مجله دانشکده پزشکی
سال:1397 | دوره:76 | شماره:8 |تعداد مقالات:11

ایمونوتراپی سرطان به هرگونه مداخله گفته می شود که سیستم ایمنی را وادار به حذف بدخیمی می کند. در ایمونوتراپی موفق پاسخ ضدسرطانی تولید می شود که این پاسخ سیستمیک، اختصاصی و قابل تحمل است و به محدودیت های اولیه در درمان های سنتی غلبه می کند. در مقاله مروری حاضر، روش های موثر بر سیستم ایمنی در درمان سرطان از جمله سرکوب سیستم ایمنی در ریز محیط تومور، واکسن های سرطانی و سلول های T تطبیقی درمانگر آورده شده است. درمان های دیگر ترکیبی و مولکولی افزون بر بررسی موفق ترین رویکردهای ایمونوتراپی سرطان، با کمک نانومواد حاصل شده است. نانومواد به عنوان تعدیل کننده کارآمد و متنوع واکسیناسیون در درمان سرطان گسترش یافته است. به تازگی، گسترش واکسن های سرطانی بر روی واکسن های زیرگروه بوده است که شامل آنتی ژن های خالص شده توموری یا اپی توپ های آنتی ژنیک هستند. با این حال، واکسن های زیرواحد حلال کمابیش پاسخ های لنفوسیت T سیتوتوکسیک ضعیفی القا می کنند که استفاده از آن ها را در سرطان محدود می کند. برای غلبه بر این مشکل، کلوییدهایی در مقیاس نانو می توانند استفاده شوند تا ارایه آنتی ژن توسط عملکرد فاگوسیتی کارآمدتر شود. نانومواد با چندین عملکرد افزایشی جهت سرکوب همزمان و ایمنی زایی در ریزمحیط تومور تاثیرات هم افزایی چشمگیری را در مقابله با تومورزایی در مدل های پری کلینیکال نشان داده اند. در این راستا، آن ها چشم انداز خوبی را به دلیل کسب نتایج موفق با چیره شدن بر محدودیت های روش های درمانی حاضر نشان داده اند. در این مقاله مروری سعی شده است چشم انداز جدیدی را برای روش های درمانی ایجاد کند و امید است درمان بیماران با بیشترین تاثیر و کمترین اثرات جانبی در آینده نزدیک صورت گیرد.

زمینه و هدف: سودوموناس آئروژینوزا پاتوژن فرصت طلب و یکی از عوامل مهم عفونت های بیمارستانی است. این باکتری عامل عفونت ادراری، تنفسی در بیماران مبتلا به سیستیک فیبروزیس، عفونت زخم در بیماران سوختگی، سپتی سمی و مننژیت می باشد. با توجه به توانایی ذاتی و اکتسابی این باکتری در ایجاد مقاومت به عوامل ضد میکروبی، شناسایی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی آن اهمیت بالایی دارد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی الگوی مقاومت آنتی بیوتیکی سویه های سودوموناس بود. روش بررسی: در این مطالعه توصیفی مقطعی 200 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا از نمونه های مختلف بالینی ادرار، خون، زخم و سایر موارد از بیمارستان های آموزشی زاهدان از خردادماه تا بهمن ماه 1396جمع آوری شدند. پس از انجام آزمون های بیوشیمیایی و تایید نوع باکتری، مقاومت آنتی بیوتیکی سویه ها برای ده آنتی بیوتیک به روش دیسک دیفیوژن و بر اساس استاندارد Clinical Laboratory Standards Institute (CLSI) تعیین شد. همچنین حداقل غلظت مهارکننده (MIC) سه آنتی بیوتیک ایمی پنم، پیپراسیلین تازوباکتام و سفتازیدیم به روش Epsilometer agar diffusion gradient test (E-test, Liofilchem® , Roseto degli Abruzzi, Teramo, Italy) مشخص شد. پس از جمع آوری داده ها، نتایج توسط SPSS software, version 16 (IBM SPSS, Armonk, NY, USA) و آزمون های آماری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: در این مطالعه از مجموع 200 ایزوله سودوموناس آئروژینوزا سویه های جدا شده از منابع ادرار (54%) و خون (23/5%) دارای بیشترین فراوانی بودند. بیشترین میزان مقاومت مربوط به سیپروفلوکساسین (37%) و کمترین میزان مقاومت مربوط به پیپراسیلین تازوباکتام و سفتازیدیم به ترتیب 6/5% و 6% بود. همچنین تمامی سویه ها به آنتی بیوتیک کلیستین حساس بودند. نتیجه گیری: طی این مطالعه سویه های سودوموناس آئروژینوزا کمترین مقاومت را در برابر سفتازیدیم از خود نشان دادند که این آنتی بیوتیک می تواند گزینه اصلی درمان باشد.

زمینه و هدف: سرطان های پستان فاقد رسپتور استروژن دارای سیر بالینی، ویژگی های پروگنوستیک و پاسخ به درمان متفاوتی می باشند، همچنین انکوپروتیین HER2/neu در کنترل رشد طبیعی سلول و تقسیم سلولی نقش دارد و با مهاجم بودن تومور ارتباط مستقیم دارد. هدف این مطالعه ارزیابی گذشته نگر ویژگی های تصویربرداری ماموگرافی، سونوگرافی و MRI سرطان های پستان استروژن منفی با و بدون بیان بیش از حد رسپتور HER2/neu بود. روش بررسی: در این مطالعه ی مقطعی گذشته نگر، ویژگی های تصویربرداری ماموگرافیک، سونوگرافیک و MRI و وضعیت رسپتور HER2/neu بیماران دارای سرطان پستان با رسپتور استروژن منفی مراجعه کننده به انستیتو کانسر بیمارستان امام خمینی (ره) تهران از تاریخ مهر 1394 تا مهر 1396 بازنگری شد. داده های کلینیکوپاتولوژیک و همچنین ارتباط ویژگی های تصویربرداری با وضعیت رسپتور HER2/neu، بررسی شد. یافته ها: از بین 72 بیمار با سرطان پستان استروژن منفی، 101 (58/8%) بیمار برای رسپتور HER2/neu مثبت بودند. ارتباط معناداری بین وضعیت رسپتور HER2/neu و نوع پاتولوژیک تومور (0/004P=)، گرید هیستولوژیک تومور (0/024P=) و مرحله ی TNM (0/021P=) به دست آمد. تومورهای با رسپتور HER2/neu مثبت با احتمال بیشتری دارای شکل نامنظم (0/034P=) و میکروکلسیفیکاسیون (0/004P=) بودند. ارتباط معناداری بین وضعیت رسپتور HER2/neu و ویژگی های سونوگرافیک و یا MRI به دست نیامد. نتیجه گیری: بین سرطان های پستان استروژن منفی، موارد HER2/neu مثبت نسبت به موارد HER2/neu منفی با گرید هیستولوژیک و مرحله ی بالاتری در هنگام تشخیص بروز می یابند، همچنین شکل توده و میکروکلسیفیکاسیون در ماموگرافی با وضعیت رسپتور HER2/neu در سرطان پستان استروژن منفی ارتباط دارند.

زمینه و هدف: استئوپروز شایعترین بیماری متابولیک استخوان در دنیا است و حدود 200 میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا بوده و باعث افزایش خطر شکستگی می شود. سالانه بیش از پنج میلیون شکستگی ناشی از استئوپروز در جهان رخ می دهد. استاندارد تشخیص پوکی استخوان، تراکم سنجی ماده معدنی استخوان است که به طور معمول استخوان فمور و مهره های کمری (مهره های 4-2) مورد بررسی قرار می گیرد. هدف مطالعه حاضر تعیین وضعیت تراکم یک سوم دیستال استخوان رادیوس در بیماران مستعد استئوپروز اولیه بود. روش بررسی: این مطالعه به روش مشاهده ای-مقطعی در بیمارستان شهید بهشتی شهر همدان، از مهرماه 1394 به مدت یک سال انجام گرفت. از بین بیماران با سن بیشتر از 50 سال، 71 نفر که دارای معیارهای ورود (سن بیشتر از 50 سال، عدم ابتلا به بیماری های سیستمیک و مصرف کورتون) بودند وارد مطالعه و دانسیتومتری به روش Dual X-ray Absorptiometry (DXA) از سه مقطع درخواست شد. از تعریف سازمان بهداشت جهانی برای تعیین استئوپنی و دانسیته نرمال استخوان استفاده شد. یافته ها: در این پژوهش 71 نفر وارد مطالعه شدند. میانگین سن بیماران 9/36± 62/25 (92-51) سال بود. ضریب همبستگی پیرسون، بین نتیجه دانسیتومتری یک سوم دیستال استخوان رادیوس با گردن و توتال استخوان فمور و استخوان های کمری همبستگی مثبت و معنادار نشان داد (0/001P=). همبستگی بین نتیجه دانسیتومتری T اسکور استخوان یک سوم رادیوس و توتال آن با گردن فمور از نظر آماری معنادار بود (0/001P=). نتیجه گیری: با توجه به یافته های این مطالعه، بررسی دانسیته معدنی یک سوم دیستال رادیوس برای تشخیص استئوپروز از حساسیت چشمگیری برخوردار است، دانسیته استخوان رادیوس نسبت به مهره های کمری و گردن استخوان فمور به مراتب زودتر افت می کند.

زمینه و هدف: عضله عرضی شکم یکی از مهمترین عضلات ثبات دهنده تنه می باشد. تقویت عضلات ثبات دهنده تنه در ورزش حرفه ای، پزشکی ورزشی و توانبخشی بیماران کمردردی امری بسیار مهم است، از این رو شناسایی تمریناتی که به بهترین وجه سبب بهبود قدرت و استقامت این عضلات گردد چالشی مهم در درمان بیماران کمردردی می باشد. هدف از این مطالعه، بررسی اثر انقباضات ایزومتریک عضلات اندام فوقانی و تحتانی بر روی ضخامت اولتراسونیک عضله عرضی شکم بود. روش بررسی: این مطالعه یک مطالعه پیش آزمون-پس آزمون می باشد که بر روی 30 داوطلب مرد سالم با میانگین سنی 23 سال در بیمارستان فوق تخصصی نور افشار تهران در فاصله زمانی شهریور تا آبان 1396 انجام شد. ضخامت اولتراسونیک عضله عرضی شکم حین استراحت و بیشینه ی انقباض ایزومتریک در حرکات فلکشن، اکستنشن و ابداکشن اندام فوقانی و اندام تحتانی ثبت گردید. یافته ها: ضخامت عضله عرضی شکم حین انقباض ایزومتریک عضلات اندام فوقانی و اندام تحتانی در مقایسه با ضخامت زمان استراحت به طور معناداری افزایش داشت (0/001P<). نوع حرکت اندام تحتانی بر ضخامت عضله عرضی شکم سمت غالب تاثیر معناداری داشت (0/05P<) به طوری که بیشترین تغییر ضخامت عضله عرضی شکم حین انقباض ایزومتریک اکستنشن در اندام تحتانی سمت غالب وجود داشت (0/05P<). تفاوت معنادار آماری میان ضخامت عضله عرضی شکم در انقباضات ایزومتریک عضلات اندام فوقانی در مقایسه با اندام تحتانی سمت مغلوب وجود داشت (0/001P<). نتیجه گیری: انقباضات ایزومتریک عضلات اندام فوقانی و اندام تحتانی به خصوص در حرکت اکستنشن اندام تحتانی می تواند سبب افزایش ضخامت عضله عرضی شکم در سونوگرافی گردد.

زمینه و هدف: اپیتلیال زایی نقش مهمی در ترمیم زخم های پوستی ایفا می کند. تاخیر در اپیتلیال زایی مجدد منجر به ایجاد زخم مزمن می شود. روش های درمانی متعددی بر پایه پیوند وجود دارد که شامل محدودیت هایی مانند کمبود دهنده قابل دسترس، انتقال بیماری و رد پیوند می باشد. استفاده از نانوذرات مانند مس به دلیل هزینه پایین، نسبت سطح به حجم بالا، سطح کافی برای جذب و واکنش پذیری بالاتر نسبت به مواد بزرگتر مورد توجه قرار گرفته است. از آن جایی که اپیتلیال زایی شامل مهاجرت و تکثیر سلول های کراتینوسیت به جایگاه زخم می باشد، این پژوهش با هدف بررسی اثر نانوذره مس بر زندمانی و مهاجرت سلول کراتینوسیت انجام گرفت. روش بررسی: در این مطالعه تجربی که در پژوهشگاه رویان (شهر تهران) در مهر و آبان 1396 انجام شد، نانوذره مس با غلظت های (1، 10، μ mol 100) و اندازه های (40 و nm 80) را بر روی سلول های کراتینوسیت (که از ناحیه ختنه گاه نوزادان 10 روز تا یک ماهه جمع آوری شد) اثر داده، سپس زندمانی سلول ها در بازه زمانی 24، 48 و 72 ساعت با استفاده از تست MTS و مهاجرت سلولی با تست Scratch بررسی شد. یافته ها: نانوذره مس در اندازه های 40 و nm 80 با غلظت های 1، 10، μ mol 100 پس از 24 ساعت غیرتوکسیک بوده و سبب افزایش مهاجرت سلولی شد. همچنین پس از 72 ساعت در اندازه nm 80 و غلظت μ mol 1 سبب افزایش تکثیر سلول های کراتینوسیت شد. نتیجه گیری: یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد، نانوذره مس در غلظت μ mol 1 و اندازه nm 80 سبب افزایش مهاجرت و تکثیر سلول های کراتینوسیت شده است.

زمینه و هدف: سن متوسط ابتلا به سرطان پستان در زنان ایرانی حداقل 10 سال کمتر از کشورهای توسعه یافته می باشد و بروز این بیماری در زنان ایرانی رو به افزایش است. رژیم های غذایی متنوع می توانند در ایجاد محافظت در برابر بیماری های مزمن نقش داشته باشند. این مطالعه با هدف بررسی ارتباط امتیاز تنوع رژیمی و خطر ابتلا به سرطان پستان انجام گرفت. روش بررسی: این مطالعه ی مورد-شاهدی، از اردیبهشت تا بهمن 1394 با 298 شرکت کننده شامل 149 مورد سرطان پستان و 149 زن به ظاهر سالم در بیمارستان شهدا، تهران انجام گرفت. داده های فردی، تن سنجی و فعالیت فیزیکی افراد شرکت کننده گردآوری و پرسشنامه ی معتبر بسامد خوراک شامل 168 ماده غذایی تکمیل شد. انرژی دریافتی با استفاده از Nutritionist 4 software (First Databank Inc., Hearst Corp., San Bruno, CA, USA) و امتیاز تنوع رژیمی برای هر فرد محاسبه و نسبت شانس با فاصله اطمینان 95% برای ارزیابی ارتباط خطر ابتلا به سرطان پستان و سهک های امتیاز تنوع رژیمی ارزیابی شد. یافته ها: افراد دو گروه از نظر وزن، قد و نمایه توده بدنی فاقد تفاوت معنادار بودند، ولی دریافت روزانه ی انرژی تفاوت معناداری نشان دادند (0/001>P). پس از تعدیل اثر مخدوشگرها افرادی که در سهک سوم امتیاز تنوع رژیمی بودند نسبت به سهک اول 86% شانس کمتری برای ابتلا به سرطان پستان داشتند (0/31-0/06=95% CI، 0/14OR=). در بررسی امتیاز تنوع رژیمی گروه های غذایی، ارتباط معکوس با خطر ابتلا به سرطان پستان برای گروه های میوه ها و شیر و لبنیات به دست آمد (0/001>P). نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه امتیاز تنوع رژیمی با کاهش خطر ابتلا به سرطان پستان در ارتباط می باشد.

زمینه و هدف: در پزشکی قانونی استفاده از بقایای اجساد برای تعیین جنسیت فرد، امری رایج است. هدف از انجام این مطالعه، تخمین جنسیت افراد با استفاده از اندازه گیری استخوان های فالانژ و متاکارپال بود. روش بررسی: این مطالعه مقطعی، از فروردین 1396 تا شهریور 1396، بر روی تصاویر پرتوی ایکس دست افراد بالغ، در مرکز آموزشی درمانی شفایحیاییان وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران انجام شد. در پزشکی قانونی استفاده از بقایای اجساد برای تعیین جنسیت فرد، امری رایج است. 200 فرد بالغ که فاقد بیماری زمینه ای استخوانی بودند، در این مطالعه وارد شدند. طول بند دیستال، بند میانی، بند پروگزیمال، طول متاکارپ، طول انگشت بدون محاسبه بافت نرم نوک انگشت و طول انگشت با محاسبه بافت نرم نوک آن اندازه گیری شد. یافته ها: مقایسه میانگین نسبت اندازه استخوان های انگشتان و کف دست در هر دو جنس نشان داد که بین نسبت طول انگشتان اول به دوم، اول به سوم و اول به چهارم، با و بدون محاسبه بافت نرم، در هر دو دست، بین دو جنس تفاوت معناداری وجود دارد (0/001P<) و بیشترین معناداری در نسبت انگشت اول به سوم مشاهده شد. در بین استخوان های متاکارپال نیز معنادارترین تفاوت بین دو جنس در نسبت متاکارپ چهارم به پنجم دست راست بود (0/001P=). در بین بندهای مختلف انگشتان نیز بیشترین تفاوت های جنسیتی در بندهای دیستال دست چپ و مدیال و پروگزیمال دست راست مشاهده شد (0/001P<). نتیجه گیری: یافته های به دست آمده نشان داد نسبت طول انگشت اول به سوم و همچنین طول متاکارپ چهارم به پنجم، در دو جنس به طور معناداری متفاوت است.

زمینه و هدف: سرطان معده به عنوان شایعترین بدخیمی در نقاط خاصی از جهان نظیر شمال غرب ایران می باشد. miRNA ها، RNA های غیر کدکننده کوچک و تک رشته ای با حدود 23-19 نوکلئوتید می باشند. هدف این مطالعه بررسی تاثیر سرکوب microRNA-1266-5p بر بقای سلولی و تغییرات چرخه سلولی در سرطان معده (رده سلولی AGS) بود. روش بررسی: این مطالعه تجربی-پژوهشی از فروردین تا آذر 1396 در مرکز تحقیقات سلولی-ملکولی دانشگاه علوم پزشکی اردبیل انجام گرفت. رده سلولی AGS در محیط کشت RPMI-1640حاوی 10% سرم و 1% آنتی بیوتیک کشت داده شد. سلول ها توسط miR-1266-5p mimic، miR-1266-5p inhibitor و HiPerFect reagent به تنهایی به عنوان کنترل منفی، تیمار شدند. میزان بیان miR-1266-5p در سلول های کنترل و تیمار شده با تکنیک TaqMan qRT-PCR اندازه گیری شد. بقای سلولی و تغییرات چرخه سلولی به ترتیب توسط تکنیک MTT و فلوسایتومتری بررسی گردیدند. یافته ها: میزان بیان miR-1266-5p در سلول های تیمار شده با Mimic به طور چشمگیری افزایش و در سلول های تیمار شده با Inhibitor کاهش می یابد (0=P). افزایش بیان miR-1266-5p باعث کاهش بقای سلول های AGS می شود، درحالی که کاهش بیان آن بقای سلول ها را افزایش می دهد (0=P). همچنین افزایش بیان miR-1266-5p باعث افزایش لول ها در فاز G1 و کاهش سلول ها در فاز S می شود (0=P). با این حال کاهش بیان miR-1266-5p باعث افزایش جزیی سلول ها در فاز G2/M می شود (0/001=P). نتیجه گیری: miR-1266-5p می تواند بقای سلولی را کاهش دهد و چرخه سلولی را متوقف کند و به عنوان سرکوب کننده تومور در سلول های AGS عمل کند، درحالی که مهار آن بقای سلولی را افزایش و آپوپتوز را کاهش می دهد.

زمینه و هدف: بیماری های منتقله جنسی از مهمترین و شایعترین انواع عفونت های انسانی است. اوره آپلاسما و مایکوپلاسما باکتری هایی هستند که در ایجاد اورتریت های غیرگونوکوکی و سایر اختلالات دستگاه ادراری-تناسلی مانند عفونت گردن رحم و بیماری التهابی لگن و ناباروری نقش مهمی دارند. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و مایکوپلاسما ژنیتالیوم و ارزیابی عوامل خطر، مرتبط با عفونت در زنان باردار در بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) انجام شد. روش بررسی: این مطالعه تحلیلی-مقطعی، در مدت هشت ماه در سال 1394 (از اردیبهشت تا آذر ماه)، نمونه های ادرار از 194 زن باردار مراجعه کننده به بخش زنان بیمارستان رسول اکرم (ص) در شهر تهران جمع آوری شد و نمونه ها با رعایت شرایط استریل به آزمایشگاه مرکز تحقیقات بیماری های عفونی کودکان بیمارستان رسول اکرم (ص) دانشگاه علوم پزشکی ایران ارسال شد و DNA از رسوب ادراری استخراج گردید و با روش PCR برای تشخیص عفونت مایکوپلاسمایی قرار گرفت. یافته ها: فراوانی ادراری مایکوپلاسما ژنیتالیوم، اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و عفونت همزمان هر دو ارگانیسم به ترتیب 5/6% و 11/2% و 2/6% بود و بین ابتلا به عفونت مایکوپلاسما ژنیتالیوم و ابتلا به عفونت اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم، ارتباط معنادار آماری دیده شد. سابقه مثبت سقط جنین با افزایش ابتلا به هر دو عفونت ارتباط آماری معنادار داشت. با افزایش سن بارداری فراوانی مایکوپلاسما ژنیتالیوم کمتر شد. همچنین سابقه بیماری های منتقله جنسی با ابتلا به اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم رابطه داشت. نتیجه گیری: وجود ارگانیسم های اوره آپلاسما اوره آلیتیکوم و مایکوپلاسما ژنیتالیوم در زنان باردار، یکی از علل سقط جنین بود.

نوشتن یک مقاله در جوامع علمی به منظور بررسی یک مشکل و ارایه توجهات بیشتر برای آن و ارایه راه حل آن می باشد. چنین وضعیتی بسیار اخلاقی است، اما هنگامی که یک مقاله در جهت حل مشکلی نباشد و خود به دنبال ایجاد مشکل و تببین کننده مشکلی جدید جهت بزرگ نمایی از آن مشکل به منظور تامین منافع عده ای خاص باشد آنگاه نه تنها مطالعه و مقاله نگارش یافته جنبه های اخلاقی نداشته بلکه موجبات اتلاف منابع و گمراهی جوامع علمی خواهد شد. تورش تحقیق-برنامه (Research-agenda bias) مفهوم تازه ای است که می تواند جریان شکل گیری و نگارش مقالات را تحث تاثیر قرار دهد. این تورش می تواند منعکس کننده بی توجهی چشمگیر به چالش های مربوط به مراقبت های بهداشتی و بیان کننده ی جریان مخفی تاثیر منابع مالی و نظرات پژوهشگران بر نگارش مقالات باشد و در کمترین تاثیر خود می تواند نگرش پژوهشگر و تفکر او بر اهمیت یک موضوع و نگارش مقاله را تحت تاثیر قرار دهد. ارایه ی مثال هایی می تواند مفهوم را بازتر کند. . . .