مجله علمی پژوهان
سال:1399 | دوره:18 | شماره:4 |تعداد مقالات:8

سابقه و هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش بازی درمانی مبتنی بر رویکرد شناختی-رفتاری در افزایش عزت نفس و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان با اختلال یادگیری ویژه (حساب نارسایی و نارساخوانی) انجام شده است. مواد و روش ها: جامعه ی آماری پژوهش حاضر را 415 نفر دانش آموز پسر مقطع ابتدایی مدرسه شهید دانش شهر تهران، که در سال تحصیلی 96-97 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می دهند. افراد گروه نمونه به تعداد 44 دانش آموز حساب نارسا و نارساخوان به صورت نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل جایگزین شدند. طرح پژوهشی از نوع آزمایشی (پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل) بود. پس از اجرای پیش آزمون پرسشنامه های مشکلات یادگیری کلورادو (CLDQ) و عزت نفس کوپر اسمیت برای هر دو گروه، گروه آزمایش به مدت 2 هفته، در 8 جلسه ی 45 دقیقه ای تحت آموزش بازی درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری که توسط شاوفر تدوین گردیده است، قرار گرفتند و پس از پایان این مدت، پس آزمون نیز برای هر دو گروه اجرا شد. داده های به دست آمده با استفاده از تحلیل کواریانس (ANCOVA) مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که بازی درمانی باعث افزایش معنی دار سطح عزت نفس در سطح 0/05

سابقه و هدف: افراد دارای نقص شنیداری در معرض مشکلات بسیاری در حوزه سلامت هستند. این نقایص می تواند ابعاد سلامت روان و سایر حوزه های زندگی روزمره را مختل کند. در این راستا مطالعه حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و تاب آوری با سلامت روان در افراد مبتلا به آسیب شنوایی انجام شد. مواد و روش ها: جامعه آماری کلیه افراد دارای آسیب شنوایی در محدوده سنی 18 تا 30 سال مراجعه کننده به مرکز شنوایی شناسی دانشکده توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 97-98 و نمونه مورد مطالعه شامل 154نفر (102 مرد و 52 زن) بود که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. جهت ارزیابی از پرسش نامه های سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر (1979)، هوش هیجانی بار-آن (1980) و تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) استفاده شد. داده ها با استفاده از روش های آماری همبستگی و رگرسیون گام به گام تحلیل شدند. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که کلیه ابعاد هوش هیجانی و تاب آوری با سلامت روان رابطه مثبت معنادار داشتند. در پایان نتایج تحلیل رگرسیون گام به گام نیز نشان داد که متغیرهای استقلال، تصور از شایستگی فردی، حل مسیله، خوش بینی و کنترل تکانه توانستند سلامت روان را پیش بینی کرده و 21% از واریانس آن را تبیین کنند. نتیجه گیری: یافته های این پژوهش لزوم توجه به متغیرهای زمینه ای از قبیل هوش هیجانی و تاب آوری در سلامت روان افراد دچار آسیب شنیداری را پررنگ می کند و توجه متخصصان سلامت روان را به این مسیله جلب می نماید.

سابقه و هدف: یکی از آسیب های رایج در جریان فعالیت های ورزشی و ورزشکاران، کوفتگی عضلانی بوده که با ناراحتی، درد و سفتی عضلات همراه است. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی 24 زن هندبالیست از شهر ده دشت کهکیلویه و بویراحمد به طور تصادفی به دو گروه (آزمون و کنترل)، تقسیم شدند. آزمودنی های گروه آزمون (تمرین)، تمرینات منتخب پلیومتریک را به مدت هشت هفته شامل سه جلسه در هفته با دامنه حجم تمرینی، 8 تا 12 حرکت و هر حرکت 10 ثانیه برای هر جلسه انجام دادند. خون گیری از افراد پیش از جلسه اول و پس از آن و پیش و پس از جلسه آخر برنامه تمرینات، به منظور اندازه گیری کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز به عمل آمد. سطوح کراتین فسفوکیناز و لاکتات دهیدروژناز با استفاده از کیت آزمایشگاهی شرکت پارس آزمون اندازه گیری شد. به منظور اندازه گیری تغییرات این دو فاکتور، از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و روش تعقیبی بونفرونی استفاده شد. سطح معنی داری هم (0/05

سابقه و هدف: جهت ارایه مراقبت های اثربخش و صحیح به بیماران، داشتن صلاحیت بالینی الزامی می باشد. به همین منظور یافتن مولفه های موثر بر صلاحیت بالینی و ارتقاء آن اهمیت بالایی دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین همبستگی هوش معنوی و صلاحیت بالینی در دانشجویان اتاق عمل و هوشبری دانشگاه علوم پزشکی همدان طراحی و اجرا گردید. مواد و روش ها: این پژوهش توصیفی-تحلیلی از نوع مقطعی بود که بر روی 107 نفر از دانشجویان ترم 4 و 6 رشته اتاق عمل و هوشبری دانشکده پیراپزشکی همدان در سال 1397 انجام شد. نمونه گیری به روش سرشماری انجام شد. ارزیابی دانشجویان با استفاده از پرسشنامه های هوش معنوی کازدین و همکاران (1986) و پرسشنامه ارزیابی صلاحیت بالینی لیو و همکاران (2009) انجام شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های همبستگی و تی تست استفاده شد. یافته ها: نتایج نشان داد که 50/46 درصد از دانشجویان، دارای نمره هوش معنوی بیشتر از میانگین (محدوده خوب) و 49/54 درصد از دانشجویان، دارای نمره کمتر از میانگین (محدوده متوسط) بودند. همچنین 55/14 درصد از دانشجویان، دارای نمره صلاحیت بالینی بالاتر از میانگین (محدوده خوب) و 44/86 درصد دارای نمره کمتر از میانگین (محدوده متوسط) بودند. آزمون همبستگی پیرسون نشان داد، بین همبستگی هوش معنوی دانشجویان و صلاحیت بالینی آن ها همبستگی مثبت و معناداری وجود دارد (0/047

سابقه و هدف: بارزترین شیوه تغییر رفتار در کودکان، بازی درمانی باز می باشد. این روش درگذشته بیشتر بر تعامل درمانگر با کودک متمرکز بوده است، در حالی که برخی الگوها به آموزش این شیوه به والدین و تکیه بر آنها به عنوان واسطی برای ترمیم و بهبود رفتارهای کودکان نزدیک شده اند. یکی از این روش ها الگوی بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (CPRT) است. هدف از این تحقیق، آموزش مهارت های بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد کودک به مادران، به منظور کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به ADHD (اختلال کم توجهی-بیش فعالی) می باشد. مواد و روش ها: به منظور بررسی این امر، کودکان پیش دبستانی 7-6 ساله در دو مرحله مورد ارزیابی قرار گرفتند. در مرحله اول 95 کودک توسط سیاهه رفتاری کودک (CPRT) مورد بررسی قرار گرفتند که 27 نفر از آنها دارای مشکلات رفتاری بوده اند و 15 نفر از مادران آنها آماده شرکت در طرح حاضر شدند. از این 15 نفر 7 نفر در گروه آزمایش و 8 نفر در گروه کنترل، بطور تصادفی جایگزین شدند. تمامی این والدین در دو مرحله پیش و پس آزمون، پرسش نامه CBCL را پر نمودند. افراد گروه کنترل در انتظار درمان ماندند و گروه آزمایش طی 10 جلسه 2 ساعته، در برنامه آموزش مهارت های بازی درمانی شرکت کردند. داده های مرحله پیش و پس آزمون با استفاده از آزمون آماری یومن ویتنی مورد مقایسه قرار گرفت. یافته ها: یافته ها نشان داد که آموزش مهارت های بازی درمانی به مادران موجب کاهش مشکلات رفتاری در کودکان مبتلا به ADHD گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل شده است. نتیجه گیری: بدین ترتیب می توان گفت که آموزش شیوه بازی درمانی مبتنی بر رابطه والد-کودک (مطابق با الگوی لندرث) به مادران، می تواند علاوه بر مشکلات رفتاری کودکان ADHD بطور کلی، دو حوزه خاص تر از این مشکلات یعنی مشکلات درونی و برونی سازی شده را نیز در سطح معناداری کاهش دهد.

سابقه و هدف: سلامت روان توانایی مقاومت در برابر مشکلات است و هوش هیجانی توانایی درک و کنترل هیجانات بوده و به زندگی نظم و ثبات می بخشد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی سلامت روان و هوش هیجانی در پیشرفت تحصیلی دانشجویان انجام شد. مواد و روش ها: این پژوهش از نوع توصیفی-تحلیلی بود که بر روی 94 دانشجوی اتاق عمل دانشکده پیراپزشکی همدان در سال 1398انجام شد. نمونه گیری بصورت سرشماری انجام شد. ابزار گردآوری داده ها در این پژوهش شامل پرسشنامه هوش هیجانی ایمنی و همکاران 2018، پرسشنامه سلامت روان گلدبرگ و پرسشنامه استاندارد پیشرفت تحصیلی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 16 تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: تحلیل داده ها نشان داد که بین هوش هیجانی و سلامت روان دانشجویان اتاق عمل ترم های چهار (0/858=r) و شش (0/932=r) و هشت (0/846=r) رابطه ی خطی مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین هوش هیجانی و پیشرفت تحصیلی (میانگین معدل) دانشجویان اتاق عمل ترم های چهار (0/867r=) و شش (0/818=r) و هشت (0/766=r) رابطه ی خطی مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد. ضمنا بین سلامت روان و پیشرفت تحصیلی (میانگین معدل) دانشجویان اتاق عمل ترم های چهار (0/837=r) و شش (0/814=r) و هشت (0/798=r) رابطه ی خطی مستقیم، مثبت و معناداری وجود دارد. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه نشان داد هر چه هوش هیجانی و سلامت روان دانشجویان در مقاطع مختلف تحصیلی بیشتر باشد سبب پیشرفت تحصیلی دانشجویان می گردد.

سابقه و هدف: چاقی در کودکان یک مشکل مزمن در قرن اخیر است. اگر مسیر تکامل کودکان با کاهش تدریجی میزان فعالیت بدنی و افزایش مصرف غذاهای پرکالری همراه باشد، به چاقی و بروز انواع بیماریهای مزمن می انجامد. این مطالعه با هدف درمان چاقی با استفاده از الگوی های آموزشی انجام شده است. مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تجربی در درمانگاه غدد اطفال بیمارستان بعثت همدان انجام شد. کودکان 8تا 15ساله با صدک BMI بزرگتر مساوی 85%، وارد مطالعه شدند. کودکان به صورت تصادفی در سه گروه قرار گرفتند. گروه اول تحت پیگیری بدون مداخله قرار گرفتند، گروه دوم تحت برنامه غذایی مناسب قرار گرفتند و گروه سوم نیز به کارشناس ورزش معرفی شدند. تغییرات قد، وزن و BMI تمام افراد در طی سه ماه با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: این مطالعه بر روی 97 نفر از بیماران مراجعه کننده به درمانگاه غدد اطفال بیمارستان بعثت همدان انجام شد. میانگین سنی آنها 2/15 ± 10/70 بود. بیماران به سه گروه شاهد با 29 نفر (30%)، گروه رژیم غذایی با 32 نفر (33%) و گروه فعالیت فیزیکی با 36 نفر (37%) تقسیم بندی شدند. کاهش BMI در گروه رژیم غذایی و گروه فعالیت بدنی معنی دار بود، اما تفاوت معنی داری بین این دو گروه مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج این پژوهش، با استفاده از رژیم غذایی مناسب و افزایش فعالیت های فیزیکی و اضافه کردن برنامه منظم ورزشی تحت نظارت کارشناس متخصص می توان با اضافه وزن و چاقی مقابله کرد.

سابقه و هدف: اضطراب ظاهر اجتماعی اشاره به اضطراب اجتماعی به خصوص ظاهر کلی، از جمله شکل بدن و ترس از ارزیابی منفی شدن توسط دیگران است. هدف این پژوهش تعیین نقش خود انتقادی و کمرویی در پیش بینی اضطراب ظاهر اجتماعی دانش آموزان دختر شهر رشت بود. مواد و روش ها: پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی و جامعه آماری تحقیق شامل همه دانش آموزان دختر شهر رشت بود. تعداد 120 نفر با استفاده از این روش انتخاب شدند و سپس با پرسشنامه خودانتقادی لویز، پرسشنامه اضطراب ظاهر اجتماعی و پرسشنامه کمرویی چیک-بریگز مورد آزمون قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اضطراب ظاهر اجتماعی و مولفه ی خودانتقادی درونی شده (0/01>P؛ 0/30r=)، و با اضطراب ظاهر اجتماعی و مولفه ی خودانتقادی مقایسه ای (0/01>P؛ 0/19r=) و با کل مقیاس خودانتقادی (01/0>P؛ 32/0r=)، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین بین متغیرهای کمرویی با هیچ کدام از متغیرهای اضطراب ظاهر اجتماعی رابطه ای معنادار دیده نشد. 15 درصد از کل واریانس اضطراب ظاهر اجتماعی به وسیله خودانتقادی و مولفه های آن تبیین می شود. همچنین 3 درصد از کل واریانس اضطراب ظاهر اجتماعی به وسیله مولفه های کمرویی تبیین می شود. نتیجه گیری: با توجه به اینکه متغیر اضطراب ظاهر اجتماعی تا کنون در ایران با هیچ متغیر دیگری کار نشده بود لذا پژوهش حاضر از پیشینه کمی برخوردار بود. پیشنهاد می شود در پژوهش های آتی این سازه مهم روانشناسی با دیگر مولفه های روانی مورد مطالعه قرار گیرد.