارزیابی قرار گرفت. به منظور مقایسه میزان ریزنشت در دو گروه، از آزمون ناپارامتریک Mann-Whitney U استفاده گردید. در این مطالعه P<0.05 معنی دار تلقی شد.یافته ها: تفاوت آماری معنی داری در میزان ریزنشت دو گروه وجود نداشت (P=0.91).نتیجه گیری: استفاده از کلرهگزیدین به عنوان ضدعفونی کننده حفره اثری بر میزان ریزنشت لبه جینجیوالی حفرات کلاس پنج کامپوزیتی ترمیم شده با رزین چسباننده سلف اچ یک مرحله ای نداشت.

زمینه و اهداف: تهوع و استفراغ عارضه ای است که پس از بیهوشی و جراحی دیده می شود. بیمارانی که تحت جراحی های گوش میانی قرار می گیرند در معرض خطر بالاتری از تهوع و استفراغ هستند. این عارضه می تواند نتایج اعمال گوش میانی را برهم زند. داروهای مختلفی جهت جلوگیری و درمان تهوع و استفراغ در بیماران کاندیدای جراحی های گوش میانی تحت بررسی قرار گرفته اند. هدف از این مطالعه مقایسه اوندانسترون و دگزامتازون وریدی در این زمینه است.مواد و روش ها: در یک کارآزمایی بالینی تصادفی دوسوکور، 219 کاندیدای جراحی گوش میانی به طور تصادفی در سه گروه P, D, O در مرکز آموزشی - درمانی امام رضا (ع) تبریز بررسی گردیدند. پیش از القا بیهوشی در بیماران گروهO ، اوندانسترون (4 میلی گرم وریدی)، در بیماران گروه D، دگزامتازون (8 میلی گرم وریدی) و در گروه P، پلاسبو تجویز شد. میزان بروز تهوع و استفراغ و نیز شدت آن بر اساس سیستم امتیازدهی Bellville طی 24 ساعت اول پس از جراحی تعیین و بین سه گروه مقایسه شد.یافته ها: طی ساعت 8-2 و 16-8 پس از عمل، میزان تهوع و استفراغ در گروه پلاسبو به طور معنی داری بیشتر بود (p<0.001). نتایج مشابهی در زمینه شدت تهوع و استفراغ ثبت شد.نتیجه گیری: اوندانسترون و دگزامتازون وریدی هر دو نسبت به دارونما جهت کنترل تهوع و استفراغ پس از عمل گوش میانی موثر هستند. دگزامتازون به طور معنی داری بهتر از اوندانسترون است.

زمینه و هدف: بیماری های انگلی در زمره شایع ترین بیماری های عفونی در جهان می باشند. بنا به گزارش سازمان جهانی بهداشت در حدود 3.5 میلیارد نفر در سراسر جهان آلوده به انگل بوده و سالانه 450 میلیون نفر در اثر عوارض انگل ها بیمار می شوند که بخش اعظمی از آن را کودکان تشکیل می دهند . از آنجایی که آمار دقیق از شیوع انگل در کودکان دبستانی شهر تبریز در دست نیست لذا هدف این مطالعه بررسی شیوع انگل های روده ای در کودکان 6 تا 12 سال و مشخص کردن عوامل خطر و نیز بررسی وضعیت محیطی و عادات رفتاری در مناطق مختلف شهر تبریز می باشد.مواد و روش ها: نمونه های مورد مطالعه کودکان مقطع دبستان (12-6 سال) بودند. بدین ترتیب که شهر تبریز به 5 منطقه جغرافیایی (از روی نقشه) تقسیم شد، از هر منطقه 2 مرکز بهداشتی درمانی به صورت تصادفی انتخاب شده از هر مرکز 90 کودک انتخاب گردید، بدین ترتیب که از زمان شروع طرح، از تمام کودکان مراجعه کننده به درمانگاه به هر دلیل، نمونه مدفوع گرفته شد تا 90 نمونه کامل گردید.یافته ها: از 900 دانش آموز تحت بررسی در این مطالعه 361 نفر (%42.1) مونث و 539 نفر (%57.9) مذکر بودند. 396 نفر (%44) از افراد مورد مطالعه مبتلا به یک یا چند انگل روده ای بودند. شیوع انگل های بیماریزا در درجه اول مربوط به ژیاردیا با %8.8 و بعد از آن مربوط به کریپتواسپوریدیوم با %7.7 بود. میزان ابتلا به انگل های روده ای و انواع بیماریزا و غیر بیماریزا در دو جنس تفاوت معنی دار نشان نداد.نتیجه گیری: این تحقیق در سطح جامعه و از کودکان بدون علایم بالینی انجام گرفته است. آلودگی انگلی می تواند روی رشد و سلامت و وضعیت تغذیه ای و نیز تکامل شناختی کودکان موثر باشد. یافته های این مطالعه بیانگر وجود آلودگی انگل های روده ای در میان دانش آموزان مقطع ابتدایی شهر تبریز و فعال بودن مسیر انتقالی است. ضروری است ضمن آموزش و راهنمایی والدین و اولیای مدارس برنامه ریزی ویژه در جهت شناسایی موارد مرتبط با انتقال بیماری ها و کاهش یا حذف علل و عوامل به عمل آید.

زمینه و اهداف: شکستگی طبق تی بیا یکی از موارد چالش برانگیز جراحان ارتوپدی می باشد. این نوع شکستگی اگر به صورت شکستگی هر دو کندیل باشد از نظر درمانی مشکل بوده و از پیچیدگی های زیادی برخوردار است. بدلیل اینکه پوشش جلد و بافت نرم بدنبال جااندازی باز و قرار دادن پلاک تضعیف می شود میزان بروز عفونت افزایش می یابد، همچنین کیفیت پایین استخوان و الگوی شکستگی خرد شده مانع ثبات پایدار می گردد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج درمانی تثبیت کننده خارجی ترکیبی که از یک و نیم حلقه به جای اولین حلقه کامل آن استفاده نمودیم می باشد.مواد و روش ها: در یک مطالعه توصیفی، 28 بیمار دچار شکستگی هر دو طبق تی بیا که با استفاده از تثبیت کننده خارجی ترکیبی در مرکز آموزشی و درمانی شهدا تبریز درمان نمودیم، ارزیابی و بین 9 تا 12 ماه پیگیری کردیم. در این روش به جای یک یا دو حلقه تثبیت کننده خارجی ترکیبی مرسوم از یک و نیم حلقه استفاده نمودیم تا میزان حرکت مفصل زانو را افزایش دهیم. نتایج حاصله از درمان شامل نحوه راه رفتن، وضعیت جوش خوردگی، دامنه حرکت زانو و میزان عوارض و نتیجه نهایی بر اساس امتیازبندی score بالینی و رادیوگرافیک ارزیابی شد.یافته ها: 28 بیمار مذکر، دارای سن متوسط 40.54±13.83 (21-77) سال بودند. متوسط زمان پیگیری10.82±1.49  ماه بود. 8 بیمار دچار عارضه شدند که 7 مورد عفونت سطحی و یک مورد ترومبوز ورید عمقی داشتند که بدون عارضه درمان شدند. بجز یک بیمار که به علت درد زانو با عصا راه می رفت، بقیه بدون کمک قادر به راه رفتن بودند. Score زانو از نظر بالینی و رادیوگرافیک به ترتیب %96.4 و %89.30 که خوب و عالی بود. در %85.7 بیماران دامنه حرکتی زانو در محدوده طبیعی قرار داشت.نتیجه گیری: نتیجه مطالعه نشان داد که شکستگی های دو کندیلی طبق تی بیا را می توان بطور موثر و ایمن با استفاده از تثبیت کننده خارجی ترکیبی با طراحی جدید درمان کرد.

زمینه و اهداف: ویژگی های بالینی و اپیدمیولوژیک بیماری هنوخ شوئن لاین(HSP)  بر حسب عوامل جغرافیایی متفاوت است. هدف این مطالعه آن است که مشخصات بالینی و سرانجام درازمدت بیماران مبتلا به HSP را در بیمارستان کودکان تبریز بررسی نموده و نتایج آن را با سایر مطالعات مقایسه نماید.مواد و روش ها: مدارک پزشکی 75 کودک مبتلا به HSP بستری شده در بیمارستان کودکان تبریز طی سال های 86-80 از نظر مشخصات دموگرافیک، علائم بالینی، عود و سرانجام درازمدت بیماری مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: سن بیماران بین 12-2 سال (میانگین سنی: 6.81±3.06 سال) و نسبت مذکر به مونث2.5  به 1 بود. درگیری پوستی در 100% بیماران، درگیری گوارشی در %73.3، درگیری مفصلی در %65.3 و درگیری کلیوی در %34.6 از بیماران وجود داشت. خونریزی گوارشی در 14 بیمار (%18.6)، سندرم نفریتیک با یا بدون سندرم نفروتیک در 16 بیمار (%21.3) مشاهده شد. 9 بیمار (12%) تحت بیوپسی کلیه قرار گرفتند. بیماران پس از ترخیص به مدت 23.85±15.21 ماه پیگیری شدند. عود در 9 بیمار (12%) مشاهده شد. سه نفر از کل بیماران (4%) دچار بیماری مزمن کلیه شدند. ارتباط معنی داری بین جنس و میزان عود با درگیری مفصلی، گوارشی و کلیوی مشاهده نشد. میزان درگیری کلیوی در گروه سنی بالاتر از 8 سال به طور معنی داری بیشتر از سنین زیر 8 سال بود (P=0.02).نتیجه گیری: پراکندگی سنی، جنسی، فراوانی تظاهرات بالینی و میزان عود بیماری HSP در این مرکز کمابیش مشابه سایر مطالعات است. ولی میزان بروز بیماری مزمن کلیه در این مطالعه بیشتر از سایر مطالعات است که می توان آن را به پی گیری طولانی بیماران، ارجاعی بودن این مرکز و انجام مطالعه در بیماران بستری نسبت داد.

زمینه و اهداف: درمان اصلی بیماری پایلونیدال جراحی است. پس از برداشت، کنترل محل خالی و نوع برخورد با آن معضل عمده محسوب می گردد. در این زمینه روش های مختلفی معرفی شده اند، ولی هنوز در مورد بهترین تکنیک مباحثه وجود دارد. هدف از این مطالعه بررسی نتایج اکسیزیون کامل و مارسوپیالیزاسیون بوده است.مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر، پرونده 320 بیمار مبتلا به سینوس پایلونیدال که به روش اکسیزیون و مارسوپیالیزاسیون در مراکز آموزشی و غیر آموزشی تبریز طی سال های 88-1380 درمان شده بودند، بررسی گردید. مشخصات بیماران و نیز نتایج کوتاه و بلندمدت تعیین گردید.یافته ها: در مجموع 320 بیمار، 288 مرد و 32 زن با سن متوسط 26.3±8.5 (15-46) سال وارد مطالعه شدند. اغلب بیماران (%98.8) روز دوم پس از عمل ترخیص شدند. متوسط مدت بهبود زخم 4.4±3.2 (2-6) هفته پس از عمل بود. طی یک سال میزان عود%1.3  و میزان نیاز به جراحی مجدد %0.3 بود. طی مدت پیگیری عارضه عمده یا مرگ و میر وجود نداشت.نتیجه گیری: اکسیزیون کامل و مارسوپیالیزاسیون روشی ایمن و موثر در درمان سینوس پایلونیدال می باشد.

زمینه و اهداف: عفونت بیمارستانی بوسیله انتروکوک یک معضل مهم در بسیاری از بیمارستان های سراسر دنیا است. درمان انتخابی عفونت های انتروکوکی بطور معمول، بکارگیری ترکیب هم افزائی یک پنی سیلین یا گلیکوپپتید همراه با یک آمینوگلیکوزید (جنتامیسین یا استرپتومایسین) می باشد. کارآئی این درمان ترکیبی با فراوانی سویه های انتروکوک مقاوم به چند دارو مورد تردید است. هدف اصلی این مطالعه تعیین میزان کلونیزاسیون روده ای بوسیله انتروکوک مقاوم به آنتی بیوتیک در بیماران بستری شده و همچنین بیماران سرپائی بود.مواد و روش ها: این مطالعه با گرفتن نمونه مدفوع یا رکتال سوآب اجرا شده است. ایزوله های بدست آمده، بعنوان انتروکوک اثبات شده و تا سطح گونه شناسائی گردیدند. MIC آمپی سیلین، جنتامیسین و ونکومایسین با تکنیک رقیق سازی در آگار و یا E-test تعیین گردید. واکنش زنجیره ای پلیمراز جهت شناسایی ژن های vanA) و (vanB و همچنین (انتروکوکوس فکالیس و انتروکوکوس فیسیوم)، اجرا شد.یافته ها: از میان 291 سویه انتروکوک بررسی شده، 240 (%82.4) از سویه ها مقاوم به جنتامیسین و 84 (%28.8) از سویه ها مقاوم به آمپی سیلین بودند. از میان آنها 12 (%14.2) از سویه ها مقاومت سطح بالا به آمپی سیلین نشان دادند (MICs, ³256 mg/ml). 63 سویه انتروکوک مقاومت کامل (MICs, ³32 mg/ml) یا حد واسط ((MICs, 8-16 mg/ml به ونکومایسین داشتند. از میان آنها 15 سویه با مقاومت سطح بالا به ونکومایسین (MICs, ³256 mg/ml) و حامل ژن های vanB (3 سویه) / vanA (12 سویه) بودند.نتیجه گیری: فراوانی کلونیزاسیون روده ای انتروکوک های مقاوم به آنتی بیوتیک بویژه در میان بیماران بخش های پرخطر همچون هماتولوژی / انکولوژی و ICU معضل بزرگ پزشکی است که بهبود فرایندهای درمانی را پیشنهاد می کند.

زمینه و اهداف: چسبندگی های داخل شکمی عارضه ای شایع پس از اعمال جراحی شکم هستند. چسبندگی های شکمی پس از جراحی می توانند باعث انسداد روده ای، درد لگن یا نازایی شوند. عوامل مختلفی بطور تجربی و بالینی در جهت کاهش چسبندگی های داخل شکمی مورد آزمایش قرار گرفته اند. اعتقاد بر این است که استاتین ها می توانند در این زمینه نقش داشته باشند. لووستاتین یک داروی شناخته شده در این گروه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی تاثیر لووستاتین داخل صفاقی بر چسبندگی های داخل شکمی پس از جراحی در موش است.مواد و روش ها: در یک مدل تجربی کارآزمایی بالینی، ما 20 موش نر با وزن 250 تا 300 گرم را بررسی نمودیم. این موش ها بطور تصادفی به دو گروه ده تایی تقسیم شدند. موش های گروه 1 (گروه شاهد) تنها 10 میلی لیتر نرمال سالین %0.9 داخل صفاقی دریافت کردند، در حالیکه در گروه 2 محلول لووستاتین، 30 mg/kg در 10 میلی لیتر نرمال سالین %0.9 را بصورت داخل صفاقی استفاده نمودیم. تعداد باندهای فیبروتیک و قدرت آنها و نیز امتیاز چسبندگی بین دو گروه هفت روز پس از لاپاراتومی اولیه مقایسه شد. سطح سرمی اوره، کراتینین، Aspartate transaminase (AST)، Alanine transaminase (ALT)، Alkaline phosphatase (ALk-P) و بیلی روبین توتال نیز در انتهای مطالعه اندازه گیری شد.یافته ها: 20 موش نر بررسی شدند. لووستاتین داخل صفاقی بطور چشمگیرتری از نرمال سالین در گروه شاهد تعداد باندهای فیبروز را کاهش داد (0.60±0.52 در برابر 1.60±0.52، p<0.001). مشابه همین نتایج در مود شدت چسبندگی ها بدست آمد (0.20±0.42 در برابر 1.50±0.53، p<0.001). در بررسی امتیاز کلی چسبندگی، لووستاتین مجددا از نرمال سالین موثرتر بود (0.80±0.79 در برابر 3.10±0.88، p<0.001). پارامترهای اندازه گیری شده سرمی بجز سطح AST که در گروه مورد بیشتر بود (214.60±35.88 در برابر 161.60±29.23 میلی گرم در دسی لیتر، p<0.001) در دو گروه تفاوت نداشت.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که تجویز داخل صفاقی محلول لووستاتین با دوز 30 mg/kg در 10 سی سی نرمال سالین بطور موثری باعث کاهش تعداد باندهای چسبنده و قدرت چسبندگی داخل شکمی بعد از لاپاراتومی می شود. با این وجود بایستی در نظر داشت که سطح سرمی افزایش یافته AST نیز در گروه مورد مشاهده شد. بنابراین جهت تعیین دوزاژ موثر با کمترین میزان عوارض نیازمند انجام مطالعات بعدی هستیم.